วันเสาร์ที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2553ว่ากันว่า วันนี้ เป็นวันเสาร์ห้าวันเสาร์ห้า คืออะไร?วันเสาร์ห้า คือวันเสาร์ที่ตรงกับวันแรมห้าค่ำเดือนห้าซึ่งร้อยปี จะหวนมาบรรจบอีกครั้งหลายคน จึงเอาฤกษ์เอาชัย เพราะถือว่าวันนี้เป็นวันแข็งไปทำบุญ ไปลงทุน ไปปล่อยตุ่นกันยกใหญ่เราแอบสงสัยวันนี้ ถ้ามีบริษัทคู่แข่งกันสองบริษัทไปทำบุญกันยกใหญ่ โดยหวังผล คือให้ชนะอีกบริษัทจะเกิดอะไรขึ้น?บริษัทที่แพ้ จะยังเชื่อว่าวันนี้เป็นวันที่ดีอยู่อีกหรือไม่?เราคิดว่ายังเชื่อนะ เพราะเรายังมีเวรกรรมให้คอยใช้เป็นเหตุผลเวลาทำอะไรไม่ได้อยู่เสมอนับว่าเป็นการใช้เวรกรรมไปในทางที่ผิดอย่างหนึ่ง...วันนี้ ชาวม็อบเสื้อแดงเดินขบวนไปทั่วกรุงจำนวนมากมายหลายหลากเฮลิคอปเตอร์นักข่าว ถูกห้ามบินขึ้นทำข่าวฮ่าๆๆทุเรศรัฐบาลหุ่นเรารักนายกมาร์ค จริงๆนะ..ขณะที่เดินทางไปทำงาน เราก็เจอกับม็อบเปิดเพลงล้อเลียนการเมืองมีเนื้อหาเกี่ยวกับท่านพลเอกเปรมที่ม็อบกล่าวว่า ยกตนเทียมฟ้าโดยการตั้งชื่อบ้านพักของตัวเองว่า “ บ้านไร้กังวล “ซึ่งตั้งใจให้พ้องกับชื่อ” วังไกลกังวล “เป็นการกระทำที่ส่อความมักใหญ่ใฝ่สูงจนปิดไม่มิดเราฟังแล้วก็ยิ้มๆ พร้อมคิดในใจเบาๆว่า “ คิดเหมือนตูเลย “พลางมองดูผู้คน โบกมือให้กำลังใจผู้ชุมนุมแอบมีหวัง ว่าพวกเห็บสังคม จะหมดไปเสียทีเหลือเพียงสถาบัน ที่เราเทิดทูนจริงๆ...สมัยเป็นทหาร มีข่าวปาระเบิดที่บ้านสี่เสาเราตอนนั้น โมโห และเป็นเดือดเป็นร้อนเพราะพลเอกเปรม ท่านเป็นถึงรัฐบุรุษเป็นผู้ช่วยให้ประเทศชาติ รอดพ้นจากการคุกคาม ของคอมมิวนิสต์วันนี้ เราต้องกลับมาถามตัวเอง“ หากวีรบุรุษในวันนั้น คือคนเลวในวันนี้ เราควรจะเรียกเขาว่า วีรบุรุษ อยู่หรือเปล่า? “เราจะแยกความดีความชั่ว ออกจากคนๆหนึ่ง ได้อย่างไร?เราว่า หากความชั่วมันท่วมท้นความดีไปหมดแล้วเขาก็สมควรถูกเรียกว่า คนชั่ว...มีคนกำลังสับสนกับสิ่งที่ตัวเองทำเป็นสาวน้อย ที่น่าเขกมะเหงกและน่ากอด ไปในคราวเดียวกันเราควรมีคำตอบให้กับทุกสิ่งที่เราทำ ว่าไหม?การทำอะไร โดยสัญชาตญาณควรจัดลำดับไว้ เป็นการตัดสินใจในขั้นท้ายที่สุดซึ่งเราไม่อาจหาคำตอบได้ด้วยวิธีการใดๆยิ้มๆ...ช่วงนื้ รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเฉาๆเราต้องตัดสินใจครั้งใหญ่และดูเหมือนเราจะตัดสินใจไปแล้วว่าเราจะเลือกทำ ในสิ่งที่เราชอบปัญหาก็คือ เราจะจัดการกับปัจจุบันยังไง?ต้องว่ากันไป ตามเหตุปัจจัย และวินมอเตอร์ไซค์ล่ะเนอะ...อยากจะร้องดังๆเป็นสิ่งเดียวที่คนเมืองทำได้ลำบากที่สุดต่างจากบ้านนอกคอกนาที่เราเคยอยู่อยากตะโกน ก็ลงไปที่ท้ายบ้านตะโกนให้ก้อง เขียดจะนาตกใจจนขนลุกไปสามตัวก็ไม่มีใครว่าตอนนี้ ทำได้แค่ถอนใจบู๊วบ!!เสียงถอนใจ..
)
ขอบคุณครับ ที่แวะไปทักทาย ครับ 
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [
เรามาลองดูกันดีกว่าว่าใน ad นี้ผมพูดถึงเรื่องอะไร