ตอนสายของวันอาทิตย์ชายไทยคนหนึ่ง เพิ่งจะตื่นนอนเขาเงี่ยหูดูนาฬิกากลมๆเรือนนั้นมันบอกเวลาตามหน้าที่ของมันว่าตอนนี้ สิบโมงแล้วโอวว....เมื่อคืนเขาเผลอหลับไปตอนห้าทุ่มครึ่งนี่นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนดีดักที่เขาได้หลับนอนแต่หัววัน...อันที่จริง เขาตั้งใจว่าจะงีบซักนิดหน่อยแต่ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็ตีสี่ซะแล้วทำไงได้ ก็เลยต้องเลยตามเลยของมันเสียไปแล้ว เอาคืนมาก็ไม่ได้เอ่อ...อะไรของเธอยะ ศรีสมร?...นี่คงเป็นผลจากการที่ชายไทยคนนี้ทำงานไม่หยุดมาสองสามอาทิตย์แล้วเขาไม่ใช่มนุษย์บ้างานแต่งาน กำลังจะทำให้เขาเป็นบ้างาน คือบทบาทอย่างหนึ่งทางสังคมเป็นบทบาทที่เราใช้หาเลี้ยงชีพเราเรียกสิ่งนั้นว่างานโลกนี้วุ่นวาย เปลี่ยนแปลงทุกวันเพราะมนุษย์พากันทำงานงานมีมาตั้งแต่สิ่งมีชีวิตถือกำเนิด...ธรรมดาเวลาได้นอนยาวๆชายคนนี้เขาก็จะฝัน เป็นตุเป็นตะ..เขาฝันว่าตัวเองและเพื่อนๆทุกยุคทุกสมัยพากันไปบวชเป็นเณรน้อยแล้วก็สมัครประกวดอะคาเดมี่ โครงการล่าฝันโครงการหนึ่งเป็นการประกวดร้องเพลง(เขาคงจะหลับไปตอนดูตัดสินเคพีเอ็นน่ะนะ)แต่การประกวดร้องเพลงในฝันของเขาจัดโดยอาจารย์สอนภาษาอังกฤษสมัยมัธยมต้นของเขาเอง(คงจะคิดถึงแก เพราะวันที่ยี่สิบเจ็ดนี้ เป็นวันเกิดแก )สถานที่จัด ก็เป็นที่โรงเรียนสมัยประถมของเขาเองนอกจากสามเณรต้องร้องเพลงแล้ว ยังต้องแสดงวิทยายุทธ์ให้กรรมการดูด้วย..พอใกล้ถึงคิวเขาเข้าประกวดชายไทยคนนี้กลับถอนตัวออกจากการแข่งขันเพราะเขาไม่มั่นใจเจ้าหน้าที่ของงาน จึงแจ้งว่าถ้าลูกค้าสละสิทธิ์ในการจองบ้านโครงการของเราตอนนี้เรามีของสมนาคุณเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณที่เข้ามาร่วมงานเป็นเบอร์โทรสุดสวยหนึ่งเบอร์เขางง ว่านี่งานจองบ้าน หรืองานอะไรกันแน่?แถมมีการมาเก็ตติ้งแปลกๆอีกด้วยเขายังจะเบอร์โทรนั้นได้มันคือเบอร์ 080 1111111จากนั้นเขาก็คิดอยู่หลายกระบวนท่าว่าจะสละสิทธิ์ดีไหม?จนตื่นในที่สุด...เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับพบว่ากระถางต้นมะลิที่ระเบียงหลังห้องถูกลมพัดจนหัวทิ่มช่วงนี้ลมพัดแรงน่าจะเป็นลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้?จำไม่ได้ ว่าฤดูนี้ ลมอะไรพัดมา?อยู่บนตึก ทำให้เดาทิศทางลมไม่ถูกเหมือนกันมันวนเวียนวุ่นวายไปหมดลมของเมือง ก็วุ่นวายตามแบบเมือง..แดดส่องลมพัดฟ้าหม่นสวัสดี กุมภาพันธ์...ลงนามเจา้พระยาเป็นสวรรค์ฮั่นแน่ไอ้โรคจิตนิมิตรปั่นป่วนจำกัดเจ็ด กุมภาพันธ์ อีกสองปีโลกแตก
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [