เอนทรี่ก่อน หลายคนรู้สึกถึงความเครียดเพราะเราบอกว่าเราเครียดอันที่จริง เราก็ค่อนข้างเครียดแต่ไม่ได้เครียดมาก เท่าที่ทุกคนคิดว่าเครียดความจริงเอนทรี่นี้ จะพยายามไม่ให้มีคำว่าเครียดเพราะมีคำว่าเครียดปรากฎขึ้นเมื่อใด ทุกคน จะรู้สึกเครียดฉะนั้น เราอย่าเขียนถึงความเครียดกันจะดีกว่าวันนี้ อารมณ์ดีขึ้นสองสต็อปแล้วยิ้มสู้โลกและดาวบริวารของโลก ต่อไปอย่าได้เครียด... เอนทรี่ที่แล้วพยามสื่อถึงคำถามหลายข้อที่ตัวเราสงสัยและยังไม่มีคำตอบบางครั้งการเปลี่ยนมุมมอง ก็อาจจะทำให้ได้คำตอบสำหรับบางคำถามแต่คำตอบ ก็จะเป็นคำตอบ ในมุมเฉพาะของมุมมองนั้นๆไม่ใช่คำตอบที่เป็นสากลคำตอบสากล อาจจะไม่มีอยู่จริง สำหรับคำถามบางคำถามเราไม่ควรสงสัย ในบางคำถามเพราะบางคำตอบ ก็ไม่คุ้มสำหรับการแสวงหาเราไม่จำเป็นต้องรู้ทุกสิ่งแต่เราจำเป็นต้องรู้ทุกสิ่ง เท่าที่จำเป็น...ขากลับมาที่บ้านเราจ้องหน้ากับรถไฟฟ้าไฟหน้า ของรถไฟฟ้า มีสองสีสีใสธรรมดา กับสีแดงเลยสงสัย ว่าไฟสีแดง เอาไว้เปิดตอนไหน?ตอนชุมนุมเสื้อแดง เพื่อหลอกผู้ชุมนุม ว่าเป็นพวกเดียวกันรึเปล่า?อีกอย่างที่เรายังสงสัย จนทุกวันนี้คือสัญลักษณ์รูปรองเท้าคัทชู แล้วมีขีดคาดทับประมาณว่าห้ามแต่ก็ไม่รู้ ว่าห้ามอะไร?ห้ามใส่ร้องเท้าคัทชูหรอ?ว่าจะลองถามยามแถวนั้นดูแต่หน้าตาแกดูไม่เป็นมิตรซะเลยแต่มันน่าสงสัยนี่นา...ก่อนถึงบ้าน เจอไอ้ดำที่หน้าปากซอยตามเคยไอ้ดำ ดักรอกินโอริโอ้ไอ้ดำเป็นหมาที่ไม่รู้จักเก็บอาการเอาซะเลยเป็นหมาที่ไม่สำรวม ถ้าเป็นตัวเมีย ก็เรียกว่าสะดิ้งมากเวลามันอยากกิน มันก็กระดิกหาง พอเห็นเราควักขนมออกมาก็กระโดดหยองๆ พอเราแกล้งถ่วงเวลาหน่อยมันก็ทำตาละห้อย น้ำลายไหลย้อย น่าเวทนาเป็นความไร้เดียงสาแบบหมาๆความไร้เดียงสา และใสซื่อ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งเพราะเรารู้ ว่าในชีวิตจริง เราต้องแสดงละครกันแค่ไหนเราอาจจะชอบหมา เพราะเหตุนี้ก็ได้?...เรารักเด็ก ที่ความไร้เดียงสาของเด็กเราไปเที่ยวทะเล เพราะความไม่เสแสร้งของมันเราไปภูเขา เพื่อดมกลิ่นความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติเราเอาจมูกไปสูดกลิ่นของเห็ดหูหนู เพื่อชื่นชมความสดใสของมัน... ฝนไม่ตกถึงพื้นมาสองวันแล้ววันนี้มีเสียงกบเขียดร้องระงมสงสัยว่าฝน คงจะตกเป็นแน่กบเขียด ถึงได้เตรียมเรียกกันมาโจ๊ะ อย่างครึกครื้นมันจะรู้ไหม ว่าคืนนี้วันพระน่ะ?ว่าแต่ โจ๊ะกันวันพระ บาปไหมนะ?...ลงนามเป็ดสวรรค์ที่รัก..ฉันรักเธอเท่าแมงอีเหนี่ยว18 สิงหาคม 2553