หมายเหตุ: บทความนี้ไม่ Spoil ยกเว้น ข้อุความที่เป็นตัวหนังสือ สีเหลือง จะมีการเปิดเผยจุดสำคัญของเนื้อเรื่อง ถ้าไม่อยากรู้ ข้ามเฉพาะ ตัวอักษรสีเหลือง ไปก่อน





...ผมเป็น แฟนหนังผี ตัวยง คือ ถ้ามีหนังผีเข้าฉายจะไม่ค่อยอยากพลาด ยกเว้นว่าเลวร้ายเหลือจะรับ

โปรแกรมหน้าฯ จึงเป็นหนังที่ผมมั่นหมายว่าจะไม่พลาด พอดูจบก็ตอบได้ในทันทีว่า หนังเรื่องนี้ในแง่องค์ประกอบความเป็นหนัง เช่น บท , นักแสดง ฯลฯ ไม่ได้ดีมาก แต่ในแง่ของความสนุกของคนชอบดูหนังผี เรียกว่าหนังเรื่องนี้ “ได้เลย "

แถมถ้าไปดูในโรงหนังรอบดึกๆ ยิ่งให้อารมณ์ร่วมสยองได้ดี กับ ไอเดียของหนังที่สร้างให้เรื่องราวเกิดขึ้นในโรงหนังเหมือนๆกัน ประมาณเดียวกับ การจะดู Ringu หรือ The Ring ให้มีอารมณ์ร่วมก็ควรจะดูจากโทรทัศน์หรือผ่านวิดีโอ



และ โปรแกรมหน้าฯ เป็นตัวอย่างของการทำหนังผีที่ดี สำหรับ คนสร้างหนัง

นั่นคือ ถ้าใครซักคนคิดเริ่มต้นทำหนังผี ความผิดพลาดจะมีอยู่ตรงงานออกแบบ หรือ จะบทอ่อน จะนักแสดงแข็ง ก็ช่าง ขอแค่อย่างน้อยทำให้คนดู กลัว ตกใจ ไปกับหนังได้จนจบ เพียงเท่านี้ ก็ทำให้ คอหนังผี รักหนังไปกว่าครึ่งแล้ว เพราะ หน้าที่ของหนังผี คือ สร้างความกลัว กรี๊ด วี๊ดว๊าย ขวัญผวา ปิดตา ฯลฯ ให้แก่คนดู

ไอ้ครั้นจะใส่ปมประเด็นทางจิตวิทยาให้ลึกซึ้งเก๋ไก๋เหมือน บอดี้ ศพ 19 หรือ มีการแสดงชั้นดีแบบที่มาช่า มอบให้กับ แฝด นั่นก็เป็นเหมือน โบนัส ที่คนดูจะได้รับอีกต่อ

แต่หนังผีหลายเรื่องเหมือนจะไม่เข้าใจตรงจุดนี้ จึงทุ่มทุน บรรจงออกแบบงานสร้างให้เนี้ยบ หรือ ใส่แง่มุมทางจิตวิทยาสามชั้นซ้อน หรือ มีความเป็นดราม่าระดับตุ๊กตาทอง แต่ หนัง ไม่น่ากลัว ซึ่งนั่น ผมถือว่าล้มเหลว


... โปรแกรมหน้าฯ เป็น ฝีมือของผู้กำกับ โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ ซึ่งเคยผ่านงานผีในฐานะคนเขียนบท แฝด และ ชัตเตอร์ มาก่อน ผีที่เกิดจากน้ำมือของเขาถือว่า ไว้ใจได้ใน ความน่ากลัว และ ล้วนแต่มี บทหนังค่อนข้างแข็งแรง มีความแปลกใหม่มานำเสนออยู่เรื่อยๆ

จุดที่ผมชอบอย่างหนึ่ง คือ ตัวละครนำในหนังของเขา มักจะเป็นตัวละครที่มีความลึก ไม่ใช่ พระเอกนางเอกจ๋า แต่จะมีด้านมืดในใจที่เคยทำอะไรร้ายๆในชีวิต

เมื่อเทียบกับงานที่ มีส่วนร่วมกับผีชื่อดังสองเรื่องก่อน หนังเรื่องนี้เป็นรองในแง่ของคุณภาพหนังอย่างเห็นได้ชัด เช่น บทหนังกับการแสดงของชัตเตอร์ดีกว่า , การแสดงกับงานโปรดักชั่นดีไซน์ของแฝดแรงกว่า

แต่ สิ่งหนึ่งที่ โปรแกรมหน้าฯ เหนือกว่า แฝด และเป็นรอง ชัตเตอร์ ไม่มากคือ ‘ความน่ากลัวกับจังหวะผีหลอก’





... โปรแกรมหน้าฯ ทำให้คอหนังผีอย่างผมอิ่มเอิบใจเหลือเกิน หลังจากที่ระยะหลังรู้สึกว่าห่างหายหนังผีดีๆที่ทำให้ตกใจกลัว มานานแล้ว และ เบื่อเหลือเกินกับผีซ้ำซากจำเจ ที่ได้แต่กระดึ๊บๆคลานเข่าเป็นลูกหลานของผีริงกุ

ฉากผีหลอกใน หนังที่ซ้อนอยู่ในหนัง น่ากลัวกว่า หนังจริงๆเสียอีก และ สิบนาทีแรกของหนังก็ทำออกมายอดเยี่ยม

หนังเรื่องนี้ตอบสนองความโหยหา อารมณ์ ผ่าง แบร่ๆๆๆฯลฯ จนผมคิดว่า ผกก.น่าจะได้รับตำแหน่ง Ghost consultant เพื่อให้คำปรึกษาแก่คนทำหนังผีมือใหม่ว่า ถ้าจะทำหนังผีให้ น่ากลัวและตกใจ ควรทำอย่างไร



... เพียงแต่จุดอ่อนร้ายแรงของหนังที่ยังไม่ส่งให้ ตัวหนัง ขึ้นหิ้ง อยู่ตรง บทหนัง ที่ไอเดียดี แต่ค่อนข้าง หยาบ คือ ละเลยความสมเหตุสมผลที่ควรจะมี และ เก็บรายละเอียดไม่ดีเลย ห่างไกลจากสองเรื่องก่อนมากๆ จนอดไม่ได้ ที่จะมีคนดู(อย่างผม)ตะหงิดๆตะขิดตะขวงในพฤติกรรมของตัวละคร

ทั้งๆที่ การแสดงของเต๋อ พระเอกของเรื่องก็ไม่ได้เลวร้าย และ การแสดงของ พันช์ ก็ใช้ได้สำหรับการขึ้นจอครั้งแรก แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่มีพลังพอที่จะคุมหนังได้ตลอดทั้งเรื่อง (และบังเอิญโชคร้ายที่หนังเรื่องนี้ นักแสดงประกอบหลายคนเล่นได้เป็นดีกว่านักแสดงนำ เช่น ผู้ช่วยผู้กำกับสาวจอมโหด เล่นได้เนียน , พี่ชายของนางเอก เล่นเป็นธรรมชาติ , ผีชบาเด่นเหลือเกิน)

แล้วพอมาเจอบทที่ไม่ได้ช่วยให้ทั้งคู่ แสดงอะไรมากมายนอกจาก ทำหน้าสงสัยไปพร้อมๆกับกลัว ยิ่งแล้วใหญ่

ความหยาบและรูรั่วที่เป็นปัญหาสำคัญของบทหนัง คือ ‘ผลกระทบของเหตุการณ์ที่มีต่อตัวละคร และ การตอบสนองของตัวละคร’ ที่ไม่น่าเชื่อถือ ไม่สมจริง

เช่น เรื่องใหญ่ๆอย่างมีคนตายหรือทีมงานหายไปหมด กลับไม่มีคนพูดถึงซึ่งไม่น่าเป็นไปได้

หรือ ตอนพี่หายหรือสงสัยว่าตายก็ดูการตอบสนองของคนเป็นน้องนิ่งเหลือเกิน แล้วก็ไม่มีอารมณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเลย

หรือ พระนางไปทำอะไรมุบมิบๆกันอยู่สองคนทั้งๆที่ ในแง่ความคิดของคนส่วนใหญ่ย่อมต้องตกใจหรือไปหาคนช่วย (นั่นทำให้ผมคิดในใจตอนเห็นแผนการของทั้งคู่ว่า "แกสองคนตายแน่ๆ" และ ก็ไปทั้งคู่จริงๆซะด้วย )

และอีกข้อที่อาจจะทำให้ คอหนังผี ยังไม่รู้สึกไม่ปลื้มสุดๆ ก็ตรง หนังเรื่องนี้มีกลิ่นของหนังผีหลายๆเรื่องแรงเกินไป โดยเฉพาะ กลิ่นของ The Ring ฟุ้งมากไปหน่อย รวมไปถึง ตอนจบ ที่เล่นอีหรอบเดียวกับ The Ring กับ ตอนหนึ่งในสี่แพร่ง

ฯลฯ


... ทั้งที่จะว่าไปแล้ว ด้วยโครงเรื่องคร่าวๆของหนังเรื่องนี้ ความจริงมีประเด็นให้เล่นต่อที่ดีมากๆ ไม่แพ้ ชัตเตอร์ กับ แฝด เช่น

- สามารถโยงไปถึง การวิพากษ์วิจารณ์ จรรยาบรรณของสื่อและผู้เกี่ยวข้อง นอกเหนือจาก ทีมงานในหนัง (และทำให้ผมคิดต่อว่า หนังสือพิมพ์ที่ชอบลงรูปคนตายแบบจะๆโดยไม่เกรงใจ ไม่เห็นใจญาติ หวังแต่ยอดขาย น่าจะโดนบ้าง ประมาณผีชบามาลากคนทำหนังสือพิมพ์ไปด้วยพร้อมๆกับบอกว่า “มรึงชอบลงรูปคนตายจะกันนักใช่มั้ย แบร่ๆๆๆ”)

-มิติด้านลึกของ ผีชบา มีที่มาก่อนเป็น ผี อย่างไร เพราะแค่ช่วงๆสั้นก็เรียกความสงสารควบคู่ความน่าสนใจ ในความหงอและความพยายามของเจ้าตัว เป็นตัวละครที่สามารถสร้างจูนอารมณ์ไปสู่คนดูได้ดีกว่าตัวเอกเสียด้วยซ้ำ

- ความสัมพันธ์และความขัดแย้งของพระ-นาง ที่สามารถทำให้หนังจบแบบซึ้งกินใจไปพร้อมๆกับขนลุก , ปมความรู้สึกผิดของพระเอก รวมไปถึง ประเด็นยาเสพติด,พนันบอล ที่หนังสามารถวิพากษ์สังคมได้มากกว่านี้

แต่บทหนังเหมือนอย่างที่บอกว่า ไม่ค่อยจะเก็บรายละเอียดเหมือนขี้เกียจคิดต่อ จึงทำให้ตอนจบ ห้วนๆเกินไป ดีที่ว่าได้ ช็อตสุดท้ายมากระชากขวัญจนคนดูไม่ทันคิดอะไรนอกจาก เว้ยเฮ้ย แล้วเดินออกจากโรง


... ที่ชอบเป็นพิเศษอีกอย่างคือ ลูกเล่นเกียวกับ ‘หนังซ้อนหนัง’ ในช่วงครึ่งแรกทำได้น่าสนใจมากๆ ถึงจะเคยมีหนังไทยอย่าง ผีคนเป็น ทำมาแล้วก็ยังไม่รู้สึกเด็ดเท่าแนวการหลอกของเรื่องนี้

ในครึ่งแรกมีลูกเล่นหลอกคนดูผ่านหนังซ้อนหนัง อย่างมีชั้นเชิงดีทีเดียว แต่เสียดายว่า พอกลางๆเรื่อง ที่หนังตบเข้าสู่เส้นทางเดินตามรอยผีไปสำรวจบ้านชบา ก็รู้สึกว่า ‘เอาอีกแล้ว’ เหมือนเป็นเส้นทางสูตรสำเร็จที่เห็นประจำในหนังผีแทบทุกเรื่อง ที่คู่พระนาง จะเดินทางกันไปสองคนเพื่อแก้อะไรบางอย่างในอดีตของผี



และที่ต้องชมเด็ดๆคือ คนออกแบบคาแรคเตอร์และแต่งหน้าทำผม ผีชบา ที่ทำให้กลายเป็น ผีเจ๊ปากฉีกที่คนดูติดตาหลังหนังจบ เหมือนที่เคยประสบความสำเร็จกับการพลิกโฉมน้องอิม เป็น ผีชัตเตอร์ มาแล้ว


สรุป ... ชอบหนังผี อยากกลัว อยากตกใจ เชียร์ให้ไปดู รับรองไม่ผิดหวัง

แต่ น่าเสียดายฝีมือดีๆในการเขียนบท ที่เรื่องนี้เหมือนใจเร็วด่วนฉาย ไปซักนิด สำหรับงานที่ เจ้าของผีแฝดกับผีชัตเตอร์ ขยับมากำกับหนังเอง ซึ่งถ้า เกลาบทหนังอีกซักหน่อย มั่นใจได้เลยว่า หนังเรื่องนี้มีแววขึ้นทำเนียบ หนังผีไทยระดับห้าดาว เคียงข้าง ชัตเตอร์ และ เปนชู้กับผี ได้อย่างแน่นอน



ป.ล. ในบรรดาหนังที่เข้าโรงอยู่ในขณะนี้ ถ้าอยากหัวเราะและสนุกสุดๆขอแนะนำ Tropic thunder และ ผมฯ ยินดีสวม หน้าม้า อาสาเชียร์ ชวนไปดูหนังอิ่มอุ่นอิ่มใจ ย้อนกลับไปความฝันในวัยเด็ก พบกับมิตรภาพ ความฝันและการก้าวผ่านวันเวลาที่น่าจดจำในหนังที่ห้ามพลาดที่ชื่อว่า Son of rambow

(ขอเอาอมยิ้ม+blog เป็นเดิมพันในความประทับใจ ดูแล้วไม่สนุกติดต่อได้ที่เคาเตอร์ขายตั๋วของลิโด้)



Link ของ บทความที่อ้างอิงถึง และ เกี่ยวข้อง

แฝด , เข้าใจพิม เข้าใจพลอย เข้าใจ"แฝด"

เปนชู้กับผี , พอกันที ผีGMO

สี่แพร่ง , แพร่งหนึ่งเงียบสยอง แพร่งสองบ้าพลังเกินงาม แพร่งสามง่ายแต่ดี แพร่งสี่เชยสะดุ้ง

บอดี้ ศพ #19 , ภาพสวยหลอกตา เนื้อหาหลอกดี CGหลอกเกิน

“ผมอยู่ข้างหลังคุณ"ขอหยิบหน้าม้ามาสวมใส่ เพื่อเชียร์ Son of rambow หนังอิ่มอุ่นที่ดีที่สุดของปีนี้

8 เหตุผลที่ ผมฯ เชียร์ให้ไปดู Tropic thunder หนังฮาอารมณ์ดีที่สนุกชะมัด

สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนัง ได้ที่ //vreview.yarisme.com

พื้นที่แนะนำผลงาน{ตัวเอง}

(คลิกที่รูปหนังสือ เพื่อ อ่าน หรือ แสดงความเห็น ต่อหนังสือแต่ละเล่มได้เลยครับ)

ปีนี้ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ” ขอฝากผลงานเล่มล่าสุดที่เพิ่งคลอดจ้า อันว่าด้วย 'ความรักและกำลังใจ' ผ่านแรงบันดาลใจจากชีวิตและภาพยนตร์ ในหนังสือที่ชื่อว่า

เมื่อฉันลืมตา แล้วโลกเปลี่ยนไป



และ ผลงานสองเล่มก่อน จากสองปีที่ผ่านมา



"หนังสือรัก" หนังสือที่หยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม กับ องศาที่ 361 หนังสือที่อาสาช่วยคุณค้นหามุมเล็กๆในตัวเองที่จะมีความสุขในชีวิตได้มากขึ้น โดยอาศัย'หนัง'เป็นสะพานพาไปเข้าใจตัวเอง


มีขายตามร้านหนังสือทั่วไป แต่ เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 สั่งได้จากเว็บของซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง