... ถ้าความปรารถนาของคุณคือ ตั้งใจจะไปดู หนังคนเหล็ก เพื่อเอามันส์ล้วนๆ เลี่ยงอ่านบล็อกนี้ไปตีตั๋วดูได้เลย จะได้ไม่ต้องรู้สึกว่า จะเอาอะไรกันนักกันหนากับหนังคนเหล็ก ?

เพราะผมรับประกันว่า ฉากแอคชั่นในหนังออกแบบมาระเบิดเถิดเทิงดีมาก น็อตตะปู หลุดกระชากกระจุยกระจายสะใจ ฉากขับรถไล่ล่าก็ปรู๊ดปร๊าด และยิ่งได้เทคโนโลยีสมัยใหม่เนรมิต CG กับ งานโปรดั่กชั่นแบบเกรดเอ ภาพในหนังยิ่งดูยิ่งใหญ่อลังสมจริง

แต่สำหรับผม คาดหวังกับ หนังตระกูล Terminator ไว้มากกว่านั้น

คือถ้า Terminator เป็นหนังสไตล์หุ่นยนต์ที่ขนความสนุกแบบเอามันส์ เน้นความโลดโผนออกการ์ตูนๆ ไปดูเพื่อความสนุกล้วนๆอย่าง Transformer ผมคงจะไม่ให้ความสำคัญกับ ความสมจริง มากมายนัก และพร้อมจะ มองข้ามเหตุผลที่ไม่จำเป็น

แต่

1.Terminator ไม่ใช่หนังแอคชั่นเพียวๆ หากแต่เป็น หนังไซไฟแอคชั่น ซึ่ง เนื้อเรื่องกับความคิดสร้างสรรค์ ย่อมมีบทบาทสำคัญสำหรับหนังแนวนี้ และ การสร้างความสมจริงยิ่งสำคัญไม่แพ้กันสำหรับหนังที่พูดถึงโลกอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

และ

2.ที่ผ่านๆมา ความสำเร็จของหนังตระกูลคนเหล็ก ไม่ได้มาจาก ความมันส์ เพียงอย่างเดียว แต่การที่หนังสองภาคแรกได้เป็นตำนาน นอกจากงานด้านเทคนิกที่โดดเด่นในยุคนั้น อีกส่วนหนึ่ง เพราะ คุณภาพของหนังแทบทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นบท หรือ การกำกับ อยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยม เป็นหนังไซไฟแอคชั่นที่เปิดแนวคิดย้อนเวลาไล่ล่าน่าสนใจ หยิบกลับมาดูซ้ำๆก็หารูโหว่ได้ยาก

ฝีมือการกำกับของ เจมส์ คาเมรอน ไม่ใช่ทำให้เราแค่สนุก แต่ยังทำให้เราเชื่อไปกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น มีความผูกพันไปกับตัวละคร




... ก่อนจะไปดูภาคนี้ ผมพยายามที่จะไม่คิดเปรียบเทียบกับสองภาคแรก เพราะเป็นการใจร้ายเกินไปที่จะให้ตัวเปรียบเทียบเป็น หนังที่ขึ้นหิ้งแบบนั้น รวมทั้ง รู้อยู่แล้วว่า ถึง Terminator Salvation จะมีเนื้อเรื่องต่อเนื่องจาก สามภาคก่อน และใช้ชื่อย่อๆว่า T4 แต่ผู้สร้างแสดงออกชัดเจนถึงเจตนาของการรีบู๊ตแฟรนไชส์นี้ใหม่ ให้ต่างไปจากเดิม

สามภาคเก่า ดูเป็นหนังไซไฟแอคชั่นแพ็คเกจเดียวกัน เพราะดำเนินเหตุการณ์ในโลกยุคปัจจุบัน โดยมี ตัวละครจากอนาคตแบกความไฮเทคมาต่อสู้ กับ สองแม่ลูกที่ต้องหาทางเอาตัวรอดด้วยสมองและสองขา โดยมีตัวช่วยจากอนาคตที่ล้าหลังกว่าตามมาเป็นผู้ช่วย

แต่ ภาคล่าสุด ดูเป็นหนังชุดใหม่ ที่อาศัยแค่ตัวละครกับโครงเรื่องเดิมมาสานต่อ แต่เปลี่ยนภาพรวมของหนังให้กลายเป็นหนังไซไฟอนาคตที่ให้อารมณ์หนังสงครามผสมแอคชั่น ในยุคหลังวันสิ้นโลก(Post apocalypse) บรรยากาศเดียวกับหนังประมาณ Mad max หรือ สมรภูมิรบระหว่างคนกับหุ่นใน The Matrix


... ด้วยเหตุนี้ ผมเองออกจะมีคะแนนเห็นใจในความกล้า เพราะ ถือว่าการสร้างหนังคนเหล็ก4 เป็นโจทย์ที่ยากและไม่น่าเสี่ยง สำหรับการสร้างภาคต่อของหนังระดับ ‘ตำนาน’ หากผู้สร้างไม่ได้มีทรัพยากรที่มั่นใจจริงๆว่าจะทำให้แฟนๆยอมรับ เหมือน Star wars ที่ใช้ผู้สร้างคนเดิม หรือแบบ The Matrix หรือ LOTR ที่วางพล็อตล่วงหน้าสำหรับทำเป็นไตรภาค

ดูอย่าง The Godfather ที่สร้างความเป็นตำนานไว้ที่สองภาคแรก แถมภาคสองยังดีกว่าภาคหนึ่ง การเลือกที่จะสร้างภาคสาม คือ การขุดหลุมฝังตัวเองจมกับความสำเร็จเก่าๆของ ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปล่า ทั้งๆที่ผมคิดว่า ตัวหนังภาค 3 ไม่ถึงกับเลวร้าย อยู่ในระดับดีพอใช้ ดีกว่าหนังมาเฟียหลายเรื่องเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อมีสองภาคแรก มันเป็นเรื่องยากที่ผู้คนจะไม่เผลอไปเปรียบเทียบ นั่นทำให้ ภาคสามเลยต้องเสียผู้เสียคนเรียบร้อยโรงเรียนเจ้าพ่อคอลีโอเน่

Terminator เองก็คล้ายๆกัน คือ ภาคแรกว่าดีแล้ว ภาคสองยิ่งดีกว่า และใครๆก็เก็บขึ้นหิ้งเป็นหนังแอคชั่นในดวงใจ แต่ ก็ยังมีคนอดใจไม่ไหวอุตส่าห์เข็นภาคสามตามมาหวังโกยความสำเร็จต่อเนื่อง ผลที่ออกมาจะว่าไปก็ไม่ได้ย่ำแย่มากมาย มีพล็อตเรื่องที่พอไปได้ ฉากแอคชั่นก็เข้าที มีตอนจบที่ผมคิดว่าเข้าท่า แต่ด้วยเงาของสองภาคแรกทาบทับเสียจนทำให้ ภาคนี้ปวกเปียกในสายตาหลายๆคน



การจบที่ภาค 3 ก็น่าจะเพียงพอ เพราะหนังบางเรื่องเหมาะทิ้งไว้เป็นแค่ตำนานเท่านั้น แต่เหมือนผู้สร้างยังไม่เข็ดและหวังจะโกยรายได้ต่อจากแฟรนไชส์คนเหล็ก จึงตัดสินใจทำภาคต่อแถมยังคิดจะทำเป็น ไตรภาคต่อเสียด้วยซ้ำ หากภาค 4 นี้ประสบความสำเร็จ (คล้ายๆกับ Star wars ต่างเพียงแค่ไม่ใช่ Prequel แต่เป็น Sequel)

แค่มีไอเดียจะสร้างคนเหล็ก 4 น่าห่วงแล้ว แต่ การเลือก McG มากำกับ ไม่ได้ทำให้แฟนๆมั่นใจมากขึ้นมาเลย กลับทำให้น่าเป็นห่วงมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

McG ถูกปรามาสล่วงหน้าตั้งแต่ไก่โห่ เพราะผลงานดังๆของเขามีแค่หนังแอคชั่นที่หวือหวาเหมือนการ์ตูน แถมยังมีความเป็นหญิงสูงอย่าง Charlie’s angle ซึ่งดูห่างไกลจากหนังที่เน้นความหนักแน่นแมนๆแบบคนเหล็ก ถึงตัวเขาเองก็เคยมีหนังนักกีฬาแมนๆทรงพลังอย่าง We Are Marshall แต่ตัวหนังดันเจ๊ง เลยทำให้คนไม่ค่อยรู้จัก

จากที่พลาดโอกาสทำ Superman การได้สานต่อคนเหล็กใน Terminator Salvation พิสูจน์ให้เห็นว่า McG เหมาะสมกับการทำหนังฟอร์มยักษ์แบบมีสีสัน แต่ ยังไม่เหมาะสำหรับหนังฟอร์มยักษ์ที่เน้นจริงจังอย่าง Terminator




... ผมยอมรับว่า ฉากแอคชั่นในหนังภาคนี้ มันส์มาก ดูเพลิน แต่ ความสนุกที่ดูมันให้อารมณ์ มันส์แบบวู้ๆว้าวๆ ไม่ใช่ มันส์แบบกดดันลุ้นระทึกชนิดแทบหยุดหายใจลุ้นเหมือนตระกูลคนเหล็กที่ผ่านมา ซึ่งถ้าจะดูหนังหุ่นยนต์มันส์วู้ๆ แบบนี้ Transformer ก็ตอบโจทย์ได้แถมอาจดีกว่าเสียด้วยซ้ำ

อีกทั้ง ธีมหนังที่ว่าด้วยสงครามวันสิ้นโลกแบบนี้ ความมันส์แบบวู้ๆว้าวๆ เพราะอิทธิฤทธิ์ของ CG และความหวือหวาฉับไว ดูจะไม่ช่วยส่งเสริมให้หนังมีความหนักแน่นเท่ากับ อารมณ์มันส์แบบบกดดันลุ้นระทึกที่ต้องอาศัยจังหวะการกำกับแบบคุมอารมณ์คนดู ที่ภาคนี้แทบจะไม่มีฉากโชว์ฝีมือผู้กำกับลักษณะนี้เลย แต่ อาศัยงานด้านเทคนิคมาชดเชยแทน


... McG ถนัดที่จะโชว์จุดขายหรือสร้างเสียงซู้ดปากคนดู จากความหวือหวามากกว่าที่จะพัฒนาหนังให้มีความลึก หรือ เทคนิกด้านการกำกับ ดั่งจะเห็นได้ว่า คนส่วนใหญ่ที่ได้ชมหนังเรื่องนี้ ล้วนแต่ยกนิ้วให้กับงานด้านเทคนิคที่เนรมิตหุ่นยนต์มาโชว์ฉากแอคชั่นเฟี้ยวฟ้าว หรือ บรรยากาศมืดหม่นของโลกอนาคตก็ดูน่าทึ่ง

และ หากอ่านพล็อตหนังของ T4 เพียงคร่าวๆ น่าจะออกมาเจ๋งไม่น้อย โดยเฉพาะการสร้างตัวละครใหม่อย่าง มาคัส ไรท์ ที่เป็นตัวละครลูกผสมความจำเสื่อม ออกมาตามหาต้นกำเนิดของตัวเองเหมือนตัวละครที่ผสมผสานระหว่างพระเอกในหนังไซไฟ Total recall และ พระเอกความจำเสื่อมในซีรี่ย์ Bourne กับภารกิจตามหาว่า ฉันเป็นใครเมื่อในอดีต และลดบทบาทของ จอห์น คอนเนอร์ ลงเหลือแค่ภารกิจ กู้โลก กับ ตามหาพ่อ

บวกแผนการอันสลับซับซ้อนของ สกายเน็ต ที่จ้องจะเปลี่ยนอนาคตโดยจัดการกับ จอห์น คอนเนอร์ หลังจากล้มเหลวมาครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่เอาเข้าจริงแล้ว หนังทั้งเรื่องกลับมีอยู่แค่นั้น บทหนังขาดพัฒนาการทั้งในด้านเรื่องราวและตัวละคร เหมือนเป็นหนังที่โชว์ปฏิบัติการเฉพาะกิจของตัวบุคคลเสียมากกว่า ครั้นจะใส่มุมมองหรือประเด็นเด็ดๆก็รวบรัดเอาไว้ตอนท้าย จนดูแล้วรู้สึกเหมือนพยายามยัดเยียดมากกว่าจะทำให้คนดูได้คล้อยตาม




... ตัวอย่างของบทหนังที่ย้อนรอยเดิมแต่กลับไม่ทำให้รู้สึกเชื่อ เช่น มุมมองที่หนังสานต่อจากภาคก่อนๆ คือ ‘ความเป็นมนุษย์’ ที่แตกต่างจากเครื่องจักร

ใน T2 , T3 มีหุ่นยนต์ที่เรียนรู้ความรู้สึกจากมนุษย์ –> ดูแล้วเชื่อ เพราะบทหนังทำให้เห็นพัฒนาการว่า เกิดอะไรขึ้น หุ่นท่านผู้ว่าอาร์โนลด์ถึงอ่อนไหว

แต่ภาคนี้

การให้ ความเป็นคน เอาชนะ ความเป็นเครื่องจักร --> ดูแล้วไม่ค่อยเชื่อ หนังพยายามยัดเยียดสถานการณ์กับคำพูดที่ให้รู้สึกถึง ‘ความเป็นมนุษย์’ ที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะการตัดสินใจของ มาคัส ไรท์ ตอนท้ายๆ

แต่ผมดูแล้วกลับไม่รู้สึกฮึกเหิมหรือคล้อยตาม แถมยังรู้สึกขัดๆเสียอีกว่า ถ้าการตัดสินใจเป็นไปอีกแบบ ยังจะดูน่าเชื่อถือเสียกว่า เพราะหนังไม่ปูให้เห็นเลยว่า เขาได้ ความคิดที่อยากจะเป็นคนมากกว่า มาจากไหน ในเมื่อสมองส่วนเครื่องจักรนั้นถูกกำหนดค่าไว้อยู่แล้ว ยกเว้นว่า ถ้าหนังจะปูแบ็คกราวน์พอให้เห็นบ้างก็น่าจะดี


... และเหตุผลที่ทำให้ผมคิดว่า McG ยังไม่เหมาะกับการทำหนังแนวนี้ คือ เมื่อใดที่หนังหมดจากช่วงฉากโชว์แอคชั่น กลับไปสู่ดราม่าหรือมีตัวละครมาสนทนาพาที Terminator Salvation เป็นหนังที่ทำให้ผมร้อง ฮื้อ ในใจหลายรอบ กับ ความตุแหม่งๆ หรือ ความจงใจใส่การกระทำแบบสูตรสำเร็จที่ผุดแทรกขึ้นมาเป็นพักๆ

ทำให้ยิ่งรู้สึกถึงความไม่สมจริง ไม่เชื่อโลกอนาคตที่เกิดขึ้นในหนัง เหมือนที่เคยเกิดกับหนังอย่าง The Matrix และ ผิดกับภาคก่อนๆที่เชื่อและเพลินไปกับหนังจนจบ

ตัวอย่างของ ความฮื้อ เช่น

เปิดเรื่องน่าสนใจ แต่เมื่อขอแลกลายเซ็นด้วยจูบ มันดูตุแหม่งๆ โผล่มาในจังหวะที่มันยังไม่ใช่อะกิ๊บ ... ฮื้อ

บรรยากาศหลังโลกถูกทำลายน่าหวาดหวั่น แต่ พอนางเอกโผล่มาหน้าสวยเด้งแบบเมคอัพมีปากแดงๆ ... ฮื้อ

โผล่มาไม่รู้วันเวลาสถานที่ ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านเวลามาหลายปี ผ่านการกระแทกกระทั้นกันขนาดนั้นไม่แปลกใจตัวเองบ้างเลยว่าเป็นอะไร แต่ทำท่าช็อคสุดขีดตอนเห็นร่างกาย ... ฮื้อ

ไดอะล้อคเลี่ยนๆ ประมาณ หุ่นไม่ฝังศพแต่คนไม่เหมือนหุ่นนะเฟ้ย ... ฮื้อ

สาวนักรบสุดเท่ที่ดูว่าน่าจะมีประสบการณ์ผ่านกรำศึกสงครามมานาน โผล่มาแค่ฉากเดียว มาเพื่อจับมาคัสแล้วปล่อยไป เชื่อใจกันง่ายๆหลังผ่านเหตุการณ์แค่นั้น ... ฮื้อ

สกายเน็ตวางแผนล่วงหน้าซะดิบดี แต่สุดท้ายแผนต้องมาพังเพราะความเท่ที่หนังจงใจ ... ฮื้อ
ฯลฯ




... นอกจากนี้ ทีมนักแสดง ใน T4 ก็ยังเป็นทีมนักแสดงที่การรับส่งกันนั้นเข้าข่ายแย่ เหมือนต่างคนต่างเล่น ดูไม่เป็นทีมเดียวกัน แถมนักแสดงดังๆก็จับมือกันเล่นได้น่าผิดหวังจากมาตรฐานของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น คริสเตียน เบลล์ ที่ทำให้อยากกลับไปรื้อ The Prestige มาดูอีกรอบ หรือ ไบรซ์ ดัลลัส ฮาวเวิร์ด ที่กลายเป็นแค่นักแสดงหน้าสวยยิ้มสวย ทั้งๆที่เธอมีดีกว่านี้ดูได้จาก The village

หนังพยายามเน้น จอห์น คอนเนอร์ กับ มาร์คัส ไรท์ มากเกิน จนทำให้ตัวละครอื่นๆถูกกลืนหายไปอย่างน่าเสียดาย ทั้งๆที่ ตัวละครอื่น ดูเหมือนจะมีความหมายและน่าสนใจมากกว่านั้น แต่หนังกลับให้ แต่ละคนโผล่มา เพียงเพื่อเข้าฉากเคลียร์ภารกิจตอนนั้นให้จบเป็นตอนๆ โดยไม่มีความต่อเนื่องกับเรื่องราว เช่น คุณยายผมขาวมาเพื่อโดนจับ , สตาร์มาเพื่อเป็นเพื่อน , ทหารสาวมาเพื่อพามาร์คัสเจอพระเอกแล้วปล่อย ฯลฯ

และ ปัญหาก็คือ บทของ จอห์น คอนเนอร์ ที่ต้องการเน้น (รวมทั้งตัวละครอื่นๆ) กลับเล่นอารมณ์เดียวตลอดเรื่อง แถม คริสเตียน เบลล์ ก็เค้นอารมณ์แบบตั้งใจมากแทบจะโอเว่อร์แอคติ้ง และทำหน้าเหมือนปวดอึแบบเดียวตลอดทั้งเรื่องเช่นกัน




ส่วนคนที่เล่นดีและเด่นแบบขโมยซีนกลับเป็นนักแสดงที่ไม่ดังเท่าอย่าง แซม เวิร์ทธิงตั้น ผู้มากับบุคลิกแมนๆขบถๆ ที่หลายคนกะเก็งไว้แล้วว่าจะเป็น ดาวดวงใหม่ในวงการโดยเฉพาะในผลงานที่ผู้คนเฝ้ารอคอยจากผู้ให้กำเนิด Terminator ตัวจริงในหนังใหม่ของเขา Avatar และ อีกคนที่เล่นได้ดีคือ แอนตั้น เยลต์ชิน ซึ่งเพิ่งปรากฏตัวเรียกเสียงฮาใน Star trek ภาคล่าสุด

คนที่น่าเสียดายคือ เฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์ ที่เล่นได้เด่น บทก็น่าสนใจ แต่ หนังให้เวลากับเธอน้อยเสียเหลือเกิน


... หนังมีความพยายามที่จะทำให้คนดูเชื่อมโยง ภาคนี้ กับ ภาคก่อนๆ ด้วยการนำประเด็นเก่าๆมาหวนรำลึก เป็นการเคารพต้นฉบับ ผ่านเหตุการณ์เล็กๆน้อยๆที่ทำให้สามารถแกะรอยกลับไปเชื่อมโยงกับภาคก่อนๆ ชนิดที่แฟนจากหนังคนเหล็กได้ดูแล้วก็ต้องอดอมยิ้มไม่ได้ เช่น หยิบยืมรูปหน้าของอาร์โนลด์แล้วใช้ CG ดัดแปลงเป็นหุ่นเหล็กฉบับหน้าเนียน หรือ มุกน่ารักๆที่หยิบประโยค I’ll be back กลับมาแต่เปลี่ยนคนพูด , เสียงของลินดา แฮมิลตั้น ในเทป ฯลฯ

(กระนั้น บางตอนก็รู้สึกว่ามากไปหน่อย เช่น วิธีสังหารหุ่นตอนท้ายๆ ที่คล้ายกับภาคเก่าๆ มันออกจะรู้สึกซ้ำซาก เพราะหนังเรื่องนี้ไม่ได้ รีบูธหนังภาคเดิม แต่ กำลังสร้างหนังภาคใหม่ แค่หยิบรายละเอียดเก่าๆเล็กๆน้อยมาให้หายคิดถึงพอน่ารักๆก็พอแล้ว)


สิ่งที่ชอบ

1.หุ่นยนต์กับ CG ... เริ่ดดด

2.ฉากแอคชั่น ... อู้วว้าววว

3.งานสร้างบรรยากาศโลกหลัง judgement day ... เกรด A+

4.แซม เวิร์ธทิงตั้น ... เกิด


สิ่งที่ไม่ชอบ

1.ความฮื้อทั้งหลายที่ว่าไว้

2.ตัวละครในหนัง ... ทั้งบทและการแสดง ที่ไม่ทำให้รู้สึกลุ้นหรือผูกพันเอาใจช่วยตัวละครเหมือนที่เคยมีกับอาร์โนลด์และผองเพื่อนในภาคก่อน แต่ภาคนี้ลุ้นเพราะสถานการณ์มากกว่า



สรุป ... McG ชดเชยจุดด้อยในหนังทั้ง ตัวบท , การกำกับ และ การแสดง ด้วยงานด้านเทคนิคล้วนๆ ซึ่งผลที่ออกมาทำให้คนเหล็กภาคนี้ออกแนวมันส์แบบวู้วๆว้าวๆ ชนิด ดูเอามันส์ ดูเอาสนุกตื่นเต้น คุ้มค่าตั๋วที่เสียไป และ ควรดูโรงเพื่อซึมซับความยิ่งใหญ่กับระบบเสียงที่สะใจ

พอสรุปได้ว่า หนังทำได้ดีในส่วนของฉากแอคชั่น แต่ น่าผิดหวังในส่วนที่เป็นดราม่าที่แห้งแล้งอารมณ์ความรู้สึก ไม่มีความผูกพันกับตัวละคร (ซึ่งการเป็นหนังแอคชั่น ไม่ใช่ข้อแก้ตัวในจุดนี้ หนังแอคชั่นดีๆหลายเรื่องสามารถทำให้คนดูผูกพันและอินไปกับเรื่องราวได้)

และ ถ้าใช้ชื่อ คนเหล็ก(Terminator) มาประกอบ จะรู้สึกว่า เป็น การเปิดฉากแฟรนไชส์ใหม่ที่หวือหวา แต่ ขาดเอกลักษณ์(คิดถึงหนังหลายเรื่องขณะดู โดยเฉพาะ Total recall ของท่านผู้ว่าฯในฉากช่วงท้าย) , ยังด้อยในความรู้สึกขึงขังสมจริงตามแนวทางใหม่ที่หนังต้องการนำเสนอ และ ไม่ค่อยมีความแปลกใหม่หรือความคิดสร้างสรรค์ที่หนังไซไฟแอคชั่นชั้นดีมักจะมีให้กับคนดู


ป.ล. ถ้าให้เทียบชอบ ภาค 2 > 1 > 3 > 4 > Terminator: The Sarah Connor Chronicles

หลายคนบ่นไม่ชอบภาค 3 กันมาก แต่ สำหรับผม ชอบ ฉากแอคชั่นในภาค 4 นี้มากกว่าภาค 3 แต่ ถ้าตัวหนังโดยรวม ผมกลับชอบภาค 3 มากกว่า เพราะอย่างน้อยภาคนั้นยังดูน่าเชื่อถือและตัวหนังรวมๆมีอะไรขัดใจน้อย(ยกเว้น การแคสต์ตัวพระเอกกับนางเอกที่ดูไม่เหมาะอย่างแรง)

ส่วน ซีรี่ย์ ที่ให้อยู่อันดับรั้งท้าย เพราะ ดูไปสองแผ่นแล้วไม่รู้สึกอยากจะดูต่อเลย


ป.ล. 2 ... เสียดายมากๆที่ McG ไม่ได้กำกับ Superman ที่เอามาทำใหม่ เพราะรู้สึกว่า เขาเป็นคนที่เหมาะสมกับสไตล์หนังลักษณะนี้ และหนังก็น่าจะออกมาขายวงกว้างได้มากกว่า Superman Returns ที่ต้องปิดตัวแฟรนไชส์ไปอย่างรวดเร็ว


Link บทความที่เกี่ยวข้อง

หนังดี(VD)ที่ผมฯเชียร์ - We are marshall

The Prestige , คุณตั้งใจดูอย่างใกล้ชิดแล้วจริงๆหรือ ?

Transformers , โอ้ว ไมเคิล เบย์ คุณเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเลย

Superman Returns , ทำไมโลกใบนี้ยังต้องการ Superman ?

Star trek (2009) , จากใจคนที่ไม่ใช่ Trekkie --> “สุดยอด - Excellent - #$$@% - สุโค่ย - il_lli”



"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ขอฝากหนังสือเล่ม 4 ที่ชวนเพื่อนผู้อ่าน ออกเดินทางสำรวจจิตใจมนุษย์ และ ทำความรู้จัก'คน' ให้มากขึ้น ผ่านโลกภาพยนตร์ ในหนังสือชื่อ มากกว่าที่ตาเห็น - LifeScan วางขายในร้านสือทั่วไป พฤษภาคมนี้จ้า






พื้นที่แนะนำผลงาน{ตัวเอง}

(คลิกที่รูปหนังสือ เพื่อ อ่าน หรือ แสดงความเห็น ต่อหนังสือแต่ละเล่มได้เลยครับ)

ปีนี้ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ” ขอฝากผลงานเล่มล่าสุดที่เพิ่งคลอดจ้า อันว่าด้วย 'ความรักและกำลังใจ' ผ่านแรงบันดาลใจจากชีวิตและภาพยนตร์ ในหนังสือที่ชื่อว่า

เมื่อฉันลืมตา แล้วโลกเปลี่ยนไป



และ ผลงานสองเล่มก่อน จากสองปีที่ผ่านมา



"หนังสือรัก" หนังสือที่หยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม กับ องศาที่ 361 หนังสือที่อาสาช่วยคุณค้นหามุมเล็กๆในตัวเองที่จะมีความสุขในชีวิตได้มากขึ้น โดยอาศัย'หนัง'เป็นสะพานพาไปเข้าใจตัวเอง


มีขายตามร้านหนังสือทั่วไป แต่ เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 และ เมื่อฉันลืมตา แล้วโลกเปลี่ยนไป สั่งได้จากในเว็บหรือหน้าร้านซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก

พูดคุยกับเจ้าของ Blog คลิก

เปิดหารายชื่อหนังเก่าๆนอกเหนือจากในหน้าสารบัญ คลิก