SPITI (ปี 3) สปิติรำลึก

มันอาจคล้ายกับฉากซ้ำ ๆ ของเรื่องราวหนึ่งที่วกกลับมา
แตกต่างเพียงแค่ วัน - เวลา - ฤดูกาล  ที่ไม่เหมือนเดิม







กันยายน 2019 -- ปลายฤดูเก็บเกี่ยว

หลังออกมาจากลาดัก เราเดินทางต่อไปยังพื้นที่หุบเขาสปิติด้วยเส้นทางเดิม
เช่นที่ผ่านมาจากฝั่งมะนาลี ถึงช่วงนี้รถโดยสารท้องถิ่น Kullu - Kaza ยังคงวิ่งให้
บริการอยู่ก็ตาม  แต่ได้ก็ตัดตัวเลือกที่ดูสมบุกสมบันนี้ออกไป คิดว่ามาถึงตอนนี้
กลับรู้สึกว่ามันเต็มอิ่มแล้วกับวิถีแบบนั้น

ในระยะเวลาการเดินทางสิบชั่วโมงจากเมืองมะนาลี ที่ซึ่งไม่ใช่สถานีต้นสายกับ
ตัวเลือกที่เป็นรถประจำทางฯ  ย่อมมีความเสี่ยงที่จะต้องยืนโหนไปพร้อมกับแบก
ขนสัมภาระไประยะหนึ่ง จากคำพยานของเพื่อนนักเดินทางที่เคยนั่งรถโดยสารฯ
เล่าไว้ว่ากว่าเขาจะมีที่นั่งได้ก็โน่นตอนไปถึง Batal


หรือในอีกตัวเลือกหนึ่งสำหรับคนที่เพิ่งเดินทางออกมาจาก เลห์-ลาดัก แล้วอยาก
มาดักรอขึ้นรถโดยสารจากกลางทาง หลังผ่าน Keylong และ Koksar ให้ลงตรงจุด
ที่เรียกว่า Gramphu จะอยู่ก่อนถึง Rohtang La ราว 7 กิโลเมตร





⭗ Gramphu (2019) ขอขอบคุณภาพถ่ายจาก หยาง 



ข้อมูลของจุดขึ้นรถกลางทางที่ชื่อว่า Gramphu นี้ได้รับมาจากหยาง (ชาวไต้หวันที่
เราเคยเจอในเลห์) เธอว่าแถวนั้นไม่มีอะไร นอกจากเพิงเล็ก ๆ ที่มีไว้ขายน้ำชาให้กับ
คนที่มารอรถเข้าพื้นที่หุบเขาสปิติ  





⭗  จุดรอรถฯบริเวณที่ชื่อว่า Gramphu (2014)  ภาพจากเอนทรี่เก่าสมัยที่เข้าไปยังหุบเขาสปิติครั้งแรก


อ้อ ... เห็นแล้วก็นึกได้ว่า สมัยที่เดินทางเข้ามาครั้งแรก
รถจิ๊ปที่โดยสารมาก็เคยมาจอดรอรับคนที่นัดไว้ตรงนี้นี่เอง 
แต่จุดนี้มันก็มองยากพอสมควร ขนาดนั่งรถผ่านมาแล้วก็ยังจำไม่ได้ 


จะว่าไป หยางเองก็มาเป็นครั้งแรก แต่ก็ยังสามารถลงกลางทาง
และมารอขึ้นรถได้ทันเวลาอีก นับว่าไม่ธรรมดา -- เธอมันแน่จริง ๆ 







⭗ ผู้โดยสารและคนขับรับ ที่มีรวมกันทั้งหมดอยู่แค่ 5 รายเท่านั้น


ในครั้งนี้แชร์แท็กซี่จำนวน 13 ที่นั่ง  ก็ไม่ได้เดินทางกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่งกันสัก
เท่าไหร่ เพราะหากไม่รวมกับพี่คนขับรถแล้ว ก็มีจำนวนผู้โดยสารอยู่ทั้งหมดสี่รายเอง
แต่ถึงจะมีคนจำนวนเท่านี้ ก็ไม่ได้แปลว่ารถของเราว่างจนเลือกที่นั่งได้สะดวกนักนะคะ

ผู้โดยสารรายหนึ่ง เหมาที่นั่งด้านหลังที่เหลือสำหรับขนอุปกรณ์ก่อสร้างและของใช้
ต่าง ๆ ที่ไปซื้อหามาจากเมืองข้างนอก ส่วนอีกสองรายเป็นคุณป้าและลูกชาย
คุณป้าเดินทางออกมาจากจากสปิติ เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่ขาที่โรงพยาบาลในเมือง
มะนาลี ตำแหน่งที่ป้านั่งก็คือเบาะเดี่ยวข้างประตูทางขึ้น ส่วนคนลูกก็นั่งอยู่ที่เบาะคู่ถัดไป

ตอนที่ไปติดต่อรถรับจ้าง พี่คนขับเมื่อวานเย็นแกเหมือนจะกังวลว่าเราจะเดินทางไปกับ
คนพื้นที่ไม่ได้  แกเลยเสนออีกทางเลือกนึงที่น่าจะได้บรรยากาศการท่องเที่ยวมากกว่า
คือให้ไปกับรถจี๊ปที่มีขนาดเล็กกว่านี้และมีนักท่องเที่ยวร่วมเดินทางไปด้วย แต่เราก็ปฏิเสธ






⭗ ฝูงแพะแกะที่ถูกต้อนมาหลบพักตรงเนินดินข้างอาคาร



⭗ ล้อหมุนจาก manali ตอนตี 5.50 น. และมาถึง mahri ในเวลา 7.20 น. ภูเขาที่เป็นฉากหลังของบริเวณนี้ยังคงเขียวสด 



สภาพแวดล้อมก่อนเข้าสู่ต้นฤดูหนาว 
บริเวณช่องเขายังคงมีลมแรงเหมือนเดิม เมื่อมาถึงจุดพักแรกคือ Marhi (มาห์-รี่)
คนขับก็จะจอดแวะจุดพักนี้เพื่อให้ลงไปแวะกินมื้อเช้า ไม่ก็ลงไปเดินยืดเส้นยืดสาย
หรือพักลงเพื่อเข้าห้องน้ำมีร้านอาหารหลายแห่งที่เปิดให้บริการ  หลายคนอาจแวะ
มาที่นี่ก่อนจะตรงไปยัง Rohtang La หรือไปต่อยังที่อื่น ๆ

จำได้ว่าตอนเดินทางไป Keylong ไม่นานมานี้ขณะที่นั่งรถผ่าน
พื้นที่ทั้งแถบของบริเวณมาห์รี่มันเต็มไปด้วยดินโคลน ดูเละเทะ จากฝนที่กระหน่ำตก
ลงมาจนดูพังถึงแม้ว่าดินแดนที่หมายอย่างสปิติจะเป็นเขตพื้นที่เงาฝนแต่ก็ไม่ได้แปลว่า
เส้นทางเข้าจากเขตรอบนอกจะรอดพ้นไปจากการเทกระหน่ำของสายฝนไปได้

เมื่อได้ย้อนกลับมาใหม่ วันนี้โชคดีมากที่สภาพอากาศและท้องฟ้าไม่มีเมฆฝนให้ต้อง
คอยระแวง  ภูเขาตรงหน้ายังคงมีสีเขียวสด ฝูงแกะถูกต้อนให้มานอนพักอยู่ริมทาง
พื้นถนนบางส่วนอาจมีความเฉอะแฉะปรากฏอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรมากนัก

ความแตกต่างที่ได้เห็นหากย้อนไปเทียบเคียงจากภาพจำในอดีต
ก็คือจุดแวะพักที่ Mahri มีการสร้างตัวอาคารแบบถาวรเกิดขึ้นนั่นเอง

หลังจากหมดเวลาแวะพักแล้ว เราก็กลับขึ้นไปยังรถเหมือนเดิมเพื่อเดินทาง
มีเพียงแค่คุณป้าคนเดียวที่ไม่ได้ลงจากรถไปไหนเพราะใส่เฝือกที่ขา ได้แต่ฝาก
ลูกชายแกไปซื้อหาสิ่งที่อยากกินในตอนนั้นมาให้







⭗ ฝูงปศุสัตว์ที่เดินผ่านมาให้เห็น มีทั้งแพะและแกะ



⭗ เส้นทางรถวิ่งกลางหุบเขา กับสภาพแวดล้อมในช่วงเดือนกันยายน


หลังผ่านช่องเขาโรห์ตัง ตรงเข้าไปยังพื้นที่ด้านในก็เริ่มเห็นแม่น้ำ Chandra
ไหลผ่านขนาบไปกับเส้นทางของเรา แม่น้ำนี้เป็นสายเดียวกับที่เห็นในหมู่บ้าน koksar
ที่ตั้งอยู่ในอีกเขตการปกครองฝั่ง Lahaul นั่นเอง ด้วยความที่ยังเป็นฤดูท่องเที่ยว ก็จะ
ทำให้ได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อนนั่นก็คือมีพื้นที่ตั้งแคมป์ที่ริมแม่น้ำ
เป็นลักษณะของเต็นท์ขนาดโตหลายหลังที่เรียงรายผ่านตา ณ จุดหนึ่ง

ผืนดินรอบนอกยังคงมีหญ้าปกคลุมบางส่วนแม้ว่าใกล้จะแห้งเฉาไปตามฤดูแต่มันก็เป็นเครื่อง
ยืนยันได้บ้างว่าที่นี่ไม่ได้แห้งแล้งจนถึงขนาดไม่มีอะไรงอกได้  และในบางครั้งรถของเราก็ต้อง
ลดความเร็วเพื่อให้คลื่นขบวนของแกะแพะเคลื่อนผ่านไปก่อน





⭗ จุดแวะพักกินอาหารกลางวันที่ Batal   



⭗ พื้นที่ภายในเพิงชั่วคราวของร้านขายอาหาร 





ช่วงเที่ยงวันรถก็จอดพักเพื่อกินข้าวกลางวันอีกครั้งที่ Batal
เพิงขายอาหารยังคงเป็นลักษณะของอาคารชั่วคราว โดยมีผืนผ้าใบปูคลุมแทนหลังคา
พอหมดสิ้นฤดูนี้ไปแล้วพวกเขาก็จะเอามันออกเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวโครงสร้างอิฐปูนที่
ก่อเอาไว้จนกระทั่งฤดูกาลใหม่กลับมา

รอบนี้เขามีห้องน้ำให้บริการหลังร้านแล้วนะ
ไม่ต้องวิ่งหาที่กำบังเหมือนครั้งแรกที่เคยทำ 555

ถัดจากนี้ไปรถของเราก็จะวิ่งไต่ระดับขึ้นบนพื้นที่สูง ๆ กันต่อ หากใครที่มีปัญหาเรื่องแพ้
ความสูงก็ควรระวังสักนิด  พื้นที่แถบนี้ตั้งอยู่บนความสูงไม่แพ้ลาดักเลยล่ะ  และด้วยสเกล
ที่เล็กกว่าก็อาจดูเหมือนว่ามันเป็นกราฟที่พุ่งขึ้นลงสลับไปมาไวเกินกว่าจะทันปรับตัวได้...

ลองเทียบตัวอย่างความสูงของพื้นที่กันโดยคร่าว ๆ โดยไล่เรียงจากการเดินทางดังนี้
จากภาพอ้างอิง : https://www.bloggang.com/data/w/wachii/picture/1649672892.jpg

Manali _________ 2,050 ม.
Mahri __________3,360 ม.
Rohtang La______3,980 ม.
Kunzum La ______4,551 ม.
Losar __________4,279 ม.
Kaza___________3,800 ม.

เป็นค่าความสูงเหนือระดับน้ำทะเลนะคะ ตัวเลขอาจไม่ตรงเป๊ะ หรือหาข้อมูลเก็บ
ได้ไม่ครบทั้งหมด  แต่จากที่เห็นก็เป็นระดับที่ทำให้ต้องระวังภาวะแพ้ความสูงหรือ 
Altitude sickness ไว้ด้วย 






⭗ พื้นที่สูงที่รถต้องวิ่งขึ้นไล่ระดับไปเรื่อย ๆ เป็นเส้นทางที่อยู่ถัดไปจาก Batal





⭗ Kunzum La เป็นอีกช่องเขาที่สำคัญ เรามาถึงที่นี่ตอนบ่ายโมง



⭗ เจดีย์สีขาวและธงมนตรา



⭗ ตามมุมมองของนักท่องเที่ยวอาจมองว่านี่่เป็นหนึ่งในแลนด์มาร์กที่ต้องแวะ แต่สำหรับคนท้องถิ่นพวกเขาให้ความเคารพ
ต่อเทพยดาที่คอยปกป้องในยามที่ต้องเดินทางผ่านช่องเขาสูง




13.10 น. จุดแวะพักที่ Kunzum La 
ตามสูตรที่บอกไว้ในหนก่อน ธรรมเนียมของคนที่นี่เขาจะลงไปทำการขอพรให้การเดินทาง
ปลอดภัยราบรื่นกันที่ช่องเขาสำคัญฯ ซึ่งก็จะมีที่ตั้งของเจดีย์ กองหิน รวมถึงธงมนตราที่ผูก
แขวนโยงรายรอบ  เพิ่งเคยเห็นผืนดินบนพื้นที่ตรงนี้ครั้งแรก เพราะที่ผ่านมาเจอแต่ช่วงที่หิมะ
ปกคลุมตลอดเลย



การเดินทางเข้าสปิติหนนี้ แม้จะดูเนิบ ๆ เดิม ๆ แต่ก็ยังมีอะไรให้ได้ตื่นเต้นเสมอแหละ
อย่างเช่นตอนที่วิ่งพ้นออกไปจาก Kunzum La ได้ไม่นาน ล้อรถของเราไปติดหล่มอยู่พักใหญ่ 
ขยับเคลื่อนไม่ได้ ต้องรอให้รถรับจ้างคันอื่นที่กำลังขับตามกันมา ช่วยดึงช่วยดันทั้งแรงรถและ
แรงคน พวกเขาใช้เวลากันอยู่ครู่หนึ่งและสุดท้ายก็ได้เดินทางกันต่อ  




⭗ เมื่อล้อรถของเราไม่ยอมขยับเคลื่อนออกจากหลุม



⭗ ต่อเชือกจากด้านท้ายเพื่อเตรียมลากขึ้น



⭗ คนจากรถคันอื่น ๆ ที่ขับตามกันมา ก็ลงมาร่วมด้วยช่วยกันดัน


หลังผ่านจาก Kunzum La ไป ระดับความสูงก็จะปรับลดลงมาเล็กน้อย
ต่อจากนี้ก็จะเข้าไปที่หมู่บ้านแห่งแรกก็คือ Losar โดยเรามาถึงกันตอนบ่ายสองโมงครึ่ง
ที่นี่จะมีร้านขายอาหารและร้านน้ำชารวมถึงที่พัก หากว่าใครอยากจะแวะมาเยือนและค้างแรม
*ข้อควรจำก็คือ จุดนี้มี check post คนขับรถจะไปลงทะเบียนแจ้งนำพาหนะเข้าพื้นที่และต้อง
พาเรา(ชาวต่างชาติ) ที่โดยสารมาด้วยกันไปรายงานตัวกับเจ้าหน้าที่ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากเป็นเพียง
การลงบันทึกข้อมูลเอาไว้ เตรียมแค่พาสปอร์ตตัวจริงไปก็พอ





⭗ เส้นทางที่รถต้องวิ่งก็มักจะเป็นแบบนี้


บนเส้นทางที่ยาวไกลในครั้งนี้ กว่ารถจะวิ่งมาถึง Kaza ได้ก็ปาไปเกือบห้าโมงเย็นแล้ว 
มีผู้โดยสารคนแรกลงที่หมู่บ้าน Rangrik ก่อน ด้วยความที่แกต้องแบกขนข้าวของออกมาจาก
รถออกจนหมดก็ใช้เวลานานเอาเรื่องอยู่  ต่อมาคนที่เหลือก็มีแค่คุณป้ากับลูกชายและเรา
หลังจากพี่คนแรกเอาสมบัติพัสถานลงจากรถจนโล่ง และระยะทางสุดท้ายก็เหลืออีกแค่ไม่กี่
กิโลเมตร 




⭗ ผืนนาที่ยังคงเหลือความเขียวให้เห็นที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง (จำพิกัดไม่ได้แล้ว)




⭗ ทางผ่านก่อนถึงตัวเมือง Kaza จะเห็นที่ตั้งของสิ่งก่อสร้างที่ดูเป็นกระจุกบนเนินไกล ๆ ก็คือ Kee Monastery นั่นเอง



เมื่อใกล้ไปถึงที่หมายเรื่อย ๆ พี่คนขับก็ถามเราว่าจะไปลงที่ไหน
ในใจลึก ๆ ก็แอบคิดเสียดายอยู่แหละ  ถ้ารู้ว่าต้องมาจอดพักเพื่อแวะขนของลงจากรถแบบนี้
น่าจะขอลงตรงทางผ่านของรถประจำทางที่จะวิ่งเข้าไปที่ Kee Monastery ซะก็ดี แทนที่จะ
ตรงไปยังตัวเมืองที่ไม่มีอะไรน่าเที่ยวอย่าง Kaza จะให้เขาจอดยังจุดที่ใกล้ที่สุดแล้วเดินต่อ
ก็ยังไหว 555

ที่ตั้งของอารามสงฆ์ดังกล่าวจะมองเห็นไกล ๆ ตอนนั่งรถผ่าน
หรือหากจะเดินทางมาจาก Kaza ก็จะมีเที่ยวรถช่วงเย็นรอบเดียวคือสี่โมงครึ่ง



แต่มันก็ผ่านเลยมาไกลแล้วนี่เนอะ  เราเลยบอกให้ไปส่งแถว ๆ ท่ารถก็แล้วกัน
พอเมื่อมาถึงปลายทาง ก็ต้องแวะส่งป้ากับลูกชายที่บ้านเสียก่อน พวกเขามีบ้านตรงฝั่งที่เรียกว่า
New Kaza  ก็ต้องรอลูกหลานแกมาพยุงออกจากรถก่อน ซึ่งก็เป็นการเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ
แล้วต่อจากนั้นคนในบ้านก็ออกมาบอกว่ารอสักครู่  ก่อนที่จะกลับออกมาพร้อมชาร้อนที่ชงให้ดื่ม
คนละแก้ว เสียดายว่าบ้านป้าไม่ได้ทำเกสเฮาส์หรือโฮมสเตย์ไม่อย่างงั้นคงลงไปพักด้วยแล้ว ...
เหลือบมองดูเวลาก็เริ่มจะใกล้มืดลงทุกที ๆ ชักขี้เกียจจะเดินหาที่พักแฮะ

จิบชาหมดแล้วก็คืนแก้ว พร้อมโบกมือลา ป้าและครอบครัว
พี่คนขับก็แล่นรถต่อไปยังจุดสุดท้ายที่จะไปส่งเราเป็นคนท้ายสุด






"วันนี้คนดูเยอะหน่อยนะ"

พี่คนขับรถบอกถึงสถานการณ์ใน kaza ที่กำลังเต็มแน่นไปด้วยนักท่องเที่ยวและผู้คน
เราไม่เคยมาในช่วงฤดูท่องเที่ยว  ก็เลยไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องปกติหรือเพราะหุบเขาสปิติ
กำลังเริ่มป็อบกันแน่?

คำตอบที่คิดไว้น่าจะมีส่วนถูกครึ่งหนึ่งบ้างแหละ
ถ้าพี่คนขับไม่แง้มบอกเรื่องงานเทศกาลวันสุดท้ายในคืนนี้



 

++ การเดินทางรอบนี้เหมือนกลับไปเก็บตกในส่วนที่เหลือจากคราวก่อน  
อาจมีเล่าย้อนไปถึงความหลังบ้าง   ก็บ่น ๆ ตามประสาคนอยากแวะกลับมาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง

Create Date : 11 เมษายน 2565		8 comments
Last Update : 12 เมษายน 2565 0:19:23 น.
Counter : 919 Pageviews.
Share Tweet