รถปิ๊กอัพที่รับพวกเราผู้ทำตัวเป็น (so-called) advanture จากสปิตุกมาส่งถึง
เลห์ก่อนเที่ยงวันบริเวณ Nubra Taxi Stand แม่ของดอลม่ามายืนรอตรงจุดนัด
ตามที่พูดคุยกันทางโทรศัพท์น้องโบกมือส่งสัญญาณทักให้รู้ว่าอยู่บนรถคันนี้
หลังรถจอดดีแล้ว เธอก็ตรงมาคุยกับพี่คนขับในทีท่าตกใจเบา ๆ  

"สองคนนี้มันอยากไปนั่งข้างหลังกันเอง!"
 

พี่สารถีชี้มาทางพวกเราที่กำลังหน้าเจื่อนเหมือนโดนผู้ใหญ่ตำหนิ...
แม่ของดอลม่าบ่นจุกจิก ๆ เล็กน้อยตามประสา ที่เราฟังไม่รู้ภาษาสักเท่าไหร่
ก่อนขอบคุณผู้นำส่งและพาดอลม่ากับเราเดินขึ้นไปยังที่ตั้งของอาคารร้านค้าอีก
ฟากที่อยู่ตรงข้ามกับ Moti Market เพื่อไปพักกินข้าวกลางวันกันที่ร้านท้องถิ่น
ที่.....มีแต่อาหารจานด่วน ที่มันต้องกินกับซอสพริก (schezwan sauce) นั่นแหละ
จำได้ใช่มั้ย?

แล้วด้วยความที่เป็นแนวโลคอลสไตล์ บนโต๊ะอาหารร้านบ้าน ๆ แบบนี้ก็จะมี
เหยือกน้ำสาธารณะวางประจำไว้แต่ละโต๊ะ ชามขนาดใหญ่ ที่แอบวางในมุมหนึ่ง
เป็นที่รู้กันว่ามันเอาไว้ใส่สำหรับทิ้งเศษกระดูกชิ้นโตที่มากับซุป หรือเมนูอื่น ๆ 
ส่วนพวกเครื่องปรุงก็มีจำพวกน้ำกระเทียมหมัก และซอสพริกฯ ตั้งไว้
ผู้คนที่เข้ามากินโดยมากแล้วก็เป็นกลุ่มคนเนปาล หรือไม่ก็เหล่าแรงงานต่างถิ่น
แม่ดอลม่าสั่งน้ำอัดลมให้เรากินแก้เก้อ ระหว่างนั้นก็ชวยคุยกันตลอดแม้ดอลม่า
จะต้องคอยแปลให้ทุกหนแต่ต้องยอมรับว่าพวกเขาค่อนข้างสนุกกับการเสวนา

"แม่ทำงานที่อินเดียมาหลายปี หลายพื้นที่ เลยพูดได้หลายภาษา"
(อินเดียมีภาษาท้องถิ่นเยอะค่ะ)  "จะเว้นแต่ภาษาอังกฤษที่แม่บอกยังไงก็
ไม่เข้าหัวสักที สุดท้ายก็เลิกล้มความตั้งใจไป"

ดอลม่าพูดถึงเรื่องการใช้ชีวิตของแม่ในต่างแดนให้ฟังไม่มากนัก เลยไม่รู้ว่า
ทำงานอะไรที่นี่ แต่ไม่ว่าจะเดินไปไหนมาไหนด้วยกันกับสองแม่ลูกคู่นี้ เป็น
ที่สังเกตว่าแม่ดอลม่ารู้จักคนเยอะมาก ๆ มีแต่คนเข้ามาทักทายอยู่ตลอด

หลังจบมื้อกลางวันเราไปต่อกันที่ธนาคารที่ใจกลางตลาดเมืองเลห์ ก็เพื่อทำ
เรื่องเบิกเงินมาเป็นจำนวนหนึ่ง พวกเขานำธนบัตรหลายปึกที่อัดแน่นอยู่ใน
กระเป๋าคล้องแขน มายืนนับกันตรงฐานปูนที่เป็นสร้างล้อมเสาไฟประดับกลาง
ลาน มันเป็นที่โจ่งแจ้งและดูเสี่ยงมากหากถูกวิ่งราวในตอนนั้น...เราจึงช่วยยืน
บังให้เผื่อว่าจะมีใครตาดีสังเกตเห็น  ก่อนที่จะส่งหน้าที่ให้ดอลม่าไปหย่อนเงิน
พวกนั้นฝากใส่ตู้ ATM ที่ตั้งอยู่ในสำนักงานย่อยอีกที  มันเป็นการทำธุรกรรม
การเงินที่น่าหวาดเสียว กระเป๋าที่แม่คล้องไหล่อยู่นั้นยังเต็มไปด้วยธนบัตรอีก
หลายฉบับ  

ก่อนที่พวกเราจะออกไปจากตัวเมืองเลห์ ก็แวะไปยังร้านขายงานไม้แกะสลัก
เพื่อดูข้าวของจำพวกโต๊ะหมู่บูชากัน ดูเหมือนว่าจะซื้อเพื่อนำกลับไปฝากยัง
บ้านที่เนปาล…แต่ก็มีแค่งานไม้ที่ทำเป็นรูปถ้วยที่แม่เหมามาหลายสิบชิ้น

“สนใจอันไหนมั้ย แม่อยากซื้อให้เป็นของขวัญ” ดอลม่าหันมาถาม

เราบอกว่าไม่เอาอะไร  แต่ก็โดนคะยั้นคะยอจนได้ถ้วยไม้กลับมาอันนึงจนได้
 

⭗ ดอลม่าและแม่กำลังช่วยเลือกงานไม้ ที่จะนำกลับไปฝากทางบ้านในเนปาล




แม่ดอลม่าดูเป็นคนใจกว้าง ตอนโดนถามว่าอยากได้หรืออยากทำอะไรที่เลห์
เป็นพิเศษ เราก็เคยเปรยเล่น ๆ  ว่าอยากใส่ชุดลาดักเดินรอบตลาดเลห์ เพราะ
คิดว่าคงไม่มีใครจะทำกัน  แต่แม่จริงจังมากถึงขั้นจะชวนไปถ่ายรูปกันที่สตูดิโอ
แถวนั้นเลยด้วยซ้ำ (ไม่นะ!!!!!!!)

พวกเราเดินหอบข้าวของที่ซื้อมานำขึ้นรถมินิบัสเพื่อเดินทางไปยังบ้านพักของแม่
ก่อนแล้วช่วงบ่ายค่อยไปต่อที่ Shey ... บ้านพักของแม่ดอลม่าอยู่แถว ๆ ทางขึ้น
สะพานก่อนถึงท่ารถ Choglamsar พวกเราเดินเข้าไปยังตรอกเล็ก ๆ ที่เชื่อมต่อ
จากหน้าถนนราว 20 เมตร แถวนี้มีแต่บ้านพักคนงานทั้งนั้น   

อ้อ...และถ้ายังจำกันได้แถบนี้คือชุมชนชาวทิเบตค่ะ

 

บ้านพักของแม่ค่อนข้างเล็กและอาศัยอยู่กับญาติอีกคนหนึ่ง   เขามักจะโผล่มาให้
เห็นเพียงแค่แป้บ ๆ  ดอลม่าจัดแจงรื้อข้าวของที่ซุกวางไว้ข้างเตียงเป็นกระเป๋าเดินทาง
ใบโตจำนวนสองใบที่บรรจุอัดข้าวของและเสื้อผ้าเต็มไปหมด  งานไม้แกะสลักที่เพิ่งมา
ก็กำลังจะเข้าไปแทรกอยู่ในนั้น

“พี่รู้มะ ตอนที่นั่งเครื่องบินมาถึงเลห์ กระเป๋านี่ดันไม่ได้ส่งมาด้วย...ต้องตาม
เรื่องอยู่พักนึงเลยไม่มีเสื้อสวย ๆ ใส่”  

เธอว่าชุดที่สวมในวันนี้ก็ซื้อจากเลห์นี่แหละใส่แก้ขัดไปก่อนซึ่งเธอก็ไม่ค่อยชอบ
มันเท่าไหร่นัก  เอาหน่ะ  ก็เข้าใจว่าผู้หญิงเขาต้องมีพร็อพใส่ระหว่างเที่ยวอ่ะเนอะ 555

"ของเยอะมาก คงต้องเรียกแท็กซี่ไปส่งแล้วล่ะงานนี้"  ไหนจะของฝากและของใช้
ส่วนตัวที่เตรียมมาก่อนหน้าสำหรับการพักอาศัยอยู่นานร่วมเดือน มันก็ต้องมีเยอะขึ้นมาก
เป็นธรรมดา ...

พรุ่งนี้เช้า ดอลม่าจะต้องเดินทางไปสนามบินและแบกของทั้งหมดกลับเนปาลไปด้วย
(ไม่ได้บินตรงแต่ต้องต่อเครื่องที่เดลีอีกที)  หากตำแหน่งที่นั่งของเธออยู่ตรงริมหน้าต่าง
คงต้องจินตนาการตามเลยว่า เธอจะต้องได้เห็นภาพของอารามสงฆ์สปิตุกอีกครั้งจากมุม
สูง ๆ ในขณะที่เครื่องบินกำลังไต่ระดับขี้นไปบนฟ้า

⭗ ท่าจอดรถสำหรับมินิบัสที่จะวิ่งไป Thiksay 



พวกเราออกเดินทางจากบ้านพักและตรงไปขึ้นรถสาย Choglamsar – Thiksay ที่กำลังจอด
รอรับผู้โดยสารอยู่พอดี โดย Shey จะอยู่ไกลจากเลห์ราว ๆ 15 กม.และอยู่ถึงก่อน Thiksay
ประมาณ 5 กม.   

หนนี้แม่ของดอลม่าไม่ได้มาด้วย เธอได้แต่ฝากให้ไปร่ำลาคนรู้จัก  พวกเขาเปิดร้านขาย
ของชำเล็ก ๆ อยู่ไม่ไกลไปจาก Shey มันช่างเป็นวันแห่งการเดินทางที่น่าประหลาดสำหรับเรา
ที่ได้มาทำความรู้จักกับเหล่าชาวเนปาลี กลุ่มคนนอกพื้นที่ที่เข้ามาหางานทำในต่างแดนแบบนี้  




⭗ ทางขึ้นไปยังตัวพระราชวังและวัดด้านบนที่ตั้งอยู่บนเนินเขา
 

⭗ ด้านบนจะเป็นที่ตั้งของวัดและตัวปราสาทพระราชวัง มาช่วงบ่ายแบบนี้แสงมันจ้าเกินไปนะ



⭗ ตรงส่วนที่เป็นพื้นที่ของวัด และที่ตั้งของตัวพระราชวังเก่าที่อยู่ด้านบน 



⭗  บริเวณด้านล่างเมื่อมองจากบนเขา ในช่วงฤดูร้อนนี้ก็ยังคงแวดล้อมไปด้วยเขียวของต้นไม้ 
 



⭗ ที่ตั้งของ Shey Palace ตัวพระราชวังดั้งเดิมสร้างเมื่อศตวรรษที่ 10 ต่างชำรุดทรุดโทรมตามกาลเวลา
ทั้งพระราชวังและวัดจึงได้ถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง ตรงพื้นที่ที่อยู่ด้านล่าง(จากของเดิม) ในปี คศ. 1655


Khar ในภาษาลาดัก แปลว่า พระราชวัง

ไม่ว่าจะเป็น Leh, Stok, Basgo หรือ Shey ต่างมีตัวพระราชวังที่ตั้งอยู่บนเนินเขาสูงและจะมี
วัดที่สร้างไว้ให้เป็นส่วนหนึ่งเสมอ ๆ  จากที่เคยอ่านมาพบว่า Shey  เคยมีสถานะเป็นเมืองหลวง
ของลาดัก สิ่งก่อสร้างที่ดูผุกร่อนแห่งนี้ก็คงเคยถูกใช้เป็นพระราชวังฤดูร้อนเช่นกัน หากเห็นภาพ
ของพื้นที่อันเขียวชอุ่มของเชย์ในเวลานี้เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับเลห์ที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนที่ดู
เนืองแน่นทางฝั่งเลห์เมืองเก่า  วิวของที่นี่พอมองลงมาแล้วก็ดูสบายตากว่ามากจริง ๆ ด้วย





⭗ Holy fish pond  

เมื่อลงมาจากวัดและพระราชวัง ที่ฝั่งตรงข้ามจะมีโซนร้านค้าเพื่อขายของให้กับนักท่องเที่ยว
ตั้งอยู่หลายร้านแต่ช่วงเวลาใกล้เย็นขนาดนี้ก็มีทะยอยปิดกันไปบ้างแล้ว    ดอลม่าตรงไปยัง
ร้านหนึ่งที่ยังเปิดอยู่ ซื้อขนมปังมาหนึ่งแถวใหญ่และพาเราลัดเลาะรั้วไปทางด้านหลัง ทีแรก
ก็ไม่เข้าใจว่าจะทำอะไร ทางเดินเลียบบึงนี้มันดูไม่น่าจะเอื้อต่อการมาปูเสื่อปิกนิคซักนิด 

แต่เปล่าเลย..น้องมันชวนมาให้อาหารปลาต่างหาก เรามองดูป้ายสีเหลืองที่ใกล้พังปักอยู่
กลางบึงว่า Holy fish pond ก็เลยเริ่มไม่แน่ใจว่า ดอลม่าให้อาหารปลาด้วยเหตุผลไหนกัน 
เพื่อสันทนาการหรืออุทิศถวายก้อนขนมปังให้กับท่านปลาผู้ศักดิ์สิทธิ์?  

 

⭗ รถมินิบัสรุ่นเก่า ที่ยังคงมีวิ่งให้เห็นบ้าง...แต่ก็มีเหลือให้เห็นไม่กี่คัน


[คลิป] รถโดยสารรุ่นเก่า สาย Leh - Thiksay กับควันดำที่พ่นโขมง


ขากลับหนนี้ พวกเราก็ยังคงใช้วิธีการโบกรถตามเคย ไม่ใช่เพราะอยากประหยัด แต่เพราะ
รถประจำทางมาไม่เป็นเวลา อีกอย่างก็ใกล้ถึงช่วงเย็นแล้วด้วย บังเอิญว่าคนที่จอดรถรับก็
เป็นคนเนปาลอีกตะหาก    เขากำลังจะขับรถไปส่งที่อู่ซ่อมก่อนถึง Choglamsar แต่ก็ไม่มี
ปัญหาอะไรถ้าจะโดยสารไปด้วยกัน 

ดอลม่าและเราต่างนั่งเบียดกันที่เบาะหน้า หลังจากปิดรถเพื่อเตรียมพร้อมออกเดินทาง   
เราสัมผัสได้ถึงความง่อนแง่นของโครงสร้างประตูที่ดูเหมือนจะใกล้พัง  และไม่แน่ใจ
ว่าล็อคสนิทดีมั้ย  พอเริ่มเหยียบคันเร่งและออกรถด้วยความเร็ว ธงมนตราขนาดเล็กที่
แขวนโยงเหนือขอบรถต่างโบกกระพือตามลมที่พัดตีเข้ามาผ่านหน้าต่าง ทุกอย่างช่าง
ดูอื้ออึงไปหมด ~  ได!!! เบาได้ก็เบา





⭗ คนขับชาวเนปาลที่จอดรับให้พวกเราติดรถจาก Shey ไปลงที่ Choglamsar




[คลิป] ลองกะความเร็วจากภาพเคลื่อนไหวเอาเองนะ 




⭗ พวกเรามาลงรถกันตรงนี้ก่อนที่จะเดินต่อไปยังท่ารถ ส่วนพี่คนขับก็เลี้ยวขับอู่




⭗ เส้นทางถนนที่ Choglamsar ในขณะที่รถกำลังเข้าสู่ตัวเมืองเลห์ (ถ่ายจากบนรถโดยสาร)



พอได้ขึ้นรถกันแล้วเราก็นั่งรถยาวไปถึงเลห์เพียงคนเดียว ส่วนดอลม่าลงที่กลางทางเพื่อกลับ
เข้าบ้านพักที่แม่อาศัยอยู่  ก็หวังว่าการเดินทางกลับเนปาลของน้องในวันพรุ่งนี้จะเป็นไปด้วยดี
 

Create Date : 25 มีนาคม 2564
Last Update : 19 มกราคม 2567 22:23:06 น.		15 comments
Counter : 1284 Pageviews.
Share Tweet