ร้านพม่า

ร้านขายของคูหาเล็ก ๆ ของชาวพม่าที่มีแผงขายผัก อาหารแห้ง
เครื่องปรุง และข้าวของจิปาถะที่มีฉลากเป็นภาษาของตัวเอง
วางปนคละไปกับสินค้าที่หาซื้อได้ตามร้านทั่วไปในไทยเพียงไม่กี่อย่าง
ซึ่งกลุ่มเป้าหมายของร้านเหล่านี้ก็คือลูกค้าชาวพม่าที่ย้ายมาทำงานในเมืองไทย

ที่หน้าร้านนี้มีผักแปลก ๆ หลายชนิด ที่ตามแผงผักตามตลาดปกติมักไม่ค่อยได้เห็น
บางชนิดเป็นวัตถุดิบตรงกับเมนูในอาหารอินเดีย แต่ขายถูกกว่าในห้าง
และมีเมล็ดถั่วอย่าง เลนทิลแดง/ถั่วลูกไก่กระเทาะเปลือก/ถั่วตาดำ ฯลฯ
เดาว่าเพราะพรมแดนของสองประเทศนี้อยู่ติดกัน
พม่ากับอินเดียจึงมีของกินของใช้บางอย่างที่ไม่ต่างกันนัก
ดีเลย จะได้ไม่ต้องไปไกลถึงพาหุรัดหรือสั่งซื้อออนไลน์

เราแวะมาซื้อน้ำมันมะพร้าวขวดน้ำเงิน ที่เมื่อก่อนนี้เคยใช้มาตลอด
แต่ต่างที่หนนี้มีเวอร์ชั่นฉลากพม่า(พร้อมแนบหวีสับเป็นของแถม)
ไม่ได้จะบอกว่ายี่ห้อนี้ดีที่สุดหรอก พอเห็นว่ามีขายก็แค่อยากวนกลับมาใช้เฉย ๆ

การที่ไม่ได้คุ้นเคยกับชาวเมียนมาร์มากนัก เมื่อเดินเข้าร้านขายของของเขา
ก็เลยเป็นเหมือนคนแปลกหน้าต่างวัฒนธรรมที่ต้องดีลเรื่องภาษาในการสื่อสารเยอะขึ้น
แต่ในวันนี้เหมือนจะโชคดีหน่อย ตรงที่คนเฝ้าร้านพูดและนับเลขเป็นภาษาไทย
คล่องกว่าคนดูแลอีกรายที่ได้เจอเมื่อหนก่อน

จุดนั่งของคนขายของก็อยู่ที่พื้น ท่ามกลางกระจาดใส่หมากฝานตากแห้ง
คละปนไปกับจุดวางกับข้าวที่ตักแบ่งใส่ถุงเอาไว้แล้ว และตาชั่งกิโลแบบเข็ม
ด้านหน้าของเขาหากหันทิศทางออกไปยังถนนด้านนอก
คือราวเหล็กทรงเตี้ยที่แขวนสินค้าจำพวกยาเส้น ที่เป็นส่วนประกอบใส่หมากพลู
ทุกอย่างถูกนำมาใส่ตะขอห้อยเรียงรายกันจนเหมือนเป็นม่านบังตาคนด้านนอก
หนึ่งในนั้นมีแค่สิ่งเดียวที่ดูคุ้นตาเราที่สุดก็คือกระวานเขียว
 

Green Cardamom หรือกระวานเขียว 
ไม่ค่อยถูกใส่ลงไปในอาหารไทยสักเท่าไหร่
เมื่อเทียบกับกระวานขาว และกระวานดำ  
 ผิดกับเมนูของทางฝั่งครัวมุสลิม ครัวอินเดีย หรือพูดง่าย ๆ ว่า
มีให้เห็นอาหารแขกเยอะแยะ แม้กระทั่งในขนมหวาน
ที่ใช้เจ้าตัวนี้เป็นเครื่องเทศแต่งกลิ่นอยู่บ่อย ๆ
บางคนก็เรียกว่า ลูกเฮ้น / กระวานเทศ
เรียกตามคนอินเดียเป็นภาษาฮินดีก็คือ Elaichi
แต่ในภาษาพม่านี่ไม่รู้สิ เขาเรียกว่าอะไร
ตามตลาดทั่วไปแทบไม่มีขาย หรือหาไม่ได้เลยล่ะ
 แต่พอได้มาเจอที่ร้านนี้ก็ดีใจมากเหมือนได้เจอของหายาก
ไม่รู้ว่าคนพม่าเอาไปใส่ในอาหารเมนูไหนกันบ้าง

เราถามถึงถุงใส่กระวานเขียวนั่นจากลุงที่เฝ้าร้าน
เพราะคำถามที่ฟังแล้วอาจไม่เข้าใจเต็มร้อย
แกก็สุ่มแตะที่ถุงด้านข้างก่อนที่จะปัดไปยังตัวที่ถูกต้อง
พร้อมหน้าที่ดูสงสัยนิดหน่อยว่าสิ่งนี้คือกระวานแน่เหรอ?
 ยิ่งพอรู้ว่าจะเราจะเอาไปใส่แกง เขาให้เราไปดูที่จุดแขวนเครื่องเทศ
ตรงมุมเสาใกล้กับจุดวางน้ำมันมะพร้าวที่เพิ่งซื้อไปเมื่อกี้แทน
จะได้ไม่ซื้อของกลับไปแบบผิดฝาผิดตัว

"ลองหาดูสิ พวกกระวานจะแขวนอยู่แถวนั้น"

บรรดาเครื่องเทศทำพะโล้ เครื่องตุ๋นแบ่งขาย
กลุ่มอาหารแห้ง เครื่องปรุงรส จะไปสุมรวมอยู่ที่ตรงนั้นหมด
ยกเว้นถุงกระวานเขียวที่กระโดดไปอยู่รวมกับหมากและยาสูบ 

พร้อมย้ำแล้วย้ำอีกว่าสิ่งที่เราถามถึงมันไม่ใช่ของกิน
และไม่มีใครเขากินกัน 
"ถ้าตัวนี้เอาไปกินกับหมะ อ่ะใช่ กินหมะเป็นหรอ"

เรานึกไม่ออกลุงพูดถึงอะไร
final sound สักตัวน่าจะหายไป
 
ที่มุมหน้าร้าน  มีลุกค้าอีกรายเข้ามาส่งภาษาซื้อขายอะไรบางอย่าง
หลังได้ของก็ยืนปักหลักตรงจุดวางโต๊ะห่อหมากพลู
ที่เต็มไปด้วกระป๋องและขวดรียูสใส่เครื่องปรุง และผงบางอย่าง
มีคราบจาง ๆ ของปูนขาวเลอะเปื้อนชั้นวางนั่น
แกเคี้ยวหมากหงับ ๆ อยู่ในปาก ลุงคนเฝ้าร้านชี้ไปที่เขา
เพื่อบอกถึงกระเปาะเมล็ดเปลือกสีเขียวสีซีดห่อนั้น
มันเอาไว้ใส่กินกับอะไรกันแน่  

เราเดินออกจากร้านมองสำรวจพืชผักหน้าประหลาด
ที่นำมาวางใส่ตะกร้าอีกครั้ง มีผลประหลาดที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
เรียกว่าลูกมะตาด(แอปเปิ้ลมอญ)วางขายซะด้วย
ก่อนปลีกตัวกลับก็ไม่ลืมถามราคาเครื่องเทศนั่นบนราวแขวนอีกรอบ 
เหมือนคนไม่มูฟออน ซึ่งถุงนี้ลุงขาย 50 บาท  

 กลับมาค้นในกูเกิ้ล หาคำเรียกใหม่ ဖာလာစေ့ (phalà-se) แทนที่กระวานเขียว 
ในเมื่อการเรียกชื่อเป็นภาษาไทยทำให้เขาเข้าใจผิดและคิดว่าเราจำหน้าตา
วัตถุดิบสำหรับกินเป็นอาหารได้ไม่ถูกต้อง จากสิ่งที่เขาไม่รู้จักมาก่อน
ก็ไม่ใช่เรื่องความเลวร้ายอะไรนัก คนพม่าอาจไม่รู้ว่ามันใส่ในแกงสัญชาติอื่น
เหมือนกับที่เราเพิ่งรู้ว่ายอดกระเจี๊ยบเอาไปผัดทำเป็นกับข้าวได้ในเมนูของเขา
หนหน้าถ้ากลับไปซื้อเครื่องเทศนั่นและดันไปเจอลุงคนขายรายเดิมก็คงตลกดี 
แกน่าจะคิดไปไกล คนโยเดียรายนี้ไปหัดกินหมากพม่าเป็นที่เรียบร้อยสินะ  
ถึงได้มาซื้อของไปเติม
 

Create Date : 21 มิถุนายน 2568		4 comments
Last Update : 21 มิถุนายน 2568 23:15:27 น.
Counter : 283 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet