ดูเงียบสงบดีนะคะ

นั่งรถไกลมาก ๆ...

เมื่อก่อนไปทำงานแถวนั้น ดูก็ไม่มีอะไร.. กลางคืนเงียบสงบ
เดินไปริมน้ำ นั่งเล่น ไม่นาน ตร.ก็มาบอกว่า กลับไปใน
ตลาดดีกว่านะครับ เขาสุภาพมาก ใจดีด้วย

ไม่เคยไปครับ จะว่ายังไงดีผมรู้สึกว่ามันเงียบจนดูน่ากลัวเลยแหละ บรรยากาศมันไม่คึกคัก

การไปในที่ที่เราไม่คุ้น ไม่ว่าจะผู้คน ภาษา มันก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่างในจิตใจเราเหมือนกัน

น้องฟ้านั่งรถทัวร์ลงหาดใหญ่แล้วต้องต่อรถตู้ไปปัตตานี
จนได้พบคุณพ่อสมความตั้งใจนะคะ

ข้าวมื้อดึกระหว่างพักรถปกติไม่เคยเห็นแบบเยอะๆเลยค่ะ
ทัวร์จัดให้ดีจัง

หาดวาสุกรีดูเป็นธรรมชาติมาก มีน้องแพะเดินเล่นด้วย
หาบรรยากาศแบบนี้ไม่ง่ายนะคะตามเมืองท่องเที่ยวชายทะเลทั่วไป

พี่ต๋าไม่ได้เดินทางไกลคนเดียวนานแล้ว
น้องฟ้าเก่งมากค่ะ

ขอบคุณที่แบ่งปัน

คิดถึง

สมัยก่อนเกิดเหตุที่ทำให้จู่ๆ ก็กลายเป็นแบบสถานการณ์ปัจจุบัน พี่ไปสามปีติดเลย ชอบมาก

ยังจำรสชาติข้าวยำแสนอร่อยของที่นั่นได้เลย

เพิ่งรู้นะนี่ว่าไม่มีรถไปปัตตานีแล้ว ต้องใช้ต่อรถแบบนี้เอา แถมจุดแวะพักก็ไม่ใช่แค่ข้าวต้มแล้วแฮะ อาหารเต็มตระการอย่างนั้นเลยรึ? น่าสนใจจริง

เอิ่มมมม หาดใหญ่ ปัตตานี ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง...ท่าทางรถตู้จะเหาะจริงๆ

โควต้าเต็ม พรุ่งนี้พี่มาใหม่นะ

@tuk-tuk@korat - ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงแล้ว ก็ยัง
อยากกลับไปอีกนะคะ

@ไวน์กับสายน้ำ : อยากรู้ว่าสมัยนั้นเป็นยังไงเลย
ค่ะ พูดถึงชาวบ้าน ...ตอนที่แวะไปบ้านของคนที่
พ่อรู้จัก(ชาวมุสลิม)นี่สนุกมาก เขาพูดไทยไม่ค่อย
ได้แต่ก็ชวนคุยตลอด แต่ยังไม่หนำใจ แกไปปลุก
ลูกคนเล็กมาจ้อด้วยอีก (น้องมานั่งคุยแบบงัวเงีย
มาก เพราะเมื่อคืนกลับดึก ออกไปเที่ยวงานที่ไหน
สักแห่ง เห็นว่ามีลิเกฮูลูด้วย -- ลุงเจ้าของบ้านบอก
ว่านาน ๆ ครั้งจะมีงานรื่นเริง)

พอจะลากลับก็วิ่งไปเด็ดมะม่วงจากต้นมาให้พวง
ใหญ่เลย (เย็นนั้นก็จัดน้ำปลาหวานดิค้าบบบ)

@toor36 : อือ...ไม่อยากสรุปความเหมือนกัน
เราอยู่ไม่กี่วันและไปครั้งแรก ส่วนพ่ออยู่มานาน
หลายปี เห็นอะไรมาเยอะ....พอไปอยู่ในที่เดียวกัน
ก็ยังมีมุมมองไม่ตรงกันเลย

อย่างเช่น พ่อมักหัวเสียกับเรื่องการใช้รถบนถนน
ของคนพื้นที่บางส่วน เพราะมักจะเจอคนขับที่มือ
หนึ่งบิดมอไซค์ แต่อีกมือหนึ่งหิ้วกรงนก
(แต่ไหงออกกฏ จับเฉพาะพวกที่ขับรถไป
โทรศัพท์ไป 5555)....

ไอ้เราก็ไม่เห็นว่าผิดนิ
ไม่ได้หันหน้าไปคุยกับนกสักหน่อย...อิอิ

ชอบธรรมชาติของที่นั่นมากกกก
แต่จะว่าดูเงียบเกินไป ก็เงียบจริง ๆ แหละ

@haiku : แวะมาโหวตให้ตลอดเลยคุณ haiku
ขอบคุณมากนะคะ

@sweet_pills : ก่อนหน้านี้ฟ้าตื่นคนมากกกก
จัดว่าเป็นพวกขี้กังวลเลยนะพี่ต๋า พอกลับมาจาก
ปัตตานีหนนั้น เหมือนจะเริ่มเปรี้ยว 555

@Kavanich96 : ขอบคุณที่แวะมาค่าา :)


@สาวไกด์ใจซื่อ - ลืมไปเลย...ได้กินข้าวยำหนนึง
แต่ร้านนั้นทำเป็นข้าวยำห้าสี ด้วย :)

จากหาดใหญ่
ฟ้าไม่รู้ระยะทางว่าไกลแค่ไหน
แต่มาสะดุดที่พ่อบ่นนั่นแหละ 555

งัดรูปมาได้น้อยมากค่าาพี่เต้ย 9 ปีก่อนใช้แต่
มือถือถ่ายสะเปะสะปะมาก เสียดายภาพบ้าน
เรือนที่ตั้งอยู่แถบนอกเมือง คือดูเขียวดูร่มมาก ๆ

ส่วนขากลับจากปัตตานีมีรถวิ่งถึงกรุงเทพนะ
แต่อาหารเที่ยวหลังไม่อลังฯ เท่าขามาเลยค่ะ

วันนี้มาโหวตน้าา

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กาบริเอล Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โถ~โถ
เห็นคุณพ่อยืนยันหนักแน่นว่ามีรถไปปัตตานีขนาดนี้ มันก็ "ต้องมีสิ"
แต่คนขายตั๋วเป็นมักเกิลก็เลยไม่รู้ไง ว่าต้องไปขึ้นรถที่ "ชานชาลาที่ 9 4/3"


^
^
(ตอนวิ่งเข้าชานชาลา ลุ้นเอาเองนะว่าจะทะลุผ่านกำแพงได้มั้ย :D)



เคยนั่งรถทัวร์ลงใต้คนเดียวเหมือนกัน (ทางมันช่างไกลแท้เนอะ)
จองตั๋วติดหน้าต่างด้วยนะ แต่มันก็ไม่เห็นวิวอะไรหรอก
เพราะรถสายใต้ที่เส้นทางยาว ๆ เค้ามักจะวิ่งกันกลางคืน พอปิดทีวีแล้วมืดเลย
ตอนนั่งก็คอยลุ้นว่าคนนั่งข้าง ๆ นิสัยยังไงด้วย เพราะหนีไปไหนไม่ได้
เส้นทางมืด ๆ ยาว ๆ อย่างงี้ นั่งริมทางเดินน่าจะอึดอัดน้อยกว่าอะ ^^"

โห พอไปถึงทัวร์ในประเทศไม่พอ ทะลุไปมาเลย์ด้วย
ว่าแต่...แมวมาเลย์ร้องเหมียว ๆ เป็นภาษามลายูหรือภาษาไทยอะ

^
^
(เขียนผิด) "ชานชาลาที่ 9 3/4" ^^"

ใต้สุดที่พี่เคยไป คือหาดใหญ่ แถมไปทำงาน ออกจากห้องประชุม เข้าห้องพัก แทบไม่ได้ไปไหนเลย อ้อ ไปหาดสมิหลาที่มีนางเงือกด้วย

ปี 2010 พี่ยังนึกอยู่ พอบอกยังใช้ GT200 อ้อ ยุคนั้นเอง

แมวมาเลย์ หน้าดุนะเนี่ย ไม่ให้อุ้มใช่มั้ย หน้าเหวี่ยงซะขนาดนี้

แพะชายหาด น่ารัก

@ทุเรียนกวนฯ : แหม....ชานชาลาที่ 9 3/4!

เคยค้น ๆ ภาษามลายูมาอ่านเล่นนะ
ลาปา นาซิ แปลว่า "หิวข้าว" ....
แต่แมวตัวนี้คงบอกว่า "เอาปลา มาซิ" แน่ ๆ
คือตอนนั้นกำลังนั่งกินปลาอยู่พอดี




@สายหมอกและก้อนเมฆ : ช่วงนั้นกำลังมีปัญหาอยู่เลยค่ะ
พี่หนู จะสตาร์ทรถทีก็แอบหวั่น ๆ

แมวตัวนี้มาเดินป้วนเปี้ยนแถวร้านข้าวที่ฝั่งโน้น ตาโต๊โต
แต่ไม่กล้าอุ้ม น้องมอมแมมมาก (กลัวมันข่วน)

wow! คิดถึงปัตตานี (แต่ก็เคยไปแค่ครั้งเดียวอะนะ)

ขอลงชื่อไว้ก่อนจ้า เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้ามาอีกที วันนี้เลิกดึกเหลือเกิน~

@ชีริว : ไม่ต้องรีบมา ดองนานเลย 55
ตอนนั้น แวะไปเมืองโบราณที่ยะรัง ด้วยนะ
แต่ถ่ายรูปไม่ติด ...

ไม่ได้สิ แวะมาแล้ว! เม้นท์ซะเลย 555
(ถ่ายยะรังไม่ติดเพราะไปถ่ายหลังคาสังกะสีที่คลุมอยู่ป่าว)

ถ้าภาคใต้สงบอยากจะลงไปเที่ยวสามจังหวัดแบบสบายใจซะที จนถึงบัดนี้เที่ยวมา 74 จังหวัดแล้ว เหลือแค่ยะลา นราธิวาส แล้วก็อำนาจเจริญนี่แหละครับที่ยังไม่เคยไป (ขับรถผ่านไม่นับ) ......ว่าแต่อำนาจเจริญไม่เกี่ยวกะสามจังหวัดนี่เนอะ ไม่ไปเพราะมันไม่มีอะไรเที่ยวอะ
ส่วนปัตตานีถึงจะอยู่พื้นที่เสี่ยงแต่ต้องไป ของเขาเยอะจริงๆ ทั้งวัดช้างให้ของหลวงปู่ทวด ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวที่แสนขลัง มัสยิดกรือแซะจุดกำเนิดความขัดแย้ง มัสยิดกลางที่ใหญ่โตที่สุดในประเทศไทย เมืองโบราณยะรังยุคเดียวกับทวารวดี ฯลฯ เพิ่งรู้ว่าพ่อฟ้าเป็นคนปัตตานีนะเนี่ย

ขับรถเข้าไปก็ยังไม่ค่อยมีคนไป ฟ้านั่งขนส่งสายใต้ลงไปอะเฮ้ย นักผจญภัยจริงๆ (เอาน่า เธอแค่กลับบ้าน)
สุดท้ายไม่มีรถลงไปต่อ ปะ โทรเรียกพ่อขึ้นมาเจอกันหาดใหญ่ละกัน
แต่ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่ใช่กาบริเอลน่ะสิ เหลือเชื่อ! สุดท้ายแล้วเธอว่ายน้ำไปครับ! //ซะที่ไหนกันเล่า!

ถนนไปปัตตานีพอไม่มีรถบรรทุกวิ่งแล้วมันก็เรียบเนอะ จุดที่ไม่เรียบมีแค่ช่วงที่โดนระเบิด
ไอ้เราก็คิดว่าบล็อกนี้จะพาทัวร์ปัตตานี ลงมาเลย์ซะงั้น!
สมัยเด็กเคยนั่งรถพ่อข้ามไปซื้อบุหรี่ เราซื้อช็อคโกแลต ปลอดภาษีได้มาอย่างเยอะ