ฮัดเช้ย เฮ้ยเอ้ย ฮัดช่า!!!

อีนี้คิดอะไรนายจ๋า เข้าใจอารมณ์นี้นะ วัฒนธรรมบลอกมันก็เปลี่ยนไปด้วย อันนี้พูดตรงๆ บอกเลย ต้นเหตุหลักที่กิจกรรมสายสะพายนั่นแหละ ทุกสิ่งมีคุณก็มีโทษ ทีมงานก็คงกติกาเดิมมาเข้าปีที่สามที่สี่เข้าไปแล้วไม่เคยวิเคราะห์ผลกระทบต่อพฤติกรรมการเล่นบล็อกด้วยมั้งนะ ว่าป่าว คงมุ่งมั่นไปที่เป้าหมายเดียวคือเพิ่ม traffic ให้ภาพรวม จนมองข้ามเนื้อแท้ เด๋วนี้หลายต่อหลายคนไปมาหาสู่กันด้วยวาระซ่อนเร้น กลายพันธุ์เป็นวัฒนธรรม แลกโหวต หมูไปไก่มา โหวตไม่มากาไม่เป็น บางทีคล้ายเอาสมัครสส. ไปปนกับเวทีสว. คนเขียนบล็อกแบบหาเสียงหาแฟนขับเข้าใจการตลาดก็สนุกสนานไป คนเขียนแบบสว. มีคุณภาพแต่เก็บตัวไม่เดินทางหาเสียงหลายคนก็ทิ้งบล็อกคว่ำขันเลิกรากันไป ใครขยันแวะไปโหวตก็จะได้คนขยันมากลับมา อ่านรึเปล่าอีกเรื่องนึง แต่แน่ๆ ที่ไม่อ่านก็ผ่านเข้ามาเยอะเชื่อสิ ไลค์ให้รู้ว่ามาอ่านก็เป็นอีกกลเม็ด ประเภทมาถึงก็เมนท์ว่าไลค์เลยๆ อ่านแล้วก็เหี่ยวไปบ้างใช่ป่ะ 55

บ้านพี่บางเมนต์มาถึงยังบอกว่าวันนี้เอาโหวตนี้ไปน้า โหวตที่อยากให้หมดโควต้าแล้วเพราะเอาไปใช้หนี้! ให้อีกบ้านนึงแล้ว! บร๊ะจ่าง มีการใช้หนี้โหวตกันด้วย เห็นปะ

เขียนต่อไปเถอะ essay ของเรา เหมือนเขียนบันทึกบนสมุดส่วนตัวที่พับพลิคนั่นแหละ เพื่อคนที่ยังแวะมาอ่าน คนที่อยากเดินทางแต่ไม่มีวาสนาหรือโชคชะตาได้เดินทางอย่างเราได้อาศัยอักษรของเราภาพของเราสร้างจินตนาการทดแทน จริงนะ เคยมีคนกล่าวไว้แบบนี้กับนายน้ำฟ้า ( ปิดบล็อกบ่อยยังกล้ามาแนะนำ ฮรี่ )

มาแล้วจ้าๆๆๆ

โหๆๆๆ หูยๆๆๆ ชอบจริ้งๆเลย ต๊ะเองง

เขียนน้อยดี ไม่ต้องอ่านนาน อัพบล๊อก แค่ 7 คำ

กระชับ ตรงประเด็น จี้ใจดำ ทิ่มเข้าลิ้นปี่ ตีเข้าแสกหน้า

แผลแตก เย็บ 3เข็ม แอนตาซิล จ่าย 3000 รับไปเลยจ้า 555

แบบนี้แหละชอบที่ซู้ดด

เปรี้ยว เฟี้ยวเงาะมากเล้ยยย อะ ต๊ะเอ้งงง อิอิ

ไอ้บร้า อ.เต๊ะ ให้มันรู้เวล่ำ เวลา กะเค้ามั้ง

ไอ้น้องฟ้า เค้ากำลังสับสน จิตตก ตาขวาง แขนขาอ่อนแรง น้ำลายฟูมปากอยู่ เอ็งยังมาล้อเล่นอยู่ได้ 555

อาการนี้ เค้าเรียกว่าเป็นสเตปแรก ของเส้นทางบล็อกเกอร์หน้าใหม่ วัยใส มักจะสับสนว่าจะไปทางไหน
ดีน้อ

อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ ถือว่าเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ ในชีวิตบล็อกเกอร์ กันเลยทีเดียว อิอิ

ถ้าตัดสินใจพลาด อาจจะถึงขั้นเสียอนาคต ตกงาน แฟนทิ้ง กิ๊กเมิน หมาไม่รัก แมวสะบัดก้นใส่ เอาง่ายๆ 555

เอ้าๆๆๆ ว่าจะตอบ 7 คำ ให้เท่าๆกัน พล่ามมาน้ำท่วมทุ่ง
เต่ากินผักบุ้ง หงับๆ ล่อไปครึ่งหน้าแล้ว 555

มาบอกแค่นี้แหละ เค้าไปละนะ อิอิ

ไอ้บร้า อ.เต๊ะ เอ็งกลับมาก่อนซี้
เกิด ไอ้น้องฟ้า เค้าคิดสั้นไป ต้องโทษเอ็งคนเดียวเลย ไอ้บร้า 555

ว่ากันตามจริงแล้ว จรรยาบรรณของบล้อกเกอร์ สำหรับ อ.เต๊ะแล้ว

อันดับแรกคือต้องเป็นคนที่รักจะเขียน รักจะถ่ายทอดเรื่องราว แล้วก้มีความสุขที่ได้ทำ

อ.เต๊ะ ทำบล้อก เป้นงานอดิเรก ทำเวลาว่างๆ ตอนมีความสุข เพราะฉะนั้นเลย ไม่ต้องห่วง ว่า อาทิตย์นี้ เวลาเท่านี้ จะต้องอัพบล็อกนะ

มันไม่ใช่งานประจำ ไม่ใช่สิ่งที่จะต้องทำเพื่อหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เราก้เลยดองมันไปเรื่อยๆ ตามอำเภอใจ อิอิ

ส่วนเรื่องที่ ไอ้น้องฟ้าสงสัยว่า จะมีใครอ่านบล้อกหนูจริงหรือเปล้่านั้น

ถ้าเป็น บล้อก อ.เต๊ะ ละก็ มักจะชอบใช้วิธี หลอกด่า เย้ย ประชดประชัน ทิ่มแทงไว้ในเนื้อเรื่องเลย

ใครมาอ่านผ่านๆ โดนแน่ๆ บางคนไม่รู้คิดว่าชมซะงั้น อิอิ

ความละเอียดแล้วก้ใส่ใจ เป็นพื้นฐานในการทำงานทุกอย่าง

ไอ้น้องฟ้า เวลาเอ็งซื้อเครื่องไฟฟ้า ที่ใช้งานยากๆ หรืออะไรก้แล้วแต่ เคยถามตัวเองบ้างมั้ยว่า อ่านคู่มือละเอียดดีหรือเปล่า อ.เต๊ะ ว่า ส่วนใหญ่ แทบไม่เคยอ่านเลยด้วยซ้ำ ใช่มั้ยล้า 555

นับประสาอะไร กับเรื่องราวในบล้อก มันจะมีทั้งเรื่องสนุก เรื่องน่าเบื่อ เรื่องยาก บางเรื่องอ่าน 3รอบ ยังไม่รู้เรื่อง
คนอ่านนั่งน้ำลายฟูมปาก ชัก แหงกๆๆ 555

แต่เมื่อ คนเขียนเค้ามาตามเราไปอ่าน เราก็ต้องพยายามอ่านอย่างดีที่สุดทุกครั้ง

หลักการนี้ ถือเป็นหัวใจสำคัญของอาชีพครู อาจารย์ แบบ อ.เต๊ะ กันเลยทีเดียว

นักเรียน นักศึกษา เวลาส่งการบ้าน หรือทำข้อสอบมาส่ง
อาจจะมั่วมา ลอกกันมาบ้าง อันนี้แยะ555

เขียนมาผิดบ้าง ถุกบ้าง บางที เขียนไม่ได้ วาดเป็นรูปมาก็มี อ้อนวอนก้มีแยะ 555

ไม่ว่าจะเขียนตอบมา 3หน้ากระดาษ หรือตอบมา7 คำ แบบใครก้ไม่รู้

ครูก้ต้องอ่านทุกคำ ทุกบรรทัด เพื่อที่จะพยายามให้คะแนนให้ได้ เพราะคะแนน 1คะแนน อาจมีผลต่อเกรด
ที่จะได้หรือจะตก

ขนาด นศ. ส่งกระดาษเปล่ามา ยังต้องเรียกมาถามเลย ว่าเพราะสาเหตุอะไร

สาเหตุแบบนี้แหละ เวลาที่เพื่อนๆมาตาม อ.เต๊ะ ไปเม้นท์นี่
อ.เต๊ะ เลยติดนิสัย ตรวจข้อสอบอย่างละเอียดมาอ่านบล็อกเพื่อนๆ อิอิ

เวลาเม้นท์ตอบ ก้จะแยะมากๆ หนักไปทางน้ำท่วมทุ่งซะครึ่งนึงแล้ว 555

ส่วนคำถามที่ว่า คนที่อ่านมีจริงหรือไม่ นี่มีจริงนะ
บล้อก ไอ้น้องฟ้า เท่าที่สังเกตดู ก้ประมาณ 3 คน แหละ อิอิ เย้ย

ไอ้บร้า อ.เต๊ะ นั่นมันบล้อกเอ้งแล้ว 555

อ.เต๊ะ ว่า ใครจะอ่านไม่อ่านนี่ ปริมาณไม่ใช่เรื่องสำคัญนะ
ขอให้มีคนที่ตั้งใจอ่าน แค่ คนเดียว เราก้มีความสุขแล้วละ

ไอ้น้องฟ้า ถ้าเอ็งยังไม่เข้าใจ ต้องลองย้อนไปถึงความรู้สึก อิ่มเอิม ปลื้มปริ่ม เสียวซ่าน เย้ย ไม่ใช่แระ ต้องตื้นตันใจ ในวันที่ทำบล้อก ครั้งแรก แล้วมีคนมาอ่าน มาเม้นท์ คนแรกนี่ ต้องจำความรุ้สึกนั้นให้ดีเลยนะ ต๊ะเองงง555

เราๆ เจ้าของบล็อกล่ะ รู้แน่ค่ะคุณฟ้า ว่าคนคอมเมนท์ อ่าน / ดู ข้อความ + ภาพ เราจริงหรือเปล่า

สมมติว่า เรารู้ว่า เค้าไม่ได้อ่าน โหวตส่งๆ คอมเมนท์ส่งๆ ไม่ได้ตรงกับเรื่องที่เราเขียน....แล้วจะยังไงล่ะทีนี้

สวัสดียามค่ำครับ

ขอตอบที่บล็อก่อน วันนี้เค้าไม่หยุดอะ (เศร้าใจนะเนี่ยะ) แต่ช่วยไม่ได้ ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป ช่วงไปเรียนจีนแรกๆ ยอมรับครับว่าแทบจะเลิกเล่นบล็อกเลย ส่วนหนึ่งเพราะไม่มีคอมให้อัพ ผมต้องไปนั่งอัพในร้านเน็ตตลอด เห็นไปส่องบล็อกผมมาแล้วนี่นะ งั้นจะไม่พิมพ์มาก ผมแบกน้ำหนักชกครับ ผมเลือกเรียนระดับยากกว่าความรู้ตัวเอง แต่ยังรู้สึกว่าเรียนรู้เรื่อง เลยต้องทำการบ้านหนักหน่อยก่อนจะไปเรียน มันทำให้เวลาเล่นบล้อกน้อยลงมาก เรื่องฐานคนอื่นยังมีคนตามครับ ผมอัพบล้อกและไปเยี่ยมทีนึงแต่ละคนรีบแวะมาหาทันที แต่ตอนนี้ส่วนมากเลิกๆ ไปเกือบหมดแล้วครับ


อันนี้มีประเด็น ท่าทางจะไม่จบง่ายๆ กล้าพิมพ์แบบนี้อย่าเสียใจที่ผมมาเม้นต์ล่ะ (ยาวแน่ๆ) เดี๋ยวมาอีกที

พอดีผมได้อ่านคอมเม้นต์ของทั้งสามท่านแรกด้วย ประเด็นอาจจะยาวซักหน่อย

like ให้กันไปมา เหมือนประมาณว่าเห็นแล้วนะ อะไรแบบนั้นมากกว่า ชอบจริงหรือไม่อันนี้ไม่ทราบ

ประเด็นถัดมา

คนที่อ่าน ...

มีจริงหรือไม่

ผมเคยเจอบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งเป็นคนที่มีพฤติกรรมโหดร้ายมาก เขาเขียนถึงเรื่องคุณพ่อเขาเสียชีวิต แต่รู้มั้ยครับว่าภาพประกอบของเขาเป็นยังไง เค้าใส่ภาพสถานที่ท่องเที่ยวหมดเลย แล้วที่น่าสนุกกว่า คือคนที่เข้ามาเม้นต์หลายๆ คนบอกว่าจะไปเที่ยวด้วย อยากไปเที่ยวด้วยจัง น่าเที่ยวมากๆ ทั้งที่เค้าเขียนว่าพ่อเขาไปสวรรค์แล้ว

ผมขอเล่าประสบการณ์ตัวเองบ้าง ผมชอบเขียนในแนวที่คนอื่นไม่ค่อยเขียน แต่บางทีก็อยากลองดี ผมลองเขียนแบบบล็อกเกอร์ที่มีพฤติกรรมโหดร้ายที่ได้พูดไปข้างต้น ถ้าคุณฟ้า มีเวลาจะลองเข้าไปดูที่หัวข้อ "ชีวิตไทยในต่างแดน" เอนทรี่ปิดท้ายชีวิตต่างแดน หัวข้อ "ความทรงจำที่ดีตลอดไป" ถ้าไม่มีเวลาผมสรุปให้เลย มีคนเข้ามาบอกว่าอยากไปเที่ยวเพราะรูปที่ผมใส่ไว้ ทั้งที่ไม่เกี่ยวข้องกับที่เขียนเลย

สำหรับผมบางทีมันก็พูดลำบาก ผมไม่รู้ว่าคุณฟ้ารู้สึกยังไงกับบล็อกของเพื่อนหลายๆ คน อย่างบล็อกผม มันค่อนข้างเฉพาะทางมาก การ์ตูนใครไม่เคยอ่านมันจะไปรู้เรื่องได้ไง ขนาดคนที่อ่านบางทีเจอยังรู้จักไม่หมดเลย (แต่ถ้าอ่านจริงๆ รู้เรื่องนะเออ เหมือนนิยายน่ะแหละ)

ไม่รู้ว่าคุณฟ้าเคยเจอประสบการณ์แบบนี้หรือไม่ว่า บล็อกเกอร์คนนี้เขียนดี เนื้อหาดีระดับที่เรียกได้ว่าดีมากจนรู้สึกว่าต้องโหวตให้ แต่ปัญหาคือ เราไม่ค่อยมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ทำให้เราเม้นต์ไม่ออกทั้งที่เราตั้งใจอ่านอย่างเต็มที่ มันอาจเป็นความไม่ได้เรื่องของเราก็ได้ที่ไม่สามารถจับประเด็นที่ผู้เขียนต้องการสื่อ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็มีเพื่อนหลายคนล่ะที่เป็นแบบนั้น

หลายๆ ครั้งผมเจอปัญหาแบบนั้นครับ เม้นต์ไม่ออก แต่ทีนี้ข้อสังเกตอีกอย่างคือ ถ้าเกิดกรณีแบบนัั้นจริง ในเรื่องอื่นๆ ที่เราเขียนคนที่เข้ามาเขาก็น่าที่จะเม้นต์ได้ แต่กลับเม้นต์ไม่ออกเหมือนเดิม

พูดแบบนี้อาจไม่เห็นภาพเท่าไหร่ แนะนำให้ดูลิงค์นี้ครับ เรื่องในเอ็นทรี่นี้ผมเองแหละ โดนคุณชีวิตเอาไปแซว แต่ผมชอบนะตรงดี รู้สึกแบบนั้นแหละ โศกนาฏกรรมของบล็อกเกอร์

ผมไม่รู้ว่าที่ผมเม้นต์ครั้งแรกในเอ็นทรี่นี้จะทำให้คุณฟ้ายิ้มออกมั้ย มันเหมือนตลกร้าย คุณฟ้าอาจยิ้มไม่ออกก็ได้


ทุกวันนี้ยอมรับว่าไม่ชอบระบบโหวตแบบนี้เลย ไอ้ 250 คะแนน มันทำไม่ยากหรอกถ้ารักจะปั่นโหวต ถ้านับจริงๆ ผมว่าตอนนี้ผมน่าจะได้ครบแล้ว ที่น่าสนใจนะครับ อันนี้เฮียหยี่พูดไว้ (น้ำ-ฟ้า) ถ้าทีมงานมุ่งมั่นไปที่เป้าหมายเดียวคือเพิ่ม traffic เพื่อขายโฆษณา มันมีคนที่เขียนเนื้อหาดีๆ แล้วไประดมในพันทิปให้เข้ามาช่วยโหวตก็สามารถทำได้ แถมเขียนแค่เอนทรี่เดียวอาจเหนือกว่าคนที่เขียนมาทั้งปีก็ได้ มันพูดยากนะเรื่องนี้เพราะทุกอย่างเป็นธุรกิจ เค้าก็คงต้องให้ traffic ดี เพื่อที่จะได้ขายโฆษณาได้

สำหรับผมที่ดีใจคือ มีคนเอาลิงค์ไปแชร์และชื่นชม ตรงนี้มากกว่าที่ผมรู้สึกดีใจ และมีกำลังใจที่จะเขียน ส่วนคนอื่นๆ บางทีเราก็ต้องปิดตาข้างนึงอะนะ

บางครั้งมีคนมาถามข้อสงสัยในบล็อก เม้นต์ยาว นี่แหละแสดงว่าอ่านจริง แต่ไม่ได้หมายความว่าคนที่เม้นต์สั้นๆ ไม่ได้อ่านนะครับ

ก็อย่างที่ อ.เต๊ะว่าไว้แหละครับ ผมเห็นด้วยนะ อยากให้จำความรู้สึกครั้งแรกที่เขียนไว้ให้ดีๆ สมัยก่อนผมอ่านบล็อกได้แบบเต็มที่ืั้ทุกคนที่เข้ามา ต่อให้ไม่เคยคิดที่จะอ่านบล็อกผม หรือแม้แต่เข้ามาเพื่อแปะรูปอย่างเดียวผมก็ไปอ่านอย่างตั้งใจ แต่ยอมรับว่ายิ่งอายุมากขึ้น อะไรหลายๆ อย่างมันก็มากตาม รวมไปถึงหน้าที่ความรับผิดชอบ ทำให้ไม่สามารถเหมือนเก่าครับ ใครมาแค่ "สวัสดี" ผมก็ตอบแค่ "สวัสดี" เท่านั้นครับ ไม่ไหวจริงๆ ถ้าหนักมากๆ ก็ไม่แวะไปเลย


"อย่าติดกลิตเตอร์นะคะ" เชื่อมั้ยว่าผมใช้เวลากว่า 4 ปี ในการกำจัดกลิตเตอร์ให้หมดไป ผมไม่กล้าเตือนเค้าตรงๆ เลยต้องเขียนไว้ที่กล่องคอมเม้นต์ แต่ก็นะ....... ใช้เวลานานมากกว่าจะกำจัดหมด จริงๆ ส่วนหนึ่งผมกันคนที่ไม่อ่านบล็อกแล้วเข้ามาติดกลิตเตอร์ด้วยแหละ


ผมไม่มีเพื่อนเยอะเหมือนบล็อกเกอร์หลายๆ ท่าน คุณฟ้าลองไปดูบล็อกเกอร์อันดับ 1 สาขาอื่นดูได้ เพื่อนเค้าเยอะมาก ของผมถือว่าขี้เล็บเลย ถ้าจะว่าผมหยิ่งผมก็ยอมล่ะ หลังๆ ผมแทบไม่คบเพื่อนเพิ่มเลย เพราะแค่นี้ผมก็ตามอ่านไม่ค่อยจะทันเท่าไหร่แล้ว จะให้อ่านแบบลวกๆ ก็คงไม่ดีเท่าไหร่


วงการนี้มีมาเฟีย พูดแบบนี้อาจดูเกินจริง แต่มันไม่เกินจริงหรอก ผมยังแปลกใจเลยว่ารอดมาได้ไงถึงป่านนี้ทั้งที่ปากแบบนี้ พูดได้แค่นี้ครับสำหรับหน้าไมค์

น่าจะหมดแล้วมั้งมีประเด็นอะไรเดี๋ยมาต่อละกัน ผมทุ่มเทกับบล็อกเกินไปมั้ยเนี่ยะ เที่ยงคืนกว่าละ เดี๋ยวอีกแปบไปนอนก่อนดีกว่า

เหมือนผมจะสับสนตัวเองเพราะรีบพิมพ์เกินมั้ง ตรง "พูดแบบนี้อาจไม่เห็นภาพเท่าไหร่" ตั้งนั้นให้ดูแค่ลิงค์แบนก็พอครับ อยากเอาที่ผมโดนแซวมาให้อ่านน่ะ

พี่ก๋านั่งอ่านเม้นท์จนครบเลยนะครับเนี่ย
ก่อนที่จะคิดว่าตัวเองจะเม้นท์ยังไงดี

พี่ก๋าไม่ได้โหวตแลกโหวตเลย
ใช้วิธี "โหวตตามใจชอบ" ครับ
คือ พี่ก๋าชอบงานเขียน ภาพถ่าย ท่องเที่ยว อาหาร
เพราะฉะนั้นเพื่อนบล็อกคนไหนเขียนบล็อกในแนวนี้
พี่ก๋าก็มักจะโหวตให้เสมอเมื่อได้อ่านบล็อกที่ถูกใจตัวเอง

แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยครับ
ที่เราจะไปอ่านบล็อกของเพื่อนๆครบทุกบล็อกหรืออ่านอย่างละเอียดทุกตัวอักษร

โดยเฉพาะบล็อกที่เขียนยาว เนื้อหาเยอะ
หรือแม้แต่นิยาย (โดยเฉพาะนิยายนี่พี่ก๋าไม่เคยอ่านเลยสักบล็อกครับ และส่วนใหญ่จะออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเป็นคนไม่อ่านนิยาย)

ดังนั้นส่วนใหญ่จึงเป็นการไปทักทายมากกว่าการไปอ่านบล็อกหรือเม้นท์


กับอีกกลุ่ม คือ บล็อกที่เขียนงานจริงๆและน่าสนใจจริงๆ
อันนี้พี่ก๋านั่งอ่าน นั่งดูภาพอย่างจริงจังด้วยความชื่นชม


กลับมาที่ประเด็นว่า "มีคนอ่านบล็อกเราจริงหรือ"
อันนี้พี่ก๋าเริ่มไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับประเด็นนี้แล้ว

เพราะเมื่อถามว่าเรามาเขียนบล็อกทำไม
เราเขียนเพราะเรามีความสุข
เราอยากเขียนในสิ่งที่เรามีประสบการณ์
และอยากแบ่งปันประสบการณ์นั้นใช่หรือไม่

ถ้าเราชัดเจนในประเด็นนี้
เราจะเขียนบล็อกแบบเป็นตัวของตัวเองและมีความสุข

เจ้า "ความสุข" นี่สำคัญมากนะครับ
เพราะเมื่อเราเขียนในสิ่งที่เราคิด เราชอบ เราเชื่อ
ถึงใครไม่ชอบ ไม่เชื่อ ไม่คิดอย่างที่เราเขียน
เราก็ยังมีความสุข

พี่ก๋าเขียนบล็อกมาหลายปี
เขียนในยุครุ่งเรืองที่สุดของบล็อก
วันนึงมีเม้นท์ประมาณ 200 เม้นท์ต่อบล็อก ต่อวัน
ตอนนี้เกิน 20 เม้นท์ก็หรูแล้วครับ 555

แต่สิ่งที่ยังคงไม่เปลี่ยนไปเลย
คือ พี่ก๋ายังมีความสุขกับการเขียน

โดยไม่ได้สนใจเรื่องของสายสะพายฯเลย
มีหลายครั้งที่เกิดดราม่าขึ้น เมื่อคนที่ได้รับรางวัล
อาจไม่ตรงใจกับความรู้สึกของเพื่อนๆบล็อก
พี่ก๋าก็เฉยๆนะครับ

กฏกติกาในการโหวตก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
แต่สุดท้าย....รางวัลก็คือรางวัล
เราต้องกลับมาสู่ประเด็นคำถามของเราให้ได้ว่า

เราเขียนบล็อกไปเพื่ออะไร

ถ้าเขียนเพื่อความสุขของเรา

อันนี้ก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก
เขียนต่อไป และพี่ก๋าเชื่อว่าคนที่เห็นในความสุข
และความตั้งใจในการเขียนบล็อกของเรายังคงมีอยู่แน่ๆ
เขาไม่ได้มาเม้นท์ อาจไม่เคยโหวต
แต่เขาอ่านและได้รับประโยชน์จากบล็อกของเรา

พี่ก๋าคิดว่านี่คือ ที่สุดของการได้เขียนบล็อกแล้วล่ะครับ


ปล. ทุกวันนี้พี่ก๋าต้องขอบคุณเพื่อนบล็อกทุกคนที่มาโหวตให้
บางคนอาจไม่ได้อ่านก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเรื่องธรรมะที่พี่ก๋าเขียน
ก็ไม่ได้เข้าใจหรืออ่านสนุกสักเท่าไหร่ อันนี้ก็รู้ตัวเองครับ 555

แต่เมื่อพี่ก๋าคิดว่าตัวเองมีความสุขที่จะเขียน
และคิดว่าคนอ่านจะได้ประโยชน์
พี่ก๋าก็เขียนต่อไปล่ะครับ ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรก็ตาม

ไม่อยากหลงไปจากความรู้สึกเริ่มต้นเมื่อเริ่มทำบล็อกเท่านั้น

.
.


สำหรับพี่ก๋ามันคือ "ความสุข" และ "การแบ่งปัน" เลยครับ

55555555555555555555555555
โอ๊ย ชอบจริง ๆ เลยค่าาาา สั้น ๆ ได้ใจความ
บุ๊งอ่านนะ แต่คนอื่นบุ๊งไม่รู้ค่ะ
ชอบเมนท์ อ.เต๊ะ อ่ะ ย้าวววว ยาว 55555
แต่มันโดนค่ะ คนจะเป็นบล๊อกเกอร์ เริ่มจากชอบในสิ่งไหน
ก็บล๊อกในสิ่งนั้น เขียนในสิ่งที่รู้ (หรือไม่รู้แล้วไปค้นคว้ามา)
เขียนในสิ่งที่ชอบ มันคือ passion อ่ะ

แต่ละเมนท์ยาวกว่าโพสอีก ยาวราวกะรถไฟสายทรานไซบีเรีย

ชอบเมนท์น้องต่อด้วยนะคะ

บล็อกเกอร์คนนี้เขียนดี เนื้อหาดีระดับที่เรียกได้ว่าดีมากจนรู้สึกว่าต้องโหวตให้ แต่ปัญหาคือ เราไม่ค่อยมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ทำให้เราเม้นต์ไม่ออกทั้งที่เราตั้งใจอ่านอย่างเต็มที่ มันอาจเป็นความไม่ได้เรื่องของเราก็ได้ที่ไม่สามารถจับประเด็นที่ผู้เขียนต้องการสื่อ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็มีเพื่อนหลายคนล่ะที่เป็นแบบนั้น

อันนี้มันใช่นะ บางทีพี่ไปอ่าน แล้วก็เมนท์ไม่ออกก็มี
คือรู้ว่าบล๊อกเกอร์ท่านนั้นตั้งใจเอาความรู้มาฝาก
หรือเขียนได้ดี แต่เมนท์ไม่ถูก เพราะไม่มีความรู้เรื่องนั้น
เช่น นิยาย หรือ การ์ตูน ที่ต้องใช้ความรู้เฉพาะ
อย่างนิยาย คืออ่านแล้วรู้ว่าเค้าแต่งดี แต่ไม่รู้จะเมนท์อะไรมากไปกว่า
แต่งเก่งจังเลยค่ะ ที่เมนท์แบบนี้เพราะคิดอย่างนั้นจริง ๆ
เป็นอะไรที่บุ๊งทำไม่ได้ ให้เขียนนิยาย ต้องใช้จินตนาการระดับสูงเลยทีเดียว

แหม้...ถ้าเป็นในเฟซจะกระทืบไลค์สักล้านหน ฮาา

ถ้าเอาในฐานะคนเขียนนะ...ความรู้สึกต่อคนอ่าน

ถ้าเค้ามาไลค์ก็ขอบคุณแหละ ชอบจริงไม่จริงก็แล้วแต่เค้า แต่เค้าแสดงออกอย่างนั้นเราก็โอเค ดีกว่ามาบอกว่า เกลียดว่ะ เยอะเลย

ส่วนอ่านจริงไม่จริง สมัยที่พี่มีคนมาเม้นท์เยอะๆ นี่รู้เลยนะว่าบางคนไม่อ่าน และส่วนใหญ่ด้วย มีคนอ่านจริงๆ น่ะไม่กี่คนหรอก (แต่บางบล็อกนี่พี่ก็เขียนยาวเกิ๊น รูปเยอะเกิ๊น ก็เข้าใจ แต่บางคนต่อให้เยอะยาวเกิ๊น เค้าก็ยังอ่านนี่นะ) แม้กระทั่งเดี๋ยวนี้ที่คนเม้นท์ไม่เยอะแล้วเราก็ยังรู้อยู่นะว่าใครอ่านจริงไม่จริง ครบไม่ครบน่ะ

ยังไงดี..

สำหรับพี่ ถ้าใครที่อ่านจริง พี่ขอบคุณเค้านะ ขอบคุณด้วยใจจริงเสมอ รู้สึกว่า เออ สิ่งที่เราทำมันมีคนได้รับรู้จริงๆ แต่ถ้าใครที่ไม่ได้อ่านจริง พี่ก็..เออ อย่างน้อยเค้าคงอยากมาทักทายเราน่ะ

จุดประสงค์ที่พี่ยังเขียนบล็อกทุกวันนี้ คือ อยากฝากอะไรไว้ให้โลกมากกว่า (ดูยิ่งใหญ่อลังการเวอร์เนอะ) คือ อยากให้คนที่หารีวิวที่เที่ยว ที่พัก ร้านอาหารนั้นๆ ได้มีข้อมูล อย่างน้อยก็จากบล็อกเรา พี่เองเวลาหารีวิวแล้วไปเจอเพื่อนในบล็อกแกงค์ ก็จะขอบคุณเค้าเสมอ แล้วก็รู้สึกว่า เออ..ก็คงมีคนรู้สึกกับบล็อกเราอย่างนี้เหมือนกันหละมั้งนะ

ส่วนเรื่องคนที่มาเม้นท์ อ่านจริงมั้ย จะโหวตไม่โหวต มันพ้นไปจากความต้องการพี่แล้วแหละ ได้สายสะพายหรือไม่ก็ไม่สำคัญ พี่รู้ว่าพี่ทำอะไรอยู่ และทำเพื่ออะไร

อย่างรีวิวที่พัก พี่ทำเป็นมหากาพย์ เพราะพี่รู้สึกแค่ว่า เมื่อพี่มีโอกาสได้ไป ขณะที่หลายๆ คนไม่ได้ไป พี่อยากทำให้ละเอียด อยากให้คนที่อ่านรีวิวพี่ ไม่ได้แค่รู้ว่าเออ มันมีที่นี่อยู่นะ สวยดี แต่ได้ข้อมูลด้านต่างๆ ที่เค้าจะเอาไปประกอบการตัดสินใจได้ หรือจะแนะนำคนอื่นได้ว่าน่าพักหรือไม่พัก พี่ถึงทำหลายเอนทรี่ ให้ละเอียด และสิ่งสำคัญคือ พี่จะบอกคนที่ให้พี่ไปรีวิวเสมอว่า พี่ไม่ขอรับเงินนะ แต่สำคัญคือ ต้องให้พี่รีวิวตามจริง พี่จะไม่อวยเด็ดขาด ถ้ารับได้พี่ถึงจะไปรีวิวให้ เพราะพี่อยากซื่อสัตย์กับคนที่มาอ่านบล็อกพี่ และพี่อยากภูมิใจในตัวเองมากกว่าการที่จะต้องมีรายได้เข้ามา

เพราะงั้น...ทุกวันนี้พี่จึงทำแค่ "เหตุ" (การเขียนบล็อก) ให้ดี ส่วน "ผล" (คนจะอ่านไม่อ่าน ไลค์ไม่ไลค์ โหวตไม่โหวต) พี่ไม่สนใจแล้วแหละ ถ้าได้ก็ดี ไม่ได้พี่ก็ไม่เป็นไร รับได้

เป็นกำลังใจให้นะฟ้า พี่อ่านตัวหนังสือของฟ้าก็พอรู้ว่าฟ้าเป็นยังไง เข้าใจในสิ่งที่เอนทรี่นี้เขียนจ้ะ

ไม่อยากให้ท้อนะ ยังไงพี่ก็ชอบการเขียนของฟ้าเน้อ

อีกเม้นท์

ถ้าว่ายน้ำไม่เป็น ตอนลงทะเลเค้ามีชูชีพให้ยืมใส่นะ

แต่สระนี่คงไม่ได้ ต้องเล่นสระเด็กแล้วแหละ ฮา

ฝรั่งคนที่เล่นโยคะที่สะพานน่ะหุ่นดีมาก พี่เองก็เกรงใจ แต่รอนานยังไงคุณเธอก็ไม่ย้ายไปสักที พี่เลยตัดสินใจต้องถ่ายแบบมีเจ้าตัวมาด้วย แล้วมาเซนเซอร์เอาหละ

สำหรับพี่ตุ๊กนะคะ
ถ้าเข้ามาหาก็จะอ่านหมด
แม้บางเรื่องเกิดไม่ชอบเลย ก็จะอ่าน ซึ่งจะอ่านหลายเที่ยวมากกว่าปกติเสียด้วยเพราะไม่ยอมเข้าใจสักที
ยกเว้นนิยายอ่านน้อยมาก
บางเรื่องชอบ ก็ย้อนอ่านไปทุกบล็อกของ log in คนนั้นเลย
เคยย้อนกลับไปอ่านของน้องฟ้าด้วย
แต่
ไม่ค่อยเขียนเมนท์ยาว ๆ
เพราะเป็นคนพูดตรงเกิน บางที่หากเกิดอารมณ์รำคาญขึ้นมาจะแซวเขาไป ซึ่งบางคนก็อาจเคยโดนมาแล้วจนเกิดอาการโกรธบล็อกเม้นท์พี่ตุ๊ก
เพราะเป็นคนคุยไม่เก่ง อันนี้หนูหล่ออ่านออกตั้งแต่เข้าวงการใหม่ ๆ เลย
เพราะบางทีอ่านจบแล้วก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไร ก็ใส่อีโมไว้ว่ามาอ่านแล้ว

และต่อยอด บล็อกเกอร์ข้างบนท่านว่ามาค่ะ
คุณหยี ... ทำบล็อกเพื่อเป็นบันทึก ... เห็นด้วยค่ะ
ขนาดเขียนออกอากาศแล้วตั้งนานทุกวันนี้ยังกลับไปแก้ไขอยู่เลย เช่นไปเปิดฟังเพลงที่เคยลงยูทูปเปิดไม่ได้-แก้โค้ด แปลผิด-แปลใหม่ ได้รับความรู้เพิ่มเติมมา-ลบเขียนใหม่ รูปไม่ขึ้น-ลงรูปใหม่ แต่ค่อย ๆ รื้อยังเหลืออีกหลายบล็อก ร้านที่เคยแนะนำปิดไปแล้ว ก็ไปปิด draft
เพราะอยากให้สิ่งที่เราหามาลงซึ่ง
เป็นทั้งหมดที่เราอยากรู้อยากเห็น
ทุกเรื่องที่เอามาลงจึงไม่ก็อปมาวาง แต่ อ่านและนำมาย่อความ
อยากมีความทรงจำถึง อยากระลึกถึง
และหากคนที่เข้ามาอ่านสนใจเขาก็จะได้รับความสุขในการอ่านค่ะ
สรุปเขียนเหอะ จะรออ่านจ้า

เมนท์มหากาพย์มาก อิอิ

ขอบคุณที่แวะมาอวยพรนะครับ


จริงๆ ผมเคยพูดไว้กับเพื่อนบล็อกบางคนนะว่า ผมยอมเอาสายสะพายทั้งหมดที่เคยได้มา แลกกับการที่มีคนอยากเข้ามาอ่าน แบบนั้นจะดีกว่า

คุณฟ้าเป็น 1 ในเพื่อนบล้อกที่กล้าพูดเรื่องนี้ครับ ส่วนใหญ่ไม่มีใครกล้าเท่าไหร่หรอก กลัวฐานเสียงพัง

ผมอยากให้ข้อสังเกตเพิ่มอีกนิดนึง สังเกตมั้ยครับว่าพฤติกรรมของคนที่มาเม้นต์เราเป็นอย่างไร บล็อกเขาก็จะเป็นอย่างนั้น ถ้าใครตั้งใจไปอ่านแล้วเม้นต์บล้อกเขาก็จะมีคนที่ตั้งใจอ่านและเม้นต์เป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้ามาแค่ "สวัสดียามเช้า สาย บ่าย เย็น" บล็อกเขาก็จะมีเม้นต์เหมือนที่เขาเม้นต์ มันเป็นกฏแห่งกระจกครับ

ผมไม่ได้คาดหวังให้คนอ่านอ่านทุกตัว เข้าใจที่เราเขียน 100% โดยเฉพาะบล็อกการ์ตูน แค่รู้ว่าเราเขียนเรื่องอะไรก็พอแล้วครับ ถ้าผมเขียนบล็อกว่า "สุนัขที่เลี้ยงขาหัก" แล้วเจอเม้นต์ว่า "อร่อยดีนะ หวานเลย" คงขำไม่ออกแน่ๆ แบบนี้แสดงว่าไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าบล็อกเราเขียนอะไร

อย่างที่หลายๆ ท่านเขียนไว้ ตอนนี้ผมยังมีความสุขที่ได้เขียน โดยเฉพาะงานถนนสายนี้มีตะพาบ มันสนุกมาก ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องเดียวกันจะเขียนต่างกันได้สุดขั้วขนาดนี้ วันใดที่ผมรู้สึกไม่สนุกกับบล็อก วันนั้นแหละจะเป็นวันที่เลิกเขียน ยังไงก็อย่าคิดมากล่ะ

เค้าอ่านมั้ย คนทำบล้อกเองจะรู้ดีค่ะว่าอ่านหรือเปล่า
เพราะคำทุกคนเราเขียนออกมาแล้ว
มาเม้นมาทักทายตรงไหม ไ่ม่ใช่แวะเข้ามาบอกว่ มาอ่านจ๊ะ
ความรุ้สึกคงไม่ดีแน่ๆ

ถ้ารักที่จะเขียนบล็อก ชอบการแบ่งปันเป็นหลัก
ให้ละความคิดของการเปรียบเทียบออกไปนะคะ
แล้วจะสามารถเขียนบล็อกได้นาน และมีความสุข
ความสุขที่คิดไว้นั้นคือ ความสุขจากการแบ่งปันจากเรื่องเล่าของเราเอง
คนอื่นจะคิดไง เป็นไงก็ช่างเค้า

สวัสดีค่ะ คุณฟ้า ^^
นุ่นมาดึกไปอะ อยากเมนท์เยอะๆบ้าง
วันนี้คุณฟ้าเขียนบล็อคสั้นแต่โดนใจ
นุ่นใช้สองล็อคอินเพราะว่าที่ใช้ประจำนี่แก้ไขอมยิ้มแล้วมาโหวตในบล็อคไม่ได้ ทั้งที่ยืนยันตัวตนเรียบร้อยแต่ในพันทิปกลับใช้ได้ไม่เป็นไร
ไม่รู้ว่าเป็ฯที่ระบบหรืออะไร ซึ่งมันลำบากมาก
เลยไม่เคยบอกใครว่าโหวตให้ใคร เมื่อไหร่ ยังไง
อันไหนชอบมากก็เปิดหน้าบล็อคเก็บไว้โหวตทีเดียวจบ ><

จนมีพี่อย่างน้อยสองคน ที่อาวุโสในนี้ถามมาหลังไมค์ว่าเพราะอะไร นุ่่นก็อธิบายไปแต่ไม่เคยบอกใครหรอก TT

เมื่อก่อนอัพบล้อคทุกวัน หรือเกือบทุกวันเลยค่ะ
แต่เดี๋ยวนี้ตามอ่านเพื่อนๆไม่ทันจริงๆ มาได้แต่ตอนกลางคืน บางคนบอกว่าจะมาก็ข้ามวันมั่ง ลืมมั่งมาอีกทีผลัดบล็อคไปแล้ว อ่าว เสียใจนิดหน่อยเพราะบอกไว้แล้ว
แต่จะย้อนไปทุกบล็อคก็เป็นไปไม่ได้ หลังๆมาเลยพยายามมาเท่าที่มาได้ ถ้าไม่ได้ก็ปล่อยวางไป แล้วก็ไม่อัพบ่อยเกรงใจเพื่อนๆ เพราะบล็อคนุ่นเป็นนิยายซะมาก มันต้องใช้เวลาในการอ่านมากกว่าปกติ
แต่ถ้าไปบล็อคไหน ส่วนมากจะอ่านก่อนถึงจะเมนท์ออก ที่เห็นเมนท์ยาวนั้น เวิ่นเว้อไป อันไหนชอบมากก็เมาท์มากหน่อย อันไหนนอกเหนือจากความรู้ก็ดูนะ อ่านด้วย แต่เมนท์ไม่ออก
ไม่รู้จะยังไง แต่ก็ตั้งใจที่สุด เพียงแต่ไม่บอกว่าโหวตรึเปล่าแค่นั้นเอง T T

มีครั้งนึงเสียใจมาก ไปบล็อคพี่อุ้มอ่านคร่าวๆ ไม่ละเอียดแต่ดันเมนท์ผิดประเด็นรู้เลยว่าพี่อุ้มเสียใจ รู้สึกผิดหลังจากนั้นไปบล็อคไหนก็จะอ่านให้ได้ใจความมากที่สุดแล้วเมนท์ตามที่เข้าใจ

บล็อคคุณฟ้าก็เหมือนกัน เขียนเป็นหนังสือท่องเที่ยวแบบฮาวทูด้วยเถอะ มันคงจะมีค่ามากๆถ้าได้เผยแพร่ออกไปให้คนเห็นเยอะๆมากกว่าอยู่ในบล็อคส่วนตัวที่คนเห็นน้อย
คุณฟ้าอย่าท้อนะคะ เพื่อนร่วมอุดมการณ์เพียบ แหะๆ นุ่นคนนึงแต่ว่าหมู่นี้ขี้เกียจมากไปหน่อยเลยไม่ค่อยมาแต่ไม่ทิ้งแน่นอน
สู้ๆๆๆๆ ค่า

ลืมค่ะ ที่คุณฟ้าอยากไปตามรอยเรื่องเพื่อนสนิท นุ่นก็ชอบค่ะเป็นแรงบันดาลใจอย่างนึงให้อยากไปพะงันเลย
แต่ว่าไปทีไรได้แค่เหยียบท่าเรือเอง ไม่เคยได้เที่ยวเต็มๆตามในหนังเลย
ถ้าเลือกนะคะ นุ่นก็อยากไปพักที่พะงันดูบ้าง น่าจะสงบกว่าเกาะเต่าเยอะเลย
ส่วนนางยวนสวยมากและแพงมากทุกอย่างไอติมลูกละ100 จะเป็นลมแต่ของเอามายากก็เข้าใจ แต่เกาะเต่าอะ มีเซเว่นแพงกว่าฝั่งอย่างละ3-5-10 บาท ไม่เกิน ราคาพอรับได้อยู่ค่ะ

บล็อกไหนๆก็อ่านขอรับยิ่งมีสาระย้อนอ่านขอรับ
บางบล็อกเข้าไปอ่าน.. เสร็จแต่ไม่เคยโหวตก็มีขอรับ
คืออ่านเสร็จแอบออกมาเงียบๆ
และเจ้าของบล็อกเขาก็ไม่ทราบด้วยว่าท่านขุนนะเข้ามาอ่าน
แต่ขอสารภาพนิดนึงว่า... เรื่องนวนิยาย.. มักจะไม่อ่านขอรับอิอิ
เพื่อนๆที่เป็นนักเขียน อย่าเพิ่งโกรธล่ะ.. เหตุผล
ที่หนึ่ง. นวนิยายมักจะมีเรื่องรักๆหรือชู้สาว ท่านขุนกลัวอ่านแล้วติด
กลัวใจแตกขอรับฮ่าๆ
ที่สอง,ก็ให้กำลังใจ.. เพราะรู้ว่าเพื่อนตั้งใจทำและแต่งขอรับ
จะชอบอ่านเชิงประวัติศาสตร์ ธรรมะ ความรู้.. อะไรทำนองนี้ขอรับ

อ้ออีกนิดนึงเพิ่งนึกออก
มีอยู่บล็อกหนึ่ง
เขาไม่เคยโหวตกลับให้ท่านขุนเลยสักครั้ง
แต่ทุกครั้งที่บล็อกนั้นเขียน ท่านขุนจะต้องเข้าไปอ่านและโหวตขอรับ
มาหลังๆรู้นะว่าเขาไม่โหวตให้เราแน่ๆ
แต่เวลาที่เขาเขียนบล็อก
ท่านขุนจะโหวตให้เขา
แต่ไม่คอมเม้นท์หรือแสดงตัวระยะหลังๆ
คือว่าท่านขุนชื่นชอบบล็อกเขา
เขียนนำเนื้อหาและวิชาการ
ที่เราโง่และไม่รู้มาบอกเล่า
พร้อมทั้งสอนให้เราแบบฟรีๆ
โอ้ถูกใจๆให้ไปเลยทุกครั้งขอรับ
แบบไม่เสียดายคะแนนโหวต
อย่างบล็อกคุณฟ้าทั้งสนุกน่าติดตาม
เต็มใจอยู่แล้วขอรับ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า


มานั่งอ่านเม้นท์
มหากาพย์อย่างพี่หยีว่าจริงๆด้วย 555

แต่อ่านแล้วจะเห็นภาพชัดเลยนะครับ
ว่าเราเขียนบล็อกไปเพื่ออะไร

ถ้าให้แน่จริงนะ รณรงค์ให้เลิกระบบสายสะพายไปเลยดีกว่า

เพื่อความสวยงามของวัฒนธรรมการแบ่งปัน การไปมาหาสู่กัน เป็นหมู่บ้านบล็อกแกงค์ที่สงบสุขอีกครั้ง

หรือไม่งั้นก็รณรงค์ให้เปลี่ยนวิธีคิด เปลี่ยนกติกาสร้าง traffic อีเดียตๆพวกนี้ซะ ไม่ได้ยากเย็นสำหรับทีมงานเลยต้องการเพียงความคิดสร้างสรรค์และเข้าใจบล็อกเกอร์กว่านี้เท่านั้น ยกตย. อย่างให้มีสายสะพายแต่ละสาขาหลากหลายแบบนี้หน่ะเหรอ หากจะคงประเพณีโหวต เพิ่มรอบผู้ทรงคุณวุฒิมาตัดสินก็ได้ครับ หรือไม่ก็เปลี่ยนชื่อสายสะพายไปซะ โดยต่อท้ายสายแต่ละสาขาว่า ... แฟนคลับ หรือประชานิยมอะไรก็ว่าไป 555

สรุป เขียนสนอง need ตัวเองต่อไป อิอิ

ว่าแต่ว่าเกี่ยวไรกะที่จขบ.บ่นเนี่ย 555 อีนี้กาบริเอลไปหาเวปอยู่กะนายน้ำฟ้ามะ สร้างเวปเขียนด้วยกัน อิอิ

หา!!! ได้ข่าวว่าว่ายน้ำไม่เป็น >"< มิน่าไปแต่ภูเขา อิอิ

กติกาในการโหวตบล็อกยอดเยี่ยม
รู้สึกว่าจะเปลี่ยนมาสองครั้งแล้ว
เพื่อแก้ปัญหาปั่นโหวต

พี่ก๋าไม่ค่อยรู้เรื่องกฏ กติกาเท่าไหร่ครับ

เขียนบล็อกอย่างเดียวเลย 555
ทุกวันนี้ยังดีใจว่าตัวเองยังอัพได้วันละบล็อกทุกวัน
ปีนึงอัพเกิน 300 บล็อกได้ก็พอใจแล้วครับ

เขามีสายสะพานสาขาถนนไหมเนี่ย

เจอคอมเมนต์ไปคนละทาง ฯฟ้าก็ฝ่อหลายรอบค่าพี่หนู...


พี่ว่า เราๆ เจอแบบนี้กันแทบทุกคน แต่คอมเมนท์ด้านบนๆ นี้น่ะ ส่วนมาก เขียนบล็อกมาพีกใหญ่ๆ แล้วล่ะ ฟ้าเลยยังยากที่จะทำใจ เพิ่งอยู่ตรงนี้ได้ปีกว่าๆ เนาะ พี่ถึงถามฟ้าว่า เรารู้แล้วไงล่ะ เราจะเลิกไปบล็อกเค้ารึ ถ้าเค้ายังมาหาเรา หรือ เราจะบอกเค้าตรงๆ ว่าพี่คะ นี่มันคนละเรื่องกันนะ เอาแบบให้อายกันไปเลย ... มันก็ไม่ใช่เนาะ

พี่ทำบล็อกด้วยว่าอยากบันทึก... พี่ชอบถ่ายรูป แต่พี่พูดไม่เก่ง เขียนก็ไม่ได้เรื่อง เล่าเรื่องไม่เป็น จะพูดเยอะก็กลัวความหมายเพี้ยนไปอีก เค้าเข้าใจผิดอีก เพราะงั้นหลายบล็อกของพี่ เลยเหมือนการเล่าด้วยภาพซะมากกว่า พี่ไม่สนหรอก ใครจะอ่านจริงหรือไม่จริง พี่ก็ทำของพี่แบบนี้แหละ เค้าไม่อ่าน เพราะเค้าไม่สนใจแนวนี้ก็เป็นไปได้ ไม่ถูกจริตเค้า ไม่ว่ากัน พี่ปากเสียนะ เคยพูดด้วยซ้ำ เมาส์อยู่ในมือท่าน ลากผ่านได้เลยค่ะ เพราะพี่เยอะตลอดล่ะ 5555

มาเจอบล็อกฟ้า พี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่บอกว่า ชอบ...นะ ชอบทั้งภาพ ชอบทั้งตัวหนังสือที่เล่า สถานที่ๆ ฟ้าไป พี่ไม่มีทางได้ไปเยือนแน่นอน และถึงพี่จะอ่านเจอที่เที่ยวที่เดียวกัน ในเว็บอื่น บล็อกอื่น ก็ไม่เหมือนของฟ้าแน่ๆ

ถ้าจะฝ่อ...พี่อยากให้มองว่าเป็นเรื่องธรรมดา ที่เราต้องเจอ ยังไงพี่ก็อยากเห็นฟ้าเล่าเรื่องให้ฟังผ่านบล็อกอีกนะ

ไม่รู้จะเกี่ยวกับเรื่องที่ฟ้าเปิดประเด็นมั้ย ใจพี่ก็อยากให้บล็อกแก๊งค์เลิกระบบโหวตนะ

คอมเม้นแต่ละท่าน ยาวมาก อ่านเพลินเจริญใจเลย

หวัดดีจ้าาา

กว่าจะโงหัว หาทางกลับมาที่บล็อกแกงได้ก้ผ่านมาเนิ่นนานปานนี้
เจอกันที่งานแรลลี่แว้บๆ ไม่ได้ทักทายกันเลยต้องขอโทษนะคะ
จริงๆอยากไปคุยด้วยมากๆ แต่ไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมเท่าไหร่ ไปแบบป่วยๆก็แบบนี้แหละเนอะ

ขอเรียกแทนตัวเองว่าพี่เลยนะคะ น้องฟ้าดูอ่อนเยาว์มาก (เมื่อเทียบกับป้าแก่อย่างพี่ อิอิ)

เห็นหัวข้อนี้แล้วโดนใจมากๆ
แต่ที่จะตอบคือ คนอ่านมีจริงแน่นอนค่ะ ^_^
ขอยืนยัน นอนยัน ตีลังกายัน
เขียนในสิ่งที่คนชอบมากๆ แมสมาก คนก็อ่านมาก
เขียนแบบเฉพาะตัว คนอ่านก็ลดลงมา
คนที่ชอบเหมือนกันจะมารวมตัวกัน คนที่ชอบแบบเราก็จะหากันจนเจอ
สมัยที่โลกมันแคบลงด้วยพลังของกูเกิ้ล ยูทูป fb บลาๆๆ
บางคนอาจจะมาแบบเงียบๆ ไม่ส่งเสียง ส่งไลค์ก็มีนะ

เรื่องของคนสังคมมันซับซ้อนนะคะ
เรามีเพื่อนหลายคน เพื่อนแต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน
ก็เหมือนบล็อกเอนทรีของเพื่อนแต่ละคนที่ต่างกัน สะท้อนความคิด บุคคลิกคนเขียน

เวลาเขียนอะไรแล้วมีคนมาเม้นท์มาอ่านมาไลค์มันรู้สึกดีเนอะ
แต่หลายๆครั้งเราแอบรู้ว่าหรือแอบสงสัยว่า เค้าอ่านที่เราเขียนจบไหม?
แต่ขอไลค์ไว้ก่อนเพราะชอบนะ ^_^

เรื่องของ relationship มันก็ซับซ้อนอีก


บางครั้งเราต้อง let go มันไปบ้าง
ระบบจะเป็นอย่างไรต่อไป คงได้แต่คาดเดา
แต่ที่รู้แน่นอนคือ ตัวเราเองที่จะถูกกระแสพัด หรือยืนหยัดสู้มัน

อุ๊ต๊ะ...เมนท์แล้วรู้สึกมีสาระ ฮ่า

ลงถามด้วยคำถาม --ทำไมน้องฟ้าอยากเขียนบล็อกคะ ?

ปล ไม่แน่ใจว่าคำถามของน้องฟ้านี้สื่อไปทางไหน
แต่สิ่งที่พี่อยากบอกคือ เวลาเราอยู่ในสังคม แต่ละคนมีบทบาท มีผลส่งถึงกัน ถึงเรียกว่าสังคมไงคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบางครั้งก็เหมือนการสมมุติหรือหน้ากาก หรือบทก็ว่าไป ถ้าสนุกกับมันก็เอ็นจอยไป ถ้าไม่ชอบก็กลับบ้าน อยู่กับสิ่งที่เรารัก
ทำในสิ่งที่เรารัก เชื่อในสิ่งที่เรารักดีกว่าค่ะ เพราะบางครั้งเราไม่สามารถไปตัดสินสังคมที่ซับซ้อนว่าถูก ผิด ไม่ดี ไม่ใช่ แต่สิ่งที่เรารู้แน่ๆคือ เราชอบอะไร อยากทำอะไร

อ่านจากบล็อกก็รู้แล้วว่าน้องฟ้าเป็นคนมีความเฉพาะตัว มันเป็นความพิเศษ แชร์ออกมาให้คนอื่นอ่านเลยค่ะ คนอ่านมีแน่ๆอย่างน้อยก็ตัวเราเอง เก็บไว้อีก 5 ปีกลับมาอ่านจะได้ความรู้สึกอีกแบบเลยนะ พี่บอกเลย ^_^

เพิ่งเขียนไปปีเดียวเองอ่ะ รู้สึกอย่างกับอ่านบล็อกคุณฟ้ามาน้านนาน เพราะเที่ยวแต่ละอันยาวแสนยาวด้วยมั้งครับ
คนเข้าบล็อกเราคนไหนอ่านจริง คนไหนแค่เข้ามากระตุ้นเศรษฐกิจพอจะแยกออกอยู่นะครับ น่าเสียดายที่บล็อกเกอร์หลายคนเหมือนจะเป็นแบบหลัง ตอบฉันเพราะฉันเข้าไปตอบเขา ฉันเข้าไปตอบเขาเพราะอยากให้เขามาตอบฉัน ปั๊มโหวตกันมันส์ ปั่นไลค์กันเพลิน อะไรแนวๆนี้ซะเยอะ

แต่สุดท้ายแล้วเราก็เขียนเพราะอยากเขียนนั่นละครับ พี่หยีตอบได้ชัดเจน ตอบได้ถูกต้อง ตั้งแต่เม้นท์แรกเลย อิอิ
ขอแนะนำเว็บ FFVII ที่ผมเขียนให้รู้จัก มี 209 หน้า แต่ไม่มีช่องให้คนตอบแม้แต่หน้าเดียวครับ เขียนเพราะอยากเขียนจริงๆ

finalreunion

เว็บทำตั้งแต่ปี 2002 พอปี 2005 กระแสเกมนี้กลับมาบูมอีกครั้ง เว็บถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวาง คนพันทิปห้องการ์ตูนแทบจะจับผมขึ้นวอเลย

ป.ล. เอนทรี่นี้ได้อ่านเพื่อนบล็อกเปิดใจกันหลายคน ช้อบชอบ ♥
ป.ล.2 ข้างบนคุณต่อพิมพ์ชื่อผมเป็นคุณชีวิต เสียจัย... ;A;

ทักทายดึกๆครับ คุณฟ้า
ผมมาอยู่บล็อกแก๊งก็หลายปีแล้วครับ ก่อนหน้านี้อยู่ห้องราชดำเนิน(การเมือง)ในพันทิป ถ้าคุยเรื่องการเมืองก็ทะเลาะกันไม่เลิกครับ หุ หุ
สภาพบ้านเมืองแบบปัจจุบันนี้ ผมเลยเบื่อสุดๆครับ
บล็อกน้องฟ้า เน้นท่องเที่ยวต่างแดนที่น้อยคนได้ไปครับ ออกไปทางแนววิถีชีวิต
ยอมรับผมดูภาพทุกภาพ อ่านเนื้อหาประมาณ 80 %
อยู่ที่เวลาด้วยครับ เนื่องจากเป็นหัวหน้างาน ถ้าจะเล่นเน็ตช่วงเวลางาน ก็จะไม่เป็นแบบอย่างที่ดีกับลูกน้อง
ก็จะเล่นช่วงเช้าก่อนทำงาน พักเที่ยง เลิกงานก็มาเล่นที่บ้าน เกือบๆเที่ยงคืนครับ

สำหรับบล็อกแก๊ง ผมใช้เป็นที่เก็บภาพ เหมือน ไดอารี่ภาพ แทนเรื่องราว "หนึ่งภาพแทนเรื่องราวพันคำหมื่นคำ"
บล็อกเศษเสี้ยว จะลงเนื้อหา ให้น้อยที่สุด ครับ ถ้าจะอ่านแบบละเอียดหลายมิติ ในกูเกิ้ลมีเพียบ
และจะขอใช้บริการไปจนกว่าเว็บบล็อกแก๊งจะปิดกิจการครับ
ต้องยอมรับว่า คนไทยอ่านหนังสือน้อยมากถ้าเทียบกับประเทศอื่นในอาเซียน หรือ เอเชีย
ฉะนั้นเลยไม่แปลกใจครับ ถ้าคนจะอ่านเรื่องราวในบล็อกเราน้อยมาก บางคนมาทักทายอย่างเดียว บางคนมาโหวต บางคนมาแปะภาพ ก็ต้องขอบคุณที่แวะมาทักทายกัน
ที่บล็อกรับได้หมดทุกสภาพครับ (ยกเว้นคำที่ไม่เหมาะสมซึ่งสกรีนโดยแอดมิน)

สำหรับ เรื่องรางวัลสายสะพาย ก็ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนโหวต

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า

ปกติจะไม่ค่อยมีใครเม้นท์กันยาวๆแบบนี้
เป็นกรณีพิเศษเลยนะครับ
บล้อกน้องฟ้าสามารถกระตุ้นให้บล็อกเกอร์แต่ละท่าน
อยากบอกเล่าความรู้สึกและประสบการณ์ของตัวเอง

คำถามที่ดี
นำไปสู่คำตอบที่น่าสนใจ

พี่ก๋าก็มานั่งอ่านเม้นท์ของแต่ละท่านต่อ
สนุกดีครับ
ได้เห็นมุมมองต่างๆในการเขียนบล็อกของแต่ละคน

ถ้าบล็อกนี้เป็นสเตตัสในเฟส
คงไม่มีใครตอบกันยาวแบบนี้แน่ๆครับ
ในเฟสนี่หนักไปทางกดไลค์อย่างเดียวเลย 555

เด๋วนี้ต้องสั่งกาแฟปาท่องโก๋มานั่งเปิดบล็อกเอนทรี่นี้ทุกเช้า

comment กันกระจาย ยาวเฟื้อยเลย อ่านไม่ไหวค่ะ ไม่มีเวลา อิ อิ
แม่บุญว่า ในเฟสบุค น่าจะมีเยอะกว่านะ เพราะมันง่าย แต่ในนี้ต้องเป็นสมาชิกจึงจะกดตามใจชอบได้

ขอบคุณมากค่ะที่แวะไปทักทาย ต้องขอโทษที่วันนี้คุยนานไม่ได้เนื่องจากมีภาระค่ะ แล้วจะกลับมาใหม่นะน้องฟ้า

อ่านบล๊อกคุณฟ้า สองบันทัด
แต่อ่านเม้ท์หลายหน้ากระดาษเลย อิอิ

แม่ซองฯ บางทีก้ออ่าน บางทีก็ไม่ได้อ่านค่ะ ยอมรับเลย
ถ้าไม่ได้อ่านก็มักจะทักทายแบบว่าสบายดีป่าว คิดถึงน่ะ อากาศมันเปลี่ยนรักษาสุขภาพด้วย
เรียกว่าเป็น ธรรมเนียม

แต่ถ้าเราอ่านมันก็จะมีเรื่องให้เม้นท์ได้ค่ะ

อย่าไปคิดมากเลยน่ะ

แม่ซองฯเขียน บล๊อก ก็ถือว่าเขียนบันทึก ไดอารี่
ว่างๆก็เอาออกมาอ่าน

ดีกว่าเฟสเยอะเลย
แต่ก็ขยันเข้าเฟสกว่าบล๊อกนะคะ
อันนี้ต้องยอมรับเพราะเฟสเข้าง่ายกว่ากันเยอะเลย

อีกเรื่องคือเรื่องโหวด
ตรงนี้ก็ไม่สนใจ บางทีดองบล๊อกเป็นสองอาทิตย์ เพื่อนมาโหวด ก็เกรงใจต้องไปโหวดให้เขาอีก
เหนื่อยเหมือนกัน อิอิ
ยังห่วงเลยปีนี้ได้สายสะพาย ปีหน้าสายสะพายคงปลิว 5555

สุดท้าย ก็จะบอกว่า เราทำสิ่งที่ชอบ สิ่งที่มีประโยชน์ ก็พอแล้วค่ะ

เวลาสติขาดผึงนี่แย่เลยนะครับ
ทำอะไรเลวร้ายและผิดพลาดได้มากมายเลย

อ่านเม้นท์ข้างบน... เขียนได้ถูกใจจริง ๆ ผมอ่าน
ทุกเม้นท์ครับ..

ผมเริ่มเขียนปี 2553 ได้มั้งครับ.. เคยย้อนกลับไป
อ่านเม้นท์ของคนที่มาอ่าน อมยิ้มเลยครับ เพราะ
ส่วนใหญ่ เขาจะอ่านจริง.. อันนี้ใช้สามัญสำนึกดู
พอ ออก ครับว่าอ่านจริง..

ที่ผ่านมาหลายปี มีที่ไม่แต่ใจว่า เขามาอ่านจริง
หรือไม่ มีภาษาอังกฤษ ขอบคุณเท่านั้น 555

ยังคิดในทาง + ว่า เขาอ่าน แต่... เขียนทักทาย
ไม่เป็น คือคอยสังเกต ว่าเขาไปบ้านอื่น ก็แปะ
ภาษาอังกฤษขอบคุณขอบใจ เท่านั้นเหมือนกัน


ที่น่าตกใจ.. สำหรับผมคือ

เพื่อนโหวตให้เลย คือเขาตั้งใจมาโหวตให้เลย
แหะ ๆ คิดในทาง +

แต่ฉุกใจ... ผมเองก็เข้าไปอ่านบ้านของเพื่อน
แต่ละที่ "ผมก็เม้นท์ไม่ออก" เช่นกัน เพราะ
ไม่มีแก๊ก.. หรือสิ่งที่น่าสนใจอะไร..

งั้น งานเขียนของผม ก็คงจะเหมือนกันแน่เลย
ใจเสียมากครับ 555 หัวเราะไปงั้นเอง

ผมเลยมานั่งคิด วิธีเขียนบล๊อกที่ "ให้" อะไรกับ
ผู้อ่าน ที่ไม่ใช่วิชาการ (ผมมีน้อยอยู่ด้วยครับ)

ขอเพียงผู้อ่าน ๆ มีความสุข อมยิ้ม..

แต่ข้อมูลที่เราใส่ไป ให้ถูกต้องที่สุดโดยการค้น
หาในที่ต่าง ๆ

สำหรับการโหวต ผมจะโหวตให้ ที่น่าจะ โหวตให้
ด้วยความจริงใจ

โดยเฉพาะคนที่ เขามีความพยายามค้นหา สิ่งที่
เราไม่ค่อยจะรู้... เรียกว่า "เป็นกำลังใจ" ให้เพื่อน
คนนั้นครับ

ยาว..ไปซะแล้ว หยุดก่อนครับ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า

คนที่พี่ไวน์พูดถึง
พี่ก๋านึกออกทันที
เม้นท์เค้าเป็นเอกลักษณ์มาก
ทุกบล็อกเม้นท์เหมือนกัน
เม้นท์คำเดียวเท่านั้นคือ ขอบคุณครับ

มาแล้วจ้าๆๆๆ

เมื่อวาน อ.เต๊ะ อัพบล้อกใหม่ ฟ้าดินลงโทษเลยอะ

เกือบไม่รอด ฝนตกหนัก พิมพ์ไปบรรทัดนึง ฟ้าร้องคำรามทีนึง
เอ็ะ หรือเทวดาบนฟ้า จะหมั่นไส้ ก้ไม่รู้ว่า เอ็งจะอัพไปทำมั้ย ดองซะขนาดนี้ปิดบล็อกไปเลยดีมั้ย 555

เรื่องเอาสบู่มาขัดเบาะนี่ ไม่ใช่ว่าใช้ได้ดีทุกยี้ห้อน้า
นี่ อ.เต๊ะ กว่าจะหาเจอ ก็ใช้เวลาหลายปี ไม่งั้นขัดไปนานแล้ว อิอิ

ไอ้บร้า อ.เต๊ะ เอ็งอย่ามาโม้ เอ็งขี้เกียจนะซีไม่ว่า หนอยๆมาพุดซะดี 555

ส่วนเรื่องใบสมัคร ที่จะขอย้ายค่าย มาอยู่สายอธรรม
ท่านประธาน multiple กำลังพิจารณา คุณสมบัติอยู่น้า

ดูๆแล้ว ก้เข้าเกณฑ์หลายข้อ แต่ที่ต้องฝึกฝนเพิ่มเติม คือการดองบล็อก

สายอธรรมแท้ๆ ไม่อัพบล็อก เรื่อยเปื่อย
สำหรับมือใหม่
พยายามอย่าให้เกิน 20 บล้อกต่อปี กำลังดี อิอิ

จริงๆ คุยทักทายกันเฉยๆก้ได้ ส่งจดหมายมาก้ดี พาไปกินฟรีจะเยี่ยมมาก 555

โอ๊ย หิวข้าว ไปก่อนนะ ตะเองงง

ก่อนอื่นใดเลยน๊า ขออวยพรวันเกิดให้ก่อนค่ะ



ขอให้คุณฟ้า สวยสดใส มีความสุขมากมาย สุขภาแแข็งแรง คิดสิ่งหนึ่งสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะคะ

Happy birthday to you ka

เอ้าๆๆๆ พุทโธ่พุดถัง กาละมังรั่ว 555

วันเกิดก็ไม่บอก เมื่อเช้า อ.เต๊ะ ดูทีนึงแล้ว มีอยู่คนนึง แต่ไม่รู้จักกันเลยไม่ไป อิอิ

เมื่อกี้ดูอีกที ไอ้น้องฟ้าพึ่งเกิด เว้ย เฮ้ย 555

งั้นขยับเข้ามา ตั้ง นโม 3 จบ เลยน้า อิอิ

วันเกิดปีนี้ ขอให้ไอ้น้องฟ้า สุขภาพแข็งแรง ถึงจะไม่ค่อยอาบน้ำ ก้อย่าได้มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน อิอิ

อยากไปเที่ยวไหน ก้ขอให้ได้ไป ไปไหนก้ขอให้แคล้วคลาด คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา ทุกประการเทอญ

สาธุๆๆๆๆ

บล็อกนี้น่าจะมีแต่เม้นท์ "แต่ละเมนท์ยาวกว่าโพสอีก ยาวราวกะรถไฟสายทรานไซบีเรีย " ขออนุญาติหยิบคอมเม้นท์ของคุณน้ำฟ้ามาอ้างอิงก่อน

เนื่องจากเห็นด้วยว่าโพสสั้นมากๆ แต่เม้นท์ยาววววววววววมากๆอ่ะ
เห็นด้วยกับโพสมากๆเหมือนกัน ด้วยว่าเคยมีความคิดทำนองนี้มาตั้งนานแล้ว

ปิดบล็อกไปก็หลายครั้งหลายหน แต่จนในที่สุด คิดว่าถ้าเรายังรักที่จะเขียนบันทึกของเราไว้
ทำแล้วเรามีความสุข แค่นี้ก็ทำต่อไป ไม่หวังโหวตและจำนวนไลค์เลย
ซึ่งทุกๆคนที่เขียนบล็อกรู้อยู่ว่า โหวตให้กันเพราะอะไร เพื่ออะไร
ไลค์เพราะชอบบล็อกนั้นๆจริงเหรอ หรือว่าเธอไลค์ให้ฉัน
ฉันก็ไลค์ให่้เธอ เธอโหวตให้ฉัน ฉันก็ต้องโหวตคืนให้เธอ
ทั้งๆที่บางบล็อกไม่ได้ดีเด่นอะไรจนสมควรที่จะโหวตให้
เพราะฉันต้องใช้หนี้เธอ หรือเพราะเกรงใจ ให้กำลังใจ
มีหลากหลายสาเหตุ เคยประกาศไม่รับโหวตและไลค์
เพราะรู้สึกแบบนี้ ทำให้ไม่สนุกกับการทำบล็อกเหมือนเมื่อก่อน
แต่ก็เนาะ เราถูกใจเขาจริงๆ เราไปโหวตให้เขา
เขาคงเกรงใจ กลับมาโหวตให้เรา มันก็เลยต้องเลยตามเลย

เห็นด้วยกับเม้นท์ที่ 1 เลย คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ส่วนเม้นท์ที่สอง อย่างฮาเลยนะ แต่ก็มีสาระนะ
เห็นด้วยกับคุณต่อ ตรงประเด็นที่เขายกตัวอย่างคุณพ่อเสียชีวิตเลยค่ะ
คือแสดงให้เห็นว่า คนนั้นน่าจะไม่ได้อ่านเรื่องราวในบล็อก หรืองัยเนาะ
แต่เคยเจอประมาณนี้เหมือนกันค่ะ พอเจอกับบล็อกของตัวเองนี่
อ่านเจอคอมเม้นท์ ถึงกับเงิบไปเลยนะคะ 555
และอีกข้อนึงคือ เวลามีน้อย เข้าไปไม่มีเวลาจะอ่าน ถ้าเป็นเรื่องราวที่เราสนใจ เรื่องยาวๆ หาเวลามาอ่านย้อนหลัง
แต่ก้อไม่ค่อยได้ย้อนหลัง ผ่านแล้วผ่านเลย เพราะไม่มีเวลา
กับอีกเรื่องนึงคือบล็อกที่เราอ่านแล้วไม่รู้เรื่อง คอมเม้นท์ไม่ถูก
กับบล็อกนิยายยาวๆ ที่เราต้องมีเวลาอ่านต่อเนื่อง ซึ่งบางทีเรา
ไม่มีเวลา หรือเราไม่ชอบ ก็จะไม่ได้อ่านเลย

ถูกใจอันนี้ด้วย "ถ้าให้แน่จริงนะ รณรงค์ให้เลิกระบบสายสะพายไปเลยดีกว่า"

ไว้มาอีก ยังอ่านเม้นท์ไม่ครบ แต่ละคนมีความคิดอ่านที่แตกต่างกันไปบ้าง

มาอีกครั้ง บล็อกต่างประเทศที่ผมเล่าให้ฟังในครั้งแรกนั้น คุณฟ้าก็ได้เข้าไปเม้นต์แล้วเหมือนกัน ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ก็น่าจะได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง

มีบล็อกเกอร์ขี้งอลด้วย อย่างตาชีริวก็ขี้งอลนะครับ ผมพิมพ์ชื่อผิดนิดเดียวเอง วันนั้นดึกเกินเลยพิมพ์เพี้ยนๆ ไม่รู้พิมพ์ออกมาได้ไงกลายเป็นชื่อ ชีวิต (ขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว) ผมอยากให้มีสายคนที่เขียนการ์ตูนมากกว่านี้นะ จะได้แซวเล่นได้มากกว่านี้หน่อย ปัจจุบันที่ผมนับๆ มีอยู่ 3-4 คนเอง

ดีที่คุณฟ้าไม่เคยเจอกรณีความขัดแย้งแบบที่ผมเจอ ไม่งั้นจะเซ็งมากกว่านี้

เขียนตามที่เราสบายใจดีกว่าครับ มีประโยชน์อะไรกับการได้สายสะพายมากสาขา แล้วไม่ได้รับอะไรจากบล็อกเลย ถ้าเขาทำแล้วมีความสุขก็ถือว่าเราได้บุญ คิดแบบนี้สบายใจกว่า

เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมผมจะอัพบล็อกใหม่ เชื่อว่าถ้าคุณฟ้าเข้ามาน่าจะอ่านจบในเวลาไม่เกิน 1 นาทีแน่นอน และแน่นอนเดือนนี้จะได้เจอเรื่องที่อ่านยากสุดๆ เหมือนกัน ยังคิดอยู่เลยว่าจะมีคนอ่านมั้ย เรื่องภาษามันเฉพาะเกิน

สุขสันสันต์วันหยุด และวันเกิดนะครับ

ยินดีกับครบรอบขวบปีแห่งการเขียนบล็อกค่ะ

สุขสันต์วันเกิด ขอให้ฟ้ามีความสุข เหมือนทุกทุกวันจ้ะ

ลืมอวยพรวันเกิด ขอให้มีความสุขมากๆ ค่ะ

พี่ก๋าใช้มือถือไม่เปลืองเลยครับ
ในชีวิตใช้มาไม่เกิน 5 เครื่อง
นานสุดก็โนเกียเครื่องนี้ล่ะครับ
หลายปีทีเดียว

ไอโฟนก็ใช้ของพี่ชาย
แล้วก็พิ่งเปลี่ยนมาใช้เครื่องเก่ามาดาม

ดีตรงถ่ายรูปง่ายและสนุก
แต่พี่ก๋าโทรฯน้อยมาก
บางเดือนโทร 35 บาทเองครับ 555

สุขสันต์วันพิเศษครับ

สุขสันต์วันเกิดครับคุณฟ้า ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีแรง มีตังค์
ปีนี้ก็เที่ยวในดินแดนพิศวงแล้วเอามาเผยแพร่ให้พวกเราได้ยลดินแดนที่ไม่เคยเห็นเช่นเดิมนะครับ

แต่ละท่านเม้นท์กันแบบจริงจังแล้วก็ยาวได้ใจ
แบบนี้คุณฟ้าคงหายสงสัยแล้วเนาะ ^_^
เราเข้าวงการบล็อกมานานมากกกก
ที่ยังเล่นอยู่ก็เพราะชอบ และคิดว่าคงเขียนบล็อกต่อไปเรื่อย ๆ
ดีใจที่ได้รู้จักเพือนบล็อกที่เก่งและน่ารักหลายท่าน
เรื่องโหวตนี่เราไม่ซีเรียสค่ะ ถ้าชอบบล็อกไหนก็กดโหวตให้
ถือเป็นการขอบคุณจขบ.ที่เขียนบล็อกได้ถูกใจ
ส่วนจะมีใครตามอ่านหรือเปล่า เราไม่ซีเรียส
แค่ได้เขียนบล็อกก็มีความสุขแล้วค่ะ
ต้องขอบคุณคุณฟ้านะคะที่เขียนบล็อกดี ๆ ให้อ่าน
วันนี้เป็นวันดี ขอให้คุณฟ้ามีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง
เป็นที่รักของคนรอบข้างและโชคดีตลอดไป
สุขสันต์วันเกิดค่า ^_^

คนที่อ่าน มีจริงหรือไม่ ?

อย่างน้อยผู้ที่กดติดตามบล๊อกเรา เค้าคงอ่านและมีอะไรในบล๊อกเราที่อาจตรงใจกับเค้านะคะ
หรือจากคอมเมนท์ของเพื่อนบล๊อก หากอ่านก็จะคอมเมนท์เข้ากับเนื้อหา

เราเขียนบล๊อกด้วยความสุข ได้แบ่งปันเรื่องราวที่อยากถ่ายทอด
มีเพื่อนๆแวะเวียนมาคุยแลกเปลี่ยนกันบ้าง
เท่านี้ก็เป็นพื้นที่ที่สร้างมิตรภาพและความเบิกบานใจได้แล้วนะคะน้องฟ้า

นอนหลับฝันดีคืนนี้นะจ๊ะ

HBD น้องฟ้าด้วยนะคะ
ขอให้น้องฟ้ามีความสุขมากๆ มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
และสมปรารถนาในทุกสิ่งที่ตั้งใจค่ะ

สุขสันต์วันเกิดค่ะ
ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรงค่ะ

ไม่ได้แสดงความเห็นเรื่องข้างบน ไม่ได้หมายถึงไม่ได้อ่านนะ
แค่ตั้งใจมาอวยพรวันเกิดค่ะ ^__^

หาเวลามาต่อ เพราะต้องการอ่านความคิดเห็นของท่านอื่นๆด้วยเหมือนกัน
อยากรู้ว่ามีใครมีความคิดเห็นเหมือนหรือแตกกต่างกันอย่างไรบ้าง

(แอบแซว : คุณน้ำฟ้าฯ "เด๋วนี้ต้องสั่งกาแฟปาท่องโก๋มานั่งเปิดบล็อกเอนทรี่นี้ทุกเช้า
"
คนมาดึกๆแบบนี้ หาปาท่องโก๋ไม่ได้ คงได้แต่กาแฟ แก้ตาจะปิดนะ)

หลังจากที่อ่านคอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์จบแล้ว
ก็มีความคิดหลากหลายกันไป ไม่น่าจะมีถูกมีผิดอะไร
อยู่ที่ความพอใจของแต่ละคนนะ

ถ้าเอาประเดนที่ถามว่ามีคนอ่านบล็อกเราจริงมั๊ย

ตอบเลยว่ามีแน่นอน อย่างน้อย 1 คนที่จะอ่านเรื่องของเรา

ก่อนโน้นที่เล่นบล็อก ยังไม่มีเฟสบุ๊ค เล่นบล็อกกันสนุกมาก
บางทีอยู่หน้าจอกันทั้งวัน มีถามมาตอบไปด้วยนะ

แต่ตอนนี้เฟสดึงผู้คนจากบล็อกไปจำนวนมาก
คนเข้ามาแค่ทักทายบ้าง อ่านบ้าง พูดคุยเรื่องอื่นบ้าง
คิดว่าคงมีหลายๆคนที่คิดเหมือนคุณฟ้า แต่ไม่ค่อยได้พูดออกมา
แต่เคยมีการพูดถึงเรื่องการโหวตกันบ้างเหมือนกัน
แต่เป็นการพูดคุยกันเอง แล้วก็เงียบหายไป

ขอพูดถึงเรื่องการโหวตซักนิ๊ดนึง ที่รู้สึกไม่อยากให้มีการโหวตอะไรแบบนี้เลย

คือมีอยู่ปีนึง คนที่ทำบล็อกในหมวดนั้นๆ ดีมาตลอด ก็มีคนโหวตให้นะ แต่ไม่ได้รางวัล
ส่วนคนที่ได้รางวัลในสาขานั้นๆ ดูแล้วไม่น่าจะได้รางวัลเลย
ประมาณแบบนั้นอ่ะ ตัวเองเลยรู้สึกหมดศรัทธาการโหวต
ตั้งแต่นั้นมา และเริ่มรู้ว่าหลายๆคนไม่ได้โหวตให้เพราะว่า
เห็นว่าบล็อกนั้นดีจริงๆ มีตั้งแต่แลกโหวต ปั่นโหวต ฯลฯ
เลยไม่รู้ว่าจะมีการโหวตไปเพื่ออะไร
บล็อกที่ดีๆ ที่สมควรจะได้ก็ไม่ได้ บล็อกที่ไม่น่าจะได้ก็ได้
และเริ่มรู้สึกไม่สนุกกับการทำบล็อก เพราะเรื่องนี้เลย

จนมาถึง ณ วันนึง ที่เราคิดใหม่ ว่าเราเขียนบล็อกไปเพื่ออะไร
เวลาที่รู้สึกเบื่อมากๆ อยากจะปิดบล็อก ลองเข้าไปอ่านบล็อกเก่าๆที่ผ่านมา
อ่านคอมเม้นท์เพื่อนๆแล้วปิดไม่ลงจริงๆ
บอกตัวเองว่า เราเขียนบล็อก เพราะเราอยากบันทึกความทรงจำในช่วงนั้นๆของเรา
เราเขียนบล็อกแล้วเรามีความสุข มีเพื่อนๆแวะมาหา อาจจะไม่ได้อ่านเรื่องของเราเลย
แต่เขามาทักทาย พูดคุยด้วย แม้แต่แปะภาพ เราก็รู้สึกดีและขอบคุณ

แต่ประเภทมาและบอกว่าติดโหวตไว้ก่อนนะ แล้วก็หายไปเลย
ไม่ได้อยากได้โหวตอะไรเลยนะ
บอกตรงๆว่าเสียความรู้สึกมาก สู้ไม่ต้องบอกดีกว่านะ
เจอแบบนี้หลายคนหลายครั้งเหมือนกันนะ
คิดว่าเขาอาจจะลืม แต่ก็ไม่น่าพูดเนาะ

ในความรู้สึกส่วนตัว ทำบล็อกตอนนี้ ปัญหาเยอะกว่าตอนนั้น
ในเรื่องการอัพบล็อก และคนที่เข้ามาคอมเม้นท์ก้อเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน

อาจไม่ค่อยมีเวลากันมากเหมือนเมื่อก่อน ทั้งเฟส ไลน์ และอื่นๆ ที่ต้องแบ่งเวลาไปเล่นเนาะ
เพราะฉะนั้น อย่าไปคิดมากอะไร อยากทำอะไรทำไปไม่ต้องสนใจ ว่าจะมีคนมาอ่านไหม มีอ่านซักกี่คน

ขออีกนิดจะไปนอนแล้ว

โดยส่วนตัว เมื่อก่อนมีเพื่อนบล็อกบางคน อยู่ๆบล็อกหาย
ยังงัยๆก้อกู้คืนกลับมาไม่ได้
ก็เก็บมาคิดๆ ว่าถ้าเกิดของเราหายไปบ้างจะทำงัย
รู้สึกเสียดายแน่ๆ อารมณ์ที่จะเขียนบล็อกแต่ละช่วงไม่เหมือนกัน
เลยจัดการsave หน้าเพจไว้ คิดต่อมาอีกว่าถ้าที่save ไว้เกิดหายไปด้วยหล่ะ
จัดการปริ๊นเก็บไว้เลยทีนี้ ได้ออกมาเป็นปึกๆ แต่มันสู้ดูในจอไม่ได้
เพราะที่บล็อกชอบตกแต่งสวยงาม ใส่เพลงที่ชอบด้วย
จับมาทำebook ซะเลย จากทำไม่เป็น จนในที่สุดได้ออกมา
ถูกใจซะมากมาย แต่ebook มันต้องเปิดด้วยคอม ถ้าไม่มีคอมหล่ะ
โอ๊ยคิดต่อไปยืดยาว คิดอะไรได้ก็ต่อยอดไปเรื่อยๆ
รู้สึกสนุกดี แต่พื้นต้องมีบล็อกก่อนนะ
ก็เลยทำให้เขียนบล็อกต่อไป แต่เวลามีน้อยจริงๆ
ก็เลยเข้าบ้างไม่ได้เข้าบ้าง ไปทักทายเพื่อนบ้าง ไม่ครบบ้าง

สุดท้ายคือถ้าเราคิดว่าเราทำบล็อกแล้วเรารู้สึกสนุก
มีความสุข ก็ทำต่อไป ถ้าเมื่อไหร่ที่คิดว่าไม่ใช่แระ
ก็หยุดซะ อย่าไปคำนึงถึงคนที่เข้ามามากนัก
เพราะอย่าที่คุณ " AdrenalineRush" บอกไว้เลยค่ะ

คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า

เอนทรี่ทรงค่าในการนั่งอ่านในห้องน้ำ 555 คือทุกเช้าเข้าส้วมจะหยิบมือถือเข้าไปเล่นเกมส์หรืออ่านเฟสนะ แต่หลายๆเช้ามานี้หยิบเข้ามานั่งอ่านกาบริเอลเดลี่แทน อิอิ
อ่านคห.ของแม่ดาวริมทะเลแล้วคันคะเยออหัวใจมือไม้สัรน เด๋วถึงที่ทำงานแล้วจะมาเพิ่มคห.หน่อย อิอิ
หา! วันอาทิตย์ยังทำงานอีกเหรอ 555 ช่าย

สุขสันต์วันเกิดค่ะ น้องฟ้า
ขอให้มีความสุขตลอดปีนะคะ

เมไม่แคร์จำนวนคนอ่านเลยนะ เขียนไปไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นไร เราเขียนเรื่องที่เราอยากเขียน วันหนึ่งเรากลับไปอ่านสิ่งที่เราเขียามันมีความสุขดีนะคะพี่ฟ้า

ชอบเม้นต์คุณต่อมากค่ะ

ต่ออีกนิด แต่เวลาที่มีคนอ่านแล้วเม้นต์เนื้อหาพูดคุยกับเรา มันสนุกเน้อะ รู้สึกว่าไม่ได้พูดอยู่คนเดียว

มาแระๆๆๆ ถึงที่ทำงานเปิดคอมดันเปิดเฟส 5555 กว่าจะปิดเฟสมาเข้าบล็อกได้ล่อไปครึ่งวัน ก่อนอื่นก็

Happy Birthday to you

อีกครั้งนะฮัดช่า

มาขยายความต่อ คนอ่านจริงมีแน่นอน มีมากกว่าหนึ่งคนและมีเยอะพอสมควรแน่ๆ โดยเฉพาะเอนทรี่ท่องเที่ยวของหญิงเก่งตัวเล็กๆคนนี้ นายน้ำฟ้าก็ตัวเล็กแต่ท่องเที่ยวไม่ได้เสี้ยวของน้องฟ้าเลย หา! ชื่อฟ้าเหรอ อิอิ นึกว่าชื่อวาชิ เอ้ยกาบริเอล เอ้ย ไรแน่ คนไรชื่อเยอะแท้ เรียกฟ้าวาชิกาบริเอลดีก่า ฮวี่



คนอ่านแบบเดิมยังมี พร้อมๆกับการมาของคนอ่านแบบกลายพันธุ์!
ด้วยวัฒนธรรมการเยี่ยมบล็อกที่เปลี่ยนแปลงไป

และต้นตอแห่งความกลายพันธุ์ก็คือทีมบล็อกแกงค์แหละ บอกเลย สโลแกน weblog bloggand ที่ว่า weblog for you and your gang ต้องเพิ่ม and my web ด้วย จากการมุ่งสร้าง traffic ของเวปเพื่อหวังให้ลำดับใน Truehit ยังติดลำดับต้นๆของชาร์ตมั้ง หนึ่งในกลยุทธก็คือกิจกรรมประกวดบล็อก เพื่อกระตุ้นเพจวิว ไตรมาสสุดท้ายของปีก็คงนั่งดีดเครื่องคิดเลข sum ยอดเพจวิว //กล่าวหาล้วนๆ อิอิ กระตุ้นยอดก่อนปิดปีอีกทีด้วยโหวตสายพิเศษ ดีดนิ้วโช๊ะเพราะตัวเลขเพจวิวหลักทะลุเป้าเติบโตเกิน 10% จากปีที่แล้ว เจียดงบจากโคดนามาจัดมีตติ้งกระชับสัมพันธ์แจกสายสะพายได้


สิ่งที่แลกกับเพจวิว จากวัฒนธรรมอันฉาบฉวย

ประเพณีการโหวตที่สองปีหลัง //และกำลังก้าวเข้าสู่ปีที่ 3 กับการป้องกันการปั่นโหวตด้วยการเปิดให้โหวตกันตลอดปี เหมือนเขตใหญ่รวมเบอร์ ชาวบล็อกต่างวิวัฒนาการตัวเอง เราไปมาหาสู่กันด้วยของติดไม้ติดมืออินโนเวชั่นใหม่นั่นคือ โหวตให้คะ โหวตให้ครับ ใหม่ๆ โหวตเงียบๆ หลังๆ เงียบไม่ได้ ต้องก๊อบหน้าโหวตมามอบให้ด้วย ไม่งั้นเด๋วโดนยัดข้อหาโหวต fake หรือไร้น้ำใจโหวต เราค่อยๆ ไปมาหาสู่กันแบบนี้แล้ว พร้อมๆ กับการมาหาเราแบบกลายพันธุ์อย่างที่บอก หลายคนมาหาเราเอากระเช้าโหวตมาให้ พอไม่มีกระเช้าแลกกลับไปบ่อยครั้งเข้าก็ไม่มา

หลายคนเล่นบล็อกแต่ละวันโดยตั้งเป้าใช้สิทธิโหวตให้ครบ 5 โหวตต่อวัน ใช้สิทธิไม่ครบนอนไม่หลับ จะปิดคอมได้ต้องโหวตให้ครบก่อน โหวตใช้หนี้ที่เค้ามาโหวตให้บ้าง โหวตเพื่อให้เค้ากลับมาโหวตคืนเราบ้าง บางคนอาจแย้งว่าชั้นเปล่านะ แต่เชื่อว่าไม่มีเหรอความคิดแบบนี้


เขียนบล็อกล่าสายสะพาย และอ่านบล็อกเพื่อล่าสายสะพาย!

พฤติกรรมใหม่ผลพวงจากกติกาเส็งเคร็ง ที่ทีมงานไม่ตระหนัก และเพิกเฉย ไม่เข้าใจหรือสร้างสรรชุมชนบล็อกที่น่าอยู่อย่างแท้จริง หนำซ้ำกลับกัน เป็นตัวการค่อยๆ ทำลายล้างเสน่ห์แห่งการเขียนบล็อกและวัฒนธรรมการไปมาหาสู่กันลงไปอย่างด่าวดิ้น เขียนบล็อกมุ่งล่าสายนั้นไม่ยากครับ เชิงเทคนิคนั้นไม่ซับซ้อนอาศัยความขยันสม่ำเสมอและอดทน สมมุติคุณดีดเครื่องคำนวณได้ว่าต้องอัพบล็อกใหม่ //และต้องเป็นเรื่องในสาขาเดียวกันด้วย หลายคนที่บล็อกมีเนื้อหาหลากหลายพอการประกวดมาก็ลดความหลากหลายลงมุ่งสาขาเดียว เช่นบางคนเคยมีทั้ง food music travel garden ขืนอัพหลากหลายแบบเดิมก็เสียงแตก ปรับกลยุทธปีนี้อยากได้ food ก็อัพ food มันอย่างเดียว คำนวณได้ว่าต้องอัพอาทิตย์ละ 1 บล็อกๆ ละ 30 โหวต ไปเยี่ยมเพื่อนวันละ 5 โหวต อัพ 7 วันเยี่ยมเพื่อน 5*7 = 35 มีคนกลับมาโหวตคืนให้สัก 25 ต่อบล็อก เข้าเป้า ครบปีมีบล็อก 52 บล็อก คูณโหวต 25 โหวต ได้ 1300 คะแนน สบายแระ นอนตีพุงรอลุ้น best 1'st ใช่เหรอ มันเป็นไปแล้ว และมันส่งผลถึงคนที่เข้ามาหาเราด้วย การต่อไปใช้สิทธิ์โหวตให้คุ้มกลายเป็นการกระตุ้นเพจวิวรวมให้บลอกแกงค์อย่างดี คนไทยขี้เกรงใจใครมาให้ของต้องกลับไปให้คืน ก็ทำให้เพจวิวบลอกแกงค์ทะยานขึ้น วันไหนใช้สิทธิ์ครบ 5 หลายคนก็ขี้เกียจไปหารายที่ 6 ที่ 7 หรืออย่างน้อยหลายคนก็เลือกไปอ่านให้กับคนที่มักกลับมาโหวตคืน อ้าว คนไหนไม่โหวตคืนเรียกว่าไม่คุ้มของที่เอาไปให้บางคนกาหมายหัวไว้เลย อีบ้านนี้กูจะไปก็รายหลังๆล่ะว้า ขอไปบ้านที่ชัวร์ๆ ก่อน

บลอกแกงค์ยิ้มแป้นยอมโฆษณาเข้าเป้า

หากทีมงานมีสปิริตคิดถึงปรัชญาแต่แรกเริ่มที่สร้าง weblog แห่งนี้ขึ้นมาไม่ต้องไปอื่นไกลเลยครับ หน้าบอร์ดประกาศผลนั่นแหละ เคยคลิกไปดูผลผวงจากนวัฒกรรมที่คุณสร้างมามั้ย แต่ละสาขาที่ได้มา กว่าครึ่งค่อนในนั้นคุณภาคภูมิใจมั้ยกับคุณภาพบล็อก เลยไกลไปถึงมันเชิดหน้าชูตาเป็นศักดิ์ศรีแก่สังคมภายนอกมั้ยที่มันเป็นหน้าต่างบานแรกที่เค้าภายนอกเค้ามักเข้ามาเซิ๊ฟๆทำความรู้จักสังคมแห่งนี้ คุณผลิตประเพณีการโหวตที่กติกาไม่เปลี่ยนแปลงเลยเป็นปีที่สามก็แสดงว่าคุณวิเคราะห์คร่าวๆ แล้วว่ากติกาลงตัวแล้ว คร่าวๆ แหละ โดยดูตัวเลข traffic เป็นหลลัก เผลอๆอย่างเดียวอย่างอื่นไม่ดู แล้วบุคคลคุณภาพที่ไม่เล่นล่ะ ทีมงานคิดว่าประดาสุดยอดแต่ละสาขานั้นเป็นตัวแทนความยอดสุดของชุมชนแห่งนี้แล้วหรือ เหมือนคนแข่งประกวดร้องเพลงที่ตัดสินด้วยเสียงโหวตทางบ้านหน่ะ คนชนะอาจเป็นคนที่ร้องได้แย่สุดใน 5 คนสุดท้ายที่เข้ารอบก็ได้ แต่เค้ามีกองทัพแฟนคลับ มีมหาชนรอกดโหวต ได้คว้าที่หนึ่งอย่างภาคภูมิใจในเสียงของตัวเอง แต่มันก็คร่าอีก 4 คนที่เหลือลงไปด้วย

ที่พูดไปยาวทั้งหมดนี่หลายคนเข้ามาอ่านอาจจะกำลังคิดว่าแหง๋สิ นายน้ำฟ้าแกชวดที่หนึ่งแกเลยบ่นเป็นหมีกินผึ้ง พี่ก็ไม่รู้นะเกี่ยวรึเปล่า แต่พี่ว่านะ พี่พลาดที่หนึ่งดีไซค์ พี่ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นสุดยอดอันดับหนึ่งดีไซน์ในบลอกแกงค์นะ เหนือกว่าเราที่พี่ชื่นชอบในดีไซค์ของเค้าก็มี มีนะไม่ใช่ไม่มี แต่อย่างที่บอก คนเก่งบางคนที่ว่านั้นเค้าหาเสียงเป็นที่ไหน เล่นตามกติกาโหวตไม่เป็นนิ ส่วนทราเวลพี่ก็ไม่ติดโผ เพราะอะไร ต้องทำใจ เหมือนนี่จะยกตย.กระเทียบเปรียบให้ฟัง สมมุตมีคนนึงเป็นสุดยอดอาหารล่ะ เค้าอัพบล็อกอาหารสร้างสรรค์พิสดาร คนแห่มาชื่นชมต่างแห่มาโหวต แต่นอกเหนือจากความสุดยอดในการสร้างสรรเมนูอาหารแล้วคุณเธอยังเต็มไปด้วยภาพอาหารที่แสนสวย แฟนคลับต่างชื่นชอบไปคนละทิศละทาง บ้างโหวตอาหาร บ้างโหวตโฟโต้ ทำไงล่ะครับ สุดท้ายก็ไม่ได้ซักอย่าง 555 บางคนนะ อัพบล็อกเรื่องนึง แล้วบอกว่าบล็อกเอนทรี่นี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่อง a นะครับ เป็นเรื่อง b แต่ถ้าจะโหวตให้กันล่ะก็ขอความกรุณาโหวตหมวด a นะครัช ... ก็มี

สุดท้ายท้ายสุดนะ พี่ก้าวข้ามความยึดติดสิ่งเหล่านี้ไปแล้ว และเชื่อว่าหลายคนก็ก้าวข้าม //และอีกหลายคนบอกศาลาโบกมือลาไปแล้ว และก็เชื่อว่าอีกหลายๆคนเหลือเกินที่ยังเขียนบล็อกอย่างมีความสุขที่ได้เขียนเหมือนที่เขียนมาตั้งแต่แรกเริ่มไม่ได้หวั่นไหวเปลี่ยนแปลง และไม่ได้วอรี่หรือสนใจกับสิ่งจอมปลอมเหล่านั้น สำคัญที่สุดคือไม่ว่าจะอย่างไรตราบใดที่งานของเรามีคุณค่าระดับหนึ่ง อย่างเช่นงาน essay ของฟ้าวาชิกาบริเอล ก็มั่นใจได้เลยยังมีคนที่อ่านเพราะต้องการอ่าน ยังมีคนมากมายมหาศาลที่เค้าไม่มีโอกาสทำสิ่งที่น้องฟ้าทำ เดินทางไปบนที่น้องฟ้าเดิน การแบ่งปันของน้องฟ้าคือการเติมเต็มทดแทนสิ่งที่ขาด นี่รวมทั้งพี่ด้วยนะ เพราะพี่ไม่ได้ไปอินตะระเดียหรือรัสเซียเป็นแน่แท้ อิอิ

เขียนต่อไปนะ เล่าไปสไตล์นี้แหละมหาเสน่ห์ยิ่งนัก อิอิ

ีคอมเม้นท์ยาวมาก แต่โดนอ่ะกะแวะมาทักทาย จขบ.ซะหน่อย คริคริ เรื่องระบบโหวต จขบ.ไม่ค่อยได้สนใจอ่ะ เพราะเขียนบล็อกไว้เป็นพื้นที่ส่วนตัเหมือนเขียนบันทึประจำวันอ่ะเขียนมาปีที่ 10 แระ เอาไว้เวลาใครถามขี้เกียจตอบ ก๊อปลิงค์ส่งโลด คริคริ เขียนขำๆ ทำไปเรื่อยๆ ความสุข อย่าไปคิดมากรางวัล ณ ปัจจุบันมันก็ไม่ได้ตอบทุกอย่างของชีวิตอ่ะนะ ยินดีที่ได้รู้จักค๊า

สวัสดีค่า คุณฟ้า ^^
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ

วันก่อนที่เฟสสุขสันต์ล่วงหน้าไป
วันนี้สุขสันต์ย้อนหลัง อิอิ
ไม่ได้พอดีเล้ยนุ่น

มาอ่านอีกทีเมนท์ยาวมากๆ พี่ๆแต่ละคนจัดเต็มจริงๆ
มีหลายๆอย่างที่เราถึงจะอยากได้อย่างใจแต่ก็ไม่ได้
เพราะอะไรหลายๆอย่างเว็บบล็อคก็อยากได้กระแสนิยม ยอดเพจ เพื่อผลต่อโฆษณาอะไรก็แลล้วแต่

เราก็แค่คนหนึ่งที่อาศัยเว็บบล็อคถ่ายทอดเรื่องราวแบบที่ตัวเองชอบ
ถึงไงนุ่นก็ชอบบล็อคมากกว่าเฟสอยู่ดี เฮ้อ
ลำบากนะคะ ไม่ใช่แต่บล็อค แม้แต่ที่พันทิปเองระบบปั่นโหวตในบางห้องก็ยังมีแถมแพร่หลายกว่ามากด้วย
จนถึงขนาดมีคนบอกว่าถ้าคุณไม่มาที่งานใครก็ไม่มีใครมาอ่านงานคุณหรอก แป่ว นี่มันขนาดนี้เชียวรึ ต่อไปเราคงทำอย่างที่ชอบไม่ได้ตราบใดที่ผลประโยชน์ยังต่างตอบแทนอยู่
เป็นอะไรที่รู้มาจากห้องหนึ่งในพันทิปจริงๆ

เพราะฉะนั้นอยู่บล็อคนี่แระ สบายใจบ้านเราเรารัก
เฟสนี่ไม่ค่อยอัพอะไรค่ะ ทำไมไม่รู้รู้สึกว่าดราม่าเยอะทู๊กวัน
เอาไว้ส่องๆ ไลค์มั่งไม่ไลค์มั่ง บางทีอยากคุยนะแต่ไม่รู้คุยอะไร ไมมีเวลาตามด้วยค่ะ แต่ละโพสไหลเร็วยังกับแม่น้ำแยงซีเชียว 55นับถือคนที่อยู่เฟสประจำแล้วมีเรื่องคุยตลอดๆจริงๆค่ะ

นิดนึงทำไมถึงเกิดความคิดแบบนี้เหรอคะ
ต้องมีอะไรดลใจหรือทำให้ไม่สบายใจใช่มั๊ยอะ
เพราะปกติคุณฟ้าดูชิลๆ ไม่เครียด ออกจะสนุกสนานด้วยซ้ำ

นุ่นมองว่าเขียนบล็อคในสไตล์คุณฟ้านี่เป็นพรสวรรค์นะ
อย่างตัวเองจะเขียนให้สนุกหรือตลกมันทำไม่ได้ ถึงพยายามแค่ไหนก็ได้แค่ที่เห็น เพราะงั้นถ้าเขียนต่อไปก็ตามอ่านต่อไปค่า
สู้ๆๆๆ (เหมือนเดิมค่ะ)

เข้ามาอ่านเม้นท์ยาวๆ ของคุณน้ำฟ้าฯ
555 วันก่อนบอกว่าอ่านพร้อมกาแฟ ปาท่องโก๋
วันนี้อ่านในส้วมซะแล้ววววอ่ะ ใช้เวลาได้คุ้มค่ามากๆ

เม้นท์นี้ขออนุญาติคุยกับคุณน้ำฟ้าโดยผ่านบล็อกของคุณฟ้านะคะ

คือจะบอกว่าเพิ่งจะรู้อ่ะนะว่า...ที่บอกมานี่คือที่มาที่ไปของการประกวดบล็อกอ่ะนะ
คือไม่ได้คิดอะไรไปถึงขนาดนั้น แต่วันนี้ได้รู้แล้ว ก็คงต้องช่วยๆเขาทำมาหากินต่อไป 555

"ไปมาหาสู่กันด้วยของติดไม้ติดมืออินโนเวชั่นใหม่นั่นคือ โหวตให้คะ โหวตให้ครับ ใหม่ๆ โหวตเงียบๆ หลังๆ เงียบไม่ได้ ต้องก๊อบหน้าโหวตมามอบให้ด้วย ไม่งั้นเด๋วโดนยัดข้อหาโหวต fake หรือไร้น้ำใจโหวต"

กล้าพูดได้เลย ม่ะก่อนเคยนะ โหวตให้โดยไม่บอก แล้วลองสังเกตดู
คนที่เราโหวตให้แทบจะไม่เคยโหวตให้เราเลย ทั้งๆที่เราโหวตให้เขาหลายบล็อกเลยนะ
แต่ที่โหวตให้ไม่ได้หวังได้กลับนะ เพราะเราชอบบล็อกเขาจริงๆ
คิดว่าเขาคงคิดว่าเราก็ไม่เคยโหวตให้เขา เขาก็เลยไม่คิดจะโหวตให้เรา
เลยลองใหม่ ลองแปะกับเขาดูบ้าง ครั้งแรกโหวตกลับมาเลยค่ะ
แสดงให้เห็นเลยว่า ยุคสมัยนี้ ทำอะไร ปิดปากไว้ไม่ได้แล้ว
ในเมื่อคนอื่นๆเขาก๊อปมาหมดเลย
ว่าวันนี้เขาโหวตให้ใครมาแล้วบ้าง แต่ตัวเองไม่เคยเลยนะที่จะบอกว่า
วันนี้โหวตให้คนโน้นคนนี้มานะ โหวตให้ใคร ก็บอกแต่คนนั้น

5 โหวตนี้ บางวันก็ใช้ไม่หมด บางวันก็ไม่พอ อยู่ที่ว่าวันนั้นเข้าได้กี่บล็อก มีบล็อกที่เราถูกใจมากน้อยด้วยแค่ไหน

เคยได้ยินมาว่ามีคนคิดสูตรประกวดบล็อกเหมือนกันนะ
แต่ถามตัวเองว่า เขาได้รางวัลแบบนี้มา น่าภูมิใจมากน้อยแค่ไหนนะ
แต่เราไม่ใช่เขา และเขาก็ไม่ใช่เรา เราคิดอย่าง เขาก็อาจจะคิดอีกอย่าง
เขาอาจจะคิดภูมิใจมากก็ได้เนาะ

ไม่ชอบการโหวต เพราะใครมีพวกมากได่้แน่นอนไม่ว่าบล็อกนั้น จะแย่แค่ไหน
ส่วนบล็อกที่ดีเลิศในสายตาเรา ไม่ติดอันดับนี่ บอกเลยว่าเสียดาย
ไม่ใช่เสียดายที่เขาไม่ติดอันดับนะ แต่เสียดายที่บล็อกดีๆ มีคุณภาพ
แต่ไม่ค่อยมีคนได้เห็น ได้อ่าน มากนัก

ถ้ามีไลค์ในคอมเม้นท์ให้กดได้ จะกดให้เม้นท์ของคุณน้ำฟ้านี่แหละ
เอาไปเลย 100 ไลค์ เพราะพูดได้ถูกใจที่สุดดดดดด

เป็นอันเข้าใจแล้วนะคะ ถึงที่มา ที่ไป เหตุผล
ต้องขอบคุณ คุณน้ำฟ้ามาก ที่ช่วยอธิบายในสิ่งที่ไม่รู้ให้รู้
เพราะไม่เคยคิดอะไรไกล อยากอัพก็อัพ อยากปิดก็ปิด อยากโหวตก็โหวต
ไม่อยากได้โหวต ก็ได้ 5555

สวัสดีค่ะ

ผมไม่เห็นด้วยในบางจุดของเฮียหยีครับ อย่างเรื่องอ่านครบ 5 แล้ว พอเลิก!! ผมมองในมุมที่ว่าแต่ละคนมีเวลาว่างไม่เหมือนกัน แต่ถามว่ามีมั้ยน่าจะมีแหละ

เรื่องก๊อบหน้าโหวตมามอบให้ มันสะเทือนหลายๆ คนนะครับ นี่เฮียหยี่ประกาศสงครามกับแทบทุกคนเลยใช่มั้ยเนี่ยะ ผมไม่รู้เรื่องด้วยนะ แต่ถามว่าก๊อปมาแบบนั้นจะเฟคได้มั้ย มันก็ทำได้ มันปลอมได้หมดแหละ ขนาดสเตตัสเฟสบุ๊คปัจจุบันยังทำปลอมได้เลย ดังนั้นแค่นี้ถือว่ากระจอกมาก

เคยมีกรณีบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งได้สายสะพายในหมวดที่ไม่ได้น่าเชื่อว่าจะได้ ซึ่งหลายๆ คนที่ลงแข่งในหมวดนั้นกังขากันมากว่าทำไมถึงได้ ผมไม่ขอเอ่ยชื่อ เพราะบุคคลที่สามที่ได้เอ่ยถึงนั้นแทบจะไม่ได้อัพแล้ว พูดมากไม่ดี อีกอย่างตั้งแต่รู้จักกันเขาแทบไม่อ่านบล็อกผมเลย ไม่ว่าผมจะเขียนเรื่องอะไรก็ตาม การ์ตูน เพลง ธรรมะ ภาษา หนังสือ ท่องเที่ยว มันเป็นไปได้เหรอที่เขาไม่ถนัดซักเรื่องที่ผมเขียน?

เข้าไปถามก็แทบจะไม่มาตอบที่ผมถามเลย ทั้งที่พูดจากใจเลย...... ผมชอบบล็อกเขามาก มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนคนบ้าที่พูดคนเดียวที่บล็อกเขา ทั้งที่หัวข้อดังกล่าวที่พูดถึงข้างต้นบล็อกอื่นๆ ผมก็เห็นเขาอ่านเป็นปกติ หลังๆ เลยตัดสินใจอ่านอย่างเดียว ไม่เม้นต์ดีกว่า อย่างที่เคยบอกตั้งแต่ผมได้สายสะพายครั้งแรก "ผมช็อค" เพราะมีคนที่ไม่รู้จักมากมายเข้ามาอยากเป็นเพื่อน ผมไม่ค่อยเพิ่มเพื่อนใหม่หรอก เพราะตามอ่านไม่ทัน ส่วนมากหลายๆ คนจะเข้ามาทักผมก่อนแต่ผมจริงจังกับคนที่เข้ามาทักก่อนนะ


นับจากล่างสุดขึ้นไป 2 ย่อหน้า 2 บรรทัดล่างสุด ของเฮียหยีพูด (น้ำ-ฟ้า)

"อัพบล็อกเรื่องนึง แล้วบอกว่าบล็อกเอนทรี่นี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่อง a นะครับ เป็นเรื่อง b แต่ถ้าจะโหวตให้กันล่ะก็ขอความกรุณาโหวตหมวด a นะครัช ... ก็มี"

รู้สึกสะเทือนแหะ ยอมรับว่าทำแบบนั้น แต่มันจะมีจุดที่เชื่อมโยงไปถึงการ์ตูนได้ แม้จะไม่ 100% ก็ตาม เพราะถ้าเล่นตามกติกาจริงๆ ของผมเข้าหลายหมวดนะ 1.การ์ตูน 2.ของสะสม 3.ท่องเที่ยว 4.หนังสือ หลักๆ เท่านี้มั้ง

เราปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าที่เราเขียนคนจะมองเหมือนกัน ขนาดงานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบ ตัวข้อเดียวกัน ยังตีความต่างกันแบบสุดกู่เลย ยกตัวอย่างโจทย์โจทย์หนึ่งที่เคยเขียน โจทย์นี้เด็ดมาก "ใกล้รุ่ง" หลายๆ คนเขียนในแนวจะเช้าแล้ว ผมเขียนในแนวเกือบจะรุ่งเรือง ฉีกแนวสุดๆ มันก็ลำบากนะสำหรับเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับการตีความของแต่ละคน

เชื่อมั้ยว่ามีบล็อกเกอร์คนหนึ่ง เขารู้จักคุณฟ้าด้วย (ในเชิงเคยพูดคุยกันบ้างผ่านบล็อก) จุดประสงค์เขาเขียนอย่างหนึ่ง แต่คนมองและโหวตให้อีกอย่างหนึ่ง จากนั้นก็มีหลายๆ คนไปพูดเหน็บว่า ไม่ควรได้สายสะพาย สร้างความทุกข์ใจให้เขาเป็นอย่างมาก นี่มันทุกขลาภชัดๆ ทั้งที่เจ้าตัวก็ไม่เคยเลยที่จะบอกว่าเขาต้องการให้โหวตในหมวดใด

แต่ผมพูดได้เลยว่าเขาเป็นบล็อกเกอร์ที่ดีท่านหนึ่งจากบล็อกเกอร์ที่รู้จักกันมาหลายๆ คน


ใจจริงผมอยากให้ทีมงานจัดงานสัมนาเรื่องเขียนบล็อก แต่เอาเข้าจริง มันยากที่จะหาคนเข้าร่วม ถ้าจัดจริงอาจแป๊กสูงมาก เพราะมันต้องเตรียมข้อมูล โดยที่ทั้งสองฝ่าย (ผู้เขียน และทีมงาน) จะต้องเผชิญหน้า โดยปกติคนไทยไม่ค่อยชอบงานที่มันซีเรียสอยู่แล้ว อีกอย่างใครจะเข้าร่วมบ้าง? ยิ่งได้ชื่อว่าคนไทยขี้เกรงใจจะตาย ถ้าเป็นสมัยอยู่ที่จีน ชั่วโมงไหนเป็นสัมนาผมจะชอบมาก ขนาดของคลาส ป.โท ผมยังเข้าไปนั่งฟังเลย แต่ที่นี่ประเทศไทยมันต่างกัน แต่ถ้ามีผมพร้อมจะไปร่วมนะ

แก้ไข***

เราปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าที่เราเขียนคนจะมองเหมือนกัน

แก้เป็น

เราปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าที่เราเขียนคน"อื่น"จะมองเหมือนกัน

มาอีกครั้ง แต๊งกิ้วดาวริมทะเล

และเพิ่มเติมเนื่องจากพิมพ์ไปไม่ได้ทวนไม่ครบถ้วนกระบวนความแทนอาจเข้าใจคาดเคลื่อน เรื่องที่บอกว่าบลอกพี่ไม่ติดโผทราเวลต้องทำใจแล้วก็ยกตัวอย่างบลอกเสียงแตกบลาๆๆ แต่ถึงแม้จะเสียงไม่แต่และได้สายสะพายมาก็ใช่จะภูมิใจเพราะรู้ว่ามีคนเหมาะได้ทราเวล มีคนคุณภาพเป็นนักเดินทางตัวจริงบนโลกใบนี้ หนำซ้ำมีใจแบ่งปันอันเป็นหัวใจของคนเป็นบลอกเกอร์ และแบ่งปันได้อย่างมีชั้นเชิง ตย. ที่เห็นๆ ก็น้องฟ้าเนี่ยแหละนักเดินทางตัวจริงเสียงจริงที่ไม่มีใครเถียง ต่างยกย่อง น้องหนึ่งอีกคน ที่เด๋วนี้ไปเปิดเวปชื่อหนึ่งพันไมล์นั่นก็ท่องโลกมาเยอะ อึกคนก็ prinzknecht นี่สุดยอดของสุดยอด เรื่องราวของเค้าผจญภัยไปในที่สุดของที่สุดมากมายค่อนโลกและแบ่งปันได้อย่างสวยงาม ก็คนเหล่านี้แหละที่พี่คารวะว่าเป็นทราเวลบลอกเกอร์ทรงคุณค่า


มาถึงคุณต่อ ขอออกตัวว่าการจะพูดอะไร negative talkiing หรือนำเสนออะไรแบบนี้มันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะกระทบคนโน้นคนนี้ทั่วไปหมดล่ะครับ กระเทือนหรือพาดพิงอะไรก็โปรดอภัย ก็นวัตกรรมประกวดแบบนี้แหละเห็นมั้ยล่ะว่ามันทำให้วัฒนธรรมการเขียนบล็อกอ่านบล็อกเยี่ยมบล็อกมันกลายพันธุ์ไปขนาดไหน ไม่ได้ต้องการประกาศสงครามกับใคร แต่ใครจะเกลียดขี้หน้าแล้วจะทำยังไง ก็มัวแต่เกรงใจกันอยู่แบบนี้แหละคนไทย ถึงมีวัฒนธรรมหมูไปไก่มา หรือขี้เกรงใจไง จริงๆ จะเปิดเอนทรี่พลีชีพก็ได้นะไม่ใช่กลัว ถ้าจะหาคู่กรณีขอเป็นทีมงานบลอกโดยตรงเลยดีกว่าอยากสัมนาด้วยเหมือนกันล่ะครับ ปิดห้องโต๊ะกลมก็ยังได้ เรื่องอ่านบล็อก 5 บล็อกแล้วเลิกแต่ละคนมีเวลาไม่เท่ากัน จริงแท้แน่นอนครับ ทุกคนไม่มีว่างไม่เท่ากัน แต่พฤติกรรมพวกเราหลายคนเปลี่ยนไปมั้ยโดยเฉพาะคนที่มุ่งมั่นกับกิจกรรมประกวด แม้แต่คนที่ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่นนะผมก็เจอมากับตัว บางทีถามว่าทำไมยังไม่นอนก็บอกว่าง่วงนะแต่ต้องไปโหวตใช้หนี้คนที่มาโหวตให้ก่อน ยังไม่ครบ การจะไปโหวตกลับให้ใครเราไปในฐานะที่ไม่ฉาบฉวยก็ต้องอ่านงานของเค้าก่อนจริงมั้ย หนักเข้าคนไม่มีเวลาก็หมดแรง พอหมดโควต้าสิทธิ์ก็เพลีย นอนดีกว่า อิอิ ก่อนอื่นยอมรับมั้ยล่ะครับว่ากระดานบล็อกยอดนิยมของบ้านเราสมศักดิ์ศรีเชิดหน้าขนาดไหน ผมยกตัวอย่างดีไซน์อันดับหนึ่งในปีหนึ่งด้วย พูดไม่กลัวศัตรูเลย ไปสืบเอาเอง บลอกไม่มีคำว่าดีไซน์อะไรเลยแม้แต่น้อยแต่คว้าดีไซน์อันดับหนึ่งได้เพราะอะไร ประเด็นมันอยู่ที่ทีมงามไม่เห็นหรือนำมาปรับปรุง มองไม่ออกว่า something wrong เหรอ กลับปล่อยให้ระบบกติกาแบบนี้ดำรงอยู่ต่อไปๆ ปีแล้วปีเล่า แสดงว่าไม่ได้นำพาไงครับ แสดงว่าจุดประสงค์ของกิจกรรมไม่ได้เฟ้นหาบลอกคุณภาพ แต่เป็นการกระตุ้น traffic แค่นั้น ไม่ต้องดูอื่นไกลบอร์ดพันทิบนั่นปะไร หลายคนคงมีประสบการณ์ตรง โดยเฉพาะคนเล่นเฟสจะบ่อยนะครับหลังไมค์มาขอให้ไปช่วยโหวตช่วยดันกระทู้หน่อย เดินสายขอคะแนนโหวต พอกระทุ้ติดโหวตดีใจใหญ่ภูมิใจสุด ขึ้นโพสเตตัสกระทู้ฉันติดโหวตแล้วโลกต้องรู้ คือภูมิใจเหรอ รู้อยู่กับใจตัวเองว่าติดมาด้วยวิธีการอะไร


เนื้อความวกวนไปมาก็โปรดอภัยนะครับ เขียนรอบเดียวไม่ได้อ่านทวนเช่นเคย

ประกาศ ประกาศ

จขบ. แทรกแซงสื่อเล็กน้อย
ขึ้นไปเขียนคอมเมนต์ ที่หน้าหลักน้อ

หา!!! มีการหลังไมค์ไปขอให้โหวตกันด้วย

เรื่องการเขียนบล็อก.. สำหรับตัวเองแล้ว.. ซึ่งคลุกคลีอยู่กับบล็อกแก๊งมานานค่ะคุณฟ้า
ก็จะใช้หลักวางอุเบกขา(ระยะก่อน-หลัง)และใช้หลักเมตตาเข้าไว้ค่ะ.. เพราะว่าแต่ละบล็อเกอร์
มีระดับสติปัญญาไม่เหมือนกัน อีกทั้งระดับความรู้สิ่งแวดล้อม ที่แตกต่างกัน
อย่างตัวเองอะไรๆก็ไม่มี ไม่ได้จบ สาขา มนุษย-ศาสตร์,สังคมศาสตร์,การสอนการเรียน,การท่องเที่ยว,
การวิเคราะห์ศาสตร์,ประวัติศาสตร์,คณิต-คำนวน?หรือเป็นนักเขียน นักภาษาฯลฯ
ปริญญาสักใบก็ไม่มี คือไปหาความรู้เอาเองในภายหลัง ก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆที่ให้โอกาสหรือเข้ามาคุยเป็นประจำ
และโหวตบล็อกให้คะแนนบล็อก,เข้าใจว่าบล็อเกอร์หลายท่าน เขียนบล็อกด้วย ทำงานด้วย กลับบ้านมาต้องเลี้ยงลูก
ทำงานบ้าน ทำอาหาร ให้สามี และลูก หากมี บิดา มารดา ที่ต้องเลี้ยงดูอีก เวลาสำหรับที่จะอ่านเนื้อหาในบล็อกเรา
คงน้อยลง แต่ด้วยว่าภาวะ และใจรักในการทำบล็อก และอื่นๆ.. หรืออยากมีเพื่อนคุยเม้นท์.. อะไรต่ออะไรอีกเยอะไม่อาจจะเข้าใจได้หมด
..
สำหรับหลายๆบล็อกที่เราเข้าไปอ่าน.. เป็นประโยชน์มากๆ แม้ว่าคนเข้าอ่านน้อย หรือเม้นท์น้อย แต่เต็มไปด้วยความรู้
บล็อกคุณฟ้าเอง ก็เป็นบล็อกเกอร์ที่น่าติดตาม สร้างด้วยประสบการณ์ของตัวเองล้วนๆน่าชื่นชมค่ะ.. สำหรับวันนี้คงออกความเห็นได้เพียงแค่นี้ก่อนค่ะ
ก็รอติตามงานดีดีของคุณฟ้าอยู่ค่ะ

ก่อนอื่น อวยพรวันเกิดย้อนหลังก่อนจ้า

ขอให้มีความสุขกับชีวิต พบเจอสิ่งดีๆ คนดีๆ มีกำลังใจที่เข้มแข็ง มีสุขภาพกายที่แข็งแรง เดินทางไปไหนก็ราบรื่นปลอดภัยนะคะ


มาอ่าน..เป็นเอนทรี่ที่ได้อ่านเม้นท์ที่สนุกสนานมากๆ จริงๆ

เพิ่มเติมนะ..

พี่เองเมื่อก่อนเป็นคนที่คลิกหาบล็อกอ่านจากหน้าแรกตลอด เวลาเจอเนื้อหาที่น่าสนใจ และอ่านแล้วถ้ามีอะไรอยากเม้นท์ก็เม้นท์ ไม่อยากเม้นท์ก็ปิดไป แล้วพอเปลี่ยนงาน แล้วงานมันยุ่งขึ้น ก็ทำงั้นอีกไม่ได้แล้ว ได้แต่คลิกตอบกลับคนที่ไปเม้นท์ตัวเอง ซึ่ง...ก็รู้ว่าทำให้เพื่อนบล็อกหลายคนหายไป แต่..ชีวิตพี่ก็มีอะไรมากกว่าบล็อกที่ต้องรับผิดชอบน่ะนะ ไม่ว่าใครจะคิดยังไง แต่พี่ก็รู้ว่าพี่เปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองไปเพราะอะไร ทุกวันนี้โอกาสที่จะไปอ่านหน้าแรกแล้วคลิกอ่านเอนทรี่ที่น่าสนใจสำหรับตัวเองนี่..น้อยมาก นับครั้งได้เลย

ส่วนเรื่องการบอกว่าโหวต พี่ก็บอกนะ แต่ไม่ได้บอกเพื่อให้ใครมาโหวตกลับ (อันนี้สาบานได้) แต่เพราะสังเกตว่า เวลาใครมาบอกว่าโหวตให้เรา เราก็รู้สึกว่า เออ..เค้าชอบบล็อกเรานีนา (ถึงบางคนเราก็รู้นะว่า บอกเพราะต้องการให้โหวตกลับ ซึ่งพี่ก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง ต้องดูเนื้อหาประกอบด้วยว่าควรโหวตให้มั้ย) พี่ก็เลยอยากบอกเวลาไปโหวตให้ใครบ้างอะนะ


พี่ว่า..สิ่งหนึ่งที่คนที่เขียนบล็อกที่ยังเขียนกันอยู่ ก็คงเพราะเราอยากเขียนมากกว่าน่ะนะ โอเคหละ การที่มีปฏิกิริยาตอบกลับในทางที่กดไลค์หรือเม้นท์ (ที่แสดงว่าอ่านจริงๆ) หรือโหวต มันก็คงเป็นกำลังใจที่ดีอย่างหนึ่ง แต่...มันเป็นปัจจัยที่ควบคุมยากนะ พี่ว่าเอาที่เราอยากทำ อยากเขียนน่ะ มันเป็นสิ่งที่เราควบคุมได้มากกว่า

พี่เอง..ถ้าสะเทือนกับรางวัล กับการโหวตมาก คงเลิกเขียนไปนานแล้วแหละ แต่ที่เขียนทุกวันนี้เพราะอยากเขียน และหวังว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับคนอื่นน่ะนะ


ชอบเอนทรี่นี้แฮะ ได้อ่านคอมเม้นท์หลายๆ คนเลยหละ

สำหรับผม บลอกที่ชอบ เรื่องราวที่น่าสนใจอันดับแรกเลยครับ สำหรับบลอกที่เข้าบ่อยก็มี ท่องเที่ยว กีฬา ดูหนัง ฟังเพลง ไดอารี่
ถ้าเป็น FB นี่อัพทุกวันเลย 55

กร๊ากกกกกกก "แมวน่ารัก"

ขอเข้ามาขำยามบ่ายๆแก้ง่วงนอนหน่อยนะคะคุณฟ้า

ว่าจะเข้ามาอ่านความคิดเห็นของคนอื่นๆ จะไม่พูดอะไรแล้วหล่ะ
แต่อ่านแล้วสะดุดนิดนึง ขอพูดต่ออีกหน่อยแล้วกันนะ

จากเม้นท์คุณต่อเรื่องหมวดในการโหวต ถ้าจขบ.ไม่ได้กำหนดไว้ว่าจะให้โหวตหมวดอะไร
คนโหวตก็ต้องเลือกเอาเอง ยกตัวอย่างเรื่องท่องเที่ยว เห็นภาพชัดเจนมากๆ
คือแนะนำสถานที่ดี ถ่ายภาพสวย แค่นี้ก็เข้าค่ายได้ 2 หมวดแล้ว
จะโหวตหมวดไหนก็ไม่ผิดกติกานะ
ที่พูดเพราะเจอบ่อยมากๆ ตัดสินใจไม่ถูกเลยทีเดียว บางทีก็ต้องดูเสียงส่วนมาก
ว่าเขาโหวตหมวดไหนกัน จะได้ไม่เสียคะแนน

และอีกข้อนึงเคยเจอเหมือนกัน อ่านบล็อกเขาแล้วถามอะไรๆไป
ด้วยความอยากรู้จริงๆ ไม่มีคำตอบกลับมาเลย
ของตัวเองสมัยก่อนมีเวลาเยอะ จะตอบที่บล็อกตัวเองก่อน
จะได้เข้ากับบล็อกนั้นๆด้วย แต่ตอนหลังไม่มีเวลา
ก็ไม่ได้ตอบที่บล็อกตัวเองเลย ใครถามอะไร
ก็จะไปตอบให้ที่บล็อกเขา แต่มีหลายบล็อกเลยนะ ที่เราถามไป
แล้วไม่มีคำตอบกลับมา ก็ไม่รู้เพราะอะไร แต่นานไปเราก็ลืม
ไม่ได้ติดใจอะไรนะ

ส่วนเม้นท์ของคุณน้ำฟ้าฯ เห็นอยู่ที่บล็อกได้รางวัลงดีไซน์อันดับหนึ่งในปีนั้น
พอดีไม่รู้จัก ทำให้ต้องเข้าไปดู แล้วก็เห็นจริงอย่างที่พูด

เลยเข้าไปอ่านกติกาโหวตใหม่ โดยมีอยู่ข้อนึงที่ว่าไว้ว่า

"ทีมงานขอสงวนสิทธิ์ไม่นับคะแนนโหวตของ Blog ที่โหวตผิดหมวดเนื้อหา"

แสดงให้เห็นว่าทีมงานเห็นด้วยว่า ม่ะได้ผิดหมวดนะ จริงป่ะ
เขาก็ต้องได้สายสะพายซิ (555 ขำๆนะ อย่าไปซีเรียสมาก)

ขอสรุปในความคิดเห็นของตัวเองดีกว่านะ จะได้ไม่ไปเกี่ยวใครเขา

จุดประสงค์ที่เราเขียนบล็อก เพราะ...เราอยากเล่า อยากบ่น อยากแบ่งปัน อยากระบาย ฯลฯ
ทำแล้วรู้สึก มีเพื่อนเข้ามาพูดคุย หายเหงา ชมภาพของเรา ติเรื่องที่เราเขียน แม้แต่ทักทายกัน
เรารู้สึกดี มีความสุข ....ทำต่อไปค่ะ
แต่บอกตรงว่ายังรักที่จะเขียนอยู่ แต่ด้วยอะไรหลายอย่าง เช่นเวลาน้อยลง ข้อจำกัดในการทำบล็อกยากขึ้น
(หรืออาจจะง่ายขึ้นสำหรับบางคน) ข้อจำกัดของตัวเองมีมากขึ้น
ทำให้รู้สึกหมดพลังที่จะเขียน แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับใครน๊า

เรื่องโหวตปล่อยไปเถอะค่ะ เป็นกฎกติกาของเจ้าของพื้นที่
ที่เรามาอาศัยเขาเขียนเรื่องราว เขามีคชจ.เยอะ เขาก็ต้องการ
เงินสนับสนุน ก็เป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่ของเรา
เราแค่รู้อยู่กับใจก็พอแล้วหล่ะ ส่วนรักใคร ชอบใคร ใครจะโหวตไม่โหวต เลิกสนใจค่ะ
ขอแค่เราเขียนบล็อก เก็บเป็นบันทึกดีๆของเราไว้ แค่นี้เราก็ภูมิใจแล้วหล่ะนะคุณฟ้า

อย่างที่คุณฟ้าเขียนไว้ข้างบน ก็น่าจะตรงใจใครหลายๆคนหล่ะนะ
ว่าเราเขียนบล็อกไปเพื่ออะไร แต่ละคนจุดประสงค์ก็ต่างกันไปเนาะ

มีคนถามพี่ก๋านะว่า ทำยังไงให้มีคนมาอ่านบล็อกเราเยอะๆ
ทำยังไงให้ได้สายสะพายหลายๆเส้น
ทำยังไงให้มีเพื่อนแอดกันมากๆ

ทั้งหมดพี่ก๋าตอบสั้นๆว่า

ก็ไปทักทายคนอื่นก่อนบ้าง
พูดคุยอย่างจริงใจ
ทำให้ได้สม่ำเสมอ

แล้วมิตรภาพจะตามมา...

พี่ก๋าเคยโดนด่าหลังไมค์แบบหยาบคายด้วยนะ
เคยมีคนมาขอคะแนนโหวต
เคยถูกโกรธและถูกลบเฟรนด์ลิสต์

ทั้งหมดไม่มีผลอะไรใดใดในการอัพบล็อกของพี่ก๋าเลย

ทุกปีจะมีเพื่อนบล็อกหลังไมค์แสดงความเห็นใจ
เมื่อผลโหวตของพี่ก๋าไม่เป็นไปอย่างที่เพื่อนบล็อกเชียร์

พี่ก๋าก็ตอบไปสั้นๆ ว่าไม่เป็นไร ขอบคุณครับ
ใครได้รางวัลผมก็ดีใจ ผมได้ผมก็ดีใจ
ได้แล้วก็วางรางวัลลง ไม่ได้แบกรางวัลหรือสายสะพายไปด้วย

ใครมาโหวตให้ก็ขอบคุณ
ชอบบล็อกไหนเป็นพิเศษก็โหวต
บล็อกไหนยอดเยี่ยมในความรู้สึกก็โหวต

โหวตเพราะรู้สึกถึงความชอบ คุณค่า
และความสุขที่เกิดขึ้นขณะเราอ่านบล็อกของเพื่อนๆ

พี่ก๋าเคยลงประกวด Thailand blog award ปีเดียว
แล้วเลิกเลยนะครับ
ประกาศเลยว่าขอไม่ลงประกวด
ขอเพื่อนบล็อกอย่าส่งชื่อบล็อกกะว่าก๋าเข้าประกวด
เพราะพี่ก๋าไม่เห็นด้วยกับกติกา
ไม่รู้สึกถึงคำว่า "มิตรภาพ" ในการประกวด

แต่กับบล็อกแก๊งค์ยังไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น
ยังรู้สึกดีกับเขียนบล็อกอยู่เสมอ (8-9 ปีแล้ว)

บล็อกน้องฟ้าบล็อกนี้สะท้อนอารมณ์ ความรู้สึกของบล็อกเกอร์ได้ดีจังเลยนะครับ
หลายคนคงอึดอัดกับรูปแบบ และวิธีการโหวตมาพักใหญ่
แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้พูดอะไร เบื่อบล็อกแล้วย้ายไปเฟสกันเกือบหมด 5555


พิมพ์มายาวๆ เพื่อจะบอกว่า

"น้องเหมียวน่ารักจังเลย" ครับ 5555

ก่อนเที่ยง เข้ามาอ่านเม้นท์เก่า กับเม้นท์ใหม่ แล้วไป
ทำธุระต่อ

กลับมาอ่านอีก แล้วนั่งเช็คงาน เกือบเสร็จแล้ว จะต้อง
ไปทำธุระข้างนอกอีก..

จะกลับมาอ่านที่คุณฟ้าเขียนเพิ่ม กับเม้นท์ของเพื่อนอีก ชอบครับ ทำให้รู้อะไรเยอะ

ผมไม่ค่อยคิดอะไรมาก เขียนเพราะอยากเขียน
เท่านั้นเอง 555

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ

สวัสดีอีกรอบจ้ะ

จริงนะ การได้มาอ่านบล็อกฟ้าเป็นความบังเอิญ (เอ่อ หรือเปล่า พุทธไม่เชื่อเรืองบังเอิญ เรียกว่าเคยทำกรรมดีร่วมกันมาแล้วกันเนาะ) ที่ดีจริงๆ จ้ะ

ไม่งั้นพี่คงไม่ได้รู้จักฟ้า ไม่ได้อ่านบล็อกรีวิวการเที่ยวที่ดีๆ อีกบล็อกหนึ่ง

ยินดีที่เราได้รู้จักกัน และอยากให้เขียนบล็อกต่อไปนะจ๊ะ

อยู่เป็นเพื่อนกันเท้อออออ ฮาาา



พี่เองก็ชอบลงทะเลจ้า แต่รอบนั้นสระมันน่าว่ายมาก เลยจัดมันทั้งทะเลทั้งสระเลย แฮ่...

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะขอรับคุณฟ้า
ท่านขุนเพิ่งตื่นนอนเช้าของที่นี่กำลังจะออกไปทำงาน
ไว้แวะมาคุยใหม่นะขอรับ

"น้องเหมียวน่ารักจังเลยครับ"

เดี๋ยวนะๆ ตัวเล็กขนาดนั้น ยังไปตามอ่านของเค้าอีกนะ แหม!!


ชอบประโยคเด็ดนี้จังเลย

"อย่าถามว่า สายสะพายจากบล็อก นั้นให้อะไรกับท่าน

แต่จงถามตนเองว่า

เขียนบล็อกแล้วให้ประโยชน์อะไรต่อคนที่เข้ามาอ่านดีกว่า"

อันนี้เด็ดจริง บาดใจซิบๆเลย

มีหัวข้อให้โหวตคนจริงไหมครับเนี่ย จะรีบโหวตให้เลย อิอิ

นับถือเลย หญิงเก่ง ใจแกร่งจริงๆ ที่กล้าพูดตรงๆ

ในประเด็นที่หลายๆคนไม่กล้าที่จะพูดออกมาครับ

อยากเม้นท์ยาวๆแบบคนอื่นเค้าบ้างอ่า แต่ไม่มีคำจะเม้นท์ จัดไปสั้นๆ 3 คำ

"เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ"

ไปและฟลิ้วววว.... เดวมาใหม่

โดนยึดอำนาจซะแระ

แมวน่ารักน่ากอดมากเลย (//me ดักคอไว้ก่อน) ก็คิดว่าคงได้คำตอบกันไปแล้ว ยังไงก็ไม่อยากให้ลืมความความรู้สึกตอนที่เขียนบล็อกคร้งแรก อันนี้สำคัญมาก

ถ้าพูดถึงวัตถุประสงค์ในการเขียน แต่ละคนก็มีวัตถุประสงค์ต่างกันขอแชร์หน่อย หมวดที่ผมเขียนก็แตกต่างกันไป อย่างถนนสายนี้มีตะพาบเขียนเหมือนเข้าร่วมกิจกรรมมากกว่า หรืออย่างการ์ตูนเขียนเพราะอยากเขียน ภาษาจีนเขียนเพราะต้องการทบทวนความรู้

จากที่เพิ่มเติมผมเห็นด้วยกับที่บอกว่า การโต้ตอบระหว่างผู้ส่งสารและรับสาร ในเรื่องพลีชีพผมพลีชีพไปตั้งแต่สมัยปี 2554 แล้วครับ ผมโดนคู่กรณีตะหวาดใส่ หาว่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เจอเรื่องอะไรมาบ้าง แถมปิดประตูใส่หน้าแล้วบอกอย่ามาให้เห็นหน้าอีก แต่หลายวันต่อมากลับมีการเชิญให้ไปบ้านเขา พอไปบ้านเขา เขาล็อคไม่ให้เข้า ซึ่งในความเป็นจริงแล้วเราไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เขียนอีกฝ่ายเป็นใคร ยศอะไร อายุเท่าไหร่ หรือแม้แต่เพศอะไร ผมถือหลัก "1 ล็อคอินเท่ากัน" เสียมากกว่า


ผมเห็นด้วยกับที่หลายๆ ท่านพูดเรื่องความสัมพันธ์มันเป็นเรื่องที่พูดยาก เลี่ยงไม่ได้หรอกที่จะบอกว่าในบล็อกมีการใส่หน้ากากเข้าหากันไม่ต่างกับชีวิตจริง ความจริงการที่เรารู้จักเจอหน้ากันจริงๆ มันก็ทำให้เราเกรงใจกันมากขึ้นนะ

ยังไงทางทีมงานก็ต้องทำมาหากิน เราไปใช้ที่เขาก็ต้องเคารพกติกา แม้จะไม่ชอบก็ตามแต่เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้



จากเม้นต์ของคุณดาวริมทะเล พาดพึงหน่อยขออภัย สมัยก่อนผมก็เป็นแบบนั้นนะ จะตอบที่บล็อกตัวเองก่อน จะได้เข้ากับบล็อกนั้นๆ ด้วย แล้วค่อยไปที่บล็อกคนที่ถาม

มันมีเรื่องให้ถกเถียงมากกว่านั้นครับ ผมเคยถามทีมงานไปตั้งแต่เริ่มกฏกติกาโหวตแบบนี้ครั้งแรกเหมือนกัน คำถามประมาณนี้

"วันนี้วันแรกที่ไปเรียน เรายังพูดภาษาจีนไม่ได้เลย แต่เรียนรู้คำว่า 你好 แล้ว แปลว่าสวัสดี (หนีห่าว) ตอนเย็นไปร้านขายข้าว มีข้าวให้เลือกเยอะเลย (มีรูปประกอบ 10 รูป) เหนื่อยจัง พรุ่งนี้ต้องไปรับผลตรวจร่างกายอีก รีบนอนดีกว่า"

แบบนี้โดนหมวดอะไรบ้าง ไกลบ้าน ไดอารี่ ความรู้ (ภาษาจีน) อาหาร ภาพถ่าย~~~ จบสิ้นแล้ว



อย่างที่คุณกะว่าก๋า พาดพึงอีกแล้ว ได่เขียนสรุปแต่คงยังไม่ท้ายสุด

ทำยังไงให้มีคนมาอ่านบล็อกเราเยอะๆ
ก็ไปทักทายคนอื่นก่อนบ้าง
พูดคุยอย่างจริงใจ
ทำให้ได้สม่ำเสมอ

พี่ก๋าให้ข้อมูลผิดน้อ (แซวหน่อย) ผมจำได้ว่าเขียนก่อนพี่ก๋าของผมพึ่ง 8 ปี ของพี่ก๋ายังไม่ถึงแน่นอน



มาถึงคุณน้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา (เฮียหยี)
ผมแปลกใจที่เฮียหยีขออภัยผม มากพอๆ กับที่เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสันรู้สึกประหลาดใจที่โรแบร์โต้ มันชินี่ที่ได้อันดับ 2 ของพรีเมียร์โดนปลด มันไม่น่าเชื่อ เพราะมันไม่จำเป็นเลย แบบนี้มันจะทำให้ที่เฮียหยีพูดเข้าตัวเฮียหยีเอง คือเกรงใจกัน ในการเล่นบล็อกไม่ควรแบ่งพี่น้องด้วยซ้ำ ควรถือหลัก "1 ล็อคอินเท่ากัน" ไม่อย่างนั้นจะเกิดการเกรงใจกัน แต่ก็นี่แหละนิสัยคนไทยเกรงใจกันไปมา ผมก็คนไทย ถึงจะโดนไล่ให้ไปอยู่ต่างประเทศไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ตาม

ในทางกลับกันเป็นทางผมต่างหากที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ใครจะโดนใครเกลียดหรือใครจะมองใครเป็นศัตรู หรือประกาศสงครามกับใคร มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องยุ่งหรือเป็นห่วงเลย ดังนั้นถ้าจะพูดขออภัยควรเป็นทางนี้มากกว่าที่ต้องขออภัย


ผมไม่ได้ปฏิเสธที่เฮียหยีพูดทั้งหมดเสียหน่อย เพียงแค่ชี้ในจุดต่างบางส่วนเท่านั้น อาจเป็นเพราะพิมพ์ติดๆ กันเลยทำให้เข้าใจผิดกันได้ ที่แย้งเฮียหยีมีแค่ 2 วรรคเท่านั้น คือเรื่อง 5 คน กับ A B


ในเรื่องสัมนาอันนี้เป็นเพียงความคาดหวังของผมเท่านั้น ตอนแรกปีนี้นึกว่าจะไม่มีงานบล็อกแล้วด้วย ถ้าจัดแบบสัมนาได้ก็น่าสน แต่ถ้าให้วิเคราะห์อย่างน้อยๆ ถ้าจะมีงานอีกก็น่าจะเป็นช่วงกันยายนเป็นอย่างน้อย แต่หวังยากที่จะมี 2 งานใน 1 ปี

เรื่องตั้งกระทู้พลีชีพถ้าอยากตั้งก็ตั้งเลย จะปิดห้องเปิดห้องกับทีมงานก็ตามสะดวก (ล็อคอิน BlogGang.com) หรือตั้งแบบนี้ก็ได้ เรื่องพลีชีพผมผ่านมาหลายครั้งแล้ว พิมพ์ขนาดนี้จะบอกไม่เคยพลีชีพได้ฟ้าผ่ากันพอดี

คาดว่าคุณน้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา คงจะรีบพิมพ์เลยอาจทำให้วกวนสับสน หรือผมอาจเข้าใจผิดไปเองก็ได้ คุณน้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา มองผมเป็นคู่กรณีของท่านหรือครับ? ถ้ามองอย่างนั้นจริงผมเสียใจนะ อันนี้พูดแบบเปิดใจเลย


ถ้าอยากเห็นความเปลี่ยนแปลงต้องลงมือทำ
เสียดายตอนงานบล็อกแกงค์ครั้งล่าสุดที่ผ่านมาผมไปช้าเนื่องจากฝนตก เลยทำให้พูดคุยกับทีมงานได้น้อยลงไปด้วย วันนั้นผมเตรียมข้อมูลไปให้ทีมงาน 2 หน้า A4 โดยในนั้นระบุข้อผิดพลาดที่ควรแก้ไข รวมไปถึงข้อคิดเห็น

สำหรับเราทำได้มากสุดเท่านี้ ส่วนทีมงานจะดำเนินการหรือไม่ไม่ใช่เรื่องของเรา ผมถือว่าทำหน้าที่ที่ไม่จำเป็นต้องทำไปแล้ว เป็นคนเดียวในงานเลยที่จริงจังจนเพื่อนบล็อกในงานหลายคนทักว่า นี่คุณเอาจริงเอาจังไปมั้ย?



จะว่าน่าอิจฉาหรืออย่างไรดีที่อ่านมาพี่ก๋าก็โดนด้วย!! เรื่องหลังไมค์ให้ช่วยดันช่วยโหวต สมเป็นบล็อกเกอร์ชื่อดังจริงๆ เป็นสิ่งที่ล็อคอินเล็กๆ อย่างผมมิอาจเอื้อมจริงๆ ขนาดทักขาใหญ่บางครั้งเขายังไม่อยากจะพูดคุยกับเราด้วยเลย รู้สึกเราจะเจอปัญหาคนละแบบ แต่ถือเป็นเรื่องดีจะได้แชร์กันได้มากขึ้น ถือว่าได้เรียนรู้มากขึ้น




เฮียหยีก็รู้นี่ "ที่นี่ประเทศไทย" นี่อาจคือคำตอบของทุกคำถามที่ท่านสงสัยครับ

น้องเหมียวน่ารักจังเลย อิอิอิ

อ่านจ้ะ อ่านทุกตัวอักษรค่ะน้องฟ้า
เขียนบันทึกต่อๆไปด้วยความสุขนะคะ

นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะ

ไม่เคยเห็นมหากาพย์เม้นท์อย่างนี้มาก่อนเลยค่ะ
คุณฟ้าเขียนเอ็นทรี่นี้ได้โดนใจปอป้ามากเลย
เคยคุยกะตาหยีเรื่องโหวต เรื่องสายสะพายอยู่เหมือนกัน
ปอป้าทำบล๊อกมา ๘ ปีได้แล้วมั้ง (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ หมู่นี้สมองไม่ค่อยดีค่ะ)
มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมชาวบล๊อกตลอด
แรก ๆ ก็ได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ตกลงบล๊อกเกอร์ (บางคน)
เขามาทำบล๊อกเพื่ออะไรกันแน่
เดี๋ยวนี้ตอบได้ทันทีว่าบางคนเพื่อสายสะพาย เพื่อความมีชื่อเสียง ความดัง
บางคนตื่นเต้นกันจนดูแล้วไม่งามเลย อะไรมันจะปานนั้น
ผิดกับสมัยก่อนที่เขียนกันด้วยความตั้งใจจริง
ทักทายกันด้วยใจจริง ไม่มีสิ่งใดแอบแฝง

สำหรับปอป้านั้น แรก ๆ ที่เข้ามาทำบล๊อกเพราะอยากเผยแผ่พระศาสนา
ปกติก็เขียนบทความธรรมะแจกจ่ายไปยังหน่วยงานต่าง ๆ อยู่แล้ว
สอนธรรมะเด็ก ๆ บ้าง ผู้ใหญ่บ้างอยู่แล้ว
พอดีลูกน้องบอกว่า ทำไมคุณแม่ไม่ทำบล๊อกในพันธ์ทิพย์บ้างล่ะคะ
สมัยนั้น บล๊อกธรรมะไม่เกลื่อนกลาดเหมือนตอนนี้
ที่เห็น ๆ ก็มีคุณก๋า ที่ยืนยงคงกระพัน ราวกับลงอักขระไว้พร้อมรบ 555
ส่วนของป้ากุ๊กก็เหนียวแน่นเช่นกัน ปอป้ายังคิดว่าถ้าฉันทำแล้วจะมีคนมาอ่านเหรอ

ในที่สุดก็ตัดสินใจทำ ทำด้วยความอยากเผยแผ่พระพุทธศาสนา
ในด้านปริยัติ ซึ่งไม่เคยเห็นมีในบล๊อกแก๊งค์มาก่อน
จะมีก็เป็นสิ่งที่ลอกมาจากพระไตรปิฎกบ้าง จากพระเกจิดัง ๆ บ้าง
ซึ่งคิดเอาเองว่า คนส่วนใหญ่จะเข้าใจเหรอ เพราะไม่มีคำแปล
จึงได้ตัดสินใจเปิดบล๊อกในแนวปริยัติขึ้น
โดยพยายามแปลคำบาลีให้เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านได้เข้าใจมากที่สุด
แล้วก็มีการนำบทความดี ๆ ของนักเขียนท่านอื่นมาผสมปนเปไปด้วย
ไม่รู้หรอกว่าเขามีรางวัลโหวตกันด้วย
จนกระทั่งได้รับโหวต รับรางวัลครั้งแรก
ไม่ได้ตื่นเต้นดีใจแต่อย่างใด มีก็แต่ความแปลกใจว่า ได้มาไงฟระ
ไม่ช้าไม่นาน วัฒนธรรมการเยี่ยมเยียนพูดคุยกันระหว่างบล๊อกเกอร์ก็เปลี่ยนไป
บางคนแสดงเจตนารมณ์อย่างชัดเจนว่าฉันมาหาเธอเพื่อต้องการให้เธอโหวตให้ฉัน
ถ้าปอป้าจับอารมณ์อย่างนี้ได้ ก็จะไม่ไปบล๊อกนั้นอีกเลย

อ่านมั่ง ไม่อ่านมั่งนั้น เป็นเรื่องปกติ แม้แต่ตัวปอป้าเองก็เถอะ
ยอมรับว่า อ่านทุกบล๊อกที่ไปเยี่ยม แต่อ่านทุกตัวอักษรหรือไม่นั้น
ขึ้นอยู่กับบล๊อกนั้น ๆ น่าสนใจมากน้อยเพียงใด
ส่วนเรื่องการโหวตนั้น ก็โหวตตามแต่เห็นสมควร
บล๊อกไหนเนื้อหาสาระดี ก็โหวตให้ทันทีโดยไม่ต้องคิดมาก
แต่บางบล๊อกต้องคิดมากหน่อย เพราะเขามาโหวตให้เรา
กฏกติกามารยาทมันค้ำคอ บอกตรง ๆ ว่าบางทีก็โหวตไปตามมารยาท

เคยคิดนะคะว่า อยากให้เลิกการโหวตไปเลย
สังคมบล๊อกจะได้สงบสุขไม่เห็นแก่ลาภยศชื่อเสียงกันจนเกินงาม
แต่ก็นะ พันธ์ทิพย์เขาก็คงอยากให้มีการแข่งขันกันตามนโยบายของเขา
เรามาใช้พื้นที่ของเขาฟรี ๆ เราก็ต้องปฏิบัติตามกฏกติกาของเขา

ที่ร้ายหนักกว่านั้น บล๊อกเกอร์บางคน อาศัยความสามารถของคนอื่น
ให้คนอื่นช่วยทำบล๊อกให้ ไม่ว่าจะเป็นบล๊อกเกอร์ด้วยกันหรือใช้คนภายนอกก็ตาม
หวังเพียงเพื่อสายสะพาย ชื่อเสียง หรืออาจต่อไปยังการมีรายได้พิเศษที่จะตามมา
ลืมแม้กระทั่งมารยาทในการให้เครดิตผู้ช่วยเหลือตัวเอง
ขึ้นรับรางวัลอย่างหน้าชื่นตาบาน ใครไม่รู้ก็ปรบมือชื่นชมยินดีคิดว่าเก่งจริง
แต่คนที่เขารู้เขาสังเกตเห็น บอกตามตรงว่าปลงอนิจจังค่ะ

ปอป้าเองอายุมากเลยเลข ๖ แล้ว ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการทำบล๊อกสวย ๆ
อาศัยเที่ยวตื๊อถามท่านผู้รู้ กูรูบล๊อกเกอร์ทั้งหลายเอา
ส่วนใหญ่ลูก ๆ หลาน ๆ เพื่อนพี่น้องทั้งหลายก็เมตตาสอนให้ทั้งนั้น
ใครให้ความรู้ ให้อะไรมาก็ต้องกล่าวขอบคุณตามมารยาทที่ควรกระทำ
ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหน ไม่รู้ ไม่เป็น ขอรูปใครมา ใครสอนทำไรก็บอกไปตามจริง

ปัจจุบันนี้ ยอมรับว่าเหนื่อยมากกับการทำบล๊อกแบบต่างตอบแทน
แม้แต่บางคนที่สนิทกันเป็นการส่วนตัว บางเอ็นทรี่ที่ไม่เข้าตาปอป้าก็ไม่ได้โหวตให้
ส่วนใครจะคิดติฉินนินทาอย่างไรนั้น ขอบอกว่าไม่สนใจค่ะ
เพราะวัตถุประสงค์ไม่ได้มาทำบล๊อกเพื่อชื่อเสียงเงินทองหรือคำยกยอ
ตัวเองเป็นทาสรับใช้พระพุทธศาสนา ทำเรื่องธรรมะอย่างมีความสุข
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อัพบล๊อก ส่วนใครจะมาอ่านหรือไม่ก็สุดแล้วแต่
สำหรับท่านที่มาโหวตให้ ปอป้าก็ขอขอบคุณในน้ำใจไมตรีเป็นอย่างมาก
เขียนไปเขียนมา หาทาง landing ไม่ได้เสียแล้ว 555++

เอาเป็นว่าถูกใจเอ็นทรี่นี้ของคุณฟ้ามากที่สุด โดนใจมากที่สุดก็แล้วกันนะคะ
และถ้าเม้นท์ของปอป้าไปดีดตาตุ่มใจของใครก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
แก่แล้วเห็นอะไรไม่งาม มีโอกาสว่ากล่าวตักเตือนกันได้ก็อยากเตือน
เพราะหาโอกาสอย่างนี้ได้ยากมาก
เนื่องจากไม่มีใครลุกขึ้นมาจุดประเด็นได้ดีเหมือนที่คุณฟ้าทำสักคน

ชอบทุกเม้นท์เลยค่ะ ขอบคุณที่คุณฟ้าจุดประเด็นขึ้นมานะคะ

Good night and sweet dream แปลว่าฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ กิ๊กิ๊

พะดียังมะได้นอน มัวนั่งทำบล็อกอยู่ เลยแวะมาหน่อย

ขออนุญาตท่านประธานผมถูกพาดพุงนะครัช

ขอชี้แจงคุณต่อเป็นกรณีพิเศษ นิดเดียวครับทั่นประธาน นิดเดียวจริงๆ

คุณต่อครับ ผมไม่เห็นคุณต่อเป็นคู่กรณีเลยใดใดทั้งสิ้น ด้วยความสัตย์จริง และ ไม่เห็นเหตุผลใดใดที่จะต้องมาเป็นคู่กรณีก๊ะคุณต่อ สบายใจได้นะครับ ไม่เคยอยู่ในห้วงคำนึงเลยครับ โอเคนะ กิ๊กิ๊

อ่านเม้นข้างบนจนตาลาย
ไม่มีแรงเม้นต่อ
มาบอกว่า อ่านจริงๆ

มาต่ออีกหน่อยก่อนนอน

ขอเสริมที่คุณพรหมญาณีพูดถึง
มันมีกรณีก๊อปบนความจากข้างนอกทั้งดุ้นมาใส่ จบแล้ว ได้รางวัลกันไปแบบง่ายๆ ที่น่าตกใจก๊อปจากไหนครับ? Wiki ไทยที่ได้ชื่อว่าข้อมูลสุดมั่ว ถ้าผมซึ่งอยู่หมวดการ์ตูนทำบ้าง ผมอัพได้ทุกวัน แค่ให้เครดิตก็ "จบ" แต่ถามว่าเพื่ออะไร?


ชี้แจ้งคุณน้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา เป็นกรณีเฉพาะ
ไม่ต้องบอกผมก็ได้ท่าน ผมล้อเล่น รู้อยู่แล้วแหละ แต่อย่างที่เรียนไป คำพูดมันวกวน อาจเพราะดึกแล้ว ตัวอักษรมันไม่มีอารมณ์เหมือนเสียงคนพูดด้วย อาจก่อนให้เกิดความเข้าใจผิดได้ง่าย

จะโดนหาว่าลามปามผู้ใหญ่มั้ย มันลำบากนะครับในการแสดงความเห็นแบบตรงไปตรงมา ยิ่งเผยตัวทราบอายุ ยิ่งลำบาก ผมเด็กกว่าพูดตรงๆ หรือแรงมากๆ คนนอกก็มองลามปาม ไม่รู้จักผู้ใหญ่ กรณีที่เกิดขึ้นก่อนความเห็นนี้จะถูกโพส ถ้าคุณน้ำ-ฟ้าโกรธ หรือด่า และไม่ให้อภัยผม ก็จะโดนเพื่อนๆ มองว่าผู้ใหญ่ใจแคบ ดูสิครับ นี่แหละผลของการไม่ได้มองล็อคอินแต่ละล็อคอินเท่ากัน มองว่าใครเป็นพี่-น้อง เป็นลุง-เป็นป้า

แต่มองในลักษณะพี่น้อง ลุงป้า มันก็ดี ไม่ใช่ไม่ดี มันสร้างความผูกพันธ์ได้ดี ถ้าไม่ใช่เพราะความผูกพันธ์ตรงนี้ผมย้ายไปที่อื่นนานแล้ว รู้สึกจะเริ่มออกทะเลแล้วกลับเข้าฝั่งก่อน

เมื่อวานเหมือนเอ็นทรี่นี้จะหายไป วันนี้ได้กลับมาดูที่คุณฟ้าสรุปก็ตรงใจผมนะครับ เขียนแล้วมีคนเข้ามาพูดคุยกันยังไงก็ดีกว่าเขียนเองอ่านเองจริงๆนั่นแหละ บล็อกผมปีแรกๆนี่ร้างหมาหอนเลยครับ

มีใครไปสะกิดทีมงานมาอ่านเอ็นทรี่นี้รึยังเนี่ย
การมีโหวตมันบิดเบือนวัตถุประสงค์การทำบล็อก แต่กติกาการโหวตปรับรอบล่าสุดนี้ดีขึ้นนะครับ เมื่อ 4-5 ปีก่อนเห็นลิสต์บล็อกยอดเยี่ยมแล้วผมนี้หนีไปบวชที่ศรีลังกาเลย


จากบล็อกนู้น คนวาดการ์ตูนส่วนใหญ่หน้าตาบ้านๆผิดคาดมากเลยครับ ยิ่งเดี๋ยวนี้ก็เพื่อนๆเราวาดเล่นแปะลงเฟซมั่งอะไรมั่ง แล้วแมวมองก็มาดึงตัวไปร่วมงาน
โปรดระวัง! คนวาดการ์ตูนอยู่ใกล้ตัวกว่าที่ท่านคิด! อิอิอิ...

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า

มานั่งอ่านเม้นท์อีกรอบครับ
มหากาพย์มากๆ 555

น้องต่อกับพี่หยีเม้นท์ทันกัน
อ่านสนุกครับ

แหม้ กลับมาก่อนหน้านี้ พี่ก็ไม่เห็นหรอกนะว่าฟ้าเขียนเพิ่ม เพราะลากยาวมาที่กล่องเม้นท์เลย คิดว่าเป็นเนื้อหาเดิม

น้องเหมียวน่ารักจังเลย..ไม่ใช่แระ


ยังไงก็หวังว่าฟ้ายังคงเขียนบล็อกไปยาวๆ นะ

อย่าหนีไปไหนหละ อยู่เป็นเพื่อนกันก๊อนนนนน

เพื่อนบล็อกแกงค์พี่ที่สนิทกันตั้งแต่บล็อกรุ่นแรกๆ ไปเฟซและบล็อกร้างกันหมดแล้ว เสียใจนะ เพราะงั้นอย่าหนีไปอีกคนเน้อ (เว้าวอนมากมาย ฮา)


พี่เขียนบล็อกมาครบสิบปีแล้ว เห็นอะไรมากมาย

ที่จริงถ้าเอาเรื่องโหวต โหวตแบบสองสามปีหลังที่โหวตตลอดทั้งปีทยอยแต่ละเอนทรี่พี่ว่าดีกว่า เพราะหลายๆ ปีก่อนหน้า มันมีแบบ..เพิ่งมาเขียนสองสามเดือนท้าย แต่ได้รางวัลไง (เพราะเค้าเปิดโหวตปลายปี) ที่จริงมันช่วยเรื่องการโหวตให้คนที่เขียนมาอย่างสม่ำเสมอทั้งปีนะ

แต่ปัญหามันก็มีแหละ เพียงแต่..พี่เข้าใจบล็อกแกงค์นะ เค้าก็พยายามแล้วแหละที่จะให้ระบบมันโอเค การให้รางวัลจะเรียกว่าเป็นการให้กำลังใจคนทำบล็อกก็ได้นะ หรือถ้าจะคิดเรื่องแทรฟฟิคอย่างพี่หยี...อืมม์..ก็คงได้มั้ง แต่พี่ว่าพี่ก็โอเค เพราะรายได้เค้าจะมาจากไหนได้อีกหละ ทุกวันนี้พี่ก็เกรงใจจะแย่ที่ใช้พื้นที่เค้าฟรี เมื่อหลายปีก่อนเคยโอนเงินไปให้เค้าสองครั้ง ไม่มากหรอก แต่ก็อยากให้เป็นค่าเซิร์ฟเวอร์น่ะนะ (ไปเปิดเว็บเองยังจ่ายแพงกว่านี้อีก เหอๆ)

ล่าสุดพี่โทร.ไปถาม อยากโอนให้เพิ่ม ทางเว็บมาสเตอร์บอกว่า ไม่ต้องนะคะ ขอแค่มาเขียนบล็อกนี่ก็ขอบคุณมากแล้ว..พี่นี่ก็..อึ้งเลยนะ ก็โอเค ไม่ได้โอนไปให้ แล้วก็รู้สึกขอบคุณบล็อกแกงค์ที่คิดแบบนี้ด้วยน่ะแหละ



อืมม์..ชอบเอนทรี่นี้จริงๆ มหากาพย์คอมเม้นท์ ได้อ่านความคิดความรู้สึกเยอะเลย

น้องแมวน่ารักมากเลยค่ะ เพิ่งรู้ว่าคุณฟ้าชอบแมว

ขอบคุณที่ไปดูบล็อกเก่านะครัย มุมมองคนท่องเที่ยวกับ คนที่พักอยู่ที่นั่นมันก็ต่างกันบ้างในบางจุด จุดดีเราก็ชม จุดไม่ดีเราก็อย่าไปเลียนแบบ

จากประสบการณ์ผม ยูนนานไม่ค่อยมีคนบ่นเท่าไหร่นะ ที่บ่นจะเป็นปักกิ่ง เซินเจิ้นมากกว่า ประเทศนี้กว้างใหญ่มาก ขนาดของ 1 มณฑล = 1 ประเทศของเรา แต่ละท้องถิ่นคนก็ต่างกันไป

ผมไปมาไม่กี่มณฑล เจอคนก็มีทั้งดีเลว ถือเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่ง

นอกเรื่องนิด อยู่ที่นั่นหาร้านการ์ตูนที่ข่ายหนังสือการ์ตูนเยอะๆ ยากมาก แต่ผมก็หาเจอแบบไม่น่าเชื่อเหมือนกัน

แวะมาขอตอบนู๋เต้ย สาวไกด์นะค้าบ //เมื่อไหร่บลอกแกงค์มีระบบจุดูป @ จะดีงาม
ท่ีนู๋เต้ยบอกว่าเกรงใจบลอกแกงค์เราใช้พื้นที่เค้า และเค้าก็จะดีใจมากเพียงเรายังเขียนบลอกที่พื้นที่เค้าต่อไป ก็นี่ล่ะประเด็นก็อยู่ที่น้ำพึ่งเรือเสือพึ่ป่า เราบลอกเกอร์ก็อยากมีพื้นที่เขียน เค้าบลอกแกงค์ก็อยากมีบลอกเกอร์เข้ามาใช้พื้นที่เค้า บลอกเกอร์ก็อยากได้พื้นที่ดีดีมีคุณภาพ บลอกแกงค์ก็ควรส่งเสริมและมุ่งไปให้บรรลุปรัชญาจุดนี้ด้วย ไม่ใช่เบนเข็มเต็มกำลัง //หมายถึงเบนเต็มกำลังจริงๆ ไปสู่เป้าหมาย traffic อันมีจุดหมายปลายทางเป็นรายได้อย่างเดียว เมื่อจะจัดประกวดก็ควรอยู่ในวัตถุประสงค์เพื่อเฟ้นคุณภาพบลอกด้วยควบคู่กันไปกับการกระตุ้นการไปมาหาสู่ ซึ่งอย่างที่พวกเราเห็นกันแล้วว่ากระตุ้นแบบนี้มันทำให้พฤติกรรมการเยี่ยมบลอกของพวกเรามันกลายพันธุ์ และที่บอกว่าบลอกแกงค์ไม่ได้สนใจเรื่องคุณภาพของบลอกก็เพราะว่าเห็นกันชัดชัดอยู่ว่าผ่านมากี่ปีบลอกแกงค์นำพามั้ย ภูมิใจมั้ยที่หน้าบอร์ดบลอกยอดนิยมเป็นแบบเวลานี้ คำนึงมั้ยว่ามันคือหน้าต่างบานแรกที่คนภายนอกเข้ามาทำความรู้จักรวมทั้งสังคม weblog เพื่อนบ้าน ไม่ว่าจะเป็นค่าย ok ค่าย exteen เป็นต้น

มาคุยกับพี่หยี (ขอพื้นที่น้องฟ้าหน่อยนะ)

หนูไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกมั้ยนะคะพี่

คือ ถ้าพี่หยีมองว่า การโหวตทุกวัน เป็นการเพิ่มแทรฟฟิคอย่างเดียว หนูว่าไม่ใช่ซะทีเดียวน่ะค่ะพี่

ก่อนบล็อกแกงค์จะมาทำระบบนี้ หนูจำได้ว่าให้โหวตเฉพาะปลายๆ ปี กี่เดือนไม่รู้หละค่ะ

แล้วก็กลายเป็นว่า มีคนจำนวนหนึ่งที่ได้รางวัล ทั้งที่เพิ่งมาเขียนสองสามเดือนช่วงโหวตนั่นแหละ (หรือก่อนโหวตนิดหน่อย) ซึ่งได้รางวัลในลักษณะนี้กันอยู่สองปีมั้ง ถ้าจำไม่ผิด

หนูก็เลยเห็นด้วยกับการโหวตทั้งปีเพื่อป้องกันคนที่ไม่ได้ตั้งใจเขียนบล็อกจริงๆ แต่มาเขียนเพื่อล่ารางวัลเหล่านี้นะคะ


สำหรับหนูเอง หนูก็ยังไม่เห็นทางออกของการแก้ปัญหานะ มันเหมือนป้องกันทางหนึ่งก็ไปปูดอีกทางหนึ่งหรือเปล่า?

แต่เรื่องคนไม่อ่าน สักแต่แวะไป ให้คนแวะกลับ (แต่หลังๆ นี่มีแลกโหวต ให้โหวต ให้ไลค์) หนูว่ามีแต่ไหนแต่ไรนะคะพี่ ตั้งแต่หนูเขียนแรกๆ เลยมั้ง แต่มันน้อยกว่าสมัยนี้หน่อยหนึ่งแค่นั้นน่ะค่ะ

ตอนนั้นมันก็มีแบบประเภท แวะมาถามกินข้าวเช้า เที่ยง เย็นหรือยัง สวัสดี ฯลฯ มีแบบนั้นเหมือนกัน ยังจำได้ว่าเพื่อนบล็อกคนหนึ่งยังอัพบล็อกว่าเลยว่ามาแบบนี้ไม่ต้องมา แหะๆ


ว่าแต่ระบบจุดูป @ คืออะไรง่ะ หนูไม่รู้ววววว

[ เติมมั่ง ] ฟ้าเคยใช้บริการบล็อกของ Oknation อยู่พักหนึ่ง
ก่อนที่จะย้ายมานี่
ที่ friend list เขา จะมีการแจ้งเตือนกระพริบที่ชื่อนั้นเลยว่า มีการอัพบล็อกใหม่แล้วนะ

ถ้าปรับเป็นแบบนี้ได้อาจ"ทุเลา"เรื่องการเคาะเรียก
สวัสดีเช้าสายบ่ายเย็น แมวน่ารัก ตามมาเที่ยว แวะมาเยี่ยมชม อะไรแบบนี้ได้

ส่วนเรื่องโหวต อันนี้ต้องบ่นไปว่า ระบบมีช่องโหว่ที่พลิกแพลงได้จริงๆ อาจเป็นความสัมพันธ์ที่เข้ามามีเอี่ยว

ตื๊อเก่ง เอ็นดู เกรงใจ ใช้หนี้ >> ตรงนี้คงทำให้ส่งผลเสียต่อมาตรฐานเยอะ

ฟ้าไม่ได้สนใจตรงนี้นะว่าจะมีใครโหวตอะไรให้มากน้อยไหม เพราะเขียนเรื่องก็ลงแบบตามใจตัวเอง

ก็เพราะอยากเขียนเฉพาะแนวทางแบบนี้ ใครที่อ่านตั้งแต่ต้นก็จะเข้าใจดีอยู่

//คือถ้าให้มองระดับมหาชนคงไม่ใช่ว่าจะมีใครชอบกันหมด

แต่สิ่งที่น่าสนใจคือประเด็น ที่เฮียหยี(น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา) บอกถึง ผลใน"คุณภาพ" ว่ามันใช่ที่สุดจริงๆหรือไม่ อันนี้เห็นด้วยค่ะ

แล้วจุดูป นี่คืออะไร อ่าา ???

ระบบจุดธูปก็คือใส่ @ หน้าชื่อแล้วชื่อก็กลายเป็นลิงค์ แล้วก็ไปเตือนๆๆกระพริบๆ ที่บ้านคนที่โดน @ ไง แบบในเฟสบุ๊คอ่ะ

สมัยที่พี่เขียนบล็อกใหม่ๆ พี่แวะไปบล็อกเค้า (บางคน) ... เค้าบอกว่า อ๋อ ตามมาดูบล็อกนี่เอง นึกว่าอะไร ( เหมือนเรียกแขก ? ) 5555 พี่จุกไปสามวันเลย

ทุกวันนี้เลยกลายเป็นว่า ถ้าเพื่อนฝากคอมเมนท์ไว้ พี่จะกลับไปคอมเมนท์บ้านเค้า แต่ถ้าเค้าไม่ฝากไว้ เราก็ไม่ได่ไป หลายบล็อกที่พี่ชอบ และเข้าไป เลือกที่จะไม่ทิ้งคอมเมนท์ไว้เลยดีกว่า สบายใจดี น่าจะทั้งสองฝ่ายด้วย

ก็มีอยู่บ้าง กับมิตรดีๆ (ในความรู้สึกพี่) ที่เราเข้าไป แล้วเค้ายังไม่เปลี่ยนหน้าบล็อก หรือหายไปนาน... เคยคุย เคยทักกันเนาะ อันนี้ เราก็บอกเค้า ทักเค้า แบบนี้พี่ว่าปกตินะ ไม่ถือเป็นการเรียกแขก

แปลกดี ความรู้ใหม่พี่เหมือนกัน "ระบบจุดธูป" เออ ช่างคิดช่างทำเนาะ

ก่อนที่จะสมัครบล็อกแก๊งค์ พี่สมัคร OK แต่เค้าบอกเช็คสถานะอยู่นานมาก เลยมาที่บล็อกแก๊งค์ และไม่คิดไปเขียนที่ไหนอีก

บวกลบคูณหารแล้ว พี่ยังชอบบล็อกแก๊งค์นะ และคงอยู่กันไปแบบนี้แหละ พี่ยังมีเรื่องโม้อีกเยอะ

----

เรื่องวางเหรียญ น่าจะเป็นความเชื่อ เหมือนการเรียงหิน เรียงอิฐ ตามโบราณสถานหรือเปล่า ไม่แน่ใจ แต่พี่ไม่ได้ทำตามเค้านา

ท่านประธานที่เคารพ (คุณฟ้า) นิดเดียวครับพอดีเพื่อนๆ ไม่ยอมจบ แล้วผมนึกประเด็นใหม่ขึ้นมาได้ นิดเดียวจริงๆ

จากกรณีที่คุณเต้ย (สาวไกด์) พูดถึง ผมทันเหตุการณ์นั้นด้วย คือมีหลายคนบ่นเรื่องโหวตประมาณว่าคนเขียนแปบเดียวแล้วได้ อันนี้ยืนยันเรื่องที่คุณเต้ยพูดครับว่าจริง


เรียนคุณคุณหยี (น้ำ-ฟ้า) คือ ผมเห็นด้วยกับเรื่องคุณภาพ แต่เราจะกำหนดอย่างไรว่าบล็อกไหนมีคุณภาพไม่มีคุณภาพ อยากฟังความคิดเห็นเพิ่มเติม (ให้ตัดพวกก๊อปบล็อกออกไปเลย พวกนั้นไม่มีคุณภาพ) เพราะแต่ละสาขาทีมงานก็ไม่มีคนที่เป็นผู้ชำนาญในแต่ละสาขา


เรียนท่านประธาน (คุณฟ้า) Bloggang มี Friends' blogs Update ที่เราสามารถกดเข้าไปดูได้ว่าใครอัพแล้วบ้างหรือยัง ในจุดนี้ถ้าทีมงานเอาระบบตรงนี้ไปปรับปรุงให้ดีขึ้นได้ก็จะดี เรื่องเคาะเรียก ผมว่ามันแก้ไม่ได้หรอก คนมันจะเคาะยังไงก็เคาะโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

เอาเข้าจริงๆ ผมเห็นหลายคนใช้วิธีนี้คือ ครั้งแรกเข้าไปอ่านเม้นต์ตามปกติ แต่ถ้าตัวเองอัพแล้วเข้าไปบล็อกเพื่อนๆ แล้วเค้ายังไม่อัพ จะเม้นต์ว่ามาทักทาย หรือชวนตรงๆ เลย ซึ่งแบบนี้ผมรับได้ ดูไม่น่าเกลียด


ผมใช้ WordPress ตอนทำงาน แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ในเรื่องของระบบ แต่บางอันเขาก็ดีใน ใส่ภาพได้แบบไม่ต้องกังวลเรื่องขนาดเลย

ถ้าเป็นไปได้อยากให้ Bloggang มีระบบตั้งเวลาโพส และมีระบบกดดูพรีวิว แบบ WordPress เหมือนกัน

ไม่น่าเชื่อเม้นต์ที่ 100 พอดี มีใครส่งเอนทรีนี้ให้ทีมงานรึยังครับ!!

มาอ่านเม้นท์อีกรอบแต่อ่านไม่หมดค่ะ ตาลายซะก่อน
ตามมาอ่านอีกวันหลังนะคะ
ชอบหลายๆประเด็นในเม้นท์คุณฟ้าค่ะ

มาแล้วจ้าๆๆๆ

ขอบคุณที่ไปส่งข่าวน้า ช่วงนี้เปลี่ยนจากบล็อกเกอร์สายอธรรม ไปเป็นสายกรรมกร ใช้แรงงานแระ

ขัดรถอยู่ทุกวัน สุขกาย สบายใจดี 555

อ่านดูแล้ว เรื่องที่ทำไง จะให้คนมาอ่านบล็อกนี่

นึกถึงตัวเองสมัยเด็กๆเลย ตอนนั้นชอบอ่าน นิยายกำลังภายในเอามากๆ เวลาได้มาแต่ละเล่มนี่

ต้องค่อยๆ อ่านอย่างช้าๆ คือกลัวมันจะจบเร็วไง555

ค่อยๆอ่านทีละคำ ทีละประโยค พอจบแล้วนี่ มันสุขเกษมเปรมปรีย์ อิ่มเอม อย่าบอกใครเชียว

แล้วที่นี้ ก็ตั้งหน้าตั้งตารอเล่มใหม่ ว่าเมื่อไรจะออกมาซักที
พอนานเข้า ก็จะหงุดหงิด มือไม้สั่น หน้ามืด

ความรู้สึกอยากอ่านแบบนั้น อาการคล้ายๆ คนติดยาบ้ายังไงยังงั้น แต่นี่ติดนิยายกำลังภายในแทน 555

งานเขียนในบล็อกก้เหมือนกัน ถ้าของใครสุดยอด เขียนได้ ขนาดประมาณที่ว่ามานี่

อ.เต๊ะ รับรองว่า ไม่ต้องไปตาม ไปเชียร์แขก เดี๋ยวเค้ามาอ่านเอง จริงๆนะ

ส่วนเรื่องการเม้นท์ โต้ตอบกันนี่ อ.เต๊ะ สังเกตดู บล็อกตัวเอง

ถ้าใครมาแซวเนื้อเรื่องที่เขียนนี่ จะชอบใจมากเลย น้ำตาคลอ ปากสั่นระริก เหงื่อแตกพลั่ก เลยทีเดียว อิอิ

เพราะแสดงว่าเค้า หมั่นไส้ เย้ย เค้าต้องชอบใจเราเอามากๆ ถึงกล้ามาพูดมาแซวแบบเอ็นดู

ก็เหมือนแบบผู้หญิงมาด่า ก้แปลว่าผู้หญิงรัก นั่นแหละ อิอิ

แต่ถ้ามาเม้นท์ แบบว่า กินข้าวหรือยัง ปวดหัวตัวร้อน
ปวดปู้ด ท้องผูกมั้ยคะนี่

อาการจะเหมือน พ่อแม่ มาถามลูกซะมากกว่านะ 555

แล้วก้ อ.เต๊ะ นี่ไม่ใช่สายอัพบล็อก แต่เป็นสายเม้นท์
ถ้าใครเม้นท์อร่อยๆนี่ เดี๋ยวเจอกันบ่อยแน่

เพราะ มันจะสนุกมากเลย ถ้าได้เจอคู่ปรับ ที่ฝีปาก พอฟัดพอเหวี่ยงกัน

แต่ถ้าบ้านไหน ไปคุยด้วยแล้วไม่หือไม่อือ

อ.เต๊ะ จะสันนิษฐานไว้ก่อนว่า ผัวหรือเมียหรือกิ๊กเค้า อาจจะมาคุมประพฤติ อยู่ เลยต้องนิ่งๆไป
แบบว่า ถ้าเอ็งตอบ เอ็งโดนตบคว่ำ หัวคะมำแน่ 555

ก้ไม่ว่าอะไร ออกแนวเห็นใจอีกตะหาก อิอิ

แต่ยังไงก้แล้วแต่ เรื่องเหล่านี้ มันก้แค่ กิจกรรมอย่างนึงในชีวิตเรา เท่านั้นเอง

ทำเท่าที่ทำได้ เอาแต่พอประมาณ อย่าไปผูก ไปยึดติดให้มันมากนัก

เอ้าๆๆๆ พูดไปพูดมา คล้ายๆบล็อกเกอร์สายธรรมะเลยนะเนี่ย

สงสัยโดนท่านผู้นำสายธรรมะ เรียกตัวไปอบรม บ่มนิสัยอยู่ทุกวัน ความประพฤติเปลี่ยนเลย ตรู 555

ปล. แมวผอมนะเนี่ย อย่าลืมคลุกข้าวให้มันกินบ้างซี้
แมวต้องอ้วนตุ๊บ ถึงจะน่ารัก

แล้วก็ เจ้าของก้กินข้าวกินปลามั่ง ตัวเท่าลูกแมวเหมือนกันเล้ย 555

เรียน สมาชิกผู้ร่วมอภิปราย,ผู้ให้ความเห็น, และที่ผ่านมา ฯ

หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา อาจได้ทำการเยี่ยมบล็อกน้อยลง
นับได้เกือบ 4 -5 ท่านได้ ที่เรียกว่าคุยประจำนิดหน่อย
(คือกลัวจะเข้ามาเจอหัวข้อนี้แล้วตกใจกัน...)

--------------------------------------------------------------------


ช่วงนี้มีโอกาสได้แวะไปอ่านงานของ ผู้เขียนคนอื่นๆ ที่ไม่เคยรู้จัก

แอบไปโหวตให้โดยไม่ได้บอกกล่าว แต่ทิ้งไว้แค่คำทักทายไว้
ก็มีความรู้สึกว่า เราพลาดกับบางผลงานของเขา
รวมไปถึง งานเก่าๆ ที่แอบซ่อนเอาไว้...เสียดายแฮะ

พาลนึกย้อนไปถึงครั้นที่เราเริ่มเล่นบล็อกครั้งแรกเลย

______________________________________________

"ผู้อ่าน มี จริง หรือไม่"

หัวข้อที่ได้พูดคุยกันในครั้งนี้
สำหรับคนที่ผ่านเข้ามาเห็น หรือได้เข้าร่วมเสนอแนะมา

อาจจุดความคิดของคนทำบล็อกให้กลับมาได้ว่า
ค่านิยม หรือวัฒนธรรม
ผ่านการเขียนงานของเรามีควรทิศทางไปทางไหนกันแน่

** feedback ที่ดีควรมาจาก
การติดตามของผู้อ่าน
หรือเพราะ ไปตามให้เขามาอ่าน **



การพูดคุยในครั้งนี้
อาจจบลง และ ลืมประเด็นนี้ไป
เมื่อเอนทรี่ใหม่ถูกขึ้นแทนในที่สุด


[ส่งท้าย]
ขอขอบคุณในทุกความคิดเห็นที่เปิดเผยและจริงใจ
ต่อการนำเสนอ

และคนที่(แอบ)โหวตเอนทรี่นี้
ให้ขึ้นไปโชว์ที่บล็อกแนะนำ (me/ตกใจ!!!)


__________ดีเบทกันยาวขนาดนี้__________
จะมีใครร่างเป็นวาระการประชุมนี้เสนอทีมงานไหมเนี่ย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องฟ้า

พี่ก๋าว่าส่งบล็อกนี้ให้เว็บมาสเตอร์อ่านก็ไม่เลวครับ
มีอะไรดีดีซ่อนอยู่เยอะเลยในระกว่างบรรทัด

ชื่นชมกับแนวคิดของคุณเต้ยด้วย
เรื่องการให้คืนกลับสู่เว็บบล็อก

จากบล็อก
เรื่องการอ่านจารึกในเมืองไทยเขามีบันทึกไว้
จากผู้ที่ศึกษาภาษาโบราณ
สนุกมากถ้าได้ไปเห็นจารึกแล้วเข้าไปค้นอ่าน
ซึ่งมักเล่าถึงสถานที่ การต่อสร้าง การดำเนินการ ที่จารึกนั้นตั้งอยู่

ที่นี่ที่เวป
"ฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย - ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร"

สวัสดีค่ะคุณฟ้า
หายไปเนื่องจากไม่ค่อยมีเวลา
ไม่ได้เข้ามาอ่านต่อว่าบล็อกนี้ มีอะไรใหม่ๆบ้าง

และก็ได้รู้อะไรใหม่ๆจริงๆ อย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยเลยนะ
เช่น ระบบจุดธูป ของคุณน้ำฟ้าอ่ะ โดยส่วนตัว ไม่เคยเห็นนะ
เลยไม่รู้จัก หรือว่าเพราะไม่รู้ อาจเคยเห็น แล้วเลยปล่อยผ่านไป


เห็นด้วยกับคอมเม้นท์สุดท้ายของคุณต่อนะ
และก็คิดเห็นเหมือนอ.เต๊ะ หลายข้อเลย
ชอบที่คุณฟ้าสรุปสุดท้ายด้วย

อยากเขียนก็เขียนไปเถอะเนาะ ใครจะหวังอะไรก็ช่างเขา
ทำในสิ่งที่เราคิดว่า ทำแล้วเรามีความสุขดีกว่า
เมื่อก่อนเคยรู้สึก และเคยคิดนะ
แต่ตอนนี้เลิกคิดแล้วหล่ะ คิดแบบตามใจตัวเองนี่แหละ สบายใจที่สุดแล้ว

ปล.ยังไม่มีเวลามาตามอ่านงานเก่าๆเลย แต่ยังงัยมาแน่นอน
เพราะชอบและชื่นชมมากเลยนะ