และแม้เราจะทะเลาะกันเป็นประจำก็ตาม แต่คุณของฉันยังเป็นคนที่น่ารักสำหรับฉันเสมอมา
"เพราะฉันขี้วีน เราจึงนัดเจอกัน วันฮาโลวีน"
คุณบอกว่า ฉันมันโง่ ฉันมันดื้อ ฉันก็ยอมรับ
และฉันก็บอกว่า คุณมันจอมขี้หงุดหงิด เหวี่ยงและวีนใส่คนรอบข้าง
จนคนคุ้นเคยค่อยๆ หายไปทีละคน เพราะทนอารมณ์ความแปรปรวนคุณไม่ได้ แต่ฉันยังอยู่ เพราะอะไรคุณรู้ดี
4 ทุ่มแล้ว ฉันเริ่มกระวนกระวาย ใครกันนะ คนเข้ามาในร้านแต่ละคนล้วนแต่งหน้าเป็นผีผีกันหมด
คุณคือคนไหนกัน
ฉันมองรอบๆ แต่ละคนฉันมองเขา เขาก็มองฉัน
ฉันภาวนาในใจว่าขอให้เจอคุณก่อนนะจะกระโดดกัดหูซะให้เข็ด
คุณตัวสูงยาวแค่ไหน ฉันไม่เคยรู้ เสียงคุณฉันไม่เคยได้ยิน
แม้คุณจะเคยส่ง sms มาบอกฝันดีก็ตาม และ ก็รู้ว่า sms นั้นคุณส่งมาผิดเบอร์
มันควรดีใจหรือเสียใจดี ควรยิ้มหรือหัวเราะดีนะ
5 ทุ่มตรง เอาแล้วสิ ฉันเริ่มคอแห้งหลังจากที่มองใครแต่ละคนที่เข้ามาเริ่มมากขึ้น มากขึ้น
มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันและฉันก็คิดว่าเป็นคุณแน่ๆ
แต่เปล่าเลย เขาถามว่า "รับเครื่องดื่มไหมครับ" อ้าว บ๋อยนี่หว่า ฉันนึกว่าจะเป็นคุณเสียอีก
แล้วใครกันจะหาพบกันเนี่ย แต่ละคนหน้าผีผีทำเอาฉันตาลายไปหมดแล้ว
เอ๊ะ จำได้นะคุณเคยบอกว่าคุณใส่แว่นตาเป็นประจำ ฉันกราดสายตามองทุกคนในร้านทั้งหมด
เอาล่ะสิใส่แว่นตามาเกือบ 10 คน แล้วคุณของฉันจะเป็นคนไหนดีเนี่ย เริ่มมีความหวังแล้วนะว่าจะเจอคุณ
1 คนผ่านไป "ใช่คุณจักรพรรดิ์หรือเปล่าคะ" ฉันตรงเข้าไปถามอย่างสุ่มเสี่ยงยึดคติว่า "ด้านได้อายอด" แล้วกันนะ
"ไม่ใช่ครับ" อืมนะตอบได้ชัดเจนดีมาก ฉันจะได้ไปถามคนอื่นต่อละกัน
และคนที่ 2-3-4-5 ก็ผ่านไป เอ๊ะ อะไรกันเนี่ยทุกคนปฏิเสธหมดหรือยังไงกัน
แล้วคุณของฉันคนไหนกันแน่
"ใช่น้องสายธารหรือเปล่าครับ"
เสียงที่ฉันไม่เคยได้ยิน มากระทบโสตประสาทใบหูฉันเบาๆ ฉันหันควับไปทางต้นเสียงทันที
ยิ้มกับเสียงนั้น ฉันมองต้นเสียงภายใต้แว่นตาบางเล็กและรอยยิ้มแทบไม่เห็นดวงตาของคุณ
"พี่จักรใช่ไหมคะ นี่ธารเองค่ะ"
และเราก็พบกันจนได้ ดูสีหน้าเขามองสำรวจรูปร่างฉันแล้วก็ชั่งใจยิ้ม
"พี่ดีใจมากนะรู้ไหมที่เจอน้องธาร พอพี่เห็นน้องธารสีหน้ากระวนกระวายลุกลี้ลุกลนมาตลอดพี่ก็คิดว่าต้องใช่น้องธารแน่ๆ
แต่ตอนนี้พี่ขอตัวก่อนนะครับ พอดีพี่มีธุระไปต่อ"......................
นั่นเป็นเีสียงสุดท้ายที่ทำเอาฉันงง คุณมาทักฉันแล้วก็ไปงั้นเหรอ
หรือคุณมีธุระกันจริงๆ ก็ไหนคุณบอกกับฉันว่า คืนนี้เรานัดกันยังไงละคะ
ฉันงงไปหมดแล้ว
แต่ไม่ทันหายงงอะไรดี สักพัก ฉันได้รับ sms จากเบอร์นั้นอีกแล้วแต่ครั้งนี้จะเป็นการส่งผิดเบอร์อีกไหมนะ
แล้วฉันก็แทบล้มทั้งยืนเมื่ออ่านข้อความใน sms นั้นว่า
"ขอโทษนะครับพี่คงคุยกับธารต่อไปไม่ได้ เพราะพี่ไม่ชอบผู้หญิงหน้าอกเล็ก"
นี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกันคุณก็เซอร์ไพรส์ฉันแบบนี้แล้วงั้นเหรอคะ