พี่พันกะเจิม ซะเลย

คงจะเป็นอย่างที่ว่า จะรักกันไป
ให้โกรธ และกลัว ทำไมละครับ

ไม่ทันพี่พันเจิมซะแร้ว ฮิ ฮิ ขอตัวไปกินลำไยก่อนดีกว่า ซื้อกะโหลกไว้โลหนึ่งนะน้องริน กินแข่งกับเงาะ เอาให้น้ำตาลพุ่งปริ๊ดเลย เหอะ เหอะ

เป็นซะอย่างนั้นอะ ไม่หวานเหมือนคูก้า ไม่ทนเหมือนคูโบต้า เข้าใจแต่งดี ผมชอบคำนี้นะ "คอนเวิร์ส" ใส่คอนเวิร์สแล้วทางใครทางมัน

ความจริงปั่นเสร็จนานแล้วครับ แต่เมื่อกี้ผิดพลาดทางเทคนิคที่เขียนไว้หาย ดีที่มีไฟล์สำรองไว้ ไม่งั้นอาจต้องรออีก 3 ชั่วโมง

คืนแห่งฟ้า พร่างพราวที่เงาจันทร์
ยังเชื่อมันมีเธออยู่เพียงหนึ่ง
ความคิดถึงความห่วงหาที่หวานซึ้ง
มีเพียงหนึ่งเดียวใจที่ให้เธอ ..... น้องริน

จันทร์กระจ่างกลางดวงที่หวงแหน
ฝากเมืองแมนปกปักรักษ์เส่มอ
อยู่แห่งไหนแสนไกลใจละเมอ
รำพึงเพ้อผ่านจันทร์ให้ฝันดี



ขอบคุณนะครับ น้องรินแต่งบทนี้ได้เยี่ยมเลย

มาอ่านงานตะพาบ หุๆๆๆ
มาฮาเอาบทสุดท้าย

สวัสดีครับ คุณริน แวะมาอ่านงานตะพาบครับ

ว้าวววว


ช่วงนี้เปลี่ยนงานใหม่เลยวุ่นวายกับชีวิตนิดหน่อยครับ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อกครับ

คงสบายดีนะครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพนะครับ

แวะมาบอกว่าอัพบล๊อกใหม่ครับ

อยาก รู้ "ไหมมัดหมีสี่ตะกอ ทั้งจก ทั้งยก" เป็นยังไง ตามไปดูครับ บ้านคำปุน ณ อุบลราชธานี สถานที่ ที่แม้คนอุบล ก็ไม่สามารถเข้าชมได้ง่ายๆ

สวัสดียามเช้าค่ะ คุณริน
แวะมาอ่าน หากความรักมันห่วย
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกัน
ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ

ขอให้สมหวังกันทุกคนนะคะ
.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องริน


นึกถึงเพลงพี่อู๋เลยเจ้า

รักได้ เลิกได้ แต่อย่าโกรธกัน
ทำยากเหมือนกันนะน้องริน

อย่าซิ่งมากนักนะจ๊ะ
พี่ทางหลวงเขาจะชวนกินกาแฟเสียก่อน

หวัดดียามเช้านะริน
ความรักไม่หวานเหมือนคูก้า ก้อจริงนะ
แต่พอถึงเวลาของมัน อาจหวานกว่าน้ำตาลก้อได้เนาะ
สำหรับเราที่ผ่านมา มันแย่จริงๆ
แต่ตอนนี้ เราเจอสิ่งดีดี จริงๆๆ
ขอบคุณนะริน ที่ให้กำลังใจเพื่อนคนนี้เสมอ

สวัสดีค่ะน้องริน
แวะมาขออ่านด้วยคนค่ะ

สุดท้าย พี่ก็เข็นตะพาบออกกับเขาจนได้นะน้องริน

ไข่ขาด 5555555

เขียนห้วนสั้นแบบนี้ท่าจะห่วยจริง ๆ แฮะ..

ความรักนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

555

เด็กชายเตชิต น้องชินค่ะ

ถ้าจะมี รัก ต้องละวางความกลัว
ถ้าจะ รักษา ความรัก ต้องปล่อยวางความโกรธ

สวัสดีค่ะ

555 ทำไมมันสั้นจุ้น..... จัง แต่ได้ใจความดี
เหมือนกัน. ทีแรกคิดว่าโฆษณารองเท้า ลืมความ
หมายนะว่า คอนเวิร์ส ไปได้.

เคยได้ยินประโยคที่ว่านี้มานานนมแล้วค่ะคุณริน "หากรักคือทุกข์ แล้วสุขคืออะไร หากรักคือเสียใจ แล้วทำไมใจยังต้องการ" แต่ที่คนเราไม่รู้จักเข็ดยังคงแสวงหาความรักกันอยู่ เพราะเราเสพติดทั้งความสุขและความทุกข์ที่ได้จากความรักไปแล้วมั้งคะ ก็มันคือรสชาติของชีวิตนี่นา อิอิ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็สวมรองเท้าไปตามทางใครทางมันเน๊อะ

โอย.............

ทั้งคูก้า ทั้งคูโบต้า

เอามารวมกันได้ เก่งจัง

ไปเดีย โคตรเทพ เลยเน้อ ขอโบก

อ้ายก๋าบ่าโสดแล้ว
อิอิอิ

มีหนึ่งห่วงครับ

แต่งเก่งจังเลย ช่างเปรียบเทียบเนอะวันนี้
แต่ก้อได้ครบเลยนะ อิๆ

น้องรินคะ
ภาพมันหลอกตาค่ะ พี่ม้วนเอาไว้กลางจานก็เลยดูเหมือนว่าจะน้อย ประเภทกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่ล่ะค่ะ
พอทานจริงเกือบทานไม่หมดแน่ะ
น้องรินชอบจานเส้นเหมือนกันเหรอคะ
หรือว่าชอบกุ้ง

สั้น ๆ แต่กินใจ ค่ะ น้องริน ..
ทางใครทางมัน 555

รัก โลภ โกรธ หลง
ไม่มีคำว่า กลัว เลยครับ คุณริน
กลัว ทำไม
เพราะ ทุกคำล้วนคือ ทุกข์
สรุป ไม่ว่าอะไร ก็ ทุกข์

หากความสุข คือ สมหวัง
หากความชัง คือ ความโกรธ
หากความโลภ คือ คนบ้า
เรียกข้าว่า โซฮาน



จะเข้ากันไหมเนี่ย เฮ้อ....

ขอบคุณที่ยังแวะเข้ามาเยี่ยมครับ ช่วงนี้งานยุ่งมาก ไม่ค่อยได้เข้า web เลย

รินเขียนกลอนได้ด้วย

เท่ห์จัง

ความรักเราเหมือนคูก้า หวานมันอร่อยๆ

แต่กินบ่อยๆ ไม่ระวัง ฟันจะผุ

ม่าม๊าคิดว่า ถ้ารักใครก็อย่ารักหมดหัวใจ

ต้องเผื่อไว้ผิดหวังบ้างค่ะ

งานตะพาบของน้องริน มาแนวกลอนนะคะวันนี้
ความรักหากเหมือนคูก้าได้ก็ดีสิคะ
จะได้เคี้ยวๆๆแล้วกลืน
คิดอีกแง่ ดีแล้วค่ะที่ไม่เหมือนคูก้า
เพราะของหวานๆมันๆกินมากๆฟันอาจจะผุ อิ อิ



แอมอร

สวัสดีครับน้องริน อิอิ ^^ อ่านแล้วโดนใจวัยรุ่นดีจังเลยครับ เอิ๊กๆๆ
สมัยนี้ไม่ต้องทนแล้วจริงๆด้วยครับ รักที่ต้องกลัว หรือ ต้องระแวงโกรธกันอยู่อย่างนั้น
ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า แล้วเราเป็นคนเลือกเอง

ผมเขียนเป็นแนวเดียวหรือเปล่านะ 555++ ยังไม่เคยเขียนแนวอื่นเลยนะครับ เลยไม่รู้เขียนเป็นหรือเปล่า งงตัวเองเหมือนกัน

ดีใจที่เห็นน้องรินเขียนตะพาบนะครับ เมื่อวานนี้ก็ยังไม่ได้ตอบกระทู้น้องรินเลยครับ
ดอกแก้วนี้ถ่ายอาทิตย์ที่แล้วครับ ดีใจที่ชอบเลยเอามาฝากไว้ที่บ้านนี้ด้วย อิอิ

ชอบจ้ะ น้องริน

อ่านเพลิน...ไหลรื่นเลยจ้ะ....

พี่เปิดบ้านน้องรินไว้ ลูกสาวพี่บอกว่า สวยจังเลยพี่คนนี้...เค้าเห็นรูปน้องรินที่กล่องคอมเมนท์หลายครั้งแล้ว

ก็จริงอะนะ เหอๆ อ่านแล้วโด๊น โดน

ไปเม้นท์รีวิวรร.มาแล้วน้า

"หากความรักมันห่วย"
ก็เอามันไปซ่อมซะก็หมดเรื่อง ซ่อมเสร็จก็โอเคแล้ว

จริงๆ " ความโกรธ ความรัก และความกลัว "
นี่มันมาเป็นชุดเดียวกันเสมอๆเลยนะ
แรกๆก็มีความรักต่อกัน นานไปชักจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ พอเริ่มคิดมากไม่ได้ดังใจก็พาลโกรธกันไปเลย

ช่วงนี้บอกตรงๆขี้เกียจๆยังไงไม่รู้ เข้าบล็อกมาดูๆแล้วก็ไม่ได้ทิ้งข้อความไว้บ้านไหนเลย เมื่อวานก็มาดูสวนลำใยแล้วเห็นแล้วก็อยากมีสวนบ้าง แต่คิดอีกทีอยากกินก็ซื้อกินง่ายกว่า กิโลนึงไม่กี่สิบบาท แต่กินมากก็ร้อนในตาแฉะ พูดถึงลำใยแห้งสมัยก่อนร้านยาที่บ้านลำใยแห้งเป็นเครื่องยาแผนโบราณอย่างหนึ่ง ชอบขโมยพ่อจากลิ้นชักยามาทำน้าลำใยกินกัน เคยไปซื้อกินเป็นแก้วที่ตลาด สมัยนั้นถ้าเจอลำใยในแก้วสักชิ้นดีใจมากๆ ไอติมลำใยด้วย เคยกินหรือเปล่า

แวะมาอ่านตะพาบจ้ะ....
ขอบคุณสำหรับการทักทายด้วยจ้ะริน

.....อ้าว....กลับมาจากพะเยาแล้วหรือครับ......
นี่นักเรียน ริน ซ่าส์.....อ่านโจทย์ก็ยังผิด แล้วจะตอบถูกได้ยังไงครับนี่.....555........
กลับไปอ่านการบ้านเสียใหม่เลย....
...แต่ไม่เป็นไรครับ เพราะมีเวลาไปแค่ไม่กี่วัน คงไม่มีเวลาไปหาได้ทันหรอกครับ ยกยอดไปคราวหน้าก็ได้ครับ....ครูพายุ ใจดี
....หายเหนื่อยแล้วหรือครับ......?????
ยังมีแรงมาเขียนเรื่อง......ตะพง ตะพาบ อะไรนี่ได้อยู่.....เก่งครับ...อิ อิ...
เขียนตะพาบ....กับเขาไม่เป็น เลยส่งนี่มา......ลองดูนะครับ....

เมื่อความรักมันห่วย..
เฮ้อ... เศร้า..

ความรัก ก้เหมือนอาหารน่ะแหละ เราขาดไม่ได้
แต่พอเราซึมซับ คุณค่าของมันไว้แล้ว
ก็ต้องปลดปล่อย ออกมาเก็บไว้ไม่ได้ เดี๋ยวท้องผูกนะจ๊ะ อิอิ

แหม่ กลอนหักมุมมัดยิ้ม :D
ไม่ได้กินคูก้ารสนมอมๆเคี้ยวๆนานแล้วเหมือนกันนะ
ชอบหน้าบล็อกสวยสะอาดดีครับ

พี่ว่าความรัก ... ถ้าหากว่าเราทุ่มเท
ให้โอกาสกับมันไปแล้ว .. และเมื่อเรา
ยังรู้สึกว่า ไม่เป็นเรา อึดอัดและไม่สุข
กับมันเรียกว่าพยายามแล้ว พยายามอีก
ถ้าไม่ได้ ก็คงต้องแยกล่ะค่ะ เพราะถ้าหากว่า
ยังรั้งเอาไว้ เราก็ทุกข์ เค้าก็ทุกข์ ไม่มีอะไรดี
กันเลยล่ะค่ะ ...


แย่เหมือกันเน๊าะน้องริน ..

หากความรักคือความสุข
แต่มีทุกข์ที่ยาวนาน


ต้อนคอนเวิร์ส ^^

แวะมาส่งเข้านอนค่าคุณริน

อารมณ์รักของหนูริน มีอารมณขันจิงจิ๊ง .... ดีค่ะจะได้รักแบบนานๆ

สวัสดียามดึกค่ะคุณริน

แม้ว่าจะสั้นๆ แต่ได้ใจความดีนะคะ