พาชู้ไปสร้างกุศลที่วัด เพื่อเปลี่ยนวิบาก
พาชู้ไปสร้างกุศลที่วัด เพื่อเปลี่ยนวิบาก
เราจะพาชู้ไปทางดีได้อย่างไร โดยไม่ให้เสียตัว เช่น พาไปวัด ชวนกันไปทำกุศล จูงเขาไปทางดี?
อยู่ที่เรารู้ รู้แล้วจะต้องฝึก ฝึกแล้วต้องฝน ฝนแล้วจะต้องประจักษ์ ต้องตรวจสอบ จะต้องมีขั้นตอน
เราฝึกมาดีไหม? ถ้าไม่ดี เราก็จะต้องไปทุกข์ก่อน จึงจะเห็นทุกข์ คุณจะต้องหยิบอะไรก่อน ถึงจะวาง ถ้าคุณยังไม่รู้ว่าหยิบอะไร ยังไม่รู้ว่าเราหยิบอะไร แล้วจะบอกว่าจะวาง ตอแหลทั้งเพ
คุณไปทำอะไรผิดมา แล้วคนนั้นผิดไหม? ผิดแล้วเราไม่เอา ก็จะเริ่มวางแล้ว แต่ถ้าเราไม่รู้เรื่องเลย แล้วจะวาง วางไม่ได้ เราจะต้องบอกเขาว่าสิ่งเหล่านั้นมันผิด
ถ้าเราฝึกได้ ก็ต้องฝึกไปเรื่อยๆ จนวันหลังเราก็จะควบคุมได้
สมมติว่า ตอนนี้เรารักผู้หญิงคนหนึ่ง รักมากด้วย แต่ว่าเขามีผัวแล้ว เป็นชู้กับผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ อย่างน้อยเราก็จะทำดีกับเขา เช่น ช่วยเหลือเขา ถ้ามีเหตุการณ์อะไรที่ไม่ดี เราก็จะอธิบายให้เขาเข้าใจ เป็นกัลยาณมิตรให้แก่กัน
แล้วเป็นกัลยาณมิตรนี้สุขสมไหม?
ตอบว่า สุขสมเช่นกัน แล้วตัวสุขสมนี้เปรียบเสมือนกับเป็นเมียเรา
แต่ผู้ชายก็จะทำดีให้กับผู้หญิงคนนี้ ทำให้ผู้หญิงคนนี้ซึ้งกับพฤติกรรมที่ดีของเขา แล้วจะทำยังไงดี?
ก็ขึ้นอยู่กับว่า ผู้หญิงคนนี้จะนำพาเขาไปไหนล่ะ ไม่ใช่นำพาไปทางลบ คือ ไปมีเพศสัมพันธ์กันนี่ ไม่นำพาไปในการยึดครองเขา ในการที่จะเอาเขา
แต่ถ้าหากว่า ผู้ชายขอมีเพศสัมพันธ์ด้วยล่ะ ผู้หญิงจะทำยังไงดี?
เราก็ต้องไปดูว่า เราจะชักพากันไปในภูมิไหน จะพากันไปลงนรก หรือขึ้นสวรรค์ ถ้าพาไปนรกแล้วเราจะเอาไหมล่ะ?
ถ้าเราไม่เอาเราก็ต้องถามผู้ชายว่า เราเป็นกัลยาณมิตรกัน เราเป็นสิ่งที่ดีซึ่งกันและกัน ฉะนั้น เราขอบอกว่า ไปทางนั้นไม่ดี เราไปทางนี้ดีไหม? เราก็บอกเขาได้
เขาเรียกว่า รู้ในการปฏิบัติ ด้วยสัมปชัญญะ คือ รู้ผิด รู้ถูก รู้ว่าควรไม่ควร รู้ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
