Bloggang.com : ปลายแป้นพิมพ์ : ลูกไม้รายทาง อาหารการกินของเด็กบ้านๆ ลูกที่ 1 "ลูกชำ"

ลูกไม้รายทาง อาหารการกินของเด็กบ้านๆ ลูกที่ 1 "ลูกชำ"

บล็อกที่ 252

"ฟันเอ็งดำเชียว..ไอ้พุ่ม"

"เอ็งคิดว่าฟันเอ็งขาวนักรึ ไอ้ติณ มันก็ไม่ต่างจากข้าหรอกวะ แน่ะของเอ็งมากกว่าข้าอีก ปากดำอีกต่างหาก 555"

"อย่าให้เลอะเสื้อขาวเป็นใช้ได้ ไม่งั้นกลับถึงบ้านถอดเสื้อทิ้งไว้ แม่เห็นเป็นบ่นอีกละ"

ผมบอกกับไอ้พุ่ม เราสองคนกำลังเดินออกจากสวนยางเก่าแก่ของพ่อผมเอง มีพันธุ์ไม้ป่าริมทางหลายอย่างซึ่งลูกมันกินได้ ในมือของเราสองคนนอกจากมีหนังสติ๊กคนละอันแล้ว ยังถือลูกชำมาคนละช่อใหญ่ๆ เพื่อไปฝากน้องไอ้พุ่มมัน ส่วนผมนะกินที่ใต้โคนจนอิ่ม..เอ จะว่าอิ่มมันก็ไม่ถูกนะ เอาเป็นว่ากินจนหายอยากดีกว่า !!

ลูกชำบนปลายยอดยังเหลืออยู่อีกเยอะมาก มันสุกดำขึ้นทุกวัน หลังจากเรากลับไม่นาน ต้องมีฝูงนกหลายชนิดบินมากินลูกชำอีกแน่นอน

ครับ..วันนี้ผมเปิดกรุ๊ปบล็อกใหม่อีก 1 กรุ๊ป เพื่อเขียนถึงเรื่องลูกไม้รายทาง ลูกไม้ป่ากินได้ที่เคยกินกันในวัยเด็ก เท่าที่พอมีข้อมูลและรูปภาพอยู่ในกรุของผม ก็หลายชนิดอยู่นะครับ

และชนิดถัดๆไป คงต้องรอชิมกันปีหน้าละ ไม่ต้องกลัวว่าจะไปหลงแสงสีที่ในเฟซจนกลับบล็อกไม่ถูกนะ อย่างไรตรงนี้ ไม่ทิ้งแน่ๆ เพราะในโลกออนไลน์ ผมเกิดมาจากตรงนี้เป็นที่แรก (นั่น..ว่าเข้าไป)

เด็กบ้านนอกอย่างผม วัยเด็กเติบโตมากับราวป่า ไม่มีผลไม้วิเศษวิโสที่ไหนให้กินอย่างปัจจุบันหรอก ถ้าเป็นมะม่วงก็เป็นมะม่วงพื้นบ้านเปรี้ยวจิ๊ดจนเข็๋ดฟัน มะปรางไม่รู้จัก รู้จักแต่มะปริงขี้ดูก

คำว่า "ขี้ดูก" หมายถึงผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเมล็ดใหญ่ มะไฟก็มะไฟป่ามีแต่เนื้อหุ้มเมล็ด เงาะก็เงาะเปรี้ยว กะท้อนก็กะท้อนป่าลูกเล็กนิดเดียว ต้องแย่งผลสุกกับกระรอกกระแต ฝรั่งก็เป็นฝรั่งขี้นก ฝรั่งพื้นบ้าน กิมจูตอนนั้นคงยังไม่เกิด แต่กิมลั้ง กิมลุ้ย หม้อแกงเมืองเพชรคงเกิดแล้ว 555

ได้แต่กินลูกมังเคร่ ลูกตาเป็ดตาไก่ป่า ลูกพร้าวนกคุ่ม ลูกหวาย..ทำเป็นเล่นไป ลูกหวายอร่อยนะ มีหลายสายพันธุ์ รับรองเด็กสมัยนี้ไม่รู้จัก หากินไม่ได้แล้ว เพราะหวายป่าแทบจะหมดไปจากเมืองไทย ที่ปลูกขึ้นมาได้ก็โดนตัดขายตั้งแต่ต้นยังไม่แก่ ยังไม่ออกลูก

ลูกไม้รายทางลูกแรกวันนี้ ผมขอเสนอเรื่อง "ลูกชำ" ครับ ภาคอื่นอาจเรียก "กำชำ" แต่คนพังงาอย่างผมนี่เรียก "ลูกชำ" แน่นอน

ลูกชำต้นเล็กในสวนปาล์มงอกเอง นกหนูคงคาบเม็ดมาทิ้งไว้ ต้นนี้อีกหลายปีกว่าจะออกลูก

ทางภาคใต้ ผมเห็นต้นลูกชำขึ้นอยู่ทั่วไปตามแนวป่า หรือบางครั้งอาจเห็นตามริมถนน บริเวณบ้าน หรือตามวัดวาอารามก็มี

ลูกชำต้นนี้กำลังออกดอก

บังเอิญขับรถผ่านไปเห็น มันอยู่ข้างทางสวนชาวบ้านที่จังหวัดพังงา

ช่อดอกมันต่ำมาก คล้ายกับดอกเงาะ ผมรีบบันทึกภาพไว้ทันที พร้อมทั้งคิดฝันว่าวันใดวันหนึ่งต้องได้มาเห็นลูกสุกของมันแน่นอน

เดือนกว่าๆผ่านไปอีกครั้ง ดีใจครับที่ได้เห็นลูกเขียวๆของมัน

มันจะสุกเมื่อไหร่น๊อ

เราจะมีโอกาสได้มาถ่ายรูปตอนลูกมันสุก ได้เด็ดลูกมันชิมอย่างที่เคยชิม เคยกินอย่างอร่อยเมื่อ 30-40 ปีก่อนหรือเปล่า ต้นมันไม่ได้อยู่ข้างบ้านเสียด้วยสิ และยิ่งติดผลตามกิ่งต่ำๆอย่างนี้ เด็กๆแถวนี้จะกินเป็นกันหรือเปล่านะ สงสัยจริงๆ

กะเวลาไม่ถูกจริงๆว่ามันจะสุกเมื่อไหร่ ถ้าเราลงทุนขับรถไปดูถึงที่ แน่ใจหรือว่าช่วงนั้นมันกำลังสุก แน่ใจหรือว่าสุกแล้วไม่มีใครเก็บกิน

ก็หาเรื่องไปจนได้แหละครับ และก็ผิดหวัง ลูกชำสุกไปจนหมดต้นแล้ว ช่อนี้มีเม็ดเขียวๆหลงเหลือเม็ดหนึ่งให้ดูต่างหน้า ที่ด้านล่างกิ่งต่ำๆพอจะมีติดขั้วอยู่บ้างเม็ดสองเม็ดก็เริ่มจะแห้ง

ไม่สะใจอุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล ด้านบนสุดเห็นดำๆแดงๆเหี่ยวหน่อยๆอยู่ 2-3 ช่อ สุดที่ชายร่างกำยำ (555) คนนี้จะปีนไปเก็บลูกชำ หรือปีนขึ้นไปถ่ายรูปได้

ผิดหวังอีกแล้วเรา (ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนอายุ 10 กว่าปีนะ ปีนไม่เหลือ อิ อิ)

ตั้งแต่นั้นผ่านไปทางไหนมีต้นลูกชำออกดอกก็ได้แต่หมายตาเอาไว้ มีผลสุกก็ถ่ายรูปไม่ได้ดังใจ เพราะมันสูงเกินที่กล้องเทพของผมจะตามเก็บภาพที่ชัดเจนได้

ได้แต่เฝ้ารอว่าวันใดวันหนึ่ง เราต้องได้เห็นผลลูกชำชัดๆแบบเต็มตานะ

และแล้วในวันหนึ่งที่ได้จัดทอดผ้าป่าให้พ่อกะแม่และญาติผู้ล่วงลับ ที่วัดแห่งหนึ่งใน อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา ขับรถจากภูเก็ตไปถึงวัดทักทายญาติโยมแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ผ่านต้นลูกชำ แต่ไม่เห็นครับ

ผ่านใต้โคนมันแท้ๆ คลาดสายตาไปได้ยังไงก็ไม่รู้

เสร็จงาน ผ่านไปอีกที คราวนี้เต็มตาเลย "ลูกชำำ โอ้ ลูกชำผลสุก กี่ปีมาแล้วนี่ที่เราไม่ได้เห็นลูกชำผลสุกชัดเจนอย่างนี้"

ผมลิงโลดใจ บันทึกภาพอย่างมันมือ พร้อมทั้งเด็ดลูกดำๆเข้าปาก ลูกแดงๆหรือส้มๆไม่เอาครับ เพราะมันจะฝาด

พอดีแถวนั้นมีโรงครัว และมีแม่ชีอยู่ด้วย ผมรีบไปขอมีดแม่ชี บอกอยากได้ลูกชำสักช่อ จะเอาไปภูเก็ต ถ่ายรูป ลงเน็ต แม่ชีบอกตัดไปเลยตามสบายกี่ช่อก็ได้ไม่หวง

นี่..ดำอย่างนี้ละครับหรอยอย่างแรงสำหรับอดีตเด็กบ้านนอกอย่างผม

"ไอ้พุ่มโว้ย..กูคิดถึงมึงจัง คิดถึงวันที่เราเคยปีนต้นลูกชำด้วยกัน เสียดายที่วันนี้มึงมากับกูไม่ได้ เพราะมึงไม่สบาย เป็นโรคพิษสุราเรื้อรังซะแล้ว กูบอกมึงแล้วไง ว่าเหล้าขาวนะอย่ากินให้มันมากนัก มึงก็ไม่เชื่อกู"

ผมคิดถึงเืพื่อนอย่างแรง ที่วันนั้นในอดีต มึงก็ฟันดำ กูก็ฟันดำ เพราะล่อลูกชำสุกเข้าไปหลายช่อ

ลูกชำมีรสหวานๆ จะบอกว่าอร่อย ก็ไม่อร่อยเท่าไหร่นะ แต่อย่างว่าเด็กบ้านนอกที่ไม่มีผลไม้อะไรกิน ได้ลูกชำสุกหวานๆฝาดๆหน่อยนี่ก็วิเศษวิโสไปถึงไหนๆแล้ว

ผมบี้ให้ดูเนื้อในของลูกชำครับ

ถึงยุคนี้ ผมว่าเด็กรุ่นใหม่คงกินลูกชำไม่เป็นกันแล้ว นกนั่นละคงจะดีใจ ที่เวลาลูกชำสุกแล้วไม่มีใครมาคอยแย่งนกมันกิน

วันนี้มีความสุขจัง ที่ได้นำเสนอแนวเรื่องบ้านๆอย่างนี้ บล็อกต่อไปคอยติดตามกันอีกนะครับว่า ลูกไม้รายทาง เรื่องต่อไปนั้นเป็นลูกอะไร?

ถูกใจก็อย่าลืมโหวตกันนะ เพราะบล็อกนี้เป็นเรื่องของอาหารการกิน ส่งท้ายปี 2555

ข้อมูลของกำชำหรือลูกชำจากอินเตอร์เน็ต

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Lepisanthes rubiginosa (Roxb.)Leenh.

ชื่อวงศ์ : SAPINDACEAE

ชื่ออื่นๆ : หวดลาว หวดคา ชันรู มะหวดบาท มะหวดลิง กำซำ กำจำ

ลักษณะ : ไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 10 เมตร ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบย่อยมี 3-6 คู่ รูปไข่ถึงรูปไข่กลับ กว้าง 2-11 ซม. ยาว 3-30 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ผิวใบ มีขน ดอก สีขาวถึงสีเหลืองอ่อนๆ ออกเป็นช่อตั้งจากปลายยอด หรือซอกใบ ยาวถึง 50 ซม. มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ดอกย่อย ขนาดเล็ก แยกเพศ กลีบรองดอก 5 กลีบ กลีบดอก 4 (-5) กลีบ เกลี้ยงหรือ มีขนนุ่ม โคนกลีบแคบ มีขนและมีเกล็ดเล็กๆ 2 เกล็ด เกสรผู้ 8 อัน ผล รูปรีเว้าเป็นพู ผิวเกลี้ยง ผลอ่อนสีเขียว แล้วเปลี่ยน เป็นสีเหลืองแดงจนแก่จัดสีม่วงดำ เมล็ดสีน้ำตาลดำ

การกระจายพันธุ์ : นิเวศวิทยา อินเดีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศไทยพบทุกภาค ตามป่าผลัดใบ ริมลำธารหรือ ชายป่าชื้น ที่ระดับความสูงถึง 1,200 เมตร ออกดอกและติดผลตลอดปี

ประโยชน์ : ใบอ่อนรับประทานแทนผัก ผลมีรสหวาน รับประทานได้

ข้อมูลจาก : หนังสือพรรณไม้สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์
เล่ม 7

ลูกชำ กำชำ หรือมะหวดนี่ยังมีสรรพคุณทางสมุนไพรด้วย คือรากใช้แก้ไข้ แก้พิษฝีภายใน ตำพอกศีรษะ แก้ไข้ ปวดศีรษะ และพอกรักษาโรคผิวหนังผื่นคัน เมล็ดแก้โรคไอหอบ ไข้ซางในเด็ก ไอกรน ผลบำรุงกำลัง รากใช้ผสมสมุนไพรอื่น ต้มน้ำดื่มแก้ซาง (โรคของเด็กเล็ก มีอาการเบื่ออาหาร ซึม มีเม็ดขึ้นในปากและคอ ลิ้นเป็นฝ้า) ใบสดใช้รองพื้นและคลุมข้าวสำหรับทำขนมจีนป้องกันไม่ให้บูดได้เด็ดขาดนัก

ขอบคุณข้อมูลนี้จากไทยรัฐออนไลน์ โดยนายเกษตร

Create Date : 21 ธันวาคม 2555

Last Update : 21 ธันวาคม 2555 13:29:29 น.

71 comments

Counter : 14686 Pageviews.

น่ากิน

โดย: junaerk

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:14:12:15 น.

"ลูกชำ" ไม่รู้จัก ไม่เคยได้ยินเลยค่า คุณตฤณ
ท่าจะเปรี้ยวเข็ดฟันนะค่า

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:14:18:04 น.

คนเก่า ๆ แต่อยู่เหนือก็ไม่รู้จักค่ะ

ลำใยถ้าลูกใหญ่ ๆ เขาจะเรียกกะโหลก แต่ถ้าเม็ดใหญ่เนื้อน้อยก็เรียกกะโหลกเม็ดค่ะ

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:15:10:42 น.

นัดสาวฉุกละหุกจัง ไม่ให้เวลาแต่งตัวแต่งหน้าเลยนะ
เลยมาไม่ทันเจิม 555

ลูกชำนี่มันใช่ชำมะเรียงของภาคกลางหรือเปล่าคะพี่ตฤณ
ถ้าใช่ก็เคยกินตอนเด็ก ๆ ค่ะ แอบเด็ดที่โรงเรียน
กินแล้วปากดำปี๋เลย แต่คลับคล้ายว่าลูกคล้าย ๆ เชอรี่ของฝรั่ง
ส่วนฝรั่งขี้นกน่ะของอร่อยเลยค่ะพี่ ไส้เป็นสีชมพู
จำได้ว่าเด็ก ๆ เคยปีนเก็บค่ะ

อารายกันเนี่ย ทำไมพูดแต่เรื่องตอนเด็ก ๆ ทั้งนั้นเลยอ่ะ
ไม่อาว..ไม่พูด

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:15:18:03 น.

อัพแล้วก็ปิดเครื่อง ลืมตั้งหน้าหลัก เพิ่งนึกได้ อิ อิ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:15:21:51 น.

โหวดสาขาอาหารได้ไหมเนี่ย?

เพิ่งกลับจากห้วยขมิ้นเมืองกาญค่ะ
อากาศเย็นสบายดีจริงๆ

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:16:36:49 น.

เหมือนเคยเห็น ตามป่าค่ะ พี่ ..สีม่วงๆ แดง ๆ แต่ไม่กล้ากิน..
มันเหมือนลูกหว้า ทางอิสาน .แต่ไม่ใช่ดูจากใบ นะ ..
มีอะไรมากมายที่เราไม่รู้จัก .นะเมืองไทย..

ขอบคุณ นะคะ ที่มาตาม กลับบล็อก เอิ๊กๆๆ

โดย: tifun

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:16:39:06 น.

ไม่เคยเห็นเลยนะคุณติณ

รู้จักแต่ลำใย 555 กะมะม่วง,,

ดูแล้วคล้ายลูกมะเกี๋ยง แต่นั่นมันเปรี้ยวอมหวาน เห็น
เขาเอามา ทำไวน์

คิดว่ากลับ BG ไม่ถูกแล้ว... ที่เฟช เขียนได้สั้น ๆ
แค่ จิ จ๊ะ..... ดีตรงที่มันไวดีเท่านั้นแหละ

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:17:07:38 น.

เด็กสมัยนี้กินไม่เป็นแล้วจริงๆค่ะ เพราะหายากด้วยแหละ ไม่ค่อยเห็นต้นมันแล้ว แถวปัตตานีก็เรียกลูกชำ

โดย: settembre

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:17:15:07 น.

โหวตให้เป็นกำลังใจนะคะ อ่านหลายบล็อกแล้วชอบสำนวนการเขียน ได้สาระและมีอารมณขันในการเขียน อ่านไปยิ้มไปด้วย โดยเฉพาะบล็อกอาหาร ที่มีอาหารปักษ์ใต้ src=https://www.bloggang.com/emo/emo6.gif>

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog

โดย: มะปรางสีสวย

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:17:43:47 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีค่ะพี่ตฤณ ที่บ้านยายเล็กก็มีนะคะ เคยกินตอนเด็กๆแต่ที่บ้านเล็กเรียกผลชำมะเลียง ต้องกินตอนผลเป็นสีดำ กินแล้วปากดำเหมือนกันค่ะ สมัยนี้ไม่ค่อยเห็นแล้ว หากินยากเหมือนกันค่ะ

โดย: หญิงแก่น

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:20:38:20 น.

สวัสดีค่ะคุณตฤณ

เป็นผลไม้ที่ไม่เคยรู้จักค่ะ แต่เห็นช่อแล้วน่าทานเหมือนกันนะคะ

อยากลองทานดูบ้างเหมือนกัน คืออยากลองรู้รสน่ะ

พรุ่งนี้มาโหวตให้ค่ะวันนี้หมดตัวแล้ว

โดย: Katai_Akiko

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:21:41:54 น.

เหมือนลูกหว้านะ ลูกดำๆเหมือนกันเลย

น่าจะหวานนะ

โดย: mamamodern

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:21:42:53 น.

ไม่ได้กินมานานมาก เห็นแล้วคิดถึงชีวิตวัยเด็กจัง

โดย: อรุณแรฟ้า

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:22:19:22 น.

ไม่ีเคยทานลูกชำเหมือนกันครับพี่ตฤณ
ทางเหนือไม่มี
ผมเคยไปอยู่อิสาน
มีผลไม้ป่าชื่อ บักหลอด
อร่อยมากครับพี่
เปรี้ยวจี๊ดสะใจจริงๆ

ทางเหนือเรียกบ่าหลอด ลูกสีแดงๆ
เด็กเดี๋ยวนี้ก็คงไม่รู้จักอย่างที่พี่ตฤณว่าเลยครับ
รู้จักแต่แมคโดนัลด์ครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:23:12:16 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ตฤณ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:6:03:52 น.

บ้านผมเรียกมะหวดครับ ของโปรดเลยล่ะ

โดย: นิราลัย

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:9:18:54 น.

ไม่เคยทานเลยค่ะ ขอบคุณที่เก็บมาฝากค่ะ

โดย: never the last

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:10:57:50 น.

ขอบคุณมากค่ะพี่ตฤณ
เรื่องกินคงขยันอย่างไม่หยุดยั้ง 555
เรื่องรวย ก็อยากรวยอยู่เหมือนกัน
ความสุข พยายามเติมให้ตัวเองทุกขณะจิต
ส่วนเรื่องอัพบล็อกต่อไปอีก 10 ปี
ถ้าพี่ตฤณอยู่เป็นเพื่อนกันก็จะพยายามจ้า..

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:13:15:44 น.

ผมหยุดทุกวันอาทิตย์ครับพี่ตฤณ
พรุ่งนี้จะมีน้องๆมาเยี่ยมที่ร้านด้วยครับ
ก็อาจจะกลับเข้าร้านก่อนบ่าย 4 ครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:14:29:59 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: Katai_Akiko

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:17:11:45 น.

มาแล้วค่าพี่ตฤณ

เหมือนรินจะเคยเห็นที่เหนือนะ แต่ไม่ได้เรียกลูกชำ

แต่ก็จำไม่ได้่ว่าลูกอะไร ตอนเด็กนี่ซน ๆเหมือนกัน ค่า มีเยอะมากมาย ตอนนี้ไม่รู้จัก
ไม่ได้กิน เกือบจำไม่ได้ แต่บอกได้เลยว่า เคยกินมาแล้วด้วย
ก็เลยอธิบายไม่ถูกว่า มันคืออะไรน้อ

ผลไม้บ้านๆ ตอนเด็กนี่เวลาจะกินให้อร่อย ต้องปีนไปกินยังต้นเลยค่า 5555555

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:20:05:16 น.

เพลงเพราะมากเลยค่ะ

โดย: mamamodern

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:20:07:34 น.

สวัสดีค่าพี่ติณ
เห็นลูกชำแแล้วคิดถึงหมากเม่า กินแล้วฟันดำ ปากดำเหมือนกันเลยค่ะ หน้าตาเหมือนกันมากๆด้วย

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ
พักนี้หนึ่งเข้าบล็อกน้อยเพราะยุ่งเหยิงเล็กน้อย สิ้นปีค่ะ

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:21:33:21 น.

โอ้โฮ... ลูกไม้รายทางก็มีเนื้อหาขนาดเปิดได้อีก 1 กลุ่มเลยนะครับเนี่ย เชื่อแล้วว่าพี่ตฤณลองมาเยอะจริงๆ

แต่ก่อนผมอคติคิดว่าดาร์ลี่ใช้แล้วฟันดำครับ เพราะหน้ากล่องมันเป็นคนตัวดำๆ ที่จริงฟันของเจ้าตัวดำนั่นมันขาวอ่ะ หุหุ เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วมั้ง
ผมเพิ่งรู้จักลูกชำจากบล็อกเนี้ยละครับ พอสุกแล้วสีสวยดูน่ากินเหมือนกันนะครับ

โดย: ชีริว

วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:22:05:15 น.

ลูกชำ เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็กๆ (จนลืมไปแล้วนะคะนี่)
กินจนฟันดำ เลอะเสื้ออีกต่างหาก อิอิ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:3:28:37 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ตฤณ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:6:25:20 น.

-----------------------
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับคำอวยพรวันเกิด และขออำนาจสิ่งศักดิ์ในสากลโลก จงประสิทธิประสาทพรให้คุณตฤณ มีความสุขไร้ทุกข์โรคภัยค่ะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:9:55:27 น.

ขอบคุณมากมายครับ สำหรับคำแนะนำ

โดยปกติผมยินดีเสมอกับตำหนิ เพราะผมคิดว่าชีวิตของคนที่ไม่มีใครตำหนินั่นเป็นชีวิตที่น่ากลัว

กับคำชมผมไม่ค่อยอะไรนัก เพราะคิดว่าไม่ช่วยอะไรมาก แต่ถ้าได้คำตำหนิ นั่นหมายถึงผมได้ขุมทรัพย์ และผู้ตำหนิโดยหวังดีนั้น ไม่เรียกว่ากัลยาณมิตรแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะครับ

โดย: นิราลัย

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:14:42:21 น.

เหมือนชำมะเรียง หรือลูกหว้า นะคะพี่ตฤณ
ถ้าไม่ใช่ อาจเป็นพืชตระกูลเดียวกันหรือป่าว
เพราะดูจากชื่อที่พี่บอก ไม่มีเลยค่ะ

ขนาดชำมะเรียง กะลูกหว้า ยังคนละอย่างกันเลย
สมัยเด็กๆไม่รู้ นึกว่าอย่างเดียวกัน
เพราะกินแล้วปากดำเหมือนกันเลย

เหมือนหอยครางกะหอยแครงเนาะ แต่ไม่เหมือนหอยครก 555

มากดไลท์ให้ สำหรับผู้แนะนำของแปลกสมัยโบราณค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:16:35:33 น.

เข้ามาแล้วก็ส่ายหัวก่อน ไม่รู้จักค่ะ
เคยกินแต่ไม่รู้เรียกว่าลูกอะไร ฟันดำปากดำเช่นกัน
แหม..หนูเพิ่ง18อ่ะนะ กร๊ากกกกกกกก

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:18:37:23 น.

วันนี้ออกไปข้างนอกมาทั้งวันครับพี่ตฤณ
เพิ่งเข้ามาบ้านเดี๋ยวนี้เองครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:19:16:19 น.

555 เพิ่งเก็ทค่ะว่าไข่เจียวหนังโป๊น่ะ มันคือไข่เจียวหัวไขโป๊บ้านเรานี่เอง

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:20:10:36 น.

เด็กสมัยนี้น่าจะไม่รู้จักจริงๆ ครับ และจะน่าเสียดายยิ่งกว่าถ้ามันถูกลืม (ของกินได้แท้ๆ) นี่ล่ะมั้งที่เรียกว่าประเทศนี้ไม่ขี้เกียจไม่อดตาย

จะว่าไปการที่ได้คิดถึงอดีตกับเพื่อนนี่มันช่วนให้มีความสุขจริงๆ

+

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:21:41:54 น.

มาโหวตหมวดอาหารให้พี่ตฤณค่า

เย้ๆ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
yyswim Topical Blog ดู Blog
ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog

เห็นบอกจะมีตะพาบอีกเหรอเนี่ย รินปั้นบล็อกสุดท้ายไม่เสร็จเลย
มัวแต่ไปเล่นเฟส 5555555

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:22:12:23 น.

แหมมพี่ตฤณ มีลูกชำให้กินไม่ชวนกันเลย แบบนี้พี่ไก่ ชนุกกี้ กินหมดคนเดียวแล่้วแน่ๆเลย

หรอยนะลูกชำ กินแล้วลิ้นดำปี้เลย ฟันกะดำกัน
แต่แถวระโนด สงขลาไม่คอ่ยมีเลยค่ะ แหล่งที่ทำนาจะไม่คอ่ยเห็น แต่แถบทีมีสวนยาง จะเห็นบ่อยมากคะ อย่างพัทลุง เวลาไปบ้านพี่เขย จะเยอะมร๊ากก

กินกันจนเมือยลิ้นเลยค่ะ แต่หรอย หวานๆฝาดๆ
ลูกโท่ก็หร่อยพี่ตฤณ

นึกถึงวัยเด็กถึงจะย้อนกลับไปไม่ได้ แต่ก็มีความสุขที่ได้คิดถึงมัน พี่ตฤณว่าใหม ยิ่งได้คิดถึงเพือนเก่าๆ เรืองราวเก่าๆ โอยยยนึกจนหลับเลยค่ะ

จะบอกว่าชอบประโยคนี้มากๆเลย ถูกใจที่สุดเลยค่ะ

ไม่ต้องกลัวว่าจะไปหลงแสงสีที่ในเฟซจนกลับบล็อกไม่ถูกนะ อย่างไรตรงนี้ ไม่ทิ้งแน่ๆ เพราะในโลกออนไลน์ ผมเกิดมาจากตรงนี้เป็นที่แรก

สาวก็เกิดจากบล๊๋อคแกงส์เหมือนกันค่ะ

โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:5:20:35 น.

แวะมาสวัสดีวันคริสต์มาส ก่อนไปตะลอนเที่ยวอีกค่ะ

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:5:26:25 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ตฤณ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:6:13:55 น.

. . . ยินดีในสิ่งที่ตนได้ . . .

. . . พอใจในสิ่งที่ตนมี . . .

. . . เป็นคนโชคดีที่สุดในโลก . . .

*~..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..~*

โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:11:59:56 น.

สวัสดีค่ะนายหัวตฤณ นึกว่าจะหาทางกลับบล็อกไม่เจอซะแล้ว อิอิ ตามมาชมลูกชำค่ะ กิ่งไม่เคยเห็นเลยค่ะ แต่ผลสีดำๆคล้ายลูกมะเกี๋ยงทางเหนือหรือภาษากลางเรียก ลูกหว้า แต่มะเกี๋ยงจะลูกเล็กกว่า ลูกหว้าจะโตกว่า เวลากินแล้วปากจะดำๆ ฟันจะดำเหมือนกัน เค้าชอบเอามาทำน้ำมาเกี๋ยงค่ะ มีประโยชน์มากเลยค่ะ
เอาภาพมาให้ดูด้วยค่ะ ว่าจะเป็นผลแบบเดียวกันหรือเปล่า

กิ่งโหวตให้เลยค่ะ

ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

มีความสุขวันจันทร์ค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:13:07:44 น.

สวัสดีค่ะพี่ตฤณ แวะมาร่วมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ก่อนหนีเที่ยวค่ะพี่ ขอให้ครอบครัวพี่ตฤณจงประสบพบเจอแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง เงินไหลนอง ทองไหลมานะพี่ ยกเว้นน้ำเจิ่งนองไม่เอาจ้า ขอบคุณพี่ตฤณที่ทำบล็อกดีดีมาฝากไม่ว่าจะเป็นเมนูอาหารที่หาไม่ค่อยเห็นตามท้องตลาดทั่วไป แต่รู้ว่ามันมี และกินได้ทำได้จริงจากบล็อกของพี่ ขอบคุณเรื่องสั้นสนุกๆสไตล์พี่ตฤณทะลึ่งๆนิดอ่านแล้วเสียวแต่ขบขัน ขอบคุณความรักความอบอุ่นในครอบครัวของพ่อที่มีต่อลูกและภรรยาที่นำเสนอให้เพื่อนบล็อกได้รู้จักและชื่นชม จะติดตามผลงานพี่เสมอนะคะ Merry Chrismas & Happy New year 2013

โดย: หญิงแก่น

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:14:07:22 น.

อ่านช่วงแรก นึกอยากเห็นตอนผลสุก แล้วก็ได้เห็นตอนท้าย ทีแรกนึกว่าเหมือนลูกหว้าค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ ดูชื่ออื่นที่คุ้นหน่อยน่าจะเป็นมะหวด แต่ก็ยังไม่รู้จักอยู่ดี เลยชักไม่แน่ใจว่าเราเคยเห็นหรือปล่าวน้อ

แซวตัวเองก่อนเหรอคะ กลัวคนอื่นแซวเหรอคะ เรื่องกลับบล็อกไม่ถูก

คนหนีจากบล็อกไป fb เยอะจริงค่ะ คงชอบเพราะการสื่อสารรวดเร็วปรู๊ดปร๊าดมังคะ คนละแบบกันค่ะ แล้่วแต่สะดวกเนาะ

ขึ้นเหนือเที่ยวนี้ก็คงไม่ได้แวะหาน้องจินอีกแล้วค่ะ บอกเธอไปแล้ว...มีเวลาไม่เยอะค่ะ ต้องดูวันหยุดหมอกเป็นหลัก แต่แพลนไว้หน่ะเยอะ

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ มีความสุข สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจนะคะ

ปล. ถอยอายุลงไปตอน 10 จะปีนต้นไม้ ถอยไปเยอะเลยนะคะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:16:52:03 น.

Merry Christmas
and
Happy New Year 2013
ค่ะคุณตฤณ
ขอให้มีความสุขในทุกๆวัน ขอให้ทุกๆวันเป็นวันดีดค่ะ
ลูกชำ ลูกไม้นี้รู้จักค่ะ บ้านดาเรียกลูกกำชำค่ะ
คิดถึงตอนเด็กๆพ่อ(อีกแล้ว)เก็บมาให้ลูกๆที่บ้านได้กินกัน
กินกันทีปากงี้ดำไม่แพ้ลูกว้าเลยล่ะค่ะ
คุณตฤณยังโชคดี ที่ยังมีลูกกำชำให้ดูได้จนถึงตอนนี้
แล้วบ้านดานะหรือ สงสัยจะหายไปหมดแล้วละมั้ง
หรือว่าดาไม่รู้หว่าว่ายังมีอยู่

ปล.ดาก็ยังไม่ลืมบล็อกค่ะคุณตฤณ
แม้จะไปหลงระเริงอยู่ใน FB บ้างเป็นบางครั้งก็ตาม อิอิ
ถึงยังงัยบล็อกก็คือบ้านหลังน้อยๆของเราค่ะ
ยังคงอยู่ให้เห็นกันตรงนี้ต่อไปเรื่อยๆค่ะ

โดย: phunsud

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:18:22:04 น.

แม่หมูรู้จักแต่ลูกหว้าสมัยเด็ก ๆกินแล้วฟันดำ ติดเสื้อ ๆก็ดำด้วยค่ะ
คุณตฤณทำบล้อกได้สาระได้ความรู้ดีจัง
พรุ่งนี้ค่อยส่งคุณจามาไมก้ามาโหวตนะคะ
สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะคุณตฤณ

โดย: แม่หมู ณ เออ

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:21:11:55 น.

มาดูภาพอีกที เอ้ยอีกครั้ง ผลหรือลูกนี้ เขาเรียก
ว่า "มะหวด" ใช่ด้วยหรือเปล่านะคุณติณ

เวลาวิ่งแข่งมินิมาราธอน ผมก็ใช้น้ำรดหัวเหมือนกัน
ตอน กม. 7.5 พอไม่มีใครเห็นก็ รด...ด้วย 555 รู้สึก
มีกำลังเพราะสะดุ้งความเย็นด้วยมั้ง

ผมติดตอนชกมวยนักเรียน ครูเขาดึงกุงเกงแล้วราดให้
สดชื่นจริงด้วย

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:21:26:48 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับพี่ตฤณ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:22:39:35 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะพี่ตฤณ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ทองกาญจนา Travel Blog ดู Blog
ปลายแป้นพิมพ์ Food Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: pantawan

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:23:11:33 น.

พี่ตฤณๆ

รินอัพบล็อกนี้เป็นบล็อกสุดท้ายแห่งปีแล้วนะคะ
อย่าลืมเข้าไปชมเน้อ

ไม่อยากให้พลาด อิอิ

Merry Christmas

+++ ส่งท้าย บล็อกสุดท้ายของปีแล้วค่า
เก็บตกคนสุดท้าย _____ พรรณไม้งาม อร่าม สวนหลวง ร.๙ +++

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:23:42:06 น.

สวัสดียามดึกค่ะนายหัวตฤณ ป่านนี้คงหลับไปแล้ว ขอให้หลับฝันดีนะคะ

แมรี่คริสต์มาสค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:0:16:27 น.

Merry Christmas
มีความสุขมากๆนะคะพี่ตินขรา

ขอให้แข็ง..............แรงเยอะๆค่า

โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:0:38:53 น.

ทางพี่ติณมีผักผลไม้แปลกๆเยอะมาก
น่าภาคภูมิใจเนอะพี่ิติณ

แต่ลูกชำของพี่ติณนี่เหมือนลูกหว้าอย่างกับแกะ เอ้ย..อย่างกับฝาแฝดลูกหว้่าเลยค่ะ

สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะพี่ติณ

โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:4:04:11 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ตฤณ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:5:39:30 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ

โดย: haiku

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:8:26:37 น.

โดย: ตาโตสุดสวย

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:8:58:31 น.

Merry Christmas 2013 ค่ะนายหัวตฤณและครอบครัวขอให้มีความสุข สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง ร่ำรวยๆๆๆค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:10:11:15 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ
ขอให้มีแต่ความสุข สดชื่น สมหวัง สุขภาพแข็งแรงและเจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไปนะคะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:10:11:18 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะพี่ตฤณ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:11:10:56 น.

สวัสดีคะ แวะมากินลูกชำคะ

โดย: Huda

วันที่: 25 ธันวาคม 2555 เวลา:11:39:26 น.

สุขสันต์วันคริสต์มาสครับพีติณ ^^

มาชมลูกชำ แล้วคิดถึงลูกหว้านะครับ อิอิ

สวัสดีครับเพื่อนๆทุกๆคน ห่างหายกันไปนานวันนี้เป็นวันคริสต์มาส เป็นสำคัญของชาวคริสต์คือ การฉลองวันประสูติของพระเยซูผู้เป็นศาสดาสูงสุดของชาวคริสต์ทั่วโลก เป็นวันฉลองที่มีความสำคัญ และมีความหมายมากที่สุดวันหนึ่ง

ขอส่งคำอวยพรมาให้เพื่อนๆทุกๆคนด้วยนะครับ