เรื่องของเวรกรรม 3.. พวงกุญแจหางกระรอก บล็อกที่ 10 เมื่อตอนเช้าผมได้ดูข่าวช่อง 3 มีผู้ไม่ประสงค์ออกนามรายหนึ่ง ส่งจดหมาย ถึงท่านเจ้าอาวาส วัดไหนผมก็จำไม่ได้แล้ว ว่าเขาได้ไปเดินเที่ยวตลาดนัด จตุจักร ไปพบแผงขายของเก่า มีเศียรพระ 3 เศียรวางขายอยู่ เขาสงสัยว่า จะเป็นของวัด เจ้าอาวาสจึงแจ้งให้ทางตำรวจได้รับทราบ และยกกำลังไปดู ปรากฏว่าเศียรพระทั้ง 3 เศียรนั้น เป็นของวัดจริงๆ ถูกขโมยตัดไปก็นาน แล้ว ได้ทำการแจ้งความกับท้องที่ แต่ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ผลสุดท้ายเจ้าของร้าน(ตัวพ่อ) สารภาพว่า เป็นของลูกชายที่รับซื้อมา และ ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เจอหน้าลูกชายเลย(โกหกหรือเปล่า) เลยถูกตำรวจตั้งข้อหา รับซื้อของโจร สบายไป คนเรานี่นา ทำไมหนอ ไม่เกรงกลัวบาปกรรม ทำลงคอได้อย่างไร ตัดเศียร พระ!! คิดดูซิ ถ้าเราจับมันมาตัดคอบ้าง มันจะกลัวไหม อยากรู้นัก แล้วคนพวกนี้นะ มักยืนอยู่ได้ในสังคม อย่างสง่าผ่าเผย ทำไม ทำไม ธรรมชาติถึงไม่ลงโทษทัณฑ์มันบ้าง เช่นฟ้าผ่าตายงี้ เรื่องนี้ เราจะโทษใครดี ระหว่างคนตัด กับคนรับซื้อไปขาย !! ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจัดการกันต่อไป ส่วนผม มีเรื่องใหม่มาฝาก เป็นประสบการณ์กรรม ที่มีคนเล่าให้ฟัง โดยผม เป็นผู้ถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ ในชื่อตอน “พวงกุญแจหางกระรอก” ครับ พ่อรุนรถเข็นที่มีผมนั่งอยู่ออกจากลิฟต์ ตรงดิ่งไปที่ห้องพิเศษบนชั้น 5 ของโรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง “ลูกนะยังโชคดี แค่ขาหักข้างหนึ่ง สงสารแต่เจ้าไชยาซิ ขาหักทั้ง 2 ข้าง แถมต้องเจ็บปวดทรมาน ต้องผ่าตัดสมองถึง 2 ครั้ง 2 ครา นี่ไม่รู้ว่าโอกาส จะหายเป็นปกติมีซักกี่เปอร์เซ็นต์ ถ้าเขาไม่ปกติเหมือนเดิม แล้วใครกันละที่ จะเดือดร้อน ไม่ใช่พ่อแม่หรอกหรือ จำไว้นะเวลาลูกหายดีแล้ว เรื่องขับ รถขับราต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ อย่าตั้งอยู่ในความประมาท พลาดพลั้งแม้ เพียงเศษเสี้ยววินาที ผลลัพธ์ที่ตามมามันใหญ่หลวงยิ่งนัก” รถเข็นถึงประตูห้องผู้ป่วยพอดี พ่อเคาะประตู คนข้างในเปิดรับ มีการไหว้ ทักทายกันตามธรรมเนียม ไชยาเพื่อนผม ยังคงนอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง เมื่อวานเขาผ่าตัดสมอง เป็นครั้งที่ 2 หลังจากการผ่าตัดครั้งแรกผ่านไปเดือนเศษ ผมสงสารเพื่อนมาก ทำไมนะ เรื่องร้ายๆแบบนี้ถึงเกิดกับเรา 2 คน ด้วย จะว่า เราประมาทหรือ โทษเราฝ่ายเดียวคงไม่ถูกหรอก ก็เราขับรถเครื่องของเรา อยู่ดีๆ แล้วมีรถกระบะแหกโค้งพุ่งเข้ามาชนเรา 2 คนอย่างจัง สภาพรถ เครื่องของเราพังยับเยิน ล้อขาดกระเด็นไปคนละทาง ชนิดที่ใครเห็นเขาก็ พูดกันเป็นเสียงเดียวว่า... “ไม่รอดหรอก” ทว่าเรา 2 คนกระเด็นเข้าไปในพงหญ้าข้างทาง เพื่อนผมสลบเหมือด ส่วนผม รู้สึกตัวดี เพียงแต่ว่าบาดเจ็บที่ช่วงล่าง ขยับขาทั้ง 2 ข้างไม่ได้ ตอนนั้น ผมยังไม่รู้สึกตัวว่า ขาผมนะได้หักไปแล้วข้างหนึ่ง สัมผัสแรกของผม มีวัตถุสิ่งหนึ่ง กระเด็นมาติดอยู่บนหน้าอก สิ่งนั้นชุ่มโชก ไปด้วยเลือดสดๆ ผมหยิบมันขึ้นมาดู เห็นถนัดว่ามันเป็นพวงกุญแจ "พวงกุญแจหางกระรอก !!" มันหลุดกระเด็นมาจากตัวรถได้อย่างไร ยากที่จะเดาได้ และต่อจากนั้นผมก็สลบไป มาฟื้นอีกครั้งหนึ่ง ขาข้างที่หักถูกเข้าเฝือกไป เรียบร้อยแล้ว ภาพเหตุการณ์แรก ผุดขึ้นมาในหัวสมองผม ราวกับว่าเรื่องราวมันเพิ่งเกิด ขึ้น ทั้งที่เรื่องจริงนั้นผ่านมากว่า 10 ปีแล้ว ตอนนี้ไชยาเพื่อนผมจำอะไรไม่ค่อยได้ เดินไปไหนมาไหนก็ต้องมีคน คอยพยุง เขาจะมีอาการปวดหัวบ่อยมากที่สุด ปวดแต่ละครั้ง ดิ้นรนราวคน โดนทุบหัว รองลงมาก็คือ ปวดจิ๊ดๆ บริเวณขาทั้ง 2 ข้างเหมือนถูกมีดสับ ที่เขาต้องมาเป็นเช่นนี้ อาจจะเป็นเพราะกรรมที่เขาก่อขึ้นมาเมื่อในอดีต เรื่องราวเป็นอย่างไรนั้น ผมจะเล่าเดี๋ยวนี้เลยครับ... สภาพบ้านผมและบ้านของไชยา เมื่ออดีตเคยเป็นป่ารกทึบ มีสัตว์ป่ามาก มายเข้ามากัดกินพืชผลที่พ่อปลูกไว้ สัตว์ที่เราคุ้นเคยมากที่สุดก็คือกระรอก มันจะมาเจาะทำลายผลมะพร้าว ได้รับความเสียหายมาก พ่อผมทำกรงไป ดักไว้ ได้แล้วก็เอามาแกงหรือผัดเผ็ดบ่อย แต่พ่อฆ่ากระรอกด้วยวิธีไหนนั้น ผมไม่ได้สนใจ จนวันหนึ่งพ่อเบื่อที่จะกิน กระรอก บอกคนงานในสวนว่าถ้าเห็นกระรอกติดอยู่ในกรง ให้จับไปกินได้ เลย วันนั้นผมบังเอิญได้ไปเห็นคนงานของพ่อฆ่ากระรอกพอดี โดยการแง้ม ฝากรง เอากระสอบป่านคลุมที่ปากกรง ไล่ให้กระรอกวิ่งเข้าไป เมื่อมันไปจนมุมในกระสอบ ก็รวบปากกระสอบจนมันลงไปอยู่ปลายสุด คราวนี้ก็คลำดูว่าส่วนไหนคือหัว ส่วนไหนคือหาง เมื่อคลำได้ส่วนหัว ก็เอา มือกด ใช้ไม้ฟืนทุบหัวเปรี้ยงเดียว เทออกมา กระรอกดิ้นกระแด่วๆ เลือดนองเต็มหัว “ฮ่า ฮ่า ฮ่า..” ไชยาหัวเราะชอบใจ มองกระรอกดิ้น ร่างกระตุกไปมา มันยังไม่ตาย หาง เป็นพวงสวยที่แกว่งไปมาค่อยๆแกว่งช้าลง และหยุดนิ่งสนิทพร้อมกับลม หายใจเฮือกสุดท้ายเดินทางมาถึง !! “หางสวยจัง พี่ ผมขอนะ จะเอาไปทำพวงกุญแจ” คนสวนยังไม่ทันอนุญาต เขาฉวยมีดบางแถวนั้น ฟันฉับทันที มีเลือดไหลพุ่งออกมาจากหางเล็กน้อย ดูไชยาจะติดอกติดใจพวงกุญแจหางกระรอกมาก ชิ้นแรกที่ได้ไป เขา บอกน้องสาวเขาขอไปแล้ว และในวันหนึ่ง เขาชวนผมไปในสวน เห็นกระรอกติดอยู่ในกรง ก็จับใส่ กระสอบแบบที่คนสวนทำโดยมีผมเป็นผู้ช่วย “ตัดหางก่อนทุบหัวดีกว่านะ อยากเห็นตอนเลือดมันพุ่งกระฉูดออกจากหาง” “เฮ้ย นาย อย่านะ อย่าทำอะไรบ้าๆ พิเรนท์แบบนั้น” “นายอยู่เฉยๆเถอะน่ามิตร มา งั้นไม่ต้องช่วย เดี๋ยวฉันจัดการเองก็ได้ แค่กดหัวมันไว้ แล้วปลิ้นกระสอบ เอาหางมันมาตัด..” “ฉับ..บบ” แล้วกระรอกตัวนั้นก็ถูกตัดหางจนขาด เลือดพุ่งกระฉูดออกมาราวน้ำพุ บาง ส่วนกระเซ็นไปถูกแก้มซ้ายของไชยาจนเปรอะเปื้อน เพื่อนผมหัวเราะเสียง ดัง มันคงเป็นบ้าไปแล้ว จากนั้นมันก็จัดการทุบหัวกระรอกจนนิ่งสนิท แล้วถลกหนังเอากลับบ้านบอกจะเอาไปผัดเผ็ด วันเวลาผ่านไป มันทำเช่นนั้นกับกระรอก อีก 4-5 ตัว โดยไม่มีผมเป็นผู้ช่วย อีก ครั้นเวลาผ่านไปอีกหลายๆปี โตเป็นผู้ใหญ่กัน ก็หันไปสนใจกับสิ่งอื่นๆรอบ ข้าง จนลืมว่าเคยทำกรรมเวรอะไรไว้กับกับกระรอกบ้าง จนมาถึงวันที่ผมกับเพื่อนประสบอุบัติเหตุครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต และเพื่อนผม กลายสภาพเป็นคนพิการบางส่วนเช่นในทุกวันนี้ ละแวกบ้านของไชยาตอนนี้ยังคงเป็นสวนป่าเหมือนเดิม เพราะพ่อเขา เป็นนักอนุรักษ์ธรรมชาติ ในวันที่ผมกับครอบครัวไปเยี่ยมเพื่อนครั้งล่าสุด ผมป้อนอาหารกลางวัน ให้เพื่อนที่นั่งอยู่ในรถเข็น ใต้ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาร่มครื้มที่ ขึ้นอยู่ข้างบ้าน ทันใด ผมหันไปเห็นกระรอก 2 ตัววิ่งจับกันอยู่บนกิ่งไม้ ผมชี้ให้เพื่อนดู กระซิบถามมันข้างหูว่า นั่นตัวอะไร..? และกว่าไชยาเพื่อนผมจะเอ่ยออกมาได้ เล่นเอาผมเหนื่อย และยิ่ง เหนื่อยมากไปกว่าเดิม เมื่อจับใจความได้ว่าสิ่งที่เพื่อนผมบอกนั้น คือ อะไร... “หนะ หนะ หนะ หนะ หนะ หนู...หนูไง” "โธ่ ไชยา ผมสงสารเพื่อนจริงๆครับ" 11.05 น 4 ส.ค. 52 (ต้นฉบับ) ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสาร กรรมทันตา ปีที่ 10 ฉบับที่ 136 ปักษ์แรก ธันวาคม 2552   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 34 comments Last Update : 7 มกราคม 2556 11:35:09 น. Counter : 5797 Pageviews. Share Tweet

ผมเองก็เชื่อเรื่องกรรมมากครับพี่ โดนกับตัวเองเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 23 พฤศจิกายน 2552 12:43:18 น.

ยินดี..ครับคุณก๋า ที่มาเจิมบล็อกให้ แบบ..สดๆ ร้อนๆ ผมเชื่อ..เรื่องกฏแห่งกรรม ทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว ครับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 23 พฤศจิกายน 2552 12:48:48 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทาย มาอ่านงานเขียนของคนบ้านนี้ครับ เหมือนอ่านเรื่องกฏแห่งกรรมเลยครับ สาธุ ... อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 23 พฤศจิกายน 2552 14:43:20 น.

เก่งจังเช้าๆไปออกกำลังกาย แม่ก็ออกกำลังมาตั้งแต่ปี 30 ค่ะ ใหม่ๆก็จ๊อกกิ้ง วิ่งได้วันละครึ่งชม. เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นขี่จักรยานและแอโรบิคค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 23 พฤศจิกายน 2552 18:14:05 น.

ว่าจะไม่มาอ่านบล็อคนี้อีกแล้วเชียวเพราะกลัวผีง่ะ ตามมาอ่านอีกที ไม่มีผีก็ก็ยังหลอนๆน่ากลัววว แต่ก็อ่านจนจบนะคะ สนุกดี (คืนนี้ฝันร้ายอีกแน่ๆตูต้องสวดมนต์ก่อนนอน)   โดย: แม่น้องกะบูน 23 พฤศจิกายน 2552 19:35:11 น.

แวะมาทักทายในวันอากาศหนาว หนาว จ๊ะคุณปลายแป้นฯ ♥นอนอย่าลืมห่มผ้า หนา หนา นะจ๊ะ...♥   โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 23 พฤศจิกายน 2552 19:38:41 น.

ขอบคุณครับ ท่านมหา อาคุงกล่อง ขอบคุณครับ คุณแม่ซอง เดี๋ยวบล็อกต่อไป ไม่หลอก ไม่หลอน แต่มีเฮ นะครับคุณ แม่น้องกะบูน ห่มผ้าหนาๆไม่ไหวมั้งครับหนุ่มน้อย เก๊าะที่ภูเก็ต ยังร้อน อยู่เลยนี่คับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 23 พฤศจิกายน 2552 20:12:37 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 24 พฤศจิกายน 2552 7:58:23 น.

ผมนอนตอนสองทุ่มตื่นตีสอง แล้วก็หลับตีสามตื่นหกโมงเช้าครับพี่ 5555 ระบบชีวิตค่อนข้างรวนครับพี่ เมื่อวานทานยาแก้หวัดเข้าไป มึนเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 พฤศจิกายน 2552 11:31:34 น.

วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนแนวฝัน ๆ อีักสักบทครับ... "...แดนฝันฟ้า" "...จะเรียงรุ้ง จรุงรัศมิ์ จรัสหล้า ให้ผ่องฟ้า พาฝัน ในวันฝน แล้วน้าวโค้ง ลงครอบ ขอบสกล ต่างถนน ตรงถนัด ลัดถึงนาง..."   โดย: ลุงแว่น 24 พฤศจิกายน 2552 21:36:37 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 25 พฤศจิกายน 2552 8:12:18 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณมากนะครับที่แวะเข้าไปทักทายกัน แฮะๆๆๆ....อ่านแล้วสงสารกระรอกจัง เมื่อก่อนตอนผมเด็กๆ ก็เงี้ย มีกะเค้าเหมือนกัน พวงกุญแจหางกระรอกน่ะ เมื่อก่อนเลี้ยงกระทิกด้วยนะครับ สมัยตอนเด็กๆ พอย้อยหลังกลับไปคิดแล้ว ทำเราเราใจร้ายจังเลยก็ไม่รู้ ทั้งฆ่าสัตว์ตัดชีวิต พรากลูก พรากแม่ ทำร้ายสัตว์ทั้งที่อยู่อาศัย และตัวของเค้า หรือว่าสมัยตอนเด็กๆ ผมเป็นยักามาเกิดก็ไม่รู้ซิ....ใจร้ายสุดๆ เลยหล่ะ.... ทั้งเด็ก ทั้งช้างก็สบายกันดีอยู่ครับ ช่วงนี้หนาวๆๆๆ ช้างเค้าจะไม่ค่อยได้อาบน้ำ อิอิอิ ครูมันก็เลยไม่ค่อยอาบไปด้วยตามช้างครับ....เอิ๊กๆๆๆๆๆ...... ขอบคุณมากนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยเช่นเดียวกันครับ... ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน....ดีจั๊ดนักครับ....   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 25 พฤศจิกายน 2552 8:53:23 น.

ผมเองก็อยากแต่งเรื่องผีนะครับพี่ แต่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ครับ แหะๆๆ   โดย: กะว่าก๋า 25 พฤศจิกายน 2552 10:47:02 น.

หวานครับลุงแว่น มดตอมเรย..ยย คิก คิก ครูช้างกั้บ.. ไอ้ตัวกระทิกนี่ มันอะไรครับ ไม่เคยได้ยิน จะ ว่าพิมพ์ผิด เป็นตัวกระทิง ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะครูคงไม่ เลี้ยงตัวกระทิงไว้ให้ขวิดช้างหรอก ฮ่า ฮ่า เรื่องพรากลูกพรากแม่ ไม่อยากจะพูด สมัยเด็กๆ นกอย่า ได้มาวางไข่ให้เห็นนะ เก็บมาเล่นหมด แสดงว่า เรา 2 คน ก็ยักษ์ไม่ต่างกัน ฮ่า ฮ่าๆๆ คุณก๋าครับ... อยากแต่งเรื่องผีหรือ รับรองว่ามันจะไหลรื่นออกมาเรยย.. แค่คุณก๋าหิ้วโนตบุ๊คซักตัว เดินเลียบๆเคียงๆเข้าไปแถวๆ ป่าช้า ตอนพลบค่ำ ผมรับรองว่าสมาธิจะมา แล้ว บรรยากาศแบบผีๆจะผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ชนิดรัวนิ้วกันไม่ ทันทีเดียวเชียว เหอ เหอ เหอ "โบร๋ว..โบร๋ว..วววววววว" "ว้าก..พรึ่ด พรึ่ด ปุ๋ง..ปุ๋ง.." โธ่.. คุณก๋า ไม่น่าเลย กลัวผีจนอี้แตกแล้วมั้ยล่า หึ หึ หึ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 25 พฤศจิกายน 2552 11:34:42 น.

สวัสดีตอนเช้าๆ ค่ะ เพิ่งจะหกโมงครึ่งฟ้ายังมืดสนิท อุณหภูมิ +7 องศา หนาวค่ะ มาขออภัยคุณติน..เรื่องไป Bologna เพราะสามีจำวันผิด เล่นเอาไปกันเก้อ ก็ถือว่าขับรถเที่ยวค่ะ เอารูปของปีที่แล้วมาฝากก็แล้วกันนะคะ..น่าจะเป็นของค่ายอัลฟ่า-โรมิโอ ถ้าจำไม่ผิด อ่า!! ยำแตงกวาน่าสนๆ ปกติทำยำไม่เคยได้เรื่องค่ะ ขาดๆ เกินๆ เลยเลี่ยงๆ ไม่ค่อยโชว์ฝีมือเรื่องยำ คนที่ทำยำอร่อยจะมีรสมือเยี่ยม เคยลองทำยำไข่ดาวค่ะ เติมแล้วเติมอีก คนจนไข่เละก็ไม่ได้เรื่อง เอาไว้จะลองทำตามค่ะ ท่าจะเป็นอาหารลดความอ้วนได้เป็นอย่างดี..(ขอบคุณที่อุตส่าห์ชอบตับดำๆ ด้วยนะคะ) --------------------------------------------- ตะก่อนสมัยเด็กๆ ด้วยความที่อยู่บ้านสวน และเราก็ซุกซนตามประสาเด็ก ชอบเป็นชีวิตจิตใจคือการเที่ยวด้อมๆ มองๆ หารังนกตามต้นไม้ในสวน พอเห็นก็จะกระดี๊กระด๊า ต้นไหนเตี้ย ก็จะชวนน้องปีนขึ้นไปดูว่ามีไข่นก มีลูกนกอยู่ในรังหรือเปล่า ส่วนใหญ่จะเจอแต่รังที่ร้างแล้ว วันหนึ่งน้องวิ่งกระหืดกระหอบมาบอกว่าเจอลูกนก..เจอลูกนกแล้วมาเร็วไปดูกัน บนต้นฝรั่งขี้นกที่อยู่ลึกเข้าไปในสวนมีรังนกเล็กๆ อยู่บนกิ่งไม่สูงนักเรากับน้องผลัดกันปีนขึ้นไปดู ในรังมีลูกนกตัวแดงๆ อยู่สามตัว ตาดำๆ ยังปิดสนิท น้องบอกแม่นกตกใจบินหนีตั้งแต่มาดูครั้งแรกแล้ว ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และการรักสัตว์แบบผิดวิธีที่คิดแบบเด็กๆ เราก็เลยแอบเอาลูกนกเลี้ยงกันเอง เอาผ้าขาวม้าเก่าของพ่อห่อแอบไว้ในลัง เพราะกลัวพ่อเห็น ห่อม้วนๆ ไว้แล้วก็ปิดปากเงียบ ก่อนเข้านอนเราพี่น้องมาเปิดห่อผ้าดู ปรากฎว่าลูกนกทั้งสามตัวตายคาห่อผ้า แต่ละตัวมีมดแดงรุมกัดเต็มไปหมด สุดท้ายก็ถูกพ่อตีจนได้ รอยไม้เรียวหายไปตั้งนานแล้วแต่สิ่งที่ยังติดอยู่ในความทรงจำไม่เลือน คือภาพตาดำๆ ที่ยังไม่ลืม กับหนังเหี่ยวๆ แดงๆ ยังไม่มีขน ซึ่งตัวเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นนกชนิดไหน จะเกี่ยวกับ "กรรมของตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะตัวเองก็พรากจากสิ่งที่รัก..เช่นเดียวกัน เมื่อวานไปฉีดวัคซีนกันหวัดธรรมดามาค่ะ(ฟรี) วันนี้เลยครั่นเนื้อ ครั่นตัว เจ็บๆ ที่คอ กะลังนึกอยู่ว่าคิดผิด คิดถูกเนี่ย.. สวัสดีค่ะ...   โดย: กลีบดอกโมก 25 พฤศจิกายน 2552 13:10:54 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 26 พฤศจิกายน 2552 7:54:32 น.

สวัสดีครับ กระทิก จะคล้ายๆ กับกระรอกครับ แต่ตัวเล็กกว่าน่ะครับ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ชอบไปจับมาเล่นน่ะครับ แถวทางใต้มีเยอะนะครับ บ้านผมอยู่ประจวบฯ น่ะครับ ใช่เลยครับ พอเราโตขึ้น ก็รู้สึกเสียใจนะ ว่าทำไมเมื่อก่อนเราไม่น่าเป็นคนใจร้าย ใจยักา ใจมารเลยเนอะ ทุกวันนี้ถ้าทำอะไรดีๆ ได้ก็จะทำครับ แบบว่าโจรกลับใจน่ะครับ เอิ๊กๆๆๆๆ.....ยิ่งช่วงเรียนประถมด้วยนะ อย่างร้ายเลยครับ....ยิงนก ตกปลา เตะหมา ปารังมดแดง รังนกด้วย ฯลฯ สารพัด.....เอ็อ...ชีวิตในวัยเด็ก.... วันนี้ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับ.....   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 26 พฤศจิกายน 2552 9:56:51 น.

ผมโชคดีมากครับพี่ ที่มาดามไม่ยุ่งเรื่องเงินของผมเลย คือเธอไม่เก็บไป แต่ช่วยผมใช้จนหมดเลยครับ 55555   โดย: กะว่าก๋า 26 พฤศจิกายน 2552 11:14:47 น.

หมิงหมิงถือปืนฉีดน้ำ เดี๋ยวโตขึ้นลุงตินจะบอกพ่อก๋าส่งให้ เรียนทหาร จะได้เป็นทหารถือปืนแบกปูนไปโบกตึก 555 ครูช้างกั้บ... ผมเพิ่งจะถึงบางอ้อเรื่องตัวเจ้ากระทิก เมื่อเข้าไปดูในกู เกิ้ล ตัวมันเล็กๆน่ารัก ลายข้างตัวสวยมาก คล้ายกระรอกเลยครับ จะว่าเป็นศุภักษร เอ๊ย..กระแต ก็ไม่ น่าจะใช่ เพราะมันเรียกคนละชื่อกัน สมัยก่อนผมเป็นเด็ก บ้านอยู่ตะกั่วป่า ในสวนโดยเฉพาะป่าไผ่ จะเห็นเจ้ากระแต นี่เยอะมากเลยครับ มันชอบมาเจาะกินผลไม้ เช่นกล้วย สับปะรดที่พ่อปลูกไว้ ฟันมันคมมาก แต่เดี๋ยวนี้นานๆถึงจะ ได้เห็นมัน เพราะป่าไผ่ที่ผมว่า มันกลายเป็นป่าคอนกรีตไปหมดแล้ว ละครับ 5555 (เมืองท่องเที่ยว) วีรกรรมทั้งหลายที่ครูเอ่ยมา ผมทำมาหมดแล้วละครับ เดี๋ยวแถมอันนี้ด้วย ตักน้ำใส่รูจิ้งหรีด เอายอดหญ้าแหย่ไป ในรูมดดำ ชักเข้าชักออก (เอ๊..ทำอะไรนะ หยิว หยิว) พอ มดดำมันติดปลายยอดหญ้ามาพ้นปากรู เราก็จัดการเด็ด หนวดจับให้มันกัดกันบนพื้นดินเตียนๆ แถมขีดเส้นรอบวง ให้มันด้วย เหมือนเวทีมวยเลย แล้วก็นั่งเชียร์มดมันกัดกัน อย่างหนุกหนาน เห็นมะ วีรกรรมวัยเด็กของผมเจ๋งกว่าคุณ ครูอีก พรหมพร พรหมพร (เอิ้ก..เอิ้ก พิธีกรข่าวบันเทิง ช่องไหนก็ไม่รุ 5555)   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 26 พฤศจิกายน 2552 11:28:08 น.

ขอบคุณครับที่มาช่วยเจิมแบบสดๆร้อนๆเลย อ่านเรื่องกระรอกแล้ว คิดถึงวัยเด็กที่ต่างจังหวัด โอกาสที่รอดพ้นจากการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตดูจะน้อยมาก นอกจากเพื่อความสนุกแล้ว ความจำเป็นเรื่องอาหารการกินก็มีส่วนบังคับให้เด็กๆต้องจำใจทำ อย่างเรื่องการตกปลามาเป็นอาหาร เรื่องทรมานสัตว์นี่ หากคิดย้อยไปแล้ว ชักหนาวๆครับ   โดย: Insignia_Museum 26 พฤศจิกายน 2552 21:29:25 น.

สวัสดีค่ะคุณแป้นพิมพ์ ป้าก็เชื่อนะว่ากรรมนี้มีจริง อยู่ที่จะมาช้า หรือมาเร็วเท่านั้น แต่เมื่อขว้างบอลไป บอลย่อมสะท้อนกลับ .แน่อนอน วันนี้ป้ากุ๊กมากับความอืดดดดดดดของเน็ต กว่าจะเปิดได้แต่ละหน้า แต่ละบ้าน รอกันเงกกกกกกกกกกกค่ะ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าคืนนี้จะกระย่องกระแย่งไปได้กี่บ้าน ช่วงนี้อากาศออกจะเย็นๆ บางคนอาจจะชอบ แต่บางคนก็ชักจะฟึดฟั๊ดเพราะหวัดถามหา คุณแป้นพิมพ์ ชอบอากาศแบบนี้ไหม จะอย่างไรก็ดูแลและรักษาสุขภาพนะคะ คมคำ : เราไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขจุดเริ่มต้นที่ผิดพลาดได้ แต่สามารถเริ่มต้นเพื่อสร้างตอนจบที่มีความสุขได้   โดย: ร่มไม้เย็น 26 พฤศจิกายน 2552 23:09:09 น.

หวัดดีครับป้ากุ๊ก นอนดึกเหมือนกันนะครับ ผมวันนี้แปลก เที่ยงคืนแล้วยังไม่รู้สึกง่วงเลยนั่งเล่นเน็ตไปเรื่อยเปื่อย ดีนะที่เน็ตบ้านผมไม่อืด..ดด ที่อืด..คือพุงผมเองครับ มื้อค่ำคงทานไปเยอะ อากาศช่วงนี้ทางภูเก็ต-ร้อนๆหนาวๆครับ ต้องปรับตัวให้ทัน ด้วยการหมั่นออกกำลังกาย ทานอาหารที่มีประโยชน์ให้ครบทั้ง 5 หมู่ และพักผ่อนเยอะๆ ป้ากุ๊กก็เช่นกันนะครับ หมั่นดูแลรักษาสุขภาพ จะได้อยู่เป็นเพื่อนชาวบล็อกไปอีกนานๆ คืนนี้..หลับฝันดีนะครับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 27 พฤศจิกายน 2552 0:18:51 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ เมื่อคืน 4 ทุ่มกว่าๆ ผมก็เอาหัวฟาดหมอนเป็นที่เรียบร้อยครับพี่ 555 เลยสามารถตื่นมาอัพบล็อกตอนตี 5 ครึ่งได้แบบนี้น่ะครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า 27 พฤศจิกายน 2552 6:07:27 น.

กลอนพี่เล่นเอาผมฮาก๊ากเลยครับ 5555 ดึงซะหมดปอยเลยเหรอครับ เจ็บแย่ 55555555   โดย: กะว่าก๋า 27 พฤศจิกายน 2552 10:45:35 น.

หวัดดีค่ะ เวลาอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับพวกกรรมตามทัน จะอ่านไปสลดไปนิดหนึ่งค่ะ อ่านแล้วก็ชอบนึกว่า ตัวเองเคยทำกรรมอะไรไว้บ้างหนอ... แล้วก็สรุปว่า... ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เคยแต่คิดฆ่าคนในใจค่ะ ไม่รู้กรรมจะสนองมะไหร่...หวาดเสียวจัง   โดย: นักล่าน้ำตก 27 พฤศจิกายน 2552 15:19:10 น.

นักล่า... ใจร้ายอ่ะ คิดฆ่าเค้าได้ลงคอ ยังงี้ ต้องวางแผนที่น้ำตกชั้น 3 แน่เลย ยืนมองสบตาหวานซึ้งกัน แล้วใช้ ทีเผลอผลักลงไปในน้ำตก..แล้ว ใช้ตะเกียบคีบกินทีละชิ้น พัชรา ภา(อ้ำๆ) น้ำตกจานนี้อาหย่อยจัง เลย โอ๋ย..นี่ 2 เรื่องนี้มันมาเกี่ยว ข้องกันได้ไงเนี่ย อิ อิ...   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 27 พฤศจิกายน 2552 15:39:10 น.

หุหุหุ เดี่ยวผมไปฉี่บ้างดีกว่าครับพี่ 5555555   โดย: กะว่าก๋า 27 พฤศจิกายน 2552 22:41:23 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 28 พฤศจิกายน 2552 5:21:20 น.

♥ขอให้มีความสุข...รักษาสุขภาพนะจ๊ะคุณปลายแป้นพิมพ์...♥ ปล.ส่งโค๊ดหลังไมค์แล้วนะคะไม่แน่ใจว่าใช่ที่คุณอยากได้ป่าว(คุณต้องเปลี่ยนรูปurl เองนะคะ) แล้วก็ไม่แน่ใจว่าคุณส่งหลังไมค์ถามผิดคนอะป่าวพอดีเห็นเรียกอ้อยว่ากุ้งอ่ะจ๊ะ...   โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 28 พฤศจิกายน 2552 8:20:39 น.

เวลาพี่ก็อปปี้โค๊ดเสร็จ แล้วจะใส่ภาพในบล้อก ต้องกดกล่องสี่เหลี่ยมเล้กๆที่เขียนว่า Jpg ก่อนครับ แล้วจึงใส่โค๊ดลงไป แบบนี้ภาพมาแน่นอนครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 28 พฤศจิกายน 2552 11:17:29 น.

อ้าว...เขินเลย ผมก็อปปี้โค๊ดของพี่มา ภาพดันไม่ขึ้นซะงั้น 55555 ขอสาธิตอีกทีนะครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 28 พฤศจิกายน 2552 11:18:47 น.

[url=//glitter.kapook.com/category.php?category_id=117&sid=7ab182c16bd9d8c90865fc4634027133][img]//i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/morning/28-10-2008_01K.gif[/img][/url] คุณก๋ามาหม่ำๆมื้อเลยเที่ยงกับผมมั้ย ก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าผมตอนนี้นะ ลูกชิ้นในถ้วยมันเด้งๆดึ๋งๆ เหมือนกับภาพข้างบนเลยนิ หืยๆ..อาหย่อย คริ คริ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 28 พฤศจิกายน 2552 13:14:00 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณนะครับ ที่แวะไปเยี่ยมทักทายครับผม ขออนุญาติมาอ่าน เรื่องของเวรกรรมด้วยคนนะครับ ผมมานั่งอ่านเพลินๆ ไปเลยครับ ใครที่ไม่เคยเจอกับตัว ก็คงไม่เชื่อนะครับ ผมเคยเห็นก็เยอะ เคยเกิดขึ้นกับตัวก็มี เรื่องของผมนะครับ ขออนุญาตมาแจมนะครับ สมัยเด็กเห็นคนเขาหักขากบกัน ด้วยตอนนั้นเป็นวัยเด็กกำลังคะนอง ครั้งหนึ่งก็เลยลองขอหักบ้าง 1 ขา .. กรรมจริงๆๆ สมัยเรียนอยู่ ป1 ผมได้เล่น ขี่ม้าชนกันกับเพื่อนๆ เล่นไปเล่นมา เล่นมาเล่นไป พระเจ้ายอด ข้อเท้าผมพลิก เดินไม่ได้ 3 เดือน และมีอากาปวดเมื่อยตามข้อเท้ามาตลอด แถมเวลานั่งสมาธิ ก็มักจะปวดที่ข้อเท้าข้างขวา ซึ่งข้างที่เคยหักขากบนั่นแหล่ะ มีครั้งนึงเคยอธิษฐานอยากจะรู้ว่าเคยทำกรรมกับกบมาแล้วกี่ ตัว พวกเขาก็พากันให้เห็นเต็มๆ ไปเลย มากองรวมๆ กัน สูงเท่าภูเขา เกิดมาหลายชาติ ก็นี้ ทำเวรทำกรรมมาเยอะ แล้วผมก็ได้แผ่กุศลผลบุญให้เขา และขอว่าจากนี้จะไม่กระทำกรรมแบบนั้นๆอีก หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยมีอาการปวดเมื่อย ที่ข้อเท้าอีกเลย   โดย: หมึกสีดำ 28 พฤศจิกายน 2552 15:57:40 น.

สวัสดีครับ.. ขอบคุณ คุณไผ่เช่นเดียวกันครับ ที่เล่าวีรกรรมสมัยเด็กให้ฟัง แสดงว่า..ชาตินี้ ไม่กินแกงอ่อม กบแล้วซินะ 5555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 28 พฤศจิกายน 2552 19:06:28 น.