เมื่อความรักมาทักทาย
มีทหารหนุ่มรูปงามได้ไปขอความรักจากเจ้าหญิง ผู้ซึ่งเป็นหญิงที่ตนหลงรักมานานแสนนาน และเมื่อเจ้าหญิง ได้ยินคำสารภาพรักนั้นแล้ว พระองค์ทรงตรัสกับทหารว่า หากท่านนั้น สามารถยืนอยู่ใต้หอคอยของเราได้เป็นเวลา "หนึ่งร้อยวัน และ หนึ่งร้อยคืน" เราจะยอมใช้ชีวิตอยู่กับท่านตลอดไป ระยะเวลาได้แปลเปลี่ยนตามฤดูกาล ทหารผู้นี้ยังคงอดทนยืนรออยู่ใต้หอคอยนั้น วันแล้วคืนเหล่า
อดทนยืนรออยู่ท่ามกลางพายุฝน
อดทนยืนรออยู่ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนราวกับไฟ
อดทนยืนรออยู่ท่ามกลางสายลมที่หนาวจัด
อดทนยืนรออยู่ท่ามกลางหินมะ ที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย
จนกระทั่งวันหนึ่ง..... ซึ่งเป็นวันที่ทหารผู้นี้อดทนยืนรอได้ 99 วัน แต่แล้วทหารผู้นี้ ก็เดินจากไปจากหอคอยนั้น เดินจากหญิงที่เป็นที่รักของตนไป ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดทหารจึงตัดสินใจทำเช่นนั้น ทั้งๆที่เข้าอดทนยืนรอ จนเกือบครบตามระยะเวลา
ในเรื่องนี้ไปมีตอนจบที่แน่นอน แต่หลายคนที่อ่านเรื่องราวนี้ มองและให้บทสรุปของเรื่องเอาไว้หลายรูปแบบว่า
ทหารคิดว่าเจ้าหญิงไม่เห็นคุณค่าความรักของตนเลยแม้แต่น้อย
ทหารเพียงแค่ต้องการพิสูจน์ให้เจ้าหญิงเห็นถึงความรักของตน
เมื่อเจ้าหญิงมองลงมาก็พบว่าตนสูญเสียคนที่รักตนอย่างจริงใจไปแล้ว
สิ่งที่เจ้าหญิงทำเพียงเพราะต้องการพิสูจน์ ความอดทนและความรักของทหารที่มีต่อตน
และเจ้าหญิงก็ได้พบว่าบนโลกใบนี้ ยังมีคนที่ยอมทำทุกสิ่งเพื่อตนอยู่.....
จากเรื่องราวนี้ ไม่ว่าในหนังสือจะมีคนได้ให้บทสรุปของเรื่องไว้อย่างไร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เป็นจุดจบสุดท้ายเหมือนกันนั้นคือ เจ้าหญิงไม่มีทหารผู้รักตนอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปไม่มีใครตอบเจ้าหญิงได้ว่า จะมีโอกาสได้พบกับทหารผู้นี้อีก หรือว่าเจ้าหญิงจะได้พบรักแท้แบบนี้อีกเช่นกัน
แล้วคุณล่ะ....... คิดว่าบทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร?
สำหรับคนที่กำลังไขว่คว้าให้ได้มาซึ่งความรัก ก็คงหวังให้ได้เจอกับรักที่ดีและจริงใจ
สำหรับคนที่กำลังมีความรักก็คงมีความสุข หรืออาจอยากเปลี่ยนความรัก ที่คิดว่ารักครั้งใหม่ต้องดีกว่า
ไม่ว่าคุณจะเป็นบุคคลในรูปแบบใด แต่คุณต่างก็ต้องการใครสักคนมายืนเคียงข้างคุณ คอยปลอบเมื่อคุณทุกข์และจับมือคุณเดินไปตลอดทาง หากวันหนึ่งเมื่อคุณได้พบกับใครสักคนที่คิดว่าเขาคือความรัก รักษาความรักของคุณไว้ เพราะเขาอาจจะเป็น "ความรักแท้" ที่คุณรอคอย
บางครั้ง...... ความรักอาจเดินผ่านเข้ามาในชีวิตเราเพียงครั้งเดียว และไม่หวนคืนกลับมาอีก เราไม่อาจรู้ได้เลยว่า ความรักครั้งนี้หรือครั้งไหนจะเป็นรักครั้งสุดท้าย
สำหรับบลูแล้วเป็นคนที่กลัวว่าจะต้องรักใครซักคน แต่จริงๆแล้วสิ่งที่บลูกลัวคือ "การสูญเสียคนที่ตัวเองรักไปต่างหาก" การเลือกที่จะปิดใจตนเองจึงเป็นหนทางที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเวลานั้น
บลูเคยคิดเล่นๆว่า หากวันที่รินเปิดใจบอกรักบลูนั้น บลูเลือกที่จะปิดกั้นตนเองต่อไป เลือกที่จะปฏิเสธความรักของริน บลูจะเป็นแบบเจ้าหญิงองค์นี้ไหมหนอ บางที......ความรักและคนที่รักเราอย่างจริงใจ อาจจะเข้ามาเพียงครั้งเดียวในชีวิต แต่ตัวเราเองไม่รู้ว่าจะเข้ามาเมื่อไหร่ และคนไหน
บางที........ การที่เราเลือกที่จะรักใครซักคน อาจต้องใช้ความกล้าอย่างมากมาย เพื่อที่จะเปิดใจให้ความรักนั้นเข้ามาสู่ใจ บลูมองอนาคตตัวเองไม่ออกเลยว่า หากในวันนั้นไม่เปิดใจรับริน ในวันนี้บลูจะใช้ชีวิตในรูปแบบไหน อาจจะเป็นเด็กหญิงมืดมน ที่วันๆเอาแต่คร่ำครวญถึงความรัีกที่ผ่านมา และปล่อยให้ผ่านเลยไปอย่างน่าเสียดาย
อาจจะทำความฝันให้เป็นจริงได้ แต่ฝันนั้นจะมีประโยชอะไร หากไม่มีคนที่เรารักมาร่วมชื่นชม
บลูเคยพูดกับรินเหมือนกันว่า ถ้าวันนั้นบลูไม่ยอมรับรักริน ในวันนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ รินตอบกลับมายิ้มๆว่า "คิดเหรอว่าจะหนีรินพ้น"
บลู:คิดในใจ น่ากลัวโคดๆ
สำหรับวันนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ ขอให้ทุกคนมีความกล้าพอที่จะเปิดใจรับความรักที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนะคะ
Create Date : 18 มีนาคม 2553 |
|
9 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2553 22:01:39 น. |
Counter : 1115 Pageviews. |
|
|
|