หนังสือที่อ่านแล้วร้องโฮท่ามกลางสาธารณชน(พูดเกินไป..จริงๆแอบเอาหน้าซุกหนังสือแล้วกระซิกๆเงียบๆ)ของอป.ที่จำได้ก็มี the color purple น่ะค่ะ อ่านที่มหาลัยพอดี..โฮก
... ร้องเหมือนกันนะพี่ น้ำตาไหล ไม่ได้ร้องเพราะความโศกเศร้าหรืออะไร แต่เพราะปีติตื้นตันมากกว่า ในความพยายามต่าง ๆ นานาของเขา แล้วผมก็ชอบตรงที่เขาวิ่งในลักษณะจิตว่าง คือ วิ่งไปว่างไป ร้อนก็ว่าร้อน หนาวก็ว่าหนาว อะไรอย่างนั้น "I run in order to acquire a void." อ่านแล้วนับถือยิ่งขึ้นไปอีก- Nat Luenthaisong