ไม่ก้าวร้าวแต่ชัดเจน แบบที่เหนียมขมวดหางเก็บอาการ ไม่ออกเสียง ไม่เรียกก้าวร้าวล่ะพี่ เรียกเก็บกด แต่หนังสือของมุกหอมนี่เล่าอย่างไรก็ไม่เท่าอ่านเอง ความน่ารักน่าหยิกอยู่ระหว่างตัวอักษร พูดออกมาไม่ได้

ไม่รู้จะรอดชีวิตจากชาเลนจ์ที่เล่นหรือปล่าว ติดหนึบ

^
ใช่ๆ น่ารักน่าหยิกจริงๆ แต่เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ

^
ร่วมชาเลนจ์ด้วยคน (ระหว่างนี้ก็ดองบล็อกไปก่อน หุๆ)

ขอบคุณที่เขียนถึงครับ เพราะตอนหยิบๆ จับๆ หนังสือเล่มนี้ที่ร้าน ไม่ค่อยเก็ตว่ามันเป็นแนวไหนอารมณ์ประมาณไหน

ยาขอบกับครอบครัวที่แปะไว้ข้างๆ นั่น แค่โปสเตอร์หรือปกจริงครับ (เห็นคำว่า เร็วๆ นี้) เพราะผมว่ามันสวยมาก

เล็งไว้ทั้งสองเล่มเลยค่ะ
แต่ขออ่านหนังสือ e ให้ยุบๆ ไปสักนิดก่อน เพิ่งไปช้อปมากองเบ้อเริ่ม

- ตอบเอกเช้า

ยาขอบกับครอบครัวข้างๆ นี่เป็นโปสเตอร์จ้า

คิดดูแล้วกันว่าปกจริงจะสวยขนาดไหน

โอ โฆษณาไม่แฝงตลอดเวลา

แล้วคุณมุกหอมเธอเลิกเขียนที่มติชนไปแล้วเหรอครับ

น่าอิจฉานะครับ คนที่หยิบเอาอะไรมาเขียนก็เขียนได้สนุกและน่าสนใจเนี่ย อยากทำได้บ้าง...

ยังไม่ได้อ่าน
แต่อ่านแน่ๆ ค่ะ
ซื้อเก็บไว้แล้วทั้งคู่
เพราะชอบอ่านงานเขียนคุณมุกหอม

^^

หากคุณ grappa ไม่เขียนถึงคงไม่กล้าลองหยิบ เพราะปกมันแนวมากค่ะ
คราวหน้าไปร้านหนังสือคงจะได้ลองสัมผัสมันสักครั้ง

ป.ล. เพิ่งหัดเขียนบล็อกรีวิวหนังสือ ถ้าคุณ grappa พอมีเวลา ลองแวะเวียนไปทักทาย ให้คำแนะนำนัก(หัด)เขียนบล็อกคนใหม่บ้างนะคะ

^
^ปกมันแนวจริงๆ ด้วย 55



กูเกิ้ลวันนี้ HBD Stravinsky

เคยอ่านงานของคุณมุกหอม ก็ชอบนะคะ เธอเล่นกับภาษาได้เจ๋งดี

สงสัยสองเล่มนี้ก็น่าจะเอามาอ่านเหมือนกันค่ะ

คุณ grappa เขียนซะอยากอ่านเลย
ต้องไปหามาอ่านแน่ๆค่ะ ชอบค่ะตลกร้ายๆ อ่านแล้วหัวเราะ หึหึ

-อ่านจบทั้งสองเล่มแล้วครับ หลังใช้เวลาอ่านกว่าสองสัปดาห์ เป็นการอ่านหนังสือที่มาราธอนมาก

-ความรู้สึกเหมือนอ่านการ์ตูน คุโรมาตี้ ภาคปัญญาชน

-มีหลายตอนที่ผมหัวเราะหึๆ แต่ก็มีบางตอนที่อ่านแล้วหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ บางตอนก็อ่านไม่รู้เรื่องในรอบแรก ต้องวนมาอ่านอีกหลายๆ รอบถึงจะเข้าใจ

-ชอบอ่านผิด มากกว่าในเขาวงกตเล็กน้อย เพราะอ่านสนุกกว่า เพลินกว่า มีบทความหลายรูปแบบดี

-ใน อ่านผิด ชอบตอน Detective M, มูลกระทิง, แอบอ่านสาส์นสมเด็จ, งานเลี้ยงเจ้าคุณ (ล้อศักดินาได้มันมาก), มิสแมนเนอร์ส, คอยเดโม และอีกหลายตอน

-ชอบหน้าปกและรูปเล่มมากเช่นกันครับ (ตอนผมฝากเพื่อนซื้อ เพื่อนหาหนังสือเล่มนี้ไม่เจอเพราะงงกับหน้าปก) ตอนแรกนึกว่าคุณประชา สุวีรานนท์ออกแบบให้ แต่ที่ไหนได้คุณมุกหอมแกออกแบบทั้งปกและรูปเล่มเองรูปเล่มข้างในก็ดูพิถีพิถันมาก

-ผมเป็นแฟนคลับคุณหมอมฮุก-มุกหอมมานานแล้ว เช่นเดียวกับที่เป็นแฟนคลับคุณคำผกาและอ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล แต่หนังสือคุณคำ ผกากับอ.เสกสรรค์ ผมใช้หลักใช้ดีช่วยบอกต่อ แต่หนังสือคุณมุกหอมนี่ ไม่เคยและไม่ค่อยกล้าแนะนำใคร เพราะมันเฉพาะทางเกิน คนที่ชอบก็ชอบไปเลย คนที่ไม่ชอบก็จะอ่านแล้วแทบอยากเขวี้ยงทิ้ง

-ผมรอหนังสือเธอมานานมาก เพราะเธอไม่ออกหนังสือใหม่มาเกือบ 3 ปี แต่พอจะออก ก็เล่นออกทีเดียว 2 เล่ม รวมกันความหนาเกือบ 800 หน้า ซึ่งคิดดูแล้ว ถือเป็นเรื่องสาหัสมากกว่าจะอ่านให้จบได้ เพราะหนังสือของเธอต้องละเมียดในการอ่านสุดๆ ไม่งั้นงง กับสำนวนเธอแน่นอน (ผมใช้เวลาอ่าน เล่นแร่แปรธาตุ หนังสือสุดหนาเล่มก่อนของเธอ เทียบเท่ากับเวลาที่ใช้อ่านหนังสือธรรมดา 4 เล่ม)

-ได้ข่าวว่า เธอไม่ได้เขียนลงในมติชนอีกแล้ว และมีข่าวแว่วๆ มาว่าเธอจะเลิกเขียนหนังสือแล้ว ก็ได้แต่ขอให้เธอเปลี่ยนใจ

-คุณอนุสรณ์ ติปยานนท์ เคยให้สัมภาษณ์ใน GM ว่า เขายินดีจะมอบพลังงานในการเขียนหนังสือของเขาทั้งหมดให้คุณมุกหอม เพื่อให้กลับมาเขียนหนังสืออีกครั้ง ผมอยากจะบอกว่า แบ่งของผมไปด้วยสิครับ (แต่คงเป็นพลังงานที่น้อยน่าดู แหะๆ)

กลับไปจะไปหาอ่านมั่งค่ะ

อยากอ่านตั้งแต่แรกเจอที่งานหนังสือแล้ว รวมไปถึงอีก 2 เล่มของอ.นพพร ด้วย แต่....ไม่มีตังค์ ฮ่าๆ รอยืมๆๆ..

ว่าแต่ช่วงนี้สับสนเพศนักเขียนมาก อาทิตย์ที่ผ่านมาก็เพิ่งรู้ว่า ศิริวรญ์ แก้วกาญจน์ เป็นผู้ชาย(หน้าดุด้วย)หลงคิดว่าเป็นผู้หญิงตั้งนาน นี่มาคุณมุกหอมอีก คิดว่าเป็นผู้ชาย เป็นผู้หญิงซะงั้น...อาการโคมา

ปล.ชอบ Stravinsky แต่ชอบ Shostakovich กับ Rachmaninoff มากกว่า

- ฟ้าดิน

ชิ้นที่ชอบที่สุดในหนังสือเล่มนี้ของมุกหอมคือ The Irony of Society of Siam under Military Patronage น่ะ

แต่ชิ้นอื่นๆ นี่มันก็น่ารัก น่าเอ็นดูไปหมด
( คุณมุกหอมจะว่าอย่างไรนี่ ถ้าบอกว่างานเขียนเธอน่าเอ็นดู )

แวะมาทักทายครับ พี่แป๊ด

สมัครเฟซบุคมาได้ซักพัก แต่มีเพื่อนอยู่น้อยนิด ยังไงก็ขอแอดนะครับ

น่าสนใจมากๆ เลยค่ะ