โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้ “ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย แบบไทยๆ “ โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้  ปรีดี หงษ์ต้น  เขียน แพรวสำนักพิมพ์ พิมพ์  นานแล้วเหมือนกันนะ ที่ไม่ได้อ่่านหนังสือแบบที่พออ่านจบแล้วพบว่าหนังสือเล่มนี้น่าสนใจมากๆ หลังๆ มานี่ความอดทนต่ำ สมาธิสั้น การเล่นเฟชบุ้คและทวิตเตอร์ รวมทั้งโซเชียลมีเดียทั้งหลายทำให้สมาธิที่มีต่อการอ่านหนังสือน้อยลงไปอย่างเห็นได้ชัด แต่หนังสือเล่มนี้ดึงเรากลับมาได้ แม้นในช่วงแรก เกือบจะพบว่าไม่ชอบหนังสือเล่มนี้ เพราะคิดว่าตัวละครเอกในเรื่องคือผู้หญิง แล้วนักเขียนชายจะไปเล่ารายละเอียดของผู้หญิงออกมาได้อย่างไร แต่อ่านไปสักพัก ตัวละครเด่นๆ ในเรื่องก็ออกมาเล่าเรื่องของเขา หลังปกของหนังสือเล่มนี้บอกว่า “เรื่องราวที่เริ่มต้นขึ้นในปี พ.ศ.2547 หนุ่มสาวสามคนโบยบินหาความจริงและความรัก ในยุคที่สังคมไทยมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล และเต็มไปด้วยความจริงอันย้อนแย้ง และความรักอันหลอกหลวง “ ทำไมถึงชอบหนังสือเล่มนี้ ข้อแรกอาจเป็นเพราะฉากในหนังสือเล่มนี้คือสิ่งที่รายล้อมเราอยู่ตอนนี้ สยามสแควร์ เจอเวนิว ทองหล่อ ฯลฯ เมืองหลวง ศูนย์กลางความเจริญ เรื่องอันเว้าแหว่งของหนุ่มสาวชาวเมืองหลวง (ถ้าจะใช้สำนวนมูราคามิ) จริงๆ แล้วเราอาจจะบอกว่า เรื่องนี้มันคือ ด้วยรัก ความตายและหัวใจสลาย ฉบับเมืองไทยก็ได้นะ เปล่า ไม่ได้หมายความว่าหนังสือเล่มนี้ นักเขียนใหม่คนนี้มีสำนวนภาษาเหมือนมูราคามิ ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย ปรีดีมีภาษาของเขาเอง มีบริบททางสังคมที่รายล้อมตัวละครในหนังสือเล่มนี้ในแบบของเขาเอง เพียงแต่ธีมของหนังสือ “โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้ “ทำให้คิดถึงไปหนังสือเล่มดังของมูราคามิเล่มนั้นได้ (แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าฉากเซ็กซ์ในหนังสือเล่มนี้มันมูราคามิ๊ มูราคามิ) อย่างที่บอกไปข้างต้น จุดเด่นอย่างมากของหนังสือเล่มนี้คือบริบททางสังคมที่รายล่้อมตัวละครอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสังคม และเศรษฐกิจ การเมือง ของตัวละคร ฯลน บริบทอันแข็งแรงนี่คือจุดเด่นของนวนิฟังดูเหมือนนวนิยายหนักๆ เล่มหนึ่ง ใช่มันก็หนักอึ้งพอดู แต่มันไมไ่ด้ขาดอรรถรสของนวนิยายที่จะพึงมี มันเป็นเรื่องเล่าที่สนุก ที่แสนดาร์ก ถ้าคุณชอบตัวละครมืดหม่น คุณจะหลงรักตัวละครทั้งหลายของปรีดี เขียนมากก็จะสปอยล์มาก เอาเป็นว่าถ้ากำลังมองหาความสดใหม่ พลังของวัยหนุ่มที่มีต่อการเล่าเรื่อง ตัวละครของปรีดี “เยอะ” มากในรายละเอียด เยอะในที่นี้หมายถึง ปรีดีไม่รีรอที่จะใส่บาดแผลของสังคมไปในตัวละครของเขา ตัวละครหลัก ตัวละครประกอบเล็กๆ พวกเขาล้วนแต่มีบาดแผล โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้ จึงอาจจะไม่ใช่อะไรอื่น แต่มันอาจหมายถึงวรรณกรรมแห่งบาดแผล บาดแผลทั้งหลายที่หนุ่มสาวกำลังเผชิญ ไม่ว่าพวกเขาหรือพวกเราจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม ป.ล. เขียนยากมาก ที่จะไม่ให้สปอยล์เรื่อง ควรจะะเขียนตอนอ่านจบใหม่ๆ พอมีงานอื่นมาขวาง ความรู้สึกสดใหม่ทีไ่ด้จากหนังสือเล่มนี้ มันเขียนไม่ได้เสียแล้ว   Create Date : 06 มิถุนายน 2555 10 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2557 18:02:34 น. Counter : 3931 Pageviews. Share Tweet

เพิ่งผ่านวันนี้เอง รู้งี้หยิบมาดีกว่า น่าอ่านมากครับ ,คิดถึงบล็อคพี่แป๊ดจังครับ ^^   โดย: Victor IP: 110.49.241.130 6 มิถุนายน 2555 23:38:27 น.

กลับไปหยิบมาเลยจ้า   โดย: grappa 6 มิถุนายน 2555 23:43:50 น.

กำลังอ่านแฟนมูราคามิร่วมแปลเล่ม 2 ครับ   โดย: คนขับช้า 7 มิถุนายน 2555 6:54:05 น.

ยังไม่เคยอ่านทั้งของคนนี้ และของมุราคามิ เลยค่ะ แหะแหะ   โดย: หัวใจสีชมพู 7 มิถุนายน 2555 10:08:04 น.

เคยอ่านงานของ มุราคามิ ...เข้าถึงได้แค่บางผลงาน แต่นักเขียนท่านนี้ ยังไม่ได้ลองเลย   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 7 มิถุนายน 2555 10:58:11 น.

อ่านบล็อคแล้ว อยากจะกระโดดไปซื้อหนังสือเดี๋ยวนี้เลยค่ะ..ขอบคุณสำหรับการแนะนำหนังสือดี ๆ ..ถ้าอ่านแล้วจะมาเม้นท์ว่ารู้สึกอย่างไรนะค่ะ.   โดย: kitty IP: 125.24.161.152 7 มิถุนายน 2555 14:55:28 น.

เล่มนี้เราก็เมียงๆมองๆอยู่ค่ะ ถ้าดีอย่างนี้เดี๋ยวไปสอยมาอ่านนะคะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับรีวิว   โดย: narumol_tama 7 มิถุนายน 2555 17:46:00 น.

สนใจรับ The Illusionist ไปชมไหมครับ? ส่งชื่อ ที่อยู่มาทางหลังไมค์เลยครับท่าน บก.   โดย: คนขับช้า 7 มิถุนายน 2555 21:41:30 น.

ขอบคุณมากค้า แต่แผ่นนี้มันหาไม่ยาก ไว้แผ่นไหนหายากๆ แล้วเราค่อยรบกวนดีกว่า   โดย: grappa IP: 58.9.146.224 8 มิถุนายน 2555 13:01:12 น.

เอาส่วนที่คุยกันใน fb มาลงไว้ด้วย ติส ต์ May 27 โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้, ปรีดี หงษ์สต้น สปอยล์สุดๆ จริงๆ ไม่จำเป็นอย่าอ่าน เพราะจะทำให้เสียอรรถรสในวรรณกรรม :D (ถ้าใครกลัวสปอยล์ อ่านแค่ย่อหน้าแรก แล้วข้ามไปอ่านย่อหน้าสุดท้ายเลยก็ได้) xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx สปอยล์แหลกไปจนถึงคอมเมนต์!!! เอาเป็นว่า ถ้ายังไม่ได้อ่าน ข้ามไปเลยนะทุกคน ฮ่าาๆ :D โอเค มันเป็นนวนิยายที่สุนกและเข้าท่า เศร้าหม่นเหมือนรูปปกที่เธอกำลังล่วงหล่นจากฟ้า เราชอบงานพี่แจ่วตั้งแต่เล่มที่แล้ว และคิดว่าเล่มนี้ก็คงชอบอีก แล้วก็ชอบจริงๆ แต่ถึงอย่างน้ัน เราคิดว่าถ้าคนได้อ่าน คงต้องเขียนชมแล้วชมอีก (คิดว่าพี่ Padd Betweentheline และ Munch Mink น่าจะเขียนชมพี่แจ่วแน่ๆ) เราจึงขอพูดถึงสิ่งที่เราไม่ชอบ และไม่ถูกใจเอาซะเลย แบบสั้นๆ กะทัดรัด และจริงใจที่สุด หนึ่ง เราคิดว่าเรื่องการเมืองมันดูโดดออกมา เหมือนพยายามยัดเข้าไปในเรื่อง ซึ่งไม่เนียน ไม่เนียนจริงๆ นะ การเมืองที่ปรากฎในอีเมล์ของแก้วกับอีเมลหญิงผอมดูประหลาด มันดูไม่ได้ทำให้เรื่องเดินหน้าไปสักเท่าไหร่ เหมือนการพูดคุยสับเพเหระที่อยู่ดีๆ ก็จริงจังขึ้นมา และในขณะที่เธอพูดตลอดว่าไม่เข้าใจ หรือ "แก้วเล่าว่า,แก้วบอกว่า" เธอกลับเล่าเรื่องด้วยภาษาที่ไม่ใช่คนมึนตึบหรือไม่รู้เรื่องการเมือง อย่างน้อย สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่อง เราก็ไม่ใช้คำว่า 'ปัจเจก' ง่ายๆ (แน่นอน พออ่านจบ เราพอจะเข้าใจได้ว่า เธออาจจะรู้เรื่องการเมือง เพราะนอกจากเธอจะเรียนรัฐศาสตร์แล้ว ยังมีความเป็นไปได้ว่า อีเมล์ทั้งหมดนั้นไม่ใช่แก้วเป็นคนเขียนขึ้นเอง ทั้งสองเริ่มติดต่อกันในช่วงมหาฯลัย ซึ่งตอนนั้น เป็นไปไม่ได้ที่แก้วจะเขียนอีเมล์มาหาหญิงผอม และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอก็ไม่น่าจะรู้เรื่องใน โรงเรียน ว. หรือวิถีชีวิตของแก้ว มากมาย/ชัดเจน ขนาดนั้นหรือเปล่า? ในทางกลับกัน ถ้านั่นเป็นอีเมล์ที่แก้วเขียนจริงๆ คุยกับหญิงผอมจริงๆ หญิงผอมก็ต้องเป็น "เจน ญาณทิพย์" ส่วนแก้วก็ต้องเป็น "ผี activist"?) สอง เราคิดว่าบางส่วนของอีเมล์โต้ตอบระหว่างตัวละครเอกทั้งสองดู จงใจ ให้คนอ่านรู้เรื่องเกินไป มันดูเป็นการพูดคุยกับเรา คนอ่าน ปัญหาคือเราไม่รู้สึกมีส่วนร่วมในอีเมล์ฉบับนั้นเลย (เป็นความผิดของเราเอง) เราคิดว่าพื้นที่ของอีเมล์ฉบับนั้นเป็นพื้นที่เฉพาะของคนสองคนที่โต้ตอบกัน ยิ่งถ้าอ่านจบจะรู้ว่า มันไม่เกี่ยวกับเราเลย บางย่อหน้าตัดทิ้งไปได้เลย ทิ้งให้สับสน คลุมเครือไปได้เลย ไม่เห็นต้องบอกขนาดนั้น เราคิดว่าเป็นความหวังดีของพี่แจ่วที่กลัวคนอ่านจะงง เพราะตัวเรื่องค่อนข้างซับซ้อน แต่ถึงยังงั้น เราคิดว่ามันทำให้เราสะดุด. อย่างไรก็ตาม โดยรวมมันเป็นงานที่ดี น่าสนใจ และทิ้งให้คิด ให้สงสัย ให้ตั้งคำถาม แม้ว่าในขณะที่เรื่องยึดกุมความคลุมเครือ 'ความไม่จริง' มันกลับพยายามทำตัวให้ชัดอย่างน่าแปลกใจ แต่ถ้าข้ามความขัดใจข้างต้นไป นี่ก็เป็นงานที่สนุกที่สุดเล่มหนึ่งที่เราได้อ่านในรอบหลายเดือน และถ้าหากใครได้อ่านสิ่งที่เราเขียนอยู่นี้ ขอให้อย่าเชื่อ โดยเฉพาะข้อขัดใจที่เราว่า เพราะมันอาจเกิดจากการอ่านไม่ละเอียด อ่านไม่เข้าใจของเราเองก็ได้ ฉะนั้นก็ โปรดจงโอบกอดฉันเอาไว้ ไม่ใช่สิ โปรดจงหาหนังสือเล่มนี้มาอ่าน :)   โดย: grappa IP: 115.87.183.129 10 มิถุนายน 2555 20:36:50 น.