มันไม่แมนว่ะ “ดูก็รู้ว่ามันไม่แมน ดูดิ ใครๆก็ดูออกหรอก ก็แค่แอ๊บๆไว้แค่นั้นแหละ” เสียงเพื่อนผมพูดระหว่างนั่งฟังบรรยายวิชา วิเคราะห์โครงสร้าง 1 ใช่คับ เรากำลังนินทาบุคคลที่สามอยู่คับ ตั้งแต่เข้ามหาลัยปี 1 ผมคิดว่าเพื่อนคนนี้เป็นผู้ชาย และเค้าก็พยายามแสดงอะไรหลายๆอย่างที่ผู้ชายทำกัน ดูหนังโป๊ หลีหญิง แซวกระเทย แทงบอล นอนดึก เล่นวินนิ่ง ซิ่งจักรยาน ฯลฯ เพื่อนคนนี้(ที่โดนผมนินทา) เป็นคนเรียนค่อนข้างเก่ง และเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดี ดีทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง แต่สิ่งแปลกที่พวกเราต่างแยกไม่ออกเกิดขึ้นเมื่อเร็วนี้ๆ เพื่อนคนนี้มีแฟนแล้ว แฟนก็น่ารักซะด้วยสิ เพื่อนก็ทำตัวดีเป็นที่รักของแฟน เพื่อนมีเพื่อนสนิท เป็นบุคคลที่ไม่สามารถระบุเพศได้ ซึ่งเพื่อนสนิทของเพื่อนก็ออกมาให้ข่าว ที่พวกเราชาวคณะต้องแตกตื่นไปตามๆกัน “มันไม่แมนหรอกเตง จริงเค้าดูเค้าก็รู้ มันก็แค่แอ๊บไว้เฉยๆ มีแฟนก็มีแค่นั้นแหละสงสารผู้หญิงอ่ะ” บุรุษเพศเมียกล่าว พวกเราเหล่าเพื่อนๆยังไม่ปักใจเชื่อ จริงหรือเนี๊ย คนที่กินนอนอยู่กับเรามาเป็นปี เราจะดูไม่ออกขนาดนี้ ช่างเก่งกล้าสามรถเกินไปแล้ว ในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนที่คุยกับมันบ่อยๆผมก็รู้สึกว่ามันเป็นผู้ชายทั้งแท่งจริงๆ “มึงรักแฟนมึงมั๊ย?” ผมถามเพราะคาใจหลังจากเรียนวิชา วิเคราะห์โครงสร้าง1 เสร็จ “รักสิ ถามทำไม” มันถามผมกลับ “เปล่า กูแค่สงสัยว่ามึงเป็นเกย์มั๊ย ขอโทษจริงๆที่กูถามอย่างนี้ กูคาใจจริงๆ เห็นมีแต่คนบอกว่ามึงไม่แมน” ผมอธิบาย “รักมันก็ส่วนรักโว้ย สิ่งที่กูเป็นมันก็อยู่อีกส่วนนึง บางทีกูอาจจะไม่แมนเหมือนพวกมึง แต่กูก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครนะ กูว่าบางทีแฟนกูเค้าอาจเข้าใจกูก็ได้ว่ะ” คำตอบของมันทำผมอึ้ง “สรุปมึงไม่แมน” ผมถามเพื่อเอาคำตอบที่ชัดเจน “แล้วแต่มึงจะคิด” เพื่อนตอบกลับด้วยสีหน้าไม่แยแสสายตาของผม ผมเดินหนี พร้อมสบถ “เชี่ย” ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้คำตอบที่แน่ชัดจากปากของมันว่ามันเป็นอย่างที่คนอื่นพูดหรือเปล่า ถ้าเป็น แล้วงัย ผมก็คงคบมันต่อ แต่ก็อดคิดแทนแฟนมันไม่ได้จริงๆ แต่ สุดท้ายแล้วชีวิตเค้าก็ไม่ใช่ชีวิตเรา ถ้าไม่เป็น ผมก็คงรู้สึกเสียใจที่ไปถามมันวันนี้ บางทีผมอาจจะเก็บความอยากรู้นี้ไว้ แล้วคอยดูต่อไป แต่ลึกในใจผมก็แอบตอบแทนมันเรียบร้อยแล้ว ‘ผมว่ามันไม่แมนว่ะ’ เราชอบตัดสินคนอื่น คนอื่นก็ชอบตัดสินเรา ทั้งที่การกระทำตะหากจะเป็นตัวตัดสินทุกอย่าง มันจะแมนหรือไม่ ดูต่อไปเดี๋ยวก็รู้ ขอบใจว่ะที่มึงไม่ตอบ หรือบางทีมึงตอบกูอาจไม่เชื่อ ขอบใจเพื่อนผู้ไม่มีเพศที่นำอะไรแปลกๆมาให้เราได้รู้ ขอบคุณอาจารย์สอนวิชา วิเคราะห์โครงสร้าง1 ที่ทำเป็นมองไม่เห็นตอนที่ผมกับเพื่อนคุยกัน   Create Date : 16 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 16 พฤศจิกายน 2552 16:43:05 น. Counter : 1110 Pageviews.   5 comment Share Tweet

Be with you อยู่ที่ความหวัง เคยดูหนังญี่ปุ่นเรื่อง be with you มั๊ยคับ เป็นหนังเรื่องนึงที่ผมประทับใจมาก หนังเรื่องนี้เป็นหนังเก่าที่หยิบเอามาดูกี่ครั้ง น้ำตาก็พรั่งพรู วันนี้ตอนเช้า ผมมีโอกาสได้นั่งดูหนังเรื่องนี้ ทั้งที่รู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องราวจะดำเนินอย่างไรและจะจบลงอย่างไร แต่ก็อดไม่ไหว น้ำข้างในมันคลอๆ ผมชอบฉากที่พ่อและลูกพบแม่ มันให้ความรู้สึกประมาณว่า ‘เป็นไปได้งัย’ เรื่องราวของหนังดำเนินเรื่องได้อย่างน่าติดตามผสมน่ารัก บางฉากต้องยอมรับว่ายิ้มทั้งน้ำตาจริงๆ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่าย ทั้งที่ภายนอกอาจจะดูขัดกับข้างใน แต่ก็ยอมรับแบบเต็มใจ ผมเคยฝันว่าอยากมีความรักแบบแปลกๆไม่เหมือนใคร อยากสร้างเรื่องราวที่มันเป็นแบบฉบับของโอเล่ ไม่ได้ลอกมาจากหนังเรื่องไหน ความรักที่เวลาเล่าให้ใครฟังบนเวทีทุกคนจะต้องยิ้มตาหยีอิจฉาผู้ชายคนนี้ แต่ในโลกของความเป็นจริง นอกจากจะแบกรับภาระที่สังคมประเคนให้ เราก็ต้องทำใจกับชีวิตประจำวันที่ทำอะไรซ้ำๆเหมือนเดิมๆ สุดท้ายแล้วเรื่องของทุกคนจะคล้ายกัน ฉันได้เบอร์เธอมาจากเพื่อน ฉันโทรหาเธอ เรารู้จักกัน ฉันบอกชอบเธอ เราเป็นแฟนกัน สุดท้ายแล้วเราก็เลิกกัน ฉันได้เบอร์เธอมาจากเพื่อน ฉันโทรหาเธอ เรารู้จักกัน ฉันบอกชอบเธอ เราเป็นแฟนกัน สุดท้ายแล้วเราก็เลิกกัน หรือ ฉันเป็นโสด ใครเข้ามาก็ต้องรีบเอาไว้ก่อน ทั้งที่ฉันยังไม่ทันได้ดูอะไรเลย เราเป็นแฟนกัน สุดท้ายเราก็เลิกกัน ฉันต้องพยายามหาใครคนใหม่ให้เร็วๆ เพราะฉันเหงาไม่ได้ ใครเข้ามาก็ต้องรีบเอาไว้ก่อน ทั้งที่ฉันยังไม่ทันดูอะไรเลย เราเป็นแฟนกัน สุดท้ายเราก็เลิกกัน ฉันเหงาไม่ได้ ..เหมือนเดิมวนไปวนมาอยู่อย่างนี้ ผมพยายามหลีกเลี่ยงวงจรแบบนี้ ด้วยการที่ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองเป็น มีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเห็น ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำ แต่เอาเข้าจริงๆผมก็แอบหวังในใจลึกๆ ว่าวันนึงก็อยากมีคนมาแชร์เสียงหัวเราะ ฟังเรื่องแย่ๆ ทำตัวเป็นแม่เวลาเรางอแง หรือให้กำลังใจเวลาเราอ่อนแอ ช่วงนี้ผมคงรู้สึกเหงา เมทร่วมห้องผมทั้งสามคน ตกเย็นทุกคนต่างอยู่มุมของตัวเองพร้อมครื้นเครงกับแฟนของพวกมัน ส่วนผมคนๆนี้ ที่มันไม่มีอะไร ก็ทำได้แค่ถอนหายใจและมองด้วยความอิจฉา ไม่รู้ว่าวันไหนโทรศัพท์จะได้มีเสียงหัวเราะของ เทอ คนนั้น คนที่พยายามตามหา ผ่านเข้ามาซักที ทุกวันนี้มีแต่เสียงแม่ที่คอยแวะมาแหย่ “เมื่อไหร่จะมีแฟนมาอวดแม่เนี๊ย ฮ่าๆๆๆ” ทุกครั้งที่ได้ยินแม่แซว ผมทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ แต่ก็ไม่ได้มีคำตอบอะไรออกไป ลึกๆก็แอบพูดอยู่ในใจ “อยากอวด แต่มันไม่มี” หนังเรื่อง be with you สอนให้รู้ว่าคนควรอยู่ด้วยความหวัง หากมีหวังเราจะมีพลังทำสิ่งต่างๆ ก่อนนอนทุกวัน ผมจะสวดมนต์ และคิดถึงสิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้ แม้ว่าบางทีเราก็รู้อยู่แล้วว่าเราต้องเจออะไร แต่ก็ไม่เห็นเป็นไร แค่เราได้หวัง มันก็ดีกว่าไม่หวังไม่ใช่เหรอ ผมเชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่เหงาเหมือนผม คนที่ไม่ได้ไปติดอยู่ในวงจร คนที่ก่อนนอนคิดถึงอะไรดีๆ ฉากสุดท้ายนางเอกหายไป พระเอกรู้ดีว่าวันนี้จะต้องมาถึง แค่ช่วงเวลาสั้นๆที่พวกเค้าสามคนได้ใช้ร่วมกัน คนที่ดูอยู่ข้างนอกอย่างเราไม่มีทางรู้สึกได้เท่าทั้งสามคนหรอก ว่ามันมีค่ามากแค่ไหน พิมพ์เสร็จ เสียงเพลงของพี่บอย โกสิยพงษ์ ดังขึ้น คนที่เหงาคนหนึ่ง นั้นรอใครที่จะเข้าใจ มาเป็นเพื่อนดูหนัง เป็นเพื่อนฟังเพลงใกล้ๆ แบ่งปันทุกข์และสุข พูดคุยยามที่เหนื่อยหัวใจ แต่ว่าคนๆนั้น จะได้เจอกันวันไหน มองปฏิทินที่เปลี่ยนเข้ามาใหม่ มองคนรักเขาเดินเคียงใกล้ ฉันคงได้แต่มอง อยู่ตรงนี้ ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน ใครคือคนนั้นช่วยมา บอกฉันที ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่ ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้ และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม วันที่แสนว่างเปล่า ทุกคราวพยายามเข้าใจ แต่ว่าในวันนี้ ข้างในกลับทนไม่ไหว มองปฏิทินที่เปลี่ยนเข้ามาใหม่ มองคนรักเขาเดินเคียงใกล้ ฉันคงได้แต่มอง อยู่ตรงนี้ ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน ใครคือคนนั้นช่วยมา บอกฉันที ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่ ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้ และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน ใครคือคนนั้นช่วยมา บอกฉันที ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่ ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้ และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม และใครที่รอตอนนี้ เขาอยู่ที่ไหน เอาเมาท์ไปคลิก play 1 ทีฟังเพลง ใคร ก่อนออกจากบ้านหลังนี้ครับ หา โค้ดเพลงhi5 : hi5 song code search   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 15:52:12 น. Counter : 918 Pageviews.   4 comment Share Tweet

จดหมายเปิดผนึกถึงคุณ ‘กลิ่นดอย’ ‘แวะมาทักทายคับ’ เป็นข้อความสั้นๆที่คุณกลิ่นดอยแวะมาคอมเมนต์ให้ผม ทุกครั้งที่มีสมาชิกจากบล๊อกแก๊งแวะมา ผมจะแวะกลับเสมอ ทำให้ผมรู้ว่ายังมีหลายบล๊อกที่น่ารัก หลายบล๊อกน่าอ่าน หลายบล๊อกหน้าบาน หลายบล๊อกหลายบ้าน สุขสราญกันทั่วหน้า ผมคลิกที่ชื่อของคุณกลิ่นดอย คอยไม่นาน หน้าต่างสีขาวก็ปรากฏกายออกมา ผมนั่งอ่านงานเขียนของคุณกลิ่นดอย ผมได้กลิ่นของการรอคอย รอคอยการกลับมาของคนรักที่จากไปแสนไกล แม้ไม่รู้วันไหนเธอจะกลับมา แต่คุณกลิ่นดอยก็ใช้เวลาที่เหลือเพื่อ คอย เธอ ผมประทับใจกับสิ่งที่ผมได้อ่านมาก แวะเข้าไปดู topic ต่างๆ ผู้ชายคนนี้อ้างว้างบ้าง แต่เค้าก็มีความสุข ส่วนผมก็เริ่มสนุกไปกับการอ่านงานดีๆจากคุณพี่ท่านนี้ ผมอ่านไล่เรียงไปทุกๆหัวข้อ ยิ่งอ่านผมก็ยิ่งรู้สึกว่า มุมมองของคุณพี่กลิ่นดอย เป็นมุมมองของคนที่มีความคิดในด้าน positive มาก นั่งอยู่กับข้อความของพี่แล้วสบายใจคับ ตอนเย็น ที่มหา’ลัย มีงานรุ่นพี่กินข้าวกับรุ่นน้อง เพื่อนชวนผมไป ผมก็ไม่ปฏิเสธ “พี่ว่า เรียนต่อ หรือทำงานดีกว่ากันคับ”ผมถามคุณพี่เกียร์ 14 ที่รู้จักกันดี “แล้วแต่มึงว่ะโอเล่ ถ้ามึงสนุกกับการเรียน มึงก็เรียนต่อ แต่ถ้ามึงอยากลองทำงานก็ดีไปอีกแบบ สองอย่างมันต่างกันอ่ะ ที่พี่ทำงานก่อนก็เพราะพี่อยากรู้งัย ว่ามันเหมาะกับเรามั๊ย คิดว่าคงทำไปซักพักแหละ แต่พี่คิดว่าพี่จะเรียนต่ออยู่นะ ชีวิตมึง มึงต้องเป็นคนเลือกเองโว้ย” พี่สาวแสนสวยช่วยชี้แนะ จริงอย่างพี่ว่า ชีวิตเรา เราต้องเลือกเอง ตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่ไม่เคยบังคับให้ผมเรียนอย่างที่พวกท่านต้องการ ทั้งที่ผมรู้พวกท่านย่อมต้องการเห็นผมเป็นนั่นเป็นนี่อย่างที่ท่านคิดไว้ ทุกอย่างสำหรับผมคืออิสระ พ่อกับแม่จะบอกเสมอ สิ่งเดียวที่ขอจากลูกชายคนนี้ คือ ขอให้เป็นคนดีของสังคมก็พอ แม้ผมเลือกเกิดไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยเสียใจที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อกับแม่ ผมเคยคุยเรื่องเรียนต่อกับแม่ แกก็บอกว่า “ก็แล้วแต่เล่แหละ” ตอนนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าอยากทำอะไร เรียนต่อ หรือ ไปยืนหล่ออยู่ไซด์งาน อย่าเพิ่งคิดดีกว่า เอาไว้อีกแป๊ปๆ ค่อยคิดแล้วกัน วันนั้นเราคงจะรู้ตัวเอง ผมต้องออกจากบ้านมาอยู่หอตั้งแต่อายุ 12 ปี ตอนนี้ แก่แล้ว 20 ปี ผมเป็นเด็กหอรวมเวลาเหนาะๆก็ปาเข้าไป 8 ปี แต่เป็น 8 ปีที่มีใคร 2 คนรอคอยตลอด ว่าผมจะกลับบ้านตอนไหน เมื่อไหร่ กลับยังงัย ผมดีใจที่ใครสองคนนี้มีความสุขเวลาที่เห็นผมกลับบ้าน ส่วนผมก็เอาของฝากจากที่ต่างๆไปวางให้พวกท่านได้ยิ้ม “พ่อหวัดดีคับ” “แม่หวัดดีคับ” จริงอย่างที่คุณกลิ่นดอยพูด เราอาจอยู่ห่างกันไกลแสนไกล แต่ความห่วงใยมันสามรถเดินทางไปหากันได้คับ คุณกลิ่นดอยคับ อย่างเพิ่งเหนื่อยกับการรอคอย อย่างเพิ่งหงอยกับความหวังเล็กๆ มองขึ้นฟ้า ยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณที่ยังเป็นห่วงกันนะ” ขอบคุณ คุณพี่กลิ่นดอย ที่แวะมาเยี่ยมและทำให้ยิ้ม ขอบคุณพี่ต้นหลิวที่แนะนำ เรื่อง ชีวิตเราเราเลือกเอง ขอบคุณครอบครัวที่แสนสุข สนุกสนาน   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 6:51:01 น. Counter : 854 Pageviews.   4 comment Share Tweet

พิมพ์ไปยิ้มไป หัวใจเบ่งบาน ตอนเช้าตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่แสนสดชื่น แม่โทรมาหาตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ถามว่ากินข้าวยัง ถ้ายังไม่กินให้มากินด้วยกัน ทั้งที่ความจริง เราอยู่ห่างกันเป็นพันๆกิโลเมตร แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่า ที่แม่พูด แม่อยากให้ผมไปกินข้าวด้วยจริงๆ เก็บเสื้อผ้าในตะกร้ามานั่งคัดสรรค์ว่าใครจะได้ทำความสะอาดแบบไหน เสื้อ+กางเกง พวกเองต้องไปลงถังปั่น กางเกงในกับถุงเท้าข้าพเจ้าจะเป็นคนจัดการเอง แปดโมงกำลังมันส์กับการขยี้ลิง เพื่อนโทรมาถาม ตามว่าจะไปกินข้าวตอนไหน เราก็บอกออกไป ซักเก้าโมงโอเคมั๊ย? เพื่อนเลิฟ เก้าโมง กลุ่มเพื่อนเล่ นั่งหน้าเหยเก บอกบุญไม่รับ แต่คงไม่ถึงกับต้องปรับ เพราะโอเล่มันลงมาช้า คับ ผมลงไปช้าจริง เหตุเพราะต้อง ตากลิง จริงๆนะเพื่อนเลิฟ สั่งผัดขี้เมาเอาไก่กรอบนะเจ๊ เจ๊หันมาถาม จะเอาหนาหรือเอาบาง โห เจ๊ก็ใช่ย่อยนะเนี้ย กินข้าวเสร็จ ระเห็ดไปเฟรชมาทซ์ ทักทายคนขายพอเป็นมารยาท ซื้อซัก 7 บาทจะผิดมั๊ย ลูกอมโอเล่ซอง ติตรองแล้วชอคโกแลตแท่งก็น่ากิน เช็คบิลคับพี่น้อง ไม่ถึงกับต้องร้อง เพราะยอดจ่ายของท่านคือ 27 บาทขาดตัว รวมภาษีมูลค่าเพิ่ม ที่เหิมเกิมเพิ่มขึ้นทุกวัน โอเล่ถือโอเล่ และช็อคโกแลตขึ้นหอ ยิ้มให้น้ายาม พร้อมคำทักทายหล่อๆ “อ้าวนี่ ลูกอมคับพี่ แก้ง่วงๆ เย็นนี้คู่ไหนเข้าคับ ฮ่าๆๆ ผ่อนบ้างก็ดีนะพี่ช่วงนี้” สแกนลายนิ้วมือ เดินสบายบรื๋อๆขึ้นบรรได เอ๋!! วันนี้ห้องทำไมรู้สึกไกลๆ เปิดโน๊ตบุ๊คปลุกอารมณ์ เปิดเพลงของพี่โป้ โยคีเพย์บอย ฟังแล้วเอนจอยอย่างรู้สึกได้ หยิบการบ้าน Geology เกี่ยวกับธรณีขึ้นมาทำ ทำไปยิ้มไป สบายใจจังวะ เย้ เสร็จแล้ว มองหาหมอนมาหนุนนอนนุ่มๆ จุ่มหัวลงไปที่หมอนสีฟ้า ปิดเปลือกตา อ้า!! สบายจัง สะดุ้งกับความฝัน พลันรู้สึกตัว เป็นความฝันที่แปลกน่าดู รู้อยู่ว่าไม่ควรคิด แต่มันมาได้งัย ใครเล่ารู้สาเหตุ ช่างมัน ฝันก็ส่วนฝัน ออนเอ็ม เจอเต็มๆแขกขาประจำ ที่แวะมาขำ อำกันเล่นที่บ้านหลังนี้ อยากจะบอกอีกซักที เก็บของแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยดีมั๊ย ฮ่าๆๆ เจ้าของบ้าน(บล๊อก)บ้า แต่แขกที่เข้ามาบ้ายิ่งกว่า อันนี่หมายถึงแขกประจำนะ เพราะมันซำม่ะละก๊ะจริงๆ คงต้องลาพี่น้องไปลับสมองด้วยการบ้าน fluid ก่อน เดี๋ยวก่อนนอนจะแวะมาพักผ่อนสมองที่บ้านหลังนี้เช่นเคย บ๊ายบาย ขอบคุณ คุณแม่ที่เป็นแม่คุณในช่วงชีวิตวุ่นๆช่วงนี้ ขอบคุณอาจารย์ที่สั่งการบ้านมาให้เราฝึกกบาล ขอบใจอะไรก็ได้ ที่แวะมาทำให้ขำ ซำม่ะละก๊ะ   Create Date : 14 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 14 พฤศจิกายน 2552 16:37:42 น. Counter : 878 Pageviews.   5 comment Share Tweet

เชอะ!! Hi5 เสียใจด้วยนะ facebook ผมไม่เล่น hi5 และไม่สนใจเล่น facebook เพื่อนหลายคนเคยถามผมว่า “เฮ้ยทำไมมึงไม่มาเมนต์ hi5 ให้กูเลยวะ เค้ามาเมนต์กันเกือบทั้งภาคแล้ว ยกเว้นมึงคนเดียว” ผมได้แต่ทำหน้าเรียบๆและก็ยิ้ม พร้อมตอบว่า “กูไม่ได้เล่น hi5 และ facebook กูก็ไม่เล่นด้วย ไม่รู้สิ กูว่ามันไม่ใช่กูว่ะ สำหรับกู กูมันคนโลเทค แค่โทรศัพท์กับmsn กูก็มีเพื่อนจะล้นประเทศแล้ว อีกอย่างกูเห็นหน้ามึงทุกวัน มึงจะพูดอะไรสั้นๆแค่ในเนตวะ อยากรู้อะไรก็มาถามกูเลย กูจะตอบให้แบบยาวๆ โอเคมั๊ย?” มันก็ยังไม่เข้าใจผม แล้วก็เดินก้มหน้าเดินจากไป สำหรับผมบล๊อกแห่งนี้ก็เป็นที่พักผ่อนสมองอยู่แล้ว เข้ามาทีไรก็มาระบาย ละลาย ละเลง ความคิด ให้มันฟิตอยู่ประจำ สำหรับคนที่หลงเข้ามาที่แห่งนี้ ถูกบังคับให้เข้ามา ถูกจ้างให้มา ก็อย่างเพิ่งคิดว่าเจ้าของบล๊อกมันบ้า ที่จริงหลายเรื่องที่ผ่านมา ถ้าลองไม่อ่านแบบผ่านๆตา ท่านก็จะพบว่า เอ๊!!! ผู้ชายคนนี้น้า เค้ามองโลกอีกมุม ที่แสนโสภา มะจ๊ะทิงจา ช่าลันล่าลันล่า ฝับๆๆ!! ชีวิตที่ผมผจณอยู่ทุกวัน เป็นชีวิตที่แสนราบเรียบ เอาตะเกียบคีบไม่ได้ เช้าตื่น ล้างหน้าแปรงฟัน ยิ้มให้กระจก 1 ที อาบน้ำ กินข้าว ไปเรียน เรียนเสร็จ ไปเดินเล่นบ้างบางอารมณ์ จมอยู่กับเวปเพลง นั่งครื้นเครงกับคลิปในยูทูป ลงไปเตะบอลตอน 5 โมงเย็น ไปกินข้าว อาบน้ำ เตรียมตัวเข้านอน นอน บางวันก็ไปถอน แต่ตอนนี้เลิกถอนแล้ว วันใหม่ เช้าตื่น ล้างหน้า . เหมือนเดิม 5 วันติดกัน ใจแทบขาดสะบั้น ชั้นไม่ไหวแล้วนะ แต่ดี ที่ผมหาทางออกให้กับชีวิตที่ไร้จิตอย่างนี้ได้ ผมค้นพบโลกของผมเอง โลกที่ผมแสดงความเป็นผมเองออกมาได้อย่างไม่จำกัด ไม่มีข้อผูกมัด อยากทำอะไรก็ทำ อยากพูดอะไรก็พูด ไม่แคร์สื่อ ยังยืนยัน แค่บล๊อกแห่งนี้ ก็มีพื้นที่พอแล้วสำหรับตัวผม ผมไม่มีรูปหล่อๆมาโชว์ให้สาวๆมาแอด ผมไม่มีข้อความน่ารักๆไปเมนต์ให้ใครเพื่อหวังอะไร ผมมีแค่บล๊อกที่ทำด้วยหัวใจและตัวตน เพราะฉะนั้น เสียใจด้วย hi5 และ facebook ผมคงไม่แวะไปใช้บริการคุณหรอก แค่นี้ก็ดีนักหนาแล้ว ขอบคุณบล๊อกแก๊งแห่งนี้ ที่แจกจ่ายพื้นที่ให้สร้างสวนสนุกของตัวเอง ขอบคุณทุกคนที่เคยแวะมาเที่ยวเล่นบ้านผม ขอบใจโน๊ตบุ๊คตัวนี้ที่ ร่วมเล่าเรื่องด้วยกันทุกวัน ขอบใจจริงๆ   Create Date : 13 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 13 พฤศจิกายน 2552 20:17:41 น. Counter : 1011 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• ภายในหนึ่งวัน ฉัน....
• ภาษาอังกฤษไร้กระบวนท่า (สาระอยู่ตรงไหน?)
• เพลงเพราะๆเพียงหลับตาฟัง
• ทริปนี้จัดหนัก
• โอเล่พบโอเล่
• show'le channel (ทีวีโชว์'เล่)
• ก็แบบว่าดูมาบ้างแล้ว

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com