นี่มันไม่ใช่ละคร แต่มันคือชีวิตจริง

doa

ตีสี่กว่าๆรู้สึกตัวเพราะเสียงนาฬิกาปลุก ลุกขึ้นจากเตียงเดินเอียงๆไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากล้างหน้า ผมก็พบว่าตัวเองสดชื่นขึ้นเยอะ
ลากเก้าอี้จากในห้องออกมาระเบียง เดินกลับเข้าไปอีกครั้งเพื่อใส่เสื้อกันหนาวและหยิบมือถือมาฟังเพลง

ตีสี่ สี่สิบหกนาที เสียงดนตรีของวง 25 hours บรรเลงไป ในความมืด ช่างเป็นค่ำคืนที่เงียบเหงาจริงๆ
มองท้องฟ้ารอเทอมา แต่ก็มองไม่เห็นซักที นานมากแล้วที่ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนี้ พร้อมมีหูฟังเสียบไว้ให้ได้ยินเสียง หลายเพลงบรรเลงผ่าน กาลเวลาเดินไปข้างหน้าอย่างไม่เหนื่อยล้า อยากรู้จริงว่าเทอทำอะไรอยู่ถึงได้มาช้าจัง

อากาศเย็น มองเห็นแสงสีขาวบนท้องฟ้า ตัวผมยิ้มร่า เทอมาแล้ว!!
อย่างน้อยค่ำคืนนี้ก็ไม่ผิดหวังที่มานั่งนอกระเบียง มานั่งเอียงหน้ามองท้องฟ้า และนี่ก็เวลาตีสี่ ห้าสิบแปดนาทีแล้วสินะ แสงแรกผ่านไป นึกอยู่ในใจ ยังงัย เทอก็ต้องมาอีกแน่นอน รอต่อดีกว่า
เสียงเพลงของหมอเอิ้นจบลง เสียงของท่าน ว.วชิระเมธี ก็ดังขึ้น
“พลังใจเพื่อชีวิต” เป็นหัวข้อชวนคิดที่ท่าน ว. จะบรรยาย ผมนั่งเอนตัวสบายๆ เพื่อรับสายลมหนาวที่พัดผ่านมา
เสียงเข้าหู ตาก็ดูฟ้า รอว่าเมื่อไหร่ เทอ จะผ่านมาอีก

ตีห้า สิบสี่นาที แสงสีขาวพุ่งหลาวลงมาจากฟากฟ้า สวยแต่จับต้องไม่ได้ ผมมองดวงดาวที่ตกลงมาจากท้องฟ้าด้วยความอยากรู้
ตอนนี้พวกมันอายุเท่าไหร่กันแล้วนะ? พวกมันเคยเจอหลุมดำหรือเปล่า ถ้าเจอแล้วมีโอกาสได้คุยกับเค้าบ้างมั๊ย คือผมอยากรู้จักหลุมดำมากเลย? แล้วทำไมพวกมันต้องวิ่งไปมาในทิศทางต่างๆด้วย ไม่วิ่งวนดวงอาทิตย์เหมือนโลก? เจ้าดาวตกดวงน้อย พวกเจ้าไม่เหงากันบ้างหรือยังงัย? ทำไมในค่ำคืนดึกดื่นเช่นนี้ชั้นเหงาจัง หนาวด้วย แต่ก็ดีที่ได้เสียงเพลงและเสียงเทศน์อยู่เป็นเพื่อน เพื่อรอเทอ เจ้าฝนดาวตก

ตีห้า สามสิบนาที ลากเก้าอี้เข้ามาในห้อง เปิดไฟโต๊ะอ่านหนังสือ หยิบหนังสือ ณ ของพี่นิ้วกลมขึ้นมาอ่าน ที่จริงหนังสืเล่มนี้ผมอ่านหลายรอบแล้ว แต่ก็ไม่เคยเบื่อเลย นั่งอ่านเพลินๆจนเวลาเดินไปถึง หกโมงเช้า เปิดโน๊คบุ๊คออนเอ็มเอสเอ็ม มีข้อความจากคนรู้จักที่ไม่คุ้นซักเท่าไหร่ ส่งมาจากแดนไกล
“ได้รับแล้ว”
ดีใจจังที่ได้รับของที่เราส่งไปให้ มันไม่มากด้วยราคาแต่ว่ามาถูกสร้างขึ้นมาจากความตั้งใจ
“ได้รับแล้วก็ดีเยี่ยม” ผมส่งข้อความกลับไป ในใจก็ยิ้ม อิ่มมากเลยความรู้สึกดีๆ

ฝนดาวตกแม้จะไม่มากอย่างที่คาดหวังไว้ตอนแรก แต่ก็ไม่ผิดหวังที่ได้เห็น

แม้ไม่มีใครมานั่งดูดวงตกข้างกายเหมือนในหนังเรื่อง Happy birthday แต่ผมก็รู้สึกอุ่นหัวใจได้เช่นกัน
ตอนนี้ทุกเรื่องในชีวิตปล่อยมันให้ล่องลอย แล้วหล่นลงมาตามกาลเวลาดีกว่า เพราะอย่างที่ผมเคยพูด ยิ่งเร่ง ยิ่งล้า ยิ่งแย่
สุขสันต์วันดาวตกคับ

ขอบคุณบทเพลงที่บรรเลงละลายบรรยากาศเหงาๆ
ขอบคุณหนังสือ ณ นะจ๊ะ ที่เวลาหงาๆเราชอบเปิดอ่าน
ขอบคุณดวงดาวที่วิ่งผ่านโลก ที่ทำให้ผมได้มาชโงกรับลมเย็นตอนตีสี่ (เกี่ยวมั๊ยเนี๊ย?)



Create Date : 18 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2552 10:22:14 น. 2 comments
Counter : 845 Pageviews.
Share

 


โดย: ปุยฟ้า วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:52:11 น.  

 
ป้าดดด

ทำไมเห็นดาวตกนิ?
ทำไมไม่เห็นเห็นเลย
อ๋อออ
พอดีหลับอยู่นี้เอง 555+

แต่พ่อบอกว่าที่สารคามไม่มีดาวตกนะ
เห็นพ่อว่าอย่างงั้น เพราะพ่อตื่นขึ้นมาดูคนเดียว
^^ ภูมิใจจ


มากินมะละกอกันเด้อ !!


โดย: THITIKORN IP: 125.26.197.250 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:52:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เบิกทวารแมน
Location :
นครนายก Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add เบิกทวารแมน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.