รอจดหมายรัก
บ่ายแก่ๆเมื่อตอนวันเสาร์ ฉันเข้าไปในห้องเก็บของ ได้เจอจดหมายอยู่หนึ่งซอง เป็นของพ่อที่เขียนถึงแม่
จดหมายรัก : super baker
เรื่องราวของจดหมายฉบับนี้ เริ่มต้นจากเพลงๆนี้ เพลงหวานๆของวง super baker เพลงจดหมายรัก
เริ่มจากชอบ ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนคนนึงที่คอยแวะมาทักทายผมตลอด คอยมาถามไถ่ว่าตอนนี้ผมเป็นยังไง สบายดีไหม เธอมักมีเรื่องสนุกๆ เศร้าๆ เหงาๆ เครียดๆ มาแบ่งปันให้ผมได้ฟังประจำ เช่นกัน ถ้าหากผมพบเจอเธอในโลกไร้สายผมก็ไม่รอช้าที่จะแวะไปทักทายเธอ และเปิดประเด็นเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นช่วงที่เราไม่ได้คุยกัน ผมชอบที่มันเป็นอย่างนี้ และอยากให้มันเป็นอย่างนี้ไปอีกนานเท่านาน
ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อประมาณ 8 ปีก่อน เธอเป็นคนที่ใครหลายคนรู้จัก เป็นเด็กใหม่ซึ่งถือว่าเด่นกว่าคนอื่นในรุ่นพอสมควร เด่นที่ว่าอาจจะหมายถึงความบ้าที่มีอยู่ในตัวเธอก็ได้ เธอเป็นคนกล้า กล้าในทุกๆอย่าง กล้าเล่น กล้าพูด กล้าทำ ฯลฯ หากเปรียบเทียบกัน ผมในตอนนั้นน่าจะเป็นคนที่ไม่มีอะไรในตัวน่าสนใจ ผมมีโอกาสได้พูดคุยกับเธอจริงๆ ก็ตอนขึ้น ม.2 ผมจำได้ว่าตอนนั้นได้ข่าวว่าเธอเป็นหัวหน้าห้อง แต่เธออยู่คนละห้องกับผมนะ พูดตรงๆคือระดับสติปัญญาผมไม่มีความสามารถเทียบเท่าเธอ ตอนนั้นผมคิดในใจ เอ๊ะ!! อิเจ๊นี่ทำไมมันได้เป็นหัวหน้า ห้องคิงมันไม่มีผู้ชายรึไงวะ มันเป็นแค่ความคิดช่วงสั้นๆที่ผุดขึ้นมาแล้วมันก็หายไปตามกาลเวลาและรอยยิ้มของเธอ!! ผมจำอะไรเกี่ยวกับช่วงนั้นได้ไม่มากนัก แต่ที่รู้แน่ๆคือ ผมประทับใจเธอมาก จากเหตุการณ์หรือเหตุผลอะไรผมก็ไม่สามารถบอกได้ จริงนะ รู้ตัวอีกทีผมก็พูดคำๆนี้กับเพื่อนแล้ว เจ๊แกมีเบอร์ไหมวะ?? ผมติดตามผลงานของเธอตลอด ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ที่ไหน กับใคร เมื่อไหร่ จนวันนึง เธอก็ทำให้ผมเศร้าสุดๆ เศร้าจนผมไม่อยากจะพบเธออีกเลย แต่แปลก หลังจากนั้นไม่นานผมมีโอกาสได้คุยกับเธอ และคุยกับเธอเยอะขึ้นกว่าแต่ก่อน ผมเริ่มกล้าทักทายเธอ กล้ายิ้มให้ กล้าแซว กล้าร้องเพลงด้วยกัน ฯลฯ ยอมรับว่าช่วงนั้นผมก็แอบคิดอะไรอยู่บ้างเล็กน้อย แต่วันนึงเรื่องราวต่างก็จางหายไป หายไปแบบเบาๆ เหมือนใบไม้ที่ค่อยๆหล่นลงจากต้น อยู่เฉยๆเราก็เงียบๆกันไป เราสองคนห่างหายกันอีกรอบ และรอบนี้ไม่มีท่าทีว่าเราจะได้กลับมาคุยกันอีก วันสุดท้ายของชีวิต ม.6 ผมเดินไปหาเธอ ขอให้เธอเขียนเสื้อให้ผม ผมจำไม่ได้ว่าเธอเขียนว่าอะไร แต่ผมจำได้ว่าเธอวาดรูปโบว์ที่คอเสื้อให้ผม แล้วเราก็จากกัน เธอก็หายไปจากชีวิตผม
.
จนวันนึง ตลกดีไหมครับ ผมได้กลับมาคุยกับเธออีกครั้ง ตอนนี้เรากลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มีเรื่องอะไรหนักใจ ผมก็มักแวะไปปรึกษาเธอ เธอมักจะมีคำตอบดีๆรออยู่เสมอ ครั้งนึงเธอโทรมา บอกให้ผมพูดซักประโยคที่คิดว่าฟังแล้วหายเครียด เยี่ยวเหนียว คือคำที่ผมนำเสนอ ผมพูดสั้นๆ แต่เธอหัวเราะยาว
เรื่องราวของจดหมายฉบับนี้ เริ่มต้นจากเพลงๆนี้ เพลงหวานๆของวง super baker เพลงจดหมายรัก ขณะที่เธอกำลังเพลงจดหมายรัก ผมทักทายเธอ และเธอก็พูดกับผมว่า ทุกวันนี้คนเราไม่ค่อยส่งจดหมายหากันเลยเนอะ เอางี้เรามาส่งจดหมายหากันดีกว่า ว่าไงโอเล่ สนใจไหม ผมตอบตกลงทันที
กระดาษ a4 ผมไม่รู้จะเขียนอะไรดี ผมบอกเธอสั้นๆ ผมไม่ถนัดเขียน ผมชอบการพิมพ์มากกว่า ให้เธอไปอ่านจดหมายในเมลล์เธอละกัน ซึ่ง ทั้งหมดที่คุณได้อ่านจนถึงตรงนี้ ก็คือสิ่งอยู่ในจดหมายที่ผมส่งให้เธอ
ตอนนี้ผมรอจดหมายจากเธออยู่ครับ ไม่รู้เมือไหร่จะมาถึง คิดว่าคงเร็วๆนี่แหละ
ด้วยรักและห่วงใย โอเล่
Create Date : 17 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2553 13:56:52 น. |
|
26 comments
|
Counter : 943 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:04:34 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:26:45 น. |
|
|
|
โดย: lazypiggy วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:15:16 น. |
|
|
|
โดย: kapeak วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:39:40 น. |
|
|
|
โดย: Maew-Tua-Lek วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:59:20 น. |
|
|
|
โดย: ชิโยจัง วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:36:51 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:37:39 น. |
|
|
|
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:01:44 น. |
|
|
|
โดย: ถปรร วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:27:09 น. |
|
|
|
โดย: หมูหยอง_w วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:56:33 น. |
|
|
|
โดย: นุ่มณอ่อนนุช วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:06:56 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:14:10 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:18:09 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:29:43 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:12:24 น. |
|
|
|
โดย: teansri วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:34:35 น. |
|
|
|
โดย: เลื้อย วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:20:05 น. |
|
|
|
โดย: เลื้อย วันที่: 17 ธันวาคม 2553 เวลา:13:14:58 น. |
|
|
|
โดย: Dingtech วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:6:02:40 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มกราคม 2554 เวลา:7:53:36 น. |
|
|
|
โดย: ถปรร วันที่: 1 มกราคม 2554 เวลา:17:38:47 น. |
|
|
|
โดย: เลื้อย วันที่: 2 มกราคม 2554 เวลา:22:31:31 น. |
|
|
|
| |
|
|
ไม่ต้องรอนานพรุ่งนี้คงร่อนมาถึงน้องโอเล่
ชัวร์ป๊าบบบบบจ๊ะ
ด้วยลักและผุพังกาละมังตั้งเด่