กีต้าร์ แว่นตา รู้ว่า....เข้าใจแล้ว

Photobucket

วันก่อนๆๆไปงานบายเนียร์พี่
วันก่อน 'แฮ๊งค์' ไปเรียนวิชา geology ตอนเช้า แถมยังลอกการบ้านเพื่อนส่งไม่ทันอีก
เมื่อวานไปเดินสวนจัสตุจักร ได้ รองเท้า กางเกง แว่นกันแดด หนังสือ ปลาหมึกย่าง! ทุกอย่างรวมราคากันแล้วก็ปาเข้าไป 1365 บาทถ้วน แต่ผมว่าผมซื้อคุ้มนะ
เย็นเมื่อวาน นั่งดูบอลอาเซน่อล-ซันเดอร์แลน แล้วแมนยูฯก็แพ้ตอนหัวค่ำด้วยสิ สนุกดี มีจังหวะเยอะ แต่เด็กปืนทำไม่ได้เอง เกือบเสียประตูด้วยไม่ว่า
วันนี้ นอนจมกับกีตาร์ แว่นตา และอะเดย์ทั้งวัน
"ยะฮู้!!! สะใจโว้ย ไม่ได้อ่านหนังสือซักตัว ทั้งที่ใกล้จะสอบแล้ว"

กีต้าร์ตัวนี้ อยู่กับผมมาซักพักแล้ว
ผมรักมัน และตั้งชื่อให้กีต้าร์ตัวนี้ด้วย
'แหลม ส.ศรายุธยิม' คือชื่อของกีต้าร์ตัวนี้ ช่วงแรกที่แหลมย้ายเข้ามาอยู่ในหอกับผม เราสนิทสนามนมเนยกันมาก ว่างเป็นหยิบแหลมมาเสริมความเท่ห์ให้กับตัวเอง ครื้นเครงไปกับจังหวะของเพลงที่เราปรารถนาจะเล่นเพื่อให้ตัวเองฟัง และหวังว่าแหลมคงไม่รีบพังเมื่อเวลาผ่านไป
ผมไม่กล้าพูดว่าเราสองคนเป็นคู่ซี้กัน อาจเพราะเรายังไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากเท่าไหร่ในช่วงหลังๆ เหตุผลไม่มีอะไรมากมาย
1.) ผมขี้เกียจเล่นแหลม
2.) ไฟในการ์เล่นกีต้าร์มันเริ่มหมด

แต่ก่อนผมนั่งจมอยู่กับแหลม วันละอย่างน้อยต้องซักสองชั่วโมงแหละ ทั้งดีดคอร์ท ไล่สเกล แกะเพลง ฯลฯ แต่สิ่งที่เราสองคนชอบทำมากที่สุดคือ 'การแต่งเพลง' ผมกับแหลมร่วมกันแต่งเพลงได้ประมาณสิบกว่าเพลงแล้วตอนนี้
บางเพลงผมนั่งแต่งเนื้อก่อน แล้วค่อยหยิบแหลมมาเสริมทำนองลงไป บางเพลงจับคอแหลมขึ้นมาเพื่อที่จะหาทำนองก่อนแล้วค่อยยัดเนื้อร้องลงไป
แต่งไปซักพักชักเข้าใจ การแต่งเพลงไม่ได้ยากอย่างที่คิด แต่การแต่งเพลงให้เพราะ ยากจนคิดไม่ออก
ทุกเย็น ทุกค่ำ เราจะมานั่งทำเพลงกัน ผม+แหลม
เราสนุกมาก ถ้ามีคนอยากฟังพวกเราขับขาน แหลมส่งเสียงคอร์ท ผมส่งเสียงคีย์ บางทีก็มีแต่แหลม ผมไม่อยากแจม ปล่อยให้เค้าเท่ห์คนเดียว

ทุกวันนี้ ผมจับแหลมน้อยลง แต่ความถี่ไม่น่าจะต่ำกว่าอาทิตย์ละสามวันนะ ไม่รู้ว่าแหลมน้อยใจรึเปล่า? ทั้งที่แต่ก่อนป้อนเพลงไปให้ช่วยแต่งบ่อยๆ แต่เดี๋ยวนี้พี่โอเล่หายหน้าหายตาไปเลย
ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันดี อากาศแจ่มใส หัวใจเบิกบานตั้งแต่เช้า (คงเพราะได้คุยกับท่านแม่มั้ง) ผมเลยรูดซิบแกะเอาเเหลมออกมาจากห่อ ไม่ต้องให้รอนาน เราเข้าใจกันแล้ว เห็นหน้าแหลม ผมรู้ได้ทันทีว่าเราจะบรรเลงเพลงอะไร จัดไปอย่าให้เสียนะแหลมนะ

นั่งจมอยู่กับแหลมจนถึง สิบเอ็ดโมง จับแหลมไปคว่ำไว้เตียงนอน พร้อมกับหยิบอะเดย์เล่ม 114 ขึ้นมาอ่าน อ่านอะเดย์ยาวเยียดไปจนเวลา สิบสี่นาฬิกา ตามันเริ่มอ่อนแรง พักสายตาเถอะนะคนดี หลับลงตรงนี้ ที่ๆมีแต่เรากับแหลม......
ตื่นมาอีกที ก็สิบแปดนาฬิกาแล้วสิ โทรไปหาเพื่อนเพื่อที่จะฝากซื้อข้าวกล่องขึ้นมาให้ (ขี้เกียจลงไปกินข้าวด้านล่างตอนนี้ คนเยอะ!ไม่ชอบ!!) นั่งรอ........
ระหว่างนั่งรอข้าวจากเพื่อนร่วมห้อง ตาก็จ้องไปเห็นแว่นกันแดดที่เราซื้อมาจากตลาดนัดจัสตุจักรเมื่อวาน
90 บาท คือราคาของแว่นกันแดดอันนี้ ซื้อมาโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะกันแดดได้มั๊ย?

หยิบขึ้นมาลองใส่ ผมค่อนข้างพอใจกับดีไซด์ของมัน ดูล้ำสมัยนิดๆ ย้อนยุคหน่อยๆ
ธรรมดาผมเป็นคนชอบใส่แว่นกันแดดนะ สาเหตุนะเหรอ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก คือ....ผมชอบเพ่งตามากกว่าปกติเวลาอยู่ในแสงแดด
คนธรรมดาจะเกรงตาในระดับนึงที่พอดีกับการต้านทานแสงแดดได้ แต่ผมจะเกรงมากกว่าคนปกติ ฉะนั้นแว่นกันแดดจึงเป็นอาวุธที่ดี ที่เหมาะกับผมที่สุด
เหตุผลอีกข้อนึงที่ผมคิดขึ้นมาเองคือ ใส่แว่นกันแดดแล้วมันทำให้หน้าตาผมดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น ฮ่าๆๆๆ จริงนะ รู้สึกมั่นใจทุกครั้งเวลาได้ใส่แว่นกันแดด

ผมใส่แว่นสีดำ นั่งทำหน้าทะเล้นหน้ากระจกอยู่พักใหญ่ รู้สึกพอใจกับหน้าตาตอนนี้มาก พลัน!! ผมหันไปหยิบแหลมขึ้นมาเล่น เพลงที่ผมเลือกเล่นคือเพลงที่ผมกับแหลมร่วมกันแต่ง เพลงนั้นชื่อว่า
'appear forever (ยังปรากฎอยู่ตลอด)' นี่เป็นเพลงลำดับที่สองในการหัดเขียนเพลงของผม ผมไม่เคยร้องให้ใครฟัง และไม่คิดจะร้องให้ใครฟังด้วย เล่นไปซักพัก ชักสนุก เปิดกรุเพลงที่ตัวเองแต่งเก็บไว้ ไล่เรียงเล่นไปตั้งแต่เพลงใหม่สุดที่เพิ่งแต่ง กลับไปหาเพลงเก่าสุดที่แต่งไว้นานแล้ว
อารมณ์กำลังสุนทรี ตรีกำลังซึมเข้าสายเลือด ยิ่งมองเข้าไปในกระจก แล้วคิดว่าเราเป็นนักร้องที่กำลังร้องเพลงให้คนฟัง มีความสุขนะ (ฮ่าๆๆโรคจิคว่ะเล่)
แว่นตาดำ กำคอกีต้าร์รูดไปมา คิดดูสิคับ อะไรมันจะเท่ห์กว่านี้แล้ว ฮ่าๆๆๆ

ระหว่างนั่งเล่นกีต้าร์อย่างสบายอุรา เปิดกระดาษที่เราแต่งเพลงเก็บไว้ออกมา พลิกหน้าไปเรื่อยๆ ผมก็ได้เจอกับเพลงที่ผมชอบมากที่สุดในบรรดาเพลงทั้งหมดที่ผมเเต่ง เพลงนั้นชื่อว่า
'เข้าใจแล้ว'

เนื้อร้อง : โอเล่
ทำนอง : โอเล่
เรียบเรียง : โอเล่

เจ็บปวด อยู่ไม่น้อย ค่อยๆใช้เวลา เยียวยาทุกสิ่ง
คิดถึง แต่ต้องยอมเข้าใจ ว่าอะไรอะไรไม่คืนกลับมาเหมือนเดิม

*ชั้นยอมรับและเข้าใจ จะอยู่อย่างทำใจ จะไม่ฝืนและเลิกร้องไห้
ชั้นจะก้าวเดินต่อไป ให้เทอสบายใจ ว่าชั้นเข้าใจแล้ว

**จากนี้....ก็คงมีเเค่เพียงตัวฉันที่เดินคนเดียวลำพัง....ชั้นเข้่าใจ
ต้องไหว.....บอกตัวเองเสมอ เมื่อคิดถึงเทอ ขึ้นมาคราใด
จากกันไปก็อยากให้เทอได้มีความสุข....ก็อาจจะทุกข์ใจ ชั้นทนไหว.....ชั้นเข้าใจ

นาน กว่าจะทำใจ กว่าจะยอมรับว่าเทอนั้นจากชั้นไป
ใครๆ ที่ผ่านเวียนเข้ามา แต่ว่าสายตา ไม่เคยลบเลือนภาพเทอ
(*,**)
(**)

นี่เป็นเนื้อร้องของเพลงเข้าใจแล้ว อาจจะยังไม่ลงตัวเท่าไหร่ในตอนอ่าน แต่อยากขับขานให้ทุกท่านฟังจริงๆ
เดี๋ยววันไหนอัดเสร็จ คงได้มาแปะให้ทุกท่านฟังแหละคับ

บางทีผมก็เข้าใจ บางทีผมก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม กีต้าร์ แว่นตา ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผม ทั้งที่แต่ก่อนตอนเรียนประถม-มัธยม ผมก็ไม่ได้ให้ความสนใจในสิ่งของเหล่านี้ซักเท่าไหร่
คงเพราะ บางสิ่งหายไป บางอย่างเลยเข้ามาแทนที่ และบางอย่างที่เข้ามาแทนที่ ก็คงมาเพื่อขับไล่ความเหงาให้ออกไปไกลๆล่ะนะ ผมคิดว่า
ฮ๊า.......................เหนื่อยจริงๆเลย

ขอตัวไปกินข้าวก่อนนะคับ

ปล.กีต้าร์ในรูปด้านบนคือแหลมนะคับ
ปล.2 แว่นตาก็ของผมนะคับ

ขอบคุณท่านพ่อที่ให้ทุนผมไปไถ่ตัวแหลม
ขอบคุณอะเดย์หนังสือแห่งแรงบันดาลใจ
ขอบคุณเนื้อเพลงงงๆจากโอเล่คับ


Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2553 2:07:06 น. 14 comments
Counter : 1047 Pageviews.
Share

 
สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมชมบล๊อก แล้วก็ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคะ

ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ทุนด้วยค่ะ

ทุนเรียนฟรี 1 ปี พร้อมที่พักระหว่างเรียน IELTS-EFL / PreMaster @Cambridge, UK รวม 30 ทุน

ถ้าผู้ได้ทุนเป็นนักเรียน โรงเรียนจะได้รับเงินบริจาค จากวิทยาลัย 10000 บาท ต่อนักเรียน 1 คนด้วยค่ะ

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่

Mrs Rachinya Wilson,
International Director & Scholarship Coordinator
Cambridge Seminars Tutorial College
143-147 Newmarket Roead,
Cambridge, CB5 8HA
UK

Tel 00 44 1223 313 464
00 44 1223 300 123
00 44 7940 589 077

E mail camsem@hotmail.co.uk
rachinya@camsem.co.uk
rachinya.wilson@cambridgesemainars.co.uk

Websites: //www.cambridgeSTcollege.com
//www.camsem.co.uk
//www.cambridgeseminars.co.uk

หรือ ติดตามเอกสารประชาสัมพันธ์ทุนนี้ได้ที่สถานศึกษา หน่วยงานราชการทุกแห่งที่สังกัด กรมสามัญการศึกษา สำนักงานการศึกษาเอกชน กรมอาชีวศึกษา สกอ และ กพ

หรือ ติดตามได้ในบล๊อกนะคะ

กรุณาช่วยบอกต่อทุกคนที่รู้จักเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ปล เท่ห์จังค่ะ เล่นกีตาร์ได้ เราเคยเรียนอยู่เกือบ 2 ปี ไม่ได้ความเลย เล่นไม่เป็น จับคอร์ตไม่ได้ นิ้วสั้นเกินไป


โดย: mookyja วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:2:33:59 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับ


ชอบชื่อกีตาร์ของคุณจังเลยครับ 555
เหมือนนักมวยครับ

กีตาร์ผมไม่มีชื่อเสียงเรียงนามเลย
ตั้งแต่มีลูกก็ไม่ค่อยได้หยิบจับลูบคลำมันเลย
จะสองปีแล้วมั้งครับ
นอนนิ่งอยู่ในกล่อง
เพลงก็ไม่ได้แต่งเหมือนกันเลยครับ หุหุหุ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:05:33 น.  

 
5555 แหลมน้อยใจ

"ชั้นยอมรับและเข้าใจ จะอยู่อย่างทำใจ"

เนี่ยแหละครับวิธีคิดที่สุดยอด


โดย: 1O8C วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:58:49 น.  

 
ผมตื่นตี 5 มาอัพบล็อกทุกวันครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:15:14 น.  

 
ไม่มีชื่อกีต้าร์เหมือนกัน แล้วตอนนี้สายมันก็ขาดด้วย
หมดไฟในการเล่นมานาน มีอารมณ์จับมาปรับเสียง ขาดซะงั้น แล้วอีกอย่างฝีมือการเล่นที่ "ห่วยขั้นเทพ" ดูๆแล้วกี่ปี กี่ปี ก็เป็นแบบนี้เอง


โดย: ก้อนหินในดินทราย วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:59:13 น.  

 
เคยหัดเล่นกีตาร์นะ แต่ไม่เป็นมรรคผล พี่ชายบอกความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น แต่สำหรับแกอย่างพยายามดีกว่า


โดย: ฝนโปรย วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:22:33 น.  

 
เหมือนจะยิ้มได้...

แต่เพลงเศร้าจัง....

ไม่เล่นคุณแหลมบ่อยๆเด๋วเค้าจะน้อยใจน๊า

ชอบท่อนนี้จัง(ตอนนี้พอใจกับหน้าตาตัวเองมาก)


โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:43:07 น.  

 
มอร์นิ่งๆ คร้าา^^


โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:03:49 น.  

 
คอมเม้นท์เรานี่น่ารักจังเน้อ

พี่คิดว่าอย่างที่เค้า hero ของพี่เค้าบอกอ่ะค่ะ สุขบ้างทุกข์บ้างตามวิถีทางของโลก

บางทีปัญหาไม่ได้นำมาซึ่งความทุกข์ ใจเราเองที่เลือกที่จะทุกข์ ทั้งทีมองจริงๆมันทุกข์ทั้งที่ไม่มีปัญหาด้วยซ้ำ งงป่าวคะ

เพลง hero พี่ก็ชอบมากเช่นกันค่ะ

ใครๆก็มีความสุขได้ แล้วทำไมเราจะมีความสุขไม่ได้ล่ะคะ
แค่น้องเม้นท์มานี่พี่ก็ยิ้มได้และก็มีความสุขแล้วล่ะ เห็นมะ ง่ายมากเลย งั้นอ่านแล้วต้องยิ้มตอบนะ ส่งความสุขต่อๆกันไปด้วยล่ะ


โดย: ก้อนหินในดินทราย วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:27:44 น.  

 
ชื่อกี่ตาร์เหมือนชื่อนักมวย แถมยังชื่อเหมือนน้องด้วย
นะครับ ถ้าจะรักจริง 5555++

พี่มีกีตาร์หนึ่งตัวครับ เล่นสองที แล้วก็เลิกเล่น
ตอนนี้มันคอหักอยู่ส่วนใหนของบ้านก็ไม่รู้ คิดแล้วก็ไม่น่าเลย (แอบสงสารครับ)


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:49:21 น.  

 
ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปชมblog

แว่นกันแดด มันมีเครื่องเช็คอยู่นะค่ะว่ากันแดดได้จริงหรือเปล่า

เอาเนื้อเพลงมาแปะแบบนี้ ไม่อัดเพลงแปะต่อ ไม่ได้แล้วนะค่ะ :)


โดย: ตัวหนังสือสีรุ้ง วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:56:42 น.  

 
เอนทรี่นี้ดีนะ
อ่านแล้วสายใจดี
เหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่มากโอเล่...
แต่เราก้ออยากทำให้มันดีนี่นา
สู้ๆๆๆๆๆๆ


โดย: ปานตา IP: 202.12.97.100 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:19:24 น.  

 
ผมอัพบล็อกทุกวันครับ
แล้วลูกเล็ก
ถ้าไม่ตื่นตี 5 มาอัพบล็อก
ผมจะไม่ได้เล่นบล็อกเลยครับ 5555




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:45:11 น.  

 
พี่ 31 แล้วยังโสดเลยน้อง ไม่ต้องรีบๆ อิอิ


โดย: sawkitty วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:31:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เบิกทวารแมน
Location :
นครนายก Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add เบิกทวารแมน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.