Bloggang.com : weblog for you and your gang
บายเนียร์แล้วสินะ
วันพฤหัสบดี ที่18 ทางภาคเรียนผม จะจัดงานบายเนียร์ให้รุ่นพี่คับ
จุดประสงค์หลักคือจัดงานเลี้ยงส่งพี่ๆ จุดประสงค์รองคือน้องทุกคนจะได้มึน เมา โซเซ กลับหอ แล้วดูเหมือนว่าพวกผมสนใจจุดประสงค์รองมากกว่าหลักซะอีก
ผมไม่ชอบกินเหล้า อันนี้เรื่องจริงคับ ครั้งนึงผมเคยไปกินเหล้าในผับกับเพื่อน ใครบางคนโทรมา ด้วยความเมา+ความสนุก ผมไม่อยากลุกขึ้นไปรับสาย ใช่คับ ผมปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นแหละคับ ไม่นานใครคนนั้นก็ส่งข้อความมา บอกว่า
"เฮ้ย รับสายหนอย นี่กินเหล้าอยู่ใช่มั๊ย ผิดหวังมากเลยนะ" ผมก็เฉยๆ ไม่สนใจ จนในที่สุดข้อความถูกส่งมาประมาณสามข้อความ ผมเดินออกไปนอกผับพร้อมกับอาการเมา กดโทรศัพท์หาเจ้าของข้อความ
"ฮัลโหลลลลลล ว่างายยยยยกินข้าวเช้ายังงงงง ทำไมเงียบจังเลยยยย คิดว่าเราาาเมาาาาาาเหรออออ ไม่ได้เมาาาานะ เดี๋ยวขอตัวไปฉลองต่อก่อนนะ"
"ไหนบอกจะไม่กินงัย ไหนบอกจะเลิกดื่มแล้ว รู้มั๊ย ผิดหวังมากเลย ไมอยากเห็นหล่อนทำตัวอย่างนี้เลยโอเล่ กลับหอเหอะ ขอล่ะ อย่ากลับเข้าไปเลย"
"อารายยยยยย นานนนทีคับพี่น้องคับบบ หนุกหนานกับเพื่อนนิสนึง น้าาาาาาา"
"โอเล่รู้ตัวมั๊ยว่าตัวเองพูดอะไร หล่อนเมามากเลยนะ เค้าขอล่ะ กลับหอไปอายน้ำ นะ โอเล่"
"ทำไมต้องเสียงสั่นด้วยยยยย ไม่สบายเหรออออ ไปกินยาแล้วไปนอนไป๊ ฮ่าๆๆๆ ชั้นยังไหว ไปดื่มต่อก่อนน้าาาาาาา"
"ทำไมต้องทำให้เค้าร้องไห้ตลอดด้วยนะ เค้าขอร้องงัย ออกมาจากที่นั่น แล้วกลับหอเหอะ ไม่อยากให้หล่อนกินเหล้าเลย เร็วกลับหอนะโอเล่" เทอร้องไห้จริงๆคับ
อึ้ง งง ทำอะไรไม่ถูก จากที่เมาๆไร้สติอยู่ ได้ยินเสียงคนร้องไห้ สติก็กลับเข้าที่ นี่เค้ากำลังร้องไห้เรื่องเรากินเหล้าเหรอเนี๊ย แม่เจ้า!!
แค่การมากินเหล้ากับเพื่อน ตัวเองสนุกสนาน แต่ใครบางคนเป็นห่วงอยู่ที่บ้าน เป็นห่วงจนร้องไห้ ถ้ามากินเหล้าแล้วมันมีคนเสียใจขนาดนี้ คราวหลังผมคงไม่มากินเเล้วล่ะ เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมรีบกลับหอ อาบน้ำแล้วโทรฯกลับไปขอโทษเป็นการใหญ่ คับ ผมดีใจ ที่เทอเข้าใจ
จากวันนั้นมา ผมก็แทบจะไม่ได้จับแก้วเหล้า แก้วเบียร์ อีกเลย ผมคิดตลอดนะ ว่า คงไม่ดีแน่ถ้าเรากลับไปดื่มเหล้าเหมือนเดิม คงจะมีคนเสียใจอีกแน่ แต่วันนี้ เทอไม่อยู่แล้ว
ถึงเทอไม่อยู่ แต่ผมก็ไม่คิดจะไปดื่มเหล้านะคับ ผมก็ยังทำตัวเหมือนเดิม บอกตัวเองเสมอว่า 'เฮ้ย อย่ากินเลยว่ะ มันไม่ดีหรอก ' ฉะนั้นในหนึ่งปี ผมจึงสามารถนับครั้งได้เลยว่า ผมดื่มเหล้าไปกี่ที
แต่ทุกอย่างล้วนมีข้อยกเว้นเสมอคับ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ดื่มเหล้านะคับ มีบ้างแต่น้อย นานๆที และปีนี้ คิดว่างานบายเนียร์นี่แหละคับจะเป็นงานเปิดซิงโอเล่ในปี 53
ชีวิตเรามันเดินเร็วคับ ผมยังจำวันแรกที่เดินเข้ามาในที่แห่งนี้ในฐานะเฟรชชี่ แต่ไม่ทันไร ตอนนี้ผมกำลังจะกลายเป็นพี่ปีสามแล้ว และอีกไม่นานเกินไป น้องๆก็คงจัดงานบายเนียร์ให้พวกผมเหมือนที่ผมจัดให้พวกพี่
ที่แห่งนี้มีเรื่องมากมายคับ สนุก เหงา เศร้า จากวันแรกที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จนตอนนี้พวกเราทุกคนสนุก สนิท สนาน เบิกบานกันตลอดแล้วคับ
บางทีผมก็อยากให้ชีวิตหมุนย้อนกลับนะ อยากกลับไปใช้เวลาในวันเก่าๆให้เต็มที่ ตอนเด็กๆเรื่องอะไรที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมันช่างสนุกสนานเหลือเกิน แต่พอโตมา กรอบทุกอย่างมันมาล้อมเรา ความคิดเริ่มเปลี่ยนไป หลายเรื่องที่เคยสนุกกลับเริ่มไม่สนุก เริ่มมีคำว่าเครียด มาเบียดรอยยิ้ม เริ่มเห็นแก่ตัว ไม่รู้ผิดชอบ นี่แหละคับ ผมคิดว่าเราโตมา เราถูกสั่งให้ต้องแข่งขันกับสัตว์ในสังคมตัวอื่นๆ ถูกฝังความเชื่อเข้าไปในสมองว่า การมีเงินมากๆจะทำให้มีความสุข ชีวิตคือการแข่งขัน อีกมากมายคับ แล้วเราก็ก้มหน้าก้มตาทำตามความเชื่อเหล่านั้นโดยไม่สงสัย เฮ้ย เหนื่อยจัง
บายเนียร์ แม้งานจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ แต่ผมคิดว่าพวกเราทุกคนตั้งใจจัดงานด้วยใจ เพื่อส่งให้พี่ออกจากรั้วมหาลัยเป็นครั้งสุดท้าย คับ ชีวิตมันต้องเดินต่อไป วันนี้รุ่นพี่ของผมจบไป ในวันข้างหน้า รุ่นพี่ก็ต้องไปเป็นรุ่นน้องในที่ทำงานอีกครั้ง เริ่มเข้าสู่สนามใหม่ที่มันใหญ่กว่า ความเห็นแก่ตัวเยอะกว่า แหละอะไรมากมายที่จะมาพร้อมกับคำว่าเครียด!!
จริง ที่เราไม่สามารถย้อนเวลากลับคืน ฉะนั้นฝันที่ผมอยากกลับไปเป็นเด็ก ก็ตัดทิ้งไปคับ สิ่งที่เราทำได้คือ ทำวันนี้ให้ดี เพื่ออนาคตจะได้ดีตามไปด้วย
บายเนียร์ปีนี้ก็คงมีเบียร์และเหล้าเป็นกระบุง แน่นอนคับ ผมยุ่งกับมันแน่นอน ฮ่าๆๆๆ
ขอตัวไปเตรียมชุดหล่อๆ เพื่อไปงานบายเนียร์ก่อนนะคับ บ๊ายบาย
ขอบใจใครบางคนที่ทำให้ค้นพบว่า ความสุขไม่ได้เกิดจากการดื่มเหล้า
ขอบคุณรุ่นพี่ทุกคน สำหรับคำแนะนำ ตักเตื่อน และสนุกสนานกับพวกผม
ขอบใจเพื่อนๆ พวกมึงสุดยอดว่ะ
Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2553 8:18:06 น.
1 comments
Counter : 1171 Pageviews.
Share
Tweet
ดีแล้วค่ะ
โดย:
โยเกิตมะนาว
วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:38:55 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เบิกทวารแมน
Location :
นครนายก Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Group Blog
ภายในหนึ่งวัน ฉัน....
ภาษาอังกฤษไร้กระบวนท่า (สาระอยู่ตรงไหน?)
เพลงเพราะๆเพียงหลับตาฟัง
ทริปนี้จัดหนัก
โอเล่พบโอเล่
show'le channel (ทีวีโชว์'เล่)
ก็แบบว่าดูมาบ้างแล้ว
All Blogs
แบบนี้....
ขอซักวันเหอะ ขอพูดซักวันเหอะ!!!
ยาย
ปิดเทอมสุดท้ายกำลังจะจบสิ้น
สอบสุดท้าย สอบสุดท้าย
การบ้านจากค่ายนักเขียนมติชน
คงจะดีกว่านี้
ความฝันหรือแรงผลักดันจากสังคม
เร็วจนลืม
วันนี้คุณ Check mode of failure แล้วหรือยัง?
ผู้หญิง ‘ นี่ล่ะ Art ตัวแม่ของจริง ‘
รอจดหมายรัก
จดหมายจากคนๆหนึ่ง
ยินดีที่รู้จัก 'ความเหงา'
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน
ความทรงจำช่วงสงกรานต์
โอเล่พบโอเล่ ประจำเดือน เมษายน 2553
เรียน+เล่น=ราชบุรี
โอเล่พบโอเล่ ประจำเดือน มีนาคม 2553
กำลังใจในวันสอบ
มุมมองของดุ้งดูด
กีต้าร์ แว่นตา รู้ว่า....เข้าใจแล้ว
ฉลองวันเกิดที่โรงงาน
บายเนียร์แล้วสินะ
กระเทย สันดาน หยาบ
วันนี้เมื่อปีทีแล้ว
โอ้ว!!! อาเซน่อล
My valentine
รัก คำๆนี้มีค่ามากกว่า
ปิดเทอม เริม ฉลอง
ทรงจำ กระทำ (สาธิตสนุกสนาน)
ฮ่าๆๆๆ กูว่าแล้ว
ฝันเปียก!
ไอ้แว่น!!
โสดสนุกสนาน
โคตรชอบฝันโคตรโคตร
หรือว่าความรักมีวันหมดอายุ?
Sex ในวัยเรียน
คอมพัง เซงจัง จะได้เจอกันอีกครั้งคาดว่าอีกนาน
มาอวยช่วยชั้นหน่อย!!!!!!!
Love letter
รอยจูบ
จากวันที่เทอไม่อยู่
จารย์ รัฐ กัดซะเละเลย
นี่มันตั้งเป็นทฤษฎีได้แล้วเหรอ(ทฤษฎีกรุ๊ปเลือด)
Gu ไม่ Care
นายนั่นแหละ
เกี๊ยวไม่เกี่ยวหมูปิ้งกะน้ำอัดแก๊ส
สมาชิกใหม่ที่ใครๆก็เห่อ
แม่ไม่เข้าใจเล่ ฮึฮึ!
ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามปี
พ่อลิ๊งค์:บ้านนี้มีรัก
For my dear.
โปสการ์ดกระดาษส่งความรู้สึก
เลข 33 ของหมู 2 ตัว
คนที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิต(มีจริงเหรอ?)
ประจวบฯเหมาะ (ภาคการเดินทาง)
ด.ช.ศรายุธ โยธะบุรี แบกกระเป๋าหนีแม่ไป ปราณบุรี
สิทธิ์
นี่มันไม่ใช่ละคร แต่มันคือชีวิตจริง
มันไม่แมนว่ะ
Be with you อยู่ที่ความหวัง
จดหมายเปิดผนึกถึงคุณ กลิ่นดอย
พิมพ์ไปยิ้มไป หัวใจเบ่งบาน
เชอะ!! Hi5 เสียใจด้วยนะ facebook
เสียความบริสุทธิ์ซะแล้วสิเรา
ทำได้เพียง
ฟ้าสวยมาก
อุ่นหัวใจ
เครียด
ไขมันส์หยด ติ๋ง ติ๋ง (1)
พัก 1 วัน ไปอ้วน ไปอ้วน
ก๋อมแก๋ม(ก๋น)คนที่ดีพอกับคนที่พอดี
อยากไปเยอรมัน
เบื่อตัวเอง
ผู้คน เดินวน แสงสี
ลอยกระทงกับกระเทย
โสดหน้าหนาว
อยากมี จนตัวสั่น!
เช้ากฐินเย็นฮาโลวีน
ทรงจำ-กระทำ
บทเรียนที่หาได้ยาก , บ้านพักตากอากาศ ,ขาดอะไรหรือเปล่า?
ขับรถให้แม่นั่ง
สารส้มก้อนเล็กๆก้อนนึง
เรื่องบ้าๆ
วันแรกของวันที่เหลือ
ขอบคุณทุกคน
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add เบิกทวารแมน's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.