จากที่เคยดูตัวอย่าง แล้วสนใจใคร่อยากดูตัวหนังจริงๆ ...เมื่อได้รับทราบความเป็นไปของจริงจากที่คนที่ได้ดูก่อน เขาวิจารณ์มา "หนังน่าผิดหวัง ...เรื่องทั้งเรื่องไม่มีอะไร นอกจากโดดไปโดดมา" ก็บั่นทอนความอยากไปมากพอดู (นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเชื่อมือผู้กำกับ ก็คงจะตีตรา ไม่ดูไม่แล ไปเรียบร้อยแล้ว)

แต่จนแล้วจนรอด ก็มีเรื่องบังเอิญให้ผมต้องทำธุระให้แม่ หากแต่ต้องรอเวลาที่นัดเอาไว้ ประมาณ 2 ชั่วโมง... เอาละสิ ทำไงกับเวลาที่เหลือดี คิด คิด คิด คิด แล้วก็มาปิ๊งเอากับ "ดูหนังสักเรื่อง โดดข้ามเวลาก็แล้วกัน"

เมื่อมองไปที่โปรแกรมรอบฉาย ในหัวของผม คิดถึง "P.S. I Love You" เป็นอันดับแรก (คอหนังรัก เขาว่ามันซึ้งดี) แต่น่าเสียดายที่รอบถัดไปมันต้องรอนานเกิน ...เหลือบไปอีกเรื่อง "คริตกะจ๋า" (อันนี้ คนเขาว่าสนุกใช้ได้) ก็เพิ่งฉายก่อนหน้าจะมาถึงสักยี่สิบนาที แถมขี้เกียจรอรอบต่อไปอีกชั่วโมง ..."หาหนังสักเรื่อง ที่มันเร็วที่สุด...และน่าจะดูเอาหนุกได้" และสุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องนี้ ที่มีรอบฉายมากที่สุด ..."Jumper" ...(ห้วงเวลาก่อนตัดสินใจนั้น ไม่แน่ใจเอาเสียเลย ...ว่าเราจะเข้าไปเสียเวลาเปล่าหรือเปล่าวะเนี่ย???)



"เดวิด ไรซ์" ...เคยเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อ่อนแอ ไม่กล้าสู้คน ยอมเสียเปรียบโดนกลั่นแกล้ง และสุดท้ายก็กลายเป็นเขาที่้ต้องพ่ายแพ้เสียทุกที ...หากเมื่อวันหนึ่ง ที่เขากะเซอร์ไพรส์มอบของขวัญแด่คนที่เขารัก ก็ดันมีเพื่อนเวรขัดขวางความสุข และนั่นจึงเป็นเหตุให้เขาได้ค้นพบความแปลกประหลาดชวนให้ฉงน อันเกิดขึ้นและจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปตลอดกาล

เดวิด สามารถ...'หายตัว'จากที่หนึ่ง ...ไปยังที่ใดอีกที่หนึ่งบนโลกนี้ได้ เพียงชั่วเวลาไม่ถึงอึดใจ



แม้เดวิด จะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเรื่องประหลาดนี้กับเขาได้ ...หากแต่เขาก็ไม่เอามาใส่ใจ และใช้ความสามารถเหนือมนุษย์ที่ได้มา กระทำการในสิ่งที่มนุษย์ทั่วๆไป เคยคิดอยากทำ แต่ยากจะทำให้สำเร็จ

เดวิด เดินทางรอบโลกได้ ...เพียงใช้สมองคิดถึง
เดวิด ปล้นธนาคารได้ ...โดยไม่มีร่องรอยงัดแงะประตูเซฟ
เดวิด จะเอาคืนใครที่มีเรื่องกับเขาก็ได้ ...โดยไม่ต้องเปลืองแรงให้มากนัก



แต่แล้วความสามารถที่ได้มา ก็ต้องมาพร้อมกับภาระเวรกรรมอันใหญ่ยิ่ง ...เมื่อมีคนกลุ่มหนึ่ง นามกร "พาลาดิน" คอยตามไล่ล่าตัวเขา และมนุษย์ทุกผู้คนที่เป็น "จัมพ์เปอร์" ไปสุดหล้าฟ้าเขียว ...เป้าหมายเดียวที่กลุ่มพาลาดิน ต้องการจะมอบแด่คนที่ทำตัวเหมือนเป็นพระเจ้าเช่นนี้ คือ ความตาย

เรื่องราวของ "Jumper" ...แค่มองเพียงผิวเผิน ก็พอนึกภาพออกว่าหนังจะมาอีหรอบไหน ...เอาเพียงแค่กลิ่นอาย มันก็คือ X-Men ที่ลอยคลุ้ง แบบไม่ต้องใช้จมูกสุนัขมาช่วยดม

หากแต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของพลอต หนังแอ๊คชั่นอีกเรื่อง ที่ยากจะหนีไปหาของใหม่ๆมานำเสนอให้ดูแปลกไปเสียแล้ว... สิ่งที่น่าสนใจกว่าอื่นใด ต้องยกให้ชื่อของผู้กำกับ "ดั้ก ไลแมน" ...ที่เคยเป็นทั้งผู้มีส่วนสำคัญในการเขียนใบเบิกทางให้ เจสัน บอร์น แล้วยังเป็นพ่อสื่อ(โดยไม่ได้ตั้งใจ) ชักนำ แบรด พิตต์ และ แองเจลิน่า โจลี่ มาร่วมเล่นบทคู่ผัวตัวเมีย เอาเสียอินกันไปข้าง จนสุดท้ายก็พาลมารักกันจริงที่นอกจอ



ดั้ก ไลแมน เป็นคนที่มีสไตล์ในการนำเสนอหนังแอ๊คชั่นที่ดูเหมือนปกติ ให้มันกลายเป็นความไม่ปกติ ...เขาเป็นคนที่มีเซนส์เล่าเรื่องในแบบทีเล่นทีจริง ที่สามารถเอาเรื่องบางเรื่องที่อาจโดนมองว่าเว่อร์ มาปรับให้มันกลายเป็นความสมจริงขึ้นมา จนเข้าข่ายชวนให้เชื่อ ไม่ต้องมีทวงถาม

หากถึงกระนั้นแล้ว ...ก็ขอให้จงลืม ดั้ก ไลแมน คนเก่าที่คุ้นเคยไปเสีย ...เพราะหนังเรื่องใหม่เรื่องเนี้ย พี่แกขอหลุดโลก

เรื่องบางเรื่องใน Jumper ที่ว่าเว่อร์ ...มันก็เป็นเรื่องที่เว่อร์จริงๆ
เรื่องบางเรื่องใน Jumper ที่ว่าจริง ...มันก็กลายเป็นความจริงที่ยังเว่อร์ไปเสียได้

เรื่องของ บทหนัง ก็ยังคงเป็นปัญหาอันใหญ่หลวง ที่ยากจะหาหนังแอ๊คชั่นฟอร์มใหญ่ทุนสูง สามารถเอาคนดูให้อยู่กับความน่าเชื่อถือได้อยู่ร่ำไป ...และ Jumper ก็ไม่ต่างกันที่ประสบปัญหานั้น หากก็ยังสงสัยว่าทำไมหนอ หนังที่ไปยืมกลิ่นอายของ X-Men มา ถึงไม่ได้ยืมความสมเหตุสมผลเฉกเช่นที่หนังเรื่องนั้นก็ยังทำได้มาด้วย



แต่ถึงกระนั้น ...ผมก็ไม่บ่จิ๊อะไรกับสิ่งที่ไม่ควรคาดหวัง ...เพราะฉะนั้นแล้ว การดูหนังเรื่องนี้ จึงต้องคิดไตร่ตรองเอาเสียว่า "เรามาดูคนโดดไปโดดมา เท่านั้นเป็นพอ"

มันก็อาจจะจริงอยู่ ที่จะมองว่า นี่เป็นผลงานอันน่าผิดหวังของ ดั้ก ไลแมน ...แต่สิ่งที่นอกเหนือจากการไม่ขายสไตล์แบบคุ้นเคย แล้ว ผู้กำกับคนนี้ ก็ยังมีของ และสามารถเอาของที่มีมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อหนังได้พอสมควรเลยทีเดียว



ช่วงเวลาแรกที่หนังกำลังปูพื้นตัวละคร เดวิด ไรซ์ นั่นอาจเป็นช่วงเวลาที่ดูแสนล่าช้า ไม่น่าเร้าใจอะไรเลย... หากแต่จุดนี้ก็มีประโยชน์ที่มันพอดีพอดิบ และส่งผลให้เรื่องราวเมื่อยามเติบโตของ เดวิด มีความแข็งแรงอยูี่่ในระดับหนึ่ง ...จนเมื่อหนังได้เดินหน้าเข้าสู่การหลบหนีและไล่ล่า ของฝ่ายดีและฝ่ายร้าย ควบทะยานกับความโรแมนติกนิดๆของพระนาง และอารมณ์กวนหน่อยๆของผู้ช่วยพระเอก ...ความเป็นไลแมน ก็ช่วยตะบึงนำพาให้หนังมีความสนุกน่าสนใจ ไม่เข้าขั้นดูน่าเบื่อ ชวนรู้สึกหน่ายอะไรนัก

ฉะนั้นแล้ว คนเขียนบทหนังเรื่องนี้ จึงควรจำเป็นจะต้องขอบคุณ ไลแมน เป็นยิ่งๆ ...ที่ทำให้เรื่องอันอ่อนยวบของพวกเขากลายเป็นหนังที่มีดูเพลินๆ เอามันส์ๆ เหมือนไม่ติดขัดอะไร (มาคิดได้อีกที ก็ตอนที่ออกจากโรงแล้ว)

ส่วนของการแสดง... "เฮย์เดน คริสเตนเซ่น" กับคาแรกเตอร์ "เดวิด ไรซ์" ...ดูขัดตาน้อยลง จากที่เคยรู้จัก อนาคิน สกายวอร์กเกอร์ ในสองภาคหลังแห่ง Star Wars ไตรภาคแรก หากก็ยังไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรมาก ถ้ามองว่านี่เป็นจุดศูนย์กลางของเรื่อง ...สองสมทบคนดัง "แซมมวล แอล. แจ๊คสัน" และ "ไดแอน เลน" ก็ไม่ได้สำคัญอะไรนัก ดูเหมือนจะมาเล่นเพื่อฆ่าเวลาซะมากกว่า...ส่วนนางเอก(ตอนโต) จืดสนิท ทั้งไม่สวย และไม่มีเสน่ห์ เป็นดอกไม้ประดับที่ไม่ชวนให้ผู้ชายได้เบิกบานใจซะเท่าไหร่



นอกเหนือจากคนข้างบนที่ดูไม่ค่อยมีอะไรแล้ว ...ก็จะเหลือ "เจมี่ เบลล์" กับบท(ยัดเยียด)สมทบที่ขโมยซีนได้ตลอด ทั้งๆที่หนังไม่พยายามทำให้เด่น เขากลับเป็นคนที่สร้างสีสันให้หนังได้มากที่สุดซะอย่างงั้น (ถ้าผมเป็นคนเขียนบทหนัง จะต้องยกบทบาทให้ตัวละครของเขาเป็นพระเอกโดยแน่แท้...หรือไม่ก็อาจจะเขียนหนังให้หมอนี่ ขึ้นมาอีกสักเรื่อง) และ "แอนนาโซเฟีย ร็อบบ์" ถึงจะออกสั้นๆในบทนางเอก(ตอนเด็ก) แต่ความน่ารักสดใส (ซึ่งหาไม่ได้เลย เมื่อบทของเธอโตขึ้นมา) สามารถกระชากใจให้ผมหลงใหลได้ถึงที่สุด (ถ้าผมเป็นผู้กำกับ... จะชวนแกมบังคับเธอเล่นเป็นตอนโตด้วยเสียเลย)



"Jumper" ... ถ้าไม่คิดถึงบทหนังให้มันมากนัก ก็นับว่าพอมีอะไรให้สนุก ไม่ถึงกับน่าเบื่อแสนเซ็งกันมากมาย ...ส่วนตัวผม ขอเพียงแค่ได้โดดข้ามเวลาที่ไม่รู้จะทำอะไรสักชั่วโมงกว่าๆ มาดูคนโดดไปโดดมา ซึ่งไม่น่าจดจำ อย่างน้อยๆก็ยังคิดว่าเพลินใช้ได้

เกรด B ... {}

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ