บนเส้นทางสายพระนิพพาน 127

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 127

127/01

คุณกอไก่..กอกรรม..ทำแต่เวร

ไม่ว่างเว้น..เคยทำ..บาปกรรมก่อ

ถึงวาระ..บาปใกล้..ไม่รีรอ

เร่งรีบก่อ..บุญทำ..นำหนีไกล

127/02

คุณขอไข่..ขัดสน..เพราะจนทาน

อยู่มานาน..ไม่ให้..อยากได้รับ

จึงอยู่อย่าง..ยากจน..วนตกอับ

รู้ให้ครับ..คิดได้..ไม่อับจน

127/03

ท่าฃอฃวด..ปวดใจ..มากมายทุกข์

ที่ตามซุก..ตามซ้อน..เล่นซ่อนหา

จงเข้าหา..ธรรมเถิด..เกิดปัญญา

ทุกข์นั้นมา..จากกรรมเก่า..เราทำเอง

127/04

ท่านคอควาย..เขาเก..เดรัจฉาน

ขอส่งสาร..บอกซ้ำ..เป็นกรรมเก่า

จากนรก..หมกไหม้..ไปจนเบา

ต่อไปเจ้า..เป็นมนุษย์..หยุดก่อเวร

127/05

คุณคอฅน..บนหัว..มีตัวต่อ

บังเกิดก่อ..อายตนะ..ละให้ไหว

เมื่อรู้เห็น..สัมผัส..ตัดให้ไว

สะกดใจ..ตัดคอ..ไม่ต่อความ

127/06

เสียงระฆัง..กังวาล..รอบลานวัด

เต็มพิกัด..อย่าคิด..ไปติดเสียง

ฟังไพเราะ..ก็ไม่แน..แค่สำเนียง

เป็นแค่เพียง..ธาตุหนึ่ง..ซึ่งก็พัง

127/07

ท่านงอเงิน..งอกงาม..ตามที่เห็น

เงินก็เป็น..เช่นอสรพิษ..จิตหมกหมุ่น

ไปหลงติด..พิษร้าย..ตายนะคุณ

เปลี่ยนเป็นบุญ..เอาไว้..ใช้เดินทาง

127/08

ส่วนท่านจอ..จบกิจ..หมดสิทธิ์เกิด

จิตประเสริฐ..เสียจริง..ทิ้งหมดสิ้น

ไฟกิเลส..มอดไป..ไม่ได้กิน

สิ้นชีวิน..ทิ้งกาย..ไม่หวนคืน

127/09

คุณฉอฉิ่ง..ตัดฉับ..ไม่กลับกลอก

เคยลวงหลอก..บัดนี้..ไม่มีแน่

พอรู้ธรรม..เจ้ากรรม..ก็ตามแจ

ต้องคอยแผ่..เมตตาให้..ไม่ประมาณ

127/10

ท่านคุณช้าง..ต้องชดใช้..กรรมใดก่อ

ไม่สร้างต่อ..ขอตัด..เป็นสัจจะ

ต่อแต่นี้..พึงทราบ..บาปขอละ

เดินตามพระ..พุทธเจ้า..เข้านิพพาน

127/11

ส่วนคุณโซ๋..แม้ผูกมัด..สลัดหลุด

ขอที่สุด..แห่งธรรม..กรรมฐาน

มีทรัพย์สิน..สร้างกุศล..ขนทำทาน

ไม่ช้านาน..โซ่หลุด..ฉุดไม่อยู่

127/12

คุณกระเฌอ..เธอฉัน..มันคู่กรรม

เคยกระทำ..ร่วมบุญบาป..ตราบวันสิ้น

ได้มาเกิด..ร่วมกันใหม่..ได้อยู่กิน

ล้างให้สิ้น..บาปกรรม..ทำแต่บุญ 

127/13

คุณผู้หญิง..มากกว่าชาย..ไปทำบุญ

ของให้คุณ..ลองสังเกต..ทั่วเขตคาม

เหตุเพราะหญิง..ส่วนใหญ่..จิตใจงาม

ทำด้วยความ..มีศรัทธา..หมั่นหาบุญ

127/14

ที่ชฎา..ไม่ได้ใส่..เพราะใจชั่ว

ชอบไปมั่ว..กิเลสร้าย..จนกายสิ้น

ทั้งเข่นฆ่า..ล่าไล่..เอาไปกิน

ครั้นพอดิน..กลบหน้าตน..หล่นนรก

127/15

คุณปฏัก..จิตปักแน่น..ณ.แดนธรรม

ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นถึงผล

ก้าวไปหน้า..ถึงที่สุด..หวังหลุดพ้น

คอยขุดค้น..ไล่ชั่ว..จากตัวตน

127/16

เมื่อเห็นฐาน..อย่างดี..ที่รองรับ

มั่นใจครับ..ว่ามีผล..แก่ตนแน่

จะน้อยมาก..อย่างไร..ก็แล้วแต่

ให้พ่ายแพ้..แต่สังขาร..อันไม่เที่ยง

127/17

คุณมณโฑ..ทอดทิ้ง..สิ่งชั่วร้าย

ที่เคยใช้..มายา..มาทุกอย่าง

ยิ่งรู้คิด..ยิ่งอาย..เคยไร้ยาง

เมื่อรู้วาง..ก็สุข..นิ่งสบาย

127/18

ท่านผู้เฒ่า..เล่าเรื่อง..ถึงเบื้องหลัง

เคยชิงชัง..ช้ำชอก..ออกทางชั่ว

เป็นหนทาง..ผู้เฒ่า..อันเมามัว

เมื่อรู้ตัว..สลัดหลุด..หยุดทุกอย่าง

127/19

กราบคุณเณร..ท่านเจนจบ..พบทางธรรม

เห็นผลกรรม..กระทำกาย..ใจห่อเหี่ยว

จึงค้นหา..รู้ว่าธรรม..เป็นทางเดียว

ไม่ต้องเทียว..เกิดตาย..ให้ทุกข์ทน

127/20

ส่วนเหล่าเด็ก..บริสุทธิ์..ถ้าจุดติด

ก็ฝึกจิต..เข้ากระแส..ได้ง่ายกว่า

ผู้เกิดก่อน..มากมาย..วัยชรา

มากอัตตา..มากสงสัย..ไปยากเย็น

127/21

อันท่านเต่า..ผู้ตื่น..ผู้เบิกบาน

ก็คืบคลาน..ไปเรื่อย..ไม่เหนื่อยหน่าย

ถึงรู้ว่า..เดินไปหน้า..หาความตาย

ไม่เสียดาย..กายเก่า..เอาใช้กรรม

127/22

คุณถอถุง..แบกขน..จนเศร้าหมอง

ใส่แต่ของ..ด้วยจิตเขลา..เอาแต่อยาก

ควรชั่งจิต..นิดนึง..ถึงยุ่งยาก

การมีมาก..ใช่จะดี..มีแต่ยุ่ง

127/23

 คุณทหาร..มากมาย..ได้พบธรรม

ถึงก่อกรรม..ตามหน้าที่..มีบาปน้อย

เมื่อรู้ตัว..ฝึกตน..มากผลพลอย

แผ่ให้บ่อย..ส่วนกุศล..อันตนทำ

127/24

จงฟันธง..ลงไป..ให้นายกรรม

ที่เคยทำ..ต่อกัน..ฉันส่งให้

ด้วยสำนึก..จะน้อยมาก..มาจากใจ

แผ่ออกไป..ไม่ประมาณ..ทุกกาลแล

127/25

คุณน้องหนู..ผู้ก่อกรรม..นำแต่ทุกข์

บัดนี้ลุก..ค้นหาธรรม..นำมากั้น

เคยก่อกรรม..ทำชั่วไว้..ไม่อาจกัน

ยอมรับมัน..จิตผ่อนคลาย..ไม่ทำบาป

127/26

ไม่ทำบาป..หยาบช้า..ให้พาวน

ชีวิตตน..ทุกข์ท้อ..มากพอแล้ว

แต่บัดนี้..บาปไม่ก่อ..ตัดหน่อแนว

ไม่เหลือแวว..กังวล..ทนปีนป่าย

127/27

ทนปีนป่าย..ไปปลายสุด..หยุดแค่นั้น

จะกี่ขั้น..บันได..ก้าวไปเถอะ

ผู้ยิ่งก้าว..ก็ยิ่งใกล้..เข้าไปเยอะ

ก้าวไปเถอะ..ทางธรรมนี้..มีแต่ถึง

127/28

เห็นคุณผึ้ง..พ่ายแพ้..แก่สังขาร

น่าสงสาร..โรคกรรม..เขาตามติด

เขาอาฆาต..มาดร้ายเรา..เอาชีวิต

จงรู้คิด..เราผู้ทำ..กรรมผูกพัน

127/29

เชิญคุณฝา..มาปิดไว้..ชั่วไม่มอง

เอาจิตครอง..แต่ดี..ไม่มีชั่ว

สงบจริง..นิ่งช้า..แต่ว่าชัวร์

ไม่ต้องกลัว..ไปไม่ถึง..ซึ่งปลายทาง

127/30

เชิญพอพาน..อัญเชิญ..ธรรมบูชา

อันตำรา..พระพุทธองค์..ทรงบัญญัติ

สู้เส้นทาง..นิพพานแท้..อย่างแน่ชัด

จงปฏิบัติ..เป็นปรมัติ..ถึงทุกคน

127/31

 จงฟันฉับ..ดับกิเลส..เฉดตัณหา

ปรารถนา..มุ่งมั่น..จงฟันฝ่า

จงปักธง..ตามเส้นทาง..พระศาสดา

ใช้ปัญญา..แห่งตน..ข้ามพ้นไป

127/32

พอสำเภา..ดุจตัวเรา..ที่ลอยลำ

ทะเลกรรม..กว้างไกล..ไร้จุดหมาย

ฝ่าคลื่นลม..พายุคลั่ง..มีหวังตาย

จงรู้ใช้..ปัญญา..ฝ่าคลื่นลม

127/33

ท่านมอม้า..มือมน..หม่นหมองมัว

หวั่นหวาดกลัว..ป่วยกาย..ความตายใกล้

ไม่เคยรู้..สำนึกตน..ฝึกฝนใจ

ไม่มีใคร..รอดตายได้..เลยสักคน

127/34

ท่านยอยักษ์..เขี้ยวใหญ่..ยังไม่เที่ยง

แม้เป็นเพียง..รูปปั้น..งามสง่า

พอเนิ่นนาน..ปีเดือนวัน..กาลเวลา

อาจล้มครืน..พังลงมา..ได้เช่นกัน

127/35

คุณรอเรือ..แสนรัก..พระนิพพาน

รักมานาน..ปักใจ..ไม่ไหวหวั่น

มุ่งปฏิบัติ..เป็นผู้ตื่น..ทุกคืนวัน

พรหมสวรรค์..แม้สุขใจ..ไม่รักเลย

127/36

ท่านลอลิง..วิ่งมาล่อ..ก็ไม่สน

เรารู้ผล..ปฏิบัติ..อย่างชัดแจ้ง

รู้กระจ่าง..แก่ใจ..ไม่ต้องแจง

จงแสดง..ไปตามบท..กฏแห่งกรรม

127/37

 คุณวงแหวน..แทนใจ..ก็ไม่เอา

คล้ายเป็นบ่วง..ห่วงรัดเรา..เข้าให้แล้ว

จงตัดบ่วง..ตัดห่วงทิ้ง..แล้ววิ่งแจว

ไม่เอาแนว..ชาติเชื้อ..เพื่อเป็นคน

127/38

บนศาลา..ศพมาตั้ง..นั่งมองเถิด

ให้มันเกิด..ปัญญา..ผู้มางาน

ที่นอนอยู่..ผู้ไม่เที่ยง..เพียงแค่ผ่าน

เป็นลูกหลาน..พ่อแม่..ไม่แน่นอน

127/39

ษอฤาษี..ผู้มีศีล..ก็สิ้นใจ

ไม่มีใคร..ยืนยง..คงร่วงโรย

พอเลยวัย..ไปบ้าง..นั่งลุกโอย

เป็นไปโดย..ธรรมชาติ..ไม่อาจฝืน

127/40

ท่านสอเสือ..ก็ไม่เหลือ..ตายทั้งสิ้น

ไม่อาจดิ้น..ไม่อาจรน..พ้นตายได้

ผู้สำนึก..ได้ฝึกตน..มีผลใด

ตายก็ไป..สู่อีกขั้น..การหลุดพ้น

127/41

อันหอหีบ..งามสง่า..นามว่าโลง

ในเป็นโพลง..เอาไว้..ใส่ซากศพ

ทั้งเราท่าน..ทุกเพศวัย..จะได้พบ

ด้วยเคารพ..ธรรมดา..ผู้มาเกิด

127/42

ฬอจุฬา..พาลอยไป..พอได้ลม

จะได้ชม..ลมมี..ดีทุกอย่าง

พอสิ้นลม..ขอชมที..ไม่มีทาง

คนไม่ต่าง..คงชีวี..ต้องมีลม

127/43

คุณอออ่าง..ใส่ล้างคาว..พอล้างได้

แต่ล้างใจ..ในอ่าง..ยังไม่มี

การล้างใจ..ล้างด้วยการ..ทำความดี

ทานศีลมี..ขัดเกลาใจ..ใช้กรรมฐาน

127/44

ฮอนกฮูก..ตาโต..โผล่ออกมา

ถึงเวลา..ของใคร..ต้องไปแล้ว

ไปไม่รอด..คงจอด..ไม่ต้องแจว

ตาไร้แวว..เฮือกสุดท้าย..ตายจากกัน

127/45

ตายจากกัน..ธรรมดา..อย่าอาลัย

คงต้องไป..ไม่กลับ..หลับไม่ตื่น

จากไปชั่ว..ชีวี..ไม่มีฟื้น

ไม่อาจฝืน..ชีวิตนี้..หนีไม่พ้น

127/46

 หนีไม่พ้น..เป็นคน..เพื่อจะตาย

คือร่างกาย..สิ้นสภาพ..จงทราบไว้

ผู้ขัดเกลา..ดวงจิต..คิดได้ไว

รู้ด้วยใจ..ได้ปัญญา..จึงหาทาง

127/47

จึงหาทาง..หลุดพ้น..ไม่เวียนกลับ

ให้ไปลับ..จากโลกนี้..ไม่มีหวน

ตายไปแล้ว..มาเกิดใหม่..มันไม่ควร

ต้องทบทวน..ปฏิบัติธรรม..ย้ำถูกทาง

127/48

ย้ำถูกทาง..วางถูกทิศ..จิตขัดเกลา

ไม่เหลือเงา..กองกิเลส..เศษสิ่งชั่ว

ปรารถนา..พ้นเสียที..ชาตินี้ชัวร์

ให้เป็นบัว..โผล่พ้นน้ำ..งามตระการ

127/49

งามตระการ..รอการดับ..จับอารมณ์

ไม่ทุกข์ตรม..ไม่หวาดกลัว..บัวไม่ช้ำ

เวทนา..ธรรมดา..มีประจำ

ไม่อาจทำ..เพียงนิด..จิตกระเพื่อม

127/50

จิตกระเพื่อม..ได้อย่างไร..ใจสงบ

ต้องการจบ..กิจตน..ฝึกจนนิ่ง

เรื่องของกาย..เป็นไป..จิตไม่วิ่ง

รอจะทิ้ง..กายเน่า..ไม่เอาแล้ว

127/51

ไม่เอาแล้ว..แดนมนุษย์..สิ้นสุดกัน

กรรมตามทัน..ทุกข์ทุกวัน..ทั้งกายใจ

ทุกข์หิวอิ่ม..ปวดหนักเบา..เอาเข้าไป

เดี๋ยวป่วยไข้..ไม่สบาย..ต้องรักษา

127/52

ต้องรักษา..กายา..ไว้ฝึกใจ

ถึงตายไป..ก็ไม่ว่า..ถ้าสุดฝืน

เมื่อใจเรา..ผ่องผุด..มีจุดยืน

ได้ชีวิต..กลับคืน..ก็ฝึกใจ

127/53

ก็ฝึกใจ..ให้มันชิน..ให้มันชา

เกิดปัญญา..เกิดฌาน..การข้ามพ้น

เมื่อได้สิทธิ์..ฝึกจิตดี..ย่อมมีผล

บุญกุศล..อยู่ที่จิต..คิดทำดี

127/54

คิดทำดี..มีแต่ได้..ไม่มีเสีย

จงใส่เกียร์..เดินหน้า..อย่างถอยหลัง

จดจำไว้..ถอยหลังเสีย..เกียร์จะพัง

อย่าหยุดยั้ง..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ

127/55

ขัดเกลาใจ..ขัดเกลาไป..จนชำนาญ

จนติดเป็น..สันดาน..ของผู้เฒ่า

จงฝึกกัน..ไปยันกลาย..เป็นขี้เถ้า

นั่นแหละเจ้า..ถึงจะดี..หนีไปพ้น

 127/56

หนีไปพ้น..ต้องรู้ค้น..ต้องรู้คิด

รู้ฝึกจิต..ฝึกใจ..รู้อดกลั้น

จงรู้ตรึก..หมั่นฝึก..ให้บ่อยวัน

ฝึกจนมัน..ไม่ว่างเว้น..เป็นประจำ

127/57

เป็นประจำ..กระทำ..เป็นปกติ

ทั้งสุจิ..ปุลิ..ทรงอารมณ์

ตามสบาย..เพลิดเพลิน..เดินจงกรม

ฟ้าถล่ม..ไม่อาจหยุด..ฉุดไว้อยู่

127/58

ฉุดไว้อยู่..ได้อย่างไร..ผู้ไปพ้น

ผู้มากล้น..ด้วยธรรม..นำจบกิจ

เมื่อเจอมรรค..จักเป็นผล..ดลชีวิต

ขัดเกลาจิต..สว่างใส..ไปสุดทาง

127/59

ไปสุดทาง..วางทั้งดี..ไม่มีชั่ว

เหลือเพียงตัว..รอทิ้งกาย..ได้จบกิจ

กายยังอยู่..ก็เรียนรู้..สู้ชีวิต

แต่ว่ากิจ..ทางธรรมนั้น..ยิ่งหมั่นทำ

127/60

ยิ่งหมั่นทำ..เป็นประจำ..ยิ่งปล่อยวาง

ไม่มีทาง..ถอยหลังแน่..มีแต่พุ่ง

มีอารมณ์..เหมือนกัน..ท่านไม่ยุ่ง

จิตท่านมุ่ง..พระนิพพาน..สถานเดียว

 

 

Create Date : 30 มีนาคม 2556 Last Update : 31 มีนาคม 2556 20:35:24 น. Counter : 628 Pageviews.		0 comments
Share Tweet