บนเส้นทางสายพระนิพพาน 126 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 126 126/01 ใจน้อมรับ..กรรมเก่า..เราได้ใช้ ผู้ทำร้าย..ควรได้รับ..ได้รู้รส ถูกกระทำ..พร้อมทำใจ..รับได้หมด เมื่อเป็นกฏ..น้อมทำใจ..อภัยทาน 126/02 อภัยทาน..คือการ..ไม่จองกรรม ถึงกระทำ..ต่อเรา..แสนสาหัส อภัยทาน..มาจากใจ..ได้ปฏิบัติ ได้ขจัด..ความโกรธหลง..ลงไปได้ 126/03 ลงไปได้..ไม่ถาวร..ก็ยังดี ถือว่ามี..จุดเริ่มต้น..ของตนไว้ ดึงสติ..ปัญญา..มาคุมใจ การจะไป..หรืออยู่..ตายรู้กัน 126/04 ตายรู้กัน..จิตวิญญาณ..ออกจากตน จะขึ้นบน..หรือลงล่าง..อยู่ที่จิต ก่อนทิ้งกาย..ถ้าเป็นผู้..ฝึกรู้คิด กำหนดทิศ..ทางไป..จบได้เลย 126/05 จบได้เลย..เคยฝึกตน..จนเบื่อโลก ที่มีโชค..ได้พบธรรม..คำสั่งสอน ไม่เกิดพลาด..ศาสนา..พระชินวร ได้นั่งนอน..ยืนเดิน..เพลินภาวนา 126/06 เพลินภาวนา..หาทางพ้น..โลกโลกา ชาติชรา..มรณะ..จะไม่สน ฝึกไม่พอ..ก็ไม่ขอ..มีกายคน ไปเริ่มต้น..พรหมสวรรค์..นั้นก็ได้ 126/07 ผู้ปรารถนา..หาทางพ้น..จึงค้นคว้า ความทายท้า..แห่งชีวิต..คือคิดหนี จากความโลภ..โกรธหลง..ปลงชีวี ซึ่งไม่มี..ความเที่ยง..เป็นเพียงฝัน 126/08 เป็นเพียงฝัน..อันได้มา..แค่ชั่วคราว มีเรื่องราว..มากมาย..ให้รับรู้ ต่างยื้อแย่ง..แข่งขัน..กันน่าดู นั่นของกู..นี่ของกู..ดูมันขัน 126/09 ดูมันขัน..ปานนกเขา..อ้าวของกู ต่างก็ชู..ตราจอง..มันของฉัน พอตนตาย..เอาไปได้..ที่ไหนกัน ได้รางวัล..โลงหนึ่งใบ..ใส่เตาเผา 126/10 ใส่เตาเผา..เหลือขี้เถ้า..เอาไปทิ้ง เป็นความจริง..เหลือแค่นั้น..ท่านเจ้าขา ตอนท่านเกิด..มีรูปร่าง..มีหน้าตา วายชีวา..แค่นี้เจ้า..ขี้เถ้ากอง 126/11 ขี้เถ้ากอง..มองเถิด..เกิดปัญญา พิจารณา..เหตุผล..คนผู้ยัง มากชื่อเสียง..ยากจน..คนมีตังค์ เขาก็ยัง..มาที่นี่..ที่เดียวกัน 126/12 ที่เดียวกัน..วันสุดท้าย..สลายร่าง รู้ตัวบ้าง..ไหมเล่า..ท่านเจ้าขา เลิกคิดที..ดีกว่าใคร..ในโลกา ดีไม่มา..เกิดเป็นคน..ให้ตนทุกข์ 126/13 ให้ตนทุกข์..ทำไมเล่า..เจ้าคนเอ๋ย เขาก็เลย..ไปสู่ที่..มีสุขกว่า ไปอยู่แดน..สุขสบาย..ไร้กายา ไม่ทำมา..หากิน..จนสิ้นใจ 126/14 จนสิ้นใจ..ได้อะไร..ติดไปเจ้า มีไหมเหล้า..มีไหมเบียร์..เมียทรัพย์สิน เงินใส่ปาก..อมไว้..ไม่ได้กิน เผาไปสิ้น..เห็นไหมเล่า..น่าเศร้าใจ 126/15 น่าเศร้าใจ..มีใครบ้าง..มานั่งคิด อันชีวิต..เราเกิดมา..หาความหมาย อย่าเกิดมา..แล้วชั่วแท้..รอแก่ตาย ขอจงใช้..กายนี้..ทำดีไป 126/16 ทำดีไป..ทำใจ..ให้สงบ หนทางจบ..รออยู่..ผู้ค้นหา ผู้มั่นใจ..ในหนทาง..พระศาสดา ผู้เกิดมา..หาทางพ้น..จากโคลนตม 126/17 จากโคลนตม..อบรมจิต..รู้ผิดถูก เป็นผู้ปลูก..ต้นดี..ให้โตใหญ่ หมั่นพรวนดิน..รดน้ำ..แตกกิ่งใบ ให้จิตใจ..ร่มเย็น..เป็นนิรันดร์ 126/18 เป็นนิรันดร์..อันผู้เฒ่า..ในวันนี้ ก็บ่งชี้..เป็นขี้เถ้า..ในวันหน้า ก็เห็นเห็น..กันอยู่..ผู้ชรา เราเกิดมา..เพื่อรอไป..ใช่อยู่เลย 126/19 ใช่อยู่เลย..ไม่เคยมี..แดนมนุษย์ จะยื้อยุด..ฉุดไว้..ไม่เคยได้ แค่ชลอ..พอถึงที่..มีแต่ตาย จะฟูมฟาย..คร่ำครวญ..ไม่หวนคืน 126/20 ไม่หวนคืน..กายเน่า..ต้องเผาไป เหลือจิตไง..กับบาปบุญ..ที่คุณก่อ ทำจิตใส..ไม่ลำบาก..บุญมากพอ ไม่รีรอ..ไปสวรรค์..ยันนิพพาน 126/21 ยันนิพพาน..ผู้ไม่เพลิน..เดินทางไกล เดินอยู่ใน..กระแสธรรม..จิตกำหนด แม้เสวย..พรหมสวรรค์..บุญรู้หมด จิตกำหนด..พระนิพพาน..สถานเดียว 126/22 หลวงพ่อชา..ให้อดทน..ให้อดกลั้น ให้ยึดมั่น..ในธรรม..รู้กำหนด ทำความดี..รักษาใจ..ให้ใสสด ให้ปรากฏ..ออร่า..ที่หน้าตน 126/23 ที่หน้าตน..ไม่หม่นหมอง..ไม่ครองเศร้า กรรมรุมเร้า..ก็ช่างมัน..ฉันไม่ทุกข์ ก็เมื่อฉัน..ปรารถนา..จะหาสุข จงรู้ปลุก..ขันติธรรม..มานำทาง 126/24 มานำทาง..เราสิ..บารมีสิบ รู้เลือกหยิบ..ขึ้นมา..เวลาถึง ไปจนขั้น..ปรมัติ..ซัดกับมึง ไปจนถึง..หลุดพ้น..ไม่วนเกิด 126/25 ไม่วนเกิด..มาตาม..กรรมกำหนด เรียกว่ากฏ..แห่งกรรม..เคยทำเก่า มีทั้งบาป..ทั้งบุญ..คุณโทษเรา มีทั้งเบา..ทั้งหนัก..เหล่านักบุญ 126/26 เหล่านักบุญ..คุณเคย..ทำทั้งสิ้น ไม่อาจดิ้น..หนีพ้น..หนทางทุกข์ ปรารถนา..เสาะหา..เจ้าความสุข จงรู้ปลุก..สำนึก..ศึกษาธรรม 126/27 ศึกษาธรรม..นำตน..สู่นิพพาน ไม่ต้องการ..หวนกลับ..สู่โลกา แดนมนุษย์..ทุกข์เหลือ..เบื่อลงมา ตั้งจิตตรา..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ 126/28 นิพพานเทอญ..เดินสู่..ประตูธรรม กายรับกรรม..จิตแท้..มุ่งแก้ไข ปฏิบัติ..ขัดเกลา..จิตวาวใส เส้นทางใด..ทรงชี้..รี่เดินตาม 126/29 รี่เดินตาม..คำสอน..พระชินวร มีขั้นตอน..เฉพาะตน..ผู้ค้นหา เมื่อต่างคน..ต่างกรรม..สร้างทำมา ต่างปัญญา..ต่างบาปบุญ..คุณรู้เอง 126/30 คุณรู้เอง..ถึงไหน..ใจขัดเกลา เมื่อรู้เรา..ก้าวเดิน..ไปข้างหน้า ทีละก้าว..เข้าสู่สิ่ง..ปรารถนา ไม่อาจหา..ซื้อได้..ให้ทำเอง 126/31 ครูสอนว่า..ประวัติศาสตร์..ไม่อาจแก้ กรรมเก่าแท้..เช่นกัน..ท่านทั้งหลาย ได้แต่น้อม..รับกรรม..รอความตาย ฝึกใจกาย..แห่งตน..ไม่พ้นแน่ 126/32 ไม่พ้นแน่..อย่างดีแค่..บางเบาไป เพราะทำใจ..ยอมรับ..กับปฏิบัติ ส่งกุศล..อุทิศให้..ใช้ทางลัด เป็นการปัด..ผลกรรมเรา..ให้เบาบาง 126/33 ให้เบาบาง..แค่นั้น..ผู้มั่นธรรม แม้เจ้ากรรม..เขาอภัย..กฏไม่เว้น ต้องได้รับ..จงรู้..ผู้ก่อเวร เพราะมันเป็น..กติกา..ผู้มาเกิด 126/34 ผู้มาเกิด..มีกาย..ล้วนได้รับ ไม่เว้นครับ..พระพุทธองค์..ผู้ทรงศีล พระอานนท์..ไปตักน้ำ..ให้ฉันท์กิน ก็ขุ่นสิ้น..ไม่ให้โคกิน..น้ำยังขุ่น 126/35 น้ำยังขุ่น..ดึงรั้งไว้..ไม่ให้กิน โคก็ดิ้น..เพราะความหิว..ลิ่วเข้าใส่ หวังจะให้..โคดื่มกิน..น้ำที่ใส นั่นเห็นไหม..แม้หวังดี..ยังมีกรรม 126/36 ยังมีกรรม..ตามติดตน..ผู้คนเอ๋ย ไม่พบเลย..ดีที่สุด..มนุษย์หนอ แม้แป๊บซี่..ยังหนีหาย..ไม่รีรอ เห็นมาพอ..ขอผ่าน..ด่านเป็นคน 126/37 ด่านเป็นคน..ไม่วนคืน..ขอยืนยัน ปัจจุบัน..สบายใจ..ไม่ทำชั่ว ทำแต่ดี..ตลอดไป..จิตใสชัวร์ อีกรู้ตัว..ต้องตายแน่..แค่รอวัน 126/38 แค่รอวัน..เวลา..จะทิ้งกาย มีความตาย..รออยู่..รู้ทุกสิ่ง ผู้เอาจิต..ไปจับ..รับความจริง เขาก็นิ่ง..แค่รอพราก..จากด้วยดี 126/39 จากด้วยดี..มีจิตใส..มีใจมั่น กายเน่านั่น..ยืมโลกไว้..เอาไปคืน มากด้วยศีล..บริสุทธิ์..มีจุดยืน เป็นผู้ตื่น..ที่ใจ..จึงไม่หวง 126/40 จึงไม่หวง..ไร้บ่วง..มาดึงฉุด สลัดหลุด..จากกาย..ง่ายดายยิ่ง เราเกิดมา..เพื่อตายกัน..นั่นเรื่องจริง ที่ยากยิ่ง..คือทิ้งกาย..ตายจากกัน 126/41 ตายจากกัน..ก็ดี..ไม่มีทุกข์ มาคอยซุก..คอยแทรก..กายชีวิต ไม่มีกาย..กรรมก็ไม่..มามีสิทธิ์ กรรมตามติด..เฉพาะสู..ผู้เป็นคน 126/42 ผู้เป็นคน..จะขึ้นบน..หรือร่วงหล่น อยู่ที่ตน..เท่านั้น..ท่านทั้งหลาย รู้ฝึกตน..บนทางธรรม..นำสุดปลาย สุขสบาย..ธรรมไม่สน..ก็หล่นร่วง 126/43 ก็หล่นร่วง..มากมายบ่วง..รัดคอตน ไม่อดทน..ขัดเกลา..เอาแต่ใจ สิ่งกระทบ..ไร้จุดยืน..ขึ้นทันใด นั่นมันไฟ..เผาตน..คนผู้หลับ 126/44 คนผู้หลับ..ลืมตัว..ยังมัวเมา ผู้จะเอา..ทุกอย่าง..ที่ขวางหน้า ผู้มีอยาก..มากจริง..สิ่งปรารถนา ผู้เสาะหา..ตามใจตน..จนตัวตาย 126/45 จนตัวตาย..ไม่วายคิด..เพราะติดอยาก ทั้งทางปาก..ตาดูหูฟัง..ทั้งสัมผัส ไปข้องอยู่..ไม่รับรู้..คิดสลัด ไม่คิดตัด..มีแต่ต่อ..ก็บรรลัย 126/46 ก็บรรลัย..ไม่รู้จบ..กันภพชาติ จึงเป็นทาส..กิเลส..ทาสตัณหา อีกความโลภ..โกรธหลง..คงปักคา ไร้ปัญญา..ฉุดดึง..ตรึงติดใจ 126/47 ตรึงติดใจ..ใครจะถอน..ออกให้เล่า นอกจากเจ้า..เท่านั้น..หันมาถอน เกิดปัญญา..ฮึดสู้..รู้ว่าร้อน ถอยมาก่อน..คว้าเอาธรรม..นำทางไป 126/48 นำทางไป..แม้ไม่หลุด..ห่างจุดเดิม ไม่ใช่เริ่ม..ต้นใหม่..ไม่รู้จบ อย่าต้องย้อน..ไปตั้งแท่น..จากแดนรบ กว่าจะพบ..พระศาสน์ได้..ว่ายลืมเกิด 126/49 ว่ายลืมเกิด..ผู้กำเนิด..แดนใช้กรรม เป็นผู้ทำ..ความผิด..ด้วยจิตเขลา พระเทวทัต..กว่ารู้ดี..ธรณีสูบเอา จมลึกเข้า..ถึงปลายคาง..กระจ่างใจ 126/50 กระจ่างใจ..ในความผิด..ตนคิดชั่ว ถวายหัว..ขอขมา..พระสุคต ไปใช้กรรม..อเวจี..จนกรรมหมด ถูกกำหนด..เป็นพระปัจเจก..พุทธเจ้า 126/51 เป็นพระปัจเจก..พุทธเจ้า..คราวไร้ศาสน์ ยังไม่อาจ..จะนับ..อายุขัย จากวันนั้น..ถึงวันโน้น..เป็นเท่าใด ยังอยู่ใน..อเวจี..มหานรก 126/52 มหานรก..คงเคยตก..มาทุกขุม อีกทั้งหลุม..บริวาร..คงผ่านหมด จึงเกลียดกลัว..เวรกรรม..ตามใช้ชด จึงละลด..ปรารถนา..หาทางหนี 126/53 หาทางหนี..ชีวิตนี้..ไม่เคยเที่ยง เราจะเดี้ยง..เมื่อไร..ไม่กำหนด อาจจะเดิน..ออกไป..ตายสดสด ถึงกำหนด..วันเวลา..ก็มาตาย 126/54 ก็มาตาย..ไปเลย..ไม่เคยคิด ว่าชีวิต..จะมาตาย..ที่ตรงนี้ คนส่วนใหญ่..ที่ตาย..วายชีวี ไม่เคยมี..ใครรู้ว่า..จะตายลง 126/55 จะตายลง..หรือยืนยง..อีกต่อไป ไม่มีใคร..ล่วงรู้..ผู้มาเกิด เรารู้ได้..แต่วัน..อันกำเนิด หลังจากเกิด..ตายเมื่อใด..ไม่รู้เลย 126/56 ไม่รู้เลย..มนุษย์..สุดหยั่งรู้ เช้ายังอยู่..อาจตาย..เมื่อสายได้ ทั้งหนุ่มสาว..ผู้เฒ่า..ผู้เยาว์วัย ต่างตายไป..ให้เห็น..เป็นประจำ 126/57 เป็นประจำ..ผู้กำเนิด..เกิดมาตาย ทั้งหญิงชาย..ทุกชั้นชน..ไม่พ้นแน่ อายุยาว..เขาก็อยู่..ไปจนแก่ ไม่มีแต่..จะต้องตาย..ไปทุกคน 126/58 ไปทุกคน..คนที่เขียน..ก็ต้องไป ทรงอยู่ใน..อารมณ์..อุเบกขา เป็นเช่นนี้..แหละสู..ผู้เกิดมา จงค้นหา..ชีวิตอัน..นิรันดร 126/59 ชีวิตอัน..นิรันดร..นั้นยังมี พุทธองค์ชี้..เป็นช่องทาง..วางไว้ให้ ฝึกตนดี..ปัญญาเด่น..เห็นทางไป ฝึกที่ใน..ใจตน..ค้นหาเอา 126/60 ค้นหาเอา..ผู้ไม่เมา..ในชีวิต ผู้ที่คิด..แล้วฝึกตน..หลุดพ้นแน่ บนเส้นทาง..ย่างถึงไหน..ก็แล้วแต่ จิตแน่วแน่..ย่อมไปถึง..ซึ่งนิพพาน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |