บนเส้นทางสายพระนิพพาน 124

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 124

124/01

บทสวดมนต์..อนัตต..ลักขณสูตร

ผู้ทรงพูด..พระอานนท์..พุทธอุปัฎฐาก

ผู้ที่จำ..คำสอน..ไว้ได้มาก

จารไว้จาก..การปฐม..สังคายนา

124/02

พระผู้มี..พระภาคเจ้า..ทรงกล่าวว่า

ที่ในป่า..อิสิปตน..มฤคทายวัน

ป่าใกล้เมือง..พาราณสี..ที่ซึ่งอัน

พระภัควัน..ทรงเทศน์โปรด..ปัญจวัคคีย์

124/03

ภิกษุทั้งหลาย..รูปคือกาย..เป็นอนัตตา

ประกอบมา..จากธาตุสี่..มิใช่เรา

ไม่สามารถ..บังคับ..สุดคาดเดา

ไม่ทราบเรา..จะเจ็บตาย..เมื่อไรกัน

124/04

ถ้าอัตตา..ตัวตน..มันเป็นเรา

จะรับเอา..ทำไมเล่า..ความลำบาก

ทรมาน..กายใจ..ให้ทุกข์ยาก

แค่เอ่ยปาก..ก็คงได้..สมใจตน

124/05

สมใจตน..ไม่ทุกข์ทน..อีกต่อไป

ขออะไร..จากร่างกาย..ได้เสมอ

คงไม่ยุ่ง..การบำรุง..การบำเรอ

ก็เมื่อเธอ..ปรารถนา..ได้มาไหม

124/06

ได้มาไหม..ภิกษุ..ผู้สว่าง

กายเราต่าง..ก็เป็น..อนัตตา

ไม่มีใคร..จะบังคับ..คอยบัญชา

ต่างก็พา..กันทุกข์..ลำบากใจ

124/07

ลำบากใจ..ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ของเรา

แล้วจะเอา..สมปรารถนา..มาจากไหน

ก็กายนี้..เราก็เห็น..ความเป็นไป

เรื่องตามใจ..เรานี้..ไม่มีเลย

124/08

ภิกษุเอย..เวทนา..ความรู้สึก

ที่เรานึก..ความสุขทุกข์..หรือเฉยเฉย

มันก็เป็น..อนัตตา..บอกได้เลย

เราไม่เคย..ควบคุมได้..จนวายปราณ

124/09

ถ้าเวทนา..เป็นอัตตา..ตัวตนเรา

เราจะเอา..แต่สุข..ทุกข์โยนทิ้ง

เราย่อมได้..สมใจ..หมดทุกสิ่ง

แต่ความจริง..มันไม่ใช่..ได้ทุกรส

124/10

ได้ทุกรส..ทั้งหมดเป็น..อนัตตา

เวทนา..บังคับบัญชา..มันไม่ได้

จะทุกข์สุข..หรือเฉย..ก็เป็นไป

เพียงทำใจ..ยอมรับมัน..เป็นอันดี

124/11

เป็นอันดี..มีเวทนา..ธรรมดา

ผู้เกิดมา..รับรู้รส..หมดทุกท่าน

ขอเพียงเรา..ตามดู..รู้เท่าทัน

เวทนานั้น..มาไป..ไม่แน่นอน

124/12

อันสัญญา..ความจำได้..เป็นอนัตตา

ไปบัญชา..บังคับ..มันไม่ได้

ใครจะรู้..ว่าจะลืม..กันเมื่อไร

สัญญาไว้..กับใคร..ทำไมลืม

124/13

ทำไมลืม..ถ้าสัญญา..เป็นอัตตา

ทุกเวลา..ย่อมจำได้..ไม่ลำบาก

ต้องไม่ลืม..สิ่งใด..ให้ยุ่งยาก

คงดีมาก..สมอุรา..สัญญาดี

124/14

สัญญาดี..ยิ่งมีน้อย..นับจากนี้

สัญญาที่..อนัตตา..มาครอบไว้

จำได้หน้า..ลืมหลัง..ทำยังไง

ไม่มีใคร..ปรารถนา..แต่ว่าลืม

124/15

แต่ว่าลืม..คือสัญญา..มันเสื่อมลง

ไม่อาจทรง..อยู่ได้..ตลอดกาล

ปรารถนา..จำได้..ไปแสนนาน

แต่สัญญาณ..ของสัญญา..มาเดี๋ยวเดียว

124/16

อันสังขาร..คือความคิด..ดีและชั่ว

มิใช่ตัว..มิใช่ตน..เป็นอนัตตา

เราไม่อาจ..บังคับ..หรือบัญชา

ที่ผ่านมา..ก็ผ่านไป..ไร้ควบคุม

124/17

ถ้าสังขาร..คือความคิด..ชั่วและดี

มันนี้มี..อัตตา..มาควบคุม

สังขารนี้..หรือจะมี..ทุกข์มารุม

ให้กลัดกลุ้ม..ยุ่งยาก..ลำบากใจ

124/18

ลำบากใจ..ในสังขาร..ของทุกคน

มัววุ่นวน..ย่อมไม่ได้..สมใจคิด

มีร่วมกัน..ทุกข์กับสุข..ถูกกับผิด

ไม่ได้สิทธิ์..ถูกทั้งหมด..จงจดจำ

124/19

อีกวิญญาณ..ความรู้สึก..ลึกสัมผัส

เห็นถนัด..สัมผัสรูป..เสียงกลิ่นรส

ก็ทั้งชั่ว..ทั้งดี..มีทั้งหมด

เรื่องกำหนด..เป็นตัวตน..จนปัญญา

124/20

จนปัญญา..บังคับบัญชา..มันไม่ได้

เดี๋ยวมาไป..ไม่เคยทรง..อยู่คงที่

ถ้าวิญญาณ..คือตัวตน..คนคงดี

วิญญาณนี้..จะเป็นไป..ทางไม่ทุกข์

124/21

ทางไม่ทุกข์..ทรมานมาก..ลำบากใจ

สัมผัสไป..แต่สิ่งดี..มีสุขสม

สัมผัสดี..มีแต่สุข..ไม่ทุกข์ตรม

เราจะงม..หาจากไหน..มันไม่มี

124/22

มันไม่มี..เป็นตัวตน..ทุกคนแล

วิญญาณนี้..มีแต่..อนัตตา

ย่อมได้บ้าง..ไม่ได้บ้าง..อย่างปรารถนา

หวังจะหา..แน่นอนนั้น..มันไม่มี

124/23

ภิกษุทั้งหลาย..รูปกายนี้..เที่ยงหรือไม่

ตอบว่าใช่..ไม่เที่ยงเลย..พระเจ้าข้า

ถ้าไม่เที่ยง..สุขหรือทุกข์..จงว่ามา

มันเป็นทุกข์..พระเจ้าข้า..ไปจนตาย

124/24

ไปจนตาย..ไม่เที่ยง..นำแต่ทุกข์

ถูกบุกรุก..เสื่อมสลาย..อยู่ไม่นาน

สมควรไหม..เป็นกายเรา..ตลอดกาล

คงป่วยการ..ไม่ควรคิด..พระเจ้าข้า

124/25

ท่านทั้งหลาย..เข้าใจไหม..ในเวทนา

ความรู้สึก..ออกมา..ทุกข์สุขเฉย

สภาพเที่ยง..ไม่เที่ยง..ฟันเปรี้ยงเลย

มันไม่เที่ยง..เช่นเคย..พระเจ้าข้า

124/26

ถ้าไม่เที่ยง..มันเป็นทุกข์..หรือสุขเล่า

มันก็เข้า..ทางทุกข์..พระเจ้าข้า

เมื่อไม่เที่ยง..นำทุกข์ให้..เสื่อมธรรมดา

สมควรคิด..หรือว่า..ตัวตนเรา

124/27

ท่านทั้งหลาย..เข้าใจไหม..ในสัญญา

ความจำนี้..ผ่านมา..เที่ยงหรือไม่

พระเจ้าข้า..ไม่เคยเที่ยง..อยู่ร่ำไป

ทั้งทุกข์ใจ..เป็นประจำ..พระเจ้าข้า

124/28

เมื่อไม่เที่ยง..นำแต่ทุกข์..รุกเสื่อมลง

ภิกษุจง..คิดดู..สมควรไหม

ความจำนี้..ตัวตนเรา..ใช่หรือไม่

คิดว่าไม่..สมควร..พระเจ้าข้า

124/29

ท่านทั้งหลาย..เข้าใจไหม..สังขารนี้

ความคิดดี..และชั่วนี้..เที่ยงหรือไม่

มันไม่เที่ยง..พระเจ้าข้า..ทุกข์เรื่อยไป

สมควรไหม..จะยึดไว้..เป็นตัวตน

124/30

ไม่สมควร..อย่างยิ่ง..พระเจ้าข้า

ไม่ปรารถนา..หาทุกข์..มาใส่ตน

อันสมควร..ปฏิเสธ..ทุกเหตุผล

ไม่อาจขน..มาคัดค้าน..พระพุทธองค์

124/31

ทุกสิ่งอย่าง..ต่างมา..แล้วก็ไป

พูดถึงใคร..กันเล่า..เรานี่แหละ

มันไม่เที่ยง..เวลาสม..ก็ล้มแผละ

ไม่ต้องแวะ..ที่ไหน..หามไปวัด

124/32

ท่านทั้งหลาย..เข้าใจไหม..ในวิญญาณ

ความรู้สึก..กับการ..ได้สัมผัส

รูปเสียงกลิ่น..ดีไม่ดี..รสสัมผัส

ผู้ปฏิบัติ..เที่ยงหรือไม่..ให้ตอบมา

124/33

ให้ตอบมา..ไม่เที่ยง..พระเจ้าข้า

ความไม่เที่ยง..ที่ว่า..ทุกข์หรือสุข

พระเจ้าข้า..ไม่เที่ยงนี้..มีแต่ทุกข์

ที่ตามรุก..ตามไล่..ไม่ว่างเว้น

124/34

ไม่ว่างเว้น..เป็นการควร..หรือไม่เล่า

จะยึดเอา..ความรู้สึก..รสสัมผัส

เป็นตัวตน..ของเรา..เป็นปรมัติ

เห็นได้ชัด..ไม่สมควร..พระเจ้าข้า

124/35

เหตุนีแหละ..ท่านจงดู..ภิกษุทั้งหลาย

รูปคือกาย..อดีตปัจจุบัน..ยันอนาคต

รูปภายนอก..รูปภายใน..ที่ปรากฏ

กายทั้งหมด..หาเที่ยงไม่..มากมายทุกข์

124/36

มากมายทุกข์..ใกล้ไกล..ไล่เบียนเบียด

หยาบละเอียด..เลวประณีต..กายไม่เที่ยง 

 ไม่ใช่เรา..ตัวตนเรา..เมื่อไล่เรียง

ลองเทียบเคียง..ด้วยปัญญา..หาความจริง

124/37

เวทนา..ความรู้สึก..ทุกข์สุขเฉย

เราต่างเคย..อดีตปัจจุบัน..ยันอนาคต

เวทนานอกใน..ใกล้ไกล..รู้เห็นหมด

ทั้งปรากฏ..หยาบละเอียด..ประณีตเลว

124/38

ประณีตเลว..ก็ล้วน..แต่ไม่เที่ยง

ไม่อาจเลี่ยง..นำแต่ทุกข์..รุกเข้าหา

ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ของเรา..เจ้าเวทนา

อย่ายึดมา..เป็นตัวตน..ก้าวพ้นไป

124/39

ท่านทั้งหลาย..ใช้ปัญญา..หาความจริง

เห็นทุกสิ่ง..ความรู้สึก..สุขทุกข์เฉย

มันไม่เที่ยง..ความจริงเป็น..เช่นนั้นเลย

เวทนาเอย..ชาติสุดท้าย..ได้พบกัน

124/40

สัญญาคือ..ความจำได้..ที่ปรากฏ

ทั้งอดีต..อนาคต..หรือปัจจุบัน

จำภายนอก..นั้นหรือ..ก็คือท่าน

จำภายในนั้น..คือเรา..จงเข้าใจ

124/41

จงเข้าใจ..หยาบละเอียด..เลวประณีต

มีเส้นขีด..ใกล้ไกล..จำทั้งหมด

มันไม่เที่ยง..ไร้ความสุข..ทุกข์รันทด

มันทั้งหมด..มิใช่เรา..ตัวตนเรา

124/42

อันสัญญา..ความจำได้..ล้วนไม่เที่ยง

นำแต่เพียง..ทุกข์ทน..วนมาหา

ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ของเรา..นี้หรอกนา

เห็นสัญญา..ด้วยปัญญา..เห็นแจ้งจริง

124/43

สังขารคือ..ความคิด..ดีและชั่ว

มีแล้วตัว..ในอดีต..และปัจจุบัน

จะพึงมี..ในอนาคต..อีกเหมือนกัน

ที่ซึ่งอัน..มีในเรา..และผู้อื่น

124/44

หยาบละเอียด..เลวประณีต..ทั้งใกล้ไกล

ถึงอย่างไร..ก็ไม่เที่ยง..เจ้าความคิด

ทั้งดีชั่ว..ผิดถูก..อย่าผูกติด

อย่าหลงผิด..มิใช่เรา..ตัวตนเรา

124/45

ท่านทั้งหลาย..พึงเห็น..เจ้าสังขาร

ความคิดอ่าน..ชั่วดี..ที่ปัญญา

เห็นด้วยธรรม..ตามจริง..สิ่งปรารถนา

เห็นด้วยตา..สว่างไสว..ไม่พล่ามัว

124/46

วิญญาณคือ..ความรู้สึก..ที่สัมผัส

ไม่จำกัด..รูปเสียงกลิ่น..รสสัมผัส

ทั้งที่ดี..และไม่ดี..สารพัด

เคยสัมผัส..อดีตปัจจุบัน..อีกอนาคต

124/47

ทั้งสัมผัส..ภายใน..ส่วนของเรา

ส่วนของเขา..ภายนอก..บอกให้ดู

หยาบละเอียด..เลวประณีต..ใกล้ไกลรู้

วิญญาณผู้..ไม่เที่ยง..นำแต่ทุกข์

124/48

ความรู้สึก..สัมผัสนี้..อย่ายึดเอา

ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ตัวตน..คนทั้งหลาย

จงพึงเห็น..วิญญาณ..อันแยบคาย

ด้วยการใช้..ปัญญาธรรม..รู้ตามจริง

124/49

พระอริยะ..ทั้งหลาย..ได้ยินฟัง

ท่านก็ยัง..พิจารณา..ตามไปด้วย

ก็เกิดความ..เบื่อหน่าย..กายเฮงซวย

เบื่อหน่ายด้วย..ความรู้สึก..ทุกข์สุขเฉย

124/50

เบื่อหน่ายด้วย..สัญญา..ความจำจิต

เบื่อความคิด..ชั่วดี..นี่สังขาร

เบื่อรู้สึก..สัมผัส..คือวิญญาณ

ไม่ต้องการ..อีกไป..ขอไกลเลย

124/51

พระอริย..สาวก..ท่านเบื่อหน่าย

ทางสุดท้าย..คือไม่เกาะ..เหมาะที่สุด

พอท่านมี..ความคิด..จิตก็หลุด

กิเลสฉุด..รั้งไว้..ไม่ได้เลย

124/52

ไม่ได้เลย..จิตหลุด..จากกิเลส

ปฏิเสธ..การเกิด..ไม่เวียนว่าย

ก็แค่รอ..จนกว่า..ชีวาวาย

ก็ทิ้งกาย..คืนเขา..เข้านิพพาน

124/53

พระพุทธองค์..ทรงเทศน์..อย่างชี้ชัด

ผู้ปฏิบัติ..เห็นตามจริง..สิ่งทรงชี้

จิตแห่งตน..ก็หลุดพ้น..ปัญจวัคคีย์

จึงไม่มี..กิจอื่นใด..ต่อไปแล

124/54

 อันทางโลก..ทางธรรม..จงจำไว้

ความหมายไม่..เหมือนกัน..ท่านทั้งหลาย

อย่างเช่นรูป..ทางธรรม..คือร่างกาย

ทางโลกใช้..อะไรก็ได้..ตามองเห็น

124/55

รูปคือกาย..ชายหญิง..สิ่งตาเห็น

สิ่งที่เป็น..คนสัตว์..และสิ่งของ

เสื่อมสลาย..ไปตามกาล..เมื่อตามอง

แม้เจ้าของ..ก็เช่นกัน..มันแก่ลง

124/56

ในทางโลก..เวทนา..น่าสงสาร

ทางธรรมนั้น..เวทนา..ความรู้สึก

ทั้งทุกข์สุข..หรือเฉย..ไม่เคยนึก

ผู้ลุ่มลึก..ควบคุมไว้..ไร้อารมณ์

124/57

ในทางโลก..สัญญา..คือคำมั่น

ทางธรรมนั้น..สัญญา..ความจำได้

ในบางครั้ง..สัญญา..ก็เปลี่ยนไป

จำไม่ได้..เคยสัญญา..ว่าอย่างไร

124/58

ในทางโลก..ร่างกาย..คือสังขาร

ทางธรรมนั้น..สังขาร..คือความคิด

มีทั้งดี..ทั้งชั่ว..มั่วที่จิต

จะไม่ผิด..จิตไม่สั่งกาย..ไปทำชั่ว

124/59

อันวิญญาณ..ทางโลก..มองไม่เห็น

ทางธรรมเป็น..ความรู้สึก..สัมผัสได้

กับรูปเสียง..กลิ่นรส..สัมผัสกาย

ทั้งหญิงชาย..เด็กผู้ใหญ่..มีทุกคน

124/60

มีทุกคน..บนโลกา..ผู้มาเกิด

พอกำเนิด..ร้องเสียงดัง..ฟังเสียงชัด

ถ้าไม่ร้อง..ต้องพิสูจน์..ตูดถนัด

เอามือซัด..จนร้องจ้า..ว่าผายปอด

 

 

 

 

 

Create Date : 13 มีนาคม 2556 Last Update : 19 มีนาคม 2556 5:54:27 น. Counter : 922 Pageviews.		0 comments
Share Tweet