ตอนที่ ๒๖ สายเกินการ

ดวงตาคมกริบจ้องดวงหน้าแดงก่ำด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่าเขาควรพาเธอไปท่องโลกใบใหม่ที่หวามไหวด้วยความเร็วในระดับไหนเธอถึงจะไม่ตระหนกมากไปกว่านี้ ร่างกายที่กำลังประสานอยู่อย่างแนบแน่นทำให้เขารับรู้ถึงความแน่นหนึบจนไม่กล้าขยับเพราะเกรงจะสร้างความเจ็บปวดให้กับร่างกายใต้ร่างที่ยังไม่คุ้นเคย... “ดาว...” เมื่อความรู้สึกที่กำลังกระจัดกระจายกำลังก่อมวลรวมจนพุ่งเข้าสู่จุดศูนย์กลางเสียงทุ้มจึงเรียกขานเจ้าของหัวใจที่เกร็งร่างกายต่อต้านน้ำเสียงอาทร ใบหน้างดงามที่ซีดเผือดส่ายไปมาเมื่อเธอไม่คิดยอมรับคำปลอบโยนจากเขาอีกต่อไป กฤตยชญ์โอบกอดร่างสั่นระรัวไว้แนบอก...แนบริมฝีปากไล้ไปทั่ววงหน้าแล้วหยุดจูบริมฝีปากหวานอย่างเว้าวอนและดูดดื่มจนร่างบางที่เกร็งฝืนเริ่มอ่อนลงพริบพันดาวหยัดร่างขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อแรงเร้าจากกายแกร่งกำลังเชิญชวน “อย่า!...ดาว...อย่าเพิ่งขยับคนดี...” มือใหญ่กระชับเอวคอดไว้ขณะฝังแก่นกายลงลึกเพื่อระงับแรงอารมณ์ที่กำลังทวีขึ้นให้อยู่ในระดับปกติ...ชายหนุ่มกัดฟันข่มความต้องการที่กำลังเร่งเร้าให้เขาพุ่งทะยานไปสู่จุดหมายจนรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งหน้า “คุณ...กริช...มันจบแล้วใช่ไหมคะ...” พริบพันดาวปรือตาขึ้น พอเห็นใบหน้าคมสันเคร่งขรึมแล้วกัดกรามแน่นจนรับรู้ถึงความทรมานที่อีกฝ่ายกำลังเผชิญเธอจึงเอ่ยคำถามที่ทำเอาคนได้ยินนึกเอ็นดูในความไร้เดียงสา “มันเพิ่งเริ่มต่างหาก...ดาว...” ดวงตาคมกริบจ้องมองดวงหน้าหวานแววตาอ่อนโยน...แม้จะนึกขำเมื่อเห็นแววตาตื่นตระหนกของเธอแต่เขาก็ทำอะไรได้ไม่มากนักนอกจากจะพาเธอทะยานขึ้นไปล่องลอยอยู่บนฟากฟ้านภากว้าง...เพื่อให้ดาวดวงน้อยกระพริบส่องแสงอย่างอิสระ... เรียวปากอิ่มเผยอจะถามแต่ช้ากว่าริมฝีปากอุ่นจัดที่ประทับลงมาหญิงสาวหลับตาพริ้มหลงเพริศไปกับรสจูบอันดูดดื่ม เสียงครางเบาๆ หลุดออกจากลำคอของทั้งคู่เมื่อร่างแกร่งที่ประสานแน่นเริ่มขยับ “คุณ...กริช...อย่า!” เธอร้องห้ามและพยายามผลักไสร่างใหญ่ให้ถอยห่างออกจากร่างกายเมื่อเห็นว่าหากเขายังขยับอีกเพียงนิดในขณะที่ฝังแก่นกายแนบแน่นอยู่เช่นนี้เห็นทีเธอคงขาดใจตายในอีกไม่กี่วินาที “อย่า...ห้าม...ดาว...มันสายเกินกว่าจะยุติแล้วจ๊ะทูนหัว...” ใบหน้าคมสันยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะโน้มลงแนบริมฝีปากกับหน้าผากกลมกลึงและจับมือนุ่มนิ่มที่กางอยู่บนแผงอกวางลงบนหมอนแล้วประสานไว้ด้วยมือแกร่ง ดวงตาคมกริบจ้องฝ่ามือเรียวยาวราวลำเทียนประกายตาอ่อนโยนแล้วหันมายิ้มเชื้อเชิญเธอให้เดินไปตามความปรารถนา ปากหยักหนาได้รูปเริ่มจูบจากหน้าผากกลมกลึงแล้วไล้ไปตามพวงแก้มก่อนจะไล่จูบไซร์ลำคอระหงเรื่อยลงจนถึงทรวงงาม เสียงลมหายใจที่หอบกระเส่าหยุดอยู่ตรงยอดอกสล้างที่ชูชันราวมวลดอกไม้อวดความงามท้าทายหมูภมรที่บินว่อนควานหาน้ำหวาน เมื่อสุดที่จะหักห้ามใจชายหนุ่มค่อยๆ แนบริมฝีปากเคล้าคลึงดูดดึงยอดอกงามอย่างหิวกระหาย ความหวามหวานจากการปลุกเร้าทำให้หญิงสาวเริ่มคลายความเกร็งฝืน มือหนาสอดไล้ไปตามฐานทรวงก่อนจะเลื่อนเกาะกุมอกอวบนุ่มหยุ่นอย่างเสน่หา หญิงสาวหายใจหอบเหนื่อยคล้อยตามการกระทำของเขาที่เริ่มบีบคลึงและเคล้นหนักมือมากขึ้นๆ จนเลือดสาวฉีดกันให้พล่าน ร่างบางแอ่นหยัดร่างกายรับฝ่ามืออุ่นจัดอย่างเผลอไผล เมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มคล้อยตามกฤตยชญ์จึงเริ่มขยับยกร่างกาย...ช้าๆ ยามชายหนุ่มขยับร่างกายเพื่อสอนบทรักอันหวานซึ้งเสียงหวานยิ่งครวญครางเมื่อร่างกายถูก ระตุ้นด้วยรสสัมผัสอันแสนรัญจวน กฤตยชญ์แทบหักห้ามตัวเองไม่อยู่เมื่อเสียงกระเส่าเริ่มเพิ่มระดับความดังขึ้นทุกขณะ ริมฝีปากหนาลากเคลื่อนไปตามลำคอระหงก่อนจะประกบปากจูบเธออย่างดูดดื่มกลืนกินเสียงร้องครางครวญ ลิ้นอุ่นชื้นเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นดูดดึงและยั่วเย้าเร้าอารมณ์หญิงสาวให้โลดแรงมากขึ้น ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อมือเรียวเล็กที่ประสานอยู่ในอุ้งมือเขาบีบเกร็งเมื่อความสุขที่ร่างกายได้รับกำลังเปิดรับกับความวาบหวาม เสียงครางหลุดออกจากริมฝีปากอิ่มชื้นเมื่อไม่อาจฝืนอารมณ์ที่ทะยานขึ้นสู่ฝืนฟ้าได้อีก ร่างเปรียวบางเบียดบดเข้าหาอกอุ่นจนหน้าอกอวบอิ่มกดแนบกับลำตัวแกร่งกำยำ เมื่อไม่อาจเก็บกดอารมณ์รัญจวนซาบซ่านได้อีกเธอจึงยอมล่องลอยไปกับทุกการเชื้อเชิญด้วยความเต็มใจ “คุณพร้อมกับทุกอย่างแล้วใช่ไหม...คนดี” กฤตยชญ์กระซิบถามเสียงพร่าพรายจนแทบจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของตัวเอง เมื่อหญิงสาวพยักหน้ายอมรับและตั้งรับพายุรักที่กำลังเพิ่มระดับความแรงอย่างเต็มใจ คนที่อารมณ์หวามหวานกระเจิดกระเจิงมาพักใหญ่ถึงกับขบกรามแน่นเพื่อสะกดความต้องการที่กำลังบีบอัดไม่ให้ตนเองเร่งเร้าอย่างเห็นแก่ตัว ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดถอนร่างกายออกจากกายเธอจนคนที่เฝ้ารอผ่อนลมหายใจคล้ายโล่งอกเมื่อคิดว่าทุกอย่างเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำเมื่อนึกอายกับสิ่งที่ตัวเองเผลอไผลไปกับรสสัมผัสอันแสนรัญจวน ดวงตาคู่งามเบิกขึ้นอย่างตระหนกเมื่อสิ่งที่คิดว่าจบสิ้นหวนกลับมาใหม่ด้วยการเคลื่อนไหวที่รัวเร็วและหนักหน่วง...แม้กระแสของบทรักที่กำลังดำเนินอยู่จะอ่อนโยนแต่มันก็แปลกใหม่เกินกว่าร่างกายจะคุ้นชิน... พริบพันดาวผวาไขว่คว้ากายแกร่งอย่างลืมตัวเมื่อร่างกายกำลังปลิวไปกับแรงพายุที่พัดพาทะยานขึ้นสู่ที่สูงก่อนจะตกลงสู่พื้นเบื้องล่างในชั่วเวลาห่างกันไม่ถึงเสี้ยวนาที วงแขนแกร่งโอบร่างอรชรไว้แน่นอย่างปลอบประโลม เมื่อพายุที่กำลังหนักหน่วงถาโถมจนทำให้คนที่กลัวฟ้ากลัวฝนร้องระงมเพราะหวาดหวั่น เธอกำลังจะขาดใจตาย...พริบพันดาวบอกตัวเองเมื่อร่างกายกำลังหมุนคว้างอยู่กลางอากาศท่ามกลางแรงลมที่กำลังกระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา ดวงตาคู่งามหลับพริ้มขณะจิกมือจับยึดท่อนแขนแกร่งไว้แน่น “มองผมคนดี...สัมผัสผมสิ...ดาว...” ดวงตาคมกริบจ้องดวงหน้าหวานที่หลับพริ้มแล้วเชิญชวนน้ำเสียงนุ่มหวานจนหญิงสาวเผลอปรือตาขึ้น ชายหนุ่มจับมือเรียวขึ้นจูบก่อนจะทาบมือเธอกับแก้ม พริบพันดาวเผยอริมฝีปากที่แห้งผากครวญเบาๆ เมื่อร่างแกร่งยังไม่หยุดเคลื่อนไหว มือเรียวราวลำเทียนสั่นเทาขณะประคองใบหน้าสากไว้ในอุ้งมือ หญิงสาวไล้ปลายนิ้วสัมผัสดวงหน้าที่แดงก่ำไปด้วยเปลวรักอันร้อนแรงอย่างว่าง่าย สัมผัสจากปลายมือของหญิงสาวยามปลายนิ้วไล้ไปมาทำเอาชายหนุ่มร้องครวญครางไม่เป็นภาษา “ดาวจ๋าดาว...” กฤตยชญ์พึมพำเสียงพร่าเมื่อแรงรักที่บีบอัดอยู่ในร่างกายกำลังใกล้พวยพุ่ง เพลิงร้อนของเปลวรักอันโหมกระพือแรงขึ้นๆ จนลุกลามไปตามกระแสลมที่พัดกระหน่ำไม่หยุด ใบหน้างดงามสะบัดไปมาเมื่อแรงเร้าบางอย่างกำลังเหวี่ยงเธอออกไปนอกโลก เม็ดเหงื่อบางๆ ผุดขึ้นพร่าพรายตามไรผมที่กระจัดกระจายจนยุ่งเหยิง เมื่อร่างเปรียวบางหยัดเกร็งตอบรับกับจังหวะสุดท้ายที่ชายหนุ่มเร่งเร้า เสียงทุ้มคำรามอย่างเป็นสุขเมื่อสัมผัสถึงสัญญาณที่ร่างบางแอ่นตัวขึ้นรับแล้วบิดเกร็ง จังหวะเต้นตุบที่อยู่ภายในเรือนร่างงามสร้างความสุขอันซาบซ่านให้แก่เขาเป็นที่สุด ความรัญจวนยามสัมผัสการบีบตัวเป็นระลอกราวคลื่นลูกใหญ่ที่ม้วนเข้ามาแล้วล่าถอยออกไปทำเอาเขาแทบคลั่ง เมื่อไฟร้อนที่โหมกระพือถูกดับด้วยไอรักอันบางเบาร่างแกร่งที่ถูกพายุลูกใหญ่พัดกระหน่ำอย่างหนักจึงแนบซบเมื่อสัมผัสถึงจุดสิ้นสุดอย่างพึงพอใจ ชายหนุ่มพลิกกาย กอดรัดร่างนวลเนียนด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งหวงแหน...รอยยิ้มยินดีผุดออกจากมุมปากขณะหยัดกายขึ้นแนบริมฝีปากกับหน้าผากกลมกลึงอย่างรักใคร่...ทุกสัมผัสที่เขาได้รับจากเรือนกายนี้ช่างงดงาม... “ผมรักคุณเหลือเกิน...พริบพันดาว” กฤตยชญ์กระซิบเสียงพร่าเมื่อความสุขสราญที่เพิ่งผ่านพ้นสร้างความงดงามให้กับความรู้สึกจนบอกได้เลยว่าชั่วชีวิตเขาคงไม่ปรารถนาสิ่งใดอีกแล้ว พริบพันดาวหลับตาแน่นเพราะนึกอับอายไปกับบทรักอันลึกซึ้งที่เพิ่งผ่านพ้น หัวใจดวงหวานค่อยๆ ถูกความดำมืดครอบงำเมื่อรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง...ทำไมถึงยอมปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างง่ายดายแบบนี้...ทั้งๆ ที่มันสามารถหลบเลี่ยงได้...หญิงสาวถามตัวเองอย่างตำหนิ... สิทธิของเธอถูกอีกฝ่ายยึดครองไปหมดสิ้นโดยสมบูรณ์ไม่ว่าจะเป็นในทางนิตินัยหรือพฤตินัย...แม้จะอยากร่ำไห้เพื่อไว้อาลัยกับสิ่งที่สูญเสียใจแทบขาด...แต่เมื่อเธอยืนอยู่ในหน้าที่ไหนเลยจะมีสิทธิร่ำร้องหาความเป็นธรรม...เมื่อทำใจได้ร่างบอบบางที่นอนนิ่งๆ มานับสิบนาทีจึงพลิกตะแคงหนีก่อนจะขยับถอยออกจากวงแขนแกร่ง กฤตยชญ์มองมือเรียวสั่นเทาที่รวบผ้าห่มยับย่นพันร่างกายด้วยความรู้สึกที่ปวดแปลบไปทั้งใจ...จนอดตั้งคำถามขึ้นในใจไม่ได้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรบ้างเลยหรือไงกับสิ่งที่เพิ่งผ่านพ้น... “ดาว...อย่าทำแบบนี้...อย่าเฉยชากับผม” มือหนาคว้าหมับไปที่มือเรียวแล้วยึดไว้เมื่อหญิงสาวที่พันร่างกายเรียบร้อยกำลังจะลุกออกจากเตียง “แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง” ดวงตาคู่งามตวัดกลับไปจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็งก่อนจะเบือนหลบเมื่อพบความรู้สึกอันมากมายฉายออกมาจากดวงตาคมกริบ “เราเป็นมากกว่าคนรู้จัก...เป็นมากกว่าทุกสิ่ง...อย่าทิ้งผมให้เป็นสุขอยู่กับสิ่งที่เพิ่งจบลงแล้วคุณต้องระทมทุกข์เลยนะดาว...” ชายหนุ่มดึงร่างเปรียวเขามาสวมกอด...แม้จะรู้สึกงุนงงที่หญิงสาวทำราวกับไม่ได้สะดุ้งสะเทือนกับสิ่งที่สูญเสีย...แต่เขาก็ไม่ตั้งคำถามจนทำให้เธอถอยห่างมากไปกว่านี้ มือใหญ่รั้งเอวคอดแล้วออกแรงดึงร่างเปรียวที่กำลังจะหลบหน้าเข้ามาใหม่ “ฉัน...ไม่เป็นไร” ใบหน้างามเชิดขึ้นอย่างทะนง “ผมรู้ว่าคุณไม่เหมือนเดิม...” ฝ่ามืออุ่น...ทาบลงบนใบหน้า...แล้วลูบไล้ปลายนิ้วไปตามแก้มนวลเนียนอย่างแสนรัก “ปล่อย...ฉันอยากพัก” พริบพันดาวปัดมือที่กำลังวุ่นวายอยู่บนเนื้อผิวออก เมื่อกระแสอุ่นวาบที่ไหลมาตามปลายนิ้วร้อนระอุกำลังทำให้ร่างกายที่ฝืนเกร็งอ่อนระทวย หญิงสาวพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกอันวาบหวามไว้ภายในเพราะเกรงจะเผลอกายเผลอใจให้ได้อับอายไม่จบสิ้น หญิงสาวทำท่าจะผุดลุกขึ้นอีกครั้ง...แต่ดูเหมือนคนที่ตั้งหน้าตั้งตาจะเคลียร์ปัญหาหัวใจไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ “เราต้องคุยกัน” ชายหนุ่มดึงเธอให้เลื่อนเข้ามาใกล้...จนศีรษะได้รูปแนบอยู่ในอก...กฤตยชญ์อาศัยร่างกายที่ใหญ่แข็งแรงกดร่างบางให้นอนราบลงบนที่นอนนุ่ม “ฉันไม่มีอะไรจะคุย...คุณได้ทุกอย่างไปแล้วไม่ใช่เหรอ...ยังต้องการอะไรจากฉันอีก” “ผมอยากได้อะไรจากคุณน่ะหรือ...” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขณะเกลี่ยไรผมชื้นเหงื่อแผ่วเบา “ผมอยากได้หัวใจของคุณอยากได้ความรักที่ออกมาจากความรู้สึกของคุณ...ผมอยากได้ทุกอย่างที่เป็นคุณไปตราบชั่วชีวิต...คุณให้ผมได้ไหม...” พริบพันดาวถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกเมื่ออีกฝ่ายเล่นร้องขอสิ่งที่เธอไม่มีวันให้ได้ “ดาว...ผมบอกแล้วไงว่าคุณเป็นยิ่งกว่าหัวใจ...วันนี้คุณไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อวาน...คุณเป็นเมียผมโดยสมบูรณ์...เราเป็นของกันและกันคุณหนีความจริงข้อนี้ไม่ได้อีกแล้ว...อยู่กับผมที่นี่ตลอดไปได้ไหม” เมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งไปคนที่หัวใจไม่เหลือไว้กับตัวเองก็เริ่มร้องขอความรักและหน้าที่ “คุณ...ว่าอะไรนะ...” พริบพันดาวที่กำลังเคลิ้มกับคำหวานๆ เริ่มเดือดดาลอย่างไม่มีเหตุผลจนชายหนุ่มชักหวาดๆ กับระดับของน้ำเสียงที่เปล่งออกมา “ผมรักคุณ...อยากให้คุณอยู่กับผมไปตลอดชีวิตไง” กฤตยชญ์ย้ำความต้องการที่ฝังแน่นอยู่ในหัวใจออกไปอีกครั้ง “ไม่ใช่...คุณว่าวันนี้ฉันเป็นเมียของคุณโดยสมบูรณ์...หมายความว่าคุณหลอกฉันมาตลอดใช่ไหมคุณอัปยศ...” พริบพันดาวตวาดเสียงกร้าวจนชายหนุ่มถึงกับแก้ตัวไม่ออก...เอาละเหวย...ปากพาซวยแล้วสิตู...กฤตยชญ์นึกอยากเขกกะโหลกตัวเองให้หายบื้อที่เผลอปล่อยช่องว่างให้แม่เสือหน้าหวานสอยหมัดเข้ายอดคางจนได้ “ผม...เอ่อ...” เพียะ!! “เลว...คนเลว...คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง...เลวร้ายที่สุด” ฝ่ามือเรียวสะบัดฟาดลงบนซีกหน้าอีกฝ่ายเต็มแรงจนคนถูกตบถึงกับหน้าหัน...แม้จะไม่พอใจที่อีกฝ่ายลงไม้ลงมือแต่กฤตยชญ์นะหรือจะกล้าแตะต้องเธอ ดวงตาคมกริบเหลือบไปจ้องดวงหน้าหวานละไมที่เปลี่ยนเป็นกราดเกรี้ยวแล้วพ่นลมหายใจออกมา...แรงได้แรงไปวันนี้จะยอมให้สักวัน...ในเมื่อทุกอย่างเดินมาจนถึงขนาดนี้แล้ว...หากจะถอยมันก็สายจนเกินการ...เอาน่าจับปล้ำเช้าเย็นวันละสามเวลาเดี๋ยวแม่เสือก็เชื่องเองนั่นแหละ....ชายหนุ่มปลอบใจตัวเองอย่างหมดหนทาง... สร้างบรรยากาศกันน่าดู เหอๆๆๆ   Create Date : 30 มิถุนายน 2553 6 comments Last Update : 30 มิถุนายน 2553 10:03:00 น. Counter : 938 Pageviews. Share Tweet