โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ
https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ ๑๓ ข้อแลกเปลี่ยน
|
|
วิกานดารู้สึกใจชื้นขึ้นอีกเป็นกองเมื่อเห็นนายล่ำหน้าดุเดินตรงมาที่เธอ ใบหน้าเฉี่ยวเหลือมองร่างสูงสง่าของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกไปอย่างชื่นชม เท่าที่ดูจากบุคลิกเธอบอกได้เลยว่ากฤตยชญ์เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากคนหนึ่ง
คุณวิกานดาพอจะมีเวลาให้ผมสักครู่ไหม
ชายหนุ่มหน้าดุถามขึ้นเมื่อเดินถึงตัว
อ้าว...คุณปกรณ์มีอะไรกับวิกกี้เหรอคะ
วิกานดาทำหน้าเหรอหรา
ผมไม่มีหรอกแต่คิดว่าเจ้านายผมน่าจะมีท่านให้ผมมาเชิญคุณไปพบที่ห้องพักสักครู่...ท่านรออยู่ที่ห้องพัก...คุณพอจะปลีกตัวไปได้ไหม
ตอนนี้เลยเหรอคะ
ถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อนผมคิดว่าควรจะรีบไปตอนนี้เลย
เจ้าล่ำหน้าเข้มใช้วิธีเชิญแกมขู่ตามความถนัด แล้วคุณกฤตยชญ์พักอยู่ห้องไหนเหรอคะวิกกี้จะได้รีบไป
วิกานดาอดค้อนขวับไม่ได้เมื่อถูกอีกฝ่ายบีบบังคับ
รอยยิ้มยินดีผุดออกจากมุมปากหยักหนาเมื่อเห็นว่างานที่ได้รับมอบหมายประสบความสำเร็จ ปกรณ์บอกหมายเลขห้องและกำชับอะไรอีกสองสามอย่างแล้วจึงผละออกไป
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยวิกานดาจึงผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อปลาตัวใหญ่กลับมางับเหยื่อที่ใช้ล่ออีกครั้ง แม้จะนึกห่วงเพื่อนรักที่กำลังลงเล่นกับไฟแต่ด้วยการตระเตรียมที่ค่อนข้างรัดกุมเธอจึงเบาใจ
เสร็จงานนี้คงเป็นหน้าที่ของพริบพันดาวที่จะก้าวเข้าไปอยู่ในอาณาจักรของผู้มีอิทธิพลเต็มขั้น แม้จะรู้ว่าเสือหนุ่มที่เธอกำลังส่งเนื้อนางสิงห์ไปให้เป็นคนยังไงแต่เธอก็มั่นใจว่าแม่เสือสาวแห่งกองทัพไทยจะเอาตัวรอดได้และอยู่รอดปลอดภัย
ร้อยตำรวจเอกราชนั่งอยู่ในมุมมืดมองสถานการณ์อยู่เงียบๆ อย่างหวั่นใจเมื่อเห็นความปรารถนาฉายออกจากดวงตาของกฤตยชญ์ ด้วยความที่เป็นผู้ชายเขาบอกได้เลยว่าสายตาที่กฤตยชญ์จ้องพริบพันดาวมีความหมายมากกว่าต้องการเธอไว้ในเวลาแค่ชั่วข้ามคืน
ใบหน้าคมเข้มเคร่งขรึมเมื่อรู้สึกหวงแหนเรือนร่างอรชรเหลือกำลัง สายตาคมวูบไหวเมื่อความห่วงใยที่กำลังทวีขึ้นกำลังทำให้เขาว้าวุ่นจนแทบระงับความพุ่งพล่านของอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ทำไมความรักต้องมาเกิดพร้อมกับหน้าที่...ทำไม...ความรักที่เกิดยากเย็นถึงมาพร้อมกับหญิงงามที่เอื้อมถึงยากเย็นเช่นนี้...พริบพันดาว...เป็นเหมือนดวงดาวที่สกาวสุกใสแต่อยู่ไกลจนเกินเอื้อม...รักอยากเป็นเจ้าของแต่จับต้องไม่ได้...
คุณห่วงดาวมากเลยเหรอคะ
วิกานดาถามขึ้นเบาๆ หญิงสาวมองใบหน้าเครียดขรึมของนายตำรวจหนุ่มด้วยประกายตาชื่นชมระคนเจ็บลึก หลังจากร่วมงานกับร้อยตำรวจเอกราชมาหลายอาทิตย์ทำให้ร้อยเอกหญิงวิกานดาเริ่มปลื้มและชื่นชอบเขาขึ้นเรื่อยๆ แม้จะรู้ว่าราชกำลังมีความรู้สึกที่พิเศษต่อพริบพันดาวแต่หญิงสาวก็ไม่อาจละวางความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้
ผมเป็นห่วงเธอ
นายตำรวจหน้าเข้มตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่คนฟังรู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งใจ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมเข้มด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยวพิกล ถึงจะพยายามหักห้ามความรู้สึกให้หยุดอยู่แค่เพื่อนร่วมงานแต่วิกานดากลับไม่อาจถอยออกจากสถานการณ์รักสามเศร้า...ที่...สุดท้ายจะต้องมีใครคนใดคนหนึ่งเป็นผู้ล่าถอย...และคนที่ถอยออกมาคงไม่พ้นเป็นตัวเธอ...หญิงสาวบอกตัวเองเงียบๆ
ดาวจะปลอดภัยเราไม่มีทางปล่อยให้เธอเป็นอันตรายแน่คุณอย่ากังวลเลย หญิงสาวบอกเสียงเรียบแล้วหมุนตัวเดินออกไปด้วยความรู้สึกที่เจ็บหนึบไปทั้งใจ
ราชมองตามเรือนร่างเย้ายวนไปด้วยความรู้สึกที่ปวดใจไม่ต่างกัน เขาจะต้องยืนอยู่ในที่มืดแบบนี้ไปอีกนานสักเท่าไหร่กว่าจะได้ดาวดวงนั้นมาประดับอยู่เคียงกาย เสี้ยวหน้าคมเข้มเหลือบมองไหล่ตัวเองแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างร้าวราน ดาวบนบ่ากว่าจะได้มาว่ายากเย็นแต่ก็ยังง่ายกว่าดวงดาวที่พราวแสงอย่างพริบพันดาว...หญิงสาวที่สุกสกาวอยู่ในจักรวาลที่เขาไม่อาจเอื้อมไปถึง
วิกานดาที่พกความมั่นอกมั่นใจมาตลอดทางเริ่มประหม่าจนมือเท้าเย็นเฉียบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับชายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนกอดอกพิงโต๊ะไม้ข้างผนังห้องแล้วจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบราวสายตาเหยี่ยวในยามจ้องมองเหยื่อ
เชิญนั่งสิ...ผมมีเรื่องจะตกลงกับคุณ
กฤตยชญ์พยักหน้าไปยังเก้าอี้นวมตัวหรูที่อยู่ข้างเตียงนอน
คุณกฤตยชญ์มีเรื่องอะไรจะตกลงกับดิฉันเหรอคะ
วิกานดาแทบควบคุมความประหม่าไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นประกายตาของชายหนุ่มดูสุขุมนุ่มลึกและเด็ดขาดหญิงสาวถอยลังทรุดลงนั่งอย่างว่าง่ายเพราะแข้งขาเริ่มอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่
...ดาวเอ๋ย...แกจะไหวไหมเนี่ย...หญิงสาวนึกห่วงใยเพื่อนขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นชัดว่ายามเผชิญหน้ากับอีกคนแล้วทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายดายเหมือนอย่างที่คิดไว้
ผมสนใจเพื่อนของคุณ...
ชายหนุ่มบอกจุดประสงค์ออกมาตรงๆ จนคนฟังนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ
คุณกฤตยชญ์คะดิฉันกับดาวเป็นเพียงเพื่อนสนิทกันเท่านั้น...เห็นใจด้วยเถอะค่ะ
วิกานดาขอร้องเสียงสั่นอย่างไม่ต้องเสแสร้งเพราะเริ่มหวาดหวั่นกับความต้องการของอีกฝ่าย
ผมไม่สนใจ...ผมอยากได้นั่นก็เท่ากับว่าต้องได้...จริงๆ ผมไม่จำเป็นสักนิดที่จะออกปากขอร้องจริงไหม
ชายหนุ่มไหวไหล่อย่างเป็นต่อเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวเริ่มเผือดซีด
มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นมังคะบ้านเมืองมีขื่อมีแปคุณจะมารังแกกันง่ายๆ ไม่ได้หรอก
วิกานดาข่มความกลัวเชิดหน้าขึ้นจ้องชายหนุ่มตาเขม็ง
ที่อื่นกฎหมายอาจจะสำคัญแต่ที่นี่กฎหมายไม่ได้สำคัญอะไรกับผม...ผมคิดว่าคุณน่าจะพอรู้มาบ้างว่าผมเป็นใคร
ใบหน้าคมสันผุดรอยยิ้มเยาะหยันเมื่อนึกขบขันผู้หญิงร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ดูเหมือนจะไม่รู้ว่าคนอย่างเขาจะพลิกกฎหมายให้เป็นสีใดก็ได้หากจำเป็นต้องทำ
คุณกำลังขู่ฉันเหรอคะ
ผมไม่ได้ขู่ผมแค่อยากให้คุณช่วย...ผมอยากให้เธอไปกับผมอย่างนุ่มนวลที่สุดไม่ใช่บีบบังคับด้วยอำนาจและกำลัง
วิกานดาถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย...หญิงสาวเหลือบมองใบหน้าคมสันที่กำลังจ้องเขม็งมาที่เธอแล้วนึกค่อนขอด...หนอยจะพาไปอย่างนุ่มนวลช่างกล้าพูด...อีตานี่ไม่รู้จริงๆ เหรอเนี่ยว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้เขาเรียกการบีบบังคับด้วยอำนาจที่มี... คุณต้องการเพื่อนฉันไปทำอะไร...และต้องการเธอนานแค่ไหน
หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นประกายตาของชายหนุ่มแข็งกร้าวจนรู้สึกหนาวยะเยือกไปทั้งใจ ผมต้องการเธอมากกว่าคู่นอนและไม่มีกำหนดว่าจะอยู่นานเท่าไหร่
กฤตยชญ์คลายมือออกยืดตัวเต็มความสูงแล้วจ้องมองคนตรงหน้าประกายตาจริงจัง
คุณหมายความว่ายังไง
วิกานดาเอียงหน้าอย่างฉงนเพราะไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการพริบพันดาวให้ไปอยู่ในฐานะอะไร
...คุณอย่าเพิ่งถามว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ...เพราะผมตอบไม่ได้ตอนนี้ผมแค่พอใจถูกใจและเธอมีความหมายมากกว่าผู้หญิงชั่วคราว...ตอนนี้ผมบอกได้แค่ผมต้องการตัวเธอจนไม่อาจละวางเธอได้
พอได้ยินคำนิยามของอีกฝ่ายวิกานดาก็แทบลุกขึ้นหยิบรองเท้าฟาดปากเจ้าหนุ่มหน้าหล่อให้หายเจ็บใจ ดูเถอะผู้ชายมันคิดว่าตัวเองเป็นเทพมาจากสวรรค์หรือยังไงถึงคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขนาดชี้ใครก็ได้ให้สิโรราบ...ยิ่งคิดก็ยิ่งเคือง...
มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปเหรอคะกับความต้องการของคุณ
หญิงสาวปรายตาจ้องชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องเมื่อความรู้สึกฮึกเหิมเริ่มกลับมา ผู้ชายถึงจะหน้าตาดีเก่งและแกร่งขนาดไหนสุดท้ายก็เห็นแก่ได้เห็นแก่ตัว...วิกานดานึกชิงชังคนเบื้องหน้าเหลือกำลัง...
ถ้าผมเห็นแก่ตัวคงไม่มานั่งเสียเวลาตกลงกับคุณหรอก...ที่ผมเชิญคุณมาก็เพราะอยากให้เราพอใจกันทั้งสองฝ่ายผมยินดีรับทุกเงื่อนไขของคุณขอแค่บอกมา...ผมถอยให้ถึงขนาดนี้คุณก็เลือกเอาว่าจะยอมรับข้อเสนอของผมหรือจะกลับไปมือเปล่า...เพราะยังไงผู้หญิงคนนั้นก็ไม่พ้นมือผมอยู่ดีหากผมต้องการ
กฤตยชญ์ยังเหลือทางให้หญิงสาวได้เลือกแม้ทางเลือกที่ยื่นออกไปจะเป็นการข่มขู่แกมบังคับก็ตาม
คุณแน่ใจเหรอว่าจะยอมรับเงื่อนไขของฉันจริงๆ
วิกานดาปรายตามองใบหน้าคมสันที่กำลังจ้องเธอเขม็งอย่างมีเลศนัย
ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ
ถ้าเงื่อนไขของฉันคือทะเบียนสมรสล่ะคุณจะว่ายังไง
วิกานดายื่นเงื่อนไขที่คิดว่ายังไงอีกฝ่ายต้องปฏิเสธออกไปอย่างท้าทาย
เงื่อนไขคุณมีแค่นี้เองเหรอ
กฤตยชญ์เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับยัดมือลงกระเป๋ากางเกงแล้วปรายตามองหญิงสาวตรงหน้าเหมือนไม่เดือดร้อนสักนิดกับข้อเสนอของเธอ
ใช่...
ก็ได้
พอได้ยินความต้องการของหญิงสาวกฤตยชญ์ที่พร้อมกับทุกเงื่อนไขจึงรีบตอบในทันทันที พอได้รับคำตอบที่อีกฝ่ายตอบรับแบบไม่ต้องหยุดคิดให้เสียเวลาวิกานดาถึงกับพูดไม่ออก
พรุ่งนี้ผมจะจดทะเบียนสมรสกับเธอทันที...แต่คืนนี้เธอต้องอยู่กับผมและจะไม่มีข้อแม้หรือแต่อะไรทั้งนั้น
วิกานดาถึงกับใบ้กินเมื่อคำพูดสุดท้ายของชายหนุ่มสรุปอยู่ที่ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงเขาก็พร้อมเสมอแต่คืนนี้เธอต้องพร้อมและความพร้อมของเธอจะต้องแลกกับพริบพันดาว ใบหน้าสวยเฉี่ยวเครียดขรึมเมื่อถูกอีกฝ่ายต้อนให้จนมุมด้วยอำนาจที่มีมากล้นจนกฎหมายยังสั่นคลอน หญิงสาวเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมแล้วข่มความขัดเคืองไว้ภายใน...
ภายในห้องเงียบกริบเมื่อชายหนุ่มให้เวลาคนตรงหน้าตัดสินใจ วิกานดากัดริมฝีปากเพื่อสะกดกลั้นแรงอารมณ์ที่เริ่มปะทุ...เธอประมาทผู้ชายคนนี้เกินไป...กฤตยชญ์ร้ายกาจมากกว่าที่ใครๆ คาดคิด...ขนาดผู้หญิงแค่คนเดียวเจ้านี่ยังแสดงอำนาจและทุ่มสุดใจขนาดนี้แล้วถ้าเป็นอะไรที่มากกว่าเขาจะทุ่มขนาดไหน...
ก็ได้คืนนี้ฉันจะพาเธอมา...แต่...
วิกานดาหยุดพูดแล้วจ้องใบหน้าคมสันตาเขม็ง
ว่ามา
กฤตยชญ์แทบระงับความดีใจไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมอ่อนข้อให้ ชายหนุ่มหยุดความรู้สึกตื่นเต้นไว้ภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉยแล้วตั้งใจฟังว่าสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการคืออะไร
ฉันจะพาดาวมาแต่ฉันคงพาเธอมาแบบปกติไม่ได้...คุณสัญญาได้ไหมว่าจะไม่แตะต้องเธอจนกว่าจะลงปากกาในทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้ว
หญิงสาวยื่นข้อเสนอสุดท้ายออกไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยสบายใจนัก
ได้
ฉันจัดฉากให้เธอมาอยู่ในอกคุณได้แต่พรุ่งนี้ถ้าเธอตื่นมันก็อยู่ที่คุณว่าจะทำยังไงให้เธอยอมจดทะเบียนสมรสด้วยคุณกฤตยชญ์ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายพอ...ระหว่างที่พริบพันดาวอยู่ในห้องกับคุณตามลำพังฉันหวังว่าคุณจะไม่เอาเปรียบเธอ
วิกานดาใช้คำมั่นวัดดวงกับอีกคน
ผมสาบานว่าจะไม่แตะต้องเธอขอให้คุณสบายใจได้ เพราะผมไม่นิยมหลับนอนกับท่อนไม้
คำตอบของชายหนุ่มทำให้แก้มของวิกานดาแดงขึ้นมาทันที หญิงสาวนึกแช่งชักหักกระดูกคนตรงหน้าอย่างแค้นเคืองเมื่อเห็นชัดว่าชายหนุ่มต้องการอะไร พอได้บทสรุปกฤตยชญ์จึงบอกให้เธอกลับไปโดยให้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวกับทุกสิ่งที่เขาปรารถนา
พอกลับลงมาวิกานดาก็พุ่งเข้าไปหาพริบพันดาวแล้วเล่าความประสงค์ของชายหนุ่มให้ฟังอย่างละเอียด ใบหน้าสวยหวานที่เรียบเฉยเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวเมื่อได้ยินชัดเต็มสองหูว่าเจ้าหน้าหล่อต้องการสิ่งใดจากเธอ
แกไหวไหมดาว
วิกานดาถามขึ้นเมื่อความรู้สึกบอกเธอว่าอย่าวางใจใคร
เราเลือกได้ไหมล่ะ...พูดแล้วอยากอัดไอ้เวรนั่นชิบเป๋ง
พริบพันดาวบอกอย่างมีอารมณ์
ถ้าไม่ไหวแกถอนตัวได้นะ...ฉันว่าแกอย่าเสี่ยงเลยดาวมันไม่คุ้ม
ไม่เป็นไรหรอกต้อยแกโทรไปหาคุณน้าให้ประสานอำเภอเปลี่ยนข้อมูลของฉันให้เป็นนางสาวพริบพันดาว นามสกุลอะไรก็ได้ภายในคืนนี้แล้วเอาเอกสารเตรียมไว้ในกระเป๋าฉันพรุ่งนี้เราจะได้ไม่วุ่นวายนัก หนอยมันคิดจะเอาฉันไปเป็นเมียทาสเลยหรือนั่นเจ็บใจจริงๆ แกไปจัดการทุกอย่างได้เลยไม่ต้องห่วงฉันหรอก...ในเมื่อมันบ้ากามนักเดี๋ยวฉันจะสั่งสอนมันเองว่าผู้หญิงไม่ได้มีไว้แค่บำบัดความใคร่ของพวกมัน
พริบพันดาวบอกเข่นเขี้ยวอย่างแค้นเคือง
แต่..มันเสี่ยงนะดาว
เอาเถอะอย่างมากมันก็แค่....
ร้อยเอกหญิงเม้มปากแน่นไม่กล้าเอ่ยสิ่งที่อาจจะต้องสูญเสียออกไป
เราเดินมาไกลเกินจะถอยฉันไม่เป็นไรหรอกต้อย...จัดการทุกอย่างระหว่างฉันหลับให้เรียบร้อยก็แล้วกันส่วนนายนั่นฉันรับมือเอง
ดาว!...
วิกานดาถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวของเพื่อน เพื่อแผ่นดินขนาดชีวิตฉันยังพลีได้เสียสละเพื่อส่วนรวมแค่นี้เรื่องเล็กน่า...พวกเราเหนื่อยกันมามากแล้วอย่าให้ทุกอย่างต้องล้มเพราะความกังวลเล็กๆ น้อยๆ เลยแก
พริบพันดาวปลอบเพื่อนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว แต่ภายในเธอกลับทั้งหวาดหวั่นและกังวล เมื่อเห็นวิกานดาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้หญิงสาวจึงยิ้มพรายออกมาพร้อมกับกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคนน้ำเสียงทะเล้นเหมือนเคย
แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันน่ะ...ร้อยเอกหญิงพริบพันดาวเชียวนะ...ไม่ใช่หญิงสาวชาวบ้านที่อ่อนแอเสียเมื่อไหร่
วิกานดาที่เพิ่งนึกขึ้นได้ถึงกับผุดรอยยิ้มออกมาบ้าง นั่นสินะพริบพันดาวเป็นคนแบบไหนใครๆ ก็รู้ ใบหน้าที่เครียดขรึมในคราแรกเปลี่ยนเป็นแช่มชื่นขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่กฤตยชญ์พลาดไป หญิงสาวทั้งสองหันไปมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา...
ฉันหวังว่าแกคงไม่เล่นเจ้านั่นจนถึงขั้นกลัวผู้หญิงไปตลอดชีวิตหรอกนะ วิกานดาที่เริ่มสบายใจพูดขึ้นเบาๆ
ถ้าทำได้ฉันจะทำให้อีตานั่นมันขยาดผู้หญิงไปจนถึงชาติหน้าเลยล่ะอยากบ้ากามแบบนี้มันต้องสั่งสอนช่วงฉันไม่อยู่แกต้องอยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วยนะต้อย
พริบพันดาวกุมมือของเพื่อนไว้แล้วกระชับเบาๆ อย่างห่วงใย หญิงสาวทั้งสองจ้องมองกันและกันอยู่ชั่วครู่เมื่อเห็นว่าได้เวลาวิกานดาจึงเริ่มลงมือทำตามแผนตามลำพัง โดยมีสายตาของราชเฝ้ามองอยู่ห่างๆ อย่างเจ็บปวด...
Create Date : 09 มิถุนายน 2553 |
|
2 comments |
Last Update : 9 มิถุนายน 2553 15:41:02 น. |
Counter : 587 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ดา IP: 80.57.122.92 9 มิถุนายน 2553 17:30:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต่างแดน IP: 80.214.253.67 10 มิถุนายน 2553 0:11:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|