Bloggang.com : sansook : ตอนที่ ๓๓ รักเกิดที่กลางใจ

ตอนที่ ๓๓ รักเกิดที่กลางใจ

เวลาราวสิบนาฬิการ่างเปรียวระหงที่ยังฉายแววอ่อนล้านั่งคุยโทรศัพท์หน้าตาเรียบเฉยอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวหรู ดวงหน้าหวานละไมเหลือบมองไปยังเตียงกว้างอย่างหวาดระแวง เธอจ้องความเงียบงันอยู่ชั่วครู่เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ขยับจึงหันกลับไปสนใจกับคู่สนทนาที่อยู่ในสาย

“คุณน้ารู้ไหมว่าเมื่อคืนนอกจากดาวจะจัดการกับคนของพ่อเลี้ยงเดชฤทธิ์แล้ว...ดาวยังเจอใครคนหนึ่งด้วยนะ”

หญิงสาวกรอกเสียงไปตามสายแล้วหวังเล็กๆ ว่าคนที่อยู่อีกฟากจะตกใจ

“ดาวจะบอกน้าล่ะสิว่าเจอผู้กองราช”

และก็ต้องผิดหวังเมื่อได้ยินหัวหน้าชุดตอบคำถามกลับมาพร้อมคำเฉลยเสร็จสรรพด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่มีแววตื่นเต้นแม้แต่น้อย จนทำให้หญิงสาวที่ตั้งใจสร้างความประหลาดใจให้อีกฝ่ายถึงกับกะพริบตาแล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้สร้างความประหลาดใจให้กับคู่สนทนาสักเท่าไร

“คุณน้าทราบ...เหรอคะ”

“อืม...น้าส่งผู้กองไปเอง”

“อ้าว!...”

“จะตกใจทำไมล่ะหนูดาว”

คนที่อยู่ปลายสายหัวเราะหึๆ อย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ยินน้ำเสียงทั้งตื่นทั้งงงของหลานสาว

“คุณน้าพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงคะ...ดาวไม่เข้าใจ”

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอีกครั้งก่อนจะคลายออกแล้วขมวดเข้าหากันใหม่เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังเล็ดลอดออกมาไม่ขาดสาย

“เราเดินเกมพลาด...” นายตำรวจรุ่นใหญ่บอกพร้อมกับพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมา

“อะไรนะคะ!”

เสียงที่แหวขึ้นทำเอาคนที่อยู่อีกฟากดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูแทบไม่ทันก่อนจะนำกลับมาแนบหูใหม่แล้วกรอกเสียงอธิบายไปเรื่อยๆ

“เจ้ากฤตยชญ์อะไรนั่นถึงจะมีอิทธิพลแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนยืนอยู่คนละข้างกับกฎหมาย...เป้าหมายจึงไม่ใช่เขามันเปลี่ยนทิศไปหาเจ้าเสือเฒ่านั่นเต็มๆ แล้วล่ะตอนนี้”

“ให้ตายสิ!...ตกลงคุณน้ารู้มาตลอดใช่ไหมคะว่าเขาไม่ใช่เป้าหมายของเรา”

“อืม...”

“คุณน้ารู้มานานแค่ไหนแล้วคะ”

“สองสามอาทิตย์แล้วมั๊ง...ถ้าจำไม่ผิด”

“คุณพระช่วย...แล้วทำไมไม่มีใครบอกดาว...ทำไมไม่มีใครบอก”

พริบพันดาวตัดพ้อออกมา...ก่อนจะรู้สึกใจหายเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหากมีใครบอกเธอให้รู้ก่อนบางทีทุกอย่างอาจจะไม่ผูกพันจนถึงขั้นเกินเลย...

“ทำไมจะไม่อยากบอกล่ะ...แต่หนูก็รู้นี่ว่าทางนี้ไม่มีสิทธิ์ติดต่อหา...มันเป็นมาตรการป้องกันของเราที่ต้องระวังสายเมื่ออยู่ในหน้าที่ทางนี้ทำได้แค่รอรับข้อมูลจากหนูเท่านั้น...เพราะการส่งข้อมูลออกไปมันเสี่ยงมากหากทางโน้นเกิดไหวตัวทัน...”

พันตำรวจเอกกษินอธิบายไปตามหลักการ

“ดาวผิดเองที่ไม่ได้ติดต่อไป...แต่ช่างเถอะค่ะบางทีทุกอย่างมันคงเป็นชะตากรรมของดาว”

เมื่อเห็นว่าสิ่งที่พลาดไม่ได้เกิดจากความชะล่าใจของใคร...พริบพันดาวจึงโยนสิ่งที่เผชิญอยู่ให้กับโชคชะตา

“ทุกอย่างยังโอเคไหม...หนูดาว”

พอได้ยินน้ำเสียงของหลานสาวผ่อนลงเหมือนกำลังปลง ราวกับยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวถึงกับร้อนรนเพราะเกรงความผิดพลาดที่ไม่อาจเรียกคืนได้

“คุณน้าคิดว่ามันยังจะโอเคอยู่ไหมล่ะคะ...”

“น้าขอโทษ...ขอโทษจริงๆ”

“มันไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ...”

“หนูแน่ใจเหรอ...พริบพันดาวว่าทุกอย่างมันไม่ได้ร้ายแรง”

“แล้วคุณน้าคิดว่าความรักมันร้ายแรงไหมล่ะคะ”

คำตอบของหลานสาวเล่นเอาคนที่หน้านิ่วคิ้วขมวดมาพักใหญ่ยิ้มพรายขึ้นทันใด

“หนูอย่าบอกน้านะว่า...”

“เขามีความหมายมากว่าเป้าหมายไปแล้วค่ะคุณน้า...ดาวขอโทษถ้าทำให้คุณน้าผิดหวัง...แต่มันยั้งไม่อยู่จริงๆ...”

พันตำรวจเอกกษินถึงกับยิ้มกว้างอย่างยินดีเมื่อได้ยินน้ำเสียงขวยเขินลอยมาตามสาย...เอาแน่แล้วเว้ย...แม่หลานสาวตัวดี...

“ใครบอกว่าน้าผิดหวัง...แบบนี้เขาเรียกสมหวังต่างหาก...พอรู้ว่าเจ้านั่นไม่ใช่คนเลวร้ายน้าก็เล็งมันไว้อยากได้เป็นหลานเขยจริงๆ จะแย่ น้าอยากให้เขาลงเอยกับหนูเหมือนกัน...และนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่น้าไม่ได้แจ้งข่าวคืบหน้าให้หนูรู้...”

“แต่ถ้าเขารู้ว่าเราตั้งใจทำอะไร...ความรักจะทำให้เขาให้อภัยคนที่ไม่เคยเชื่อใจกันได้ไหมคะคุณน้า”

ผู้กำกับการสูงวัยถึงกับหัวเราะร่าออกมาเมื่อได้ยินคำถามอันแสนไร้เดียงสาของหลานสาว...เฮ้อ! พริบพันดาวหนอพริบพันดาว...เท่าที่รู้แม่หนูตัวร้ายของตระกูลนอกจากจะฉลาดเฉลียวและสู้คนเธอแทบไม่เคยกังวลกับอะไร...อย่าบอกนะว่าแม่เสือที่เก่งมาตลอดจะเอาตัวไม่รอดเมื่อเจอความรัก...

หลังจากวางสายพริบพันดาวเดินไปนั่งพิงกายกับหัวเตียงทอดสายตามองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย บ่อยครั้งที่เธอมักจะก้มลงมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ แล้วผ่อนลมหายใจออกมา...หญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อนึกถึงคำสอนของพันตำรวจเอกกษิน

‘ความรักมีอานุภาพยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดทั้งหมด...ถ้ากฤตยชญ์รักดาวด้วยหัวใจเขาจะให้อภัยหนูได้ทุกอย่าง...เชื่อน้าเถอะผู้ชายคนนั้นจะเป็นคู่ครองที่ดีเพราะเขามีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก...ผู้กองบอกน้าว่าเจ้านั่นไม่เคยทุ่มใจให้ใครได้เท่าหนู...เลิกกังวลกับเรื่องอื่นได้แล้วหากอยากมีความสุขก็จงใช้ความรักที่มีเกี่ยวหัวใจของกันและกันทำให้ทุกวันมีความหมาย...แล้วความรักจะพันธนาการให้หนูกับเขาผูกพันกันไปตราบนานเท่านาน’

“ความรักมันมีอานุภาพมากอย่างนั้นจริงเหรอ?” หญิงสาวพึมพำแล้วก้มมองคนที่นอนนิ่งๆ อยู่ข้างๆ แววตาอ่อนลง ”คุณจะทำยังไงกับฉันนะถ้าทุกอย่างมันจบลง...เฮ้อ! จะนอนไปถึงพรุ่งนี้ไหมเนี่ย...”

พริบพันดาวถามลมถามแล้งขณะไล้มือไปตามแก้มสากเมื่อเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาแล้วเห็นเวลาล่วงเลยเข้าเลขสิบเอ็ดมาหลายสิบนาที ดวงตาคู่งามกวาดตามองไปรอบๆ ห้องแล้วพ่นลมหายใจออกมา

ป่านนี้ยัยพราวฟ้าจะเป็นยังไงบ้างหนอ...หญิงสาวผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน...นึกๆ ดูผู้หญิงคนนั้นก็น่าสงสารไม่น้อย...พอนึกถึงพราวฟ้าคิ้วเรียวก็ขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้...

“เห็นทีคงต้องยืมมือยัยนั่นจัดการกับศัตรูของคุณแล้วล่ะคุณกริช...งานนี้ฉันจะใช้แม่นั่นให้คุ้มจนเกินคุ้มเลยล่ะ”

พริบพันดาวยิ้มออกมาพร้อมกับประกายตาวิบวับ...อย่างเจ้าเล่ห์...ขณะกำลังยิ้มกริ่มให้กับทางออกร่างกายของใครอีกคนก็เริ่มขยับ...

“ดาว...”

พอรู้สึกตัวมือหนาก็ควานหาเจ้าของชื่อ...กฤตยชญ์ซุกหน้าลงบนตักนุ่มก่อนจะขยับร่างเข้าแนบชิดทั้งๆ ที่ตายังหลับพริ้ม

มือเรียวเกลี่ยเส้นผมหยักนุ่มอย่างเบามือเมื่อเห็นซีกหน้าคมซบลงบนตักแล้วกอดรัดเธอไว้แน่นอย่างหวงแหน

“ถ้าหากวันหนึ่งเราต้องจากลาเพราะความจริงนับจากนี้ไปฉันขอใช้ทุกนาทีที่เหลืออยู่ชดเชยกับสิ่งที่อาจจะพลิกผันในวันหน้า...”

“หืม...อะไรนะ...คุณพูดอะไรนะดาว...โอย...ทำไมผมรู้สึกหนักๆ หัวก็ไม่รู้”

กฤตยชญ์ที่ยังมึนไม่หายเอ่ยถามเสียงแผ่ว...พร้อมกับโอดโอยเมื่อรู้สึกเหมือนร่างกายไม่ค่อยเต็มร้อย

“ลุกไปอาบน้ำสิคะ...เผื่อจะสดชื่นขึ้น”

“หึ..ไม่เอาอยากนอนกอดคุณอย่างนี้นานๆ...”

“ตัวเหม็นแบบนี้ใครเขาอยากให้กอด...”

“ไม่อยากกอดแล้วปล้ำเลยดีกว่า”

พ่อคนไม่รู้จักเจียมสังขารทำท่าผงกหน้าขึ้นมาได้ชั่วครู่แล้วฟุบลงไปใหม่เมื่อดวงตาที่เปิดขึ้นพร่าเลือนและหัวสมองมึนงงจนหมุนติ้ว...ชายหนุ่มหลับตาแน่นพร้อมกับสะบัดศีรษะไปมาเพื่อเรียกสติ

“เอาตัวเองยังไม่รอดริอ่านจะมาปล้ำกันเชียวหรือ...มาเถอะค่ะไปนอนแช่น้ำสักครู่ดีกว่าไหมเดี๋ยวดาวอาบน้ำให้”

พริบพันดาวโน้มตัวลงกระซิบชิดใบหูของชายหนุ่ม...กฤตยชญ์ถึงกับหายมึนเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ กระซิบกระซาบอยู่ข้างหู...ชายหนุ่มเบิกตาขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อหัวใจที่เต้นแผ่วๆ กระหน่ำขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยราวกับเพิ่งถูดซ็อตด้วยเครื่องซ็อตไฟฟ้าในอัตราที่เรียกว่ามหาศาล

“เดี๋ยวนี้เลยจ๊ะเมียจ๋า...”

ร่างสูงใหญ่ลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็วจนคนที่ขันอาสาถึงกับนิ่วหน้าอย่างแปลกใจ...อะไรกันเมื่อกี้ยังดูร่อแร่แต่ตอนนี้ไหงเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย...พริบพันดาวถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นกองไฟที่ใกล้มอดดับลุกพรึบพรับอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

กฤตยชญ์ที่ไม่ยอมเสียเวลาแม้เสี้ยวนาทีรีบสะบัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วลากแขนเจ้าของโปรโมชั่นที่ไม่คาดว่าจะได้รับตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ

พอร่างเปรียวบางพ้นประตูห้องน้ำมือใหญ่ก็ดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอออก...อย่างเอาเป็นเอาตาย

“คุณกริช! คุณจะบ้าเหรอคนที่ต้องอาบน้ำเป็นคุณไม่ใช่ฉัน”

“เดี๋ยวเสื้อเปียก”

ปากบอกมือก็ดึงนั่นทึ้งนี่โดยไม่สนใจกับอาการดิ้นรนขัดขืนของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย ไม่กี่อึดใจร่างเปรียวบางก็เปลือยเปล่าสมใจ

“ผมพร้อมแล้วเชิญคุณขัดถูผมได้ตามสะดวก”

กฤตยชญ์ยืนกางมือเหมือนเด็กๆ ขณะอีกคนกำลังหน้าแดงก่ำและจุดสีแดงก็เริ่มขยายไปตามเนื้อผิวจนกระจายไปทั่วตัว

“เอาสิดาว...ผมอยากอาบน้ำ”

ชายหนุ่มบอกเสียงอ้อนจนได้ค้อนวงใหญ่ไปหลายตลบ...ใบหน้าหวานแดงเข้มขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อเหลือบเห็นความซู่ซ่าผงาดท้าทายอยู่เหย็งๆ เมื่อพบความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตร้อยเอกหญิงแห่งกองทัพไทยจึงค่อยๆ ก้าวถอยไปด้านหลัง

“อะๆ จะไปไหน...คุณเสนอเองนะ...พูดแล้วต้องทำไม่งั้นโดนปรับหนักกว่าเมื่อคืน”

พริบพันดาวถึงกับสะดุ้งเฮือก! เมื่ออีกฝ่ายเล่นไม่เหลือทางรอดให้เธอเลือก เมื่อหลีกหนีไม่ได้หญิงสาวจึงจำใจเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่พร้อมกับจัดค้อนวงใหญ่ทุ่มใส่พ่อหน้าหล่อไปเต็มๆ มือเรียวเอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่บนราวมาพันร่างกายเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องเอาๆ จนร่างกายจะเฉาอยู่รำไร

ดวงตาคบกริบหลุบลงอย่างเสียดายเมื่อเห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยราวปฏิมากรรมอันงดงามมีสิ่งกีดขวางเข้าบดบัง แม้จะอยากดึงทึ้งเจ้าผ้าบ้าๆ นั่นออกไปแต่คนร่างใหญ่ก็ไม่อยากขัดอกขัดใจหญิงสาวนัก...อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าเรา...นอนแช่อ่างให้เมียขัดๆ ถูๆ ไปก่อนเดี๋ยวแม่ก็เผลอ...ชายหนุ่มกระซิบบอกจิตสำนึกที่กำลังแตกซ่านให้กลับเข้าที่เข้าทางอย่างยากเย็น

กฤตยชญ์แอบหยิกแขนตัวเองหลายครั้งหลายหนเมื่อรู้สึกว่าวันนี้พริบพันดาวดูแปลกไปกว่าทุกๆ วัน หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ก้าวขาลงไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำโดยมีพริบพันดาวนั่งยิ้มอายๆ อยู่บนขอบอ่าง

ชายหนุ่มกะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นมือเรียวเอื้อมไปหยิบฝักบัวเปิดน้ำราดลงบนศีรษะก่อนจะเทแชมพูลงอุ้งมือแล้วเริ่มสระผมให้เขา...

“โปรโมชั่นแบบวันนี้คุณมีระยะเวลาให้ผมใช้กี่เดือนเหรอดาว...”

“สนใจมั้ยคะ...ถ้าสนใจกดหนึ่ง...ถ้าไม่สนใจกดสองได้เลยค่ะ”

ใบหน้าคมสันถึงกับสว่างวาบเมื่อหญิงสาวยังต่อมุขไม่เลิก พอหญิงสาวเปิดน้ำล้างฟองแชมพูออกจนเกลี้ยงเขาจึงหันไปถามต่อ

“ถ้าผมต้องการโปรนี้ต้องกดอะไรถึงจะใช้ได้ตลอดชีวิต”

“กดดอกจันตามด้วยหัวใจแล้วรักดาวไปตลอดชีวิตค่ะ”

คุณพระ! กฤตยชญ์แทบคลั่งตายเมื่อได้ยินเสียงอายๆ ตอบออกมา...ให้ตายเถอะเมื่อคืนดาวแห่งความรักพุ่งเข้าชนโลกหรือยังไง...วันนี้เทพีแห่งสงครามถึงได้เปลี่ยนมาเป็นนางงามสันติภาพจนเขาเริ่มปรับความรู้สึกไม่ทัน...แม้จะดีใจจนเนื้อเต้นระริกระรี้...แต่คลื่นนิ่งๆ ก็กลายเป็นสึนามิได้มิใช่หรือ...ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างระแวง

Create Date : 09 กรกฎาคม 2553

Last Update : 9 กรกฎาคม 2553 11:12:08 น.

9 comments

Counter : 606 Pageviews.

ปล.....อักษราขออนุญาตงดอัพนิยายเรื่องนี้สี่วันค่ะ....เพราะเสาร์อาทิตย์ไปพักผ่อนคงไม่ได้ปั่น...ส่วนจันทร์อังคารมีประชุมแถลงนโยบายผู้บริหาร.....ขออภัยในความไม่ต่อเนื่อง....แล้วจะรีบกลับมาอัพให้ในวันพุธค่ะ

ด้วยรัก

อักษรา

โดย: sansook

วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:17:24 น.

ทักทายตอนสายๆ ค้า ^^

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:23:11 น.

สวัสดีค่ะคุณ....หาแฟนตัวเป็นกรียว.... แวะมาทักทายให้กำลังใจกันเหนียวแน่นแบบนี้....คนแต่งมีแรงปั่นสุดใจค่ะ...

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: sansook

วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:34:11 น.

ตามอ่านทุกวันที่ลงค่ะ อาทิตย์ที่จะถึงนี้ต้องรอตั้ง 4 วัน แต่ก็รอค่ะ :)

ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ ^^

โดย: love IP: 58.136.28.138 วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:08:43 น.

ขอบคุณคุณ love....พักกลับมาท่าจะปันเต็มแรง....

ขอบคุณทุกคอมเม้นและทุกท่านที่แวะมาอ่านให้กำลังใจนะคะ

อักษราไม่ค่อยตอบแต่ก็อ่านเม้นที่ทิ้งไว้ทุกๆ คอมเม้นค่า....

วันพุธค่อยมาลุ้นกันต่อนะคะว่า....จะหวานขนาดหนายยยยยย

ขอบคุณค่ะ

โดย: sansook

วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:49:50 น.

ชอบโปรโมชั่นนางเอกมั่กๆ

โดย: koffee IP: 202.14.117.105 วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:02:44 น.

อยากได้โปรแบบนี้มั่งอะ 555

รอได้จ้า...รักแล้วรอหน่อย ขอห้ภารกิจผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ

โดย: jee IP: 222.123.67.69 วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:44:15 น.

อ่า รอๆๆๆๆ นานแค่ไหนก็รอค่ะ

โดย: Dewii IP: 58.11.75.67 วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:16:44 น.

ตามปกติไปอ่านที่เวบเจ๊บิ๊ก วันนี้เข้าบลอคก่อนเลยมาอ่านที่นี้

แหมรักแบบโปรโมชั่นซะด้วยย

โดย: sai IP: 58.137.154.162 วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:38:13 น.