ตอนที่ ๓๐ ลมเปลี่ยนทิศ

หลังอาหารเย็นกฤตยชญ์ชวนพริบพันดาวกลับขึ้นห้องเหมือนเคย จนไม่เหลือช่องหรือจังหวะให้พราวฟ้าเข้ามาแทรก พราวฟ้าที่สมเพชเวทนาตัวเองขึ้นทุกขณะเริ่มหมดความอดทนที่จะรอหญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกอย่างร้อนรน ไม่กี่อึดใจพอปลายสายตอบรับเธอจึงกระแทกเสียงกรอกไปตามสายทันที “พ่อเลี้ยงพราวทนไม่ไหวแล้วนะคะ” “มีอะไร?” “พราวจะบ้าตายอยู่แล้วนะคะพ่อเลี้ยง...พรุ่งนี้พราวจะกลับ” “อะไรกันพราว...เธอเงียบหายไปตั้งหลายอาทิตย์จนฉันคิดว่าเธอกำลังติดใจรสรักของเจ้านั่นจนลืมหน้าที่เสียอีก” เดชฤทธิ์บอกข้อสันนิษฐานออกไปตรงๆ “ติดใจรสรักบ้าอะไร...พ่อเลี้ยงไม่รู้จริงๆ เหรอว่ากริชเขาแต่งงานมีเมียแล้ว...แถมเมียก็หวานไปทั้งตัวหนำซ้ำแม่นั่นยังร้ายกาจราวกับลูกไฟที่พุ่งเข้าชนโลก...พราวแทรกเขาทั้งสองไม่ไหวหรอกค่ะขนาดเฉียดเข้าไปใกล้กริชก็แทบกระโจนหนีคงจะกลัวเมียโกรธ...” “อะไรนะ! เจ้านั่นมันแต่งงานงั้นเหรอ...เป็นไปได้ยังไง” คนที่อยู่ปลายสายถามราวกับไม่เชื่อ “ก็เป็นไปแล้วแถมกลัวเมียยังกับอะไรดี...พราวไม่ทนแล้วนะคะพราวจะกลับ” พราวฟ้าบอกเสียงสะบัดและยืนยันจะกลับไปท่าเดียว “รอดูคืนนี้ก็แล้วกัน...แล้วมันมีเมียแน่เหรอ...หึ...หึ...ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เสียงหัวเราะของเดชฤทธิ์ทำเอาพราวฟ้าถึงกับเต้นเร่า...เพราะรู้ดีว่าหากอีกคนทำเสียงเจ้าเล่ห์ความคิดที่ผุดอยู่ในสมองก็จะต้องเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน...เมื่อพอจะรู้รางๆ ว่าปลายสายกำลังคิดอะไรเสียงใสๆ ก็แหวขึ้นดักคอ “พราวไม่ยอมนะถ้าพ่อเลี้ยงคิดจะแตะยัยนั่น...” “เธอรู้ใจฉันเสมอนะพราว...ฉันเชื่อสายตาของเจ้ากริชว่าคนอย่างมันถ้าลองยกย่องใครเป็นเมียผู้หญิงคนนั้นย่อมเหนือธรรมดา...เอาน่าฉันก็แค่อยากสั่งสอนไอ้ลูกหมานั่น...ไม่ได้คิดจริงจังจนยกย่องให้ยิ่งใหญ่หรือมีความสำคัญเท่ากับเธอหรอก...ในเมื่อเธอจัดการไอ้กริชไม่ได้ก็ไปลากเมียมันมา...และครั้งนี้ทำให้สำเร็จด้วยไม่อย่างนั้นต่อให้เป็นเธอฉันก็ไม่เอาไว้แน่...” พราวฟ้านั่งกัดริมฝีปากจนเจ็บหนึบ...เมื่อคิดได้ว่าเธอพลาดอย่างแรงที่รายงานเดชฤทธิ์เรื่องพริบพันดาว...ใบหน้าสวยบูดบึ้งเมื่อนึกถึงสถานะของตนในวันหน้าที่อาจจะสั่นคลอนหากอีกคนปรากฎตัว...เพราะขนาดกฤตยชญ์ที่ดูเย็นชาๆ ยังหลงแม่นั่นชนิดเอาเป็นเอาตาย...แล้วถ้าเดชฤทธิ์ได้ไปเขาจะไม่หลงจนมืดฟ้ามัวดินหรือยังไง... “แต่พราว...ไม่เห็นด้วยนะคะ” “รีบไปจัดการซะฉันให้เวลาอีกสามวัน...อย่าให้ฉันต้องลงมือเอง...เพราะเธอก็รู้นี่ว่าถ้าฉันทำเองมันจะมีผลกับเธอยังไง” เดชฤทธิ์ย้ำอีกครั้งก่อนจะกดวางโทรศัพท์แล้วนั่งยิ้มให้กับสิ่งที่กำลังจะได้มา...เสือเฒ่าโยนโทรศัพท์ไปอีกทางแล้วหันไปสนใจร่างเปล่าเปลือยที่ทอดกายอยู่ข้างๆ ก่อนจะซุกไซ้ปลายจมูกสูดดมเรือนร่างนวลผ่องของสาวรุ่นแล้วเริ่มบทรื่นรมย์อีกครั้งอย่างสุขสำราญใจ... พราวฟ้าแทบกรี๊ด...เมื่อได้ยินคำสั่งของเดชฤทธิ์...มือเรียวกำโทรศัพท์แน่นอย่างแค้นเคือง...ยัยอุกกาบาตนั่นมันจะจองเวรจองกรรมเธอไปถึงไหน...แม่นั่นเป็นของกฤตยชญ์เธอยังพอทนแต่กับเดชฤทธิ์เธอยอมไม่ได้...ขนาดยังไม่เห็นหน้าคนที่เธอบูชาสุดหัวใจก็เต้นเร่าๆ อยากได้มันจนออกนอกหน้าแล้วถ้าเห็นแม่นั่นเต็มตาขึ้นมาเธอไม่ต้องตกนรกเลยหรือยังไง... ...ยิ่งคิดก็ยิ่งหวั่น...แต่คำสั่งก็ขัดไม่ได้...หญิงสาวบอกตัวเองอย่างหมดทางไปเมื่อสายลมบางๆ กำลังเปลี่ยนทิศ... กฤตยชญ์นอนไล้มือไปตามแก้มนวลเนียนอย่างรักใคร่หลังจากรวบหัวรวบหางแม่เสือหน้าหวานได้สำเร็จ ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นภรรยาคนสวยนอนระทดระทวยหมดฤทธิ์อยู่ในวงแขน ริมฝีปากหนาแนบลงบนกลีบปากงามอย่างกระหายไม่รู้อิ่มพริบพันดาวเป็นเหมือนอาหารอันโอชะที่ไม่ว่าใครได้ลิ้มลองก็ต้องอยากจะดื่มกินให้อิ่มหนำ ทุกครั้งเมื่อว่างเว้นเขามักเวียนมากินหัวกินหางเธอวันละหลายเวลาจนได้ยินเสียงโอดครวญอยู่บ่อยๆ... แม้บทเริ่มต้นแทบจะเป็นการข่มขืนเมียตัวเองแต่สุดท้ายปลายทางรักก็ฉ่ำหวานจนเขาไม่อาจลืมความงดงามในยามพาเธอทะยานข้ามโค้งขอบฟ้าแล้วถลาเล่นลมอยู่บนเวหาสูง นับวันเขาก็ยิ่งจะหลงรักเธอขึ้นทุกที หวงจนไม่อยากห่างจากร่างงามไปไหน อยากกอดเธออยู่อย่างนี้...อยากรักเธอให้สมกับความโหยหา...อยากสัมผัสทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างให้สมกับความเสน่หาที่มีมากจนล้นใจ “ดาวจ๋าดาว...ต่ออีกรอบนะ” เมื่ออดใจไม่ไหวคนเอาแต่ใจก็ร้องขอ “บ้าแล้ว...คุณกริช...ไม่เอา” พอเห็นความต้องการของอีกฝ่ายเริ่มทะยานขึ้นอีกครั้งคนที่เพิ่งตะกายฟ้ามาหยกๆ ถึงกับถอยร่นอย่าง ผวา ก่อนจะปัดใบหน้าคมสันที่โน้มลงมามือเป็นพัลวัน “จะหนีไปไหนคุณก็รู้ถ้า...ผมขอมันต้องได้” กฤตยชญ์รวบมือเรียวที่ดันคางไว้ขึ้นมาจูบขณะใช้แขนอีกข้างโอบรัดร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะทาบริมฝีปากรุมร้อนลงบนแก้มอิ่มสีระเรื่ออย่างสุดถนอมลามเลยไปตามลำคอหอมกรุ่นไล่ลงไปเรื่อยๆ “คุณกริช...ไปกินยาบ้ามาหรือไง...ไม่เอา” คนร่างเล็กที่กำลังถูกเชิญชวนพยายามดิ้นรน เพราะหากยอมเออออเห็นทีพ่อตัวดีคงกินหัวกินหางจนเธอใจขาดตายเพราะไฟรักอันร้อนแรง “กินยาบ้งยาบ้าอะไรที่ผมทำไปเนี่ย...เพราะความรักทั้งนั้น...เถอะน่าขอผมชื่นใจอีกนิด...นิดเดียวนะคนดีนะ” ชายหนุ่มขอร้องเสียงอ้อนขณะฝากรอยจูบไปตามลาดไหล่บางและซุกไซ้ไปตามผิวนวลเนียนอย่างแสนรักใคร่ “ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยคุณกริช...ไม่งั้นคืนนี้แยกห้อง...” พริบพันดาวชี้มือไล่ท่าทางเอาจริงจนอีกฝ่ายเริ่มขยาด หญิงสาวจิกตามปรามมือหนาที่กำลังโลมลูบไปตามเนื้อผิวเมื่อเห็นว่าขืนปล่อยให้อีกฝ่ายเชิญชวนเห็นทีคงถูกต้อนอีกตามเคย แม้จะเสียดายจนแทบขาดใจแต่กฤตยชญ์ก็ไม่คิดดื้อดึง...เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นจับมือเรียวขึ้นมากุมไว้แนบริมฝีปากลงบนหลังมือและพรมจูบนิ้วมือเรียวทีละนิ้ว...ทีละนิ้วอย่างอ้อยอิ่งด้วยความเสียดาย... “อย่าดุนักสิเมียจ๋า...เดี๋ยวลูกออกมาไล่งับชาวบ้านก่อนพูดได้นะ...” “เอ๊ะ!...คุณอัปยศคุณว่าดาวเป็นหมาเหรอคะ” พริบพันดาวแหวขึ้นทันใด “เรียกแบบนี้อีกแล้ว...ถ้าลูกออกมาอย่าเผลอเรียกชื่อผมแบบนั้นล่ะเดี๋ยวลูกสับสนแย่” “คุณจะไปไหนก็ไปเลยไป...นิสัย!...” “ถ้างั้นผมขอไปที่ชอบที่ชอบ...กับคุณได้หรือเปล่า” พูดเสร็จชายหนุ่มก็แนบริมฝีปากลงบนแก้มนวลแล้วผุดลุกขึ้นทันที “คุณ!...” พริบพันดาวถึงกับอ้างปากค้างเมื่อคนที่จะจัดการเอาเรื่องเผ่นแนบเข้าห้องน้ำจนไม่เห็นฝุ่น “อย่าออกมานะ...ออกมาเมื่อไรแม่จะจับเจี๋ยนให้เหลือแต่ตอเลยคอยดู” ปากต่อว่าแต่ในใจกลับพองโตจนคับแน่นไปทั้งอก...แม้กฤตยชญ์จะเอาเปรียบเธอทุกทางในเวลานี้...แต่เธอกลับไม่รู้สึกรังเกียจสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ในทุกห้วงเวลาที่พาเธอเดินไปสู่ดินแดนอันแสนรื่นรมย์...คราแรกกะจะจัดการอีตานั่นให้ผวาไปสักชาติแต่นาทีนี้เธอกลับแพ้ใจตัวเอง...หญิงสาวรำพึงอย่างหมดหนทางปฏิเสธ อยากปฏิเสธว่าหัวใจไม่ได้ยินดียินร้ายกับสิ่งที่เผชิญ...แต่เมื่อเห็นความรักใคร่ที่เจ้ามารร้ายตัวดีถ่ายเทให้ทุกวันใครกันจะต้านทานไหว... เฮ้อ!..ความใคร่เป็นยิ่งกว่ายาเสพติด...ยิ่งถ้าเป็นความใคร่ที่ผสมอยู่ในความรักมันก็ยิ่งติดหนักพอได้ลองก็อยากเสพอยู่ร่ำไป...และไม่รู้จักพอ...เธอรู้ว่ากฎเกณฑ์ของความรักมักมีความทุกข์คอยแอบแฝง...แต่ก็ยังมัวเมาอยู่ในเพลิงร้ายจนไม่กลัวว่าไฟรักที่ร้อนแรงจะผลาญหัวใจให้ย่อยยับจนไม่เหลือชิ้นดีเมื่อถึงเวลาที่ต้องลาจาก... ขณะกำลังสับสนอยู่กับความรู้สึกที่แตกออกเป็นสองเสี่ยงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...พริบพันดาวเหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนัง...คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเห็นเวลาบนหน้าปัดชี้บอกว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะสามทุ่ม...ใบหน้าหวานหันไปทางห้องน้ำแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมขึ้นสวมแล้วเดินไปเปิดประตู “เอ่อ...ขอโทษครับคุณผู้หญิง...คุณกริชนอนหรือยัง” ปกรณ์ก้มหน้าหงุดเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูออกมาเป็นใครอีกคนที่กำลังมีอิทธิพลเจ้านายชนิดที่เรียกได้ว่ามากกว่าอะไรทั้งหมด “มีอะไรเหรอ” “เอ่อ...” ท่าทีอึกอักร้อนรนของปกรณ์ทำเอาหญิงสาวหน้าหวานนึกถึงวันที่กฤตยชญ์พรวดพราดออกไป...จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ...และเรื่องที่เกิดก็คงจะหนักหนาเอาการไม่อย่างนั้นคนสนิทที่รู้ใจนายยิ่งกว่าอะไรคงไม่กล้าเคาะประตูเรียกลางดึกให้โดนด่าเล่น “คุณกริชอาบน้ำอยู่...มีอะไรเดี๋ยวดาวบอกให้” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังอึกอักเธอจึงรับฝากข้อความ “ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณผู้หญิงช่วยเรียนคุณกริชว่า...ผมรออยู่ข้างล่างเราจะไปที่โรงเลื่อยกันในอีกครึ่งชั่วโมง...” ปกรณ์บอกแค่นั้นก็ผลุนผลันออกไปเพราะเกรงจะถูกซักไซ้จนเสียเรื่อง พริบพันดาวมองตามร่างสูงกำยำแล้วครุ่นคิด...ไปโรงเลื่อยเวลาดึกๆ แบบนี้เนี่ยนะ...ไปทำไม?...ร่างเปรียวบางถอยหลังปิดงับประตูแล้วเดินไปมองประตูห้องน้ำอย่างครุ่นคิด...ถ้าขอไปด้วยเห็นทีกฤตยชญ์คงจะไม่ยอม... หญิงสาวหมุนตัวเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมา...เธอควานมือยุกๆ ยิกๆ อยู่ชั่วครู่แล้วหยิบซองยาที่วิกานดาแอบซ่อนไว้ให้...เห็นทีฉันคงต้องใช้วิธีนี้เพื่อค้นหาคำตอบเอง... พริบพันดาวจ้องประตูห้องน้ำตาเขม็ง...เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ในนั้นยังไม่มีวี่แววจะออกมาเธอจึงรีบตรงไปที่ตู้เครื่องดื่มซึ่งอยู่ถัดออกไป...หญิงสาวเลือกขวดน้ำขวดแรกแล้วเทผงยาลงไปครึ่งหนึ่งก่อนจะเขย่าๆ จนเข้ากัน...แต่ก่อนที่จะทันทำอะไรต่อเสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างเปลือยครึ่งท่อนยืนจ้องเธอไม่วางตา “แค่รอบเดียวถึงกับคอแห้งเลยเหรอ...” กฤตยชญ์ยังมีแก่ใจกระเซ้า “คุณจะดื่มไหม...” คนที่หัวใจแทบวายเพราะเกรงถูกจับได้รีบชวน “ดื่มคุณดีกว่า...” ชายหนุ่มหรี่ตามองขวดน้ำในมือของภรรยาอย่างไม่แยแส ใบหน้าคมสันยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเดินมายืนอยู่แนบชิดกับเธอ ก่อนจะตวัดอุ้มร่างเปรียวจนลอยละลิ่วขึ้นแนบอก พริบพันดาวใจเต้นตุ้บๆ ต่อมๆ เพราะกลัวน้ำที่เธอเตรียมไว้จะไม่ได้ใช้งาน...หญิงสาวกอดขวดน้ำไว้แน่นแล้วคิดหาหนทาง กฤตยชญ์อุ้มร่างบางวางลงบนเตียงแล้วยิ้มกริ่ม...ก่อนจะดึงขวดที่เธอกอดไว้แน่นออกไปวางไว้ตรงโต๊ะข้างหัวนอน... “อย่าทำหน้าเหมือนผมเป็นไอ้บ้ากามสิดาว...” “ก็คุณเป็น” “คนเขารักสุดหัวใจทำไมมาหาว่าเป็นไอ้บ้ากามไปได้ล่ะฮึ” มือหนาลากไปตามเนื้อผิวนุ่มละมุนอย่างหลงใหล...ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าแดงก่ำอย่างมีความหมาย...หลังจากได้ครอบครองเขาต้องยอมรับว่าพริบพันดาวเป็นมากกว่าหัวใจ...ผู้หญิงคนนี้มีค่าเทียบเท่าชีวิตทั้งชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้... “ดาวเราควรมีลูกสักคน” ชายหนุ่มกระซิบชิดริมฝีปากอิ่มพร้อมเลื่อนตัวขึ้นนอนเคียงข้าง...ก่อนจะค่อยๆ แนบลงจุมพิตกลีบปากงามอย่างอ้อยอิ่ง...และเพิ่มความแรงบดเคล้าหนักหน่วงจนหญิงสาวเผลอครางเบาๆ วงแขนแกร่งกอดรัดร่างเปรียวบางเข้าหาอกกว้าง...ขณะโลมลูบฝ่ามือไปตามไหล่บาง “แต่...” “ไม่ต้องแต่แล้วจ๊ะทูนหัวนาทีนี้คุณมีหน้าที่ตอบแค่...ค่ะ...อย่าดื้ออย่าห้าม...เพราะผมไม่ฟัง” กฤตยชญ์ที่หน้ามืดรอบสองไล้ริมฝีปากไปตามพวงแก้มนุ่มแล้วเคลื่อนจูบปิดปากกระชับที่กำลังจะขยับคัดค้าน...ปลายลิ้นร้อนไล่ไซ้ซอนอย่างดูดดื่มหยอกเย้าจนกายสาวไหวระริก... เสียงครวญเบาๆ ของหญิงสาวที่ดังขึ้นทำเอาคนกำลังนำทางแทบคลั่งตาย...ขนาดเพิ่งผาดโผนโจนทะยานมาหมาดๆ แต่พอเริ่มใหม่ร่างกายก็ตอบรับและพร้อมเดินไปกับอารมณ์ที่โหมแรงขึ้นทุกขณะได้อย่างน่าอัศจรรย์... “คุณกำลังทำให้ผมคลั่งรู้ไหมดาว...” เขากระซิบบอกเสียงพร่าขณะไล่มือไปตามลำคอระหง “ถ้าเป็นแบบนั้นก็อย่าเข้ามาใกล้ดาวสิคะ...อย่า...คุณกริช...” พริบพันดาวปรือตาขึ้นจ้องใบหน้าคมสันที่กำลังแดงก่ำไปด้วยเพลิงเสน่หาแล้วออกปากไล่น้ำเสียงสั่นพร่าไม่ต่างกัน...ยังไม่ทันที่เธอจะผลักไส...ฝ่ามือรุมร้อนก็แทรกผ่านสาบเสื้อคลุมก่อนจะแยกออกจนอกอิ่มโผล่อวดปลายยอดปทุมถันอันงดงาม... “ฆ่าผมให้ตายเถอะดาว...ทุกนาทีผมปรารถนาเพียงคุณ...ยอดรัก...รักผมบ้าง...ไม่ต้องมากเท่าผมแต่รักผมบ้างจะได้ไหม” ขณะกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับคำหวานร่างบางถึงกับสะท้านไปทั้งทรวงเมื่อริมฝีปากร้อนรุมแนบลงดูดดึงคลึงเคล้าอกสาวอย่างกระหาย...หญิงสาวหลับตาแน่นบิดส่ายร่างกายเมื่อความซ่านไหวกำลังทำให้เลือดในกายเดือดพล่านไปทั้งอณู... มือหนาสอดประคองแผ่นหลังให้แอ่นหยัดจนคล้ายเธอกำลังเสนอทุกความงดงามเข้าสู่ปลายฝันอันซ่านไหวอย่าเต็มใจในรสสัมผัส... กฤตยชญ์ที่คุ้นชินกับทุกตารางนิ้วบนร่างงามลงมือปลุกเร้าหยอกเย้าเชิญชวนจนหญิงสาวหลงเพริศไปกับทุกสัมผัสที่ชักนำ...เมื่อไฟรักเริ่มลามเลียเปลวร้อนก็ยิ่งระอุ...มือหนากระตุกสายเสื้อคลุมเนื้อดีแล้วดึงรวดเดียวทุกอย่างก็ปลิวว่อนพร้อมๆ กับผ้าขนหนูที่พันกายไว้หลวมๆ...แล้วลงมือดื่มกินเฟ้นฟอนหาความหวานอันแสนหฤหรรษ์บนกายงามอย่างไม่รู้จักอิ่ม พริบพันดาวลืมกายลืมใจลืมความขุ่นข้องหมองใจไปสิ้น...หญิงสาวเผยอริมฝีปากครวญครางเมื่อริมฝีปากร้อนรุมยังคลุกเคล้าเกลี่ยไล้ปลายลิ้นไปทั่วทรวงอกอันนุ่มหยุ่นอย่างไม่ลืมหูลืมตา... เสียงครางของกฤตยชญ์ดังงึมงำจนฟังไม่ได้ศัพท์เมื่อแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มก่อนจะเผยอออกจากกันด้วยปลายลิ้นนุ่มที่ซอนไซ้เข้าไปภายในอย่างถือสิทธิ...ร่างกายนี้ไม่เคยทำให้เขารู้สึกเพียงพอ...เขาไม่เคยเพียงพอกับรสพิศวาสที่หวานฉ่ำราวหยาดน้ำผึ้งจากสรวงสวรรค์... พริบพันดาวแทบกลั้นลมหายใจเมื่อฝ่ามือร้อนรุมกำลังลูบไล้สะโพกกลมกลึงแล้วกรีดเฉือนควานหาความฉ่ำชื้นบนกึ่งกลางกาย...หญิงสาวถดกายหนีการรุกรานที่กำลังบีบเคล้นแรงอารมณ์บางอย่างให้ทะลักทลายแม้จะผ่านบทรักมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแต่เธอก็ยังไม่คุ้นชินกับสัมผัสอันซ่านไหวที่นาบไปตามเนื้อผิวสักที... ห้วงเวลาหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนวูบดิ่งลงสู่พื้นพิภพจนรอบกายมีแต่ความมืดมิด...หากเสี้ยวนาทีเธอกลับรู้สึกคล้ายร่างกายพุ่งฉิวขึ้นสู่ปลายฟ้า...เมื่อแรงเสียดสีจากความเป็นชายกำลังร่ำร้องขอความกรุณาจากกายเธอ... “คุณกริช...” มือเรียวกางขึ้นขัดขวางเมื่อร่างแกร่งพลิกร่างขึ้นมาช้าๆ “มันจะเหมือนทุกครั้งดาว...ไม่แตกต่างจนต้องหวาดกลัว...ความรักจากผมจะผสมอยู่ในทุกสัมผัสเหมือนเคย...และทุกอย่างจะรวมอยู่ตรงนี้และเดี๋ยวนี้คนดี...” สิ้นเสียงกระซิบร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือก! เมื่อความอุ่นซ่านแทรกผ่านเข้าสู่ร่างกายรวดเร็วจนตั้งรับไม่ทัน กฤตยชญ์หลับตากัดกรามคำรามเสียงทุ้มต่ำเมื่อสัญญาณบางอย่างกำลังโอบรัดความรักอันเบ่งบานจนซาบซ่านไปทั้งกาย... “ดาว...” “ฉันเปล่า...” หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นประกายตายของอีกคนดูร้อนรนจนเหมือนใกล้คลั่งเต็มที...หญิงสาวพยายามถดถอยร่างกายจนแผ่นหลังเบียดลงบนที่นอนนุ่มแต่ยิ่งถอยสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในร่างก็ยิ่งกดย้ำจนเธอได้แต่ครางครวญอย่างลืมตัว... ลมหายใจของทั้งคู่เริ่มดังประสานกันจนจับจังหวะไม่ได้เมื่อเรือนกายแกร่งที่แนบแน่นเริ่มขับเคลื่อน...ทุกจังหวะของแรงโถมแม้ไม่รุนแรงแต่ก็หนักหน่วง...หญิงสาวหลุดเสียงรัญจวนออกมาอย่างสุดกลั้น...เมื่อจังหวะการขับเคลื่อนประสานไปพร้อมกับสัมผัสจากปลายนิ้วที่ลูบไล้รุกเร้าไปตามจุดลึกซึ้งซึ่งกระชากอารมณ์ของคนถูกเชื้อเชิญให้เตลิดเปิดเปิงไปกับทุกแรงปรารถนา เธออยากกรีดร้องให้ก้องฟ้าเมื่อดวงดาราเริ่มพร่าพราย...ความเวิ้งว้างในยามอารมณ์วาบหวามโหมแรงจากบทรักอันเร่าร้อนกำลังทำให้เธอขาดใจ...ทุกห้วงเวลาของการเคลื่อนไหวที่รุนแรงและกระชั้นขึ้นทุกขณะกำลังบีบความรู้สึกของเธอให้ลอยลิ่วขึ้นสู่ที่สูงจนน่าหวาดเสียวก่อนจะดำดิ่งลงสู่หุบเหวด้านล่างด้วยความเร็วและแรงจนเธอไม่รู้ว่าสุดท้ายร่างกายจะพบจุดสิ้นสุด ณ ตรงไหน ทุกสัมผัสอันเปี่ยมไปด้วยความรักสร้างความซ่านสุขให้กับทุกจังหวะรัก...เสียงครวญครางยามคลอประสานกำลังนำทางให้ทั้งคู่เดินทางสู่จุดหฤหรรษ์...เสียงเว้าวอนบอกรักจากกฤตยชญ์กำลังเติมเชื้อไฟให้โหมแรงขึ้นๆ หญิงสาวยกมือโอบกอดร่างแกร่งอย่างลืมตัวเมื่อร่างกายกำลังตอบรับกับทุกอย่างที่กำลังดำเนินไป... แววตาเปี่ยมรักจ้องดวงหน้าหวานละไมที่มีเหงื่อผุดพร่างพรายอย่างเสน่หา เสียงทุ้มแหบพร่าพึมพำถ้อยคำบางอย่างออกมาพร้อมกับจังหวะที่กระชั้นด้วยความแรงและเร็วจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ทัน วงแขนเรียวที่โอบรัดร่างแกร่งแน่นพร้อมหยัดเกร็งร่างกายขึ้นรับกับจังหวะสุดท้ายแล้วปล่อยกายให้หมุนคว้างไปกับความรู้สึกพร่าพรายที่กระจัดกระจายอยู่ในอากาศ เสียงจังหวะการเคลื่อนไหวยุติลงเมื่อร่างใหญ่โผซบลงบนเรือนร่างงามแล้วแนบริมฝีปากจูบหนักลงบนหน้าฝากนวล...รอยยิ้มปีติผุดออกจามุมปากสีเข้มเมื่อความอิ่มเปรมกำลังซ่านไปทั่วร่าง... “ดาว...ผมรักคุณเหลือเกิน...” ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจแนบริมฝีปากกับเรียวปากอิ่มพลิกกายคะกองกอดร่างระทดระทวยของหญิงสาวเข้ามากอดไว้ในวงแขน...พริบพันดาวนอนหายใจรวยรินอยู่ในอกอุ่นเมื่อบทสิ้นสุดที่เธอเฝ้ารอยุติลงอย่างงดงาม...   Create Date : 06 กรกฎาคม 2553 2 comments Last Update : 6 กรกฎาคม 2553 10:05:52 น. Counter : 550 Pageviews. Share Tweet