Bloggang.com : weblog for you and your gang
sansook
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
?
]
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
สรุป พ.ร.บ.
ความรู้ทั่วไป
ทักทาย
นานาสาระ
วิเคราะห์นะจ๊ะ
ดูดวงกันเถอะ
เก็บมาฝาก
สรุปภาษาไทย
ความรักแม่เอ๊ย
แนวข้อสอบ
แบบทดสอบจิตวิทยา
แนวคิด และมุมมอง
เรื่องเล่า
เคล็ดลับความสวย
เรียงร้อยเรื่องราว
กฎหมายน่ารู้
งาน งาน งาน
รักษาสุขภาพกันเถอะ
เคล็ดลับดีๆ
สรุปแนวข้อสอบหลักสูตรประถมศึกษา
เชิญชวนสู่ธรรมมะ
ฮวงจุ้ยน่ารู้
เมื่อจิตนาการบังเกิด
อสูรพ่ายรัก
แนะนำผลงาน
เรือนรัก - นางรอ
เงาแปร
บรรยากาศสละคาน
คลังข้อสอบ
ดวงไฟในมือมาร
เหลี่ยมรักทรชน
ยั่วรักพยัคฆ์ร้าย
สามนารี
นิยายชุด ภารกิจรัก เรื่องเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
เกี่ยวกับบริหารงานบุคคลท้องถิ่น
เล่ห์วิวาห์มาเฟีย
ละครเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
ทวงใจสุดปลายฟ้า
อีบุคสุดแซ่บ
<<
กรกฏาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
14 กรกฏาคม 2553
ตอนที่ ๓๔ เหนือฟ้ายังมีดาว
All Blogs
ตอนพิเศษ 2 มารร้ายตะกายดาว
ตอนพิเศษ 1 แผนร้าย
ตอนที่ ๕๑ อวสาน
ตอนที่ ๕๐ บอกรักเธอให้ก้องฟ้า
ตอนที่ ๔๙ ความผิดมีไว้แก้ไข
ตอนที่ ๔๘ ชีวิตเพื่อเธอ
ตอนที่ ๔๗ เธอคือใคร?
ตอนที่ ๔๖ วันประจัญบาน
ตอนที่ ๔๕ ขุดรากถอนโคน
ตอนที่ ๔๔ คำพิพากษา
ตอนที่ ๔๓ หน้าที่เหนือสิ่งอื่นใด
ตอนที่ ๔๒ ใจคือนายกายคือบ่าว
ตอนที่ ๔๑ รักร้าว
ตอนที่ ๔๐ เพื่อนกับคนรัก
ตอนที่ ๓๙ รักสลาย
ตอนที่ ๓๘ แรงรักจากจูบเดียว
ตอนที่ ๓๗ กลเกม
ตอนที่ ๓๖ ตัวปัญหา
ตอนที่ ๓๔ เหนือฟ้ายังมีดาว
ตอนที่ ๓๔ วันหวาน
ตอนที่ ๓๓ รักเกิดที่กลางใจ
ตอนที่ ๓๒ ไฟร้อนกับอสรพิษ
ตอนที่ ๓๑ แม่เสือออกลาย
ตอนที่ ๓๐ ลมเปลี่ยนทิศ
ตอนที่ ๒๙ คราวซวย (ของใคร?)
ตอนที่ ๒๘ ถ่านไฟเก่า
ตอนที่ ๒๗ สุดไขว่คว้า
ตอนที่ ๒๖ สายเกินการ
ตอนที่ ๒๕ ไฟร้อนไฟรัก
ตอนที่ ๒๔ ไฟซ่อนเชื้อ
ตอนที่ ๒๓ น้ำผึ้งอาบยาพิษ
ตอนที่ ๒๒ ฆ่าได้หยามไม่ได้
ตอนที่ ๒๑ ลับลมคมใน
ตอนที่ ๒๐ เกือบได้เรื่อง
ตอนที่ ๑๙ ไปไม่ถึงดวงดาว
ตอนที่ ๑๘ เปิดศึก
ตอนที่ ๑๗ มัดมือชก
ตอนที่ ๑๖ ระฆังยกแรก
ตอนที่ ๑๕ แรงปรารถนาจากหัวใจ
ตอนที่ ๑๔ เกินเอื้อม
ตอนที่ ๑๓ ข้อแลกเปลี่ยน
ตอนที่ ๑๒ ภารกิจแรก
ตอนที่ ๑๑ ภารกิจ
ตอนที่ ๑๐ สะดุดรัก
ตอนที่ ๙ เกลือจิ้มเกลือ
ตอนที่ ๘ แผนไล่ล่า
ตอนที่ ๗ บทสรุปของปัญหา
ตอนที่ ๖ ทางเลือกที่เด็ดขาด
ตอนที่ ๕ ผลลัพธ์
ตอนที่ ๔ อีกฟากของปัญหา
ตอนที่ ๓ สาวงามกับทางรอด
ตอนที่ ๒ เผชิญปัญหา
ตอนที่ ๑ สาวงามกลางดงเท้า
Friends' blogs
sansook
Chulapinan
baby_15
ไร่ปลายตะวัน
lovers
ge-or-ge
โมกสีเงิน
tingnoy
พลังชีวิต
Mr.Terran
hangclub
nirin_18
คนผ่านทางมาเจอ
patra_vet
ซ่อนรอยยิ้ม
นิยายฝันหวาน
ป้ามด
รำเพย
นิชนันท์
วัตตรา
Insignia_Museum
Baan_Bualoy
ooseabubbleoo
literature
bigger
ใยไหมเจ้าค่ะ
super novel
นัทธ์
Webmaster - BlogGang
[Add sansook's blog to your web]
Links
BlogGang.com
ตอนที่ ๓๔ เหนือฟ้ายังมีดาว
รุ่งเช้าของอีกวันหลังจากดื่มด่ำกับความเข้าอกเข้าใจที่มีความรักเป็นรากฐาน กฤตยชญ์ออกไปทำงานด้วยความรู้สึกชื่นมื่นกว่าทุกวันจนคนใกล้ชิดต่างรับรู้ถึงความสุขที่ฉายออกมาจากใบหน้าและแววตาของผู้เป็นนาย
พริบพันดาวเดินออกมาส่งคนรักไปทำงานด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากทุกครั้ง...ไม่มีความกังวลใดๆ ให้เธอต้องหวาดหวั่นกับงานที่เขาข้องเกี่ยว...และไม่มีความมึนตึงกับหน้าที่ของภรรยา...หญิงสาวยิ้มอ่อนหวานเมื่อคนที่โอบร่างไว้หลวมๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ก่อนจะจรดริมฝีปากจูบแก้มนวลเบาๆ...
ผมไปทำงานก่อนนะดาว...แล้วจะรีบกลับ
กฤตยชญ์ประคองใบหน้าหวานละมุนไว้อย่างอ่อนโยน...ก่อนจะโน้มใบหน้าลงแนบริมฝีปากกับกลีบปากงาม...แล้วผละออกอย่างอ้อยอิ่ง...
ปกรณ์ยืนมองเจ้านายจูบลาภรรยาด้วยสายตาหวาดหวั่น...แม้ลึกๆ เข้าจะรู้สึกยินดีกับความสุขที่ผู้เป็นนายได้รับ...แต่ความลับที่พริบพันดาวเก็บซ่อนเอาไว้กลับทำให้เขาอดกังวลไม่ได้...
พริบพันดาวมองตามรถคันใหญ่ที่เคลื่อนไปช้าๆ แล้วยิ้มอ่อนหวานเมื่อเห็นประกายห่วงหาอาทรฉายออกมาจากดวงตาคู่เข้ม...ชีวิตราบรื่นเป็นปกติธรรมดาแบบนี้จะคงอยู่ได้สักกี่วัน...หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเมื่อนึกกังวลกับอนาคตที่ไม่แน่นอน
เมื่อเห็นว่ารถของกฤตยชญ์ขับออกไปจนลับตาหญิงสาวจึงหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องพักของพราวฟ้าด้วยทีท่าเรียบเฉย
เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำเอาคนที่นั่งอยู่บนเตียงขยับตัวอย่างลนลาน...ดวงตาที่เคยฉายแววร้ายกาจหม่นมัวและหวาดหวั่นเมื่อเห็นว่าคนที่เดินใกล้เข้ามาเป็นใคร
พราวฟ้าขยับถอยไปด้านหลังแล้วฝังตัวแนบกับหัวเตียงเมื่อเห็นประกายตาเอาเรื่องของคนเบื้องหน้า...ตกลงเธอกำลังเล่นอยู่กับผู้หญิงประเภทไหนกัน...หญิงสาวถามตัวเองเมื่อเห็นความเย็นชาฉายออกมาจากดวงตาและท่าทางของพริบพันดาว...
แกจะเอายังไงกับฉัน
หญิงสาวถามออกไปด้วยเสียงอันสั่นเทา
ถ้าเธอช่วยทำงานให้ฉัน...เธอจะมีวันพรุ่งนี้
พริบพันดาวพูดขึ้นหลังเดินมาหยุดอยู่ห่างจากคนตรงหน้าไม่ถึงสองวา หญิงสาวมองร่างอ่อนแรงที่เริ่มสั่นเทาด้วยประกายตาเวทนา...แม้จะเห็นใจพราวฟ้าที่ต้องมาอยู่ในสภาพเช่นนี้แต่หากไม่ทำอะไรสักอย่างเธอก็ไม่อาจยุติภารกิจที่รับผิดชอบอยู่...
หลังจากคืนนั้นพราวฟ้าถูกตัดขาดจากโลกภายนอกทันที...หญิงสาวถูกขังให้อยู่แต่ภายในห้องและถูกยึดอุปกรณ์สื่อสารทั้งหมด...
เมื่อวานหลังโยนความผิดให้กับแพะสาว...จนเธอรอดจากข้อกล่าวหาเรื่องยานอนหลับ...พริบพันดาวก็ยื่นคำขาดขอจัดการกับหญิงสาวด้วยตัวเอง...
แม้กฤตยชญ์จะสงสัยว่าเธอออกไปไหนมาแต่ปกรณ์ก็ช่วยแก้ตัวให้จนรอด โชคดีที่เจ้าของบ้านหน้าคมห่วงความสงบสุขมากกว่าความจริงจึงทำให้เขาสรุปทุกอย่างไปตามพยานหลักฐานที่ชี้ชัด...แล้วรีบปิดคดีพร้อมกับมอบผู้ต้องหาให้เธอจัดการได้ตามสะดวก...
ทำไมฉันต้องช่วยแก
แม้จะกลัวจนตัวสั่นแต่พราวฟ้าก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อเสียทีเดียว
ทำไมงั้นเหรอ?... พริบพันดาวทวนคำเสียงเยาะแล้วตอบกลับน้ำเสียงเย็นชา เพราะเธอไม่มีทางเลือกยังไงล่ะพราวฟ้า
ฉันไปทำอะไรให้แก...ทำไมถึงมาทำกับฉันแบบนี้
ความจำสั้นหรือยังไง...ถึงจำไม่ได้ว่าเธอทำอะไรไว้กับฉันบ้าง...และที่สำคัญเธอจำไม่ได้เลยหรือยังไงว่ามาที่นี่เพราะจุดประสงค์อะไร...พราวฟ้าเธอรนหาที่เองนะ
ฉันมาเพราะกริช...ฉันกับเขาเราเคยรักกัน
แล้วตอนนี้ล่ะ...เธอกันเขายังรักกันอยู่ไหม...ถ้าเธอคิดว่าจะเอาความรักจากอดีตมาร่ำร้องสิ่งที่ต้องการแล้วให้ฉันหลีกทางง่ายๆ เธอคิดผิด...ฉันรู้เธอมาที่นี่เพราะอะไรและฉันจะให้โอกาสเธอเลือกว่าอยากเป็นปลาซิวปลาสร้อยบนร่างแหกับไอ้พ่อเลี้ยงชั่วนั่น...หรือจะหันมาทำความดีให้กับสังคม
แกพูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ
อย่ามาทำไขสือน่าพราวฟ้า...เธอก็รู้นี่ว่าพ่อเลี้ยงเดชฤทธิ์ใช้ชีวิตอยู่บนเส้นทางแบบไหน...เวลานี้เธออาจกำลังหลงระเริงกับอำนาจที่เขามีแต่เธอก็รู้ว่าอำนาจในทางไม่ดีมันไม่มีทางยั่งยืนไปตราบชั่วชีวิต...หน้าที่เธอกำลังสร้างความสั่นคลอนให้ชีวิตคุณกริช...หน้าที่ฉันคือทำทุกอย่างให้ชีวิตเขามั่นคงปลอดภัย...ฉันจะให้โอกาสเธอแก้ตัวแล้วเลือก...ว่าไงจะเดินไปลงนรกหรือจะเดินอยู่บนถนนอย่างคนปกติ...
พริบพันดาวโยนทางเลือกออกไปด้วยท่าทางเด็ดขาด หญิงสาวจ้องคนเบื้องหน้าตาเขม็ง...และรู้สึกใจชื้นขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าเกรี้ยวกราดของพราวฟ้าเริ่มอ่อนลง
ทำไมฉันต้องช่วยแก...เรื่องอะไรฉันจะต้องช่วยให้แกสุขสบายในขณะที่ฉันต้องพบกับความลำบาก
พราวฟ้าถามพร้อมกับบอกออกไปตามความรู้สึก
จริงๆ ฉันไม่สนใจเลยสักนิดกับความช่วยเหลือของเธอแต่ที่เมตตาช่วยหาทางเลือกให้ก็เพราะเวทนาหรอกนะ...หลักฐานที่จะเอาผิดพ่อเลี้ยงเดชฤทธิ์ฉันมีตั้งเยอะแยะ...รวมทั้งหลักฐานที่จะส่งเธอไปดัดสันดานในคุก...
พริบพันดาวเลิกคิ้วขึ้นเหมือนได้ใส่ใจสักนิดหากอีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือ
แกอย่ามากล่าวหาฉันนะ...ฉันไม่เคยทำความผิด
เธอแน่ใจเหรอ...แต่เท่าที่รู้เหมือนเธอจะพัวพันกับยาเสพติดและมีไว้ในครอบครองเสียด้วย...และปริมาณของมันก็มีมากพอจนสามารถส่งเธอเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในคุกจนตายเชียวล่ะ...พราวฟ้าเธอคงไม่รู้ล่ะสิว่าผู้หญิงหน้าตาดีๆ เวลาติดคุกมันจะพบเจอกับอะไร
แก!...แกเป็นใคร...
ฉันจะเป็นใครมันก็ไม่สำคัญหรอก...ว่าไงจะเลือกไปเป็นผู้หญิงของคนในคุกหรือมีชีวิตอย่างปกติสุขธรรมดา
พราวฟ้าถึงกับคิดหนักเมื่อเห็นทางเลือกอันไม่น่าปรารถนา...หญิงสาวจ้องหน้าผู้ชี้ชะตาเขม็ง...ราวกับจะจดจำคนตรงหน้าไปจนวันตาย...แม้อยากจะลุกขึ้นสู้กับอีกฝ่ายให้รู้ดำรู้แดงแต่...เธอเคยเห็นฤทธิ์เดชของพริบพันดาวมาแล้ว...แม้จะไม่เชื่อว่าหล่อนสามารถกำหนดเส้นทางชีวิตในวันหน้า...มันก็ไม่น่าเสี่ยงอยู่ดี
แกต้องการให้ฉันช่วยอะไร...และฉันไว้ใจแกได้แค่ไหนว่าเมื่อทุกอย่างจบสิ้นชีวิตฉันจะปลอดภัย
เมื่อตัดสินใจได้พราวฟ้าจึงลดอาการแข็งขืนแล้วถามออกไป
หน้าที่ของเธอจะเริ่มก็ต่อเมื่อเราพาเธอไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัย...อีกสักครู่ผู้กองราชคงเดินทางมาถึง...เขาจะพาเธอไปอยู่ในเซฟเฮาส์ที่ทางเราจัดไว้ให้...เมื่อทุกอย่างจบสิ้นเธอจะได้เงินก้อนหนึ่งเพื่อไปตั้งตัว...เลือกเอาพราวฟ้าว่าจะใช้ชีวิตแบบไหนในบั้นปลายของชีวิต
ไหนแกว่ามีปัญญาจัดการกับพ่อเลี้ยงไง...ถ้ามีหลักฐานก็จัดการเขาเอาเองสิ...มาพึ่งฉันทำไม...ฉันไม่โง่ทุบหม้อข้าวตัวเองหรอก...
แม้จะจนตรอกแต่พราวฟ้าก็ขอสู้อีกสักเฮือก พริบพันดาวจ้องคนตรงหน้าประกายตาเย็นชา หญิงสาวนึกหมั่นไส้กับท่าทางของพราวฟ้าตงิดๆ ...ดูเอาเถอะขนาดถูกต้อนจนจะจนตรอกอยู่รำไรแม่นี่ยังมีแรงฮึดอีแน่ะ...เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมถอยง่ายๆ ร้อยเอกหญิงจึงใช้รอยยิ้มเย็นยะเยือกเข้าข่มขวัญ
เรื่องหลักฐานมันมีมากพอที่จะจัดการเจ้านั่นอยู่แล้ว...แต่ที่ต้องการให้เธอช่วยเพราะมันจะย่นระยะเวลาให้ใกล้เข้ามาอีกนิด...โอเคพราวฟ้าฉันถือว่าให้โอกาสเธอแล้ว...ถ้าเธอไม่ต้องการก็ตามใจฉันไปล่ะ
พริบพันดาวไหวไหล่แล้วทำท่าจะหมุนตัวเดินออกไป แต่ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือเปิดประตูเสียงสั่นๆ ของพราวฟ้าก็ดังตามมาติด
เดี๋ยว!...
ว่าไง
ฉันช่วยก็ได้...แต่จะเชื่อแก...เอ่อ...เธอได้แค่ไหนว่าหากทุกอย่างจบสิ้นชีวิตฉันมันจะไม่เดือดร้อน
พราวฟ้าตัดสินใจได้ในนาทีสุดท้าย...แม้จะไม่เชื่อใจแต่นาทีนี้เธอยังมีทางเลือกไหนอีก...หญิงสาวบอกตัวเองอย่างจำยอม
หลังจากให้คำมั่นจนพราวฟ้าเชื่อใจ...พริบพันดาวจึงออกมานั่งรอเพื่อนร่วมทีมซึ่งกำลังอยู่ระหว่างการเดินทาง...เสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านหยุดความพลุ่งพล่านในอารมณ์ของคนรอลงทันใด...
ร่างเปรียวระหงผุดลุกจากเก้าอี้ตรงไปหน้าบ้านทันทีเมื่อเห็นคนที่ก้าวลงจากรถเป็นใคร...วิกานดายิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นพริบพันดาวเดินพ้นออกจากประตู
ดาว! แกเป็นยังไงบ้าง...ทุกอย่างโอเคมั้ย
หญิงสาวถามน้ำเสียงร้อนรนจนคนถูกถามอดยิ้มไม่ได้
แกจะให้โอเคแบบไหนล่ะ...วิกกี้
พริบพันดาวกระเซ้าเพื่อนน้ำเสียงร่างเริงจนคนที่เดินตามหลังวิกานดามาติดๆ รู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งใจ...ราชลอบมองใบหน้าหวานละไมที่ดูอิ่มเอิบด้วยความเศร้าใจอยู่ลึกๆ แม้จะทำใจและยอมรับกับความพ่ายแพ้แต่พอมาเจอหน้าเธอเขาก็อดหวั่นไหวไม่ได้...
สวัสดีค่ะผู้กอง...
สวัสดีครับคุณดาว... ราชทักทายแล้วกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นใครอยู่ในบริเวณเขาจึงถามขึ้น คนอื่นๆ ไปไหนหมดล่ะครับทำไมบ้านดูเงียบจัง
วันนี้ดาวสั่งไม่ให้ใครขึ้นมายุ่งย่ามบนนี้...คุณพราวฟ้าตกลงให้ความร่วมมือกับเราแล้วนะคะ...เรื่องเซฟเฮาส์คุณจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ
พริบพันดาวตอบน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะรายงานความคืบหน้าเรื่องงาน
ทางเราเตรียมไว้แล้วครับ...ส่วนเรื่องความปลอดภัยหายห่วงได้เลยเพราะท่านผู้กำกับสั่งกำชับเรื่องจัดเวรยามและลงมาดูแลด้วยตัวเอง
ดีค่ะ...ดาวว่าผู้กองรีบพาเธอไปดีกว่าเดี๋ยวคุณกริชกลับมามันจะเป็นเรื่องยาวเปล่าๆ...เดี๋ยวดาวไปตามมาให้...ต้อยแกคงต้องขับรถของคุณพราวตามไปขืนจอดทิ้งไว้ที่นี่คุณกริชสงสัยแน่...ถ้าทุกอย่างไม่พลาดเราคงจบภารกิจนี้ได้ในอีกสองสามวัน
พริบพันดาวบอกอย่างมีหวัง...ราชจ้องดวงตาเจิดจ้าเพียงชั่วแวบแล้วเปลี่ยนเป็นหม่นลงของร้อยเอกหญิงหน้าหวานด้วยประกายตาสับสนว่า...พริบพันดาวกำลังกลัวอะไร...ใบหน้าคมเข้มมองตามร่างเปรียวบางที่เดินห่างออกไปอย่างสงสัย...
วิกานดาเหลือบมองคนข้างๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดราวถูกของมีคมกรีดเฉือน...แม้ราชจะแสดงความห่วงใยและความให้ความใส่ใจเธอมากขึ้น...แต่มันก็อดปวดร้าวกับสายตาในยามที่เขาทอดมองเพื่อนรักไม่ได้...เธอจะทนได้นานแค่ไหนกับความรักที่ชายหนุ่มยังกักเก็บไว้ให้ใครอีกคน...
คุณคงเสียดายมากสินะกับความรักที่ไม่มีวันเอื้อมถึง
เมื่ออดไม่ได้หญิงสาวจึงถามขึ้นเบาๆ
ตอนแรกก็เสียดายแต่ตอนนี้พอยอมรับได้บ้าง...ผมขอโทษหากความรู้สึกที่เป็นกำลังทำให้คุณไม่เชื่อใจ
ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอกหากคนที่ตัวเองรักยังปักใจอยู่กับความรักครั้งเก่าและเหลือหัวใจให้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น...ฉันไม่ได้ตำหนิคุณหรืออิจฉาเพื่อน...แต่มันปวดใจค่ะกับท่าทางอาลัยอาวรณ์ที่คุณแสดงออกมา
ด้วยความที่เป็นหญิงมั่นแห่งกองทัพไทยวิกานดาจึงโพล่งความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา
ผมยอมรับว่าอาลัยในความรักที่จับต้องไม่ได้แต่เชื่อใจได้ไหมว่าตอนนี้คุณมีความหมายมากว่าใคร
ร้อยตำรวจเอกราชหันไปเผชิญหน้ากับความรักครั้งใหม่...นายตำรวจหนุ่มหน้าเข้มจ้องใบหน้าสวยเฉียบประกายตาจริงจัง...ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือเรียวขึ้นมากระชับไว้มั่น
ฉันจะเชื่อใจคุณได้ยังไง...หากยังเห็นสายตาของคุณยามมองใครอีกคนมันร้าวลึกขนาดนั้น...ฉันรู้ค่ะว่ามันทำใจยากหากจะตัดฉับความรู้สึกแต่คุณต้องเห็นใจฉันบ้าง
วิกานดานึกหมั่นไส้คนตรงหน้าขึ้นมานิดๆ ขนาดเห็นตำตาว่าอาวรณ์รักเก่าจนตาละห้อย...หน็อยพ่อคุณยังมีหน้ามาปลอบเธอด้วยคำพูดที่ทำเอาหัวใจพองโตแต่ไม่เคยสร้างความมั่นใจให้เลยสักนิด...
ไม่ถึงสิบนาทีพริบพันดาวเดินออกมาพร้อมกับพราวฟ้า...คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแล้วคลายออกพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างยินดีเมื่อเห็นภาพของผู้กองหน้าเข้มทำท่าเหมือนกำลังง้อวิกานดา...เอาแล้วสิไอ้ต้อย...หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นต้นรักซึ่งกำลังงอกงามของเพื่อน
เสียงฝีเท้าที่เดินใกล้เข้ามาหยุดฉากรักของคู่รักคู่ใหม่ลงทันใด...วิกานดาหันไปมองเพื่อนที่เดินยิ้มมาแต่ไกลแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เมื่อเห็นประกายล้อเลียนของอีกฝ่าย...ส่วนผู้กองหน้าเข้มถึงกับเขินจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อมีคนมาเห็นฉากรักที่หาดูยากเข้าให้...
พราวฟ้าจ้องหน้าผู้กองราชแล้วปรายตาไปทางพริบพันดาวก่อนจะเหลือบไปมองวิกานดา...หญิงสาวมองคนทั้งสามด้วยประกายตาสงสัย...และเริ่มเข้าใจกรายๆ ว่าผู้หญิงที่กำลังบีบเธอเหมือนบีบลูกไก่ในกำมือเป็นใคร...
เชิญครับคุณพราว
ผู้กองหน้าเข้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าได้เวลา
ผู้กองเป็นเพื่อนกริชไม่ใช่เหรอ...คุณมาร่วมมือกับแม่พวกนี้ได้ยังไง
เมื่ออดใจไม่ไหวพราวฟ้าจึงถามขึ้น
เพราะผมเป็นเพื่อนกริชน่ะสิถึงต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้จบๆ อย่าคิดมากเลยพราวอำนาจในทางที่ผิดไม่เคยทำให้ใครยิ่งใหญ่จนค้ำฟ้า...คิดเสียว่าสิ่งที่ทำกำลังช่วยชาติบ้านเมืองก็แล้วกัน
ที่ฉันทำเพราะเห็นแก่กริชหรอกนะ...ไม่ใช่เพื่อใคร
พราวฟ้าแค่นเสียงบอกพร้อมกับปรายตาไปทางพริบพันดาว...ใบหน้าสวยหากเซียวซีดเชิดขึ้นอย่างทะนงแม้เธอจะรู้อยู่เต็มอกว่ายอมช่วยเพราะกลัวความพลิกผันในวันหน้าแต่จะให้ยอมรับอะไรง่ายๆ...ไม่มีทางเสียล่ะ...
ร้อยตำรวจเอกราชมองหญิงสาวร่างอวบอัดยวนตาที่กำลังเชิดหน้าท้าทายหญิงสาวอีกคนด้วยความสงสัย...เพราะเป็นเพื่อนสนิทกฤตยชญ์เขาจึงพอรู้ฤทธิ์เดชอดีตคนรักเก่าของเพื่อน...จนนึกแปลกใจเมื่อเห็นคนไม่เคยก้มหัวใครอย่างพราวฟ้ายอมทำตามพริบพันดาวง่ายๆ
...จากสีหน้าและท่าทางแม้เธอจะทำเหมือนถือดีแต่พอสบตากับอีกฝ่ายประกายหวาดหวั่นจะฉายออกมาจากแววตาของเธอจนรับรู้ได้...ร้อยตำรวจเอกหน้าเข้มหันไปมองใบหน้าสวยหวานแล้วยิ้มพรายออกมา...นี่กระมังที่เขาเรียก...เหนือฟ้ายังมีฟ้า...แต่หากจะเปรียบในเวลานี้เห็นทีต้องเรียกว่า...เหนือฟ้ายังมีดาว
Create Date : 14 กรกฎาคม 2553
Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 11:19:50 น.
5 comments
Counter : 608 Pageviews.
Share
Tweet
ทักทายยามเช้าจ้า อิอิ :)
โดย:
หาแฟนตัวเป็นเกลียว
วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:58:30 น.
เข้ามาให้กำลังใจ
โดย: aumpai IP: 115.87.87.211 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:46:26 น.
เข้ามาให้กำลังใจ
โดย:
tuk_ora
วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:37:43 น.
ถูกต้องที่สุด...เหนือฟ้ายังมีดาว
โดย: an-o IP: 110.49.67.132 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:46:26 น.
เสร็จแน่ ๆ ฟ้า
โดย: jee IP: 114.128.177.113 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:36:26 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.