Bloggang.com : sansook : ตอนที่ ๑๖ ระฆังยกแรก

ตอนที่ ๑๖ ระฆังยกแรก

ร่างนุ่มนิ่มที่เบียดเข้าหาอกอุ่นกำยำอย่างลืมตัวปลุกเจ้าของกายแกร่งที่หลับใหลให้ตื่นขึ้น...ชายหนุ่มหรี่ตากวาดมองใบหน้าหวานละมุนแววตาเป็นประกายเมื่ออดใจไม่ไหวจึงก้มจุมพิตหนักๆ บนหน้าผากนุ่ม ฝ่ามือหนาลูบเรือนผมสลวยอย่างอ่อนโยน...ก่อนจะรวบเรือนกายนุ่มละมุนเข้ามากอดไว้แนบแน่น...

กฤตยชญ์มองคนในอ้อมกอด...ขณะเลื่อนฝ่ามือไปตามไหล่กลมกลึงแล้วครุ่นคิด...เขาจะทำอย่างไรต่อไปหากแม่สาวหน้าหวานตื่นขึ้นมาแล้วไม่เดินไปตามเกมที่วางไว้...

หลังจากได้แนบชิดเขาปรารถนาเพียงสิ่งเดียวคืออยากตื่นขึ้นมาแล้วพบหน้าเธอเป็นคนแรก...และยามหลับใหลขอให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่ได้พบ...

“อย่าเพิ่งตื่นนะพริบพันดาว...อย่างน้อยขอผมกอดคุณอย่างสงบอีกสักชั่วโมงหนึ่งก็ยังดี”

ชายหนุ่มพึมพำขณะโน้มใบหน้าลงแนบริมฝีปากอิ่มเบาๆ ราวกลัวเจ้าของจะรู้สึกตัว

แม้เวลาจะล่วงเลยไปหลายสิบนาทีแต่สายตาคมยังคงจับจ้องใบหน้านวลเนียนอย่างเสน่หา...ทั้งพยามยามสะกดกลั้นความปรารถนาที่กำลังปลุกเร้าร่างกายอย่างยากลำบาก...ชายหนุ่มหรี่ตามองคนในอกแล้วพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

...บอกไปใครจะเชื่อว่านายกฤตยชญ์ พิจิตรกฤติกาญจน์ ผู้ที่ไม่เคยคิดจะหยุดกับผู้หญิงคนไหนและมีมีอิทธิพลมากมายอยู่ในกำมือจะตกหลุมรักหญิงสาวแปลกหน้าในเวลาเพียงชั่วข้ามคืนจนคิดพึ่งพากฎหมายเพื่อให้ได้ครอบครอง

ร่างบางที่นอนนิ่งมาหลายสิบนาทีเริ่มขยับตัวไปมาจนคนที่พันธนาการเธอไว้แน่นหนานึกหวั่นกับความขัดแย้งที่ใกล้เข้ามาทุกขณะ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจอันหนักหน่วงออกมาเป็นรอบที่ร้อยเพราะทั้งหนักใจและหวั่นใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น...

พริบพันดาวสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วผ่อนออกลึกๆ ...ค่อยๆ ลืมตาขึ้น หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ อย่างงุนงงเมื่อเห็นเสี้ยวหน้าคมสันของชายหนุ่มแปลกหน้าอยู่ห่างจากแก้มไม่ถึงคืบจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงมา

“หืม...”

เพราะความมึนงงในฤทธิ์ยาและอาการง่วงงุนที่คั่งค้างจึงทำให้สติของหญิงสาวยังไม่เข้าที่เข้าทาง ใบหน้าหวานเอียงขึ้นมองเสี้ยวหน้าคมแล้วพยายามลำดับความคิด

กฤตยชญ์ปรือตาขึ้นเมื่อรับรู้ว่าร่างบางในอ้อมกอดเริ่มขยับชายหนุ่มก้มพิศใบหน้าละมุนที่มองเขางงๆ อย่างฉงนใจ...แม้จะงุนงงที่พริบพันดาวไม่ได้โวยวายอย่างที่คิดแต่เขาก็ไม่คิดวางใจ

พริบพันดาวกระพริบตาสะบัดไล่อาการมึนงง...หญิงสาวเอียงหน้ามองปลายคางสากแล้วขมวดคิ้ว...อย่างครุ่นคิด

พอเห็นร่างบางไม่ได้มีท่าทีตื่นตระหนกกฤตยชญ์ถึงกับทำอะไรไม่ถูก ชายหนุ่มจ้องดวงหน้าหวานละไมที่จ้องเขาตาเขม็งแล้วถอนใจอย่างโล่งอก แม้จะงงแต่ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นอีกเป็นกองเมื่อเห็นว่าหายนะไม่ได้หนักหนาอย่างที่คิด

“อรุณสวัสดิ์...นอนหลับสบายไหม”

พริบพันดาวเอียงคอมองหน้าอีกคนแล้วขยับตัว...ดวงตาคู่งามเบิกขึ้นเมื่อวงแขนแกร่งเพิ่มแรงกระชับจนเธอรับรู้ถึงความอึดอัดที่บีบรัดร่างกายให้จำกัดอยู่ในวงแขนแกร่ง

พอสติเริ่มกลับคืนดวงตาคู่งามจึงกระพริบถี่ๆ หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นอย่างรวดเร็วจนชนกับคางสากที่ก้มลงมาอย่างไม่ตั้งใจแล้วเบิกตากว้างมองใบหน้าคมสันที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบด้วยความตกใจสุดขีด

“เฮ้ย!...แกเป็นใคร!”

หญิงสาวชันกายขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับว้ากเสียงถาม...เป็นผลให้ผ้าห่มที่คลุมร่างกายหลุดเลื่อนออกจากร่าง...จนคนที่นอนงงอยู่ข้างๆ เบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง

ภาพเปลือยครึ่งตัวของหญิงสาวปลุกความพลุ่งพล่านที่ชายหนุ่มสกัดกลั้นไว้ทั้งคืนให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง กฤตยชญ์กระพริบตา...อ้าปากค้างจ้องอกอวบอิ่มสล้างละลานตาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาวาบหวาม...สวยไร้ติ...ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอแล้วบอกตัวเองอย่างตื่นเต้น

พริบพันดาวมองตามสายตาคมที่จ้องมองตนไม่พริบแล้วหยุดที่ร่างกายอันเปลือยเปล่าของตัวเอง ดวงตาคู่งามเบิกกว้างอย่างตกใจแล้วหวีดเสียงขึ้น

“กรี๊ด!...ไอ้บ้า...แกทำอะไรฉัน...”

หญิงสาวตะกายมือคว้าผ้าห่มขึ้นพันร่างกายแล้วกำหมัดอัดลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายจนหน้าหงาย ร่างเปรียวบางผุดลุกขึ้นโกยผ้าห่มทั้งหมดพันตัวเพื่อความปลอดภัย พอเห็นว่าตัวเองอยู่ในสภาพเรียบร้อยร่างเปรียวก็ทำท่าจะถลาเข้าไปกระทืบเจ้าหื่นให้หายแค้น แต่พอขยับขาพริบพันดาวก็แทบล้มทั้งยืนใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเห็นร่างแกร่งที่โผล่พ้นผ้าห่มเปล่าเปลือยจนล่อนจ้อน

“คุณ!...ไอ้!...แกตาย!...”

แม้สภาพเปล่าเปลือยของกฤตยชญ์จะทำให้เธอแทบสลบแต่นาทีนี้ความแค้นมีมากกว่าความอายเมื่อนึกได้หญิงสาวจึงยกขาขึ้นกระทืบลงไปบนร่างกายของชายหนุ่มสองสามทีแล้วใช้เท้ายันลงบนกายแกร่งเต็มกำลังส่งผลให้คนที่ยังไม่หายงงกลิ้งตกลงจากเตียง

“แก...แกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง...”

เสียงพริบพันดาวยังแหวลั่นไม่ลดระดับแต่อย่างใด เมื่อความโกรธพุ่งทะลุจุดเดือดเธอจึงกระโดดตามร่างแกร่งไปติดๆ ก่อนจะคว้าโคมไฟข้างเตียงขึ้นมาแล้วทุ่มอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง...

“เดี๋ยวสิคุณ!”

กฤตยชญ์ร้องห้ามขณะเบี่ยงตัวหลบอาวุธในมือของหญิงสาวได้อย่างฉิวเฉียด

“แกจะสั่งเสียอะไรก็ว่ามาแต่อย่าคิดขอชีวิตเด็ดขาด...”

เสียงที่แหวดังจนลั่นห้องทำให้คนยืนหอบอยู่ห่างๆ นึกขยาดแม่สาวหน้าหวานจับใจ...

“เราคุยกันได้...”

“คุยเรอะ...ไปคุยในนรกเถอะไอ้ชั่ว...”

พริบพันดาวตะคอกเสียงอย่างเหลืออดพร้อมกับกวาดตามองหาอาวุธที่จะใช้จัดการกับอีกฝ่ายให้สาสมเพื่อแลกกับสิ่งที่ถูกพรากไป

“จะดีจะชั่วยังไงผมก็ผัวคุณนะ...”

ชายหนุ่มที่มีชีวิตแขวนอยู่บนหายนะโพล่งฐานะที่อุปโลกน์ขึ้นหวังหยุดความเดือดพล่านของหญิงสาวให้ผ่อนเบา แต่ดูเหมือนเขาจะคิดผิดเพราะพูดยังไม่ทันจบโต๊ะตัวเล็กๆ ที่วางอยู่หัวเตียงก็ลอยตามมาทันใด

“วันนี้ถ้าฉันฆ่าแกไม่ได้อย่ามาเรียกฉันว่าพริบพันดาว...ฉันสาบานว่าฉันจะเจี๋ยนแกแล้วสับๆ ให้เป็ดมันกิน...”

พริบพันดาวชี้มือขู่ด้วยน้ำเสียงดุกร้าวจนชายหนุ่มเริ่มหวั่นๆ กับแรงโทสะของหญิงสาว

“พริบพันดาว...เราคุยกันได้ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นผมยินดีแต่งงาน...หรืออะไรก็ได้ตามความต้องการของคุณ”

กฤตยชญ์เอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมตัวยาวที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นสวมเมื่อนึกวูบวาบกับประกายตาของอีกฝ่ายที่จ้อง...ความเป็นชายอย่างหมดอายด้วยประกายตาที่ชายใดเห็นเป็นต้องสยอง แม้จะนึกสมเพชเวทนาตัวเองที่ไม่กล้าใช้กำลังกับหญิงสาวจนผิดวิสัย...แต่นาทีนี้ใครจะกล้าแตะเธอกันเล่า...

‘เฮ้อ! ถ้าใครรู้ว่าเขาเริ่มกลัวเมียตั้งแต่นาทีแรกที่เผชิญหน้า...มันจะน่าอายขนาดไหนหนอ...’ ชายหนุ่มบอกตัวเองพร้อมกับพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมา

“แต่งงานเรอะ...ฉันไม่โง่เอาห่วงบ้าๆ นั่นมาผูกคอตัวเองแน่”

พริบพันดาวตะคอกกลับไปทันใด

“ไม่รู้ล่ะเมื่อคืนผมได้คุณไปตั้งหลายทีเกิดคุณมีลูกขึ้นมาผมไม่ยอมแน่”

“ไอ้!...”

“อย่านะ...อย่าก้าวร้าว”

เขาตะคอกกลับไปบ้างเมื่อเริ่มหมดความอดทนกับความก้าวร้าวของหญิงสาว...ดวงตาคู่เข้มจ้องปรามอีกฝ่ายประกายตาเอาจริง

“ไอ้บ้ากามคนสารเลว!...”

“ผมบอกว่าอย่า...ก้าวร้าว"

เสียงด่าที่ดังขึ้นทำเอาคนถูกด่าแทบหมดความอดทน...กฤตยชญ์มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำไปทั้งตัวด้วยประกายตาที่ทำให้พริบพันดาวรู้สึกร้อนวาบไปทั้งร่าง...

“ทำไมมันตอกย้ำความเลวทรามของแกรึไง”

แม้จะเริ่มหวั่นๆ แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อ

“บอกดีๆ ไม่ฟังเดี๋ยวก็ฟัดรอบเช้าอีกสักรอบซะหรอก”

กฤตยชญ์ที่เริ่มเดือดขึ้นมาบ้างขู่กลับน้ำเสียงจริงจังทำให้คนฟังโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

“ก็ลองดูสิไอ้...”

“อ๊ะๆ...ผมบอกแล้วนะ”

ก่อนที่คำสรรเสริญจะหลุดออกมาเสียงปรามของชายหนุ่มก็ดังขึ้นพร้อมกับทำท่ากระโจนเข้าไปหา

“คิดเหรอว่าฉันจะกลัว...อยากตายก็เข้ามา”

หญิงสาวตวาดเสียงท้าทาย...อย่างไม่นึกหวาดเกรงก่อนจะกระทืบเท้าอย่างขัดเคืองแล้วพุ่งตัวเข้าไปหมายกระทืบเจ้านั่นให้จมธรณี

แต่คราวนี้เป้าหมายไม่ได้ชะล่าใจเหมือนคราวแรก พอพริบพันดาวถลาเข้าหากฤตยชญ์ที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วจึงตวัดวงแขนเข้าที่เอวคอด...แล้วออกแรกยกเธอลอยจากพื้นก่อนจะโยนร่างบางขึ้นเตียงแล้วโถมกายทาบทับ
ปากอุ่นจัดประทับลงบนปากอิ่มนุ่มแล้วเบียดร่างตรึงคนด้านล่างไว้ด้วยกำลังที่เหนือกว่า...ขณะใช้แขนข้างหนึ่งสอดใต้ศีรษะส่วนอีกข้างกระชับเอาบางอย่างแน่นหนา...จนหญิงสาวดิ้นไม่หลุด...

กฤตยชญ์ใช้ความชำนาญจูบคนปากดีหนักๆ...จูบชนิดเอาเป็นเอาตายจนอีกฝ่ายไม่มีโอกาสด่าหรือทำอะไรได้...จูบที่บ้าระห่ำในคราแรกค่อยๆ เปลี่ยนเป็นดูดดื่ม...จนคนถูกจูบเริ่มคล้อยตามจนหมดแรงต้าน...

เนิ่นนานจนพอใจชายหนุ่มจึงถอนริมฝีปากออกช้าๆ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวใต้ร่างเริ่มอ่อนลง ใบหน้าคมสันหรี่ปรือเมื่อร่างกายกำลังประท้วงไม่ยอมให้ยุติห้วงเวลาหวานเช่นนี้ลงอย่างง่ายดาย ขณะที่ความต้องการของหัวใจกับร่างกายกำลังขัดแย้งจนเดินสวนทางอย่างสิ้นเชิง

กฤตยชญ์ที่เริ่มลังเลว่าจะเดินหน้าทำตามแรงปรารถนาหรือจะใช้การเจรจาเป็นทางออกจนคิ้วเข้มขมวดมุ่นเพราะไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไร ช่วงที่ลังเลตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปพริบพันดาวที่สติเริ่มกลับคืนจึงปล่อยหมัดจังๆ เข้าปลายคางสากเป็นกรรมการให้ในเวลาชั่วอึดใจต่อมา

เสียงผัวะ...เพี๊ยะ...พลั่ก...ยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อหมัดงามๆ กำลังซัดลงมาตามร่างกายของชายหนุ่ม กฤตยชญ์ถึงกับจุกพูดไม่ออกเมื่อโดนทั้งศอกทั้งหมัดทั้งเท้าของหญิงสาว ใบหน้าคมสันเริ่มกระตุกเมื่อเจอหมัดรุ่นๆ อัดลงบนซีกหน้าด้านขวาอย่างจังจนรู้สึกชาไปทั้งซีก พริบพันดาวงัดวิธีการต่อสู้ที่เคยร่ำเรียนออกมาจัดการอีกฝ่ายอย่างไม่คิดปราณี

กฤตยชญ์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับทั้งมึนทั้งงงเมื่อแม่สาวหน้าหวานไม่ได้อ่อนอย่างที่คิด เมื่อเห็นแรงโทสะของหญิงสาวกำลังสร้างหายนะชายหนุ่มจึงถอยเพื่อเอาตัวรอด

“เดี๋ยวก่อนพริบพันดาว”

มือหนายกขึ้นปรามแล้วถอยหลังอย่างระวังภัย

“แกกล้าดียังไงถึงมาทำกับฉันแบบนี้...”

ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนเป็นกราดเกรี้ยวจนชายหนุ่มนึกขยาดกับแววอาฆาตที่ฉายอยู่ในดวงตาคู่สวย

“ผม...”

ชายหนุ่มถึงกับพูดไม่ออก...จะบอกว่ารักก็กลัวถูกหัวเราะเยาะ...จะบอกว่าชอบก็กลัวถูกหมิ่นแคลน...จะบอกว่าแค่ปรารถนาดูท่าชีวิตเขาจะบรรลัย...เมื่อจะตอบอะไรออกไปก็รังแต่จะสร้างปัญหากฤตยชญ์จึงเริ่มอึกอัก

“พาฉันกลับไปส่งเดี๋ยวนี้”

พอเห็นท่าทางของอีกฝ่ายไร้พิษสงพริบพันดาวจึงตะคอกสั่ง

“คงไม่ได้”

“ทำไม?...แกได้ทุกอย่างที่ต้องการไปแล้วไม่ใช่เหรอ...พาฉันกลับไปเดี๋ยวนี้”

พริบพันดาวกัดริมฝีปากแน่นทั้งเสียใจและโกรธเคืองที่เธอพลาดยอมหลับจริงจนถูกพรากสิ่งที่มีค่าไปกับตันหาราคะของมนุษย์ผู้ชายที่มักมากจนไม่นึกถึงความสูญเสียของใครๆ

กฤตยชญ์ถึงกับสลดวูบเมื่อเห็นประกายร้าวรานฉายออกจากดวงตาคู่งาม แม้อยากจะเข้าไปปลอบประโลมเธอใจแทบขาดว่าทุกอย่างมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดแต่นาทีนี้เขารู้ว่าต่อให้อธิบายยังไงแม่เสือตรงหน้าก็คงไม่ฟัง

“เพื่อนคุณขายคุณให้กับผม”

คำตอบที่โพล่งออกไปทำให้ร่างบางที่ยืนอย่างมั่นคงถึงกับเป๋แล้วเซไปด้านหลัง พริบพันดาวตวัดสายตาจ้องคนตรงหน้าแววตากร้าวดุอย่างไม่ปักใจเชื่อว่าเพื่อนจะยอมขายเธอ

“เธอขายคุณให้ผมสองล้าน...ถ้ามีปัญญาหาเงินมาไถ่ตัวเองก็ไปหามา”

ชายหนุ่มตัดสินใจใช้วิธีที่วิกานดาแนะนำเข้าเจรจาเมื่อเห็นว่าใบหน้าหวานกำลังเผือดซีดคนที่ใจฝ่อมาตลอดค่อยใจชื้นขึ้นมาบ้าง

“ขายฉันเพื่อเงินสองล้าน! ไม่จริง...เพื่อนฉันไม่ทำแบบนั้นแน่...ไม่จริง”

พริบพันดาวถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินจำนวนเงินที่วิกานดารับไป...หญิงสาวส่ายหน้าไปมา...ถอยไปข้างหลังทรุดนั่งลงบนเตียงอย่างอ่อนแรงแล้วพึมพำออกมา

กฤตยชญ์จ้องดวงหน้าเผือดซีดของหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่แปลกไปกว่าทุกครั้ง...แววตาของหญิงสาวที่ฉายชัดว่าผิดหวังและเจ็บปวดรวดร้าวทำให้เขารู้สึกผิดจนอยากเข้าไปปลอบและบอกเธอว่าทุกสิ่งที่ทำไปเป็นเพราะหัวใจไม่ใช่เพียงความต้องการที่ฉาบฉวย...นี่เขาแคร์เธอขนาดนี้เลยเหรอ...ชายหนุ่มถามตัวเองอย่างไม่แน่ใจ

หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออกเมื่อแผนการที่วางไว้พลิกผันจนเธอแทบจนตรอก แม้จะทั้งโกรธ...ทั้งเกลียด...ทั้งขยะแขยงผู้ชายตรงหน้าแต่เมื่อเดินมาไกลจนเกินถอยหญิงสาวจึงเงยหน้าจ้องอีกฝ่ายด้วยประกายตาเด็ดเดี่ยวจนคนถูกจ้องชักร้อนๆ หนาวๆ กับความแปรปรวนที่คาดเดาไม่ได้...

Create Date : 15 มิถุนายน 2553

Last Update : 15 มิถุนายน 2553 14:28:36 น.

5 comments

Counter : 483 Pageviews.

ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพหลายวัน....เพิ่งว่างค่ะ....วันนี้อัพได้ตอนเดียวนะคะเพราะวันหยุดติดธุระไม่ได้เขียนไว้ค่ะ...ยังไงคืนนี้จะไปปั่นมาเอาใจนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: sansook

วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:14:30:45 น.

ทักทายตอนบ่ายๆ จ้า

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:14:43:44 น.

พี่เอ๋ ก็รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะ

ต่อไปคงมีมวยอีกหลายยกแน่เลย ใช่ไหมค่ะ

ตามลุ้นต่อ เริ่มสงสาร พระเอกอ่ะค่ะ

อิอิอิ

โดย: น้องเอ๋ IP: 192.168.0.4, 61.47.26.156 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:15:54:45 น.

fun, will wait to read some more ka.

โดย: Olathe IP: 71.199.69.216 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:18:25:17 น.

สนุกมากค่ะ. สมกับที่รอเลยย
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ. เปนกําลังใจให้ค่ะ

โดย: Vee IP: 202.124.72.6 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:18:29:41 น.