ตอนที่ ๒๕ ไฟร้อนไฟรัก

เฮือก!..”กรี๊ด!!....” พริบพันดาวหวีดร้องขึ้นสุดเสียงเมื่ออยู่ๆ มีเงาของคนที่เธอหวาดหวั่นมาตลอดสะท้อนอยู่ในกระจก ดวงตาคู่งามเบิกขึ้นอย่างตกใจก่อนจะลนลานผุดลุกขึ้นอย่างลืมตัว กรี๊ด!!! เสียงหวีดร้องดังขึ้นอีกครั้งด้วยระดับความดังอีกเท่าตัวเมื่อผ้าขนหนูที่กองอยู่บนตักหลุดลงไปกองอยู่ปลายเท้า “คุณ!...แก!...เข้ามาได้ยังไง...ออกไป!...” หญิงสาวทรุดลงตะครุบผ้าขนหนูที่กองอยู่ด้านล่างขึ้นปกปิดร่างกายอย่างลนลาน กฤตยชญ์ยืนจ้องดวงหน้างามแดงก่ำเพราะความอายที่สะท้องจากกระจกอย่างหลงใหล ดวงตาคมจ้องกลีบปากสีแดงลามเลยไปยังแก้มแดงน่ารักไล่ไปตามไหล่เนื้อผิวแล้วเดินไปหยุดอยู่ด้านหลังเธออย่างไม่รู้ตัว ด้วยสัญชาตญาณพริบพันดาวจึงหมุนตัวเงื้อมือขึ้นแต่ชายหนุ่มกลับยึดมือเล็ก ๆ คู่นั้นไว้ ก่อนจะดึงตัวเธอให้ชิดกับแผ่นอก “ปล่อย!...นายจะทำอะไร...ปล่อยนะ...” เสียงแผดลั่นพร้อมกับกำปั้นที่ทุบลงบนร่างกายไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งสะเทือนหรือหยุดความพลุ่งพล่านที่แตกซ่านให้กลับคืน เมื่อตบะที่ถูกกักเก็บระเบิดพวยพุ่งคนที่หมดสิทธิความคุมความต้องการจึงเดินหน้าเติมไฟร้อนที่กำลังสุมอยู่ในแรงรักให้ลุกพรึบขึ้นโดยประกบริมฝีแนบลงบนเรียวปากอวบอิ่มแล้วบดเคล้าแทรกลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดรัดรึงจนคนที่ถูกล่วงเกินได้แต่เบิกตาขึ้นอย่างตระหนก “ดาวจ๋าดาว...” เสียงครางเบาๆ ยามชายหนุ่มเรียกขานทำเอาหญิงสาวเข่าแทบทรุด “ไม่!...อย่า!...” ชายหนุ่มกระชับวงแขนกอดรัดร่างเปรียวบางแนบสนิทกับเรือนกายแกร่งก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปตามผิวเนื้อนวลเนียนที่โผล่อวดความขาวด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจระงับยับยั้งได้อีกอีกต่อไป “ปล่อย!” หญิงสาวพยายามขืนตัวแล้วผลักไสให้อีกฝ่ายออกห่างสุดกำลัง “...ฆ่าผมให้ตายเถอะดาว...” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ “แกได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้...” หญิงสาวสะบัดตัวแรงๆ จนหลุดออกจากพันธนาการก่อนจะเม้มปากแน่นกระทืบเท้าอย่างกราดเกรี้ยวพร้อมกับกำมือแน่นพุ่งทะยานเข้าหาร่างสูงใหญ่หวังซัดหมัดลงบนใบหน้าอีกฝ่ายให้หายเจ็บใจ...แต่คนที่เธอประทุษร้ายไหวตัวทัน ชายหนุ่มหลบหมัดหนักๆ ที่พุ่งเข้ามาได้ฉิวเฉียดกลับก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นจนหญิงสาวตั้งตัวแทบไม่ทัน ร่างสูงเดินเร็วๆ เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียงกว้าง ดวงตาสวยหวานเบิกกว้างเมื่อเห็นชะตากรรมของตัวเองกำลังใกล้เข้ามาเต็มที “ไม่!..คุณอัปยศ...” พริบพันดาวแหกปากลั่นเมื่อแผ่นหลังแตะลงบนที่นอนนุ่มหญิงสาวพยายามดิ้นรนออกจากวงแขนแกร่งที่กางกั้นทั้งซ้ายขวาอย่างลนลาน “เมื่อไหร่จะจำได้สักทีว่าผมชื่อ กิด – ตะ – ยด...” แม้จะหน้ามืดตามัวไปกับแรงเร้าของอารมณ์รักแต่กฤตยชญ์ก็ยังไม่วายยอกย้อนกลับไปด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ กฤตยชญ์จ้องทรวงอกอิ่มที่โผล่สภาพไม่เรียบร้อยด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ดวงตาคมกริบจ้องใบหน้างดงามที่เดือดดาลแววตาฉ่ำหวานหัวใจเขากระหน่ำเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวจะทะลุออกมากองอยู่ด้านนอก “ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย...นะคะฉันขอร้อง” หญิงสาวอ้อนวอนเสียงอ่อนลงพร้อมกับจ้องดวงตาคมกริบอย่างร้องขอเมื่อเห็นว่าการที่ต่อต้านด้วยกำลังเพื่อเอาตัวรอดเริ่มใช้ไม่ได้ผล “เห็นใจผมเถอะดาว...” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่าก่อนจะหลับตาลงเพื่อข่มกลั้นอารมณ์วาบหวามซึ่งแตกโพละจนกระจัดกระจายให้เข้าที่ “คุณควรเห็นใจฉันบ้าง...มันไม่ถูกต้อง...นะคะ...” แม้จะอึดอัดและหวาดหวั่นไปกับประกายบางอย่างที่กำลังฉายชัดออกมาจากดวงตาคู่เข้มแต่เพื่อความอยู่รอดหญิงสาวจึงพยายามยืดเวลาเพื่อหาทางออกให้ตัวเอง “ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว...เราเป็นของกันและกันตามกฎหมาย...ผมมีสิทธิ์ในตัวคุณอย่างถูกต้อง...ดาว...หากคุณห่วงแค่ประเพณีผมยินดีทำทุกอย่างเพื่อคุณ...ได้โปรดเห็นใจผมสักครั้งได้ไหม...พรุ่งนี้ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าวันนี้ไม่ได้รักคุณ” พริบพันดาวถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินชัดว่าคนที่กำความปลอดภัยในร่างกายบอกชัดว่าไม่มีวันล่าถอย เธอจ้องตาคมกริบคู่นั้นนิ่งและสะท้านไปทั้งความรู้สึกเมื่อเห็นคำตอบฉายชัดออกมาว่าต่อให้ต้องแลกทุกอย่างที่มีกับความตายเขาก็พร้อมจะแลกเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ “แต่...ฉัน...” “อย่าเพิ่งปฏิเสธคนดี...ผมไม่เคยให้ใครได้ทั้งชีวิตเท่านี้มาก่อน...ทุกอย่างที่ทำไปเพราะหัวใจไม่ใช่แค่ร่างกาย...” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแผ่วตรงหน้าผากกลมกลึงพร้อมกับจรดริมฝีปากแนบลงอย่างนุ่มนวล คำพูดของกฤตยชญ์หยุดร่างบางที่กำลังดิ้นรนไปชั่วขณะ...พริบพันดาวจ้องใบหน้าคมสันตาเขม็งเพราะไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มกำลังพูดถึงอะไร...เวลานับสองนาทีที่ต่างฝ่ายต่างจ้องโดยไม่มีการพูดคุยระหว่างกันทำเอาหัวใจของทั้งสองกระหน่ำเต้นจนไม่เป็นจังหวะ สายตาคมกริบจ้องดวงหน้าหวาดหวั่นที่ร่างกายเริ่มสั่นเทาด้วยความรักที่ทะลักจนล้นหัวใจ แม้จะรู้สึกปวดแปลบเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตระหนกจ้องสบอย่างไม่เชื่อถือแต่...เขาก็ยังหวังว่ารักแท้เกิดจากหัวใจจะมีอานุภาพเปลี่ยนหัวใจว่างเปล่าของเธอให้รักเขาในสักวัน “ทำไมต้องเป็นฉัน...” “ตอบไม่ได้...เพราะสิ่งที่เลือกคุณคือหัวใจ” “หัวใจเลือกได้เหรอคะ...” ชายหนุ่มยิ้มพรายอย่างเอ็นดูเมื่อได้ยินคำถามผุดออกมาพร้อมกับดวงตาสวยหวานอันไร้เดียงสาที่จ้องเขาราวคนเหม่อลอย “หัวใจเลือกเพราะความรัก...สมองเลือกเพราะความเหมาะสม...ร่างกายเลือกเพราะความปรารถนา...ดาวจ๋า...ผมไม่เคยรักใครและเห็นใครเหมาะสมพร้อมทั้งปรารถนาใครได้มากมายเท่าคุณ...” คนพูดจ้องตาอีกฝ่ายและสื่อความหมายมากมายไปกับแววตาที่ส่งผ่านออกไป “แต่ฉันไม่ได้เลือกคุณ...ไม่มีหัวใจ...ไม่มีสมอง...ไม่มีร่างกาย...ทุกอย่างสำหรับฉันคือความว่างเปล่า...อย่ารังแกฉันได้ไหม...” “ผมเชื่อว่า...วันหนึ่งคุณจะรักผมด้วยหัวใจ...ในสมองของคุณจะระลึกถึงผมไม่ห่างหาย...และร่างกายนี้จะตอบรับกับทุกอย่างที่เป็นผม...เราเรียนรู้กันได้...ผมไม่ใช่ผู้นำที่เลวร้าย...อย่ารั้งรอ...ผมพร้อมที่จะมีคุณอยู่ในชีวิตนับตั้งแต่นาทีแรกที่ได้พบ...” หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ ๆ ใบหน้าคมคมสันก็โน้มตัวลง “ไม่!...” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะทำอะไรร่างเปรียวบางจึงเริ่มดิ้นรน “อย่า...ปฏิเสธ...อย่าให้ความรักอันงดงามเกิดขึ้นเพราะผมต้องขืนใจคุณเลยดาว...ผมไม่อยากทำ” “ไม่อยากทำก็อย่า...ทำ...สิ” หญิงสาวบอกน้ำเสียงมีความหวังขึ้น “ผมจะไม่ขืนใจแต่มีวิธีทำให้คุณยอมรับความรักครั้งนี้โดยไม่ต้องใช้กำลัง...คุณอยากรู้ไหมว่าผมจะทำ ยังไง” กฤตยชญ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจับมือเรียวขึ้นบีบเบาๆ ริมฝีปากอุ่นจัดทาบลงบนหลังมืองามแล้ว ไล่จูบทีละนิ้ว...ทีละนิ้ว...อย่างนุ่มนวล การกระทำของอีกฝ่ายทำให้พริบพันดาวถึงกับอ้าปากค้าง...ใบหน้านวลเนียนที่แดงระเรื่อเริ่มแดงก่ำเพราะร่างกายกำลังสูบฉีดเลือดอย่างหนัก ขึ้นหัวใจดวงน้อยที่เต้นตึกตักเริ่มกระหน่ำเต้นจนรัวราวเสียงกลอง แม้จะสงสัย...ว่าเขากำลังใช้วิธีไหนให้เธอยอมรับหน้าที่บ้าๆ นี่...แต่ใครจะกล้าท้าทายในเมื่อสายตาที่จ้องมากำลังสะกดเธอไว้ให้นิ่งงันแล้วเฝ้ารออย่างจดจ่อว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมันคืออะไร... รอยยิ้มอบอุ่นผุดออกมาจากมุมปากสีเข้มเมื่อเห็นสีหน้าของคนใต้ร่างกำลังงุนงง ดวงตาตระหนกของเธอช่างเย้าตายวนใจ...เมื่ออดใจไม่ไหวริมฝีปากหนานุ่มค่อยๆ กดลงบนริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะโลมไล้ปลายลิ้นลงบนริมฝีปากเย้ายวนทั้งบนและล่างอย่างอ่อนโยนและหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ พริบพันดาวตัวสั่นระริก...ตะกายมือไขว่คว้าท่อนแขนแกร่งเมื่อรู้สึกว่าเธอกำลังจะหายใจไม่ออก...หญิงสาวหลับตาแล้วดิ้นรนเอาตัวรอดเหมือนคนที่ใกล้จมน้ำพยายามความหาที่จับยึด ปลายนิ้วอุ่นไล้ใบหน้านวลลออแผ่วเบา...ก่อนจะเคลื่อนลงปัดผ้าขนหนูที่คลุ่มทรวงอกอวบไว้อย่างหมิ่นเหม่ให้แยกออก เรือนร่างอร่ามเรืองรองราวดวงดาราที่พร่างพราวอยู่บนชั้นฟ้าที่เผยออกมาให้เชยชมงดงามจนคนจ้องแทบลืมหายใจ ร่างเปรียวบางสะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนเคลื่อนเกาะกุมปทุมถันเปล่าเปลือยข้างหนึ่งแล้วไล้ไล้ไปมาอย่างทะนุถนอม เสียงลมหายใจคล้ายเสียงหอบยามเปลวอารมณ์ของชายหนุ่มพุ่งขึ้นสู่ที่สูงทำเอาหญิงสาวลนลานถอยหนี “อย่ากลัว...” เขากระซิบปลอบเสียงพร่าขณะคนถูกปลอบเกร็งขืนร่างกายอย่างไม่คิดเชื่อถือกับคำปลอบโยนอย่างอาทรของชายหนุ่ม หญิงสาวตัวสั่นสะท้านเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนที่เคลื่อนไล้แผ่วเบาเริ่มเคล้นคลึงทรวงอกเบาๆ...ใบหน้างดงามแดงก่ำเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องเรือนร่างเปล่าเปลือยเขม็ง...เธอได้ยินเสียงทุ้มครางแผ่วเบาเมื่อเริ่มแนบริมฝีปากเบียดลงเคล้าคลึงกลีบปากนุ่มอีกครั้ง...พอเธอหลงเพริศไปกับความวาบหวามเขาจึงไล้ริมฝีปากไปตามแก้มนวลอย่างหลงใหล แล้วไล่ไปตามลำคอระหงต่ำลงมาจนถึงอกอิ่มที่กำลังสั่นสะท้าน... ความรู้สึกอยากปฏิเสธไม่ตอบรับ...แต่เวลานี้หัวใจกับร่างกายกำลังขัดแย้งกันอย่างหนัก...เมื่อเพลิงรักเริ่มลุกโชนนาทีต่อนาทีจึงมีแต่ความร้อนแรงของเปลวอัคคีอันเร่าร้อนที่พร้อมเผาผลาญหัวใจของทั้งคู่ให้หลอมรวมจนกลายเป็นหนึ่ง เขาแตะต้องร่างกายเธออย่างทะนุถนอม ทุกสัมผัสอ่อนโยนนุ่มนวลและเย้ายวนใจ...ปลายลิ้นร้อนโลมลิ้มชิมรสเรือนกายอันหอมหวานอย่างสุขสราญใจ...จนแทบไม่มีตรงไหนหลุดรอดจากการสำรวจ...ราวกับจะบอกให้คนทั้งโลกรู้ว่าทุกตารางนิ้วบนร่างงามมีเขาจับจองเป็นเจ้าของ เวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีช่างเชื่องช้าจนหญิงสาวแทบกลั้นใจตายเมื่อชายหนุ่มใช้ความอ่อนหวานจากสัมผัสแสดงความเป็นเจ้าของ มือร้อนๆ ทาบต่ำลงไปเรื่อยๆ จนร่างสาวกระสับกระส่ายเมื่อปลายนิ้วแตะแต้มไปตามจุดอ่อนไหวของร่างกาย...เธอเข้าใจแล้ว...นาทีนี้เอง...ว่าความหมายที่กฤตยชญ์เอ่ยถึงคืออะไร... ...ใช่แล้ว! ผู้ชายคนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังเพื่อขืนใจ...แต่เขากำลังเชิญชวนเธอให้ยินยอมพร้อมใจด้วยร่างกายที่ไร้ซึ่งการควบคุม...เขากำลังทำให้เธอยินยอมด้วยร่างกายและเต็มใจไปกับทุกสัมผัส...ที่ร้องขอ... “คุณกริช...ได้โปรด...ฉัน...ไม่พร้อม” เมื่อเห็นความพ่ายแพ้ของร่างกายพริบพันดาวที่แทบไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเองจึงร้องขอโอกาสให้กับตัวเองอีกครั้ง...ด้วยความรู้สึกที่พร่าเลือนเต็มที... “คุณพร้อมแล้ว...ทุกอย่างพร้อมจนเกินถอย...ดาว...ผมถอยไม่ได้...ที่รัก...ถอยไม่ได้อีกแล้ว...” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่าขณะลูบไล้ปลายนิ้วสัมผัสกับเนื้อนุ่มที่เริ่มฉ่ำชื้นเพราะแรงปรารถนา เสียงหายใจหอบแรงขึ้นเรื่อยๆ ของหญิงสาวใต้ร่างทำเอาผู้นำทางแทบอดรนทนไม่ไหว เมื่อทุกอย่างพร้อมกฤตยชญ์ใช้เวลาเพียงเสี้ยวนาทีเปลื้องปราการของตนออก เมื่อหัวใจสั่งให้รักและร่างกายสั่งให้เดินหน้าร่างแกร่งค่อยๆ ขยับทาบทับร่างบางแนบชิดสนิทแน่นจนแทบไม่มีสิ่งใดลอดผ่าน เสียงทุ้มคำรามอย่างลืมตัวเมื่อแรงเสียดสีที่เบ่งบานเร่งเร้าเขาขึ้นทุกขณะ “ดาว...เราจะรวมเป็นหนึ่งเดียว...เดี๋ยวนี้...” มือหนาประคองดวงหน้าที่แดงก่ำขึ้นสบตาแล้วกระซิบบอกคนใต้ร่างเสียงรัญจวน “คุณกริช...ฉัน...กลัว...” ร่างบอบบางที่สั่นสะท้านยืนยันความรู้สึกของคนพูดเป็นอย่างดี รอยยิ้มเอ็นดูผุดออกจากริมฝีปากหนา...ในที่สุดเขาก็รู้วิธีปราบแม่เสือสาวจนได้... “ไม่ต้องกลัว...อย่ากลัวไป...” กฤตยชญ์กระซิบบอกเสียงนุ่มหวานก่อนจะใช้ริมฝีปากควานหาเรียวปากนุ่ม...อย่างดูดดื่ม...เสียงกระซิบปลอบโยนไม่ได้ทำให้ร่างบางหยุดสั่น...ฝ่ามืออบอุ่นที่โลมลูบไปทั่วเรือนร่างไม่ได้คลายความหวาดหวั่นให้กับร่างสาว...ตรงกันข้ามมันกลับทำให้เธอสั่นสะท้านหนักขึ้นทุกทีจนคนชักนำชักหวั่นใจ ดวงตาคมหลุบลงมองดวงหน้าแดงก่ำอย่างหวงแหน...เขาเห็นแก่ตัวแล้วรีบร้อนไปไหมกับความต้องการที่เอาแต่ได้เพียงฝ่ายเดียวแบบนี้...จากความไร้เดียงสาของท่าทางอันแสนน่าเอ็นดูทำให้เขารับรู้อยู่เต็มหัวใจว่าร่างงดงามที่กำลังสั่นสะท้านขาวสะอาดเพียงใด... ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเมื่อละล้าละลังว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพราะคิดจะเดินหน้าก็สงสารเธอเหลือกำลัง แต่จะให้ถอยหลังกลับก็เดินมาไกลจนเกินยับยั้ง...เวลานี้เขาจำเป็นต้องครอบครองเรือนร่างละมุนแล้วเดินไปตามครรลองของกฎธรรมชาติ... ดวงตาของทั้งสองสบกันนิ่งด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน...หัวใจกฤตยชญ์ร่ำร้องให้เขาเดินไปข้างหน้า...แต่หัวใจอีกดวงกลับร่ำร้องขอความเป็นตัวของตัวเอง...เมื่อหัวใจเขาเร่งเร้าให้ถ่ายเทความรักที่มีผสานเข้าสู่หัวใจเธอ...แต่หัวใจหญิงสาวกลับพยายามปิดกั้นทุกการเข้าหา ...ริมฝีปากสีสวยเม้มแน่นเมื่อทุกความพยายามที่กำลังทัดทานเริ่มต้านไม่ไหวเพราะใจหนึ่งกู่ก้องว่าปฏิเสธแต่หากอีกใจกลับยอมจำนนให้กับทุกแรงปรารถนาอันเบ่งบาน... ฤๅ...เธอจะพ่ายแพ้ต่อเปลวร้อนของไฟรักที่กำลังสุมร่างจนลุกโชนโชติช่วงในครั้งนี้...ดวงตาคู่สวยช้อนขึ้นมองชายหนุ่มอย่างเผลอไผลโดยไม่รู้สักนิดว่ากิริยาที่กำลังส่งผ่านออกไปนั้นเย้ายวนชวนให้จิตใจคนมองกระเจิดกระเจิงจนเกินระงับ...กฤตยชญ์ที่เริ่มสำนึกได้สติขาดผึงเมื่อริมฝีปากอิ่มตึงเผยอแย้ม... ...ไม่ผิดเขา...ไม่ผิดเลยสักนิดหากจะรักเมียและมอบหัวใจผ่านจากร่างกายเขาเข้าสู่ร่างกายของเธอ...ชายหนุ่มบอกตัวเอง...พร้อมกับก้มลงจูบริมฝีปากอุ่นชื้น...แล้วเคลื่อนจูบไซร์ไปตามเนื้อนุ่นอุ่นละมุนอย่างเสน่หา...ทุกอนูของเรือนร่างงดงามแทบไม่เหลือที่ใดให้ว่างเว้นจากการตีตราจอง... ร่างนุ่มนิ่มเดินไปตามแรงรักที่ชักนำจนพร้อมกับการท่องสู่โลกอันไร้ซึ่งแรงโน้มถ่วง...เสียงครวญกระเส่าที่ดังคลอประสานกำลังทำให้ชายหนุ่มไม่อาจรั้งรออะไรได้อีกต่อไป...ร่างสูงใหญ่เคล้าคลึงร่างสาวพี่พร่างพราวไปด้วยมนตร์เสน่หาอย่างเป็นสุข... เมื่อทุกอย่างเดินมาถึงขีดสุดของความต้องการร่างแกร่งอันเบ่งบานจึงฝังแก่นกายเข้าครอบครองเรือนร่างอรชรที่พร้อมกับทุกสิ่ง...พริบพันดาวที่กำลังหลงเพริศไปกับทุกห้วงหฤหรรษ์สะดุ้งสุดตัวเมื่อปราการแห่งวัยสาวถูกรุกรานจนไม่อาจวางเฉย... ดวงตาคู่สวยเบิกขึ้นพร้อมกับเสียง...เฮือก!...แล้วเริ่มดิ้นจนคนที่ดำดิ่งอยู่ในสรวงสวรรค์อันฉ่ำหวานตกใจกับการต่อต้าน ชายหนุ่มโอบกอดร่างบางไว้แนบอกแล้วหยุดทุกอย่างไว้ครู่ใหญ่...ก่อนจะกัดฟันระงับความบ้าระห่ำแล้วบอกตัวเองว่าอย่าเร่งรีบ... “ดาว...ดาวจ๋า...มันจะเจ็บแปบเดียว...” ริมฝีปากแดงช้ำเม้มแน่นพร้อมกับส่ายหน้าไปมา...พริบพันดาวอยากจะแผดเสียงเถียงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปว่าเจ็บแปบเดียวบ้าอะไร...ความแน่นหนึบและสัญญาณบางอย่างที่เต้นตุบอยู่ในร่างกายกำลังทำให้ร่างกายของเธอแทบปริแตกออกจากกัน...หากมีใครบอกว่าไฟรักมันงดงามนาทีนี้เธอคงเถียงใจขาด...เมื่อความร้อนของมันกำลังทำให้ความรู้สึกงดงามเมื่อครู่แตกเป็นเสี่ยงๆ...และถูกความร้อนของไฟรักแผดเผาจนแทบจะเป็นเถ้าธุลีเข้าทุกที   Create Date : 29 มิถุนายน 2553 2 comments Last Update : 29 มิถุนายน 2553 11:15:23 น. Counter : 685 Pageviews. Share Tweet