ตอนที่ ๑๙ ไปไม่ถึงดวงดาว

อุ้งมือใหญ่กดตรึงข้อมือเล็กไว้แน่นก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย เมื่อหญิงสาวใต้ร่างกำลังดิ้นรนจนเหนื่อยหอบ ชายหนุ่มจ้องดวงตาคู่สวยที่ฉายแววตระหนกระคนโกรธเกรี้ยวประกายตาอ่อนลง แม้จะอยากฟัดแม่เสือสาวใจแทบขาดแต่ก็ต้องหักห้ามใจเพราะไอโกรธที่ฉายออกมาจากแววตาเอาเรื่องของเธอทำเอาคนห่ามนึกหวั่นๆ “ปล่อยฉัน...” พริบพันดาวพยายามดิ้นรนออกจากพันธนาการพร้อมกับบิดข้อมือไปมา “ถอยให้ผมซักก้าวไม่ได้เหรอพริบพันดาว...” ชายหนุ่มวิงวอนเสียงอ่อนนุ่มก่อนจะค่อยๆ พลิกตัวรั้งร่างเปรียวบางขึ้นนั่งแต่ยังยึดข้อมือทั้งสองของเธอไว้มั่น ใบหน้าคมสันค่อยๆ โน้มลงหวังจรดริมฝีปากลงบนแก้วนวลให้หายคลั่ง “ฉันบอกให้ปล๊อย!...หูแตกรึไงไอ้บ้ากาม...” กฤตยชญ์ถึงกับสะดุ้งไปกับเสียงของหญิงสาวที่ตั้งหน้าตั้งตาตะเบ็งขึ้น ชายหนุ่มกัดกรามแน่นเมื่อเสียงแหวเมื่อครู่กำลังทำให้แก้วหูลั่นดังเปรี๊ยะ...หมดกันอารมณ์อันสุนทรี...ใบหน้าคมสันส่ายไปมาอย่างหมดท่าเมื่ออารมณ์หวามเมื่อครู่ถูกทำลายสิ้นด้วยพลังลมปราณที่คิดไม่ถึง “ตกลงคุณจะให้ผมปล้ำทำเมียด้วยกำลังใช่ไหม...” มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบแขนของหญิงสาวแล้วเขย่าแรงๆ จนคนถูกเขย่าหัวคลอนไปตามแรงและอารมณ์ของคนที่มีกำลังเหนือกว่า “ถ้าแกแตะต้องฉันแม้ปลายก้อยฉันสาบานว่าจะฆ่าแกทันทีที่เป็นอิสระ...” แม้จะมึนแต่แม่เสือหน้าหวานยังมีแก่ใจข่มขู่ “คุณจะฆ่าผมด้วยอะไร...เรือนร่างนี่หรือ...หัวใจ...” พริบพันดาวถึงกับเหวอจนพูดไม่ออกเมื่อกฤตยชญ์ถามพร้อมกับจ้องเรือนร่างของเธอด้วยประกายตาราวกับจะเปลื้องผ้าเธอออกจากร่างจนล่อนจ้อน... “ว่าไง...” แม้จะเคืองแสนเคืองกับความก้าวร้าวที่หญิงสาวแสดงออกมาแต่พอเห็นท่าทางอวดดีบนความตระหนกกฤตยชญ์ก็อดเอ็นดูเธอไม่ได้ ใบหน้าคมสันหรี่มองดวงหน้าหวานละไมที่เริ่มมีสีระเรื่อแล้วยิ้มบางๆ อย่างผู้มีชัย... “ฆ่าจะด้วยวิธีไหนมันก็เรื่องของฉัน...ถ้าอยากรู้ก็ลองปล่อยดูสิ” “ผมยังไม่โง่ขนาดยอมตายก่อนได้แทะคุณหรอกน่า...ไหนๆ ก็จะตายแล้วก่อนตายขอขึ้นสวรรค์สักชั้นก็ยังดี” “ไอ้...” “อย่านะ...” มือหนาออกแรงบีบท่อนแขนกลมกลึงจนคนถูกบีบนิ่วหน้า “ปล่อย...ฉันเจ็บ!” พริบพันดาวที่เจ็บจนน้ำตาเล็ดตะคอกสั่งเสียงขุ่นเขียว “สงบศึกสักชั่วโมงให้อะไรๆ มันผ่านไปก่อนไม่ได้เหรอ...นะ...นะ” “อี๊...ไอ้บ้า...แกเห็นฉันเป็นอะไรฮึ...ปล่อยฉันแล้วถอยไปห่างๆ ไม่งั้นต่อให้ต้องฆ่าฉันจะทำโดยก็ไม่หวั่นคุกแน่...ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกามตันหามันถึงได้ไหลไปตามเส้นเลือดขนาดนี้...ปล่อย...” พอได้ยินคำร้องขอที่ชายหนุ่มโพล่งออกมาหญิงสาวที่ทั้งโกรธทั้งอายก็แหวเสียงเอาเรื่องขึ้นทันที ‘...ให้ตายอีตาบ้านี่เห็นฉันเป็นเครื่องบำบัดอารมณ์หื่นไปแล้วเหรอเนี่ย...’ “ไม่เอาน่าอย่าเดือดไป...หลับหูหลับตาแปบๆ เดี๋ยวก็เรียบร้อย” กฤตยชญ์ยังพยายามใช้ไม้อ่อนเข้าต่อรอง ก่อนจะก้มลงซุกปลายจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่นพร้อมกับโถมตัวกดร่างเปรียวบางลงบนที่นอนนุ่ม “ปล่อย!...กรี๊ด!...” พริบพันดาวเบิกตาขึ้นอย่างตกใจเมื่ออีกฝ่ายรุกคืบแบบไม่ให้ตั้งตัว หญิงสาวหวีดร้องเสียงตระหนกเมื่อใบหน้าคมสันกำลังป้วนเปี้ยนอยู่บนเนินอกอวบอิ่มที่สะท้อนขึ้นลงจนแทบจะมุดผ่านเสื้อผ้าเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ที่อยู่ด้านใน “อย่าดิ้น!...แล้วหยุดร้องซักทีรำคาญ!” ชายหนุ่มปรามเสียงดุเมื่อคนใต้ร่างยังดิ้นพล่านไม่หยุด แม้จะรู้ว่าตนกำลังเอาเปรียบและเห็นแก่ได้แต่นาทีนี้สติส่วนดีมีน้อยลงทุกขณะเพราะเรือนกายงดงามตรงหน้าทำให้เขาเตลิดไปไกลเกินกว่าจะหยุดยั้ง มือหนาเริ่มลากเลื่อนไปตามชุดนอนกระโปรงผ้าแพรเนื้อดีสีอ่อน...ใบหน้าคมสันยิ้มละมุนเมื่อเห็นชุดที่หญิงสาวสวมใส่เป็นชุดที่เขาเลือกมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ “นายก็ปล่อยฉันสิ...อย่า!...กรี๊ด!...ไอ้บ้า!...” พริบพันดาวลมแทบจับเมื่อฝ่ามือหนาปลดสายเสื้อนอนแล้วกระตุกทีเดียวหลุดออกจากร่างในชั่วพริบตาเดียว หญิงสาวกรีดร้องพร้อมด่าทอเมื่อชายหนุ่มเริ่มไล้ปลายมือสัมผัสเนื้อแท้บนผิวเนื้อนวลเนียนอย่างถือสิทธิ์ “เป็นผู้หญิงก้าวร้าวมันไม่น่ารักรู้ไหม” ชายหนุ่มบอกเสียงพร่า ใบหน้าคมสันจ้องดวงตากราดเกรี้ยวของหญิงสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เหมือนพยายามหักห้ามความต้องการที่มีให้อยู่ในระดับปกติ แต่ดูเหมือนความตื่นเต้นที่เขาเป็นกลับทวีขึ้นทุกขณะเพราะเรือนกายใต้ร่างเย้ายวนจนชวนให้จิตใจกระเจิดกระเจิงไปกับห้วงอารมณ์อันหวามหวาน เมื่ออดใจไม่ไหวริมฝีปากหนานุ่มจึงกดลงบนริมฝีปากอวบอิ่มก่อนจะไล้ปลายลิ้นลงบนริมฝีปากเย้ายวนทั้งบนและล่างอย่างเชิญชวนจนหญิงสาวเผลอเปิดปากให้เขาซอกซอนเข้าไปลิ้มลองความหวานอันสราญใจ พอปลายลิ้นอุ่นจัดเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้าลิ้มนุ่ม พริบพันดาวที่เพิ่งได้สติถึงกับเบิกตาขึ้นอย่างตระหนกเมื่อถูกฉกจูบซึ่งๆ หน้า หญิงสาวเริ่มออกแรงดิ้นอีกครั้งด้วยกำลังทั้งหมดที่มี แต่ดูเหมือนมันไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายยุติสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ กฤตยชญ์ไม่ได้สนใจแรงต้านของคนใต้ร่างสักเท่าไร ชายหนุ่มยังคงหลับหูหลับตาสอนให้เธอได้รู้จักรสจูบแรกระหว่างหญิงและชายก่อนจะเปลี่ยนความอ่อนโยนนุ่มนวลเป็นหนักหน่วงและเรียกร้องมากขึ้นจนหญิงสาวใต้ร่างตัวสั่นระริกเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ากำลังทำให้เธอหายใจไม่ออก “ดาว...อย่ากลัว...” ริมฝีปากหนาถอนออกช้าๆ แล้วกระซิบปลอบคนร่างเล็กที่เริ่มสั่นเทาอย่างอาทรเมื่อรับรู้กรายๆ ว่าเธอยังไร้เดียงสานักกับเรื่องแบบนี้ แม้จะรู้สึกฮึกเหิมและดีใจจนเนื้อเต้นที่พริบพันดาวสะอาดเกินความคาดหมายแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงความลิงโลดให้อีกฝ่ายใจเสีย พริบพันดาวนอนระทดระทวยทอดร่างอย่างอ่อนแรง แม้ใจจะปฏิเสธกับทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มกำลังล่วงเกินแต่ร่างกายกลับหลงเพริศไปกับแรงเร้าบางอย่างที่กำลังบีบอัดความรู้สึกแต่พอชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากงามแรงบดจูบที่เรียกร้องหนักขึ้นทำให้เธอเผลอจูบตอบเขาอย่างไร้เดียงสาสองมือที่อ่อนแรงขยับยกบีบกระชับท่อนแขนแกร่งอย่างลืมตัวเมื่อชายหนุ่มลูบฝ่ามือไปตามเรือนกาย นิ้วมืออุ่นจัดค่อยๆ ไล้ไปตามเนื้อผิวเนียนละมุนที่หมิ่นเหม่อยู่บนบราเซียตัวจิ๋วอย่างเสน่หา ก่อนจะค่อยๆ สอดฝ่ามือไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอชั้นในให้หลุดออก กฤตยชญ์แทบลืมหายใจเมื่อเห็นความอวบอิ่มที่ชูชันท้าทายสายตาไหวระริกงดงามราวดอดบัวที่ชูช่ออยู่บนสรวงสวรรค์ ... ดวงตาสีเข้มจ้องอกอิ่มตรงหน้าดวงตาฉ่ำหวาน พอเห็นแรงปรารถนาที่ฉายออกมาจากดวงตาสีเข้มพริบพันดาวที่กำลังอ่อนแรงจึงหลุบเปลือกตาลงเพราะอายเกินกว่าจะสบตากับอีกฝ่าย ฝ่ามือหนาค่อยๆ ลูบไล้เนื้อนุ่มหยุ่นมืออย่างพึงพอใจก่อนจะเริ่มบีบเคล้นหนักขึ้นจนร่างสาวตอบรับไปตามกลไกของธรรมชาติ แม้สัมผัสจากปลายมือแกร่งจะทำให้เธออ่อนลงแต่พริบพันดาวก็ไม่ได้หลงเพริศไปกับแรงเร้าที่ชายหนุ่มกำลังนำพาจนสติหลุดลอยออกจากร่าง หญิงสามกัดริมฝีปากล่างจนเจ็บหนึบเพื่อฉุดรั้งจิตใจที่กำลังไหลไปตามน้ำแล้วคิดหาทางรอด ก่อนที่เธอจะทันได้ทำอะไรฝ่ามือที่ป้วนเปี้ยนอยู่ด้านหลังก็ดันร่างกายให้แอ่นหยัดเพื่อรับริมฝีปากหนาได้รูปที่โน้มลงรวบดูดยอดบัวงาม เสียงทุ้มครวญครางอย่างซ่านใจเมื่อรับรู้ถึงการตอบรับจากยอดอกที่แข็งขืนในอุ้งปาก ใบหน้าคมสันแดงก่ำเมื่อเพลิงปรารถนากำลังแผดเผาร่างกายจนแทบไหม้เป็นผุยผง ยามหญิงสาวส่งเสียงครางเบาๆ พร้อมกับแอ่นหยัดรับสัมผัสอย่างไม่รู้ตัวยิ่งทำให้เขาแทบคลั่งตาย ชายหนุ่มกระชับร่างบางด้วยฝ่ามือข้างหนึ่งก่อนจะไล้ฝ่ามืออีกข้างเคล้นคลึงอกอิ่มข้างที่เป็นอิสระตามอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นสูงจนสุดรั้ง ขณะดุนดันโลมไล้ปทุมงามอย่างซ่านใจเสียงครางรับจากหญิงสาวใต้ร่างพร้อมกับการตอบรับจากกายเธอยิ่งทำให้ให้ชายหนุ่มปลุกเร้ากายสาวมากขึ้น พริบพันดาวที่เหมือนหลงเพริศอยู่บนอวกาศเปิดเปลือกตาขึ้นมองเพดานด้านบน แล้วกระพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นดวงดาวนับร้อยนับพันกำลังพร่างพรายอยู่บนนั้น ร่างเปรียวบางสะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามือหนาที่กำลังโลมไล้ปทุมงามเลื่อนต่ำลงมาตามส่วนโค้งส่วนเว้าแล้วเริ่มป้วนเปี้ยนอยู่กับชั้นในตัวจิ๋ว ใบหน้างดงามเบิกกว้างเมื่อเห็นกฤตยชญ์ใช้อีกข้างหนึ่งถอดเสื้อคลุมที่สวมอยู่ออกจากตัวแล้วโยนลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี เรือนกายแกร่งที่ผงาดท้าทายตรงหน้าทำเอาแม่เสือสาวแทบสลบ...หญิงสาวกระพริบตาไล่อารมณ์หวามที่กำลังสุมอยู่ในความรู้สึกให้หลุดออกไปเพราะเริ่มหวาดหวั่นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้โรคจิต!...” ร่างเปรียวสะดุ้งเฮือกเมื่อชายหนุ่มทำท่าจะดึงทึ้งปราการตัวน้อยออกจากร่างพร้อมกับแหกปากปรามและก่นด่าเสียงลั่นห้อง เสียงแหวลั่นของหญิงสาวทำเอาคนที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่ในห้วงอารมณ์หวานสะดุ้งโหยงจนหดมือกลับแทบไม่ทัน กฤตยชญ์หยุดรุกรานร่างเปรียวบางไปชั่วขณะ แล้วทำท่าจะเริ่มใหม่แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้เริ่มเท้าเรียวงามก็ยันเข้าที่ยอดอกดังปึกจนเขาหล่บตุ๊บลงจากเตียง “อะไรกันพริบพันดาว...คุณมาถีบผมทำไมเนี่ย” คนที่นอนแอ้งแม้งอยู่ด้านล่างถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกที่อยู่ๆ บทรักที่ทำท่าจะไปได้สวยกลับล่มไม่เป็นท่า...อีกนิดเดียวเท่านั้น... ชายหนุ่มบอกตัวเองแล้วมองร่างเกือบเปลือยตาปรอยๆ อย่างเสียดายเมื่อเห็นเจ้าของร่างงามกำลังโกยผ้าห่มขึ้นปกปิด “ยังมีหน้ามาถาม...ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้โรคจิต!” “โรคจิตบ้าอะไร...” ชายหนุ่มบอกแล้วทำท่าเดินเข้าไปหาอีกครั้ง พอเห็นร่างแกร่งเปล่าเปลือยเดินโทงๆ ใกล้เข้ามาหญิงสาวจึงกระชับผ้าห่มไว้แน่นก่อนจะมองคนเบื้องหน้าแววตาขุ่นเคือง ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเห็นความเป็นชายที่ชูความซู่ซ่าจนน่าหวาดผวาจนนึกอายแทนเมื่อคนเป็นเจ้าของไม่ยอมหาอะไรมาปิดบัง “คนบ้า!...ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้นะมาแก้ผ้าโทงๆ แบบนี้เดี๋ยวแม่ก็เจี๋ยนทิ้งซะหรอก” ริมฝีปากเย้ายวนขยับด่าทออย่างเหลืออดเมื่อเห็นความหน้าด้านหน้าทนของอีกฝ่าย “จะใส่ทำไมเพราะยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี...” กฤตยชญ์ยักไหล่เหมือนไม่ใส่ใจนักกับท่าทางเอาเรื่องของหญิงสาว ชายหนุ่มจ้องริมฝีปากฉ่ำชื้นด้วยแววตาที่เต็มล้นไปด้วยความปรารถนาแม้จะเสียท่าจนหมดสภาพก็ตามที เมื่อเป้าหมายที่ตั้งไว้คือจะบุกทะลายเข้ารุกรานอธิปไตยของหญิงงามตรงหน้าจึงทำให้เขากล้าที่จะเสี่ยงตายอีกครั้ง แม้จะหวั่นเล็กๆ กับท่าทางเอาเรื่องของพริบพันดาวแต่ด้วยความมั่นอกมั่นใจว่าอย่างไรแม่สาวหน้าหวานก็ไม่มีทางหลีกหนีใบหน้าคมสันจึงลอบมองเธอด้วยความหวังอย่างย่ามใจ “ฉันไม่ยอมให้แกเข้าใกล้แน่...ถอยออกไป” พริบพันดาวถอยร่นเมื่อร่างสูงเดินใกล้เข้ามา “ถ้าไม่ถอยมีอะไรไหม “ ชายหนุ่มถามกลับอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับจ้องใบหน้านวลงามด้วยประกายตาหวานเชื่อม “มีแน่...” พริบพันดาวคว้าโคมไฟที่อยู่ข้างเตียงขึ้นทุ่มเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่อยู่ห่างไม่ถึงช่วงแขนเต็มแรง โครม! “เฮ้ย! คุณจะฆ่าผมหรือไงพริบพันดาว...” กฤตยชญ์แหกปากเสียงลั่นพร้อมกับกระโดดหลบวัตถุที่ลอยละลิ่วมาสีหน้าตระหนก ดวงตาสีเข้มจ้องดวงหน้าหวานละมุนแล้วครุ่นคิด...ตกลงสวรรค์ที่ตั้งมั่นจะล่มจริงๆ เหรอนี่...ในเมื่อไม้อ่อนไม่ยอมดีๆ...มันคงต้องงัดสารพัดวิธีมาจัดการกับเธอเสียแล้วกระมังแม่ดาวกระพริบ...ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างหงุดหงิด...   Create Date : 21 มิถุนายน 2553 2 comments Last Update : 21 มิถุนายน 2553 16:12:42 น. Counter : 561 Pageviews. Share Tweet