สมเด็จพระพิมพาทูลลานิพพาน วิมุตติรัตนมาลี โดย พระพรหมโมลี ( วิลาศ ญาณวโร ป.ธ.9) ครั้นสมเด็จพระพิมพาภิกษุณี ได้สำเร็จเป็นพระอรหันตมหาขีณาสวเจ้า ทรงคุณวิเศษในพระพุทธศาสนาขั้นสูงสุด เสวยวิมุตติธรรมอยู่พอควรแก่กาลแล้ว วันหนึ่ง พระเถรีมีจิตผ่องแผ้วอธิษฐานเข้าฌานสมาบัติเป็นผาสุกวิหาร ออกจากฌานแล้วจึงอาวัชนาการพิจารณาดูอายุสังขารแห่งตน ก็เห็นแจ้งประจักษ์ชัดด้วยอำนาจญาณวิเศษว่า อายุสังขารนั้นจะพลันสิ้นเสียแล้ว จึงอุฏฐาการลุกขึ้นโดยพลัน ชวนพระภิกษุณีที่เป็นบริวาร คมนาการไปสู่สำนักสมเด็จพระจอมจักรสัมมาสัมพุทธเจ้า ประณตน้อมถวายวันทาด้วยเบญจางคประดิษฐ์ สถิตนั่งอยู่ ณ ที่อันควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วทอดพระเนตรเล็งแลดูพระพักตร์มณฑลแห่งองค์สมเด็จพระบรมทศพล ซึ่งงามพร้อมด้วยพระพุทธลักษณา ปานประหนึ่งว่าปริมณฑลแห่งพระจันทร์อันงามยิ่ง เฝ้าเล็งแลดูนิ่งนานเป็นที่ผิดสังเกตไม่เหมือนทุกวันแต่กาลก่อน สมเด็จพระชินวรสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ผู้ทรงไว้ซึ่งสัพพัญญุตญาณทรงทัศนาเห็นพระพิมพาภิกษุณีอรหันต์มีอาการผิดแปลกเช่นนั้น ก็ทรงพิจารณาเห็นอย่างแจ่มแจ้งในญาณแห่งพระสัพพัญญูว่า พระพิมพาภิกษุณีนี้ ถึงกาลสิ้นชนมายุสังขาร จะมาลาตถาคตดับขันธ์เข้าสู่ปรินิพพาน ในกาลวันนี้ ควรที่ตถาคตจักสำแดงปฏิหาริย์ให้ปรากฏแก่เจ้าพิมพาในวาระสุดท้ายนี้โดยยิ่ง สมเด็จพระมิ่งมงกุฎบรมศาสดาทรงอาวัชนาการฉะนี้แล้วก็ทรงเปล่งพระรัศมีแห่งพระวรกาย ให้เป็นไปโดยงดงามหลายสิ่งหลายอย่าง อาทิ บางรัศมีที่ปรากฏออกจากพระวรกายในขณะนั้น ปรากฏดุจรัศมีแห่งพระอาทิตย์เมื่อแรกอุทัย บางรัศมีปรากฏดุจสายรุ้งและดอกอุบลแดง มีพรรณรายเลื่อมระยับแสงแล่นวนเวียนห้อมล้อมพระองค์แลดูรุ่งเรืองโอภาสงดงามสุดประมาณ สมเด็จพระพิมพาถีออรหันต์ ทอดทัศนาพระวรกายแห่งสมเด็จพระไตรโลกนาถซึ่งโอภาสรุ่งเรืองไปด้วยพระรัศมีงามต่างๆ ดั่งนั้น ก็พลันบังเกิดธรรมสังเวชในพระทัยแล้วจึงตัดสินใจกราบทูลพระกรุณาขึ้นว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระภาคอันงามและประดับไปด้วยพระรัศมี พระองค์ได้ทรงพระอุตสาหะสั่งสมอบรมพระพุทธบารมี มาแต่อดีตชาติหลายอสงไขยโน้นก็ดี พระองค์ก็ได้ทรงเป็นสวามีแห่งพิมพาข้าพระบาทนี้นับพระชาติไม่ถ้วนตลอดมา ตราบเท่าได้ตรัสแก่พระปรมาภิเษกสัมโพธิญาณในกาลบัดนี้ก็ดี ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระพุทธบารมี จำเดิมแต่นี้ไป อันตัวพิมพาข้าพระบาทนี้ จักมีโอกาสได้ทอดทัศนาพระองค์ผู้เคยทรงเป็นพระภัสดาก็หามิได้อีกแล้ว จะได้วิสาสะคุ้นเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพระองค์อีกเหมือนกาลก่อนนั้นก็หามิได้อีกแล้ว ขอพระองค์จงทรงพระกรุณารับทราบไว้เถิดว่า พิมพาข้าพระบาทนี้ จะมีโอกาสได้เห็นพระรูปโฉมพระสิริวิลาสเสาวภาคลักษณะของพระองค์ก็คงครั้งนี้เป็นปัจฉิมที่สุดแล้ว จะได้ถวายนมัสการยินดีต่อองค์พระประทีปแก้ว ก็คงครั้งนี้เป็นปัจฉิมที่สุดอยู่แล้ว จะได้ กระทำสัจจะคารวะพระองค์ผู้เคยทรงเป็นสวามีสุดที่รัก ก็คงจักครั้งนี้เป็นปัจฉิมที่สุด ด้วยว่าข้าพระบาทพิมพามีวาสนาสิ้นสุด จักขอพระบรมพุทธานุญาตทูลลาดับขันธ์เข้าสู่นิพพาน เพราะสิ้นชนมายุสังขารในวันนี้แล้ว พระเจ้าข้า" ได้ทรงสดับคำกราบบังคมลาเข้าสู่นิพพานของสมเด็จพระนางพิมพาภิกษุณี ซึ่งเคยเป็นคู่สร้างพระบารมีฉะนี้ สมเด็จพระชินสีหพุทธเจ้าก็ทรงบังเกิดธรรมสังเวชในความเป็นไปแห่งอายุสังขาร จึงได้ประทานอนุญาตด้วยพระพุทธฎีกาว่า "ดูกรเจ้าพิมพาที่เคยมีคุณแก่ตถาคตเอ๋ย หากเจ้ากำหนดกาลอันควรแล้ว ก็จงเคลื่อนแคล้วดับขันธ์เข้าสู่ปรินิพพานอันเป็นอมตสุขไปตามอัธยาศัยของเจ้าเถิด เราตถาคตอนุญาต" เมื่อได้รับพระบรมพุทธานุญาตด้วยพระพุทธฎีกาดั่งนี้ พระพิมพาภิกษุณีเถรีเจ้าที่จะเข้าสู่นิพพาน ก็นิสัชนาการนิ่งนึกตรึกตรองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกราบบังคมทูลขึ้นว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระภาคอันงาม กาลเมื่อพระองค์ทรงสร้างพระพุทธบารมีเพื่อพระโพธิญาณ ท่องเที่ยวอยู่ในกระแสวัฏสงสารกับพิมพาข้าพระบาทนี้ด้วยกันมา ตั้งแต่ครั้งศาสนาสมเด็จทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า จนตราบเท่าจวบถึงกาลปัจฉิมชาตินี้ จะได้ขาดไมตรีจิตวิสาสะคุ้นเคยกันนั้นก็หาไม่ พระองค์เสวยพระชาติเป็นอะไร พิมพาข้าพระบาทนี้ก็เสวยชาติเป็นเช่นนั้นด้วย เป็นอย่างนี้เกือบทุกชาติมา ในกาลครั้งนี้แล พิมพาข้าพระบาทจักขาดจากไมตรีวิสาสะคุ้นเคยกันกับสมเด็จพระองค์เจ้าด้วยว่า วันนี้เข้าถึงวันอุโบสถเพ็ญเดือน ๔ ข้าพระบาทที่ชื่อว่าพิมพาเถรีภิกษุณี จะขอถวายนมัสการฝ่าพระบาทยุคลทั้งคู่ ของสมเด็จพระสรรเพชญพุทธสัพพัญญูเจ้าเข้าสู่ปรินิพพานแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นการสมควรที่พิมพาข้าพระบาท จักขอถือโอกาสขมาโทษานุโทษต่อพระองค์เสียในครั้งนี้ เพราะสืบไปเบื้องหน้าจะได้มีโอกาสกราบทูลพระกรุณาขอขมาโทษานุโทษก็หาไม่อีกแล้ว ขอองค์สมเด็จพระประทีปแก้ว จงทรงพระกรุณารับขอขมาโทษ อันพิมพาข้าพระบาทนี้ ได้เคยมีความผิดต่อพระองค์มาแต่ปุพพชาติที่แล้วมาด้วยเถิดพระเจ้าข้า" กราบบังคมทูลเพื่อให้ทรงรับคำขอขมาโทษฉะนี้แล้ว สมเด็จพระพิมพาภิกษุณีอรหันต์ทรงฌานอภิญญาแก่กล้า ก็รำลึกถึงชาติหนหลังด้วยพระปุพเพนิวาสานุสติญาณ นำมากราบทูลพระกรุณาองค์สมเด็จพระบรมศาสดาจารย์ ประมาณได้หลายภพหลายชาติหนักหนาโดยมีใจความเป็นตัวอย่างบางภพบางชาติ ซึ่งเป็นอดีตประวัติที่ออกมาจากพระโอษฐ์องค์สมเด็จพระพิมพาเถรี ดังต่อไปนี้ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ... ที่มา : //bannpeeploy.exteen.com/20080129/entry เพลง อสงไขย   Create Date : 21 มกราคม 2553 39 comments Last Update : 21 มกราคม 2553 15:30:09 น. Counter : 708 Pageviews. Share Tweet

พรหมญาณี...............................พรหมญาณี ปอ ป้า.......ปอ ป้า..................ปอ ป้า..........ปอ ป้า ปอ ป้า.............ปอ ป้า................ปอ ป้า...............ปอ ป้า ปอ ป้า...................ปอ ป้า.............ปอ ป้า...................ปอ ป้า ปอ ป้า........................ปอ ป้า........ปอ ป้า......................ปอ ป้า ปอ ป้า.............................ปอ ป้า ปอ ป้า...........................ปอ ป้า ปอ ป้า...................................ปอ ป้า................................ปอ ป้า ปอ ป้า...........................................................................ปอ ป้า ปอ ป้า..........................................................................ปอ ป้า ปอ ป้า.............................พรหมญาณี...........................ปอ ป้า ปอ ป้า....................................................................ปอ ป้า ปอ ป้า.......................เจิมให้ นะคะ......................ปอ ป้า ปอ ป้า.......................................................ปอ ป้า ปอ ป้า...............................................ปอ ป้า ปอ ป้า.......................................ปอ ป้า ปอ ป้า..............................ปอ ป้า ปอ ป้า.....................ปอ ป้า ปอ ป้า.............ปอ ป้า ปอ ป้า.....ปอ ป้า พรหมญาณี   โดย: พรหมญาณี 21 มกราคม 2553 16:48:35 น.

ทำบล๊อกมาเกือบ ๒ ปี เพิ่งจะมีโอกาสได้เจิมบล๊อกให้ปุ๊กวันนี้เอง อย่างนี้ควรเรียกว่าอย่างไรดี..คะ...คนเก่ง..??.. ................ " สภาวะธรรมทั้งหลาย ล้วนไม่ควรหมายมั่น .........ทุกสิ่งล้วนแสดงไตรลักษณ์ " รู้แล้ว ต้องเข้าใจ.. เข้าใจแล้ว..ต้องทำใจด้วย..นะคะ .................. สิ่งที่รู้ คือไม่รู้... สิ่งที่เห็น อาจจะไม่ใช่... ใช่ หรือไม่ใช่...ใยต้องรู้...??... .................. กลับบ้านก่อน...นะคะ ว่าง...จะแวะมาใหม่... ด้วยความรักและเป็นห่วงเสมอ..ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 21 มกราคม 2553 16:56:43 น.

อย่าลุ้นมากนะครับ เดี๋ยวหัวใจจะวายเอานะ... เป็นห่วงครับ   โดย: ผัสสะ 21 มกราคม 2553 18:21:52 น.

แวะมาเยี่ยมคุณปุ๊กค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ เพราะชีวิตทุกวันนี้ วุ่นวายน่าดู โชคดีวันนี้ได้ไปทำบุญที่วัดสังฆทานค่ะ คุณปุ๊กเคยไปไหมคะ ชอบจังค่ะ จะรอตอนต่อไปค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: be-oct4 IP: 110.164.143.227 21 มกราคม 2553 18:43:06 น.

สวัสดียามเย็นครับ พ่อระนาดแววไว   โดย: หมึกสีดำ 21 มกราคม 2553 18:50:13 น.

สวัสดีค่ะพี่ปุ๊ก ช่วงนี้นู๋แจนงานยุ่งมากๆ ค่ะ อาจมาทักทายได้น้อยลง แต่จะพยายามหาเวลามาทักทายนะคะ คืนนี้นอนหลับฝันดีค่ะ   โดย: JJ&TheGang 21 มกราคม 2553 19:23:05 น.

ตอนนี้งานยุ่งหัวฟูเลยค่ะคุณปุ๊ก แงงง โอดครวญไปก็เท่านั้น ยังดีที่มีงานทำ เหอๆๆ บ่นมากไม่ได้เดี๋ยวเขาไล่ออกค่ะ สบายดีรึป่าวคะเนี่ย   โดย: biotech_girl 21 มกราคม 2553 20:05:30 น.

เพลงเพราะจัง...ทานข้าวหรือยังคะ อากาศเย็นมากดื่มน้ำขิงกันค่ะ   โดย: redclick 21 มกราคม 2553 20:07:09 น.

ตอนนี้เด็กๆ มุดตัวอยู่ในผ้าห่มนอนดูทีวีและเล่นทายชื่อประเทศ หัวเราะกันคิกคัก ส่วนครูเรดฯ ใช้ผ้าห่มห่อตัวอยู่หน้าคอมฯ คริ คริ ทำตัวให้อุ่นไว้ก่อน กลัวเป็นหวัด อ้อ จิบน้ำขิงไปด้วย อุ่นวาบๆ เชียว   โดย: redclick 21 มกราคม 2553 20:38:03 น.

คำเขาติ เพื่อก่อ จำไว้บ้าง ติเพื่อสร้าง ทางธรรม นำวิถี ติแล้วติง กริ่งเกรง บ้างคงดี ติงฤดี เตือนจิต มิผิดคลอง คำท่านเตือน ควรสดับ รับถูกผิด น้อมจริต มโนตั้ง มั่นสนอง ไม่อวดเบ่ง เก่งกล้า ท้าประลอง ควรจักตรอง ถี่ถ้วน ขวนขวายธรรม ตรึกให้รู้ ดูให้แจ้ง แถลงไข ธรรมวินัย ซ่อนสิ่ง สูงเลิศล้ำ ตามจิตรู้ ดูให้เห็น เป็นประจำ พบแสงธรรม นำกระจ่าง สว่างเอย.. แจมบล๊อก ๐ ติ ติง เตือน ต้าน ๐ "คุณยายกัดหมอน"   โดย: พ่อระนาด 21 มกราคม 2553 21:25:41 น.

ไฟติดแล้ว หยุดไม่ได้เชียวนะคะ ครูเรดฯ ทำได้แค่แต่งกลอนโต้ตอบกับคุณพี่ขำๆ เมื่อเช้ายังแต่งกลอนกับคุณพี่...แต่คุณพี่อ่านแล้วคงปวดหัว...555   โดย: redclick 21 มกราคม 2553 21:32:55 น.

แวะมาเยี่ยมปุ๊กหน่อย เดี๋ยวจะนึกว่าลุงลืมเข้ามาอ่านตามสัญญาแล้ว   โดย: ลุงแอ๊ด 21 มกราคม 2553 22:30:48 น.

แวะเข้ามาเยี่ยมน้องปุ๊กจัง อย่าทานกาแฟมากนะเด๋วจะนอนไม่หลับ ต้องเดือดร้อนหาใบขี้เหล็กมาทานอีก5555   โดย: อ้วนforest IP: 119.31.126.141 21 มกราคม 2553 23:13:09 น.

อ้าว มาได้ไงเนี่ยพี่อ้วนจัง เพิ่งบ่นกะตุ๊กติ๊กเอง (สงสัยเลี้ยงพรายกระซิบ แง๋มๆ)   โดย: พ่อระนาด 21 มกราคม 2553 23:24:47 น.

โดย: deeplove 22 มกราคม 2553 1:39:25 น.

โดย: หนูดำจำมัย 22 มกราคม 2553 2:59:12 น.

เรียนอ่านเอบีซี้ดี ๆ ๆ อยู่นี่คะ ๆ และความรู้รอบตัวตั้งแต่เท้าถึงหัวเอาตัวไม่รอดอยู่นี่แหละค่ะ...   โดย: sirivinit 22 มกราคม 2553 3:40:28 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณปุ๊ก สบายดีนะค่ะ หลินมัวแต่ยุ่งๆอะค่ะ เลยไม่ได้มาทักทาย รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ สู้ๆๆจ้า   โดย: ย่าชอบเล่า 22 มกราคม 2553 6:43:37 น.

เยี่ยม แต่งกลอน ได้ซึ้งมากกกกก...ค่ะ ขอบคุณ...ขอบคุณ ทำงานตัวเป็นเกลียว พักผ่อนบ้างนะจ๊ะ รักจ้า.....   โดย: กัดหมอน (กัดหมอน ) 22 มกราคม 2553 7:16:25 น.

สวัสดียามเช้าค่ะน้องปุ๊ก ฝนตกมั้ยคะ ทางโน้นตกมาสองวันแล้วคะ่   โดย: redclick 22 มกราคม 2553 7:21:54 น.

แวะมาเยี่ยมคุณปุ๊กและอ่านต่อครับ ธรรมภูต   โดย: ในความฝันของใครสักคน 22 มกราคม 2553 7:44:09 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณปุ๊ก มีความสุขทั้งวันนะค่ะ   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 22 มกราคม 2553 9:17:03 น.

มาร่วมลงชื่อ รออ่านต่อค่ะ อนุโมทนานะคะ   โดย: ละอองลม (wind_drizzle ) 22 มกราคม 2553 9:45:02 น.

สวัสดีครับ พ่อระนาดแววไว ...   โดย: หมึกสีดำ 22 มกราคม 2553 9:55:09 น.

หนูเล็กไม่ได้ปลอบใจตััวเองค่ะ แต่เป็นกลไกการคิด เพื่อให้จิตสงบและอยู่รอดพ้นจากวันสำคัญๆ ที่ผู้คนเฉลิมฉลองสนุกสนานทั่วบ้านทั่วเมืองไงคะ แต่วันใดที่มีเพื่อนวันใดที่ต้องไปงานก็สนุกได้เช่นกันค่ะ   โดย: redclick 22 มกราคม 2553 10:05:37 น.

ศุกร์สวัสดีครับ ปุ๊ก มีความสุข กับการทำงานวันสุดสัปดาห์ รักษาสุขภาพ นะครับ   โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 22 มกราคม 2553 10:10:28 น.

งานเริ่มเข้าละ เข้ามาอ่านคร่าวๆนะจ๊ะ พอจะรู้เรื่องมาบ้างละ เรื่องขอขมาในชีวิตประจำวันนี่จะมีใครทำบ้างนะ ส่วนใหญ่วางท่ากลัวเสียศักดิ์ศรี   โดย: JohnV 22 มกราคม 2553 10:40:24 น.

โดย: Moon~JulY 22 มกราคม 2553 12:03:44 น.

ความสุข และความทุกข์...เป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นกับสัตว์โลกผู้ยังเวียนว่ายตายเกิด แต่... ความสุข และความทุกข์....อยู่กับเราไม่นาน ผ่านมา...แล้วก็...ผ่านไป เมื่อทุกข์ก้าวเข้ามาในชีวิต..เราต้องตั้งสติให้ดี พร้อมที่จะเผชิญกับทุกข์นั้น...อย่างกล้าหาญ เรียนรู้ที่จะอยู่กับทุกข์นั้นได้...อย่างสงบ หากเราสงบได้ด้วยความเข้าใจในทุกข์นั้น...อย่างแท้จริง ก็เรียกได้ว่า...เราเป็น....ผู้ชนะ ชนะ...ที่สามารถอยู่กับทุกข์...อย่างมีความสุขได้นั่นเอง เมื่อสุขผ่านเข้ามาเยือน...จงน้อมรับด้วยความยินดีอย่างมี...สติ อย่าคาดหวังว่าสุขนั้น...จะอยู่กับเรา...ตลอดไป จงทำหน้าที่ รักษาสิ่งดี ๆ นั้นไว้...ให้อยู่กับเรา...นานที่สุด บอกกับตัวเองเสมอ ๆ ว่า...ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่...ยั่งยืน หากเราตระหนักได้แล้วถึง...ความไม่จีรังของทุกสรรพสิ่ง วันหนึ่ง...เมื่อสุขนั้นต้องจากไป เราจะได้ไม่ต้อง...มานั่งเสียใจ วันหนึ่ง...เมื่อทุกข์ผ่านเข้ามาในชีวิต เราจะได้ตั้งรับ...อย่างมีสติ ทุกสิ่งล้วน..เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป ผ่านมา...แล้วก็...ผ่านไป ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่กำลังผจญกับความทุกข์ เหนื่อยกาย...เหนื่อยใจ...เหนื่อยได้ แต่อย่าท้อ ขอแสดงความยินดีกับผู้ที่กำลังมีความสุข เก็บรักษาความสุขนั้นไว้ในความทรงจำ...ตลอดไป โชคดี มีความสุข...ค่ะ ตอนนี้ที่กระทรวงฯ ยังมีโปรแกรมเหมือนเดิมหรือเปล่า..คะ ระลึกถึงพระอาจารย์เสมอ มีโอกาสอยากเข้าไปกราบและสนทนาธรรมกับท่านบ้าง แต่เดี๋ยวนี้วันเสาร์-อาทิตย์ ป้าไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย..ค่ะ รบกวนปุ๊กเช็คให้ป้าหน่อยได้มั้ย..คะ..ว่า ถ้าไม่ไปที่กระทรวงฯ จะไปกราบท่านได้ที่ไหนบ้าง แต่อย่าบอกว่า ที่บ้านวังเมือง...นะจ๊ะ..   โดย: พรหมญาณี 22 มกราคม 2553 13:27:54 น.

ชวนได้...ค่ะ แต่จะไปได้หรือเปล่า ต้องดูสถานการณ์...นะคะ ขอบคุณมาก...ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 22 มกราคม 2553 15:03:23 น.

ช่วงเที่ยงบล้อกแก๊งค์ล่มค่ะคุณปุ๊ก กำลังเม้มพอดี หายไปเฉยเลย แง แง ไม่ได้มาเยี่ยมหลายวัน แพทติดหวัดจากลูก พึ่งหายเนี๋ยค่ะ   โดย: ตัวp_box 22 มกราคม 2553 15:30:29 น.

คนไปกินเตี๋ยวก่ะน่ารักจ้า   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 22 มกราคม 2553 16:43:40 น.

ขอบคุณที่ไปเที่ยวที่บล็อกนะคะ ที่บรรยายละเอียดๆ ก็เผื่อสำหรับใครที่คิดจะไปจะได้มีข้อมูลเยอะทีุ่สุดเท่าที่เราจะทำได้แหละค่ะ แหะๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 22 มกราคม 2553 17:43:27 น.

พี่ปุ๊กขา วิเพิ่งเสร็จงานค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ หิวข้าว... สิริสวัสดิ์ศุกรวาร ปรีดิ์มานรมเยศค่ะ   โดย: sirivinit 22 มกราคม 2553 18:31:17 น.

สวัสดีค่ะ.. เมื่อวานเพิ่งพาคุณตาเหม่งไปเที่ยวทะเลค่ะ สนุกดี อากาศไม่ร้อนแต่มีแดดค่ะ มีความสุขมากๆนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 22 มกราคม 2553 20:54:14 น.

น่ารักปามานนี้เลยจ้ะ   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 22 มกราคม 2553 21:45:38 น.

สวัสดีครับคุณปุ๊ก แฮะๆๆๆๆ...ชอบจัง กับคำว่า เกิ๊ดเติง ฮู้ก่? อิอิอิ อ่านแล้วหัวใจพองโตเลยครับ ฮู้ก่?.... เพลงเพราะมากๆ เลยนะครับ ฟังแล้วทำให้คิดถึงใครสักคนที่อยู่ไกลๆ เนอะ... ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้แวะเข้ามาทักทายและห่างหายไป จาก blog นานพอสมควร เนื่องด้วยติดภาระ "อิด" (ภาษาเหนือ คำว่า "อิด" แปลว่า เหน็ดเหนื่อย) งานการช่วงนี้กำลังเข้ามาเลยครับ ทั้งงานที่ปางช้างที่ต้องเตรียมออกแบบสิ่งพิมพ์ต่างๆ ทั้งบัตรเชิญ โปสเตอร์ แผ่นพับ ของวันช้างไทย ที่จะมาถึงในวันที่ 13 มีนาคมนี้ รวมไปถึงการ พัฒนาการทำงานศิลปะของช้างอีก Step หนึ่งด้วย อีกทั้งงานที่โรงเรียนที่ตอนนี้ต้องเร่งปรับปรุงหลักสูตร เพื่อพัฒนาการเรียน การสอนศิลปะให้กับเด็กๆ รวมไปถึงโปรเจ็คต่างๆ ที่เกี่ยวกับศิลปะเด็ก อีกนิดหน่อยน่ะครับ ช่วงนี้เลยต้องมุ่งมั่นนิดหน่อยครับ....เอิ๊กๆๆๆๆ แต่ช่วงนี้ก็พอจะมีเวลาที่จะเข้ามาแวะเวียนบ้างนิดหน่อยน่ะครับ ก็เลยนำ ภาพเก่าๆ สมัยที่ไปทำกิจกรรมในวันเด็กที่เวียงแหงมาให้ชมกันด้วย คิดถึงนะครับ หวังว่าคงไม่โกรธกันน๊า...ที่หายไปนาน คิดถึงตลอดนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน....ดีจั๊ดนักครับ   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 23 มกราคม 2553 0:07:27 น.

สวัสดีวันพระค่ะ คิดดี ทำดี พูดดี มองโลกในแง่ดี ขอให้พบเจอแต่สิ่งที่ดีดี และมีความสุขนะค่ะ   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 23 มกราคม 2553 7:48:57 น.

กราบอนุโมทนาสาธุกับสมเด็จพระพิมพาภิกษุณีที่ท่านได้พระนิพพานค่ะ และอนุโมทนาสาธุกับคุณพ่อระนาดด้วยค่ะ มาตามอ่านอีกค่ะ   โดย: Budratsa 24 มกราคม 2553 3:36:18 น.