สัมมิลลหาสินีกุมารี (ทิ้งทรัพย์บวชเป็นดาบสินี) นางแก้วคู่บารมี เรียบเรียง โดย อังคาร ตอนที่ 8 สัมมิลลหาสินีกุมารี ในอดีตกาล พระนางพิมพาไปอุบัติในพรหมโลก ได้เสวยพรหมสมบัติอยู่นานแสนนาน ครั้นจุติแล้วก็ได้มาบังเกิดในตระกูลเศรษฐีมีทรัพย์ ๘๐ โกฏิ อยู่ในแคว้นกาสี มีนามว่า สัมมิลลหาสินีกุมารี สัมมิลลหาสินีกุมารี เป็นผู้มีรูปงาม ความงามของนางนั้นเปรียบได้กับนางเทพอัปสร กิริยาอาการก็เรียบร้อยอ่อนช้อย น่ารัก น่าดูชม และเนื่องจากเป็นผู้มาจากพรหมโลก สัมมิลลหาสินีกุมารีจึงเป็นหญิงพรหมจารินี ไม่มีอำนาจกิเลสตัณหาแม้เพียงนิดเจือปนในจิตใจ ในกาลครั้งนั้น พระโพธิสัตว์ก็ได้จุติจากพรหมโลก มาอุบัติในตระกูลพราหมณ์เศรษฐี ๘๐ โกฏิ แห่งนครพาราณสี เมื่อเจริญวัยขึ้นก็ได้เล่าเรียนศิลปะในสำนักตักศิลาจนจบ บิดามารดาจึงจะจัดการหาคู่ครองให้ แต่บุตรพราหมณ์ไม่ปรารถนาการครองเรือน จึงบ่ายเบี่ยงบิดามารดาเรื่อยมา เมื่อถูกบิดามารดารบเร้าบ่อยเข้า บุตรพราหมณ์จึงออกอุบายหลีกเลี่ยงการครองเรือนโดยให้ช่างปั้นทองคำเป็นรูปหญิงงาม บอกบิดามารดาว่าตนเองยินดีจะครองเรือนหากได้หญิงงามเช่นรูปทองนี้เป็นภรรยา บิดามารดาจึงให้บริวารยกรูปทองคำนั้นไปเที่ยวค้นหาหญิงงามทั่วชมพูทวีป ขบวนแห่รูปทองผ่านมาถึงหน้าเรือนของสัมมิลลหาสินีกุมารี บริวารในเรือนนั้นมองเห็นรูปทองก็พูดถามกันว่า เหตุใด สัมมิลลหาสินี จึงมายืนอยู่ที่นี้ ขบวนแห่รูปทองได้ยินก็รู้ว่ากุมารีบ้านนี้งามเหมือนรูปทอง จึงได้นำความกลับไปบอกเศรษฐีพาราณสี พราหมณ์เศรษฐีจึงมาสู่ขอสัมมิลลหาสินีไปเป็นสะไภ้ที่เรือนตน เมื่อพระโพธิสัตว์บุตรพราหมณ์และนางสัมมิลลหาสินีอยู่ร่วมเตียงในห้องเดียวกัน ทั้งสองก็ไม่เคยแลดูกันด้วยอำนาจกิเลสเลย ทั้งสองอยู่ร่วมกันเหมือนพรหม ๒ องค์ อยู่ในที่เดียวกัน กาลเวลาผ่านไป บิดามารดาของพราหมณ์ก็ทำกาลกิริยาตายลง เมื่อทำการฌาปนกิจสรีระของบิดามารดาแล้ว พราหมณ์พระโพธิสัตว์จึงบอกนางสัมมิลลหาสินีภริยาว่า ทรัพย์สมบัติของตระกูลพี่ ๘๐ โกฏิ และทรัพย์ของตระกูลเธออีก ๘๐ โกฏิ พี่ไม่ปรารถนา ขอยกให้เธอทั้งหมด พี่จะออกบวช นางสัมมิลลหาสินีกล่าวว่า ข้าแต่พี่ท่าน ดิฉันไม่อาจทิ้งท่านได้ เมื่อท่านออกบวช ดิฉันก็จะออกบวชด้วย เมื่อต่างคนต่างประสงค์จะออกบวช ทั้งสองจึงช่วยกันบริจาคทรัพย์เป็นทานจนหมด แล้วออกบวชเป็นดาบสและดาบสินี อาศัยผลหมากรากไม้เป็นอาหารอยู่ในหิมวันตประเทศ ดาบสและดาบสินีทั้งสองอาศัยอยู่ในหิมวันตประเทศเป็นเวลานาน ต้องการจะเสพรสเค็มและรสเปรี้ยวบ้าง จึงออกจากหิมวันตประเทศจาริกเข้ามาในเมืองพาราณสี แล้วเข้าไปอาศัยอยู่ในราชอุทยาน เมื่อได้บริโภคอาหารอยู่ในเมืองได้ไม่นาน นางดาบสินีก็เกิดอาพาธลงโลหิต และอาการหนักขึ้นทุกวันเพราะไม่มียามารักษา ถึงเวลาออกภิกขาจาร พระดาบสก็ประคองร่างดาบสินีออกจากราชอุทยาน เมื่อถึงประตูพระนคร ดาบสินีก็หมดแรงเดินทางต่อไม่ไหว ท่านดาบสจึงพยุงร่างนางให้นอนพักบนแผ่นกระดานที่ศาลาแห่งหนึ่ง แล้วท่านดาบสก็ปลีกตัวไปภิกขาจาร นางดาบสินีนอนทุกข์ทรมานด้วยโรคโลหิตอยู่บนแผ่นกระดานนั้น รอพระดาบสกลับมา แต่ยังไม่ทันที่พระดาบสจะกลับมา นางก็ทำกาลกิริยาตายไปอย่างเดียวดาย มหาชนผู้เดินทางผ่านไปมา เห็นดาบสินีรูปงามนอนตายอยู่ริมทาง ก็พากันสงสารและร่ำไห้เสียดายรูปสมบัติที่น่ารักของนาง ฝ่ายพระดาบส เมื่อกลับมาเห็นดาบสินีนอนสิ้นใจอยู่ ปลงใจได้ว่าธรรมดาสังขารเป็นของไม่เที่ยง ย่อมมีอันแตกทำลายได้เป็นธรรมดา ดำริดังนี้แล้วจึงนั่งบนแผ่นกระดานแผ่นเดียวกัน แล้วบริโภคอาหาร มหาชนที่ยืนห้อมล้อมอยู่เห็นอาการสงบนิ่งของท่านดาบสจึงถามว่า ท่านผู้เจริญ ปริพาชิกานี้เป็นอะไรกับท่าน ท่านดาบสตอบว่า เมื่อตอนเป็นคฤหัสถ์ นางเป็นภริยาของเรา มหาชนกล่าวว่า ท่านผู้เจริญ พวกเราเห็นภริยารูปงามของท่านตายยังพากันเสียใจ อดร่ำไห้ไม่ได้ แต่เหตุใดท่านจึงสงบนิ่งอยู่ได้ ไม่ร้องไห้เศร้าโศกเลย ท่านดาบสตอบว่า นางปริพาชิกานี้เมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอย่อมเป็นที่รักของเรา มีเมตตาต่อกัน ไม่เบียดเบียนกัน แต่สังขารนั้นเป็นของไม่เที่ยง อายุสังขารย่อมล่วงไป เสื่อมไป บัดนี้เธอไปสู่ปรโลกแล้ว ความพลัดพรากจากกันเกิดขึ้นแล้วเป็นธรรมดา จึงไม่ควรต้องตามเศร้าโศกถึงกันอีก พระดาบสและมหาชนได้ช่วยกันฌาปนกิจสรีระของนางดาบสินี จากนั้น พระดาบสก็เดินทางกลับสู่หิมวันตประเทศ บำเพ็ญฌานและอภิญญาให้บังเกิด เมื่อสิ้นชีวิตแล้วก็ไปบังเกิดในพรหมโลก โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ... ที่มา : //bannpeeploy.exteen.com/20080130/entry เพลงบรรเลง ลาวม่านแก้ว จาก 4shared.com -------------------------------------- จขบ.เก็บภาพบรรยากาศทอดผ้าป่ามาฝากเพื่อนๆ ใครยังไม่ได้ร่วมโมทนาก็ขอเชิญนะคะ แล้วก็มีหนังสือ "ศีลนำความสุขมาให้" แจกด้วยค่ะ ท่านใดสนใจก็แจ้งหลังไมค์นะคะ จขบ.จะส่งไปให้ค่ะ ภาพงานทอดผ้าป่า   Create Date : 21 พฤษภาคม 2552 25 comments Last Update : 21 พฤษภาคม 2552 20:33:21 น. Counter : 1379 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับพ่อระนาดแววไว ได้เข้ามาติดตามอ่านตามสัญญา ตอนนี้ค่อนข้างจะเศร้านิดๆ มหาชนที่ยืนห้อมล้อมอยู่เห็นอาการสงบนิ่งของท่านดาบสจึงถามว่า ท่านผู้เจริญ ปริพาชิกานี้เป็นอะไรกับท่าน ท่านดาบสตอบว่า เมื่อตอนเป็นคฤหัสถ์ นางเป็นภริยาของเรา มหาชนกล่าว ว่า ท่านผู้เจริญ พวกเราเห็นภริยารูปงามของท่านตายยังพากันเสียใจ อดร่ำไห้ไม่ได้ แต่เหตุใดท่านจึงสงบนิ่งอยู่ได้ ไม่ร้องไห้เศร้าโศกเลย ท่าน ดาบสตอบว่า นางปริพาชิกานี้เมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอย่อมเป็นที่รักของเรา มีเมตตาต่อกัน ไม่เบียดเบียนกัน แต่สังขารนั้นเป็นของไม่เที่ยง อายุสังขารย่อมล่วงไป เสื่อมไป บัดนี้เธอไปสู่ปรโลกแล้ว ความพลัดพรากจากกันเกิดขึ้นแล้วเป็นธรรมดา จึงไม่ควรต้องตามเศร้าโศกถึงกันอีก โมทนากับพ่อระนาดแววไวด้วยครับ   โดย: หมึกสีดำ 21 พฤษภาคม 2552 20:56:03 น.

แวะมาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านจร้า ตอนนี้ตาจะปิดเเระ   โดย: อาลีอา 21 พฤษภาคม 2552 21:25:50 น.

....นางแก้ว.... ราตรีสวัสดิ์.....ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 21 พฤษภาคม 2552 21:38:18 น.

อ่ะ...ขออภัย ใส่คุณดุ๊กดิ๊ก ผิดวัตถุประสงค์ไปหน่อย...หุ หุ   โดย: พรหมญาณี 21 พฤษภาคม 2552 21:39:30 น.

สวัสดีค่ะพี่ปุ๊ก วันนี้หนูไปคุยเรื่องขนมมาแล้วค่ะ เค้าก็บอกเหมือนพี่ปุ๊กเลยค่ะว่าไม่จำเป็นต้อง9อย่าง หนูว่าจะสั่ง ขนม 9อย่าง สำหรับไหว้ พระพรหม เจ้าที่ พระพุทธเท่านั้นเองค่ะ ส่วนขนมสำหรับเลี้ยงพระเช้าหนูกำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะเอาอะไรดีค่ะ หนังสือวันนี้หนูไปหาแล้วแต่ยังไม่ได้เลยค่ะ หนูว่าจะไปหาใหม่พรุ่งนี้ ว่าจะไปซื้อที่ตลาดหนังสือค่ะคิดว่าน่าจะมี ถ้าไม่ได้จริงๆ หนูก็จะไปบ้านอารีย์ค่ะ ขอบคุณพี่ปุ๊กมากนะคะ สำหรับทุกอย่าง เดี๋ยวหนูไปทำงานก่อน แล้วดึก ๆจะกลับมาอ่านนางแก้วต่อค่ะ   โดย: tukta (tukta510 ) 21 พฤษภาคม 2552 21:49:31 น.

เเม้จะรู้ว่าสังขารไม่เที่ยง มีเกิด มีดับ เเต่อ่านๆไปเเล้วก็อดเศร้านิดๆไม่ได้นะคะ ขอบพระคุณพี่ปุ๊กมากที่เเวะไปตามหนูพลอยค่ะ เเละขอโมทนาบุญกับผ้าป่าที่พี่ปุ๊กพึ่งไปถวายมาด้วยนะคะ สาธุ...   โดย: อมิธีสท์ 21 พฤษภาคม 2552 23:37:01 น.

กลับมาอ่านล้วค่ะพี่ปุ๊ก ตอนนี้แอบเศร้านะคะ คริคริ แต่หนูก็ชอบค่ะ เวลานี้หนูกำลังนั่งทานขนมหวาน9อย่างอยู่ค่ะ ลองซื้อมาชิมว่าอร่อยใช้ได้มั๊ย 555   โดย: tukta (tukta510 ) 21 พฤษภาคม 2552 23:49:51 น.

หอบดาวเต็มฟ้ามาฝาก ราตรีสวัสดิ์ครับคุณปุ๊ก...   โดย: Romancini 22 พฤษภาคม 2552 1:43:10 น.

ขอบคุณค่ะพี่ไปตามนะคะงวดนี้ พลาดไปหลายตอนเหมือนกันค่ะ ต้องย้อนไปอ่าน แต่ตอนนี้เรื่องของปั้นรูปทองงดงาม คล้ายตอนเก่าเลยนะคะ   โดย: Mermaid AI 22 พฤษภาคม 2552 3:18:59 น.

ในธรรมชาติ...ไม่มีสิ่งใดดีพร้อม แต่ทุกอย่าง...ก็สมบูรณ์แบบในตัวเอง ต้นไม้...อาจบิดเบี้ยว - โค้งงอ...อย่างประหลาด แต่ก็ยังคงความงดงาม ท้กทายกันยามเช้ากับฟ้าสดใสของเช้าวันศุกร์ค่ะพ่อระนาด มาอ่านสิ่งดี ๆ ที่นำมาฝากกันด้วย ขอบคุณนะค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 22 พฤษภาคม 2552 6:53:34 น.

รับทราบค่ะคุณปุ๊ก แต่สงสัยว่า ทำไมเขาถึงเปิดเดือนละครั้งอ่ะค่ะ   โดย: มินทิวา 22 พฤษภาคม 2552 7:46:58 น.

ดาวจ๋าได้รับอนุญาติให้พาหมิงหมิง แห่งบ้าน ก๋าฤดี มาเที่ยวแทนค่ะ.. เด๋วหน้าบล็อกนี้จะขาดหมิงหมิงเวอร์ชั่นครุ่นคิด ไป อ่ะ 55   โดย: พี่ดาวจ๋าของหมิงหมิง.. (satineesh ) 22 พฤษภาคม 2552 9:16:35 น.

ศุกร์สวัสดี ด้วยไมตรี ถึงมวลมิตร ชื่นบาน สำราญจิต สมดั่งคิด ทุกประการ ขอจง มีความสุข ในทุกทุก ถิ่นสถาน สัมพันธ์ กันยืนนาน ตลอดกาล ตลอดไป/. มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพ นะครับ นางแก้ว   โดย: เซียน_กีตาร์ 22 พฤษภาคม 2552 9:50:19 น.

สวัสดีค่ะ เวลาเรื่องเศร้าเพลงนี้ก็ฟังแล้วเศร้าไปด้วยเลยเนาะ กว่าจะมาตอบคุณปุีกคงถึงที่ทำงานแล้วล่ะ มีความสุขกับการทำงานนะคะ   โดย: busabap 22 พฤษภาคม 2552 10:58:07 น.

ว่าแล้วก็เอาขนมมาฝากแทนคำขอบคุณเรื่องราวดีๆที่มาเล่าสู้กันฟังค่ะ   โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) 22 พฤษภาคม 2552 13:04:43 น.

มาทักทาย พ่อระนาดแววไว ยามบ่ายๆ สบายๆ   โดย: หมึกสีดำ 22 พฤษภาคม 2552 13:54:42 น.

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเศร้าจัง เข้าใจว่าการพลัดพรากเป็นธรรมดาของมนษย์ แต่จะมีคนทำใจได้สักกี่คนกันหนอ   โดย: JohnV 22 พฤษภาคม 2552 15:48:39 น.

มาส่งน้องปุ๊กเข้านอนจ้า ใครนะไปอ้อนให้พี่ร้องเพลงสายโลหิต สงสัยคราวนี้ต้องใจอ่อนซะแล้ว นอนหลับฝันดีนะจ๊าาาาา   โดย: JohnV 22 พฤษภาคม 2552 23:54:53 น.

กระต่ายเริ่มเขียนแล้วนะคะเรื่องปาฎิหารย์ แต่เป็นคนเขียนไม่เก่ง ค่อยๆเขียนที่ละนิดค่ะ Moon~JulY 23 พฤษภาคม 2552 3:17:48 น.