ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 113 "ตั้งแต่วันนั้น" ความรู้สีกของฉัน
ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 113 "ตั้งแต่วันนั้น" ความรู้สีกของฉัน โจทย์ตะพาบครั้งนี้ให้เขียนต่อจากบล็อกก่อนที่เคยเขียน "ตั้งแต่วันนั้น" จขบ.(เจ้าของบล็อก) ขอเขียนต่อจาก ตะพาบโครงการที่ 111 "เฉียด" เสียโฉม - เสียเงิน... เหตุการณ์เกิดขึ้น จนถึงวันนี้เกือบสองเดือน จขบ. ขอเขียนต่อจากเรื่องนี้ค่ะ ถนนนี้มีตะพาบโครงการที่ 111 " เฉียด " เสียโฉม - เสียเงิน ขอเชิญเปิดอ่านที่นี่ เมื่อเจ็ดอาทิตย์ที่แล้ว จขบ.เตรียมตัวเดินทางไปต่างรัฐ แค่สิบวัน เอารถไปฝากที่แผนกฝากรถไม่ไกลจากสนามบินและเขามีรถตู้ รับ-ส่ง สนามบิน ตลอดเวลา เช่นเวลาเรากลับมาถึงที่สนามบิน โทรศัพท์มาที่ที่จอดรถ ก็มีรถไปรับกลับมาเอารถเรากลับบ้าน ที่จริงที่บริษัทฝากรถ มีรถตู้ขับจากสนามบินไปกลับ ทุกชั่วโมง ครั้งนี้จขบ.นั่งรถตู้ พาจขบ.และผู้โดยสารอื่นๆไปสนามบิน ต้องเบรครถกระทันหันเพราะมีรถมาตัดหน้าอย่างใกล้สุด โชคดีไม่เกิดอุบัติเหตุ รถชน แต่จขบ.กระเด็นจากที่นั่ง หน้าฟาดที่หน้ารถแถวๆวิทยุ เต็มที่ ตอนนั้นรู้สึกว่ามันแรงมาก แต่จขบ.ก็ยังรู้ตัวดี เลือดออกทางจมูก คนในรถตกใจกันหมด ต่างรีบหากระดาษมาให้กดที่จมูก จขบ.รู้สีกตัวดี แต่ก็รู้สีกกลัวว่าเราจะหมดสติและเป็นอะไรไปหรือเปล่า รถตู้นำจขบ.ส่งที่สายการบิน ทางสายการบินโทรเรียกรถพยาบาลไปรพ.ตรวจ และเลื่อนการเดินทางให้อีกสองวัน โดยไม่คิดค่าเปลี่ยนเที่ยวบิน ผลปรากฏว่าจมูกหัก (Fracture Nose) แนะนำให้ไปตรวจต่อกับหมอจมูก( ENT ) จขบ. หน้าบวมมากจนตาแทบปิด สองวันแรก แต่ก็ไม่มีอาการเจ็บปวดที่ไหนมาก เจ็บแถวๆจมูกเวลาไปถูก เวลาล้างหน้าต้องระวัง เพื่อนๆห่วงกันมาก คอยถามว่าปวดหัวหรือเปล่า ก็ไม่ปวดหัวเลย แต่จิตใจรู้สึกหลายๆอย่าง รู้สึกกลัวว่าเราจะกล้านั่งรถตู้อีกหรือเปล่า เวลากลับเมืองไทยนั่งรถตู้เข้ากรุงเทพอาทิตย์ละหลายวัน รถก็ขับเร็วมาก จะกล้านั่งรถตู้เข้ากรุงเทพหรือเปล่า กลัวขับรถหรือเปล่า กลัวว่าการกระทบกระเทือนครั้งนี้จะมีผลกับสมอง มีเลือดออกในสมองหรือเปล่า เราจะหมดสติ แล้วไม่รู้สึกตัวหรือเปล่า จะกลายเป็นผักหรือเปล่า? คิดสารพัด มาคิดถึงตอนนี้ยังคิดว่าทำไมเราไม่คิดถึงพระ ถึงอะไรดีๆ เกิดตายจะได้ไปอยู่ที่ดีๆ มัวแต่คิดเรื่องอื่นๆ ลูกอยู่ไกล แต่ก็ไม่ห่วงมากเขามีครอบครัวกันแล้ว เพียงแต่คิดว่าเราเกิดเป็นอะไรไป หรือตาย ก็ไม่อยากให้ลูกเป็นห่วง โทรศัพท์หาลูกบอกว่า เกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้ไม่เป็นไร แต่ไม่แน่ใจว่าสมองจะกระทบกระเทือนมากแค่ไหน และจะหมดสติหรือเปล่า สั่งลูกไว้ว่าถ้าเกิดอะไรขี้นชนิดที่รักษาไม่ได้ ต้องใช้เครื่องช่วยและสมองไม่ทำงาน ไม่ต้องยื้อชีวิตไว้ ไม่ต้องการมีชีวิตที่ไม่มีคุณภาพ และถ้าตายลูกก็ไม่ต้องเสียใจมาก แม่มีความสุขกับชีวิตที่ผ่านมา และรักลูกมากให้รักษาตัวเองให้ดีก็แล้วกัน .. ***** ผ่านมาเจ็ดอาทิตย์แล้ว จขบ.กลับมาใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ ออกกำลังกาย ว่ายน้ำ ,เพิ่งขับรถไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ขับรถกันสองคน จากนิวยอร์ก - ฟลอริด้า ระยะทาง 3,500 ไมล์ ไปหลายแห่ง ไปวัดทำบุญที่วัดในวันสำคัญๆบางครั้ง,ไปถวายอาหารเพลที่วัดกับคณะวันศุกร์ หลังพระฉันท์อาหารเพล ได้ฟังพระสวดมนต์และเทศนาด้วย จากนั้นเราก็ทานอาหารด้วยกัน เป็นวันทำบุญที่มีความสุข ได้บุญได้พบเพื่อนๆพี่ๆ ทานข้าวด้วยกัน คุยกันสนุกสนาน จิตใจ ตอนนี้ก็เตรียมพร้อมว่า อะไรจะเกิดได้ตลอดเวลา และพร้อมที่จะรับกับเหตุการณ์ที่เกิดขี้น จริงๆก็ไม่อยากให้เกิดอะไรที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่อยากเป็นภาระให้ลูก เตรียมวางแผนว่าอะไรเกิดขี้นจะทำอย่าง รวมทั้งถ้าตายจะให้ทำอย่างไร คนอเมริกันเขาวางแผนกันทั้งเรื่องทรัพย์สิน มีการทำพินัยกรรม มีการวางแผนว่า ถ้าตายจะให้ไปทำงานศพที่โบถส์ไหน บางคนจะไปจองที่สำหรับฝังศพด้วย เขาทำเพื่อให้ผู้ที่อยู่ จัดการตามที่เขาต้องการ ถ้าเป็นสมัยก่อนๆ ที่ยังไม่เคยฟังธรรมะ คงคิดไปอีกอย่าง ระยะหลังๆก่อนเกษียณ เวลาว่างๆ จขบ.ฟังธรรมะของหลวงพ่อต่างๆ อ่านบล็อกธรรมะแทบทุกบล็อก ได้ความรู้มากพอควร แม้แต่การนั่งสมาธิ ก็อ่านและฟังมามากมาย ก็ยังทำไม่ได้เวลานั่งสมาธิบ้าง แต่ไม่ได้นานและจิตใจยังไม่สงบ... จขบ.บอกคนใกล้ชิดและลูกๆว่า ถ้าเจ็บป่วยรักษาไม่หาย ให้รักษาตามอาการ และถ้าชีวิตที่อยู่จะไม่มีคุณภาพก็ต้องยื้อใส่เครื่องมากมาย วางแผนงานศพแค่มีสวดเย็นหนี่งคืนทันที ทำแค่ครอบครัวและก็เผาวันรุ่งขี้น ไม่ต้องเก็บอัฐิ ลูกๆไม่ต้องเอาไปไว้บูชา นำไปลอยน้ำ ถ้าลูกมาไม่ได้ก็ไม่ต้องมา และไม่ต้องเสียใจมาก เพราะชีวิตมาถึงขณะนี้มีความสุขพอสมควรแล้ว (แต่คงยังไม่ถึงพระธรรม ยังกลัวว่าเอาอัฐิไปฝังไว้ จะไม่ได้ไปไหน, ลอยน้ำดีกว่า , เกิดได้ข่าวคนบอกว่ามีญาติมาเข้าฝันว่าหนาว .. เอ เอาไงดีหนอ? ) ถ้าเกิดช่วยตัวเองไม่ได้ ก็ส่งมาบ้านสถานคนชราที่ให้ความเมตตาต่อคนที่ช่วยตัวเองไม่ได้ เช่นบ้านเบธานี บ้านโป่ง จขบ.ไปดูมาแล้ว ชอบสถานที่และการดูแลของแม่ชีมาก แต่รู้สีกว่าจะเข้ายาก เพราะคนเกินจำนวนเตียงแล้วรายละเอียดบ้านเบธานี บ้านโป่ง ขอเชิญเปิดอ่านที่นี่ วันก่อนเพื่อนบอกว่ามีบ้านผู้สูงอายุหลายแห่งที่กรุงเทพ มีบ้านพักผู้สูงอายุ ที่เพื่อนบอกว่าน่าสนใจ จขบ.คิดว่ากลับมาเมืองไทยครั้งหน้า จะแวะไปชมว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพื่อนๆบางคนถามว่ามาอยู่เมืองไทยไม่คิดถึงลูกหรือ? เดี๋ยวนี้ มีทั้งไลน์ มีทั้งเฟสไทม์ ติดต่อกันได้ตลอด เห็นรูปด้วย คิดถึงก็คุยกันเหมือนอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว เพื่อนถามอีกว่า ถ้าตายเมืองไทยลูกหลายคนจะมางานลำบาก บอกเพื่อนว่าตอนนี้จขบ.ไม่ค่อยคิดมากแล้ว ลูกไม่มาก็ไม่เป็นไร เพราะเราคุยกันตอนมีชีวิตดีกว่า ตาย มาไม่ได้ก็ไม่ต้องมา เป็นความรู้สีกเช่นนี้จริงๆ จขบ.เองก็ดีใจที่ตัวเองคิดได้อย่างนี้ ไม่คิดน้อยใจ ไม่เสียใจเลย คนสูงอายุที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่อยากเป็นภาระกับลูก ลูกมีครอบครัวมีงานที่ต้องทำ ไม่มีเวลามาดูแล จะจ้างคนมาดูแลก็แพงมาก จ้างผู้ช่วยพยาบาลมาดูแลที่บ้านวันละประมาณ 240 เหรียญ เพื่อนรุ่นพี่มีปัญหาสุขภาพต้องใช้คนมาดูแล 24 ชั่วโมง โดยจ้างเป็นเวร เช้า บ่าย ดีก เวรละ 100 เหรียญ วันละ 300 เหรียญ เดือนหนี่ง 9,000 เหรียญ นับว่าค่าใช้จ่ายสูงมากทีเดียว ถ้ามาอยู่เมืองไทย อยู่กับสถานคนชราที่มีคุณภาพและดูแลคนสูงอายุด้วยความเมตตา ก็คงจะดีกว่าอยู่อเมริกา ที่จริงระยะหลังๆจขบ.กลับมาเมืองไทย มีเวลาก็จะไปชมบ้านผู้สูงอายุต่างๆ เพื่อเก็บข้อมูลไว้ แบ่งปันกับเพื่อนๆชาวเกษียณด้วยกันรับรู้ เพื่อนๆที่เกษียณกำลังคิดกันว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตในอนาคต เพื่อนบล็อกที่มีประสบการณ์บ้านผู้สูงอายุ กรุณาเล่ามาด้วยนะคะ จขบ.กำลังรวบรวมข้อมูลสำหรับบ้านผู้สูงอายุที่มีคุณภาพด้วยค่ะ ขณะนี้เพื่อนบางคนก็ไปอยู่กับลูกเลีัยงหลาน บางคนก็อยู่กันเองไปหาหลานเป็นครั้งคราว แต่ทุกคนก็คิดกันว่าเวลาอายุมากๆจริงๆ ก็ต้องวางแผนว่าจะทำอย่างไร เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่คุยกันเป็นประจำ ว่าอนาคตจะทำอย่างไรกัน? จะอยู่บ้านดีไหม จะขายบ้านไปอยู่อพาทเมนต์ดีไหม? กลับมาอยู่เมืองไทยดีไหม? แต่ละคนก็ฉงนว่าชีวิตบั้นปลายจะเป็นอย่างไร ไม่เหมือนกับเพื่อนๆเมืองไทยที่มีวัฒนธรรมของเรา อยู่กับลูกหลานโดยไม่ต้องคิดว่าจะไปไหนต่อ นี่เป็นความคิดหลังเฉียดตายเจ็ดอาทิตย์ที่ผ่านมา นานๆไปคงลืมอุบัติเหตุวันนั้น แต่จิตใจก็คงยังต้องวางแผนสำหรับอนาคตว่าจะอยู่ที่ไหน... สถานที่นี้เพื่อนเพิ่งให้มาค่ะ คราวหน้าจขบ.กลับมาเมืองไทย จะแวะไปเยี่ยมชมด้วยค่ะ หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ - พิจารณา แก่ เจ็บ ตาย VIDEO ปัญญานันทะ ภิกขุ - ความตายเป็นเรื่องธรรม VIDEO ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมานะคะ ขอขอบคุณวีดีโอจากอินเตอร์เนตnewyorknurse
Create Date : 07 กันยายน 2557
33 comments
Last Update : 9 กันยายน 2557 10:35:29 น.
Counter : 2123 Pageviews.
โดย: ปรัซซี่ 7 กันยายน 2557 20:34:28 น.
โดย: อุ้มสี 8 กันยายน 2557 0:49:06 น.
โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 8 กันยายน 2557 12:01:38 น.
โดย: อุ้มสี 8 กันยายน 2557 14:18:22 น.
โดย: กิ่งฟ้า 9 กันยายน 2557 10:47:27 น.
โดย: วนารักษ์ 9 กันยายน 2557 22:46:36 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 กันยายน 2557 23:32:16 น.
โดย: กะว่าก๋า 10 กันยายน 2557 6:00:39 น.
โดย: moresaw 10 กันยายน 2557 6:25:35 น.
โดย: กะว่าก๋า 10 กันยายน 2557 7:32:59 น.
โดย: กิ่งฟ้า 10 กันยายน 2557 9:31:34 น.
โดย: พรไม้หอม 10 กันยายน 2557 11:04:31 น.
โดย: haiku 10 กันยายน 2557 23:23:40 น.
โดย: ชีริว 11 กันยายน 2557 1:32:54 น.
โดย: ColdOut 11 กันยายน 2557 4:25:56 น.
โดย: กะว่าก๋า 11 กันยายน 2557 5:59:42 น.
โดย: AppleWi 11 กันยายน 2557 15:13:40 น.
Location :
ราชบุรี .. New York ... United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 164 คน [? ]
เริ่มเขียนBlog เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 2553 ยินดีต้อนรับค่ะ จขบ.บันทึกประสบการณ์ต่างๆ ระยะเวลาทำงานและระยะเกษียณ เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ ้ จขบ.พยายามใช้ชีวิตเกษียณให้มีคุณค่า รักษาสุขภาพใจและกาย ท่องเที่ยวกับเพื่อนๆ ทำสวนดอกไม้ ออกกำลังกาย สมัครเป็นสมาชิก 24 Hrs Fitness เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่มีคุณภาพ จะได้ไม่เป็นภาระกับคนที่รักและห่วงใย จขบ.เพิ่มบล็อกสุขภาพ เพื่อจะได้นำสาระที่มีประโยชน์ เกี่ยวกับสุขภาพทั่วๆไป จขบ.หวังว่าข้อมูลต่างๆช่วยให้ ทุกท่านที่มาอ่าน รักษาสุขภาพ ไปตรวจเพื่อเป็นการป้องกัน และได้รับการรักษาเนิ่นๆ เพื่อ ชีวิตที่แข็งแรงและมีคุณภาพ "A time to enjoy, a time to spend time with your family and a time to be with your friends all comes with retirement" ***** "Live The Moment" อยู่กับปัจจุบันขณะ หยุดเสียใจกับสิ่งที่เกิดขี้น ในอดีตและกลัวหรือกังวล สิ่งทีเกิดขี้นในอนาคต "วันนี้" และ "ขณะนี้" คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของคุณ !! ใช้มันให้ดีที่สุดให้เป็นช่วงเวลาทีมีคุณค่า น่าจดจำเพราะว่าเวลาเป็นสิ่งที่ผ่านมา และผ่านเลยไป เอาคืนไม่ได้และ หาเพิ่มก็ไม่ได้เช่นกัน ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ ********* ขอบคุณ Bloggang ทำให้เราได้เขียนบล็อกต่างๆ ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวด ทุกๆคะแนน นะคะ BG Popular Award # 19 BG Popular Award # 18 BG Popular Award # 17 BG Popular Award # 16 BG Popular Award # 15 BG Popular Award # 14 BG Popular Award # 13 BG Popular Award # 12 BG Popular Award # 11 BG Popular Award # 10 BG Popular Award # 9 BG Popular Award # 8 ********** ขอบคุณทุกหัวใจวาเลนไทน์ 2561 ที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ ขอบคุณทุกหัวใจวาเลนไทน์ 2560 ที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ
พรุ่งนี้มาเขียน มาVoteค่ะ
เมืองไทยกำลังย่างเข้าสู่ Ageing Society
Day Center
Day Care
สำหรับดูแลผู้สูงอายุ
เริ่มจำเป็นมากๆค่ะ