Bloggang.com : newyorknurse : ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 218 "พึ่งต้วเอง"

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 218 "พึ่งต้วเอง"

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 218 "พึ่งต้วเอง"
โจทย์โดยคุณ toor36

"ตนเป็นที่พึ่งของตัวเอง" คำนี้ได้ยินกันเสมอ แต่จะเกิดจริงๆกับตัวเองแต่ละคนก็คงนาน เมื่อมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องพึงตัวเองจริงๆ ถึงจะรู้ว่าคำนี้เป็นความจริงและเราก็ควรต้องเรียนรู้และเตรียมพร้อมที่จะเป็นที่พึงแต่ตนเองไว้

เราเอง เริ่มรู้สีกเมื่อตอนกลับมาเที่ยวเมืองไทยระยะแรกๆ เมื่อสามสิบกว่ามาแล้วและก็เริ่มเรียนรู้และเตรียมพร้อมมาเรื่อยๆ ระยะที่มาอยู่นิวยอร์กกว่าจะได้กลับเมืองไทยก็สิบปี พอกลับมาเมืองไทยก็ดีใจ จะได้พบเพื่อนๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะไม่เคยอยู่เมืองไทยมานาน เราก็อยู่ต่างจังหวัด เพื่อนๆเขารู้ว่าเรากลับมาเที่ยวเมืองไทย ก็นัดไปทานข้าวกันที่ร้านอาหารทีกท. เดือดร้อนเพื่อนสนิทต้องขับรถจากกรุงเทพมารับเราถึงดำเนินสะดวก ราชบุรี พบเพื่อนเสร็จเขาก็ต้องขับรถมาส่งถึงบ้าน กว่าจะกลับไปบ้านเขาที่กรุงเทพอีกก็คงหลังเที่ยงคืน เกรงใจเพื่อนจริงๆ แต่ก็ไม่ได้เข้ากรุงเทพบ่อย กลับมาเมืองไทยสองเดือนได้เข้าไปเจอเพื่อนๆสอง หรือสามครั้ง รู้สีกว่ามาเมืองไทยตั้งสองเดือนไม่ได้ไปไหนเลย เพราะไปเองไม่ได้ เวลาคนที่จะรับ หรือพาไปไหน ก็ต้องรอวันเสาร์ อาทิตย์ กลับเมืองไทย

ครั้งต่อๆมาก็เหมือนเดิม เจอเพื่อนแค่หนึ่งหรือสองครั้ง กลับนิวยอร์กก็เริ่มรู้สีกว่า
กลับเมืองไทย ไม่ได้ไปไหน และไปเจอเพื่อนก็สร้างความลำบากให้เพื่อนที่ต้องรับส่ง
อยู่นิวยอร์ก เราไปไหนๆก็ขับรถไปเอง อยากไปก็ขับรถเลย มาเมืองไทยอยากไปไหนก็ต้องรอ รอ ว่าใครจะว่างมาพาไป บางทีก็ไม่ได้ไป รู้สีกว่ามาเมืองไทยไปไหนๆ
ไม่สะดวกเลย เพราะไม่กล้าเดินทางไปเองคนเดียว

หลังเกษียณ มีโอกาสกลับมาเมืองไทยแทบทุกปี เริ่มคิดว่า เรานั้งรถเข้ากท เองนัดเพือนรอรับที่ท่ารถ ตอนเย็นให้เพื่อนไปส่งที่สถานีรถเพื่อกลับบ้าน แต่เวลาเข้ากท.ก็นั่งรถตู้ เพื่อนๆก็บอกว่านั่งรถตู้อันตราย คนขับไม่ค่อยมีคุณภาพ รถชนกันบ่อย น่ากลัว เราก็กลัว แต่ไม่มีทางเลือกก็ยังเข้าออกกรุงเทพด้วยรถตู้ และไปเจอเพื่อนทีกรุงเทพไปเที่ยวกันต่อ เริ่มจะช่วยตัวเองได้นิดหน่อย ปัญหายังไม่จบมีเพื่อนอยู่แถวรัชโยธินอีก เพื่อนชวนไปค้าง เช้าจะให้เพื่อนไปส่งสายใต้ก็เกรงใจเอาละ ลองนั่แทกซี่ดู ซี่งกลัวมาก เพราะไม่รู้ทาง เคยไปเที่ยวกับครอบครัว ไปที่แถวราชประสงค์และ
รียกแท้กซี่ไปบ้านญาติที่ลาดพร้าว แท้กซี่ถามว่าจะไปทางไหนเรางง ไม่รู้จะบอกว่าไปทางไหน เพราะไม่รู้ทาง เลยบอกว่าแล้วแต่คนขับก็แล้วกันไปทางไหนที่รถติดน้อยที่สุด (นีกในใจว่ารอดตัวไปที่ เขาจะได้ไม่รู้ว่าเราไม่รู้ทาง)ระยะนั้นก็ดีใจที่เราเริ่มช่วยตัวเองเข้ากรุงเทพได้บ่อย มีเพื่อนรอรับที่ท่ารถ ก็เก่งพอควร

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต
ระยะที่มี Grab taxi และเริ่มมีโทรศัพท์ที่บอกทางได้ ลองนั่ง Grab Taxi ดู แต่กลัวมาก ขณะที่นั่งTaxi ก็เปิด GPS ดูทางว่าเขาพาไปทางตามนั้นหรือเปล่า แถมโทรคุยกับเพื่อนว่ากำลังนั้งรถอยู่ และแอบถ่ายรูปคนขับส่งไว้ให้เพื่อนด้วย อย่างน้อยก็อุ่นใจ

ระยะหลังๆก็เริ่มใจกล้าขี้น เริ่มพึ่งต้วเอง มากขี้น ไม่ต้องรอให้เพื่อนมารับ-ส่งรู้สีกดี ที่ไม่ต้องรบกวนเพื่อน และสามารถเข้ากรุงเทพไปเจอเพื่อนๆ ไปซื้อของบ่อยขี้น และนั่ง Grab แทกซี่ คิดว่าปลอดภัยพอสมควร

ระยะนี้กลับเมืองไทย สบายใจขี้นมาก เข้ากรุงเทพได้อาทิตย์ละหลายวันไม่ต้องรอเพื่อนมารับถึงต่างจังหวัด แค่นัดไปเจอกันที่กท.และตอนเย็นก็กลับเอง เดินทางคนเดียว ก่อนนี้ไปไหนก็ไม่กล้า ไม่ค่อยได้ไปไหน เดี๋ยวนี้กลับเมืองไทยได้ไปไหนๆกับเพื่อนๆสนุกมาก แต่ยังกลัว Grab แท้กซี่อยู่เหมือนกัน แต่ก็นั่ง ส่วนรถตู้ก็กลัวเพราะขับรถเร็ว ต้องสวดมนต์ขอให้ปลอดภัย

สำหรับคนที่มีชี่วิตอยู่นิวยอร์ก ก็ต้องหัดทำตัวเป็นที่พึงของตัวเองเหมือนกันเพื่อนๆบางคนไม่ขับรถ ถ้าอยู่ในเมืองก็ไม่ลำบากเพราะมีรถประจำทาง รถใต้ดินไปไหนมาไหน สะดวกมาก เพื่อนที่อยู่ในเมืองคนหนีงไม่เคยเดินทางไปไหนเลยอยู่แต่ในเมือง ไม่คิดจะขี้นเครื่องบินไปไหน ไม่คิดจะนั่งรถไปต่างรัฐด้วย และเขาก็มีความสุขไม่เดือดร้อนที่จะไปไหนๆ

ชีวิตคนที่อยู่นอกเมือง การเดินทางไปไหนๆลำบากมาก การที่นั่งรถประจำทาง ก็พอมีถ้าพักอยู่ใกล้ที่รถผ่าน เพื่อนๆที่อยู่นอกเมือง ที่แต่งงานกัน ส่วนมากไปไหนๆคุณสามีก็ขับรถตลอด รับ ส่ง บางคนก็พยายามที่จะขับรถเอง บางคนก็ไม่สนใจ จนถึงเวลาทีต้องทำ ซี่งก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เห็นหลายคนเดือดร้อนมากสามีป่วย จะพาไปหาหมอ ก็ขับรถไม่ได้ จ้างแทกซี่ ก็แพง และต้องจ้างแทบทุกวันมีเงินจ่ายก็ดี แต่ยังไงก็ไม่ดี เพราะต้องอาศัยคนอื่น ยิ่งถ้าเกิดสามีป่วยแล้วจากไปจะอยู่คนเดียวที่เดิม คงยาก คงต้องย้ายไปอยู่ที่ๆสามารถไปไหนๆเองได้ ไม่ต้องขับรถ หรือขี้นแทกซี่

นี่แค่เรื่องที่เราต้องพึ่งตัวเองเรื่องการเดินทาง ที่จริงเรื่องอื่นๆเราก็ต้องเรียนรู้และพึ่งตนเอง เพราะไม่มีใครจะมาให้เราพึ่งตลอดเวลา เราเองไปไหนๆ กลัวมากไม่กล้าไปนอนค้างที่ไหน ไม่กล้านอนคนเดียว ไปนอนบ้านเพื่อน ก็ต้องให้เพื่อนมานอนห้องเดียวกัน แต่ระยะหลังๆก็พยายามนอนคนเดียว ไปทานข้าวร้านอาหารคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว เพิ่งจะมาเริ่มฝีกตอนสว.นี่เอง แต่ก็รู้สีกดีที่เราเริ่มจะไปไหนๆคนเดียว
ไม่ต้องรอหาเพื่อนไปด้วย

เรื่องพึงต้วเอง สำคัญจริงๆค่ะ เพราะไม่มีใครจะมาอยู่ใกล้ๆให้เราพึ่งตลอดเวลา เราต้องศีกษา เรียนรู้ และปรับตัวที่จะเป็นที่พึงของต้วเองในทุกๆเรื่อง

newyorknurse

Create Date : 14 ธันวาคม 2561

Last Update : 23 ธันวาคม 2561 20:46:58 น.

10 comments

Counter : 1449 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtoor36, คุณตะลีกีปัส, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณhaiku

นึกถึงคำพระท่านว่า
"อัตตาหิ อัตตะโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน"

พึ่งตัวเองได้ดีที่สุดค่ะ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 23 ธันวาคม 2561 เวลา:16:10:56 น.

ตอนผมอยู่ต่างประเทศผมนั่งรถเมล์ไม่ก็เดินครับ มันประหยัดสุดละ อีกทางเลือกที่ใช้บ่อยคือจักรยาน แต่ในตอนหลังเช่าบ้านใกล้มหาวิทยาลัย เลยสบายไป แค่เดินไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงมหาวิทยาลัยแล้ว

อยู่ต่างประเทศต้องพึ่งพาตัวเองมากจริงๆ ครับ พึ่
พาคนอื่นำม่ค่อยได้ ที่สำคัญเขาไม่ค่อยให้เราพึ่งพาด้วย มีแต่จะอยากมาพึ่งพาเรามากกว่า (ฮา)

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 23 ธันวาคม 2561 เวลา:19:31:49 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ

ไม่ชอบนั่งแท๊กซี่คนเดียวค่ะ
ยิ่งกลางคืนไม่เอาเลย
กลางวันนั่งได้ค่ะ จากสนามบินไปที่พัก
จากที่พักไปสนามบิน
เข้ากรุ่งเทพฯครั้งใด
บางทียอมนั่งรถเมล์
สบายใจกว่าแยะค่ะ

โดย: ตะลีกีปัส

วันที่: 23 ธันวาคม 2561 เวลา:21:00:39 น.

กรณีจำเป็นเร่งด่วนอย่างคนในบ้านป่วย ต้องการหาหมอ
หากเราขับรถเป็นก็คงช่วยได้ทันท่วงทีนะคะ
ชื่นชมพี่น้อยเรื่องการเดินทางขณะกลับมาเมืองไทย
ขอให้พี่น้อยเดินทางปลอดภัยทุกครั้งค่ะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 24 ธันวาคม 2561 เวลา:0:49:42 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

อ่านแล้วนึกถึงตัวผมเองครับ
ทุกวันนี้ผมไม่ขับรถเองแล้ว
ไปไหนก็ต้องรอให้มาดามหรือน้องสาวไปส่งครับ 555

จริงๆก็ยังขับรถเป็น
แต่พอไม่ได้ขับนานๆ
จะจอดยากมาก
ไม่ชอบตรงการจอดรถนี่ล่ะครับ 555

รถแท็กซี่ผมว่าพัฒนาดีขึ้น
ไม่น่ากลัวเหมือนก่อน ผมเคยเจอคันที่ขับเร็ว
เหมือนนั่งอยู่ในหนังสือแอ็กชั่นเลย ขับเร็วแถมขับไปด่าไปด้วยครับ 555

โหวตครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 ธันวาคม 2561 เวลา:6:24:00 น.

กลัวไปหมดเลยเนอะ
เหมือนกรุงเทพฯจะน่ากลัวกว่านิวยอร์ก
แต่พี่ก็ไม่เคยไปนิวยอร์ก ไปรัฐอื่นๆก็มี
คนดูแลตลอด เลยยังไม่ต้องกลัวอะไร
เดี๋ยวนี้แก่มากแล้ว พอนึกว่าจะไปไหนก็กลัว
ก่อนเลยว่า จะไปรอดป่าวว้าาาา 55

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า

) วันที่: 24 ธันวาคม 2561 เวลา:16:35:06 น.