:: บินหลาพาเที่ยว PaRt 13 ปาย ---> ปายหมุนชิงช้าไม้ ลาปาย แม่สายรออยู่ ^-^
ถึงแล้ว...หมู่บ้านสันติชล
หมู่บ้านของชาวจีนยูนนาน
โห...น่าอยู่ ใช่เราร้องออกมาแบบนั้นเมื่อเราเห็น
แล้วนี่ก็อีกครั้งที่ยืนยันว่า...ปายมีสิ่งน่าสนใจ
ขณะเก็บรูปเพลินๆ...เสียงเจี้ยวจ้าวข้างล่างก็ดังขึ้น
พร้อมด้วยไทย(อิสลาม)มุง...ชิงช้า
ตัวนี้สินะ...ที่ดีดี.เคยมานั่ง...ตามรอยดีดี.เที่ยว...ใช่เลย
แล้วนาห์ก็รีบลงไปด้านล่างเพื่อ...ถ่ายรูป
ความสุขหมุนได้ ดีดี.เคยว่างั้น
นั่นสิ...ในขณะที่คนอื่นหมุน...เราสุข...เราหัวเราะ
ส่วนนาห์ก็ยิ้ม...เก็บรูปหลานๆและพี่เอาไว้
หลังจากหมดความสนใจชิงช้า...เราก็หันไปหาม้า
สนใจม้าจริงๆนะ...ไม่ใช่คนบังคับม้า...ฮี่ๆๆๆ
อยากนั่งไหมถามหลานออกไป
นั่งๆๆหลานสองคนพยักหน้ารับทันที
ก็เลยได้รูปคาวบอย...ดำๆ...มา
เมื่อหมดความสนใจจากม้าเราก็มองหาอย่างอื่นต่อ
สถานที่เล็กๆแต่มีอะไรให้สนใจเยอะเลย
มุมนี้เพื่อสุขภาพ...มียาจีนวางขาย
คนที่สนใจก็ซื้อไป...นาห์ก็สน...สนแต่จะถ่ายรูป
เรียกว่าบ้าเข้าขั้น...เอิ๊กๆ
โชคดีที่มาตอนฟ้าใส สวย...แต่ฝีมือไม่ได้สวยใสอย่าท้องฟ้าซะงั้น
หมั่นโถ มาที่นี่ต้องลองทานหมั่นโถกับชาร้อนๆ
พี่คนขับรถบอกเช่นนั้น...ก็เลยไปร่วมวงด้วยคน
ทอดน้ำมันอะไร?พี่คนหนึ่งถามแต่หยิบหมั่นโถเข้าปากไปแระ
น้ำมันพืชมั้ง มันต้องใช่แหละเค้ารู้นี่เราอิสลามไม่งั้นคงบอกแล้ว
พี่คนขับรถว่าเช่นนั้น...ทุกคนว่าตาม
หมั่นโถหมด...แถมด้วยชาก็หมดตามหลังไปติดๆ
หมั่นโถทอดน้ำมันอะไร?...ไม่มีใครสนแล้ว
ในขณะที่คนอื่นๆไปหาซื้อเกาลัด...ซื้อชาขนานต่างๆเพื่อเป็นของฝาก
นาห์ไม่ได้ซื้อ...เลยเดินถ่ายรูปอีกหน่อย
ความประทับใจ...สถานที่สวย...ผู้คนน่ารัก
เวลาสองชั่วโมงที่หมู่บ้านสันติชลหมดไปอย่างรวดเร็ว
เราต้องบอกลาเพื่อออกเดินทางต่อกันอีกแล้ว
เดี๋ยวไปทานข้าวกันในตลาดปายพี่คนขับรถบอกก่อนออกรถ
แล้วเราก็กลับมายังร้านเดิมที่ทานไปเมื่อวาน
หลังจากทานเสร็จยังพอมีเวลาให้เดินเลือกซื้อข้าวของประมาณว่าเก็บตก
ก็เลยได้ภาพเมืองปายในช่วงเวลาสายๆมา...เงียบดีจัง
มัสยิด
แวะเก็บรูปซะหน่อย...ของเค้าสวยดี...สีขาวสะอาดตา
มิน่าทั้งคนขายโรตี ทั้งคนขายชาชักแนะนำให้เข้าไปละหมาดเมื่อค่ำวาน
แล้วเราก็ลาเมืองปาย
ไปตามถนนคดเคี้ยวเส้นเดิมที่เรามา
ไปก่อนนะ...ลาละปาย
คนขับรถคันหน้าตีไฟเลี้ยวเข้าที่พักระหว่างทาง
ซึ่งเมื่อตอนขาไป...เราไม่ได้หยุดแวะที่นี่
แต่ตอนนี้เราควรจะหยุด...เพราะคันแรกมีคนเมารถอีกแล้ว
เดินทางมาด้วยกันก็ต้องเห็นใจกัน...ช่วยเหลือกัน
ฉันเลยเดินไปซื้อสตอเบอร์รี่แก้มึน
แปลกแฮะ...ขาไปไม่มึนอะไร...แต่ขากลับชักเริ่มมึน
แล้วสตอเบอร์รรี่ก็ช่วยฉันไว้
ทำให้ฉันได้เก็บทุกโค้งทั้งขาไปและขากลับ...ไม่มีหลับ...ไม่มีอ๊วก
เราจะไปอีกไหมปาย?มีเสียงถามขึ้นเมื่อลงมาถึงเชียงใหม่
ไป...หากมีโอกาสฉันจะไปอีก
ฉันตอบด้วยความมั่นใจ...ก็ยังมีหลายที่เลยในปายที่ยังไม่ได้ไปเจอ
ไม่ใช่แค่ปายหรอก...อยากไปถึงแม่ฮ่องสอนโน้นเลย
แต่ที่แน่ๆพี่คนขับรถคันที่นาห์นั่งบอกว่า
ใครจะไปก็ไปผมไม่เอาด้วยหรอก...แป่ว
| Create Date : 29 เมษายน 2554 |
| Last Update : 29 เมษายน 2554 18:51:42 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 1352 Pageviews. |
 |
|
|
..HappY BrightDaY.. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เช็คหลังไมค์มัยดีนาห์
ู^
^
^
จ้่างก่อน แล้วจะเชื่อ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า