:: บินหลาพาเที่ยว PaRt 8 ถึงแล้วเชียงใหม่ ---> ไม่เจอแพนด้า จะไปหาหมิงหมิงแต่เป็นว่าหมิงหมิงมาหา^-^
จะไปหาแพนด้าๆๆๆ...แต่... เมื่อมาถึงหน้าสวนสัตว์เชียงใหม่ กลับมีคนจำนวนน้อยที่ต้องการจะเข้าสวนสัตว์ จะรอด้านนอกนี่แหละใครจะเข้าก็เข้าไปเถอะ พวกเขาบอกเช่นนั้น...แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไง ในเมื่อเราเป็นส่วนน้อย...เข้าไปก็เดินเที่ยวแบบไม่สบายใจ สุดท้ายเราก็อดเจอแพนด้า...หลานๆเสียความรู้สึก แต่เราจะให้คนอื่นรอนานเกินไปมันก็ไม่ดี
ออกจากสวนสัตว์เชียงใหม่คนขับรถก็พาเรามุ่งหน้าไปอีกที่ อุทธยานหลวงสวนราชพฤกษ์ สวนที่มีต้นไม้มากมาย...แต่ยังไม่อลังการเท่าสวนนงนุช(ในความรู้สึก) ทุกคนลงความเห็นว่า นั่งรถพ่วงชมสวนดีกว่า ขืนเดินมีหวังเดินได้ไม่ทั่วแน่ๆ แต่ที่แย่กว่านั้น...แบตเตอร์รี่กล้องถ่ายรูปหมด เลยจำต้องแย่งกล้องมาจากพี่ชายแทน ภาพที่ได้มาก็เลยไม่มากมาย ไม่ได้ทุกมุมที่อยากจะถ่ายรูปไว้ เพราะมัวแต่ยื่นกล้องกันไปมา พี่ชายเน้นถ่ายรูปคน...ส่วนนาห์เน้นถ่ายรูปวิว
รถจะพาเราไปจอดให้เดินชมสวนทีละจุด 15 นาทีก็จะมีรถเวียนมาอีกคันหนึ่งมารับเราเวียนไปส่งอีกจุด แรกๆสนุก...เจี้ยวจ้าวกันใหญ่ แต่พอผ่านจุดชมสวนไปได้สามสี่จุดเริ่มหมดแรงข้าวซอยบนดอย พอถึงจุดที่จะให้ชมสวนชมต้นไม้จุดถัดไปเริ่มมีบอก ไม่เอาแล้ว ไม่ลงล่ะ
แต่พอมาถึงจุดเรือนไทยสี่ภาค
สวยจัง ลงๆๆๆ แล้วเราก็กรูกันลงจากรถ(แบบผึ้งแตกรัง แหะๆ) เชิญๆขึ้นบ้านๆ พี่คนหนึ่งที่มาด้วยกันบอกขณะชวนกันเดินไปดูบนบ้านเรือนไทย ไปบ้านฉันด้วย โน้นๆหลังโน้น อีกคนก็ร่วมด้วยช่วยกันเล่นมุข สนุกสนานกันใหญ่...เหมือนเด็กๆเจอของเล่นถูกใจ แต่อายชาวบ้านเขานะ...เฮ้อ
ออกจากจุดชมเรือนไทยสี่ภาค ไม่มีใครอยากจะลงเดินชมจุดต่อไปอีกแล้ว ไปเลยลูกพี่...ไม่ต้องแวะ พี่คนหนึ่งบอก โชคดีที่รถพ่วงคันที่เรานั่งมีแต่พวกเราไม่งั้นอาจจะโดนมองหน้า และด้วยอาการหมดแรงข้าวซอยของแท้ เลยต้องเติมพลังเสียหน่อย...ก่อนออกจากสวนราชพฤกษ์ เดี๋ยวจะพาไปหมู่บ้านถวายจะได้ไปหาซื้อของฝากกัน คนขับรถบอกเช่นนั้น...เราก็ไม่ว่า
แต่เมื่อเราไปถึงเกือบจะห้าโมงเย็น...ร้านค้าเริ่มจะปิดดร้านกันแล้ว เราเดินกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็นั่งรถกลับกันมายังโรงแรม...เสียเวลาไปเปล่าๆ แต่ก่อนจะเข้าโรงแรมที่พักก็แวะไปทานข้าวกันที่ร้านอาหารอิสลาม ตรงกันข้ามกับทางเข้าโรงแรมอัลฟารูคส์ พอดิบพอดีกับที่พี่ก๋าโทรเข้ามาถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ทานข้าวอยู่แถวโรงแรมอัลฟารูคส์ค่ะพี่ เหรอพี่รู้จัก พี่ออกไปพบนาห์เลยดีกว่า เดี๋ยวป้อนข้าวหมิงหมิงเสร็จจะออกไปนะ "ได้ค่ะพี่...พามาดามกับหมิงหมิงมาด้วยนะคะ" ฉันไม่ลืมที่จะบอกออกไป...ด้วยรอยยิ้ม...จะได้เจอกันแล้ว ฉันแน่ใจแม้ว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน... แต่ฉันจำพี่ก๋า มาดาม และหมิงหมิง...ได้แน่ๆ ก็ออกจะเป็นคนดังนี่นา...บะหมี่เกี้ยวที่สั่งมาทานเลยทานไม่ลง ไม่รู้เพราะดีใจที่จะได้เจอคนดังหรือเปล่า...
ทุ่มนิดๆคนอื่นเริ่มทานข้าวกันเสร็จแล้ว...พี่ก๋ายังมาไม่ถึง บางคนเริ่มเดินไปที่รถกันแล้ว...เลยตัดสินใจโทรหาพี่ก๋าอีกครั้ง พี่เห็นรถตู้แล้วล่ะพี่ก๋าบอกมาเช่นนั้น พอดิบพอดีที่นาห์เองก็เห็นรถพี่ก๋า...คาดว่าคงใช่แม้ไม่เคยเห็นรถมาก่อน เลยรีบบอกพี่คนขับรถขอเวลายี่สิบนาทีพอดีเพื่อนมาหา แล้วก็เดินไปหาพี่ก๋าที่รถ โดยไม่สนใจว่าพี่คนขับรถกับคนอื่นจะโอเคด้วยไหม แหะๆ
มาดามขับ พี่ก๋านั่งอุ้มหมิงหมิง...ไม่ผิดคันแน่นอน เราทักทายกันหลังจากพี่ก๋าและมาดามลงมาจากรถพร้อมหมิงหมิง น่ารัก...มาดามและหมิงหมิงนะ...ส่วนพี่ก๋า...ก็โอเคหล่อ(ก็ได้) เราคุยกันพอประมาณ...ไม่ต้องทำความรู้จักกันมาก...เหมือนคนคุ้นเคยกัน แต่ถ้ามีเวลานานกว่านี้...มาดามอาจจะไม่แซวว่า "น้องนาห์ไม่ค่อยพูดเลย"
ช่วงเวลาดีๆมักผ่านไปรวดเร็ว...คนอื่นๆก็ทะยอยขึ้นรถจะกลับ ฉันมองหน้าหมิงหมิง...ขออุ้มแล้วพาหนีจะดีไหมหว่า(อิอิอิ) "ของฝากค่ะ"จำใจยื่นของฝากให้พี่ก๋า มาดามและหมิงหมิง อยากคุยกันต่อนี่...อยากจุ๊บสองหมิง...แต่เกรงใจ ได้แต่บอกลา"พี่กลับละนะหมิงหมิง" ลืมตัวไปเลยว่าแต่ก่อนแทนตัวเองว่าน้านาห์มาตลอด 555+ "สวัสดีครับ"หมิงหมิงไหว้ลาเรา อดใจไม่ไหว...หยิกแก้มใสๆหมิงหมิงไปทั้งสองข้างเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ท่ามกลางรอยยิ้มของมาดามที่อุ้มหมิงหมิง...และรอยยิ้มพี่ก๋า หรือพี่ทั้งสองยิ้ม...ลูกช้านมาหยิกแก้มทำไมเนี่ย...ฮึ่มๆ "ไว้โอกาสหน้ามาเที่ยวอีกเมื่อไหร่ คราวนี้จะไปหาพี่ๆที่ร้านนะคะ" บอกออกไปด้วยความเกรงใจ ก็ตั้งใจจะไปหาพี่เค้าที่ร้านทั้งที...แต่พี่เค้าต้องมาหาเราเอง เอาล่ะ...โอกาสหน้า...จะไม่พลาดอีกแล้ว
ระหว่างนั่งรถกลับมาโรงแรมที่พักนึกขึ้นได้ ยังไม่ได้ถ่ายรูปกับครอบครัวพี่ก๋าเลย แต่ยังไงซะก็เก็บความทรงจำดีๆไว้ในใจหมดแล้ว...ไม่ลืมแน่ๆ กลับมาถึงโรงแรมด้วยรอยยิ้ม... ยิ้ม...กับมิตรภาพและความน่ารักของครอบครัวพี่ก๋า เมื่อเห็นถุงของฝากจากพี่ก๋าและมาดามเลยนึกขึ้นมาได้ ...ยังไม่ได้โม้..ถ้าไม่ได้โม้นี่นอนไม่หลับแหงๆ... เลยเมจเสจหาดีดี. ไปเจอหมิงหมิงมาแล้วน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก ถ้ามีเบอร์เปิ้นเหวิ่นอีกคนละก็...คงจะได้รับเมจเสจนี้ด้วย 555+ ขอบคุณนะคะสำหรับของฝาก...ขอบคุณรูปที่ให้ใช้ประกอบบล็อกนี้ด้วยค่ะ คราวหน้าเจอกัน...จะไม่ลืมถ่ายรูปกับครอบครัวคนดังอีกแล้ว^-^
Create Date : 16 เมษายน 2554 |
|
17 comments |
Last Update : 16 เมษายน 2554 16:18:01 น. |
Counter : 1507 Pageviews. |
|
|
|
เค้าเคยกริ๊งกร๊างหาตะเองนะ
แต่ตะเองไม่รับ
เลยไม่ได้กริ๊งกร๊างหาอีกเลย
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ก็อะนะ...ปีกว่าแล้ว เอิ๊กๆๆๆ
ครอบครัวน่ารัก พี่ก๋า พี่มาดาม หมิงหมิง
พี่นาห์(ช่างกล้าแทนตัว) ฮ่ะๆๆ
มารายงานตัวจ้ะ
แบบว่ากลับบ้านนา
วุ่นมากมาย ยิ่งช่วงเทศกาลทางบ้านจะยุ่ง
เลยช่วยงานทางบ้านจ้ะ
แต่ส่วนใหญ่เปิ้นเหวิ่นทำหน้าทีเลี้ยงหลานมากกว่า
ช่วยงานก็บ้าง เล็กน้อย แหะๆ