ปล่อยกาย ปล่อยใจ ไปกับความเหงาหง่าว
ช่วงนี้อยู่กับความเหงาหง่าว!!!~ อย่างแรง มันคืออะไรเรอ ไอ้เหงาหง่าว.....?....
เหงาหง่าว!!! มันก็คือ ความเหงานิดๆ พร้อมกับอารมณ์ ง๊าวๆ ง้องๆ แง๊งๆ ไม่อยากรับอยากรู้อะไร อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว สงบๆ อยากทิ้งทุกสิ่งอย่าง ไม่อยากเสวนาเจรจากับใคร ปล่อยใจไปเรื่อยเปื่อย อยู่ในโลกที่ไม่มีใครเข้าถึง......
...เหงา แต่ไม่มากไม่มาย แต่ก็พอให้เกิดอารมณ์อื่นตามมาได้ อาทิ เซ็ง เบื่อ อยากอยู่คนเดียว....
ไม่ว่าจะเรื่องการงาน หรือความรัก ชีวิตมันช่างเหนื่อยซะเหลือเกิน ...ครอบครัวเหรอ...?...ใครจะมาคอยรับฟัง เข้าอกเข้าใจเราได้ตลอด....อยากจะหลับไปลึกสุดหยั่ง แล้วตื่นมาพร้อมกับความทรงจำที่มันว่างเปล่าสุดๆ จริงๆ....
วันนี้เป็นอีกวันที่อากาศร้อนมาก ณ นนทบุรี และเป็นอีกวันที่ต้องเสียเงินค่ารถเยอะมากกกกก....เนื่องจากเมื่อวานโน๊ตบุ๊คที่ใช้งานอยู่พัง แต่ต้องเข้าออฟฟิตนิ ทำไงได้ ต้องแบ็คอัพข้อมูลเท่าที่พอได้ ใส่เอ๊กเทอร์นอล หอบไปออฟฟิต....แล้วด้วยความไม่เคยชิน วันนี้โน๊ตบุ๊คยังคงใช้ไม่ได้อยู่ แต่ก็ต้องออกไปทำงานออฟฟิตอีกวัน ก็หอบไปอีก....
ทว่า...ด้วยความไม่เคยชิน...มันเป็นเอ๊กเทอร์นอลขนาด 3.5นิ้ว ใหญ่ขนาดที่ต้องมีไฟส่วนตัว แต่เราดันลืมสายไฟ ไปถึงออฟฟิตด้วยความรีบเร่ง เพราะเหมือนคุณบอสอยากให้ไปแต่เช้า....แต่....ไปรถเมล์ยากที่จะเช้าได้....เลยต้องแท๊กซี่..... จัดไป ร้อยกว่าบาท
ถึงออฟฟิต...ลืมสายไฟ.... เลยต้องกลับมาเอาสายไฟ กลับบ้านแท๊กซี่อีก....จัดไป ร้อยกว่าบาท.....ขากลับออฟฟิตว่าจะไปรถเมล์ เพราะมันใกล้เที่ยง....จะได้แวะหาข้าวกิน เดินลงไป...ลืมหมวกกันน๊อค เพราะตอนออกจากออฟฟิต ติดมอไซค์เค้าออกมาปากซอย เลยติดหมวกเค้ามาด้วย.....ทำให้ต้องเดินกลับมาเอาหมวกอีก....เหงื่อท่วมกาย
เดินลงไปจากห้อง ไม่ไหวละ ขอแท๊กซี่อีกรอบละกัน.....จัดไป ร้อยกว่าบาท....ไปถึงฝากเพื่อนซื้อก๊วยเตี๋ยว....กินเสร็จก็ทำงาน....ห้าโมงเย็นเดินทางกลับบ้าน....วันนี้กลับเร็ว...คุณบอสมีธุระ....ออกมาหน้าถนนใหญ่....เป็นเวลารถติดพอดี เหนื่อย.....จัดไปแท๊กซี่ถึงบ้านร้อยกว่าบาท....
ที่แท๊กซี่เพราะมันเหนื่อยจริงๆ รถเมล์ต้องมาอีกทางและขึ้นๆ ลงๆ หลายต่อ อากาศร้อนสุดๆ หน้าเริ่มมืดๆ มึนๆ หัว......เลยยอมจ่ายไป.....วันนี้ทั้งวัน.....หมดเงินไปกับค่ารถ....... มิใช่น้อย.....ไม่คุ้มเลย
แถมมีเรื่องเคืองๆ ในใจ เยอะเกินไปหน่อย....ไม่ว่าจะเรื่องเพื่อนกับงาน ที่เราเองก็เริ่มลำบากใจแฮะ .... ก่อนจะกลับก็คุยกับคุณบอสว่า คงไม่ไหวแล้วล่ะ เพราะ เข้า 3 อาทิตย์ แต่ยังไม่ได้งานอะไรสักอย่าง....รู้สึกผิดอีกเรา....เพราะเพื่อนดูไม่กระตือรือร้นที่จะทำงานให้ได้เลยอย่างเห็นได้ชัด......ผ่านไป 3 อาทิตย์ ปัญหาเดิมๆ ที่ขนาดเราเองก็บอก คุณบอสก็สอน แต่ก็ยังทำไม่ได้.....
ไหนจะเรื่องคุณแฟนที่ทำตัวให้ไม่น่าไว้วางใจอีกแล้ว...อยากให้เค้ารู้จักเบื่อมั่งเหอะจัง....เมื่อคืนก็อีกครั้งที่เราต้องพูดไปว่า....เราสองคนน่าจะแยกกันอยู่ท่าจะดีกว่า......เราต้องการแค่ความสบายใจ...ทำไมมันยากยังงั้น.....การให้เกียรติคนที่เป็นคู่ชีวิตกันมันยากมากเลยเหรอ.......
ทำไมต้องทำตัวกะลิ้มกะเหลี่ยไปกับใครๆ อยู่เรื่อย.....ถ้าเราจะอยากเดินไปบนเส้นทางชีวิตกับคนอื่นบ้าง....จะดีหรือเปล่า....หากว่าต่างคนต่างเจอคนที่ใช่ จะได้ไปๆ จากกันง่ายขึ้น......ทำไมไม่พูดมาตรงๆ คนเรานี่แปลกเสียจริง
แต่...มันก็ไม่ใช่เราอยู่ดี....ชีวิตทุกวันนี้มีแต่งาน กับบ้าน.... ก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปหาอะไรที่ไหนอีกทำไม ........... แค่นี้เวลาก็หมดไปอย่างแทบไม่เพียงพอ......
วันนี้อยากบอกไปกับสายลม กับอากาศ เบาๆ ว่า.....
...............หยุดเถอะ....ได้ไหม.....ทุกอย่าง..........................
Create Date : 04 พฤษภาคม 2554 |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2554 18:18:18 น. |
|
11 comments
|
Counter : 535 Pageviews. |
|
|
|