ฝนตก
เช้านี้ฝนตกมาแต่เช้ามืด แถมฟ้าลั่นฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหว พาให้ต้องตกอกตกใจตื่นมาแต่เช้ามืด นึกว่าฟ้าจะถล่มลงมาซะให้ได้ งัวๆ เงียๆ หันซ้ายแลขวามองห้องที่ว่างเปล่า นึกๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร งงๆ ตามประสาคนเพิ่งตื่น นึกขึ้นได้ว่าปกติตื่นมาจะเจอคุณแฟนนี่นา และนี่หายไปไหนหว่า สติสตังเริ่มมา หูก็เริ่มได้ยินเสียงชัดเจนขึ้น เสียงฝนตกฟ้าร้องนั่นเองที่ทำให้เราต้องลืมตาตื่นมาก่อนเวลาออันควร มองดูปลายเตียงเห็นเสื้อผ้ากองอยู่จำนวนหนึ่ง ดีนะที่มีไม้แขวนติดอยู่ด้วยไม่งั้นคงคิดว่า คุณแฟนเตรียมหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปไหน 5555 +
พอเห็นไม้แขวนอยู่ด้วยเลยเข้าใจละว่าคุณแฟนคงไปวิ่งเก็บผ้า ด้วยความง่วงเลยพยายามจะหลับต่อ ...จนคุณแฟนเก็บผ้าเสร็จเดินเข้าๆ ออกๆ อิชั้นก็ยังไม่หลับ  ฟ้าก็ร้องตึงๆ ตังๆ น่ากลัวที่ซู้ดดดด  ลุกๆ นั่งๆ นอนๆ ตะแคงซ้าย ตะแคงขวา กลับไปกลับมาก็ยังไม่หลับ หันไปหันมาสายตาก็ไปเจอะกับอินู๋ซู่ซ่านั่งยุกๆ ยิกๆ หลุกๆ หลิกๆ อยู่ที่มุ้งลวดประตูหน้าห้อง ทำยังกับอึไม่ออก ดูกระวนกระวายกระสับกระส่าย ... เพ่งมองอยู่สักระยะนึงก็นึกขึ้นได้ว่า ฝนตกฟ้าร้องดังขนาดนี้ คุณเธอคงกลัวจนหางหดเข้าตรูดไปแว้ว คุณนายก็คงนอนต่อไม่ได้เหมือนเรา ถ้าพูดได้ก็คงจะพูดมาแล้วว่า "นี่หล่อนลุกจากเตียงมาเปิดประตูให้ชั้นได้เข้าไปซุกตัวหนีเสียงฟ้าร้องเดี๋ยวนี้เลยนะ" 
นึกขึ้นได้มะหมาตัวนี้กลัวเสียงดัง ยิ่งเสียงฟ้าร้อง ตอนที่คุณเธอได้สัมผัสด้วยโสตประสาทในครั้งแรก วิ่งหนีหาที่ซุกตัวไปทั่วบ้าน ไม่รู้จะวิ่งหนีไปไหน กลัวจนหางตก ตัวสั่นระริก มะก่อนตัวเล็กๆ ก็หาที่ซุกได้ง่ายๆ เนอะ กระโดดขึ้นตักมุดๆๆๆ ก็คงจะรู้สึกปลอดภัยมากมายแล้ว เดี๋ยวนี้อินู๋ของแม่ตัวโต๊ โต แถมแม่ก็มากระแดะเป็นภูมิแพ้ ทำให้นู๋ต้องอดทนต่อความกลัวเลยใช่ไม๊ลูก  ความผิดแม่เองงงงงงง โซ ซอ รี่ แต่ก็ทนต่อสายตาท่าทางของเธอไม่ไหว เปิดประตูปุ๊บคุณเธอก็ปราดเข้ามาปัีบ จับจองที่นอนข้างๆ เตียง .... 
ดีอย่างที่ลูกสาวตัวนี้ค่อนข้างจะรู้งาน ไม่ค่อยกวน สงบเสงี่ยม แต่ก็นึกถึงเวลาที่เราไม่อยู่บ้านแล้วฝนตกฟ้าร้อง เธอคงจะกลัวมาก เพราะไม่รู้จะไปอยู่ใกล้ๆ คนที่ไหนให้ได้รู้สึกอุ่นใจ ต่างจากพวกหนุ่มๆ ในบ้านที่ไม่ค่อยกลัวอะไร แถมไม่ค่อยรู้งาน เห็นคนไม่ได้จะต้องระริกระรี้ปรี่เข้ามาอ้อนออเซาะ แต่เสียงดังฝนตกไม่เคยจะกลัวเกรง นอนหลับสบายใจกันดีจริงๆ วันๆ ถ้านั่งอยู่ห้องเดียวกันก็ไม่เป็นอันทำการทำงาน เพราะต้องคอยมาลูบๆ คลำๆ เนื่องจากหนุ่มๆ ทั้งหลายชอบมายืนซบ เอาหัวมาแนบขา ออเซาะฉอเลาะกันน่าดู
แต่เพราะภูมิแพ้เลยต้องแยกห้องกันอยู่ชั่วคราว จนกว่าจะหายดีกว่านี้หน่อย เหงาเลยเรา....
| Create Date : 23 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2554 8:29:30 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 528 Pageviews. |
 |
|
|
ฟ้าก็ร้องตึงๆ ตังๆ น่ากลัวที่ซู้ดดดด 
ลุกๆ นั่งๆ นอนๆ ตะแคงซ้าย ตะแคงขวา กลับไปกลับมาก็ยังไม่หลับ หันไปหันมาสายตาก็ไปเจอะกับอินู๋ซู่ซ่านั่งยุกๆ ยิกๆ หลุกๆ หลิกๆ อยู่ที่มุ้งลวดประตูหน้าห้อง ทำยังกับอึไม่ออก ดูกระวนกระวายกระสับกระส่าย ... เพ่งมองอยู่สักระยะนึงก็นึกขึ้นได้ว่า ฝนตกฟ้าร้องดังขนาดนี้ คุณเธอคงกลัวจนหางหดเข้าตรูดไปแว้ว คุณนายก็คงนอนต่อไม่ได้เหมือนเรา ถ้าพูดได้ก็คงจะพูดมาแล้วว่า "นี่หล่อนลุกจากเตียงมาเปิดประตูให้ชั้นได้เข้าไปซุกตัวหนีเสียงฟ้าร้องเดี๋ยวนี้เลยนะ" 
ความผิดแม่เองงงงงงง โซ ซอ รี่ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
