Bloggang.com : กระติ๊บริมทาง : แค่น้อยใจ ไม่รัก หรืออยากเลิก

แค่น้อยใจ ไม่รัก หรืออยากเลิก

ความรู้สึกว่าทุกข์ หรือว่าสุขเนี่ย มันช่างไม่ไปไหนไกลตัวเอาซะเลย อยากจะรู้สึกเฉยๆ ไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องสุข ได้ไหม?? (ถามใคร ไม่รู้ เพ้อลมๆ แล้งๆ ไปงั้น !~)

วันนี้มาแบบดราม่า อีกระ ~

ฮื้อ....ฮือ....(ทำเสียงในลำคอขึ้นไปจมูก เป็นดนตรีประกอบ)

บางทีนึกขึ้นมาแล้วก็ขำตัวเอง ในความคิดบางแง่ ที่พอรู้สึกว่าเรานี้หนอคิดอย่างนี้ โคตะระน่าฮา(ตัวเอง) ในบางอารมณ์ เข้ามาอ่านบล๊อกของเพื่อนๆ ท่านอื่นๆ เรื่อยๆ ตามประสา คนหาเรื่องใส่ตัว (ฮึๆ) พักนี้ไม่รู้เป็นไร ไม่ได้เข้าตามกรุ๊ปของบล๊อกนะ เข้าไปดูเรื่อยๆ แต่ชอบไปอ่านเจอ บล๊อกของบรรดาแม่ๆ เรื่อย

พออ่านแล้ว ก็เผลอคิดว่าอยากมีน้องน้อยๆ บ้าง กร๊ากกกกกก !! พอได้สติ รับตัวเองบ่อดั้ย เลย แบบว่าเห็นแม่ๆ เขาเขียนบรรยายดูมีความสุข ตัวน้อยๆ ก็แสนจะน่ารักกันมากมาย เผลอจริงๆ นะ เผลอคิดไปว่าตัวเองน่าจะมีบ้างเน้อ (โอ้วววว...โนว) นึกอยากจะเป็นแม่คน

อยากเป็นแม่บ้านแม่เรือน อยากเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ดูแลบ้านช่อง ดูแลสามี เป็นกุลสตรีเย้อ..เยอะ

แต่!!!!!....พอสติมา ฟองอากาศที่เป็นภาพเบลอๆ ในสมองก็พลันมลายหายไปไวยิ่งกว่าตด

นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ??? โอ้ววว ก๊อดดดดดด (จักรพรรดิ์<--เขียนงี้เปล่าไม่รู้ คนที่ร้องเพลงเพราะๆ อิอิ) มันเป็นอะไรที่ไกลตัวเราแบบสุดกู่มาก ไม่มีทางจะเป็นไปได้ 100%

ประการแรก เราเป็นพวกอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย นิสัยไม่ดี ชอบเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ ในบางเวลา เอาช้างเอาม้ามาฉุด ก็สุดจะดึงอยู่ เนื่องจากบางเหตุการณ์ในอดีต (โทษไอ้อดีตอีกระ) ทำให้ทุกวันนี้เรายิ่งหนักไปอีก ในเรื่องของอารมณ์ที่อ่อนไหวง่าย เวลาโกรธ โมโห น้อยใจ สุดท้ายจะกลายรวมกันเป็นความเกลียดและเคียดแค้น ดั่งนางมารร้ายในละครก็ไม่ปาน

รู้ทั้งรู้แหละ คนเราส่วนมากรู้ตัวเอง แต่จะห้ามมันได้ไม๊ อีกเรื่องนึง ขึ้นอยู่กับสถาการณ์ด้วยอีกที แต่เราไม่เคยทำร้ายใคร (ถ้าไม่ทำร้ายเราก่อน) แต่บางทีมันเผลอทำร้ายตัวเองโดนไม่ตั้งใจ แต่ก็พยายามระงับมันไว้ทุกครั้งไม่ให้มันบานปลาย เพราะเรามีพ่อแม่เป็นที่ยึดเหนี่ยวทางใจ เราไม่รักตัวเราเอง แต่พ่อแม่เรารักยิ่งกว่าสิ่งใด (ซึ้ง

)

ประการต่อมา เพราะว่ายังไม่เจอว่าที่พ่อที่ดีของลูก คือไม่มั่นใจในผู้ร่วมกระบวนการว่าผลิตทายาทอสูร ออกมาแล้ว จะดีเหมือนที่ คนอื่นๆ เขาเป็น เราอยากเป็นแม่ที่ดี อยากเป็นภรรยาที่ดี แต่เราว่าเราทำดีที่สุแล้ว ณ ปัจจุบัน แต่เราัยังไม่พอใจว่าที่พ่อของลูก (ความพอใจเราก็ไม่ได้อยู่ระดับสูงเวอร์หรอกนะแต่รู้สึกว่ายังไม่ผ่าน) เราเพียงแต่อยากได้สามี ที่รักและเข้าใจ เป็นห่วงเป็นใย เป็นที่ปรึกษาได้แค่นั้นเอง

ประการสุดท้าย กลัว!!!! กลัวตัวเองในสิ่งที่เป็น อนาคตที่ไม่แน่นอนต่างๆ นาๆ

สรุปตัวเปล่าเล่าเปลือย ต่อปาย

วันนี้หมดสิ้นความคิดดีๆ ที่มีต่อคนข้างตัว รู้สึกว่าหมดความอดทน ใช้เวลานั่งคิดกับตัวเอง ท่ามกลางสายฝน ปรอยๆ ในตอนเย็น กับการนั่งคิดอยู่กับตัวเองที่ป้ายรถเมล์เป็นเวลาหลาย ชั่วโมง พ่อค้าแม่ขายแถวนั้น คง งง เนอะ อินังน้อย คนนี้จะไปไหนมานั่งเป็น ชั่วโมงๆ ไม่ขึ้นรถสักที

แต่ความจริงคือไม่ได้จะไปไหน แค่หาที่นั่งคิดอะไรเงียบๆ (หลายคนคงงงว่าเงียบตรงไหนหรา ป้ายรถเมล์เนี่ย) เออ~ มะรุแฮะ คงจะเงียบในความโกลาหล แบบว่ารู้สึกว่า ไม่มีใครมาสนใจเรา เราไม่รู้จักใคร คนผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่ต้องไปเกรงต่อสายตาประชาชี ว่าจะมองเราว่าบ้าหรือดี แต่อย่างไร ที่กล่าวถึงพ่อค้าแม่ขายในก่อนหน้านี้นั้น ก็มานั่งสมมุตินึกคิดไปเอง ตอนมานั่งเขียนบล๊อกนี่แหละ ความจริงตอนนั้นก็คงไม่มีใครสนใจ ผู้หญิงคนนึง นั่งทื่อๆ อยู่ป้ายรถเมล์หรอก เพราะก็คงมัวแต่ขายของเป็นช่วงเวลา ออกหากินพอดี (หุๆ) หรือจะมองเราก็ไม่รู้ เพราะเราม้ายแคร์ เราสายตาสั้น อิอิ

ก็นั่งอยู่หลายชั่วโมง นับ 1 ถึง พัน ไป 1รอบ แล้วนั่งมองซ้ายมองขวา ไปเรื่อยเปื่อย จากช่วงเวลาที่คนออกหากินกันตอนเย็น จนร้านรวงเริ่มปิดเริ่มเก็บละ เราก็ได้ความคิดที่คิดแล้วคิดอีกติดหัวมาอยู่หนึ่งเดียว คืออยากจะเลิกกับสามี และคิดว่ารอบนี้น่าจะเลิกกันให้ขาด

ไม่รู้ว่าเพราะช่วงนี้ไม่สบาย ทำให้ประสาทเครียด แถมงานก็เข้า เครียด + ป่วย หรือเปล่า ก็พยายามหาคำตอบกับตัวเอง แต่ก็ยังคิดว่า ไอ้สิ่งที่คิดมันคิดหลายครั้งแล้วล่ะนะ แต่มันไม่เคยขาดกันจริงๆ สักที

จะว่าน้อยใจก็อาจจะคล้าย ไม่สบายก็อยากมีคนดูแลห่วงใย เอาใจใส่ แค่นั้นเอง ก็อยู่กับคนนี่นะ หมามันยังรู้จักเข้ามาหาเราเลย แต่คนเอาแต่เล่นเกม อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้ว เล่นเกมเป็นเด็กนักเรียน เพราะก็พูดกันหลายครั้งแล้ว

ปากก็ถามเราว่า กินข้าวไหม ??
ถามมาได้ หมาๆ (อ้าวพาดพิงหมาอีกระ) คนเราไม่กินข้าวให้กินเขร้ เหรอ ??
คำตอบไม่ได้ออกมาจากปาก เพราะไม่รู้มันฟังอยู่ไม๊ ??
ถามพร้อมกับหันมาประมาณ 1 วิ แล้วหันกลับไป ตั้งอกตั้งใจกับเกมส์ต่อ ??
แล้วกรูจะตอบให้หมาที่ไหนฟัง ?? (หมาอีกระ โทษทีนะเด็กๆ)
ปวดหัว ปวดท้อง (โรคภัยรุมเร้า) หงุดหงิด วิญญาณ ปีศาจคลั่ง มาจากหนังผีสยอง ผุดขึ้นมา ปายาดมในมือ โป๊ะ!!!!! (ในใจคิด กรูของขึ้นระนะ)
อีคนนั่งเล่นเกมส์อยู่ตกใจ ทำหัวหลบอย่างไว นึกว่าอะไรจะมาโดนหัว??
คิดในใจอีก ตรูไม่ได้ปาใส่หัวคราย

อารมณ์ร้อนรุ่ม ดั่งสาววัยทอง (พาดพิงไปนู่นระฉาน) หงุดหงิด อยากจะตบกบาลใครสักคน ที่อยู่ใกล้ๆ ตอนนั้น แต่ว่าเราเป็นผู้หญิงอ่ะนะ คุณแม่ท่านสอนเอาไว้ประจำย้ำนักย้ำหนา อย่าทำกริยาเหมือนนางร้ายในละครนะลูก เป็นผู้หญิงต้องเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน พูดจาอ่อนหวาน อย่าเป็นคนพาล คุณพ่อก็พูดเอาไว้เสมอว่า ลูกเอ๋ย อย่าโมโห อย่าร้องไห้ ใครไม่รัก อย่าได้แคร์ ยังงัย พ่อกับแม่ก็ "โคตรรักเอ็งเลย"

โนะ คนเราน่ะรู้ดีรู้ชั่ว รู้ผิดรู้ถูก แต่อารมณ์ส่วนมากอยู่เหนือเหตุผลเสมอๆ แต่อิชั้นก็ยังพอคุมอารมณ์ได้อยู่ บางคนอาจจะงง มันจะเลิกกับสามี แค่สามีถามว่า กินข้าวไหม?? นี่เหรอ จริงๆ ก็ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ ความสนอกสนใจ คนเราอยู่ด้วยกัน มันต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือกัน เรียนรู้คนอื่น เรียนรู้ตัวเอง ปรับเข้าหากัน แต่นี่ มันเล่นแต่เกมส์ สนใจเกมส์ มากกว่าคนที่มีชีวิต นอนพะงาบๆ

(ว่าซะเวอร์เลยล่ะทีนี้ ฮุๆ)

มีใครเคยทนบ้างไหม กลับมาถึงบ้านนั่งพักหายเหนื่อย เปิดคอมฯ ก่อนอะไรทั้งปวง นั่งเล่นไปยันดึก แล้วก็ง่วงนอน ตอนเช้าไปทำงานก็บ่นว่าง่วง แต่เย็นกลับมาก็เหมือนเดิมเ่ล่นเกมส์

เราเลยคิดว่าแล้วเราอยู่กับใคร ?? วันๆ นั่งทำงานหน้าคอมฯ ก็ทำที่บ้านน่ะส่วนมาก คุยกับเพื่อนบ้าง ทาง msn ตึ๊งๆ คุยโทรศัพท์กับพ่อกับแม่ บ้าง แต่โดยส่วนมากไม่ค่อยเจอหน้าคน ก็เจอแต่สามีอยู่คนเดียว ตอนเช้าตื่นมาไปทำงานเย็นกลับมา มานน่างเล่นเกมส์

เลยคิดว่ามันคงหมดทางเยียวยา เมื่อพูดกันก็แล้ว ยังเป็นเช่นเดิม ก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร อนาคตอยู่ไหน หาไม่เจอ ??

แฟนเราไม่ได้ขี้เกียจทำงาน ไปทุกวันแหละ แต่ทำไมที่ทำงานมีเืื่รื่องเยอะแยะกลับมาเล่าให้ฟัง แต่เรื่องที่บ้านไม่มีอะไรจะคุย

---- เห้อ ---- เศร้ากะชีวิตตัวเอง

ตอนนี้กำลังคิดว่า จะไปตั้งต้นที่บ้านสักพัก ห่างกันสักพัก เผื่อเค้าจะได้ไปเจอใครที่อยากจะห่วงใยดูแล เผื่อเราจะไปเจอใครที่อยากห่วงใยดูแลเราบ้าง โชคดีที่ไม่ต้องเข้าออฟฟิตประจำ มีเวลาหาบ้านเช่า

แอบเศร้ากับตัวเองเหมือนกัน กับการต้องไปเริ่มต้นใหม่..... คนเดียว .....

Create Date : 21 สิงหาคม 2553

Last Update : 21 สิงหาคม 2553 2:36:25 น.

18 comments

Counter : 528 Pageviews.

ว่าแล้วนั่งปั่นงานต่อปาย ราตรีนี้แสนสั้น

โดย: กระติ๊บริมทาง

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:2:38:00 น.

อยากมีหัวใจแต่ไร้ความรู้สึกอะจิ

โดย: แฟนหล่อ

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:3:07:08 น.

แว๊บมาอ่านยามเช้าครับ
เข้าหัวเลยอะ

เอาน่า มีความสุขวันหยุดนะครับ

โดย: pragoong

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:6:47:05 น.

แวะมาสวัสดี..ขอให้มีสุขกับทุกๆวันนะคร๊าบ...อิอิ

โดย: อ้ายทิดถา

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:7:31:07 น.

ขอบคุณทุกท่านที่หลงเข้ามา

แต่มันเศร้านะเนี่ยวันนี้ เจ็บจิ๊ดๆ ที่อกข้างซ้าย

โดย: กระติ๊บริมทาง

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:7:42:20 น.

เค้าไม่ได้มีคนอื่นดีกว่าตั้งเยอะคะ

ของเอมี่ก็เปิดคอมคะ แต่เอ็มเอ็สเอ็นคุยกับคนอื่น

ไม่ให้ยุ่งด้วย เข้าใความรู้สึกคะ ใช่ในสิ่งที่คุณพูดมาหมดเลย แต่ของเอมี่เพิ่มเรื่องผู้หญิงเข้ามาหนะคะ

แค่ไม่มีหาง มีรูเค้าก็ไปแล้ว....

นี่ก็กำลังคิดว่าถ้าไม่เปลี่ยนแปลงก็คงต้องไปเหมือนกันคะ

แต่ดูแล้วคุณเข้มแข็งดีนะคะ เอมี่ยังร้องไห้เรื่อยๆอยู่เลย

โดย: amykittenish

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:8:39:28 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

แวะมาเติมกำลังใจให้ค่ะ

วันนี้ขอให้มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะค่ะ

บางเรื่องก็ควรจะปล่อยวางนะค่ะ

ปล. ดูแลตัวเองให้มากค่ะ

โดย: reception hall

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:8:52:21 น.

วันหยุดนี่ คนตื่นเช้าเยอะมากๆ

โดย: กระติ๊บริมทาง

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:10:01:39 น.

ทำใจให้วางคะ มีที่มา แล้วก็มีที่ไปคะ

โดย: magic-women

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:16:44:09 น.

สวัสดีจ๊ะกระติ๊บ

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:3:53:55 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ...คุณกระติ๊บ

วันนี้แวะมายิ้มให้ค่ะ มีความสุขกันนะค่ะ อย่าเศร้าไปเลยค่ะ เด่วไม่สวยไม่รู้ด้วยนะค่ะ นั่นแน่ะ ยิ้มแล้วสิ อิอิ

วันนี้ขอให้มีความสุขในวันพักผ่อนนะค่ะ

โดย: reception hall

วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:6:26:48 น.