ชาวงวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ทำการสังคยานารูหนู อิอิ ลงทุนไปซื้อเครื่องดูดฝุ่น ที่ก็ไม่เคยจะอยู่ในสายตาเล้ย เวลาไปเิดินๆ แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า แต่ก็ต้องตัดสินใขซื้อจนได้รอบนี้ แบบว่าที่บ้านฝุ่นเยอะ + ขนเด็กๆ (ตัวดีเลย ) ทีแรกกะจะไปซื้อแค่ ตัวละไม่กี่บาท พันกว่าๆ ก็น่าจะได้มั้ง รูหนูเล็กๆ เอง ปรากฎว่าพอไปถึงเช่นเคย แพ้ทาง อิอิ แพ้บริการดีๆ จากพนักงานขายน่ะ สุดท้ายได้ซื้อตัวที่ราคา สี่พันกว่าบาทมา หุๆ แถมด้วยเดี๋ยวนี้ เครื่องใช้ไฟฟ้ามันประกันน้อยอ่ะนะ แต่รุ่นที่ซื้อมา มีซื้อประกันเพิ่มได้อีก จากเดิมประกัน 1 ปี ก็ซื้อประกันเพิ่ม เป็น 3 ปี รวมแล้วปาไปเกือบ 5 พันเชียว ง่า แพงๆ แต่ก็เอาวะ เพื่อความสุขสบายกายและใจ

ที่ตัดสินใจไปซื้อก็เพราะว่า ตัวเองทำงานอยู่ที่ห้อง แล้วด้วยความเป็นกุลสตรี มีไม่พอ วันๆ ก็ทำแต่งาน อ่ะคุณแฟนก็ทำช่วยบ้างงานบ้านแต่ก็ไม่พออ่าา คุณลูกมีตั้ง 5 ตัว ขนๆ ทั้งนั้น แม่มันก็ไม่ไหว เป็นป่วยอยู่เรื่อย ช่วงนี้ป่วยเ้กี่ยวกับพวกหลอดลม คอ ระบบการหายใจประมาณนี้เลยคิดกันว่า อาจจะเพราะสะสมฝุ่นมากเกินไป ไม่ก็ขน กวาดถูไม่ไหว ใยแมงมุมก็มาเร็วมาก ทีแรก คิดว่าคิดไปเอง แต่วันนี้เห็นกับตาระ เพราะเพิ่งจะดูดไปมะวาน (วันอาทิตย์) วันนี้นั่งทำงานมองไปที่ผนัง เง้ย!!! มาได้ไง ไวโพดๆ เพียงข้ามคืน เราจำได้ว่าผนังตรงนี้เราเป็นคนเอาเครื่องดูดฝุ่นมาดูดเองกะมือ หุๆ เครียดเลยนะเนี่ย

ก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยได้ทำความสะอาดชุดใหญ่ เนอะ แต่วันเดียวไม่พอ อิอิ ยังมีงานรอวันหยุดอีกชุดใหญ่เลย 555+

วันอาทิตย์ผ่านไป วันทำงานก็ย่างกรายเข้ามาระน้อ นั่นคือวันจันทร์ อ่ะๆ ตามนิสัยไม่ดีของเรา กลางคืนไม่ค่อยอยากหลับอยากนอน ทำให้วันจันทร์ตื่นสายโพดๆ จริงๆ ตื่นมาหลายรอบแล้วล่ะ แต่อากาศมันน่านอน อิอิ รู้สึกเหมือนฤดูหนาวกำลังเข้ามา อากาศมันเย็นๆ สบายๆ ดี น่านอน แต่กะลังนอนสบายๆ อยู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะเสียงโทรศัพท์บ้าน เซ็งมากเลยจริงๆไม่ชอบเสียงโทรศัพท์บ้านตัวเองอย่างแรง แบบว่าเสียงมันดังน่าตกใจ กำลังหลับๆ อยู่เสียงโทรศัพท์ดังมาปุ๊บนี่ สะดุ้งตื่นมาแล้วใจมันจะหวิวๆ ไงไม่รู้ เหมือนใจหายเลย ก็คิดอยู่ว่าจะเปลี่ยนหลายทีระ แต่ไปทีไรก็ยังไม่เจอ สีและแบบถูกใจเลย

อือๆ ต่อๆ พอได้ยินเสียงก็ดีดตัวจากเตียงอย่างเร็ว รีบเดินออกมา "ดึงสายโทรศัพท์ออก" 555+ ไม่ได้รีบมารับโทรศัพท์แต่อย่างใดนะ แบบว่าปกติโทรศัพท์บ้านไม่ค่อยได้ใช้หรอก ปกติไม่ให้ใคร ให้ที่ออฟฟิตไว้ที่เดียว แต่ว่าถ้าเป็นออฟฟิตเค้าจะโทรมือถือก่อนแล้วบอกว่าจะโทรเข้าเบอร์บ้านระนะ แล้วก็เอาไว้โทรสั่งพวกเดลิเวอรี่ทั้งหลาย 555+ ประโยชน์โทรศัพท์บ้านของเรามีแค่นี้แหละ ^^

ตอนเดินมาดึงสายโทรศัพท์ออกก็ดูที่มือถือแล้วนะว่าไม่มีใครโทรตามนา.. ก็ดึงสายออกระไปนอนต่อ อิอิ (ยังนอนต่อได้อีก ) อ่าาา...ถือมือถือเข้าไปในห้องนอนด้วย อิอิ สักพักประมาณ 11 นาฬิกา เสียงมือถือก็ดังขึ้นตามคาด (คาดในใจตอนถือมือถือเข้าไป ^^) ก็ลืมตาขึ้นมาดูเบอร์ ...อืมมม เบอร์คุณแม่ที่เคารพรักนี่เอง อิอิ รีบเอาโทรศัพท์จับยัดใต้หมอน (นิสัย แหะๆ) แล้วเสียงก็เงียบไป แล้วก็ดังมาอีก เรื่อยๆ อิอิ (ยังนอนต่อ) กระทั่งเที่ยง ตื่นมา ดูที่โทรศัพท์ มิสคอล เกือบ 20 สายได้

กำ แม่โทรมาได้ขนาดนี้เชียว เราก็กดเบอร์โทรกลับอย่างไว (ตื่นระ รู้สำนึก อิอิ) โทรไปก็ถามว่าแม่โทรมาซะกระหน่ำขนาดนี้ เป็นไรป่าว ได้ยินคำตอบมาเราระงง เรื่องแค่นี้หนอแม่โทรมาซะถ้ามีสายก็เรียกว่าแทบไหม้แล้วนะ

แม่ตอบมาว่า : "อ๋อ ไม่มีอะไร พอดีแม่เจอเพื่อนคนนึงของเรา ก็เลยจะต่อสายให้คุยกัน คนที่ชื่อ xxx(สมมุติชื่อนี้) น่ะ"

เรา : "(คิดในใจ เฮ้อ...แต่ก็ตอบไปว่า) ออ"

แม่ก็ถามต่อว่า : "จะคุยกับเพื่อนไม๊ เนี่ยยังอยู่อยู่เลยนะ"

เรา : "...เงียบ...ในใจกำลังคิดจะตอบแม่ยังไงดี"

แม่ก็รีบถามต่อว่า : "จะคุยไม๊เนี่ย เดี๋ยวแม่ไปเรียกให้"

เรา : "(คิดในใจ แม่เนี่บน๊าา..แล้วก็รีบตอบไปว่า) ไม่เป็นไรแม่ เพิ่งตื่นอ่ะ เดี่ยวไว้ค่อยคุยกันก็ได้ (เดาว่าแม่คงให้เบอร์โทรมันไปแล้วล่ะ)"

แม่ก็ตอบแบบเหมือนเสียดายหน่อยๆ ว่า(ไม่รู้จะเสียดายอะไร) : "อ๋อเหรอ อืม ไม่เป็นไร เดี่ยวเพื่อนก็โทรหาเราเองแหละ แม่ให้เบอร์ไปแล้ว (น่านนน) เมื่อเช้าโทรไปก็ไม่ยอมรับ เลยโทรไปหาเหน่ง(คุณแฟนเรา) ขอเบอร์บ้าน(เคยให้แล้วแต่แม่จำไม่ได้) แล้ว xxx ก็โทรไปไม่มีคนรับ (อืม ดึงสายออกจะรับได้ไง คริๆ แล้วแม่ให้เบอร์บ้านมันไปทำไมเนี่ย --") ว่าอยู่ว่าไปไหน เพิ่งตื่นนี่เอง (อืมม จริงฟ ปกติแม่จะรู้แหละว่าถ้าไม่ได้รับ ก็ประมาณ หลับ)"

เรา : "ช่ายแล้วล่ะแม่ แม่กินไรยังอ่ะ(พยายามเปลี่ยนเรื่อง)"

แม่ : "กินแล้ว นี่แม่อยู่โรงพยาบาลรอตรวจอยู่เนี่ย แต่เพื่อนคนนี้บอกว่าเคยไปนอนบ้านเรา คนไหนหว่า จำไม่เห็นได้ (น่านไม่มั่นใจว่าเพื่อนเรา ยังไปให้เบอร์เค้าซะหมดอีก เกิดเป็นศัตรูเราทำไงล่ะ เหอะๆ แม่นะแม่ )"

เรา : "อืม ไอ้ xxx มันเคยไปนอนครั้งนึงน่ะแม่"

แม่ : "อ๋อเหรอ อืมแม่คงจำไม่ได้เองอ่ะนะ แน่ใจนะว่าไม่คุย (ยังจะพยายามอีกแม่ชั้น )"

เรา : "อืม ไม่คุยอ่ะแม่ เดี๋ยวไปอาบน้ำ ทำงานก่อนแล้ว แม่ตรวจเสร็จละโทรมานะ (วันนี้หมอนัดตรวจโรคเบาหวาน)"

แม่ : "อือๆ งั้นแค่นี้แหละ"....ตู๊ดๆ วางสายไปในที่สุด

สักพัก คุณแฟนโทรเข้ามา

เรา : "โหล...."

คุณแฟน : "โหยวๆ แม่โทรมามะเช้าอ่ะ บอกว่าเจอเพื่อนสมัยมัธยมของน้อง อยากคุยด้วยกับน้องอ่ะ (มาเป็นชุด ลูกแม่จริงๆ เนอะ)"

เรา : "อือ รู้ระร่ะ คุยกะแม่แล้ว"

คุณแฟน : "แม่บอกว่า อยู่โรงพยาบาลไม่รู้เป็นอะไรอ่ะ กำลังจะถามแกรีบวางโทรศัพท์ไปซะก่อน"

เรา : "อือ รู้ระร่ะ (รู้หมดระ)"

คุณแฟน : "อ๋อหรอ แหะๆ น้องลงไปหาข้าวกินยัง"

เรา : "ยังอ่ะ เค้าเพิ่งตื่นง่ะ..."....ระก็คุยกันไปยังบ่ายโมง เราก็ไปอาบน้ำ

อาบน้ำเสร็จเปิดคอมฯ เตรียมทำงาน แต่ก็หิวแฮะ เลยจัดการเก็บจานชามมาล้างก่อน กะลังล้างอย่างเมามันส์ เสียงมือถือก็ดังขึ้น ชะโงกดูเบอร์ไม่คุ้น แต่เดาเอาว่าเป็นเบอร์ เพื่อน xxx ด้วยว่ามือเลอะอยู่เลยไม่รับ กะว่าเดี่ยวค่อยโทรกลับ ก็ล้างจานต่อไป อิอิ พอสิ้นเสียงโทรศัพท์ไปสักพัก ก็มีเสียงดังขึ้นมาอีก (ชักหงุดหงิด เราเป็นพวกขี้หงุดหงิดอยู่แล้วด้วยเหอๆ ) ก็ชะโงกหน้ามาดู อืมมม เบอร์แม่

พอเดาออกว่าแม่โทรมาเพื่อไร แต่อ่ะนะ เป็นเบอร์แม่ไม่รับไม่ได้ (เพราะแกรู้ว่าเราตื่นแล้ว อิอิ) ก็รีบล้างมือ แล้วโทรกลับ ก็นึกว่าจะได้คุยกับแม่ก่อนนะ เพื่อที่จะได้บอกว่าไม่อยากคุยกะใครตอนนี้น่ะแม่ แต่ยังไม่ทันได้พูดไร ปลายสายเรียกชื่อเรามา ไม่ใช่เสียงแม่ (เห้อ...ถอนหายใจในใจคนเดียว) เคยเป็นกันป่ะคะ แบบว่าเบื่อจัง เซ็งจริง แต่บ่นแม่ก็ไม่ได้ เดี๋ยวงอล เดี๋ยวน้อยใจอีก เราก็อืมๆ เอาวะคุยกะมันซักหน่อย เพื่อนคนนี้ไม่ได้เจอกันประมาณ 4-5 ปีได้ ไม่ได้เจอแล้วก็ไม่ได้คุยเลย เป็นเพื่อนสมัยมัธยม เราก็เปิดลำโพงแล้วไปยืนล้างจานไปคุยไป

เพื่อน : "สวัสดีๆ ooo(สมมุติมันเรียกเราว่า ooo) นี่เรา xxx เองนะ"

เรา : "อืมม จ้าา เป็นไงสบายดีมั้ย"

เพื่อน : "อื้อ เราสบายดี แหมๆ อยู่ กทม ไม่ยอมกลับบ้านเลยนะ (ตรูอยู่นนทบุรีเฟ้ย)"

เรา : "555 จำทางกลับบ้านไม่ได้น่ะ (เล่นไปตามน้ำ)"

เพื่อน : "ooo สบายดีไม๊เนี่ย"

เรา : "เออ เรื่อยๆ แระ"

เพื่อน : "ooo เจอไอ้ ppp บ้างมั้ย"

เรา : "อืมม ไม่เจอนานแล้วมันเปลี่ยนเบอร์ไม่ติดต่อมาเลย ไม่รู้อยู่ไหน"

เพื่อน : "แล้ว ไอ้ tt อ่ะ "

เรา : " tt ทำงานอยู่ กทม น่ะ" (ตัวอักษรอังกฤษ ทั้งหลายคือชื่อคน)

เพื่อน : "เออ เราไม่คิดเลยนะว่าชีวิตนี้ ooo จะมีครอบครัวกับชาวบ้านชาวช่องเขาด้วยอ่ะ??? "

เรา : "(คิดในใจ ระตรูมันผิดปกติตรงไหนฟระถึงจะไม่มีง่ะ) อ๋อ เหรอ แหะๆๆ "

เพื่อน : "เดี๋ยวเราไปแล้วนะ พอดีแบตเราหมด เดี๋ยวโทรไปเล่นด้วยใหม่นะ (เออ ไม่ต้องโทรมาบ่อยก็ได้นะ เหอะๆ)"

เรา : "เออๆ โชคดี"

วางไปหลายๆคนคงว่าเรานิสัยไม่ดีเนอะ เหมือนไม่อยากคุยกะเพื่อน เหอะๆ แรกๆ ไม่เท่าไหร่หรอก พอได้ยินคำพูด "เออ เราไม่คิดเลยนะว่าชีวิตนี้ ooo จะมีครอบครัวกับชาวบ้านชาวช่องเขาด้วยอ่ะ??? " มันทำให้นึกถึงเมื่อหลายปีมาแล้ว ที่เจอมัน มันพูดว่า

"เออว่ามะ ooo เนี่ยถ้าไม่ขาวนี่ดูไม่ได้เลยนะเนี่ย " มันอาจจะดูธรรมดานะที่เพื่อนจะคุยหรือแซวกัน แต่ปกติแล้วเราไม่แซวใคร หรือว่าใครงี้นะ เหอะๆๆ ถึงเราจะขี้เหร่ แต่ก็นะ พูดตรงไปป่ะ แบบว่า ปากม๋าน จริงเพื่อนตรู เหอะๆ อีกอย่างแบบว่าไม่ได้สนิทขนาดนั้น หรือว่ามันคิดว่ามันสนิทเราสุดๆ ไม่รู้ เหอะๆ แต่ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าไม่นะ 555+ เพราะเพื่อนสนิทเรา จะมีอยู่หลายคนแต่ว่า ส่วนมากจะรู้กันว่าอะไรเป็นอะไร เรื่องความสวยความขี้เหร่ นี่ไม่เคยมาว่ากันให้ได้เคืองเลยนะ หุๆ มีแต่แบบว่า ว่าตัวเองอะไรอย่างนี้ สนิทกันแบบว่า ซัก กกน ให้กันได้ แปรงสีฟันใช้ร่วมกันได้ขนาดนั้น ฮาดีชีวิต เอิ๊กๆๆๆๆๆ

หลังจากทำอะไรๆ เสร็จก็นั่งทำงานต่อ สักพักแม่ก็โทรมาอีก คราวนี้คงไม่ใช่เพื่อใครหรอกนะ หุๆ ก็กดรับทันที

แม่ : "ตรวจเสร็จแล้วนะ หมอบอกว่า ไขมันในเลือดสูง"

เรา : "คอเลสเตอรอลสูงหรอ แล้วหมอว่าไงอีก"

แม่ : "หมอว่าอย่ากินของมัน ของหวาน เยอะ แล้วนักมาตรวจอีกน่ะ"

เรา : "อ๋อ โอเช แม่ทำตามหมอบอกนา (เชื่อเหอะ ไม่มีทางระแม่ฉาน)"

แม่ : "อืมๆ แค่นี้นะ กลับระ" ตรู๊ดๆๆๆ ...วางสายไประ

แล้วก็นั่งทำงานต่อไป คนเดียวเงียบๆ เหมือนเดิม ^^ ตอนเย็นคุณแฟนกลับมา (เรากำลังนั่งขมักเขม้นทำงานอย่างมึนงง) คุณแฟนก็จัดแจงต้มหม้อน้ำเตรียมทำก๊วยเตี๋ยวกินกัน ซักพักมีเสียงเล็ดลอดมา
คุณแฟน : "น้ำเดือดแล้วนะคร้าบ"
เรา : "อืมมมม(นั่งทำงานต่อไป)"

สักพักมีเสียงลอดมาจากทางระเบียงอีก
คุณแฟน : "น้ำเดือดแ้ล้ว น๊าาา"
เรา : "เออ..รู้แล้วน่า" (ของขึ้นง่ายดาย เหอะๆ )
คุณแฟนเสียงอ่อยๆ : "อืมมมม..ใส่อะไรบ้างเดี๋ยวเค้าใส่เองก็ได้ (คิดในใจ ก็แค่นั้นแหละเหอะๆ)

เราก็บอกๆ ไปว่่าใส่ไรบ้าง (เมื่อวานก็เพิ่งทำอยู่เลย แล้วคุณแฟนเป็นคนปรุงน้ำด้วย วันนี้เจือกถามอีก) แล้วก็นั่งทำงานต่อ สักพัก
คุณแฟน : "น้ำเดือดแล้วนะ ลวกก๊วยเตี๋ยวกินเหอะ"
เรา : "อือๆ" (ลุกไปจนได้ แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ ลวกเองไม่ได้รึไงฟระ หุๆ พาลๆ)

บางทีเราก็ไม่เข้าใจนะ แบบว่าไม่ใช่ทำไม่ได้ หรือทำไม่เป็นนะ แต่ต้องเรียกเรา ชอบเรียก เวลาำทำงานนี่ชอบเลย เรียกอยู่นั่นแหละ ไอ้เราก็ของขึ้นง่ายๆอยู่ บางทีกำลัง เขียนโค๊ดอยู่ เข้าด้ายเข้าเข็มเลยละชอบมาขัดจังหวะ

"ขัดใจจริงๆ เลย ^^"

สงสัยเป็นเพราะช่วงนี้ โน๊ตบุ๊คพัง ตาแก่ไม่มีเครื่องเล่นเกมส์ 555+ เลยเห็นเรา ก๊อกแก๊กๆ แล้วแอบบหมั่นไส้เล็กๆ อิอิ เราอ่ะสบายใจ มีคนไม่ได้เล่นเกมส์ให้เคืองใจ อิอิ แบบว่ามะก่อนนะ เลิกงานมานั่งเล่นเกมส์ เล่นเอาโล่ห์หรือไงไม่รู้ ไม่ทำอารัยเลย นอกจากซื้อข้าวเย็นมาให้เรากินแล้วก็เล่นเกมส์ ยันดึกดื่น แก่แ้ล้วนะเนี่ย เห้อ...คิดในใจว่ามะไร สามีจะโตเหมือนอายุซักทีว้าาาา อายุก็เลข 3 แล้ว ยังเล่นเป็นเด็กๆ ไม่รู้ใครเป็นแบบนี้บ้างไม๊ แต่เราก็เล่นนะเกมส์่น่ะ แต่ไม่ได้เล่นเยอะอย่างนั้น แบบเล่นไปสักพักก็เบื่อระ

เห็นมีแต่เว็บแบบปรึกษาปัญหา พูดคุยเรื่องลูกเด็กเล็กแดง มีเว็บไหนแบบว่าปรึกษาปัญหา สามี บ้างไม๊ อิอิ

เออ มีก็ดีเหมือนกันเนอะ เอาไว้ให้คุณแม่บ้าน มานินทาสามี เทคนิคจัดการสามีแบบต่างๆ ไรงี้ คริๆ ตั้งซักเวบดีมะคะ ?? ถ้าสร้างเว็บมาแล้วจะมีคนเข้าไม๊ ??

ฮาาาา วันนี้เอาไว้แค่นี้ระ ทำงานต่อ อิอิ มะเช้า(วันจันทร์) ตื่นสาย คืนนี้เลยทำงานดึกเลย(ตีสองแล้ว) อิอิ

Create Date : 07 กันยายน 2553
Last Update : 7 กันยายน 2553 8:38:12 น.		6 comments
Counter : 649 Pageviews.
Share Tweet