Bloggang.com : weblog for you and your gang
ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว...ฟิ้ว...!~
มีคำกล่าวเอาไว้ว่า "ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว..." เราเองเคยพูดกับตัวเองเล่นๆ เอาไว้ว่า "หนาวสิดี เพราะเรามันคนขี้ร้อน ==' ..." ซะยังงั้น
แต่ความหมายใน นัย ของมันนั้นก็มีที่น่าคิด ยิ่งนานวันยิ่งเริ่มเข้าใจ ว่ายิ่งสูง ยิ่งหนาว มันเป็นอย่างไร ... เพราะบางครั้งมันไม่ใช่ความหนาวที่จับต้องได้ด้วยสัมผัสต่างๆ ของร่างกาย หากแต่มันหนาว...จับจิต...จับใจ......วิ้ววววว...!~ เศร้าดีไหมล่ะ......
กว่าจะรู้ตัวว่ามันหนาวแค่ไหน ก็เมื่อมันเกือบจะแก้ไม่ทัน เราไม่ได้อยู่สูงในที่ที่หมายถึงยิ่งใหญ่หรือสูงขึ้นไปกว่าคนทั่วๆ ไป ส่วนมากในสังคม แต่สูงในความหมายของเราคือ อายุ...วันเวลา...ยิ่งเนิ่นนาน ยิ่งผ่านไป ยิ่งรู้สึกหนาวเหน็บจับใจ... เมื่อได้มีเวลามานั่งคิดว่า เอ...ทุกวันนี้เราจักต้องดิ้นรนไปเพื่ออะไรหนักหนา ...ถามตัวเองบ่อยครั้งว่าเหนื่อยไหม...คำตอบที่ได้ทุกครั้งก็คือคำตอบเดิมๆ คือ..เหนื่อยจัง.. แล้วก็ถามตัวเองต่อไปอีกนิดว่า ...มีความสุขเท่าที่ควรจะเป็นหรือเปล่า...และคำตอบบ่อยครั้งที่ได้รับจากก้นบึ้งหัวใจของตนเองก็คือ ...ไม่เลย...
(สำบัดสำนวนไปนิด วันนี้^^) รู้สึกได้ด้วยตนเองว่า ทำไมยิ่งนานวันไป ถึงไม่ค่อยจะรับรู้ความทุกข์ความสุขใดๆ จิตใจมันรู้สึกเฉยชาไปซะทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนคนที่รู้ว่าโลกนี้มีความสุข แต่เหมือนจำแทบไม่ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกอย่างไร เท่าที่พอจะจำได้ในความทรงจำที่ก็ต้องค้นมันอยู่นาน เพราะมันคงจะถูกถมลงไปอยู่ลึกมากในหัวสมองส่วนที่ใช้เก็บเรื่องราวประวัติศาสตร์ส่วนตัวของตัวเรานี้ ก็คิดว่าทำไมเมื่อก่อน ไม่มีอะไร ไม่ดิ้นรนมากมาย แต่รู้สึกว่า ชีวิตมันมีอะไรมากกว่าทุกวันนี้ วันๆ มีเรื่องราวต่างๆ มากมายวนเวียนเข้ามาให้ได้มีความรู้สึกที่หลากหลายไปในแต่ละวัน ทั้งสุขทั้งทุกข์....
จำได้ลางๆ จากความทรงจำที่ดึงมาอย่างยากเย็นนั้นแหละว่า เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กนั้น เราแสนอยากจะมีอิสระภาพเสรี ที่จะเดิน จะไป จะทำ ซึ่งจริงๆ เราเองก็มีมันมาแต่เด็กนั่นแหละ แต่เพราะช่วงนั้นถึงจะมีอิสระทางความคิดและการกระทำ ก็ยังคงมีพ่อและแม่คอยแนะนำอยู่ข้างๆ เสมอ เมื่อกลับถึงบ้านก็มีรู้สึกดีจัง ที่มีคนรอเราอยู่ ..หิวเหรอ...ไม่ต้องห่วงที่บ้านมีของกินไว้รอ ด้วยฝีมือของแม่หรือพ่อนั่นเอง ทำให้แต่ละวันกลับบ้านมาพร้อมกับความตื่นเต้นที่ลุ้นว่า วันนี้ในตู้กับข้าวจะมีอะไรรอเราอยู่นะ
เดี๋ยวนี้น่ะเหรอ ...ออกไปข้างนอก หิวก็ทรมาณแย่แล้ว กลับบ้านมาก็ยังคงต้องทนหิวโซ วันไหนหิวจัด ก็ต้องโซ้ยข้างทางไป ผ่านทางไหนก็โซ้ยมันแถวนั้น กินอาหารซ้ำๆ น่าเบื่อ วันๆ ต้องมานั่งคิดว่าจะกินอะไรดี กินร้านไหนดี ไม่เหมือนเมื่อก่อนนะ อารมณ์มันต่างกันจริงๆ ระหว่างสิ่งที่เราต้องเลือก กับสิ่งที่มีคนเลือกให้เรา ทำให้เรา ...อ่ะ...เศร้าเนอะ....
เช้าที่ตื่นมาถึงจะงัวเงีย แต่ก็ตื่นขึ้นมาได้ ด้วยเพราะเสียงจากแม่ที่คอยปลุก ทุกวันนี้นาฬิกาปลุกให้พัง ก็ไม่อยากตื่นขึ้นมา เพราะตื่นมาทั้งบ้านก็ว่างเปล่า ไม่มีเงาของใครมาคอยบอกคอยย้ำว่า สายแล้วนะ รีบอาบน้ำ รีบกินข้าวเช้า ทำให้เดี๋ยวนี้อดข้าวเช้าประจำ (มิน่าหล่ะมันถึงรู้สึกคิดอะไรไม่ค่อยออกอยู่อย่างนี้)
เมื่อก่อนไปโรงเรียนแต่เช้าก่อนใครๆ รู้สึกชีวิตมันสดชื่น โลกใบนี้ช่างสวยงาม น่าชื่นชม แต่ทุกวันนี้ วันไหนออกไปออฟฟิต ถ้าเจ้านายไม่ระบุว่ามาเช้า ก็ไปมันเวลาตามอารมณ์ซะอย่างนั้น ก็พยายามไปให้ได้เวลาปกติที่คนอื่นเค้าเข้างานแล้วนะ บ่อยครั้งต้องโดยสารแท๊กซี่ไป เพราะเกรงใจเจ้านายม๊าก มาก ไม่อยากไปสาย แต่ก็นะนั่งรถเมล์ก็ไม่ค่อยจะทันใจ และเราเองก็ยังไม่หายดี ไอ้คุณโรคทั้งหลายที่รุมเร้าอยู่ .. ไปซะทีเถิ๊ด.... เพราะไปออฟฟิตนั่งรถหลายต่อมากๆ เดินขึ้นเดินลงสะพานลอยก็หลายรอบ เมื่อก่อนสบายมาก เดี๋ยวนี้ขึ้นแล้วไม่อยากจะลง เพราะเหนื่อยเหลือเกิน หายใจจะไม่ทันเอา
วันไหนที่ทำงานที่บ้าน ตื่นเมื่อไหร่ก็ค่อยทำงานมันเมื่อนั้น ข้าวเขิ้ว ไม่ต้องพูดถึง หิวจนจะอ้วกนั่นแหละค่อยจะไปหากิน ...ข้าวปลาไม่ใคร่จะอยาก แต่ก็อ้วนได้ใจ ^^ อยู่คนเดียวจนเริ่มรับรู้ว่ามันเหงาจริงๆ แหละชีวิตอย่างนี้ ...
อยากมีชีวิตเหมือนเดิมๆ มีแม่คอยบ่น กลับบ้านผิดเวลาก็โทรตาม มาถึงบ้านก็มีอาหารไว้รอ มีขนมอร่อยๆ ที่แม่สรรหามาทำให้ทาน แม้เป็นขนมบ้านๆ เราแต่ก็อร่อยกว่าขนมที่หลากหลายที่ขายตามรายทางเป็นไหนๆ เพราะมันไม่ใช่ความอร่อยที่ธรรมดา แต่มันอร่อยที่ใจด้วยไง
แต่ทุกวันนี้จะให้แม่มาอยู่ด้วย เค้าก็ไม่อยากมา มาแค่แป๊บๆ ก็ไป หรือแค่ผ่านมาก็ไป....อยากจะสวัสดีแม่ตอนเช้าก่อนออกไปทำงานทุกวัน เหมือนตอนออกไปเรียนหนังสือตอนเช้าทุกวันเมื่อก่อน อยากกลับมากินข้าวที่แม่ทำให้ตอนเย็น เหมือนเมื่อสมัยยังเด็ก เหตุผลไม่ใช่อะไร เพราะแม่ห่วงบ้านมากอยู่เหมือนกัน และไม่อยากอยู่ที่นี่ เพราะมันคับแคบเกินไป มันไม่เคยชินกับชีวิตที่แม่ต้องมาอยู่เฉยๆ อย่างนี้
เราเองที่พยายามก็คงเพราะอย่างนี้ สักวันพ่อกับแม่คงจะอยากมาอยู่กับเราที่ที่เราสร้างขึ้นมาด้วยลำแข็งทีละเล็กทีละน้อย ที่พยายาม ที่เหนื่อย ที่ทนเบื่อกับชีวิตจำเจซ้ำซาก ก็คงเพราะอยากจะดีกว่านี้เพื่อให้ใครสักคนที่เรารักได้ภูมิใจ สบายใจ และวางใจให้เราดูแล...ดังนั้น ถึงจะสูง ถึงจะหนาว เราก็จะทน......ถ้าได้มีชีวิตแบบเดิมอย่างนั้น จะแลกด้วยอะไรที่เรามี มันก็คุ้ม.....ที่สุด.....
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2554 2:59:50 น.
6 comments
Counter : 636 Pageviews.
Share
Tweet
sure
โดย:
nangjai1
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:3:50:22 น.
สู้ๆจ้ากระติ๊บ
ปล.เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาน้องกัสไปงานประกวดน้องหมาแล้วจะเก็บภาพมาเล่าให้ฟังนะจ๊ะ
โดย:
หัวใจแก้ว
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:31:38 น.
กระติ๊บคะ...สวัสดียามบ่ายค่ะ
โดย:
หัวใจแก้ว
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:35:50 น.
โดย:
Megeroo
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:32:44 น.
กระติ๊บคะ สวัสดียามบ่ายค่ะ
โดย:
หัวใจแก้ว
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:57:20 น.
เนื่องในวันแห่งความรักที่จะมาถึงนี้..
อยากให้เพื่อนให้คำนิยามของ "ความรัก"ค่ะ
ของเพื่อนๆมันมีความหมายอย่างไรกันบ้าง..?
"ความรักของอ้อมแอ้มก็คือการให้ค่ะ"
เหมือนการให้ทุนการศึกษาน้องๆที่ด้อยโอกาส
ลองให้ความหมายมานะค่ะ
อ้อมแอ้มมีรางวัลให้ 5 รางวัลค่ะ
หมดเขตในวันแห่งความรักนี้นะค่ะ
รีบๆส่งเข้ามานะค่ะ..
สำหรับเพื่อนๆที่มีรักอยู่ในหัวใจ
อ้อมแอ้มยกช่อหัวใจช่อนี้ให้เลยค่ะ..ฮิๆ
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:18:17 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
กระติ๊บริมทาง
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เป็นคนดีคนนึง ก็แค่นั้น อ่ะฮิ้วววว
Group Blog
<<
กุมภาพันธ์ 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
5 กุมภาพันธ์ 2554
ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว...ฟิ้ว...!~
All Blogs
say good bye
เอาวันหยุดของชั้นคืนมา....
ทำไงให้คนไม่จอดรถขวางประตูเข้าบ้านดีหว่้า....
ก็อยากจะเป็นอยู่หรอกนะคนดีๆ
เหนื่อยเหมือนกัน....
เด็กหลงทาง
ล๊อกบ้านซะเลย
เจ็บจี๊ดๆ ... หลังโอนบ้าน
คนเมืองนนท์ ^^
จะโอนบ้านแล้วล่ะ
สาธารณะ นะ นะ นะ
จันทร์ เบื่อๆ
ขอเหนื่อยสักหน่อย...
จะไปตรวจบ้านรอบที่ 2
บ้าน กับ แบงค์
ตรวจบ้านครั้งที่ 1
จะไปตรวจบ้าน....รอบแรก.....
บ้าน...กับความเรื่องมากอีกสักนิด....ของสองเรา
...วันหยุดช่างหมดไปอย่างรวดเร็ว....
เรื่องบ้านๆ .... กับความเรื่องมาก
ตกแต่งความสดชื่นในแต่ละวัน
เหนื่อยแต่ก็รอ.......ท้อ....แต่ก็ต้องสร้างกำลังใจ....
ยื่นเอกสารไปครบจนได้นะ...จะอนุมัติไม๊น๊อ.....
เรื่องบ้านๆ กับเอกสารที่ขาดหาย....
อิจฉาคนได้หยุดยาวจังเลย....
บ้านที่ใช่...หลังไหนที่รอ...
ดูหนัง....คนเดียว...
ปล่อยกาย ปล่อยใจ ไปกับความเหงาหง่าว
เลือกบ้าน....เครียดได้อีกน๊อะ
มึน....ค้างงง...
ไปทำงาน...กลับมา...เหนื่อยมากมาย
มะไรหนอมะไร จะมีร้านกาแฟที่ใฝ่ที่ฝัน !~....
นอนไม่ค่อยหลับน๊อะ...
ได้ค่ะพี่...ดีค่ะท่าน...ตามนั้นค่ะนาย....
สงกรานต์ คัลเลอร์ฟูล วู้ววววว!!~
วันชิลๆ ก่อนสงกรานต์
กิจกรรมวันหยุด...วัน.อาทิตย์ที่ผ่านมา
อยากจะลองปรัเปลี่ยนตัวเองบ้าง อะไรบ้าง
กู๊ดมอร์นิ่ง .... ก๋วยจั๊บ
อาหาร...ห้าดาว
คืนนี้ที่อบอ้าวที่ซู้ดดดด..
ปัญหา...มาอีกแล้ว...หนอ...
ตัดผมสั้น + ย้อมชมพู (แต่ไม่ชมพูง่ะ)
สถานะภาพสมรส : สมรส (เช็คเครดิตบูโรมา)
ทำำงานไม่ทัน....>"<
บ้าน...หรือ...รถ
ฝนตก
ร้อนอีกแล้วหนอ
คนไม่ดี...ที่ยังมีหัวใจ
เย็น เย็น เย็น
Who am I ??
มันคืองานไง
ตบะแตก...แทรกซ้อน
ลูกสาว
ฉันเพ้อ
ทำงานเพลิน...
Lie To Me again!!
ฝันไปได้...
วันเสาร์อีกแล้ว...เร็วเนอะ
เหนื่อยโฮกกกกก....
แฟนเราเอาแต่อ่าน...
ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว...ฟิ้ว...!~
แอร์หนอแอร์...
ชีวิตนี้ยังมีเส้น ~~'
อยู่คนเดียวเงียบๆ ก็ไปได้เรื่อยๆ ล่ะ
ยังไม่ได้ว่าอะไร แต่แอบคิดในใจก็เพราะเธอ
โกรธโง่ๆ โมโหบ้าๆ
เกิดเป็นคนมันก็ต้องเหงากันบ้าง
ความพยายามของความพยายาม
ภูมิแพ้ : โพรงจมูกอักเสบ เจ็บนี้อีกนาน...
มองมุมไหน ^^
ปีใหม่ๆ ลองหาสิ่งใหม่ๆ ใส่ชีวิต !~
พิดโลก #2 (Happy New Year)
อ่านหนังสือแล้วมองดูตัวเอง
SAW VII
เส้นบางๆ ของความรู้สึกดีๆ กับความรู้สึกที่ว่างเปล่า
หมาเครียด...คนก็เครียด...เง้ย!!!
ดาร์ลิ้งค์...ตะเองเปลี่ยนไปหรือเปล่า ??
ดูหนังอีกแล้วหนอเรา : The Mentalist
วันๆ ที่แสนธรรมดา
ออกจากรัง ไปยังพิษณุโลก
ฉากเรียกน้ำตา...
ปลุกฉัน..จากนิทรา..
ใส่ๆ ถอดๆ ...
พยายามอยู่อย่างใจสงบ ... สะโง๊บบบ สงบ...
เมื่อดาร์ลิงค์บอกว่า..ช้อปปิ้งสิ จะได้มีความสุข..
เมื่อก่อนเคยรักมากเท่าไหร่...วันนี้ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะรักได้อย่างนั้น
งานเยอะก็ยุ่ง งานน้อยก็แย่
สั่งพิซซ่ามากินดีกว่า... ^^
หงุดหงิดในหัวใจ...จริงๆ
โทรศัพท์...ลึกลับ
ไม่อยากออกจากบ้าน...ไปไหน
กำลังเลือกทรงผมใหม่..
จิตใจอ่อนแอ หรือ....โรคจิต
งานหนองาน เครียดได้อีก --"
มีความสุขกับอากาศเย็นๆ ชอบมากกกก !!~
มีความสุขกับการจ่าย ^^
กรรมตามทัน !! ไวติดจรวดเชียว --"
ทางใครทางมันได้ไม๊ Pls...
ดูหนังวันพุธ โอ้..เย้!!
ไม่ได้แก่ แค่หลงๆ ลืมๆ
ฉันก็เหนื่อย เธอก็เหนื่อย ต่างก็เหนื่อยเหมือนๆ กัน
เข้ากันไม่ได้ ^^'
วันเกือบหยุด ^^
วันเวลาที่ผ่านมา...ของเรา
ไม่ใครก็ใครที่บ้า...ไม่มากก็น้อย...
งาน และงาน เพื่องาน คือ...งาน
พุธที่เงียบเหงา ฮิ ฮิ !~
Fringe
คนขี้ยา !! ~
ฟัน
ปัจจัย 5 : เครื่องต้มกาแฟ
อาหารหลัก...
ตี๋หรินเจี๋ย - ดาบทะลุคนไฟ
ไปเรื่อยๆ
เรื่อยเปื่อย
ความอยากหายไปซะแล้ว
หาหมอมาแล้ว
ดีกว่า
Lonely !!
LIE TO ME !!!
แท๊กซี่....บางคัน....
หมาเห็น...
ออกจากบ้านไปดูหนัง
แพล่มๆ เอามันส์กับวันเสาร์ เย้...วันหยุดแล้ววว
ป่วยเอาโล่ห์
คนขี้บ่น
หวั่นไหว ว้าวุ่น เล็กน้อย-ปานกลาง
วันนี้วันเสาร์นะเออ
ไปเที่ยวไหนดีหนอ...
ความพอดี ที่ ไม่เคยพอดี
แค่น้อยใจ ไม่รัก หรืออยากเลิก
วันนอยๆ
ดึกแล้วหรอนี่
วันนี้ฝนตก ไหลลงที่หน้าต่าง ~~
ทำไมเราถึงต้องการกำลังใจจากคนอื่น
รักจ๊ะ
ไอเดียไม่ออก โอ๊ะ โอ๊ะ โอว
ชะเอิง เงิง เงย : อิชั้นเอง
แค่อยากบอกเธอว่า...รักนะตะเอง
ว่าด้วย eclipse ชอบ ๆ
...ฉันต้องปรับตัว หรือเธอต้องเปลี่ยนแปลง
เหนื่อยเน้อ...การดำรงชีวิตเนี่ย
ดูจังหนังน้ำเน่า
กล่องคอมเม้นต์ น้องบลายธ์
วันหยุด แต่เหมือนวันปล่อยผีมากกว่า + head blog แนวผู้หญิงจ้า
เริ่มต้นด้วยการ สร้างสีสันให้ blog no.1
The first time
Friends' blogs
fujipinkie
immuay
อ้ายทิดถา
หัวใจแก้ว
SigNus
HyPeR MonKeY
Kengmanny
บาส100%
Caffein Dog
aod100
โยเกิตมะนาว
รุ่นป้าหน้าใส
ดอกไม้บานริมรั้ว
TREE AND LOVE
NukeMakeUp
Tukta21
darthcony
Megeroo
Tisiny
pim(พิม)
Glory Bloom
วนารักษ์
Gunpung
Webmaster - BlogGang
[Add กระติ๊บริมทาง's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.