Bloggang.com : กิ่งฟ้า : ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 300 "ทศวรรษที่สาบสูญ"

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 300 "ทศวรรษที่สาบสูญ"

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 300 "ทศวรรษที่สาบสูญ"

โจทย์โดย คุณ Toor และ คุณ กะว่าก๋า

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ หนนี้ต้องขอโทษที่ตะพาบเดินล่าช้ามากเพื่อนๆเดินนำไปหมดแล้ว แต่มาช้าดีกว่าไม่มานะคะแฮ่ๆๆๆ

*********************

"ทศวรรษที่สาบสูญ"

เสียงไซเรนดังมาวี้ว้อๆๆๆๆแล้วมาจอดเทียบตรงหน้าบ้านชั้นเดียวหลังเล็กๆของนก หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ในชุดPPE อย่างรัดกุมได้รีบลงจากรถมาสามคนพร้อมเปลสำหรับให้คนป่วยนอนราบลงไป นกวิ่งไปเกาะที่เปลอย่างใกล้ๆน้ำตาไหลพรากยายอายุมากแล้วติดโรคร้ายปัจจุบัน โควิด -19 จนอาการหนักหายใจไม่สะดวกนกพยายามติดต่อโรงพยาบาลแทบทุกแห่งแต่ก็ได้รับคำปฏิเสธว่าเตียงเต็มขอให้ติดต่อโรงพยาบาลอื่น ติดต่ออยู่ สามวันจนได้เตียงและโรงพยาบาลที่รับรักษา

ผู้การฯ ชัยนาทลุย นำรถตู้ตำรวจให้บริการรับส่งผู้ป่วยโควิด-19 ไปส่ง รพ.

แต่กว่าจะได้อาการของยายก็แย่มากแล้ว วันก่อนพ่อก็จากไปพ่อได้รักษาแต่ไม่ทันการพ่อจากไปด้วยโรคที่น่ากลัวนี้งานศพของพ่อมีแต่นกและแม่เท่านั้นและพระที่มาช่วยทำพิธีและเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลที่มาส่งร่างของพ่อ2-3 คนซึ่งร่างที่ห่อหุ้มจนมิดชิดไม่มีโอกาสได้เห้นหน้าเป็นครั้งสุดท้ายเลยมันเศร้าเงียบเหงาและวังเวงในหัวใจของสาวรุ่นวัย 18 ปีอย่างนกเหลือเกิน

พอพ่อจากไป ยายก็เริ่มมีอาการถึงแม้ว่านกและแม่จะพยายามป้องกันสุดฤทธิ์ทันทีที่รู้ว่าพ่อได้รับเชื้อมาจากโรงงานที่พ่อทำรีบแยกพ่อไว้อีกห้องไม่ให้ยายได้สัมผัสเลย แต่ว่า บ้านหลังเล็กๆหรือจะกันอะไรได้กว่าพ่อจะได้ที่กักตัวและกว่าที่พ่อจะได้รับการรักษาต้องรอคิวยาวเหยียด ผู้คนล้มตายจากไปเร็วมากเหมือนใบไม้ร่วง คนยากจนจะป้องกันตัวเองได้แค่ไหนเชียว

ในที่สุดยายก็ติดเชื้อจนได้ยายแก่มากแล้ว อายุย่างเข้า 81 ปีนี้แล้ว ยายจะทานโรคได้หรือ นกไม่อยากจะคิดเลย การที่ยายจากไปวันนี้ยายจะได้กลับมาอีกมั๊ย นกน้ำตาไหลอาบหน้าหันกลับเข้าไปในบ้านซึ่งว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลย

แม่ไปกักตัวอยู่ที่โรงเรียนข้างบ้านสองวันแล้วหลังจากช่วยกันดูแลยาย ตัวของนกเองจะรอดหรือไม่ยังไม่รู้เลย นกหวาดผวาไปหมด กลัวไปทุกอย่างรอบๆตัว คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงยาย เรามีกันอยู่เท่านี้เอง แต่โรคร้ายนี้ก็มาพรากเราให้จากกัน ขอให้แม่รอด ขอให้ยายรอด นกจะพยายามเข้มแข็ง วิ่งส่งข้าวน้ำให้แม่ เหลือนกอยู่คนเดียว นกต้องทำให้ได้

ทำไม..โรคนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน เพื่อนของนกก็เสียแม่ไปเหมือนกัน บางคนเสียพี่ชายไป โศกสลดสุดที่จะบรรยายได้

ค่ำแล้ว นกรีบหาอาหาร เพื่อประทังชีวิตไปวันๆตั้งแต่โควิดมาพ่อซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านล้มป่วยลงไม่ได้ทำงานที่โรงงานอีกเลยและโรงงานก็ปิดพนักงานติดโควิดหลายคนโรงงานเชื่อมเหล็กที่เคยมีคนงานมากมายและแม่ก็จะทำของไปขายในโรงงานด้วย

วันนี้ปิดตัวลงไม่มีใครเลืออยู่เลยเหลือแต่ความเงียบเหงาวังเวง ตลาดที่เคยมีคนพลุกพล่านก็เงียบเหงาแทบไม่มีคนเดิน แม่ค้าแผงลอยค้าขายไม่ได้จำต้องหยุดขายเพราะไม่มีคนซื้อ อาหารการกินที่เคยอยู่สุขสบายสมัยพ่อยังทำงานมีรายได้ แม่ทำอาหารไปขายนกได้กินอิ่มนอนหลับฟังยายเล่าเรื่องตลกให้ฟังหน้าเตียงนอนอย่างมีความสุข เช้าขึ้นก็ไปโรงเรียนใกล้บ้าน

ร้านอาหารในวิกฤตโควิด-19 ชะตากรรมบนความไม่แน่นอน

ร้านอาหารในวิกฤตโควิด-19 ชะตากรรมบนความไม่แน่นอน

บัดนี้ทุกอย่างเงียบไปหมด นกเหลียวมองไปรอบๆ มองไปบ้านข้างๆทุกหลังคาปิดเงียบไม่มีใครออกมาทักทายกันเหมือนก่อน ทุกคนกลัวโควิดจนต้องกักตัวกันอยู่แต่ในบ้าน ถนนหนทางว่างเปล่านานๆจะมีรถผ่านมาสักคัน นี่มันคืออะไรกัน มันเป็นอะไรที่โลกจะล่มสลายผู้คนจะล้มตายกันหมดเลยหรืออย่างไร ทำไมมันว้าเหว่เงียบเหงาอย่างนี้

นกเดินไปเปิดทีวีดูข่าวมีแต่ข่าวผู้เสียชีวิตจากโควิด มีข่าวผู้ติดโควิดหาเตียงรักษาในโรงพยาบาลไม่ได้ ข่าวพยาบาลติดโควิด วัคซีนที่จะใช้ฉีดรักษาก็ยังไม่มี ทุกประเทศเป็นเหมือนกันหมด วันๆมีแต่ข่าวเศร้า

นกมึนงงกับเหตุการณ์หลายๆอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเงินที่แม่ให้เก็บไว้ก็กำลังจะหมดลง ทุกวันนี้นกพยายามประหยัดโดยการไปขอรับข้าวกล่องที่หน่วยงานทำมาแจกทุกเช้า
ค่ำนี้คงต้องกินบะหมี่ซองไปก่อน

รุ่งเช้านกรีบไปรอรับบริจาคข้าวกล่องจากคนใจบุญนำมาแจกจ่ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกันยามยากคนมารอเช่นเดียวกับนกมากมายนี่หรือบ้านเมืองเราตกอับกันขนาดนี้แล้วนกไม่มีเวลาคิดมากได้ข้าวกล่องและน้ำก็รีบออกไปหาแม่ที่โรงเรียนใกล้บ้านซึ่งเป็นสถานที่กักตัวผู้ติดเชื้อและเมื่อไปถึงนกก็แทบทรุดเมื่อพยาบาลที่ดูแลบอกว่าแม่ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลในเมืองแล้วเพราะแม่หายใจลำบากต้องเข้าห้องไอซียู.....

นี่อะไรกันนกร้องคร่ำครวญแม่เป็นแค่สามวันทำไมรวดเร็วอย่างนี้ พยาบาลคนเดิมบอกเชื้อลงปอดแม่่ทำให้หายใจลำบากต้องรีบใช้เครื่องช่วยหายใจ

นี่แม่จะรอดมั๊ยนะ แม่..นกตาพร่าพรายน้ำตาไหลทะลักออกมาท่วมท้นเคว้งคว้างไปหมด แล้วยายล่ะ ยายเป็นยังไงบ้างพอคิดไปถึงยายนกรีบวิ่งไปทันทีเพื่อที่จะไปโรงพยาบาลอย่างน้อยที่โรงพยาบาลก็มีทั้งแม่และยายอยู่ที่นั้น

นกวิ่งไปหารถรับจ้างแต่ว่างเปล่าไม่มีเลยก่อนนี้รถรับจ้างรอผู้โดยสารจอดเรียงราย หายไปไหนหมด นกหันรีหันขวาง ฉับพลันก็มีรถพยาบาลวิ่งตรงมาทางที่นกยืนเคว้งอยู่ นกรีบยกมือโบกขอร่วมทางไปด้วยรถค่อยจอดมีเจ้าหน้าที่ในชุด PPEจอดและซักถามนกพอรู้ว่านกต้องการไปโรงพยาบาลก็รับนกไปด้วยทันทีพร้อมนำแมสมาให้นกโชคดีที่วันนี้รถยังไม่มีผู้ป่วยรถวิ่งถึงโรงพยาบาลภายในเวลา 20 นาทีนกรีบวิ่งไปติดต่อเจ้าหน้าที่ขอเยี่ยมยายและแม่ แต่นกได้รับการปฏิเสธห้ามเยี่ยม
เพราะเป็นผู้ป่วยหนักให้รอทางโรงพยาบาลแจ้งข่าวไปทางบ้านให้เขียนที่อยู่ไว้ให้ทางโรงพยาบาลแล้วรอรับฟังข่าวที่บ้าน

นกหมดเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรได้ทรุดลงนั่งกับพื้นอยู่หน้าเคาท์เตอร์ห้องประชาสัมพันธ์ ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนไม่รู้มาจากไหนมากมายนั่งบ้างยืนบ้างรอคอยคำตอบจากเจ้าหน้าที่และแล้วนกก็ได้ทราบว่า ญาติผู้เสียชีวิตจากโตวิดมารอรับศพเพื่อนำเจ้าหน้าท่ี่ไปยังสถานที่จะฌาปนกิจศพพอมีเจ้าหน้าที่ออกมาญาติก็ตามไปกับรถพยาบาลทะยอยกันออกไปศพแล้วศพเล่า

ผช.พยาบาลใส่PPEทำงาน ติดโควิดยกบ้าน-พี่สาว76ดับ | เดลินิวส์

ผช.พยาบาลใส่PPEทำงาน ติดโควิดยกบ้าน-พี่สาว76ดับ | เดลินิวส์

นกใจหายกลัวเหลือเกินว่านกคงจะถูกทอดทิ้งกลัวว่ายายจะจากไปและกลัวว่าแม่จะต้องตามยายไปหมดกันจะทำอย่างไรดีนกฟุบหน้าร้องคร่ำครวญอยู่คนเดียวอย่างเงียบๆผู้คนเริ่มบางตาพยาบาลใจดีเดินมาบอกหนูกลับไปรอที่บ้านนะคะเดี๋ยวแม่หายทางโรงพยาบาลจะพาไปส่งที่บ้านเองจ้ารอฟังข่าวที่บ้านดีกว่านะคะ

นกไม่รู้ตัวเลยว่าพาตัวเองกลับมาบ้านได้อย่างไรถึงบ้านนกปวดร้าวไปหมดทั้งตัวร้อนหน้าหนักหน้าคอแห้งผากอ่อนเพลียราวกับไปวิ่งที่ไหนไกลๆมาปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด นกล้มตัวลงนอนกับพื้นเหยียดยาวหลับไปนานแสนนานจนได้ยินเสียงวี้ว้อๆๆดังขึ้นใกล้ๆนกพยายามลืมตาขึ้นอย่างลำบากยากเย็นเห็นพร่าพรายมีเจ้าหน้าที่สวมชุด PPE ตรงมาที่นกนอนอยู่จากนั้นนกมีความรู้สึกเหมือนตัวเองเลื่อนลอยไปไกลไม่รู้ที่ไหนลอยไปจากบ้านที่เคยอยู่ ล่องลอยจากไปจากความรู้สึกที่สับสนอลหม่านนกเห็นทุกอย่างเริ่มมืดดำมีหมอกมาปกคลุมให้ภาพบ้านค่อยๆเลือนหายไปคงเหลือไว้แต่ความอ้างว้างวังเวงมีดมนเหมือนอาณาจักรทั้งเมืองถูกความมืดและหมอกดำปกคลุมให้ล่มสลายและสาบสูญไปทันทีทศวรรษนี้เป็นทศวรรษที่ล่มสลายและสาบสูญไปจริงๆ ..........

**************************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่มาเยือนและให้กำลังใจนะคะ

ขอขอบคุณภาพประกอบจากกูเกิล

ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบ

ขอขอบคุณบีจีสวยๆจากบล็อกแกงค์

พบกันใหม่บล็อกหน้าค่ะ

สวัสดีค่ะ

Create Date : 19 เมษายน 2565

Last Update : 11 ตุลาคม 2565 0:57:45 น.

27 comments

Counter : 799 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณSleepless Sea, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณkatoy, คุณnewyorknurse, คุณเริงฤดีนะ, คุณkae+aoe, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณSweet_pills, คุณทนายอ้วน

เรื่องจริงหรือเรื่องแต่งคะพี่
เล่าประสบการณ์ได้ดีมากค่ะ
เจิม

โดย: อุ้มสี

วันที่: 20 เมษายน 2565 เวลา:22:23:08 น.

เรื่องราวของนก
ดูจะใกล้เป็นจริงมากขึ้นๆในทุกวันนะครับพี่
บางบ้านไม่ได้สูญเสียคนเดียว
แต่สูญเสียหลายคน

และผมหวังว่าโควิดจะจบภายใน 3 ปี
ไม่ควรยาวนานถึง 10 ปี
ไม่เช่นนั้นคงมีอีกหลายชีวิตที่ต้องตายไปแน่ๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 20 เมษายน 2565 เวลา:23:11:39 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่กิ่ง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:6:14:03 น.

สวัสดีครับพี่กิ่ง

อ่านแล้วหดหู่มากครับ ประเด็นคือมันไม่ใช่แค่เรื่องแต่ง แต่เรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นจริงๆ กับหลายต่อหลายครอบครัว หลายครอบครัวต้องเสียสมาชิกที่รักไปตลอดกาลด้วยโรคร้าย ที่ไม่ได้รับการรักษาได้ทันท่วงที ช่วงแรก ๆ ผมก็คิดว่าเราจะรอดจากโรคระบาดนี้ได้ยังไง เราจะรักษาครอบครัวเราได้อยู่ครบทุกคนได้ยังไง ทำได้แค่ทำดีที่สุดมาจนถึงตอนนี้ ดีที่โรคมันเบาลงแล้ว แต่ก็ยังเป็นห่วงทุกคนครับ
ส่วนตัวผมไม่กลัวป่วย เพราะคิดว่าเราแข็งแรงไม่เป็นอะไรมาก หรืออาจไม่มีอาการด้วย แต่เป็นห่วงหลานมาก สำหรับผมคือหลานติดไม่ได้ เลยต้องพยายามเซฟสุด ๆ ครับ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 21 เมษายน 2565 เวลา:11:58:14 น.

เรื่องของนก..นี่
หากเกิดกับครอบครัวใด ก็เศร้ามากไป
ภาวนาให้โควิดจางไปจากโลกโดยเร้ว

กากเปรียบโควิดเป็นสงครามโลกครั้งที่ 3
จากประวัต์ศาสตร์
สงครามโลก ครั้งที่ 1 และ ครั้งที่ 2 ก็ใช้เวลา 4-5 ปี
กว่าจะสงบ

หวังว่าสงครามโตวิด คงไม่ยาวนานขนาดนั้น..

แต่มี Long covid อีกด้วย
ว่ากันยาวไปๆ..คงไม่ถึง 10 ปี

มทักทายกันวันศุกร์ค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 22 เมษายน 2565 เวลา:7:53:53 น.

ลุงผมก็ติดทั้งบ้านครับ
เป็นญาติทางแม่ติด 5 คน
เสียชีวิตไปหนึ่ง คือ พี่ชายแม่

ญาติทางพ่อที่ชลบุรีติด 12 คน
แต่ไม่มีใครเสียชีวิต

คุณตาอายุ 101 ปี
นอนติดเตียงไม่ได้ออกไปไหน
ท่านติดจากใครน่าคิดครับ

มีแม่ของคนที่ผมรู้จัก
เป็นคนไข้ติดเตียงเช่นกัน
คนในบ้านไม่มีใครติด
แต่เช็คไปเช็คมา
คุณแม่ไปเอามือจับเงินทอนจากไปรษณีย์ครับ
รับของแทนลูกหลาน จ่ายเงินให้ เลยติดจากการรับเงินทอน

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 เมษายน 2565 เวลา:22:19:42 น.

เพิ่งเห็นว่าอัพบล็อก ส่งกำลังใจก่อนนะคะ
พรุ่งนี้มาอ่านค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะคะ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 22 เมษายน 2565 เวลา:22:49:13 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่กิ่ง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:5:36:42 น.

มาอ่านแล้วค่ะ เรื่องเศร้ามากเลยนะคะ
เรื่องจริงหรือเรื่องแต่งคะ ...

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:8:10:16 น.

น่าจะชื่อทศวรรษแห่งความสูญเสียมากกว่าค่ะคุณกิ่ง
โอกาสทางเศรษฐกิจสูญเสียเพราะบริหารแบบราชการค่ะ

โดย: หอมกร

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:8:18:06 น.

ทักทายวันเสาร์ค่ะ..
คุณหอมฯ มาแรงส์

Happy Saturday.

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:15:39:08 น.

ขอบคุณมากครับพี่
เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมชอบมากที่สุดเพลงนึงเหมือนกันครับ เคยดูหนังเรื่องนึงมีเพลงนี้เป็นเพลงประกอบ ชวนให้คิดถึงคนที่จากไปมากครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:15:46:11 น.

ผมก็ดูหนังกับหนังสือและการ์ตูนสยองขวัญเยอะมากครับพี่
ชอบเลย ยิ่งโหดยิ่งชอบครับ

ไม่น่าเชื่อเลยนะครับพี่
ว่าโควิดจะลอยตามอากาศได้ด้วย
น่ากลัวจริงๆครบ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:18:17:59 น.

สวัสดี จ้ะ น้องกิ่ง

เรื่องเล่าใน ตะพาบของกิ่ง เกี่ยวกับ การสูญเสียพ่อของนก
และแม่ ยาย ยังไม่รู้ชะตากรรม อ่านแล้วเศร้าใจจังถ้าเป็นเรื่องจริง
เนาะ แม่ของเพื่อน อายุ 95 ก็เพิ่งเสียไป เข้า ร.พ. เพียงสองวัน
เพราะปอดอักเสบติดเชื้อโควิด ฉีดสามเข็มแล้ว อายุมาก ยิ่งเสี่ยง
มากจริง ๆ จ้ะ เฮ้อ !

โหวดหมวด ตะพาบ จ้ะ

ขอบใจที่ไปอ่านและให้กำลังใจที่บล็อก อุทัย ของครูจ้ะ
ที่บ้านไร่ มีวัดสวยงามมาก จ้ะ ส่วนทุ่งกระเจียว น่าจะเป็นจังหวัด
ชัยภูมิ นะ ทุ่งกระเจียวที่นี่ เขาว่าสวยมาก จ้ะ

โดย: อาจารย์สุวิมล

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:18:49:53 น.

สวัสดีครับพี่กิ่ง

เหลือบดูวันที่ โอ้โห พี่กิ่งอัพบล็อกมาตั้งหลายวันแล้ว ผมพลาดไป
วันนี้ได้เข้ามาอ่านแล้วครับ

อ่านจบสงสารนกมากๆ ครับ เสมือนว่าเป็นเรื่องจริง ตรึงใจมาก จุกอกเลยนะครับ โควิดมันไม่เข้าใครออกใคร บางครั้งคนอายุน้อยก็ไปไวกว่าคนอายุมาก

ช่วงนี้ไปไหนมาไหนก็พยายามเตือนตัวให้การ์ดไม่ตกครับ

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:20:58:04 น.

สวัสดีครับพี่กิ่ง

เรื่องในบล๊อกนี้ถือเป็นเรื่องจริงที่เจ็บปวดมากครับ ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับครอบครัวใครเลย ไม่น่าเชื่อว่าวันนึงโลกเราจะมีโรคที่ทำให้หลายาครอบครัวต้องขาดเสาหลักหรือบ้านแตกกันเลยทีเดียวกัน น่ากัวมาก ประมาทไม่ได้เลย นี่ผมก็ยังกลัวอยู่ทุกวัน

จากบล๊อก
เอาจริงๆ พิมแล้วหายนี่เจ็บปวดมากครับ อาจมีเม้าท์ปลิว 5555555
ขอบคุณครับพี่กิ่งสำหรับกำลังใจในการทำงาน จริงๆ เวลาปกติผมเป็นคนเงียบ ๆครับ มีโลกส่วนตัว ไม่ค่อยยิ้ม แต่ถ้าทำงานเจอลูกค้าหรือรับแขกจะสับเข้าโหมดเฟรนลี่ ยิ้มเก่ง เฮฮา พูดจาอ้อล้อได้ 55555 ผมก็มีคิดเหมือนพี่กิ่งครับว่าบรษัทให้เรารับแขกแสดงว่าเชื่อมั่นในเราว่าจะสร้างภาพลักษณ์ ความประทับใจได้แน่ ก็จะทำเต็มที่ทุกครับ แต่จริงๆ ผมจะเครียดนะ เพราะในหัวต้องคิดตลอดเวลาว่าจะคุยอะไร เริ่มจากอะไร เค้าเป้นคนยังไง จับจากท่าทางคำพูด ของใช้ บุคลิก เพื่อพูดคุยแนวที่เค้าจะมีอารมณ์ร่วมที่สุด แล้วจะต้องบริหารเวลา บริการนั่นนี่ ไหนจะต้องดื่มยาว ๆ แต่ห้ามเมา เพราะเค้าอาจรอเราพูดอะไรที่มากเกินไปอยู่ครับ ดังนั้นทุกครั้งทุกคนจะรู้ดีว่า จะเอ็นยังไงก็ได้ แต่ตัวเองห้ามเมา

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 23 เมษายน 2565 เวลา:22:27:22 น.

สะท้อนความเป็นจริงได้เยอะเลยครับคุณกิ่ง.....

เรื่องการรับเข้า รพ. หรือศูนย์พักคอย ยารักษากว่าจะได้ใช้เวลา
นานไม่เหมือนที่เขาพูด แล้วก็พูด ๆๆ

....
เพลง ฉันจะฝันถึงเธอ.. ผมก็ชอบฟังเหมือนคิดถึงมากมาย

แต่ผมชอบเวอร์ชั่น เด็กหญิง มายด์ ร้อง(ใช่เปล่า) เด็กที่
เข้าประกวด โกลเด้นซองค์ วิธีการร้องจะเศร้า แตกต่างกับที่
คุณสุภัทราร้อง.. อารมณ์เพลงต่างกันครับ

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 24 เมษายน 2565 เวลา:5:28:36 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่กิ่ง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 เมษายน 2565 เวลา:6:45:39 น.

อ่านแล้วคล้อยตามเรื่องราวของนกและครอบครัว
น่าหดหู่ใจ น่าเห็นใจมากค่ะคุณกิ่ง
คุณกิ่งเขียนได้ดีจริงๆค่ะ

ฝันดีนะคะคุณกิ่ง

โดย: Sweet_pills

วันที่: 25 เมษายน 2565 เวลา:0:25:49 น.

Good morning Mondayค่ะคุณกิ่ง

24-30 เมษายน มีแจ้งวอลเลย์บอลชิงแชมป์สโมสรอาเซียน 2022
ที่ประเทศคาซัคสถาน
สโมสรDiamond Food เป็นตัวแทนประเทศไทยไปแข่ง
ถ่ายทอดสดทุกเที่ยงค่ะ
เมื่อวานชนะทีมจากโมสรของอุซเบกิสสถานไป 3 set รวด
แต่วันนี้เจอทีมแจ็งหน่อย
จากประเทศเจ้าภาพ
PPTV36 ถ่ยทอดสด

เริงฤดีนะ .รายงานข่าว

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 25 เมษายน 2565 เวลา:5:50:04 น.