บ า ง ค รั้ ง สิ่งที่ดีที่สุด...ก็ไม่ใช่...สิ่งที่ถูกต้องที่สุด. ..
บ า ง ค รั้ ง สิ่งที่ถูกต้องที่สุด ...ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด...
บ า ง ค รั้ ง สิ่งที่เราคิดว่าไว้ใจได้มากที่สุด...แต่กลับทำลายเร าได้มากที่สุด
บ า ง ค รั้ ง สิ่งที่คิดว่าทำลายเรามากที่สุด...กลับเป็นสิ่งที่ทำ ให้เราไว้ใจได้มากที่สุด...
บ า ง ค รั้ ง เรา อยู่ในโลกแคบจนลืมมองถึงโลกกว้าง...
บ า ง ค รั้ ง ปัญหาแค่ปลายนิ้วก้อย...แต่กลับทำให้มันเป็นฝ่ามือ
บ า ง ค รั้ ง คำพูดคน...ก็เชื่อใจไม่ได้...
บ า ง ค รั้ ง ไม่มีอะไรมาวัดปริมาณคำพูดว่าจะเชื่อถือได้มากเพียงใ ด...มีแต่เวลาพิสูจน์...
บ า ง ค รั้ ง โลกนี้มันก็โหดร้าย...มากกว่าที่เธอคิด
บ า ง ค รั้ ง โลกนี้ก็สวยงาม...ไม่ได้โหดร้ายเหมือนที่เธอคิด
บ า ง ค รั้ ง คนเราก็ต้องการ...แค่ใครสักคนที่เข้าใจ...
บ า ง ค รั้ ง คนเราก็ต้องการที่จะเข้าใจตัวเอง...
บ า ง ค รั้ ง เราก็ไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้
แ ต่ บ า ง ค รั้ ง เราก็สามารถ กำหนดทิศทางของเราเองได้
บ า ง ค รั้ ง บทเรียนที่ต้องจดจำคือการเรียนรู้ของตัวเอง
บ า ง ค รั้ ง บทเรียนที่ต้องย้ำเตือนคือการเรียนรู้ของผู้อื่น
บ า ง ค รั้ ง คนเราก็ร้องไห้อย่างไม่มีสาเหตุ
แ ต่ บ า ง ค น...ทุกสาเหตุ... ก็ระบายด้วยน้ำตา...
บ า ง ค รั้ ง การที่ได้หัวเราะกับคนที่เรารักทำให้ชีวิตมีความสุขไ ด้ทั้งวัน...
แ ต่ บ า ง ค รั้ง เสียงหัวเราะ...อาจกลายเป็นรอยน้ำตา...
บ า ง ค รั้ ง กลางวัน ก็อาจจะมืด...
แ ต่ บ า ง ค รั้ ง กลางคืนอาจจะสว่าง...
บ า ง ค รั้ ง แสงสว่างก็มักจะอยู่ในที่เรามองไม่เห็น
แ ต่ บ า ง ค รั้ ง ความมืดอาจจะอยู่ในที่ที่เรามองเห็นชัดเจน
บ า ง ค รั้ ง สายลมก็พัดเอาความเหน็บหนาวมาให้
แ ต่ บ า ง ค รั้ ง สายลมก็ โอบกอดฉันไว้อย่างอ่อนโยน...
บ า ง ค รั้ ง คนเราก็หัวเราะกลบความเศร้า ....แอบยิ้มเมื่อใจฝืนทน
บ า ง ค รั้ ง คนเราก็เหงาเมื่ออยู่ลำพัง
แ ต่ มั ก จ ะ บ อ ก กั บ ตั ว เ อ ง ว่ า
. . . ฉั น ไ ม่ เ ห ง า .. .
ฉั น ไ ม่ ต้ อ ง ก า ร ใ ค ร ...
๙๙
๙๙๙
๙๙๙๙
๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙๙
ธัญมาเจิมให้พี่สาวค่ะ...