Group Blog
All Blog
|
มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2555  คำก็เงิน สองคำก็เงิน พวกเธอหาเงินรึเปล่า ไม่เคยหาเงินแม้สักแดงเดียว ขอถามหน่อย ฉันเคยมั้ยที่จะขัดใจพวกเธอ ฉันจะให้เขาอยู่ห้องฉัน ไม่ต้องพูดมาก จังซุกจาตวาดเสียงดัง ไม่ใช่ลูกหลาน อยู่บ้านเดียวกัน จะดีรึคะ ยงนังยังไม่ละความพยายาม อุนซองเขาซื่อบื้อ ถึงได้รับเลี้ยงดูคนแก่ไร้ที่พึ่งพาอย่างฉัน บ้านเท่ารูหนู เขายังให้ฉันอยู่ได้ พูดเสียเวลา ทำความสะอาดห้องชั้น 3 ให้เรียบร้อย จังซุกจาสั่งเสียงเข้ม ก่อนจะเดินเข้าห้องไป ทำไงดีคะแม่ ชองยีพูดอย่างร้อนใจ แม่จะบ้าตายอยู่แล้ว ทำไมไม่ตายสักทีนะ ยงนังเองก็ขัดใจเต็มที ปั๊กเซ็งฮีพยายามเขียนประวัติตัวเองโดยแต่งประวัติใหม่ให้ดูน่าสนใจยิ่งขึ้น ด้านซึงมีก็ได้รับข่าวดีว่าบริษัทจินเซ็งรับเธอเข้าทำงานแล้ว ปั๊กเซ็งฮีรู้ข่าวก็ดีใจ เพราะซึงมีจะได้เข้าไปเรียนรู้งานในบริษัทและใกล้ชิดกับยูฮังด้วย และเมื่อยูฮังได้รับมรดกซึงมีจะได้เข้าไปดูแลกิจการ ซึงมี นำประวัติที่เธอแต่งขึ้นมาให้ลูกสาวพิมพ์ แม่คะ บริษัทจินเซ็งรับหนูแล้วค่ะ จริงรึ ผลการเรียนลูกดีออกขนาดนั้น ได้อยู่แล้ว...ดีใจล่ะสิ ได้ทำงานที่นั่น เริ่มงานวันจันทร์หน้าเลยค่ะ เข้าไปฝึก งานก่อน ดีแล้ว ลูกผ่านการสอบ คราวนี้แม่บ้างล่ะ ทำให้เสร็จก่อนค่ำล่ะ ปั๊ก กล่าว อะไรรึคะ...คุณแม่ แม่จะบริหารร้านคาเม็งรึคะ ซึงมี กล่าว คิดรึแม่จะแบมือขอเงินลูกใช้...ถ้าได้ร้านคาเม็ง เป็นธุรกิจเล็ก ๆ แต่ทำเงินมหาศาล แม่มีเงินทำร้านคาเม็งรึ ซึงมี กล่าว ไม่มีเงินทำไม่ได้รึ...กู้สิ ต้องกู้ด้วยรึ...กู้ใครคะ กู้คนที่ทำให้เราลำบาก เสร็จแล้วให้แม่ จัง สอบถาม พั้ก เรื่องรับสมัครคนเสร็จรึยัง ท่านประธานไม่อยู่ ผมเลยสัมภาษณ์แทน ดีมาก รายชื่อพนักงาน เพิ่มเข้าไปอีกคนนึง หรือว่า เด็กสาวที่ท่านพามาครับ ฮ่ะ...ฮ่ะ...โอยงนังเอ๊ย...พอฉันออกมา หล่อนก็โทรฯ หาเธอเลยสินะ ในเมื่อให้ทำงานบริษัทเรา ไม่จำเป็นต้องให้อยู่บ้าน ลำบากใจเปล่า ๆ นะครับ นับวันฉันยิ่งรู้สึกว่าคนรอบตัวฉัน พูดเหมือนกันไปหมด จัง กล่าว เป็นหนี้บุญคุณแค่อาทิตย์เดียวเอง หนึ่งอาทิตย์สั้นรึไง พระเจ้าสร้างโลกทั้งใบในเวลาเพียง 7 วัน ฮะแฮ่ม...ช่วงหนึ่งอาทิตย์ เกิดอะไรขึ้นครับ ใช่ มันมากมาย จัง กล่าว อะไรครับ ฉันได้เชือกช่วยชีวิตที่พระเจ้าหย่อนให้ เชือกรึครับ เฮลี ดีใจที่ อุนซอง จะได้ย้ายไปอยู่ที่ใหม่หลังคุณย่ามาชวนเธอและแนไปอยู่ด้วย ท่านไม่อยากให้เธออยู่ที่ซอมซ่อ เลยชวนไปอยู่ด้วย...เอ่อนี่...เมื่อไหร่ย้ายจ๊ะ ฉันบอกว่าขอคิดดูก่อน โคอุนซอง ยังจะคิดอะไรอีก ย้ายไปเลย เขาช่วยหาอุนยูไม่ใช่รึ เฮลี กล่าว นี่...ฉันดูแลท่านแค่อาทิตย์เดียวไปอยู่ด้วยมันน่าเกลียด บ้านท่านคนก็เยอะแยะ เธอยังห่วงศักดิ์ศรีอีกรึ แล้วอุนยูล่ะ ก็จริง พอนึกถึงอุนยู ยังไงก็ดีกว่าเดินตะลอนติดใบปลิว อุนซอง กล่าว ยังจะพูด...เฮ้อ...ถ้ามีเงินจ้างคนตามหา 10 วันก็หาเจอแล้ว เฮลี กล่าว ยงนัง สอบถามปั๊ก เรื่องที่หนูซึงมีสอบผ่านเข้าบริษัท ใช่ เพิ่งได้รับโทรศัพท์วันนี้ แล้วจนป่านนี้ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง ยงนัง ไม่พอใจ ไม่รู้สิ เขาอยากใช้ความสามารถตัวเอง เอ้อ...เด็กคนนี้ทั้งเก่งทั้งน่ารักจริง ๆ แต่ว่า ลูกฉันเป็นพนักงานบริษัท ทำร้านคาเม็งได้มั้ย ทำไมจะไม่ได้ เธอผ่านสัมภาษณ์ก็พอ แล้ว...เอ่อนี่ เธอเขียนเสร็จรึยัง ยงนัง ถาม แหม...ต้องเธอกับทนายพั้กช่วย ฉันว่าจะส่งพรุ่งนี้ แน่ใจรึ ส่งให้ทนายพั้กก็ผ่านแล้ว แน่ใจสิ ผ่านมือทนายพั้ก ค่อยส่งให้คุณแม่ ยงนัง กล่าว จริงสิ...ทนายพั้ก เขาหย่านานรึยัง ดูสะอาดสะอ้าน ไม่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว หย่าหลังจากจุนเซเข้ามหาวิทยาลัย 8-9 ปีแล้วมั้ง ยงนัง กล่าว นานแล้วนะ ไม่คิดแต่งใหม่รึ ทำไม มีคนแนะนำให้รึ เอ้อ...เปล่า...อ้าว... มาแล้วรึครับ พ่อบ้าน เข้ามา ซื้อของพะรุงพะรังเชียว ปั๊ก กล่าว นี่เธอ ฉันจะบ้าตายเพราะแม่สามี หนี้บุญคุณอะไรก็ไม่รู้ ถึงกับพาเด็กสาวมาอยู่ที่บ้าน ยงนัง กล่าว หือ...เธอพูดเรื่องอะไร ปั๊ก ถาม เพื่อนของอุนซอง ได้พบเธอ ที่หายตัวไปนานจึงรีบถาม อุนซอง ๆ ๆ...เธอหายไปไหนมา ฉันถามเฮลี ถึงรู้ว่าเธออยู่นี่...แย่จัง อุนซอง ฉันขอโทษนะ ถ้าแนดูแลอุนยูดีกว่านี้ เขาคงไม่หายไป ตอนนั้น อุนยูจู่ ๆ ก็อาละวาดเป็นคนละคน ฉันไม่รู้ทำยังไง ขอโทษจริง ๆ นะ ช่างเถอะ ฉันผิดเอง ด่วนตัดสินใจ ไม่คิดหน้าคิดหลัง อุนซอง กล่าว ยัยบ้า โกรธฉันใช่มั้ย ไม่โทรฯ หากันบ้างเลย ตอนซึงมีถามฉันว่าเธออยู่ไหน รู้มั้ยฉันละอายใจแค่ไหน ซึงมีตามหาฉันด้วยรึ อุนซอง ถาม ใช่...หลังจากเธอไปไม่กี่วัน ซึงมีเค้าโทรฯ ถามฉัน ดูเหมือนเขาไปหาที่โรงเรียนอุนยูด้วย ยังว่าถ้าได้ข่าว ให้บอกเขา น้ำเสียงเขาเสียใจมากเลย...ยังมี...ฮังจินถามถึงเธอด้วยล่ะ อะไรนะ ห้ามบอกเขาเด็ดขาด ห้ามบอกเรื่องของฉันนะ รู้แล้ว ขอโทษ ฉันไม่ควรแนะนำเธอรู้จักกับฮังจิน เฮ้อ...ไม่นึกจะเลวขนาดนี้ คุยโม้ว่าเปิดร้านอาหารให้จุนเซ เราก็หลงเชื่อ...เอ๊ะ...ไปไหนรึ หรือเธอจะออกตามหาอุนยูใช่มั้ย ไม่ใช่ ฉันเจอคุณย่าใจดีคนนึง จะย้ายไปอยู่กับเขา อุนซอง กล่าว คุณย่ารึ อุนซอง เป็นห่วงอุนยูมาก อยากตามหาให้เจอโดยเร็ว จึงตัดสินใจไปอยู่กับซุกจา ระหว่างจะเดินทางเข้าบ้าน ยูฮัง ก็ผ่านมาเห็นจึงรีบทัก นั่นใคร...เธอ...ทำอะไร มาทำอะไรที่บ้านฉัน เปล่านะ ฉันมาหาคน...ว้าย... อุนซอง กล่าว บอกมานะ มาทำอะไรที่นี่ รู้จักบ้านฉันได้ยังไง ยูฮัง ถาม บ้านนายรึ รู้ได้ยังไง โอ๊ย...นี่รึบ้านของนาย ปล่อยนะ ปล่อยฉันก่อนสิ บอกมาก่อน โอ๊ย...ปล่อยนะ ฉันเจ็บ...เพราะคุณย่าหรอก ฉันถึงมา อย่าโกหก บอกมา ชองยี โทรฯ เรียกตำรวจเดี๋ยวนี้ ยูฮัง กล่าว พี่ เขาไม่ใช่ขโมยหรอก ชองยี กล่าว ชองยี บอก ยงนัง และพี่ชายว่า คุณย่า ให้อุนซอง มาอยู่ที่บ้านด้วยกัน อะไรนะ อยู่กับยัยนี่รึ อยู่บ้านเดียวกันรึ ใช่ คุณย่าบอกแบบนี้ //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
